45'' για έναν άλλο κόσμο

     Αμφιταλαντεύτηκα πολύ, για το κατά πόσον θα έπρεπε να γράψω, ένα κείμενο, τουριστικής φύσης, για το αγαπημένο μέρος των διακοπών μου, για το λόγο ότι, αφενός, αυτό που λέμε συνήθως "προσωπικός παράδεισος" είναι πολύ υποκειμενικό και αφετέρου, η χώρα μας έχει πολλούς τέτοιους, γράφοντας για ένα μέρος, δηλαδή ξεχνάς-αδικείς κάποιο άλλο...
  Τελικά, το αποφάσισα, χωρίς όμως να ξέρω ακριβώς και τι να γράψω, εκ των προτέρων, τι πρέπει να ειπωθεί και τι όχι.
  Για να λύσω και το "μυστήριο" του τίτλου, 45 δευτερόλεπτα περίπου, διαρκεί μια χαλαρή διάσχιση της υψηλής γέφυρας της Χαλκίδας, οπότε ναι, το μέρος, όπου "γεμίζω τις μπαταρίες μου", είναι η υπέροχη, η "μαγική" Εύβοια !
   Επέλεξα τον χαρακτηρισμό "άλλος κόσμος", θαυμαστός, για να διαφημίσω το νησί, επειδή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, φυσική ομορφιά, μπορεί να βρει κανείς και αλλού ίσως, τέτοια "αύρα" όμως, δύσκολα...
   Το θέμα είναι, βέβαια, πως η Εύβοια, είναι νησί, όχι μικρό, αλλά ούτε και τεράστιο και οι ομορφιές της είναι συμπυκνωμένες και γρήγορα προσβάσιμες (αν βοηθούσε και το οδικό δίκτυο...).
   Σε λίγα μέρη, μπορείς να βρίσκεσαι μέσα σε πυκνό ελατόδασος ή σε τοπία αλπικού τύπου και σε λιγότερο από μισή ώρα, σε μια υπέροχη παραλία και αντίστροφα !
  Το θαυμαστό, επίσης, είναι πως ενώ είναι σχετικά μικρό νησί, αποτελεί, τρόπον τινά, μια μικρογραφία του σύμπαντος, εδώ θα συναντήσεις τοπία, από όλο τον κόσμο : ποτάμια, λίμνες, φαράγγια, καταρράκτες, πυκνά δάση, ερήμους, βουνά, φανταστικές παραλίες, πηγές (και ιαματικές), ηφαίστεια, πραγματικά το μόνο, που δεν έχει ίσως, είναι οι παγετώνες...
    Σίγουρα, δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός, αφού κατάγομαι, κατά το ήμισυ, από την Εύβοια, ενώ, για να πω και την αμαρτία μου, κινούμαι στα ίδια μέρη, εν πολλοίς και δεν έχω ανακαλύψει και ο ίδιος, ΠΟΛΛΆ ακόμα και πολλές διαδρομές, κυρίως στην πολύ βόρεια (την καταπράσινη) και την πολύ νότια (την πιο άνυδρη).
    Όπως είπα εξαρχής, αυτό, που κάνει την Εύβοια να διαφέρει, από άλλα όμορφα μέρη-τοπία (για τις ομορφιές της Εύβοιας και τα αξιοθέατα δεν χρειάζεται να γράψω, μπορεί ο καθένας να τα ανακαλύψει μόνος του π.χ ό,τι και να πω για το δάσος της Στενής, αν δεν πας, δεν θα καταλάβεις), είναι ότι πρόκειται για τόπο θαυμαστό ή τόπο θαυμάτων !
    Αυτό βέβαια, υπάρχει αφενός κίνδυνος να παρεξηγηθεί και αφετέρου, δεν μπορεί εύκολα, να αποτυπωθεί με λέξεις.
    Πάντως, με το "καλημέρα", με το που πατάς το πόδι σου, εκεί, αρχίζουν τα περίεργα, όπως τα "τρελά νερά" της Χαλκίδας και από εκεί και μετά, το μόνο, που χρειάζεται, είναι να έχεις τις "κεραίες" σου ανοικτές : τα χρώματα, που παίρνει ο ουρανός, όταν σουρουπώνει, τα σχήματα των νεφών κλπ, είναι κάποιες -ενδεικτικές και μόνον- "πινελιές", που δείχνουν ότι δεν βρίσκεσαι σε ένα συνηθισμένο μέρος, αλλά σε κάτι ξεχωριστό-μαγικό.
    Βέβαια, με αυτά, που λέω, φοβάμαι μήπως παρεξηγηθώ, μήπως νομίσει κάποιος, ότι εκεί θα θεραπευτεί μονομιάς, από κάποια ασθένεια ή θα βρει τον/την άντρα/γυναίκα της ζωής του (χωρίς να αποκλείονται και αυτά, βέβαια...).
    Το μόνο που ξέρω είναι πως αυτός ο τόπος αξίζει να τον ανακαλύψεις, με όσο γίνεται μεγαλύτερη λεπτομέρεια, κάθε δηλαδή σπιθαμή του, κρύβει τόσες ομορφιές και τόσα "μυστικά", που χρειάζονται ΠΟΛΛΈΣ επισκέψεις, για να καταφέρεις να τον χορτάσεις (τρόπος του λέγειν, γιατί μάλλον δεν γίνεται) !