μία (ακόμα) Δίκη-παρωδία

     Σε κατά καιρούς δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις, όπου οι πολίτες ερωτώνται για το ποιους "θεσμούς" εμπιστεύονται περισσότερο, η "Δικαιοσύνη" καταλαμβάνει υψηλή θέση και αυτό θεωρώ πως είναι μάλλον αποτέλεσμα άγνοιας, για το τι συμβαίνει και έλλειψης προσωπικής εμπειρίας, από Δικαστήρια κλπ.
  Ας δούμε μαζί, μια περίπτωση, που δυστυχώς είναι 100% πραγματική και όχι προϊόν φαντασίας, μήπως και την επόμενη φορά, που θα ερωτηθείτε σχετικά, το σκεφτείτε λίγο καλύτερα...
  Ο κατηγορούμενος, όντας υπάλληλος και μάλιστα καλός, εταιρίας, που διαχειρίζεται χρήματα τρίτων-πελατών, μετά από 10 χρόνια σχεδόν υπηρεσίας, έπεσε στα γρανάζια του διαδικτυακού τζόγου, με συνέπεια να χάσει τον έλεγχο του εαυτού του και της ζωής του και να "βάλει χέρι" σε χρήματα πελατών, που διαχειρίζονταν.
   Ενώ λοιπόν, οι (άμεσα) παθόντες από το αδίκημα, δηλαδή οι πελάτες της εταιρίας, δεν έκαναν μήνυση στον υπάλληλο ή σε άλλον, έκανε η εταιρία, εναντίον του υπαλλήλου της και στο κατηγορητήριο αναφέρεται ότι "έκλεψε" χρήματα ...της εταιρίας, ενώ αυτά ποτέ δεν της άνηκαν, απλά τα διαχειρίζονταν...
   Εμμέσως βέβαια, παθούσα ήταν και η εταιρία, εφόσον αναγκάστηκε να επιστρέψει τα απωλεσθέντα χρήματα στους πελάτες της (όλα ή όχι, δεν έχει σημασία) και παράλληλα θίχτηκε ίσως και η επαγγελματική της φήμη.
   Το ποιος έκανε τη μήνυση, δεν έχει (τόση) σημασία, ωστόσο από εδώ και μετά αρχίζουν τα ...περίεργα : καθώς η εταιρία, πρότεινε ως μάρτυρες μόνον νυν και τέως υπαλλήλους της και όχι τους άμεσα παθόντες-πελάτες, ώστε να μάθουμε και το πραγματικό ύψος των απαιτήσεών τους και εντεύθεν της ζημίας !
   Αυτό έχει σημασία, διότι κάποιοι πήγαν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να διεκδικήσουν ...περισσότερα από όσα είχαν χάσει, ενώ και οι συνεχείς μεταφορές των χρημάτων (παίρνω από έναν άλλον, για να καλύψω "την τρύπα" ενός άλλου), δημιουργούν σύγχυση, για το πραγματικό ύψος της ζημίας του καθενός.
   Υπάρχουν όμως και χειρότερα : εκτός, από τους παθόντες, που δεν κλητεύθηκαν καν να καταθέσουν, όχι μόνον στο Δικαστήριο, αλλά ούτε καν ανακριτικά ή προανακριτικά, υπάρχει τεράστιο κενό, στην υπόθεση και με άλλους "τρίτους" που δεν ενοχλήθηκαν καν από τις Αρχές...
   Ποιοι είναι αυτοί ; Μα φυσικά, εκείνοι, στους οποίους κατέληξε το 90 και πλέον τοις εκατό, των υπεξαιρεθέντων χρημάτων !
   Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας, ο κύριος όγκος των χρημάτων, κατευθύνθηκε σε λογαριασμούς τρίτων, ένα πολύ μικρό ποσοστό σε συγγενείς του κατηγορούμενου και τα υπόλοιπα, σε άλλους, εκ των οποίων ΈΝΑΣ πήρε περίπου τα 3/4...
   Ξανασκεφτείτε λοιπόν, όταν ερωτηθείτε για την ποιότητα της "Δικαιοσύνης" στην Ελλάδα : ο κατηγορούμενος, καταθέτει "κλεμμένο"-ξένο χρήμα, σε τρίτον, μιλάμε για 30 και 40 χιλιάρικα, τη φορά, ενίοτε, ο τρίτος τα παίρνει ...την ίδια μέρα ή την επόμενη και τόσο ο Εισαγγελέας, όσο και ο Ανακριτής, δεν του ζητούν καν εξηγήσεις !
    Εδώ, ισχύει το "τι κάνει νιάου νιάου, στα κεραμίδια", για εμάς και για τους δικαστές ίσως το "οι τοκογλύφοι είναι φίλοι μας και δεν τους πειράζουμε", ένας απλός μικρομεσαίος επιχειρηματίας-επαγγελματίας, δέχεται τεράστια ποσά, από "κλεμμένα" χρήματα (επιστροφή δανεικών, λέει και το κατηγορητήριο) και οι Αρχές, δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να τον ελέγξουν...
    Η εταιρία επίσης, δεν ζήτησε να ελεγχθούν οι τρίτοι, στους οποίους ουσιαστικά κατέληξαν τα χρήματα, για να μάθουμε τι σχέση και τι δοσοληψίες είχαν με έναν απλό υπάλληλο και τους χρωστούσε τόσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ίσως επειδή και αυτοί, οι τρίτοι, δηλαδή, ήταν πελάτες της, οπότε ήταν σαν να φεύγουν τα χρήματα από τον έναν και να πηγαίνουν στον άλλον, αλλά ...να παραμένουν, υπό τη διαχείριση της εταιρίας.
    Άλλος, ουσιώδης, μάρτυρας, που δεν εκλήθη καν, ούτε ενοχλήθηκε, ήταν και ο τέως προϊστάμενος του κατηγορούμενου, στον οποίο το πόρισμα, καταλογίζει μεγάλες ευθύνες, επειδή δεν ασκούσε την πρέπουσα εποπτεία και δεν ακολουθούσε τις προβλεπόμενες διαδικασίες ελέγχου !
    Ενώ λοιπόν, αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε ΚΑΘΌΛΟΥ έλεγχος, στους υπαλλήλους, για το τι έκαναν, το Δικαστήριο απεφάνθη ότι ο κατηγορούμενος, έδρασε με ιδιαίτερα τεχνάσματα, για να μη γίνει αντιληπτή η δράση του, πράγμα δηλαδή εντελώς αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο...
    Μετά από μια τέτοια Δίκη-παρωδία, λοιπόν, όπου απουσίαζαν οι βασικότεροι μάρτυρες, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να βρεθεί η Αλήθεια και οι πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης, ο κατηγορούμενος, μοιραία, καταδικάστηκε στο μέγιστο της προβλεπόμενης ποινής.
    Παράλληλα και ενώ αποδείχτηκε ο εθισμός του, στον τζόγο, που είναι αντίστοιχος σχεδόν με εκείνον, στα ναρκωτικά και ισχυρότερος, από εκείνον, στο αλκοόλ, δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, όπως του προτέρου (πριν τον εθισμό, δηλαδή) εντίμου βίου !
     Τέλος, ενώ ο ίδιος ο κατηγορούμενος, ΠΡΟΤΟΎ καταστεί καν ύποπτος, πόσο μάλλον κατηγορούμενος, ομολόγησε τα πάντα εγγράφως και βοήθησε τους επιθεωρητές, στο έργο τους, όντας απόλυτα συνεργάσιμος κλπ, ούτε αυτό του αναγνωρίστηκε-πιστώθηκε, από τους δικαστές...(στους οποίους θα είναι "αφιερωμένη εξαιρετικά" η επόμενη ανάρτηση)