Ένα από τα "αγκάθια", στα οποία "σκαλώνουν" διαπραγματεύσεις και αξιολογήσεις, τα τελευταία έξι χρόνια, είναι, σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ, τα λεγόμενα "εργασιακά" και ...όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Αν ερμηνεύω ορθά τον όρο, πρόκειται για ζητήματα, που αφορούν τη ρύθμιση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας και κυρίως τα θέματα των ομαδικών απολύσεων και (της επαναφοράς) των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Με απλά λόγια, κρατικοδίαιτοι και ενίοτε ανεπάγγελτοι (εγχώριοι) πολιτικοί παράγοντες, καλούνται να αποφασίσουν για την ελεύθερη αγορά εργασίας και φορώντας τη μάσκα του αυτόκλητου σωτήρα (εδώ κολλάει το "όχι άλλο σώσιμο"), προσπαθούν να "σώσουν" τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, από τους "κακούς" δανειστές, που ζητάνε παράλογα πράγματα...
Αν ζούσαν στον πραγματικό κόσμο και όχι στα γνωστά παράλληλα σύμπαντα του Δημοσίου, θα έβλεπαν τα αποτελέσματα, από τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" τους, όλα αυτά τα χρόνια : πάνω από 1 εκατομμύριο απολυμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, τεράστια ανεργία (με αυξητικές μάλιστα τάσεις, τελευταία), μισθοί Βουλγαρίας, "ευέλικτες" μορφές εργασίας (δηλαδή εκμετάλλευσης) και "μπράβοι", που ...συνοδεύουν τους υπαλλήλους στα ΑΤΜ'S.
Δηλαδή, βρε "σαΐνια", χωρίς τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" σας, τι θα μπορούσε να πάει χειρότερα ; (λολ) Και ΠΟΊΑ κατάσταση πάτε να συντηρήσετε, με τα ...νέα καμώματά σας ; ΑΥΤΉ ;
Σε μια χώρα με ήδη 1.000.000 απολυμένους και 30% ανεργία, ειδικά στους νέους, αλλά και με πάρα πολλούς μακροχρόνια άνεργους, οι "εγκέφαλοι" του Υπουργείου Εργασίας, "αγωνίζονται", λέει, για να μην αυξηθεί το όριο των απολύσεων ! Τι μπορεί να πάει χειρότερα, βρε καραγκιόζηδες, όταν με το ήδη υπάρχον καθεστώς, που υπερασπίζεστε με σθένος, απολύθηκαν ήδη 1 εκατομμύριο άνθρωποι, τι σκατά προστασία, παρέχει η εν λόγω διάταξη, που θεωρείτε ως "κόκκινη γραμμή" ; Και γιατί ...δεν προστάτευσε όλους αυτούς, στο παρελθόν ;
Η απάντηση είναι ότι μία επιχείρηση που πάει για κλείσιμο, αν δεν έχει δυνατότητα, να απολύσει όσους θέλει-πρέπει για να γίνει βιώσιμη, απλά ...θα κλείσει και θα μείνουν άνεργοι και οι υπόλοιποι (και όταν σκάσει "το κανόνι", όταν γίνει ασύνταχτα και ξαφνικά η χρεοκοπία, μένουν και οι εργάζομενοι ...απλήρωτοι και χωρίς αποζημιώσεις).
Μην ξεχνάμε ότι η διάταξη περί ομαδικών απολύσεων αφορά πλέον λίγες (μεγάλες) επιχειρήσεις και κυρίως, ότι στην Ελλάδα, οι επιχειρήσεις καταστρέφονται και κλείνουν, από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, την υπεροφορολόγηση και τις αποφάσεις της Εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική και δικ(χ)αστική), ΟΙ ΊΔΙΟΙ δηλαδή που καταστρέφουν την επιχειρηματικότητα και βάζουν τα λουκέτα, έρχονται τώρα, να μας πουν ΤΙ ; Ότι κόπτωνται για τους ιδιωτικούς υπάλληλους ; Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία και κατάντια, από αυτή ;
Τα ίδια και με τους μισθούς, θέλουν, λέει, οι μισθοί να καθορίζονται από αυτούς ή από ...διαπραγματεύσεις, μεταξύ εργοδότη (ισχυρού) και εργαζόμενου (αδύναμου), όπερ σημαίνει είτε νέες απολύσεις, είτε μισθούς πείνας-ανάγκης !
Οι μισθοί διαμορφώνονται από την Αγορά και τα έσοδα της επιχείρησης, αν όλα τα λεφτά του επιχειρηματία πάνε σε φόρους και εισφορές προς το Κράτος, ούτε επενδύσεις μπορεί να κάνει, ούτε να δώσει καλούς μισθούς...
Έτσι και αυτό το πρόβλημα, ξανακαταλήγει στο ίδιο σημείο, έχει την ίδια πηγή του Κακού, την οποία δεν αγγίζει κανείς, όταν μιλάει για "εργασιακά" και ...ΕΞΑΙΡΕΊ από αυτά, τα υπεράριθμα δημοσιοκοπρόσκυλα, που παίρνουν 20 και 30% μεγαλύτερους μισθούς, από ό,τι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, τους οποίους θέλουν να σώσουν" !
Συνεπώς, αν η εκάστοτε Αχτσιόγλου, πραγματικά ενδιαφερόταν για τη βελτίωση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας, θα μπορούσε να βοηθήσει με δύο πολύ απλές κινήσεις : πρώτον, μείωση 20% σε όλους τους μισθούς στο Δημόσιο και δεύτερον, άμεση απόλυση μερικών δεκάδων χιλιάδων δημοσιοκηφήνων (κυρίως συμβασιούχων) και αμέσως και ...ως "δια μαγείας" και η ανεργία στον Ιδιωτικό τομέα, θα μειωνόταν και οι μισθοί θα αυξάνονταν.
Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, κανένα κρατικοδίαιτο γατάκι, που παριστάνει τον/την Υπουργό, δεν θα τολμούσε να το κάνει, γιατί ...υπάρχει "πολιτικό κόστος", με συνέπεια οι "αυτόκλητοι σωτήρες" (δηλαδή καταστροφείς) μας, να μας βυθίζουν ολοένα πιο βαθιά, αντί να μας σώζουν !
Αν ερμηνεύω ορθά τον όρο, πρόκειται για ζητήματα, που αφορούν τη ρύθμιση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας και κυρίως τα θέματα των ομαδικών απολύσεων και (της επαναφοράς) των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Με απλά λόγια, κρατικοδίαιτοι και ενίοτε ανεπάγγελτοι (εγχώριοι) πολιτικοί παράγοντες, καλούνται να αποφασίσουν για την ελεύθερη αγορά εργασίας και φορώντας τη μάσκα του αυτόκλητου σωτήρα (εδώ κολλάει το "όχι άλλο σώσιμο"), προσπαθούν να "σώσουν" τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, από τους "κακούς" δανειστές, που ζητάνε παράλογα πράγματα...
Αν ζούσαν στον πραγματικό κόσμο και όχι στα γνωστά παράλληλα σύμπαντα του Δημοσίου, θα έβλεπαν τα αποτελέσματα, από τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" τους, όλα αυτά τα χρόνια : πάνω από 1 εκατομμύριο απολυμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, τεράστια ανεργία (με αυξητικές μάλιστα τάσεις, τελευταία), μισθοί Βουλγαρίας, "ευέλικτες" μορφές εργασίας (δηλαδή εκμετάλλευσης) και "μπράβοι", που ...συνοδεύουν τους υπαλλήλους στα ΑΤΜ'S.
Δηλαδή, βρε "σαΐνια", χωρίς τα "σωσίματα" και τις "κόκκινες γραμμές" σας, τι θα μπορούσε να πάει χειρότερα ; (λολ) Και ΠΟΊΑ κατάσταση πάτε να συντηρήσετε, με τα ...νέα καμώματά σας ; ΑΥΤΉ ;
Σε μια χώρα με ήδη 1.000.000 απολυμένους και 30% ανεργία, ειδικά στους νέους, αλλά και με πάρα πολλούς μακροχρόνια άνεργους, οι "εγκέφαλοι" του Υπουργείου Εργασίας, "αγωνίζονται", λέει, για να μην αυξηθεί το όριο των απολύσεων ! Τι μπορεί να πάει χειρότερα, βρε καραγκιόζηδες, όταν με το ήδη υπάρχον καθεστώς, που υπερασπίζεστε με σθένος, απολύθηκαν ήδη 1 εκατομμύριο άνθρωποι, τι σκατά προστασία, παρέχει η εν λόγω διάταξη, που θεωρείτε ως "κόκκινη γραμμή" ; Και γιατί ...δεν προστάτευσε όλους αυτούς, στο παρελθόν ;
Η απάντηση είναι ότι μία επιχείρηση που πάει για κλείσιμο, αν δεν έχει δυνατότητα, να απολύσει όσους θέλει-πρέπει για να γίνει βιώσιμη, απλά ...θα κλείσει και θα μείνουν άνεργοι και οι υπόλοιποι (και όταν σκάσει "το κανόνι", όταν γίνει ασύνταχτα και ξαφνικά η χρεοκοπία, μένουν και οι εργάζομενοι ...απλήρωτοι και χωρίς αποζημιώσεις).
Μην ξεχνάμε ότι η διάταξη περί ομαδικών απολύσεων αφορά πλέον λίγες (μεγάλες) επιχειρήσεις και κυρίως, ότι στην Ελλάδα, οι επιχειρήσεις καταστρέφονται και κλείνουν, από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, την υπεροφορολόγηση και τις αποφάσεις της Εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική και δικ(χ)αστική), ΟΙ ΊΔΙΟΙ δηλαδή που καταστρέφουν την επιχειρηματικότητα και βάζουν τα λουκέτα, έρχονται τώρα, να μας πουν ΤΙ ; Ότι κόπτωνται για τους ιδιωτικούς υπάλληλους ; Υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία και κατάντια, από αυτή ;
Τα ίδια και με τους μισθούς, θέλουν, λέει, οι μισθοί να καθορίζονται από αυτούς ή από ...διαπραγματεύσεις, μεταξύ εργοδότη (ισχυρού) και εργαζόμενου (αδύναμου), όπερ σημαίνει είτε νέες απολύσεις, είτε μισθούς πείνας-ανάγκης !
Οι μισθοί διαμορφώνονται από την Αγορά και τα έσοδα της επιχείρησης, αν όλα τα λεφτά του επιχειρηματία πάνε σε φόρους και εισφορές προς το Κράτος, ούτε επενδύσεις μπορεί να κάνει, ούτε να δώσει καλούς μισθούς...
Έτσι και αυτό το πρόβλημα, ξανακαταλήγει στο ίδιο σημείο, έχει την ίδια πηγή του Κακού, την οποία δεν αγγίζει κανείς, όταν μιλάει για "εργασιακά" και ...ΕΞΑΙΡΕΊ από αυτά, τα υπεράριθμα δημοσιοκοπρόσκυλα, που παίρνουν 20 και 30% μεγαλύτερους μισθούς, από ό,τι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, τους οποίους θέλουν να σώσουν" !
Συνεπώς, αν η εκάστοτε Αχτσιόγλου, πραγματικά ενδιαφερόταν για τη βελτίωση της ιδιωτικής αγοράς εργασίας, θα μπορούσε να βοηθήσει με δύο πολύ απλές κινήσεις : πρώτον, μείωση 20% σε όλους τους μισθούς στο Δημόσιο και δεύτερον, άμεση απόλυση μερικών δεκάδων χιλιάδων δημοσιοκηφήνων (κυρίως συμβασιούχων) και αμέσως και ...ως "δια μαγείας" και η ανεργία στον Ιδιωτικό τομέα, θα μειωνόταν και οι μισθοί θα αυξάνονταν.
Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να γίνει, κανένα κρατικοδίαιτο γατάκι, που παριστάνει τον/την Υπουργό, δεν θα τολμούσε να το κάνει, γιατί ...υπάρχει "πολιτικό κόστος", με συνέπεια οι "αυτόκλητοι σωτήρες" (δηλαδή καταστροφείς) μας, να μας βυθίζουν ολοένα πιο βαθιά, αντί να μας σώζουν !
Και φυσικά δεν θα υπήρχαν τόσοι άνεργοι, ούτε θα είχαν κλείσει τόσες επιχειρήσεις (όχι μόνον εμπορικές, αλλά και παραγωγικές-εργοστάσια), αν ο Νόμος για το "κούρεμα" και τον εξωδικαστικό τρόπο ρύθμισης των επιχειρηματικών οφειλών, είχε ψηφιστεί το 2010 και όχι το 2017 (και αυτός, κουτσουρεμένος και προβληματικός) ! Βλέπεις, το πολιτικό σύστημα, με το "νόμο Κατσέλη", έσπευσε να βοηθήσει μόνον τα πελατάκια του, κυρίως εν ενεργεία ή συνταξιούχους Δ.Υ, που δανείζονταν αλόγιστα, θεωρώντας ότι οι υπέρογκες αμοιβές, που τους έδινε ο "κουρασμένος" (χρεοκοπώντας την ίδια την Χώρα) θα κρατήσουν εσαεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή