δεν μπορεί να επιτρέπεται το μείζον και όχι το έλασσον

    Καθώς τελευταία χειρίζομαι μια ποινική υπόθεση Πταισματοδικείου, για αδίκημα, που τιμωρείται με πρόστιμο, μου γεννήθηκε η εύλογη απορία (καθώς είχα ασχοληθεί ελάχιστα με Πταισματοδικεία, στο παρελθόν), αν η ποινή αυτή, μπορεί να ανασταλεί ή όχι.
  Στις σχετικές διατάξεις του ΠΚ, περί αναστολής, δεν αναφέρεται τίποτα για πρόστιμα και χρηματικές ποινές, γίνεται λόγος μόνον, για ποινές "στερητικές της ελευθερίας", οπότε με βάση το γράμμα του Νόμου, δεν επιτρέπεται.
  Αυτό βέβαια, ούτε λογικό, ούτε δίκαιο φαντάζει, το να παίρνει κάποιος αναστολή, σε πολύμηνες ποινές φυλάκισης και όχι για ένα πρόστιμο, δηλαδή να επιτρέπεται η αναστολή της ποινής, σε σοβαρότερα αδικήματα, με μεγαλύτερες ποινές και όχι σε ελαφρύτερα πταίσματα, με μικρότερες ποινές, όταν φυσικά έχει και τις λοιπές προϋποθέσεις.
 Ο παραλογισμός μεγαλώνει, αν σκεφτεί κανείς, ότι σε αρκετές περιπτώσεις πλέον, προβλέπεται ΚΑΙ ποινή φυλάκισης ΚΑΙ χρηματική ποινή, οπότε είναι οξύμωρο, να αναστέλλεται η πρώτη και όχι η δεύτερη, δηλαδή ποινές, που επιβλήθηκαν με την ίδια απόφαση και στον ίδιο κατηγορούμενο !
  Η μόνη "λογική" που μπορεί να εξηγήσει αυτό τον παράλογο και παράνομο διαχωρισμό των ποινών, που αναστέλλονται, είναι η "εισπρακτική λογική", η προσπάθεια να μπαίνει από παντού, φρέσκο και μετρητό χρήμα, στα τρύπια και μονίμως άδεια, κρατικά ταμεία...
   Είναι σαφές, ότι το πλαίσιο των αναστολών, χρήζει επανεξέτασης, ότι το κενό αυτό, πρέπει να καλυφθεί και να ενταχθούν στο σχετικό καθεστώς και οι χρηματικές ποινές και τα πρόστιμα.
   Εξάλλου, οι χρηματικές αυτές επιβαρύνσεις, μπορεί ενίοτε, να είναι σκληρότερες και από μία ποινή φυλάκισης, όταν π.χ οι μισθοί και οι συντάξεις, είναι 500 ευρώ το μήνα, ένα πρόστιμο 3.000 ευρώ, ουσιαστικά, οδηγεί σε μια χειρότερη μορφή "δουλείας" !
   Η κάλυψη του κενού, δέον να γίνει νομοθετικά, εφόσον οι δικαστές, δεν μπορούν, όπως αποδεικνύεται, να αποποιηθούν τον ρόλο του εισπράκτορα, τον οποίο τους έχει επιφυλάξει η Πολιτεία, είτε άμεσα, επιβάλλοντας τα πρόστιμα κλπ, είτε έμμεσα, ως "μπαμπούλες" (πλήρωσε, για να μην πας φυλακή)...
    Διότι, αν ήθελαν και αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, οι δικαστές, θα μπορούσαν να βρουν τη "νομική φόρμουλα", ώστε να αναστέλλονται οι, πάσης φύσεως, χρηματικές ποινές, μαζί με τις άλλες και χωρίς ρητή νομοθετική πρόβλεψη.
    Τι να περιμένεις όμως, από αυτούς, όταν κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια, σε ακόμα μεγαλύτερες παρανομίες, που λαμβάνουν χώρα, επί σειρά ΠΟΛΛΏΝ ετών ;
   Αναφέρομαι στο γνωστό θέμα, των επιβαλλόμενων προσαυξήσεων, άνω του 100%, από ένα Κράτος απατεώνα-τοκογλύφο, τόσο στις χρηματικές ποινές, όσο και στα ποσά εξαγοράς των ποινών φυλάκισης !
    Με απλά λόγια, "τρως" μια χρηματική ποινή ή πρόστιμο 500 ευρώ, στο ακροατήριο και μέχρι να πας, στο δημόσιο ταμείο, που μπορεί να απέχει λίγα μέτρα, ακόμα εντός του ίδιου κτιρίου, το ποσόν έχει ξεπεράσει τα 1000...
    Με αυτόν τον τρόπο π.χ, αν η ποινική διάταξη προβλέπει πρόστιμο έως 3000 ευρώ και επιβληθεί το ποσόν των 2000 ευρώ, τα ...πλέον των 4000 ευρώ, που τελικά θα πληρώσεις, είναι προφανές, ότι ΥΠΕΡΒΑΊΝΕΙ ακόμα και το ανώτατο όριο, που θέτει ο Νόμος !
   Αντίστοιχα, αν "φάω" ένα μήνα φυλάκισης, εξαγοράσιμο προς 5 ευρώ ημερησίως και πληρώσω, αντί για 150 ευρώ, 300, αυτόματα, αυτό ισοδυναμεί με ποινή δύο μηνών φυλάκισης, δηλαδή σαν να εξαγοράζεις ποινή ΔΙΠΛΆΣΙΑ, από εκείνη, που επιβλήθηκε, σαν να σου διπλασιάζει την ποινή ...ο Έφορος.
    Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στην Ψωροκώσταινα, επί πάρα πολλά έτη, δεν έχει αντιδράσει κανείς, ούτε Δικαστήρια, ούτε Δικηγορικοί Σύλλογοι, ούτε φορείς προστασίας των ανθρώπινων Δικαιωμάτων, ΟΥΔΕΊΣ, μπροστά στην ανάγκη, όπως είπαμε, να μπαίνει χρήμα, στα τρύπια και μονίμως άδεια, κρατικά ταμεία, με ...οποιοδήποτε (παράνομο και εκβιαστικό) τρόπο, ακόμα και με μεθόδους της χειρότερης μαφίας !