εξωδικαστικός συμβιβασμός

   Έτσι αναφέρεται, στα ΜΜΕ, το νομοσχέδιο, που έχει τεθεί σε διαβούλευση και αφορά στη διαδικασία ρύθμισης (ληξιπρόθεσμων) οφειλών των επιχειρήσεων, προς Δημόσιο, τράπεζες και λοιπούς πιστωτές.
  Πρόκειται για Νόμο, που έρχεται, με τουλάχιστον 10 χρόνια καθυστέρηση, αφού αν υπήρχε από την Αρχή της Ύφεσης, πολλές (και δη μεγάλες) επιχειρήσεις, δεν θα είχαν βάλει λουκέτο και χιλιάδες άνθρωποι, δεν θα είχαν μείνει άνεργοι...
  Πολλά "παπαγαλάκια"-ΜΜΕ, έσπευσαν να μιλήσουν ήδη για ένα ακόμα φιάσκο, επειδή, λένε, πως τίθεται ως προϋπόθεση η ύπαρξη κερδοφορίας, την τελευταία 3τία και αυτό, θα αφήσει τους περισσότερους εκτός.
  Ωστόσο, αν δει κανείς το νομοσχέδιο, δεν μιλάει, ούτε για καθαρά κέρδη, ούτε για κέρδη προ φόρων, αλλά για κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (τα περιβόητα EBITDA), αλλά αυτά είναι "ψιλά γράμματα" για τους δημοσιοκάφρους...
  Από μια (πολύ) γρήγορη ματιά στο νομοσχέδιο (και με κίνδυνο να μην έχω καταλάβει κάτι καλά, όπως τα ΜΜΕ), έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις :
-Η προϋπόθεση για θετικά EBITDA την τελευταία 3ετία, αν δεν εξαλειφθεί τελείως, θα έπρεπε τουλάχιστον, κατ' εμέ, να συνδυάζεται και με άλλους οικονομικούς δείκτες και ιδίως, με τον ΤΖΊΡΟ : μια εταιρία, που διατήρησε στα ίδια επίπεδα τον κύκλο εργασιών της, μέσα στην 3ετία, υπό συνθήκες ύφεσης ή ...τον αύξησε (!) ή έστω μειώθηκε αυτός, σε λογικά επίπεδα κρίσης, σίγουρα αξίζει να σωθεί, έστω και με αρνητικά EBITDA, που λέει ο λόγος. Μην ξεχνάμε ότι τα αρνητικά αποτελέσματα, είναι, κυρίως, συνέπεια της υπερφορολόγησης και των υπέρογκων τραπεζικών επιτοκίων δανεισμού !
-Αλλά και οι λοιπές προϋποθέσεις ένταξης, στη σχετική διαδικασία, που είναι ουκ ολίγες, οφείλουν να περιοριστούν στο ελάχιστο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι όλες οι επιχειρήσεις, να μπορούν να κάνουν αυτήν την αίτηση-προσπάθεια (έστω αν δεν τελεσφορήσει). Έτσι π.χ δε βλέπω το λόγο, γιατί να μην μπουν επιχειρήσεις, σε βάρος των οποίων εκκρεμεί αίτηση πτώχευσης ή έχουν κάνει και άλλες διαδικασίες εξυγίανσης ή χρωστάνε σε έναν ή δύο, μόνον οφειλέτες !
-Τέλος και εδώ νομίζω είναι τα πιο σημαντικά : ως προς το ποιος θα "τρέχει" τις διαδικασίες-διαβουλεύσεις, μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών και ΠΟΙΌΣ θα αποφασίζει αν η επιχείρηση είναι βιώσιμη...Προβλέπεται η συμμετοχή διαμεσολαβητών, που, αν δεν κάνω λάθος, είναι νομικοί-δικηγόροι-συνάδελφοι και δεν ξέρω κατά πόσον έχουν τις σχετικές οικονομικές γνώσεις, για ένα τέτοιο έργο ! Η συμμετοχή τους, ως μεσολαβητών και μόνον, είναι ίσως καλοδεχούμενη, ωστόσο η τελική απόφαση, δεν μπορεί παρά να λαμβάνεται από εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες, η γνωμοδότηση των οποίων οφείλει να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ και όχι προαιρετική. Η τελική Κρίση, για το αν μια επιχείρηση είναι βιώσιμη και πως, δεν μπορεί παρά να ανήκει σε ανθρώπους της Αγοράς, σε εταιρίες συμβούλων και management, που έχουν εμπειρία και εξειδίκευση σε αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων και είναι σε θέση να γνωρίζουν, αν μια επιχείρηση έχει μέλλον ή όχι (ανάλογα με το αντικείμενο-κλάδο, στον οποίο δραστηριοποιείται και με αξιολόγηση μιας σειράς παραγόντων, που εκείνοι γνωρίζουν, πέρα και πάνω, από το πόσα χρωστά, που είναι ένα και μόνον αριθμητικό στοιχείο και τίποτα παραπάνω).




 

"Je suis Peletidis"

     Ναι, το ομολογώ, ανήκω στους "ηλίθιους" (όπως μας χαρακτήρισε ο μηνυτής) εκείνους (χαχα), που συμπαραστέκονταν, έστω και νοερά, λόγω απόστασης, στο Δήμαρχο Πάτρας, στη δικαστική του περιπέτεια, που έληξε αισίως χθες.
 Δεν γνωρίζω το Δήμαρχο ή τον άνθρωπο Πελετίδη, ούτε με ενδιαφέρει αν είναι άθεος ή κομμουνιστής, απλά, όταν κάποιος κατηγορείται άδικα, δεν μπορώ παρά να είμαι "δίπλα του", μαζί του, όπως και όσοι πήγαν για συμπαράσταση στο Δικαστήριο και είναι άξιοι συγχαρητηρίων, διότι έπραξαν σωστά.
  Όταν αντιστέκεσαι απέναντι-ενάντια, στο ναζιστικό αυτό μόρφωμα ή συμπαραστέκεσαι, σε όποιον διώκεται άδικα, από αυτό, μόνον ηλίθιος δεν είσαι !
  Για να μην πολυλογώ, οποιαδήποτε απόφαση, πλην της αθώωσης του Πελετίδη, θα ήταν προσαρμοσμένη στο κλίμα των ημερών, στο κλίμα του καρναβαλιού (του οποίου η Πάτρα, θεωρείται και πρωτεύουσα) και ευτυχώς οι Δικαστές, έπραξαν το καθήκον τους, δεν ντύθηκαν "καρναβάλια", καταδικάζοντας τον...
 Από την άλλη όμως, δεν απέφυγαν εντελώς και τα "μασκαριλίκια", διότι η αιτιολόγηση της αθώωσης, απέδειξε ξανά, πως οι Δικαστές μας είναι "γατάκια", άτολμοι και αναποφάσιστοι !
  Και αμέσως, εξηγούμαι : το να λες, ότι η απόφαση του Δημάρχου, να απαγορεύσει ναζιστική συγκέντρωση, στην πόλη του, ήταν νόμιμη, επειδή ...συμφώνησαν και άλλα μέλη του δημοτικού Συμβουλίου και όχι γιατί έτσι ΈΠΡΕΠΕ να κάνει, ο οιοσδήποτε κρατικός παράγοντας, που θέλει να προστατέψει τον πολίτη, από τους νοσταλγούς του Χίτλερ και την "σπορά των ηττημένων" του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, αν μη τι άλλο, δεν σε τιμά...
  Με απλά λόγια, οι δικαστές μας, εμφανίζονται ως "γατάκια", που δεν έχουν τα άντερα, να πουν αυτό, που πλέον γνωρίζουν και οι πέτρες, αυτό, που βλέπουμε κάθε μέρα, σε βίντεο και δελτία ειδήσεων (που ζουν αυτοί ; οι δικαστές, εννοώ), αυτό που ΦΩΝΆΖΕΙ το χυμένο αίμα του Παύλου Φύσσα και των αλλοδαπών εργατών.
  Ότι δηλαδή αυτή η εγκληματική, ναζιστική οργάνωση (αποφεύγω να πω ακόμα και το όνομά της, για να μη μαγαριστώ), που φέρει το μανδύα του κόμματος, είναι παράνομη και συνεπώς, δεν ισχύει για αυτήν το Συνταγματικό δικαίωμα "του συνέρχεσθαι", τόσο απλά !
  Δεν μπορεί να επικαλούνται τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα, όσοι επιθυμούν την κατάλυσή τους, όσοι χτυπάνε, σκοτώνουν, μαχαιρώνουν, βρίζουν κλπ, τόσο δύσκολο, είναι να φτάσει μια δικανική κρίση, σε αυτά τα αυτονόητα και να αθωώσει τον εκάστοτε Πελετίδη, που αντιστέκεται και συμμορφώνεται στους Νόμους και στη συνταγματική τάξη ;
   Επειδή λοιπόν, τόσο τα απολωλότα πρόβατα, που στηρίζουν ακόμα αυτό το ναζιστικό μόρφωμα (σίγουρα δεν αποκλείω, μεταξύ αυτών, να υπάρχουν και δικαστές), γιατί απλά ...δεν ξέρουν τι τους περιμένει, αν επικρατούσε, δεν βάζουν μυαλό, όσο και οι δικαστές αδυνατούν να προστατεύσουν τον πολίτη και να επιβάλλουν τη νομιμότητα (π.χ τα άλλα "γατάκια", του ΑΠ, να μην εγκρίνουν την κάθοδο στις επόμενες εκλογές, λόγω καταστατικού και όχι μόνον), η λύση είναι ΜΊΑ : να πάρει ο Νομοθέτης την κατάσταση στα χέρια του, να κηρυχθεί η εγκληματική αυτή οργάνωση, εκτός Νόμου, αύριο το πρωί (οπότε δεν θα χρειαζόταν να περάσει και αυτή τη μίνι δοκιμασία ο Δήμαρχος) και να τελειώνει το "παραμύθι", πριν ξαναβγεί ...ο Δράκος.
   

Κατρούγκαλος θα λέμε και θα κλαίμε

    Πολύ πρόσφατα, ο υφυπουργός Πετρόπουλος, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, δέχτηκε ειρωνεία και σάτιρα, όχι μόνον από όσους έχουν κάνει την παπαρολογία και το καλαμπούρι επάγγελμα, αλλά ακόμα και από σοβαρά, υποτίθεται, δελτία ειδήσεων.
 Ο λόγος ήταν, κάποιες δηλώσεις του, περί συγχαρητηρίων, που δέχεται από εμπόρους και επαγγελματίες, για το νέο σύστημα ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες θεωρήθηκαν από κάποιους "ανέκδοτο", ενώ είναι, πέρα για πέρα, αληθινές, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
 Βέβαια, όπως είχα γράψει και τότε, όταν ξέσπασε ο ντόρος, ο Πετρόπουλος δρέπει τους καρπούς και τα οφέλη, από το Νόμο Κατρούγκαλου, προφανώς αυτόν εφαρμόζει και τα συγχαρητήρια θα έπρεπε να δίνονται στον δεύτερο...
  Όσα και αν θα μπορούσε να προσάψει κανείς, στον Κατρούγκαλο, η αντικειμενική πραγματικότητα είναι, πως το νέο σύστημα, είναι πιο σωστό, πιο δίκαιο και πιο λογικό !
  Πέρα από αυτό όμως και συνολικότερα, ο Νόμος Κατρούγκαλου, για το Ασφαλιστικό, είναι και η πιο σοβαρή και η πιο σωστή προσπάθεια συμμαζέματος, του ασφαλιστικού συστήματος, μετά την Μεταπολίτευση και αν είχε γίνει π.χ το 2010, όταν ξέσπασε η κρίση και η χρεοκοπία, η πορεία της χώρας, θα ήταν διαφορετική.
  Το προηγούμενο ασφαλιστικό καθεστώς, ήτοι το πότε και πως βγαίνει κάποιος στην σύνταξη και πόσα θα πληρώνει και πόσα θα πάρει, ΜΌΝΟΝ ως έκτρωμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, είχε τεράστιες στρεβλώσεις και αδικίες !
  Φυσικά, δύσκολα μπορεί κανείς να υποστηρίξει, ότι με το Νόμο Κατρούγκαλου ίσιωσε μεμιάς ότι στράβωνε συνεχώς, επί 40 χρόνια, ότι είναι τέλειος ο Νόμος και ότι όλα έφτιαξαν, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία και την χρησιμότητά του, για την Κοινωνία και την Οικονομία, αφού το Ασφαλιστικό ήταν μία από τις μεγάλες (αν όχι η μεγαλύτερη) πληγές, που οδήγησαν στην χρεοκοπία...
  Οι κοινωνικές αντιδράσεις, αναλογικά, με τις τομές, που επέφερε ο Νόμος Κατρούγκαλου, υπήρξαν μάλλον περιορισμένες και αυτό ίσως οφείλεται και στον τρόπο, που τις "σέρβιρε" ο ίδιος, στο γεγονός ότι εξηγούσε πάντα, τι αλλάζει και γιατί.
  Ακόμα και αν (θεωρήσουμε πως) θυσιάστηκε ως Ιφιγένεια, στον ανασχηματισμό, για να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις κάποιων, το αποτύπωμα, που άφησε είναι εξαιρετικά θετικό και αρχίζει ήδη να αποδίδει καρπούς.
   Θα αναφερθώ τώρα και συγκεκριμένα, τι άλλαξε προς το καλύτερο, στη δική μου κοινωνική ασφάλιση, ως δικηγόρου, δεν μπορώ να μιλήσω για άλλες κατηγορίες :
-Πρώτον και σημαντικότερο, συνδέθηκαν οι εισφορές με το εισόδημα του καθενός, ώστε ο καθένας να πληρώνει, ανάλογα με τις δυνάμεις του, όπως ορίζει το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα.
-Δεύτερον, ενώ παλιά, πληρώναμε τις εισφορές ολόκληρου του προηγούμενου έτους, εφάπαξ, στις αρχές του επόμενου (μέχρι τέλη Φλεβάρη, αλλά πάντα δίνονταν παράταση έως τέλη Ιούνη), πλέον η καταβολή γίνεται μηνιαίως, πράγμα ευχερέστερο και πιο βολικό (πριν, ελάχιστοι, θεωρώ πως έβαζαν στην άκρη χρήματα, για τις ασφαλιστικές εισφορές), κάθε οφειλή, που σπάει σε δόσεις, εξοφλείται ευκολότερα.
-Τρίτον, ενώ τα Ταμεία μας έπαιρναν λεφτά, από τα γραμμάτια των παραστάσεων στα Δικαστήρια, τα ποσά αυτά, δεν αφαιρούνταν, από τις τελικές εισφορές, με συνέπεια να έχουν εισπράξει περισσότερα, ήτοι δύο φορές κάποια ποσά (επομένως, οι πραγματικές οφειλές των ασφαλισμένων, εν γένει, προς τα Ταμεία, αν γινόταν επανυπολογισμός και συμψηφισμός, θα έβγαιναν σίγουρα λιγότερες). Πλέον, τα ποσά από τα γραμμάτια των παραστάσεων, αφαιρούνται αυτόματα, από το σύστημα και έτσι δεν διπλοπληρώνουμε !
   Με το νέο σύστημα, θεωρώ, πως ο αριθμός των ανασφάλιστων (που είχε φτάσει σε τραγικά επίπεδα) θα μειωθεί σημαντικά, ενώ και η ενοποίηση όλων των Ταμείων σε ένα, κάνει πράξη το ρητό "η ισχύς εν τη ενώσει" και μένει τώρα να δούμε, ποιο θα είναι το ισοζύγιο, ενόψει του γεγονότος ότι οι περισσότεροι θα πληρώνουν λιγότερα (βέβαια, θα πληρώνουν και όσοι πριν, αδυνατούσαν να πληρώσουν).
  Δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα, στο Νόμο Κατρούγκαλου, αλλά έχω την εντύπωση, από όσα είχα διαβάσει τότε, πως θα εφαρμοστεί μόνον για διάστημα 3 ετών και αυτό θα είναι λάθος και άδικο, αν δεν εφαρμοστεί εσαεί, θα γίνει πράξη ο τίτλος !

μια ..."ισορροπημένη εξισορρόπηση"

   Το απίστευτο αυτό " γλωσσικό μαργαριτάρι", πέταξε προχθές στο δελτίο του Σκάι, ο Υπουργός Σταθάκης, για να επιβεβαιωθεί, ότι το ρεζουμέ της πολιτικής, είναι να μιλάς πολύ, ...χωρίς να λες τίποτα, ουσιαστικά.
 Ως κλασικός πασόκος-αριστερός, με ΠΟΛΛΆ λεφτά στην τράπεζα, ο Σταθάκης, επιβεβαιώνει αυτή την παροιμία, που ισχύει για όλους τους ομοίους : "πολύ μέλι (ή λάδι) και από τηγανίτα τίποτα", ήτοι πολλά και μεγάλα λόγια και από έργα μηδέν !
 Αυτό επαληθεύεται και από τις μέχρι τώρα θητείες του, στα Υπουργεία, όπου, στο προηγούμενο, παρά ...τα μεγάλα σχέδια του, τα παράτησε όλα στη μέση και μετά μετακινήθηκε στο τωρινό.
  Όπως όλοι πλούσιοι αριστεροί, έτσι και αυτός, έχει την πολυτέλεια, να μιλάει ακατάπαυστα, χωρίς νόημα και χωρίς σκοπό και κυρίως ...να απλώνει τον τραχανά, για να περνάει η ώρα, ΚΑΜΊΑ αίσθηση επείγοντος ή πίεσης, αφού αυτοί, είπαμε, τα έχουν όλα έτοιμα και λυμένα.
  Το ίδιο συμπέρασμα, φοβάμαι, όμως ότι συνάγεται και από την προχθεσινή απόφαση του Eurogroup, για το ελληνικό δράμα, για άλλη μια φορά, σπρώχνουν το πρόβλημα στο μέλλον, λες και δεν θα το βρουν μπροστά τους, στην πορεία...
   Εννοώ, ότι παρά το θετικό γεγονός, ότι υπήρξε μια συμφωνία και δεν θα ξαναζήσουμε το αίσχος του 2015, με την δήθεν διαπραγμάτευση ...των έξι μηνών και των δεκαεπτά ωρών, ΑΔΥΝΑΤΏ να αντιληφθώ, γιατί τα νέα μέτρα, πρέπει να εφαρμοστούν το 2019 και όχι ...χθες, ήτοι από 1.1.2017 !
   Όλο αυτό το παράλογο, που ζούμε και παρακολουθούμε, μπορεί να παρομοιαστεί μόνον, με το εξής σκηνικό : ο σοβαρά ασθενής (Ελλάδα), λέει στον ιατρό-χειρούργο (δανειστές), ότι δεν θέλω να κάνω τώρα την εγχείριση (για τους δικούς του λόγους, επειδή φοβάται κλπ), αλλά μετά από δύο χρόνια και ο γιατρός, ενώ ξέρει την σοβαρότητα και το επείγον της κατάστασης, υποχωρεί και συμφωνεί...
   Έτσι και εδώ, αφήνουν π.χ την μείωση του αφορολόγητου και των φοροαπαλλαγών, για αργότερα, ώστε να συνεχίσουν να πληρώνουν μόνον οι ίδιοι (ένα 45% περίπου), να μην πληρώσουν όσοι πέρασαν τα μνημόνια, από δίπλα τους και δεν τους άγγιξαν και παράλληλα ...να μην γίνουν φοροελαφρύνσεις, σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, που είναι και οι μόνοι, που θα μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος της ανάκαμψης, να κάνουν επενδύσεις, προσλήψεις κλπ.
   Και όλα αυτά, ενώ τα μαγαζιά συνεχίζουν να βάζουν λουκέτα, διαρκώς και το ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων, κάθε μήνα, από τον περασμένο Οκτώβριο, είναι μονίμως αρνητικό (περισσότερες απολύσεις) και χειροτερεύει διαρκώς (με αρνητικό ρεκόρ μάλιστα τον Ιανουάριο, που είχε να συμβεί, από το 2001) !
   Με άλλα λόγια, αν συνεχίσουν έτσι, στο τέλος, θα μείνουν στην χώρα, μόνον συνταξιούχοι, Δ.Υ και όσοι λαμβάνουν "επιδόματα Φωτίου", από το ΓΛΚ.
   Μιλώντας πάντως, για τις συντάξεις, θεωρώ, πως πλέον τα περιθώρια περικοπών, είναι πολύ περιορισμένα και μπορεί να αφορούν, μόνον ποσά άνω των 1500 ευρώ, αν γίνουν.
   Είναι καιρός να μπουν στο στόχαστρο, άλλες πληγές κρατικής σπατάλης, όπως οι μισθοί των Δ.Υ (εν γένει, συμπεριλαμβανομένων και των ΝΠΙΔ) και ειδικά στα ρετιρέ, οι πάσης φύσεως προμήθειες του Δημοσίου, σε προϊόντα και υπηρεσίες και να μικρύνει το κράτος, σε μέγεθος και κόστος λειτουργίας, με νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων.
   Συνεπώς, το συμπέρασμα, είναι : ΝΑΙ στα νέα μέτρα, αλλά ΤΏΡΑ, άμεσα, όχι στο μέλλον, διότι χρόνος ΔΕΝ υπάρχει, η πολυτέλεια να περιμένει η Οικονομία π.χ το 2019, κοστίζει πολύ !
   Και φυσικά, όπως πάντα, δεν θα υπήρχε ανάγκη ίσως νέων μέτρων ή θα υπήρχε μικρότερη, αν είχαν εφαρμοστεί έγκαιρα ...τα προηγούμενα, αν οι αριστεροί, όλων των κομμάτων της Βουλής, με τις γεμάτες τσέπες, δεν άπλωναν τον τραχανά, επί τόσους πολλούς μήνες, μέσα στη "μακαρία" αδράνειά τους, αν αποκτούσαν επιτέλους μια αίσθηση επείγοντος, ότι ο ασθενής, για να σωθεί, πρέπει να χειρουργηθεί τώρα και όχι αργότερα, όταν ίσως θα είναι αργά (και αυτός φυσικά, είναι και ο λόγος, που διανύουμε το έβδομο έτος Μνημονίων και πάμε και για άλλα).

"πόρτα" στον Κορυδαλλό

   Την περασμένη Παρασκευή, μου γεννήθηκε το ρητορικό ερώτημα "είμαστε δικηγόροι ή όχι ;", καθώς πήγα στις φυλακές Κορυδαλλού, να μιλήσω με κρατούμενο (για υπόθεση ναρκωτικών) και μου απαγορεύτηκε η είσοδος.
 Ο λόγος ; Δεν έχω ανανεώσει την δικηγορική μου ταυτότητα, η οποία έχει "λήξει" εδώ και 2 χρόνια και σύμφωνα με τους δεσμοφύλακες, έχει βγει Εισαγγελική εντολή, οι δικηγόροι, εκτός από την επαγγελματική τους ταυτότητα, να δείχνουν και την αστυνομική, ενώ δεν επιτρέπεται να μπεις, αν δεν έχεις ανανεώσει την ταυτότητά σου...
 Επειδή, στην συγκεκριμένη υπόθεση, έχω διοριστεί αυτεπάγγελτα, με το πρόγραμμα της "νομικής βοήθειας", δεν "μου έκοψε" να επιδείξω και τον διορισμό μου, όπερ σημαίνει ότι ...θεωρούμαι ακόμα δικηγόρος, για να διοριστώ, από την Εισαγγελία Εφετών (της Αθήνας, τουλάχιστον, γιατί ο Κορυδαλλός, νομίζω, υπάγεται στην Εισαγγελία Πειραιά), ως συνήγορος του αλλοδαπού, ωστόσο ούτε αυτό, είναι βέβαιο, πως θα έκαμπτε τη νέα "γραμμή", που έχει περάσει στους δεσμοφύλακες της εισόδου.
 Δε γνωρίζω αν αυτό, είναι σε γνώση του δικηγορικού Συλλόγου και γιατί δεν έχει αντιδράσει, στην εισαγγελική αυτή απόφαση, που ουσιαστικά δεν θίγει, κυρίως, εμάς, αλλά τα υπερασπιστικά δικαιώματα του κατηγορούμενου και την επικοινωνία, με το συνήγορό του, που θα έπρεπε να διασφαλίζεται-διευκολύνεται και όχι να παρεμποδίζεται τόσο άσχημα, με όποια ...δικαιολογία και αν επιβλήθηκε η απαίτηση της ανανεωμένης ταυτότητας.
 Κάποιος κακόπιστος-πονηρός, θα μπορούσε να πει, ότι ο δικηγορικός Σύλλογος, όχι μόνον δεν αντιτάχθηκε στην εισαγγελική απόφαση, αλλά ότι πάρθηκε "με τις ευλογίες του", εφόσον ...προϋπόθεση της ανανέωσης της ταυτότητας, είναι η πληρωμή της ετήσιας συνδρομής, για να επιβεβαιωθεί ότι εισαγγελέας και εισπράκτορας, έχουν περισσότερα κοινά, από τα τρία πρώτα γράμματα !
 Φυσικά, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι φταίμε εμείς, που δεν έχουμε πληρώσει και ανανεώσει τις ταυτότητες μας και σίγουρα έχουμε ένα ποσοστό ευθύνης...
 Από την άλλη, υπάρχει ο αντίλογος, ΓΙΑΤΊ να πρέπει να ανανεώνεις την επαγγελματική σου ταυτότητα, σε ετήσια βάση ; Γιατί να μην είναι, όπως οι αστυνομικές ταυτότητες (δεν την έχω αλλάξει, από τότε που εκδόθηκε, πριν 23 χρόνια), που εκδίδονται άπαξ ; Εφόσον έγινες μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου, θα έπρεπε να παίρνεις ΜΊΑ ταυτότητα, χωρίς ...ημερομηνία λήξης, μετά από ένα χρόνο και να σου αφαιρείται, σε περίπτωση, που βγαίνεις σε σύνταξη ή αλλάζεις επάγγελμα-παραιτείσαι ή τιμωρείσαι πειθαρχικά !
   Καλά δε λέω, ότι θα μπορούσε να υπάρχει online σύστημα στην είσοδο των φυλακών, για να βλέπουν, αν είσαι -εν ενεργεία-δικηγόρος ή όχι, γιατί αυτά είναι πολύ προχωρημένα, για την Ψωροκώσταινα...
  Δεν μπορεί να μας ζητούν να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες και ότι δεν πήγαμε επίσκεψη στις Φυλακές ή αλλού, για ...χαβαλέ ή επειδή ...δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε, επειδή δεν έχουν πληρωθεί 75 ευρώ, στο δικηγορικό Σύλλογο.
   Εδώ να επαναλάβω, ότι η ετήσια συνδρομή, μειώθηκε στο μισό, επειδή οι δικηγόροι προφανώς, είχαν κηρύξει άτυπη στάση πληρωμών και αρνούνταν να ανανεώσουν τις ταυτότητες (αυτό ήταν και το θετικό επακόλουθο, επομένως) !
    Όπερ σημαίνει, ότι με μείωση της σπατάλης και των λειτουργικών εξόδων, ο Σύλλογος μπορούσε να λειτουργήσει μια χαρά και με τα μισά έσοδα, από συνδρομές, αφού δεν είναι και τα μοναδικά του έσοδα αυτά...
    Τα πάνω από 10 ευρώ το μήνα, που ζητούσαν ως συνδρομή, έως τότε και μάλιστα έχοντας σταματήσει, εδώ και κάποια χρόνια, ο Σύλλογος να μοιράζει μέρισμα, ήταν οπωσδήποτε ένα κόστος υπερβολικό και αναντίστοιχο με τις παροχές, που δίνει, ως αντάλλαγμα, στα μέλη του, με βάση τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, όπου τα λοιπά λειτουργικά έξοδα ενός δικηγορικού γραφείου, είναι στα ύψη !

σχόλια επικαιρότητας

     Ξεκινάω, από την επικείμενη πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής (της οποίας μάλιστα έγινα πρόσφατα πελάτης, μετά από μακροχρόνιο "πρέσινγκ"), η οποία είναι αναπόφευκτη και επιβεβλημένη έξωθεν και δεν μπορεί να αποτραπεί, ούτε από απεργίες εργαζομένων, ούτε από ...δηλώσεις συμπάθειας κυβερνητικών στελεχών.
 Το μεγάλο ζητούμενο, για μένα, είναι μόνον, να μείνει σε ελληνικά χέρια και είναι θετικό ότι ένας από τους τρεις βασικούς διεκδικητές, είναι σχήμα δύο ελληνοαμερικάνων επιχειρηματιών.
 Επειδή πρόκειται για "φιλέτο" και μια "μηχανή παραγωγής μετρητών", με μεγάλα ετήσια κέρδη, είναι σημαντικό, να μείνει σε ελληνικά συμφέροντα, ώστε μέσω αυτής να χρηματοδοτηθούν τα λοιπά επιχειρηματικά σχέδια των αγοραστών, να γίνουν δηλαδή επενδύσεις και παράλληλα, να μείνουν τα μετρητά, από τα ασφάλιστρα, εδώ, σε εγχώριες τράπεζες !
  Συνεπώς, ίσως θα ήταν σκόπιμο, στο σχήμα των 2 ελληνοαμερικάνων, να μπούν άμεσα και άλλοι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ώστε να σιγουρευτεί πως αυτοί θα είναι και οι πλειοδότες (θεωρώ ότι τα κεφάλαια, άνω ίσως και των 600 εκατομμυρίων ευρώ, υπάρχουν ή μπορούν να βρεθούν).
   Το δεύτερο σχόλιο, έχει να κάνει με την πρόταση Σκουρλέτη, για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, στο Δημόσιο, η οποία, παρά τις αντιδράσεις, με βρίσκει μάλλον σύμφωνο !
   Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν, ότι το θέμα αυτό, είναι όνειδος, το να υπάρχουν δηλαδή εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων και κάθε τόσο οι συμβασιούχοι, να παρακάλανε να πληρωθούν ή να μονιμοποιηθούν, να στήνουν αντίσκηνα, έξω από Υπουργεία ή να τα σπάνε, να μπαίνουν μέσα σε φέρετρα και γενικά να φτάνουν στα άκρα, για να διατηρήσουν την αργομισθία τους...
   Από εκεί και μετά, προφανώς, χρειάζεται μελέτη και σχέδιο, για το ποιοι είναι πραγματικά χρήσιμοι και ποιοι όχι, ώστε οι δεύτεροι να απομακρυνθούν, να γίνει συνολικό συμμάζεμα των δημόσιων φορέων, που λειτουργούν, υπό μανδύα ιδιωτικού τομέα (Α.Ε και ΝΠΙΔ), να εκλογικευτούν και προσαρμοσθούν οι απολαβές, στα νέα δεδομένα, να επανεξεταστούν ακόμα και τα ζητήματα της μονιμότητας και γενικά να σταματήσει η προκλητική σπατάλη, που εξακολουθεί να γίνεται, μετά από επτά χρόνια (επίσημης) χρεοκοπίας !
   Το τρίτο σχόλιο, αφορά τα καραγκιοζιλίκια της ΝΔ, αναφορικά με το ζήτημα του "τάματος του Έθνους", όπου οι βουλευτές της, υποχρεώθηκαν από τον Κούλη, να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους, σε σχετική ερώτηση στη Βουλή.
   Το Τάμα του Έθνους, είναι ένα έργο, που ΠΡΈΠΕΙ να γίνει και μάλιστα, πριν το 2021, ο χρόνος αρχίζει και πιέζει ήδη, παρά το "σκοτεινό" παρελθόν του, λόγω όσων έγιναν επί χούντας και όποιος το υποστηρίζει, ούτε ακροδεξιός, ούτε χουντικός είναι, είναι απλά Ορθόδοξος Χριστιανός, οπότε οφείλει και ο Κούλης, να μας πει, αν η ΝΔ, απαρνήθηκε πλέον, το παλιό και γνωστό τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" και ...μετακινείται αριστερά, για να πάρει ψήφους, από συριζα κλπ !
   Τέλος, να πω, ότι συμφωνώ με την απόφαση του ΚΑΣ, να μην επιτρέψει επίδειξη μόδας, στον Παρθενώνα, από σχετικό Ιταλικό Οίκο ειδών πολυτελείας.
   Οι όροι της συμφωνίας, θα έβγαζαν ωφελημένη, μόνον την άλλη πλευρά και επιπλέον βρίσκω προκλητική και παράλογη την εμμονή, να γίνει η επίδειξη μέσα στον χώρο και όχι κάπου αλλού, όπου ο Παρθενώνας, θα φαινόταν, στο παρασκήνιο, στο φόντο !
   Με αφορμή αυτό και επειδή τα στοιχεία του τουρισμού, για την χώρα μας, δείχνουν νέα, σημαντική άνοδο, για το 2017 και ...κάποιοι πανηγυρίζουν, ήθελα να πω, ότι στον τομέα του τουρισμού, δεν πρέπει να είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι, π.χ με 25 εκατομμύρια τουρίστες, αλλά να σκεφτόμαστε ότι ...μέχρι τα 50 εκατομμύρια, έχουμε ακόμα δρόμο και δουλειά (υποδομές κλπ) να κάνουμε, να μην συμβιβαζόμαστε με το λίγο ή έστω το περισσότερο, αλλά να επιδιώκουμε να πάρουμε, αυτό, που μας αξίζει, ως φυσική και πολιτιστική ομορφιά, το οποίο δεν έχει αριθμητικά όρια.
    

μόνη λύση ...το ποντικοφάρμακο

    Η μεγάλη πληγή της χώρας και του σοβιετισμού, που εγκαθιδρύθηκε το 1981, μέσω των (ντόπιων και ξενόφερτων) σοσιαληστών και μια από τις βασικότερες αιτίες της χρεοκοπίας του 2010, είναι η ύπαρξη τόσων πολλών "τρωκτικών" !
  Μιλώντας για τρωκτικά, εννοούμε βασικά, όλους τους κρατικοδίαιτους (κατά κανόνα αργόμισθους, αλλά όχι πάντα), νυν και κυρίως τέως Δ.Υ, από τον ΠτΔ έως τον τελευταίο σκουπιδιάρη ή κλητήρα σε ΔΕΚΟ (οι μισθοδοτούμενοι από Α.Ε ή άλλα ΝΠΙΔ, που ελέγχονται από το δημόσιο, έχουν την ψευδαίσθηση ότι ανήκουν αλλού) και δευτερευόντως, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και όσους, αν και ανήκουν -υποτίθεται- στην ελεύθερη αγορά, (απομυ)ζουν από κρατικά ή κοινοτικά κονδύλια.
  Κάθε τόσο, τα τελευταία χρόνια, τα τρωκτικά αυτά (που δεν είναι όλα ίδιου μεγέθους, υπάρχουν διαβαθμίσεις, όπως και στην φύση, άλλα τρώνε περισσότερο και άλλα λιγότερο), ανοίγουν τρύπες στο "τυράκι", δηλαδή στον κρατικό προϋπολογισμό, που όμως χτίζεται, από την άγρια, παράνομη και ληστρική φοροεπιδρομή, σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.
  Έτσι, π.χ, το πιο πρόσφατο κρούσμα, είναι ότι σε αγαστή συνεργασία με επίσης τρωκτικά, που λέγονται διχαστές (και επιδικάζουν πολύ συχνά, χρήματα στον εαυτό τους), δεν θα πληρώνουν, λέει, εισφορά αλληλεγγύης, με συνέπεια να ανοίγει τρύπα στον ΕΦΚΑ, ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ.
  Ποιος θα κληθεί λοιπόν, να κλείσει αυτή την "τρύπα" ; Όσοι δίνουν ήδη το 80% του εισοδήματός τους, σε φόρους και εισφορές ; Τα επιμέρους ποσά, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα και τα τρωκτικά γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν και χωρίς αυτά (δεν μπορούν ωστόσο να χωνέψουν ότι μπορεί κάποιος ψηφισμένος Νόμος, να μην τους εξαιρεί, αν δεν είναι ευνοϊκός, αφού έτσι έμαθαν μια ζωή), ωστόσο, επειδή είναι πολλά (τα τρωκτικά), ο λογαριασμός ανεβαίνει !
  Με απλά λόγια, δεν θέλουν να πληρώνουν "αλληλεγγύη" τα τρωκτικά αυτά, που τα βρήκαν όλα έτοιμα στην ζωή τους, πήραν περισσότερα χρήματα, από όσα άξιζαν, πήραν τεράστια εφάπαξ και πρόωρες συντάξεις και γενικά, το κράτος και η κοινωνία, τους φέρθηκαν με τρόπο, που θα έπρεπε οι ίδιοι να ζητούν να της το ανταποδώσουν και να δείξουν αλληλεγγύη.
   Μιλάμε για πρωτοφανή ηθική και πνευματική πώρωση και αχαριστία, για στείρες μήτρες, που δεν χορταίνουν ποτέ, όσα και να τους δώσεις, πάντα θέλουν περισσότερα και διαμαρτύρονται, όταν τυχόν πάρουν πιο λίγα, όταν οι γύρω τους πεινούν (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και υποφέρουν !
   Είναι τα ίδια τρωκτικά, που μπαίνουν πάντα, πίσω από τις κόκκινες ή ροζ γραμμές, της εκάστοτε μνημονιακής κυβέρνησης, κατά τις διαπραγματεύσεις και είναι μονίμως στο απυρόβλητο, όταν οι άλλοι σφαγιάζονται.
   Για να μην πολυλογώ, για να σηκώσει κεφάλι η χώρα, δεν πρέπει να ξανασηκώσουν κεφάλι τα τρωκτικά, πρέπει να πατηθούν στο λαιμό, πρέπει η Πολιτεία, το Κράτος (αν υπάρχει), να δείξει ότι αυτή κάνει κουμάντο, αυτή καθορίζει το πόσα θα παίρνουν ή θα δίνουν και όχι ...μόνοι τους αυτοί ή οι διχαστές.
   Δεν μπορεί αυτά τα τρωκτικά, επειδή έχουν άπλετο χρόνο και χρήμα, που παίρνουν ...από τον ίδιο τον αντίδικό τους, το Δημόσιο, να διεξάγουν δικαστικούς αγώνες και να κερδίζουν, εις βάρος όλων των υπόλοιπων, πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτό το αίσχος, αυτό το όνειδος ;
   Μέχρι τώρα, οι πραγματικά αδικημένοι από τα Μνημόνια, ούτε σε Δικαστήρια πήγαν, ούτε διαμαρτυρίες έκαναν, όμως όσο τα τρωκτικά συνεχίζουν να προκαλούν, με τόσο ιταμό τρόπο και μάλιστα κατ' εξακολούθηση, θεωρώ, πως και η υγιής κοινωνία, οφείλει να βρει τρόπους (και υπάρχουν πολλοί) να αντιδράσει, αφού η εκάστοτε κυβέρνηση, δείχνει αδύναμη, μπροστά στα τρωκτικά, δείχνει να τα φοβάται και υποχωρεί μονίμως, στις παράλογες και παράνομες απαιτήσεις τους...

εφαρμογή επιεικέστερου Νόμου

     Στο Ποινικό μας (και όχι μόνον στο δικό μας, βέβαια) Δίκαιο, ισχύει η θεμελιώδης Αρχή, ότι ποινή επιβάλλεται μόνον για τις πράξεις εκείνες, για τις οποίες ο Νόμος, την είχε ρητά ορίσει ΠΡΊΝ από την τέλεσή τους, με άλλα λόγια η μη αναδρομική εφαρμογή των ποινικών διατάξεων.
  Η Αρχή αυτή κάμπτεται, όταν από την τέλεση της αξιόποινης πράξης, έως την (ΑΜΕΤΆΚΛΗΤΗ) εκδίκασή της, ίσχυσαν δύο ή περισσότεροι (σχετικοί με αυτήν την πράξη, εννοείται) Νόμοι, οπότε, σε αυτές τις περιπτώσεις, εφαρμόζεται ο ευνοϊκότερος, για τον κατηγορούμενο, Νόμος (ακόμα και αν ψηφίστηκε μετά, ήτοι αναδρομικά), αυτός που περιέχει ευμενέστερες διατάξεις !
  Η κρίση για το ποιος Νόμος είναι ευμενέστερος-επιεικέστερος δεν είναι πάντα τόσο εύκολη, όσο φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, αφού μπορεί π.χ ένας νεότερος Νόμος, να είναι εν μέρει έτσι και εν μέρει χειρότερος...
  Ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι Νόμοι αλλάζουν συνέχεια και πολλές φορές οι αλλαγές αυτές, είναι ύποπτες, σχεδόν φωτογραφικές, για να ευνοήσουν κάποιους "ημετέρους" της εκάστοτε εξουσίας !
  Φυσικά, η πιο κλασική περίπτωση, είναι όταν με νεότερο Νόμο, μια πράξη γίνεται πλέον μη αξιόποινη, όταν καταργείται η προηγούμενη διάταξη και δεν θεσπίζεται νέα.
  Μπορεί βέβαια, να μην καταργείται τελείως, αλλά να αλλάζουν-γίνονται πιο αυστηροί-περιορίζονται οι όροι του αξιοποίνου και έτσι ένα μεγάλο μέρος αυτών των εγκλημάτων να καταργείται, όπως συμβαίνει συνήθως, με τα αδικήματα, που αφορούν φορολογικές παραβάσεις ή χρέη προς το Δημόσιο εν γένει, με την αύξηση του ορίου του αξιόποινου χρέους (π.χ από 20.000 στις 100.000).
   Επίσης, μπορεί ένας Νόμος, να μικραίνει το όριο της παραγραφής ή να θεσπίζει προϋπόθεση έγκλησης του θύματος, όπως συνέβη με το αδίκημα της ακάλυπτης επιταγής, που παλιότερα διώκονταν αυτεπάγγελτα.
   Εδώ ανοίγει μια παρένθεση, διότι μπορεί η παραγραφή και η έγκληση, να είναι θεσμοί του ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου, ωστόσο προκύπτει το ερώτημα, αν στην εξεταζόμενη Αρχή, εντάσσονται και οι διατάξεις της ποινικής Δικονομίας, π.χ το αρμόδιο Δικαστήριο, η προβλεπόμενη διαδικασία δίωξης ή οι δικονομικές ακυρότητες, που θεσπίζονται.
   Έχω την εντύπωση, πως τόσο η θεωρία όσο και η Νομολογία, δεν έχουν δώσει ενιαία απάντηση, στο αμέσως προηγούμενο ερώτημα, αλλά η προσωπική μου άποψη, είναι πως δεν βλέπω το λόγο, γιατί να μην εντάσσονται στον κανόνα ΚΑΙ οι δικονομικές διατάξεις !
   Για να επανέλθουμε, ευμενέστερος είναι προφανώς ο Νόμος, που προβλέπει μικρότερο ανώτερο ή κατώτερο όριο ποινής (π.χ φυλάκιση ως τρία χρόνια, αντί για φυλάκιση γενικά, οπότε εννοείται ως πέντε χρόνια ή φυλάκιση απλά, ήτοι από δέκα μέρες, αντί για φυλάκιση τουλάχιστον π.χ έξι μηνών), καθώς και αυτός, που δεν επιβάλλει παρεπόμενες ποινές (π.χ στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων ή απέλαση).
   Επίσης, οι Νόμοι που αλλάζουν-κάνουν πιο αυστηρούς τους όρους της κακουργηματικής μορφής ενός εγκλήματος, με συνέπεια να γίνεται αυτό πλημμέλημα και γενικά η εξάλειψη ή χαλάρωση των επιβαρυντικών περιστάσεων.
   Τέλος, η Αρχή αυτή εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις, των λεγόμενων λευκών ποινικών Νόμων, που παραπέμπουν σε άλλα νομοθετήματα, εφόσον τα τελευταία γίνουν ευμενέστερα (π.χ στο πεδίο των αγορανομικών παραβάσεων).
   Να πούμε επίσης, ότι με βάση και τον κανόνα, πως "ο δικαστής γνωρίζει το Νόμο", η λήψη υπόψη των ευμενέστερων διατάξεων, οφείλει να γίνεται και αυτεπάγγελτα, ακόμα δηλαδή και αν ο κατηγορούμενος απουσιάζει, που λέει ο λόγος, αλλά ...στην πράξη, καλό είναι να προτείνονται από το δικηγόρο του.
    Η Αρχής της εφαρμογής του επιεικέστερου Νόμου, στο Ποινικό Δίκαιο, δεν έχει πάντως Συνταγματική κατοχύρωση, με συνέπεια να υπάρχουν ή να μπορούν να υπάρξουν και εξαιρέσεις...
    Τέλος, παρότι μιλάμε εδώ αποκλειστικά, για το πεδίο του Ποινικού Δικαίου, η σχετική Αρχή, διαπνέει και άλλους κλάδους, όπως το Διοικητικό, με άλλη βέβαια "εμφάνιση", ήτοι πως η Διοίκηση, όταν λειτουργεί με διακριτική ευχέρεια, οφείλει να εφαρμόζει τις πιο ευνοϊκές διατάξεις, για τους Διοικούμενους ή αντίστροφα, να παίρνει εκείνα τα μέτρα, που θα έχουν το μικρότερο δυνατόν κόστος, εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
    
   

τζαμπατζήδες εναντίον ..."φοροφυγάδων"

     Τα έχουμε ξαναπεί αυτά, όμως η επανάληψη δεν κάνει κακό, καθώς οι περισσότεροι, ενώ τα ακούν, επιλέγουν, όπως αποδεικνύεται, να τα αγνοούν.
  Αφορμή, αυτή τη φορά, στάθηκε η δήλωση του Υπουργού Πετρόπουλου, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες τον σταματούν στον δρόμο και τον συγχαίρουν, για το νέο καθεστώς ασφαλιστικών εισφορών.
 Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός, ότι ο Πετρόπουλος, δέχεται, από σπόντα, τα συγχαρητήρια, επειδή εφαρμόζει ...το Νόμο του Κατρούγκαλου, τα αριστερά χάπατα, αλλά και τα ΜΜΕ, βγήκαν πάλι να ξεσπαθώσουν, με σαχλαμάρες !
 Λένε δηλαδή, ότι το νέο σύστημα, ευνοεί τους φοροφυγάδες, με μια (αριστερή) φασιστική νοοτροπία, είμαστε όλοι φοροφυγάδες, τα χαμηλά εισοδήματα, που δηλώνουν κάποιοι ή έστω και οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες, για αυτούς τους "μάγκες των πληκτρολογίων" δεν παίζει να ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα, με τίποτα...
 Εκτός από το γεγονός ότι γενικεύσεις τέτοιου είδους, είναι, όπως είπαμε, φασιστικές, όταν κατηγορείς κάποιον για φοροδιαφυγή, θα πρέπει να είσαι σε θέση και να το αποδείξεις, αλλιώς είσαι κοινός ψεύτης και συκοφάντης !
  Ο Νόμος Κατρούγκαλου, έκανε το αυτονόητο, αυτό που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες, αφού μόνον αυτό το σύστημα, είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα, το προηγούμενο καθεστώς, όπου ο ζάμπλουτος και ο φτωχός, πλήρωναν τις ΊΔΙΕΣ εισφορές, ήταν το παράνομο...
   Και φυσικά, όσοι θίγονται από το νέο καθεστώς, είναι όσοι είχαν βολευτεί με το προηγούμενο, ευνοϊκό για αυτούς, αλλά αντισυνταγματικό και αποτελούν όντως τη μειοψηφία, εν τούτοις όμως, η δική τους άποψη, προβάλλεται από τα ΜΜΕ, γι' αυτό και τους φάνηκε περίεργη ή παράλογη, η δήλωση Πετρόπουλου.
   Ας έρθουμε τώρα, στην ουσία του τίτλου, για να δούμε, ποιοι κατηγορούν εμάς, για φοροδιαφυγή, ποιοι θεωρούν ...λίγα τα 180 ευρώ το μήνα (αυτό, νομίζω είναι και το μίνιμουμ) και κυρίως ΠΌΣΑ πληρώνουν αυτοί (οι ίδιοι, όχι οι εργοδότες τους).
   Προφανώς μιλάμε για μισθωτούς ή συνταξιούχους, που μετά από επτά χρόνια Μνημονίων, εξακολουθούν (!) να απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα στην Ε.Ε αφορολόγητα όρια.
   Έτσι λοιπόν, ας δούμε, στην χρεοκοπημένη από το 2010, Ελλάδα του 2017, τι πληρώνει ένας ελεύθερος επαγγελματίας και τι ένας μισθωτός ή συνταξιούχος, για κάθε 1000 ευρώ, που εισπράττουν :
   Αν υποθέσουμε πως και οι τρεις μένουν σε ιδιόκτητο ακίνητο και δεν πληρώνουν ενοίκιο, ο συνταξιούχος δεν πληρώνει τίποτα (προς Δ.Ο.Υ και ασφαλιστικά ταμεία, εννοείται), ενώ ο μισθωτός, τα έξοδα πήγαινε-έλα στην εργασία του (αν και καμιά φορά, είναι και αυτά πληρωμένα).
   Και δεν πληρώνουν τίποτα, λόγω του υψηλού αφορολογήτου ορίου και των διάφορων φοροαπαλλαγών, που προβλέπονται.
   Ας εξετάσουμε τώρα και την "περίπτωση" του ελεύθερου επαγγελματία : 180 ευρώ, οι ασφαλιστικές εισφορές (βάζω το μίνιμουμ), 200 ευρώ το ενοίκιο (βάζω ένα χαμηλό μίσθωμα και χωρίς τα λοιπά έξοδα μετακίνησης, αυτοκινήτου, επικοινωνίας κλπ, που μπορεί να φτάνουν και τα 200 ευρώ το μήνα), 220 ευρώ ο φόρος (με συντελεστή σήμερα 22%, ενώ χωρίς να είμαι λογιστής, νομίζω ότι πρέπει να πληρώσει άλλα τόσα, ως ...προκαταβολή, για την επόμενη χρονιά), άλλα 240 ευρώ ο Φ.Π.Α, σύνολο 840 ευρώ (χωρίς την προκαταβολή) !
    Βέβαια, δεν είναι μόνον αυτά, μην ξεχνάμε το τέλος επιτηδεύματος, των 650 ευρώ, ετησίως, ήτοι πάνω από 50 ευρώ το μήνα, είτε δουλέψεις, είτε όχι, ακόμα και με μηδενικά έσοδα ή ζημιές...
    Το εκκαθαριστικό του ελεύθερου επαγγελματία, ξεκινάει, σήμερα (αλλά και πέρσι και πρόπερσι...)  από τα 650 ευρώ φόρο, ενώ η πολύ μεγάλη πλειοψηφία μισθωτών και συνταξιούχων, είτε έχει μηδενικά εκκαθαριστικά, είτε παίρνει και επιστροφή φόρου.
    Άρα, το να μην κόψει απόδειξη ο "φοροφυγάς" ελεύθερος επαγγελματίας, σημαίνει ότι απλά γλιτώνει τον άμεσο φόρο του 22% (ή και τον ΦΠΑ) και του μένουν κάποια χρήματα-ψιλά, για να περάσει το μήνα, για να φυτοζωήσει !
   Επομένως, όσα χάπατα, από άγνοια ή επειδή πιθηκίζουν και επαναλαμβάνουν στερεότυπα, μιλάνε για φοροφυγάδες, απλά δεν έχουν αίσθηση και γνώση της πραγματικότητας, που βιώνουμε, επί πολλά χρόνια τώρα, που μας "ξεζουμίζουν" κυριολεκτικά, μας έχουν ταράξει σε παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια, μας έχουν καταργήσει το αφορολόγητο, που ισχύει για άλλους (για τέτοια Ισονομία, μιλάμε) και γενικά υφιστάμεθα άδικη, παράνομη και μεροληπτική, εις βάρος μας, μεταχείριση, χωρίς μάλιστα διαμαρτυρίες, κλάματα, σπασίματα Υπουργείων και άλλες γραφικότητες, που κάνουν οι ...αδικημένοι τζαμπατζήδες.
    Και όλα αυτά, επειδή κάποιοι, κάποτε, μας κόλλησαν την ρετσινιά του "φοροφυγά", χωρίς πραγματικά-χειροπιαστά στοιχεία και αποδείξεις !

οι μάσκες (ξανά) έπεσαν

    Μετά και τις χθεσινές, δικαστικές, εξελίξεις στο ζήτημα του ΔΟΛ, φοβάμαι πως ο καθένας μας και όχι μόνον οι οπαδοί του ΚΚΕ ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπορούμε να λέμε, ότι οι δικαστές είναι "γρανάζια" του συστήματος και υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και τις τράπεζες...
  Οι εργαζόμενοι, που είναι ήδη επτά μήνες απλήρωτοι και εντούτοις συνέχιζαν να δουλεύουν (αξιέπαινοι και όχι αξιοκατάκριτοι, για αυτό), υπέβαλαν ένα πολύ λογικό αίτημα, ήτοι να αποδεσμευτούν κάποια χρήματα, για να πάρουν ένα μέρος από τα οφειλόμενα, αλλά και χαρτί, για να τυπώνονται οι εφημερίδες και εντούτοις απορρίφθηκε !
  Επιλέχθηκε τα χρήματα αυτά (τα οποία άλλωστε προέρχονται από πωλήσεις, ήτοι ...από την εργασία των αιτούντων), να παραμείνουν δεσμευμένα, ώστε να αποδοθούν, λογικά, κάποια στιγμή στις τράπεζες, που, ως γνωστόν, κίνησαν και τις σχετικές διαδικασίες εκκαθάρισης του ΔΟΛ.
  Αν δεν απατώμαι, επιλέχθηκε όχι η αίτηση πτώχευσης, αλλά η εκκαθάριση και μάλιστα εν λειτουργία και εδώ είναι η μεγάλη αντίφαση : η απόρριψη του αιτήματος των εργαζομένων, οδηγεί σε αναστολή λειτουργίας και εκδόσεων !
   Ο/η δικαστής, έχει το ελαφρυντικό, ότι κλήθηκε να αποφασίσει μόνος/η, μέσα σε μερικά λεπτά, ουσιαστικά και με μια διαδικασία, που γίνεται στο πόδι (όχι σε κανονική Δίκη), για μια υπόθεση, όπου διακυβεύονται πολλές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ...
   Από την άλλη όμως, με τον τρόπο αυτό, αναδεικνύονται οι αγκυλώσεις και οι δυσλειτουργίες, στο κομμάτι της δικαστικής διαχείρισης υποθέσεων, προβληματικών ή υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, όπου σταθερά οι αποφάσεις, οδηγούν στον ξαφνικό θάνατό τους και εν συνεχεία, στην πώληση στοιχείων ενεργητικού, έναντι πινακίου φακής, από τα οποία ικανοποιούνται μόνον μερικοί πιστωτές και μόνον μερικώς !
  Η απλή λογική, λέει, πως το κλείσιμο του ΔΟΛ, όπως και κάθε επιχείρησης, οδηγεί σε σταδιακή μείωση της αξίας του, ήτοι η απόρριψη του αιτήματος των εργαζομένων, είναι και εις βάρος των συμφερόντων, τόσο των τραπεζών, όσο και των λοιπών πιστωτών.
  Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν, ότι δεν φταίνε τα Δικαστήρια, αλλά ...οι Νόμοι, οπότε θα φτάναμε, εμμέσως, στο ίδιο συμπέρασμα, ότι ΌΛΑ γίνονται υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και του "συστήματος".
   Πρόσφατα, μάλιστα, θεσπίστηκε, αν δεν κάνω και πάλι λάθος, διότι δεν έτυχε να δω τη σχετική διάταξη, ότι οι εργαζόμενοι χάνουν το προνόμιο ικανοποίησης, έναντι των τραπεζών, που είχαν, έως τώρα, σε περίπτωση πλειστηριασμών (!), διάταξη, που προφανώς επιβλήθηκε έξωθεν και οι δικοί μας βουλευτές ψήφισαν, όπως πάντα, με μοναδική ευκολία, για να πάρουν τη "δόση" τους (οπότε ίσως και η χθεσινή απόφαση, να κινείται στο πνεύμα αυτό).
  Ακόμα και έτσι όμως, προσωπική μου, νομική, άποψη, είναι ότι το αίτημα, μπορούσε και έπρεπε να γίνει αποδεκτό, αφού αυτό είναι προς το συμφέρον ΌΛΩΝ, ακόμα και των αιτούντων, δηλαδή των τραπεζών και από την στιγμή, που μιλάμε για εκκαθάριση εν λειτουργία, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να επιλέγεται κάτι, που οδηγεί σε λουκέτο !
  Και την ίδια στιγμή, που συμβαίνουν αυτά και ο χώρος της δικαιοσύνης αντιμετωπίζει χίλια δυο προβλήματα, η πρόεδρος του Α.Π προκάλεσε συζήτηση, για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών και ενώ υπάρχει ρητή συνταγματική διάταξη, επ' αυτού, άρα μόνον με συνταγματική αναθεώρηση, θα μπορούσαν να αλλάξουν (μετά από τη συζήτηση, κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, το γνωστό εξαρχής, δηλαδή...).
  Κάποιες κακές γλώσσες, είπαν ότι αυτό γίνεται επειδή οι αποδοχές των δικαστών, είναι μεγαλύτερες, πλέον, από τις συντάξεις τους, οπότε θα τους βόλευε να μείνουν περισσότερο.
  Η ίδια η πρόεδρος του Α.Π επικαλέστηκε την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, ωστόσο μάλλον ξεχνάει πως, εκτός από την βιολογική ηλικία και υγεία, υπάρχει και η πνευματική, που, στο συγκεκριμένο επάγγελμα, μάλιστα, απαιτείται οξύτητα και εγρήγορση του νου, καθαρή κρίση κλπ και κανείς δεν θα ήθελε να τον δικάσει ένας 80ρης δικαστής, με άνοια !
    

ομολογία αποτυχίας

     Ασφαλώς δεν διάβασα ολόκληρη την έκθεση του ΔΝΤ, για το "ελληνικό δράμα", ωστόσο κάπου λέει, πως η εφαρμοζόμενη πολιτική, είναι λάθος και το εύλογο ερώτημα, που προκύπτει, είναι πως μπορεί να το λέει αυτό, κάποιος, που συμμετείχε εξαρχής, στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης και όχι ...ένας τρίτος (όπερ σημαίνει πως έχει και το ίδιο ευθύνες) !
  Φυσικά, ευθύνες και έχουν και όλοι οι υπόλοιποι "θεσμοί", που συμμετέχουν και έτσι εξηγείται και η δήλωση Ντάϊσελμπλουμ, που φάνηκε να διαφωνεί με την εν λόγω έκθεση : δεν το έκανε, για να μας στηρίξει, αλλά για να μην παραδεχτεί και τις δικές του(ς) ευθύνες...(άλλωστε, είναι σε προεκλογική περίοδο η Ολλανδία)
  Μιλώντας για λάθος εφαρμοζόμενη πολιτική, εννοούμε, βασικά δύο πράγματα : πρώτον, ότι φορολογούνται μόνον οι μισοί και μάλιστα βάναυσα, ενώ οι υπόλοιποι δεν πληρώνουν και δεύτερον, ότι η προσαρμογή βασίστηκε κατά 3/4 σε αυξήσεις φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων και μόνον κατά 1/4, σε μειώσεις μισθών στο Δημόσιο και συντάξεων !
  Και φυσικά, η πλάκα και η ειρωνεία είναι, πως στα Δικαστήρια, θα βρεις πολλούς περισσότερους, να διαμαρτύρονται για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και ελάχιστους, για τους υπέρογκους και ενίοτε απάνθρωπους φόρους...
   Το να έρχεται, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια το ΔΝΤ και να λέει ότι εφαρμόζουμε λάθος πολιτική, μια πολιτική, που την πλήρωσαν και την πληρώνουν πολύ ακριβά κάποιοι, είναι τουλάχιστον κοροϊδία.
   Ακόμα και αν θεωρήσουμε, ότι το ίδιο τα έλεγε από τότε, αλλά δεν μπόρεσε να υποχρεώσει την χώρα μας ή να πείσει τους άλλους θεσμούς και πάλι έχει ευθύνες και ιδίως, για το ότι δεν αποχώρησε, ως ένδειξη διαφωνίας ή διαμαρτυρίας.
   Ουσιαστικά, οι "μπηχτές" του ΔΝΤ, κατευθύνται κυρίως, εναντίον των ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών (προσώπων) της Ε.Ε (εξ ού και το ότι ο Ντάϊσελμπλουμ "μυγιάστηκε" και έβγαλε ανακοίνωση, ότι όλα πάνε καλά ή έστω καλύτερα).
    Αυτό διότι, είχε γίνει σαφές, από την πρώτη κιόλας μνημονιακή κυβέρνηση, στην χώρα μας, ότι οι δικοί μας πολιτικοί, δεν ήταν καθόλου πρόθυμοι να θίξουν συνταξιούχους και Δ.Υ, ήτοι αυτούς, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, ανάλογα με το ποιος δίνει πιο ωραίες (ψεύτικες) υποσχέσεις και ήταν στο χέρι των δανειστών, να επιβάλλουν το ορθό.
   Έτσι, έχουμε, στο ελληνικό δράμα, την παγκόσμια πρωτοτυπία, το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις, να το έχει ο οφειλέτης και όχι ο δανειστής, αντί να επιβάλλει τους όρους ο δεύτερος, να κάνει ο πρώτος, ό,τι θέλει !
   Ανεξάρτητα, από τους λόγους, που συνέβη και συμβαίνει αυτό το παράδοξο και παράλογο, το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι : ότι η χώρα βράζει στο ζουμί της, επί επτά χρόνια, τρώει τις σάρκες της και φυτοζωεί, όταν όλες οι άλλες βγήκαν από τα Μνημόνια και εκτός αυτού, τίθεται εν αμφιβόλω και πως οι δανειστές, θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, ήτοι βγάζουν και αυτοί τα μάτια τους, από μόνοι τους, υποχωρώντας στα "θέλω" των ελληνικών κυβερνήσεων και μη κάνοντας-επιβάλλοντας το σωστό.

ποιος καθυστερεί την αξιολόγηση ;

      Ένα έργο, που παρακολουθούμε, σταθερά και επαναλαμβανόμενα, όλα τα τελευταία επτά χρόνια, είναι και αυτό της δυσκολίας του "κλεισίματος" της εκάστοτε (κυρίως δεύτερης) αξιολόγησης, το μόνο που αλλάζει είναι οι κυβερνήσεις μας, που κάνουν τις διαπραγματεύσεις, με τους δανειστές !
  Μάλιστα, η έως τώρα εμπειρία, δείχνει πως κάτι που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μήνες πριν, τραβάει πολύ εις μάκρος, με συνέπεια να φτάνουμε πάντα "στο αμήν", λίγο πριν το ατύχημα-χρεοκοπία και τότε, είτε να υπογράφεται νέο Μνημόνιο, με σκληρότερους όρους, είτε να πέφτει η κυβέρνηση και να τα υπογράφουν οι επόμενοι (ναι, αυτοί, που ...θα έσκιζαν τα Μνημόνια).
  Η -στερεότυπη- εξήγηση, που δίνουν οι δικοί μας, κάθε φορά, είναι πως φταίνε οι δανειστές και κυρίως το "κακό" ΔΝΤ, που προβάλλουν "νέες και παράλογες απαιτήσεις", που ζητάνε "νέα μέτρα" κλπ.
  Είναι όμως έτσι τελικά ; Διότι, αν ισχύει, η είδηση, που κυκλοφόρησε, ότι δηλαδή ο Τσακαλώτος, πρόσφατα, ομολόγησε ότι έχουμε κάνει μόνον το 30%, όσων είχαμε ΉΔΗ συμφωνήσει, καταλαβαίνουμε πως οι ευθύνες, περνούν στη δική μας πλευρά...
  Αυτό είναι κάτι που επίσης συμβαίνει, σταθερά, σε όλα τα μνημονιακά χρόνια : μετά από (ακόμα και παλαβές, όπως το 2015) διαπραγματεύσεις, υπογράφεται μία συμφωνία, για να μην χρεοκοπήσουμε, παίρνουμε τη "δόση μας", για να μείνουμε ζωντανοί, αλλά ...ξεχνάμε να εκπληρώσουμε, όσα έχουμε υπογράψει, επαναπαυόμαστε και όταν έρθει η ώρα του ελέγχου, πουλάμε τρελίτσα και ρίχνουμε τις ευθύνες, στους άλλους !
   Λέμε "όχι σε νέα μέτρα", όταν δεν έχουμε πάρει ακόμα, αυτά, για τα οποία δεσμευθήκαμε-υπογράψαμε και αυτό είναι πολιτική απατεωνιά και κουτοπονηριά...
   Οι αποκρατικοποιήσεις π.χ, από τις οποίες θα μπορούσε να εισρεύσει φρέσκο χρήμα, έχουν βαλτώσει (και λόγω γραφειοκρατίας, σήμερα μαθαίνουμε ότι ένας και μόνον δημόσιος υπάλληλος, μπλοκάρει μία επένδυση 7 δις στο Ελληνικό, που θα φέρει 1 εκατομμύριο επιπλέον τουρίστες στην πρωτεύουσα, κάθε χρόνο και την ίδια στιγμή, διαβάζουμε ότι στις χρεοκοπημένες, υπό δημόσιο έλεγχο, συγκοινωνίες της Αθήνας, οι υπάλληλοι πουλάνε εισιτήρια και βάζουν τα λεφτά, στην τσέπη).
   Από την άλλη, η αποκάλυψη αδήλωτων εισοδημάτων και μαύρου χρήματος, εξελίσσεται σε φιάσκο, όπως επίσης και οι έλεγχοι σε λίστες και καταθέσεις στο εξωτερικό, ακόμα και η σημερινή, υποτίθεται αριστερή, κυβέρνηση, αρνείται να τα πάρει, από τους έχοντες και κατέχοντες (κλεμμένα ή μη, αδιάφορο) και να ανακουφίσει τους πιο αδύναμους !
   Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από την απάντηση στο ερώτημα του τίτλου, Η ΟΥΣΊΑ ΕΊΝΑΙ ΜΊΑ : ότι άλλοι πληρώνουν το μάρμαρο, από τις καθυστερήσεις και την ολιγωρία της εκάστοτε κυβέρνησης, δηλαδή η αγορά, όλοι εμείς, που δεν συντηρούμαστε από το ΓΛΚ.
   Κάθε φορά, που πάνε να ορθοποδήσουν τα πράγματα, να βελτιωθούν και αναπτύσσεται μια πιο αισιόδοξη ψυχολογία στην Αγορά, έρχονται ...οι επαγγελματίες πολιτικοί μας, με το χοντρό και εξασφαλισμένο μηνιάτικο και τα καταστρέφουν όλα, χύνουν το γάλα, που είχε μαζευτεί και φτου και από την αρχή, διότι ακριβώς είναι αποκομμένοι, από την πραγματική κοινωνία-οικονομία και τα προβλήματά της, δεν καταλαβαίνουν την πίεση του χρόνου, απλώνουν τον τραχανά, με γεμάτες τσέπες (οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν), ασχολούνται με το κόμμα, την καρέκλα και ο,τιδήποτε μη σημαντικό, εκτός από το συμφέρον των άλλων, της κοινωνίας, δηλαδή !
   Πριν ένα μόλις μήνα, μιλούσαμε για το νέο έτος και την ανάπτυξη που θα έρθει και τώρα, αρχίσαμε πάλι συζητήσεις, για χρεοκοπίες-grexit, δραχμές, για κούρεμα καταθέσεων και νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με συνέπεια την καταρράκωση της ψυχολογίας, που είναι το πιο σημαντικό πράγμα, στην Αγορά.
  Αν δεν υπάρξει προσήλωση στο πρόγραμμα και στον στόχο (το λέω, επειδή μαθαίνουμε ότι κάποιοι παρανοϊκοί δικ(χ)αστές, ακυρώνουν τις μνημονιακές περικοπές, δίνουν Δώρα και επιδόματα και γενικά κάνουν κηδείες με ξένα κόλλυβα, παίρνουν τη θέση του εκάστοτε ΥΠ.ΟΙΚ και φωνάζουν "λεφτά υπάρχουν", όπως ο Τζέφρι) και όχι χάσιμο χρόνου, ΠΡΆΞΕΙΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΛΌΓΙΑ, θα συνεχίσουμε, όπως φαίνεται, να βιώνουμε το μαρτύριο της σταγόνας (ή "των δόσεων", καλύτερα) !
    

όταν οι λέξεις, χάνουν την σημασία τους

    Κάποιοι (κυρίως δημοσιογράφοι, με περιορισμένο-στερεότυπο λεξιλόγιο), θα το έλεγαν "τραγωδία" (η νέα μόδα των δημοσιοκάφρων, είναι η "ανείπωτη τραγωδία", αφού είναι ανείπωτη, πως ...μας την λέτε, βρε βλάκες ;), άλλοι πάλι "σκάνδαλο" και άλλοι, με πιο τετράγωνη λογική, απλά "έγκλημα".
  Αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν ή ...δεν συμβαίνουν στα περιβόητα hot spots "φιλοξενίας" προσφύγων και μεταναστών και ιδίως στους θανάτους, που είχαμε τελευταία !
  Οι δύο θάνατοι, μάλιστα, συνέβησαν στην ίδια σκηνή, προφανώς από το ίδιο θανατηφόρο θερμαντικό μέσο, με μικρή χρονική διαφορά.
  Μιλάμε ίσως για ανθρώπους, που γλίτωσαν από έναν πόλεμο, που δεν πνίγηκαν στο Αιγαίο, στοιβαγμένοι, σε πλαστική βάρκα και πέθαναν, στην χώρα μας, από κάποιο αυτοσχέδιο μαγκάλι, επειδή η κυβέρνηση και οι "αρμόδιοι" δεν είχαν προβλέψει, πως μετά το καλοκαίρι, έρχεται και χειμώνας...
   Μετά το όνειδος της Ειδομένης, παρακολουθούμε τώρα επί μήνες, τα αίσχη των hot spots, ειδικά μετά τις πρόσφατες χιονοπτώσεις και το δριμύ ψύχος, όπου αποδείχτηκε πως δεν υπήρχε κανένα σχέδιο, καμία προετοιμασία, για τον χειμώνα !
   Βέβαια, δεν είναι μόνον το κρύο και το χιόνι, τα προβλήματα, αυτά θα περάσουν και θα ξανά έρθει το καλοκαίρι, το ζητούμενο είναι πως το βάρος σηκώνουν λίγες περιοχές και ειδικά τα νησιά και πως ο συνωστισμός και η αίσθηση του εγκλωβισμού, οδηγούν, ενίοτε, σε -μάλλον αναμενόμενα- ξεσπάσματα, εντάσεις, ακόμα και επεισόδια, είτε μεταξύ τους, είτε με τους ντόπιους.
  Το σκάνδαλο (ή έγκλημα) γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, από τις καταγγελίες, κάθε τόσο, στα δελτία ειδήσεων, για το γεγονός ότι τα χρήματα, που στέλνει η Ε.Ε, για τον σκοπό αυτό (όπως πάντα), είτε δεν απορροφώνται πλήρως, είτε πηγαίνουν σε άλλους σκοπούς, όπως σε ρουσφέτια και προσλήψεις αργόμισθων, από τους Δήμους, σε ΜΚΟ κ.ο.κ (οι απευθείας αναθέσεις σε προμηθευτές κλπ, είναι το λιγότερο) !
   Οι αριστεροί, που μας κυβερνούν, όπως και οι προηγούμενοι, πήραν τα λεφτά των κουτόφραγκων, για έναν ορισμένο σκοπό και τα μοίρασαν σε "ημετέρους", για ψηφοθηρία, κάνουν τους γενναιόδωρους ξανά, με ξένα χρήματα και δημιουργούν νέες γενιές αργόμισθων.
   Αναρωτιέμαι, όταν βγαίνει ένα ρεπορτάζ, που λέει πως έγιναν αθρόες προσλήψεις σε hot spots, πριν αυτά καν λειτουργήσουν ή ότι από τους 100, που έπρεπε να είναι παρόντες εκεί, όταν άνοιξαν, είναι μόνον οι 20, ΤΙ ΆΛΛΟ μπορεί να περιμένει ένας Εισαγγελέας, για να επέμβει ; (!)
   Για να μην μας πουν μηδενιστές, οφείλω να παραδεχτώ, ότι έγιναν αρκετά, για την φιλοξενία αυτών των ανθρώπων και μάλιστα υπό συνθήκες πιεστικές και έλλειψης χρόνου, αλλά στην πορεία, όπως πάντα, αφέθηκαν όλα στην τύχη τους και αν σκεφτεί κανείς, πόσα χρήματα στέλνει η Ε.Ε, για τον σκοπό αυτόν, οι φιλοξενούμενοι θα μπορούσαν να ζουν, πολύ πιο ανθρώπινα και όχι σε σκεπασμένες από το χιόνι σκηνές...
   Όταν ο Μουζάλας, αποκάλεσε "Μακεδονία", το κρατίδιο των Σκοπίων, πολλοί, ακόμα και ο Καμμένος, ζήτησαν την παραίτησή του, αυτός είτε αρρώστησε, είτε το έπαιξε άρρωστος, για ένα διάστημα και μετά, όταν ...ξεχάστηκε το θέμα, ξαναγύρισε στην θέση του, στα μουλωχτά, σαν να μην συνέβη τίποτα.
  Αναρωτιέμαι τώρα, τι άλλο πρέπει να συμβεί, εκτός από άδικους θανάτους και όχι μόνον, για να παραιτηθεί (ή να τον παραιτήσουν) ένας Υπουργός, σε μία χώρα (πέραν της Β. Κορέας, ίσως) ;
  Η πλάκα είναι πως υπερηφανευόμαστε ότι η λέξη "φιλότιμο" είναι αποκλειστικά ελληνική, όμως σε άλλες χώρες, είναι που οι Υπουργοί, σε ανάλογες περιπτώσεις, θα είχαν κάνει χαρακίρι, δεν θα είχαν παραιτηθεί απλά !
   Όσο για τους Εισαγγελείς και λοιπές δικαστικές Αρχές, τι να πούμε ; Όσο παραμένουν και αυτοί, στη "μακαρία" (το εντελώς αντίθετο δηλαδή) αδράνειά τους, τόσο θα διαιωνίζονται και τα "κακώς κείμενα", στην χώρα μας.

βασικοί κανόνες για την υιοθεσία

   Τα ζητήματα των υιοθεσιών, είναι ίσως πιο επίκαιρα, από ποτέ, σήμερα και λόγω της οικονομικής ύφεσης, ενώ η ειρωνεία είναι, πως ενώ κάποια ζευγάρια δυσκολεύονται εξαιρετικά να αποκτήσουν παιδί, κάποιοι άλλοι "γονείς", παρατάνε τα παιδιά τους, ακόμα και στο δρόμο !
  Ας δούμε επιγραμματικά, τι προβλέπει σχετικά, ο Αστικός μας Κώδικας :
-Καταρχήν, να πούμε ότι η υιοθεσία αφορά, κατά κανόνα, ανηλίκους, αλλά υπάρχει και η εξαίρεση της υιοθεσίας ενηλίκου ατόμου, όταν όμως υπάρχει συγγένεια, μεταξύ υιοθετούμενου και υιοθετούντος, έως τον τέταρτο βαθμό, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας.
-Σε ότι αφορά τα θέματα ηλικίας, ο υιοθετών, πρέπει να είναι μεταξύ 30 και 60 ετών, ενώ η διαφορά με τον υιοθετούμενο, πρέπει να κυμαίνεται, από 18, το ελάχιστο, έως 50 χρόνια, το μέγιστο (και εδώ υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όταν ο/η σύζυγος υιοθετεί παιδί του/της συζύγου).
-Ο έγγαμος τώρα, δεν μπορεί να υιοθετήσει, χωρίς την συναίνεση του συζύγου, η οποία παρέχεται αυτοπροσώπως, στο Δικαστήριο.
-Το ίδιο πρόσωπο, μπορεί να υιοθετήσει περισσότερους του ενός, ανηλίκους, με την ίδια πράξη ή και διαδοχικά.
-Η υιοθεσία τελείται ασφαλώς με δικαστική απόφαση, ύστερα από αίτηση του υποψήφιου θετού γονέα και δεν μπορεί φυσικά να γίνει υπό αίρεση ή προθεσμία.
-Τα ελληνικά Δικαστήρια είναι αρμόδια, αν ο υιοθετών ή ο υιοθετούμενος έχουν ελληνική ιθαγένεια, ακόμα και αν δεν διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα, η σχετική Δίκη καλό είναι να διεξάγεται "κεκλεισμένων των θυρών", ενώ ο ανήλικος, που έχει συμπληρώσει τα 16, μπορεί να παρίσταται, ως πλήρης διάδικος, αυτοπροσώπως.
-Οι σχετικές υποθέσεις, εκδικάζονται από ειδικά τμήματα των Δικαστηρίων, από Δικαστές με ειδικές γνώσεις, ενώ στη διαδικασία εμπλέκονται, με γνωμοδοτήσεις και οι υπάρχουσες στα Πρωτοδικεία, "κοινωνικές υπηρεσίες".
-Για να τελεστεί η υιοθεσία, απαιτείται η σύμφωνη γνώμη-συναίνεση των (φυσικών) γονέων του ανηλίκου ή του επιτρόπου, αν δεν έχει γονείς, αφού πάντως το βρέφος τους, έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 3 μήνες ζωής.
-Προβλέπεται πάντως και η δικαστική αναπλήρωση της συναίνεσης σε ειδικές καταστάσεις π.χ άγνωστοι γονείς.
-Συναίνεση δίνει και ο ίδιος ο ανήλικος, αν έχει συμπληρώσει τα 12 έτη, σε κάθε περίπτωση το Δικαστήριο, ανάλογα με την ωριμότητά του, οφείλει να ακούει και τη δική του γνώμη, ενώ η όλη διαδικασία, πρέπει (αυτονόητα) να αποβλέπει στο συμφέρον του υιοθετούμενου.
-Η υιοθεσία ανηλίκων και τα σχετικά Αρχεία παραμένουν μυστικά-απόρρητα, ακόμα και έναντι των φυσικών γονέων, σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο το θετό τέκνο, μετά την ενηλικίωση, έχει δικαίωμα να μάθει (από κάθε πηγή) τα στοιχεία των βιολογικών του γονέων.
-Τα αποτελέσματα της σχετικής δικαστικής απόφασης, επέρχονται μόνον αφότου γίνει αυτή τελεσίδικη (διότι προβλέπονται και ένδικα μέσα εναντίον της-τριτανακοπές).
-Μετά την υιοθεσία, διακόπτεται κάθε δεσμός του ανηλίκου με την φυσική του οικογένεια, εντάσσεται πλήρως στην οικογένεια του θετού γονέα και έχει έναντι αυτού και των συγγενών του, θέση, δηλαδή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, τέκνου γεννημένου σε γάμο (όπως και τα παιδιά, αντίστοιχα, του υιοθετημένου).
-Όταν όμως ο ένας σύζυγος υιοθετεί παιδί του άλλου, οι δεσμοί με το βιολογικό γονέα, δεν διακόπτονται.
-Μετά την υιοθεσία, κατά ρητή διάταξη του Νόμου (!), οι φυσικοί γονείς, δεν έχουν καν δικαίωμα επικοινωνίας, με το θετό τέκνο.
-Η υιοθεσία, όπως είπαμε, μπορεί να προσβληθεί από τρίτους ή να λυθεί, ακόμα και συναινετικά ή και αυτοδίκαια, στην περίπτωση, που θετός γονέας και θετό τέκνο, ...τελέσουν γάμο ή συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης.
-Στην υιοθεσία ενηλίκου, πρέπει να υπάρχει διαφορά ηλικίας τουλάχιστον 18 ετών, ωστόσο για τον υιοθετούντα, τίθεται μόνον κατώτερο όριο ηλικίας (40) και όχι ανώτερο.
-Ο υιοθετούμενος ενήλικος, μπορεί να είναι και έγγαμος, οπότε χρειάζεται συναίνεση συζύγου, ενώ σε αυτές τις περιπτώσεις, υιοθεσίας ενηλίκων, δηλαδή, ρητά τονίζεται ότι ΔΕΝ παράγεται καμία σχέση συγγένειας, μεταξύ του θετού τέκνου και των συγγενών εκείνου, που υιοθέτησε και αντίστροφα.