εθισμός στον τζόγο : πρόταση νομοθέτησης

    Μετά από κάθε έγκλημα και ειδικά στις ανθρωποκτονίες, ένα από τα βασικότερα ερωτήματα, είναι "το γιατί", το κίνητρο (παραλίγο να γράψω "λόγος", αλλά δεν υπάρχει Λογική σε φόνο) του δράστη, τι όπλισε το χέρι του και αφαίρεσε μια ζωή.
  Η συζήτηση αυτή, είναι στην επικαιρότητα, λόγω του εγκλήματος, στην Καστοριά, όπου ένας αστυνομικός σκότωσε (ουσιαστικά "εκτέλεσε") έναν οδηγό ταξί και παρά την 5ωρη απολογία του, δεν έχουμε μάθει το κίνητρο της δολοφονίας (ούτε εμείς, αλλά ούτε και οι δημοσιογράφοι, λόγω και της μυστικοπάθειας και της "προστασίας" του κατηγορούμενου, όταν είναι κρατικός λειτουργός)...
  Το έγκλημα, όπως και να το δεις, μοιάζει εντελώς παράλογο, απίστευτο και ίσως "ηλίθιο", αφού ο δράστης, ήταν αστυνομικός, επιφορτισμένος δηλαδή να προστατεύει και όχι να αφαιρεί ζωές...
  Αρχικά μίλησε για "προσωπικούς λόγους" και εν συνεχεία για απόπειρα ληστείας, ωστόσο το σενάριο της ληστείας δεν πείθει, επειδή ...δεν πήρε ούτε ένα ευρώ και επειδή έριξε και χαριστική βολή, οπότε το πρώτο σενάριο είναι πιο πιθανό και ίσως στην πορεία της ανάκρισης, να μάθουμε αυτούς ...τους "προσωπικούς λόγους", την αφορμή δηλαδή (αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι δράστης και θύμα, δεν γνωρίζονταν καν).
   Όποια και αν είναι η αφορμή και κανείς δεν μπορεί να μπει στο σκοτεινό μυαλό ενός δολοφόνου (ούτε και οι εγκληματολόγοι, ενίοτε), σίγουρα απαιτείται κάποιο "εγκληματικό υπόβαθρο" και είναι τεράστια συζήτηση, για το αν κάποιος γεννιέται ή γίνεται φονιάς και πως !
  Θέλω να πω ότι, για να ξεπεράσει κάποιος τις αναστολές και να κάνει πράξη έναν φόνο (εννοώ, ότι αρκετοί μπορεί να το έχουν σκεφτεί, αλλά λίγοι ...περνάνε το Ρουβίκωνα), δεν μπορεί να ανήκει στο μέσο όρο, έχει θέματα, που άλλοι επιστήμονες είναι πιο ειδικοί να τα βρουν ή να τα εξηγήσουν.
  Εξάλλου, μεγάλη εντύπωση προξενεί η τελείως ήρεμη και ανυποψίαστη συμπεριφορά του δράστη, μετά το έγκλημα, που δεν προσιδιάζει σε πρωτόπειρο εγκληματία...
  Ωστόσο και για δικαιολογήσω και τον τίτλο της ανάρτησης, ο δράστης. μεταξύ άλλων, επικαλέστηκε "εθισμό στον τζόγο" και δημιουργία χρεών, από αυτή την αιτία και ότι χρειαζόταν άμεσα ένα ποσόν.
   Βέβαια, το ποσόν των 200 ευρώ, που ακούστηκε, καταντάει λίγο ανέκδοτο, ώστε να μην μπορεί ένας Δ.Υ να το καλύψει από αλλού και να πρέπει να ληστέψει έναν οδηγό ταξί, ωστόσο δεν είναι για γέλια, μένει να αποδειχθεί και αυτό.
   Μιλώντας για εθισμό στον τζόγο, γενικότερα (και άσχετα αν ισχύει ή όχι, στην εξεταζόμενη περίπτωση) μιλάμε για ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, κάθε άλλο, παρά αμελητέο και είναι χαρακτηριστικό ότι αυξάνονται τα εξειδικευμένα κέντρα και οι κλινικές, για "αποτοξίνωση" από αυτόν.
   Κακά τα ψέματα, ο εθισμένος στον τζόγο είναι "ασθενής", έχει πρόβλημα και ίσως χρειάζεται βοήθεια, για να ξεπεράσει το πάθος του, εμφανίζει συχνά συμπεριφορά τόσο (και κυρίως) αυτοκαταστροφική, όσο και επικίνδυνη για τους άλλους !
    Εδώ ακριβώς έγκειται και το "κενό του Νόμου", για μένα, διότι ο Ποινικός μας Κώδικας, επιφυλάσσει ευνοϊκή μεταχείριση στους εξαρτημένους από ουσίες (ναρκωτικά και αλκοόλ), αλλά δεν λέει τίποτα για την εξάρτηση του ατόμου, από τον τζόγο και ούτε μπορεί αυτή η περίπτωση, να υπαχθεί σε ένα από τα ισχύοντα ελαφρυντικά.
    Και μάλιστα, παρόλο που οι επιστήμονες, λένε ότι ο εθισμός στον τζόγο είναι ισχυρότερος και από εκείνον στο αλκοόλ και οδηγεί τον εξαρτημένο σε απώλεια περιουσίας και ενίοτε σε εγκληματικές πράξεις, προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του, για εύκολο, γρήγορο και μεγάλο κέρδος ή απλά για να αισθανθεί την αδρεναλίνη "της συμμετοχής στο παιχνίδι" (όπου κάποιοι εμφανίζονται να κερδίζουν ή να έχουν κερδίσει).
    Η φαντασίωση και μόνον, ότι ΘΑ κερδίσουν, είναι ικανή να προκαλέσει, από αϋπνίες μέχρι σπασμωδικές και βιαστικές ενέργειες, κάνει τους εθισμένους στον τζόγο, να ενεργούν σχεδόν μηχανικά, χάνουν δηλαδή τον έλεγχο και τη χρήση του λογικού.
    Βέβαια, τα σχετιζόμενα με τον τζόγο εγκλήματα, είναι, κυρίως, οικονομικής φύσεως (απάτη, κλοπή, υπεξαίρεση ή και ...υφαίρεση), προκειμένου να βρει ο δράστης χρήματα, για να ικανοποιήσει το ακόρεστο πάθος του και έχω συναντήσει τέτοιες περιπτώσεις και από τις δύο πλευρές (δηλαδή και ως πολιτική αγωγή και ως υπεράσπιση).
    Επομένως, θεωρώ, ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να προσθέσει κάποιες προβλέψεις στον Ποινικό Κώδικα, για αυτά τα άτομα, ώστε να τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης, όταν υπάρχει εμφανής και αποδεδειγμένη εξάρτηση από τον τζόγο, που τα οδήγησε στο έγκλημα.
   Μην ξεχνάμε ότι τα λεφτά, που αφαιρούν, οι εθισμένοι στον τζόγο, "γίνονται καπνός", καταλήγουν σε άλλους, δεν καρπώνονται κάτι, ούτε επωφελούνται οι ίδιοι, σε τίποτα, πέρα από την πρόσκαιρη ικανοποίηση της επιθυμίας τους "να παίξουν", σε αντίθεση με άλλους εγκληματίες, που θέλουν, με τα κλεμμένα, να κάνουν "μεγάλη ζωή" ή να αποκτήσουν υλικά αγαθά.