Όλα Λάθος ;

     Είναι τρομακτική, αποκαλυπτική θα λέγαμε, η αίσθηση να ανακαλύπτεις ότι κάτι που έκανες ή έλεγες, επί ΠΟΛΛΆ χρόνια, είναι λάθος (και φυσικά το πως αντιδράς σε αυτό : αλλάζεις ή συνεχίζεις να το κάνεις, από ντροπή και μόνον, για το παρελθόν ;)

  Τα τελευταία χρόνια, οι τράπεζες μας, που έχουν χρεκοπήσει, ουκ ολίγες φορές, από το 2010 ως σήμερα και έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με δικά μας χρήματα, αποφάσισαν, είτε μόνες τους, είτε με πίεση των δανειστών, να βγάλουν τους "σκελετούς" από τις ντουλάπες τους, δηλαδή τα λεγόμενα "κόκκινα δάνεια" και να κυνηγήσουν τους οφειλέτες, μετά από 10 ή 15 και πλέον χρόνια !

  Έτσι, μοιραία, τίθεται το ερώτημα, πότε παραγράφονται οι τραπεζικές απαιτήσεις, αν δικαίως και νομίμως, ζητούν τα χρήματα, μετά από ΤΌΣΑ χρόνια ΑΔΡΆΝΕΙΑΣ και εκδίδουν διαταγές πληρωμής κλπ.

   Τα δικαστήρια μας, επί δεκαετίες, δέχονται αβασάνιστα (;) τον ισχυρισμό των τραπεζών, ότι οι απαιτήσεις τους, συνιστούν "δάνεια" και επομένως, παραγράφονται στην συνήθη, 20ετή παραγραφή, που αποτελεί το γενικό κανόνα παραγραφής.

   Ωστόσο, διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες, για το κατά πόσον, πρέπει εδώ να εφαρμόζεται η γενική διάταξη της 20ετούς πραγραφής και όχι κάποια από τις (πολλές) εξαιρέσεις, που την συντομεύουν στα 5 έτη !

  Χωρίς να διεκδικώ δάφνες θεωρητικής κατάρτισης ή διαβάσματος, όπως άλλοι, καθώς προτιμώ, σαφώς, την Πράξη, από την Θεωρία, στέκομαι καθαρά και μόνον στο γράμμα του Νόμου και αυτό ερμηνεύω, με την απλή-κοινή Λογική.

    Έτσι, λοιπόν, από τις περί παραγραφής διατάξεις του Αστικού μας Κώδικα, εξάγω το συμπέρασμα (προσωπική νομική άποψη, εκφράζω, είπαμε) ότι μιλώντας, για "δάνειο", εννοεί το ΑΣΤΙΚΌ δάνειο, αυτό που παίρνει ένας ιδιώτης, από άλλον, από τον ξάδερφο, κουμπάρο, πεθερό, φίλο κ.ο.κ

    Δεν μπορεί να λέμε ότι η τράπεζα, "δίνει δάνεια", η τράπεζα ΠΟΥΛΆΕΙ δάνεια, πουλάει χρήμα, αυτή είναι η "δουλειά" της, ως έμπορος (εκ του Νόμου) και επομένως οι απαιτήσεις της ΕΊΝΑΙ εμπορικές, όχι αστικές !

  Οι απαιτήσεις των εμπόρων, λέει ο Αστικός Κώδικας, παραγράφονται στα 5 έτη και όχι στα 20 και το ίδιο συμβαίνει και με τις παροχές, που δίνονται περιοδικά, όπως είναι οι μηνίαιες καταβολές τόκων και κεφαλαίου, προς τις τράπεζες...

   ΕΠΙΠΛΈΟΝ, υπάρχουν τραπεζικές συμβάσεις, όπως η σύμβαση leasing ή πιστωτικής κάρτας, οι οποίες έχουν μεικτό χαρακτήρα, δεν είναι απλά-καθαρά δάνεια, καθώς εδώ μιλάμε για χρημοτοδότηση μιας συγκεκριμένης αγοράς (αυτά τα δέχονται και τα δικαστήρια, τα ΊΔΙΑ δικαστήρια, που μιλούν για 20ετείς παραγραφές) και επομένως, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως κοινά "δάνεια".

   Φοβάμαι, ότι αυτό όμως, δεν είναι το μοναδικό ...ιστορικό λάθος της Νομολογίας, καθώς, επιπλέον, τα δικαστήρια, δέχονται όλα αυτά τα χρόνια, ότι η απλή καταγγελία της σύμβασης δανείου, εκ μέρους της τράπεζας, επιμηκύνει την παραγραφή και ειλικρινά δεν μπορώ να βρω, σε ποια νομική διάταξη, βασίζεται αυτή η πάγια ερμηνεία και θέση !

   Οι λόγοι επιμήκυνσης της παραγραφής, από 5 σε 20 χρόνια, είναι συγκεκριμένοι (λ.χ η δικαστική αναγνώριση της οφειλής με απόφαση ή διαταγή πληρωμής, εντός της 5ετίας) και δεν βλέπω μέσα σε αυτούς, να υπάρχει η μονομερής-εξώδικη, καταγγελία του δανείου, από την τράπεζα (που απλά καθιστά ίσως απαιτητό όλο το ποσόν)...

    Στο ζήτημα αυτό, που είναι εξαιρετικά επίκαιρο, θα επανέλθω, καθώς αναμένω απόφαση (αν δεν έχει εκδοθεί ήδη, δεν έχω τσεκάρει), από ανακοπή μου, κατά διαταγής πληρωμής, από υπόλοιπο πιστωτικής κάρτας, που εκδικάστηκε στα τέλη Νοεμβρίου, στο Ειρηνοδικείο Αθηνών και περιέχει, μεταξύ άλλων και αυτό το ζήτημα (της παραγραφής), αλλά και άλλα πολύ σημαντικά θέματα, με πρακτικό ενδιαφέρον, για αρκετό κόσμο !

   Ίσως τελικά, η φημολογούμενη πρόθεση των τραπεζών να κάνουν "γενναιόδωρες" ρυθμίσεις σε κόκκινα δάνεια, μετά από τόσα χρόνια, όπου ασχολούνταν ...με τα δικά τους (χρεοκοπίες, ανακεφαλαιοποιήσεις, συγχωνεύσεις κλπ), να μην είναι και τόσο αθώα, εννοώ, να έχουν καταλάβει ή να αρχίζουν να καταλαβαίνουν και οι ίδιες πως οι απαιτήσεις τους, είναι "νομικά αδύναμες", για να το θέσω κομψά (αν και σημαντικότερο είναι, να το καταλάβουν ...οι δικαστές μας).