ταβερνείο η "Ψωροκώσταινα"

     Το πως φτάσαμε στην χρεοκοπία του 2010, έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό, ακόμα και στους πιο αδαείς, ωστόσο δεν θα ασχοληθώ σήμερα με τα εγκλήματα, που οδήγησαν στα Μνημόνια, αλλά με εκείνα, που τα ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα !
  Θα χρησιμοποιήσω έναν παραλληλισμό, που είχα ξανακάνει, με την ταβέρνα : μια μέρα λοιπόν, μια παρέα, στην οποία συμμετείχε ο Πάγκαλος και άλλοι φίλοι και συμμαθητές ή συμφοιτητές του, αποφάσισε να πάει για φαγητό (σε μια ταβέρνα, με το χαρακτηριστικό όνομα "Ψωροκώσταινα").
  Στην αρχή έτρωγαν, όπως όλοι, αλλά μετά, επειδή τους άρεσε το φαγητό, αποφάσισαν να καλέσουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να φάνε, θεώρησαν σωστό να δώσουν και σε άλλους ένα μερίδιο...
  Με τηλέφωνα και ανακοινώσεις, καλούσαν λοιπόν τον κόσμο, στο ταβερνείο και εκείνοι, αφού ήταν τζάμπα-κερασμένα, έρχονταν μαζικά να φάνε και ο ταβερνιάρης δεν προλάβαινε να δέχεται παραγγελίες !
   Σε κάποια άλλα τραπεζάκια του μαγαζιού, κάποιοι άλλοι, έτρωγαν επίσης, αλλά ανθρώπινα, αθόρυβα, ταπεινά και λογικά, χωρίς υπερβολές και έως εκεί "που (ήξεραν ότι) τους έπαιρνε"...
   Μερικοί μάλιστα από αυτούς, ίσως τσίμπησαν απλά ένα μεζέ, κάποιοι άλλοι, αν και κλήθηκαν, δεν προσήλθαν να φάνε, ενώ κάποιοι άλλοι, ούτε κλήθηκαν, ούτε έφαγαν κάτι, ενώ και ο ταβερνιάρης, βλέποντας ότι το τραπέζι του Πάγκαλου θα κάνει μεγάλο τζίρο, έδωσε μερικά πιάτα κερασμένα, στους άλλους θαμώνες, που κάθονταν στα άλλα, μακρινά, τραπέζια, με τις οικογένειές τους, θεωρώντας ότι έτσι θα είναι πιο δίκαιος.
    Ενώ λοιπόν, στην αρχή και ο ταβερνιάρης, είχε ενθουσιαστεί με το απίστευτο αυτό φαγοπότι, που γινόταν στο μαγαζί του, κάποια στιγμή άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο λογαριασμός έχει ξεφύγει και αναρωτήθηκε αν θα έχουν αυτοί οι πελάτες, λεφτά να τον πληρώσουν, οπότε είπε "τέρμα, δεν έχει άλλο" και ζήτησε να πληρωθεί...
   Τότε οι διοργανωτές "του πάρτι" και οι καλεσμένοι τους, ενώ είχαν λεφτά (ίσως όχι αρκετά, βέβαια), έδωσαν ένα πολύ μικρό-απειροελάχιστο ποσοστό από το λογαριασμό και στην συνέχεια έδωσαν εντολή στον ταβερνιάρη να πάρει τα υπόλοιπα, από τους άλλους πελάτες της ταβέρνας, που δεν συμμετείχαν, από όσους είχαν πάρει ένα μόνον μεζέ και το χειρότερο : έβαλαν άτομα στην πόρτα, να αρπάζουν όσους έμπαιναν για πρώτη φορά και τους έβαζαν να συμμετάσχουν στο λογαριασμό, χωρίς να έχουν προλάβει να καθίσουν.
   Και φυσικά, όλα αυτά, δεν έγιναν με ευγενικό ή εθελοντικό τρόπο, αλλά επιβλήθηκαν με βία ή απειλή βίας, έπρεπε να πληρώσουν και όσοι δεν έφαγαν, υποχρεωτικά !
   Κάτι αντίστοιχο, γίνεται τώρα και με τα Μνημόνια : αντί να πληρώσουν το λογαριασμό όσοι πραγματικά τα έφαγαν και μας οδήγησαν σε αυτά και στην χρεοκοπία, ο λογαριασμός μετακυλίεται ΔΙΑΡΚΏΣ στο μέλλον, στους επόμενους και ...σε άλλους, σε όσους δεν έφαγαν τίποτα...
   Ακόμα και για μέρα, λέει, ούτε καν για έναν χρόνο π.χ κάποιος παίρνει μικρότερη σύνταξη, για παράδειγμα, από αυτόν, που βγήκε μια μέρα πριν, ενώ παράλληλα αυξάνονται διαρκώς οι φόροι και οι λοιπές επιβαρύνσεις, προκειμένου να πληρώσουν όλοι και κυρίως όσοι δεν συμμετείχαν, τα "φαγωμένα" από άλλους.
   Με απλά λόγια, τα Μνημόνια λένε "από δω και πέρα" ή "σε δύο χρόνια" μειώνονται οι παροχές και αυξάνονται οι επιβαρύνσεις, ενώ κατά τεκμήριο και κατά την κοινή Λογική, το πρόβλημα και η χρεοκοπία, γεννήθηκαν στο ...παρελθόν και όχι ...στο μέλλον, όπου μετατίθεται διαρκώς ο λογαριασμός, για να μην πληρώσουν οι πραγματικά υπεύθυνοι και υπόλογοι !
    Οι τελευταίοι, είναι μονίμως στο απυρόβλητο και δεν τους αγγίζει κανείς, ούτε τους ζητάει χρήματα, επειδή είναι παλιοί και καλοί πελάτες του ταβερνιάρη και επειδή οι διοργανωτές του "πάρτι" θεωρούν πως τους έχουν ανάγκη...