Η Δίκη του Χριστού

     Το ζήτημα αυτό, είναι περισσότερο θεολογικό, παρά νομικό και φοβόμουν να το "ακουμπήσω", ωστόσο είδα ότι έχουν γραφτεί, στο παρελθόν, ολόκληρα βιβλία για αυτό, ενώ διάβασα κάπου, ότι ...1900 χρόνια μετά, οι Εβραίοι επανέλαβαν τη Δίκη και κατέληξαν ότι ήταν ...αθώος (ένας ψήφισε ένοχος) !

  Η Δίκη αυτή, που εν συντομία παρουσιάζεται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, μέσα από τα Ευαγγέλια, έχει χαρακτηριστεί ως "παρωδία" και όχι άδικα, εφόσον παραβιάστηκαν όλοι οι δικονομικοί κανόνες, χρησιμοποιήθηκαν ψευδομάρτυρες και γενικά, μιλάμε για προειλημμένη απόφαση, στην οποία επεδίωξαν κάποιοι, να δώσουν μια επίφαση νομιμότητας.

  Έχοντας κάποιος το υπερασπιστικό "μικρόβιο", θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του ως ...δικηγόρο του Ιησού, εκεί (έχω την εντύπωση, ότι δεν αναφέρεται κάπου, αν είχε ή αν Του διόρισαν), όπως κάποιοι ηθοποιοί θα ήθελαν να είχαν λάβει μέρος σε επιτυχημένες παραστάσεις ή ποδοσφαιριστές να ήταν μέλη μεγάλων ομάδων.

  Αυτό, πάντως, δεν θα ήταν Βλασφημία, όπως αρχικά νόμιζα, αλλά αστείο, ένα ανέκδοτο, για πολλούς λόγους : 

  Πρώτον, ο Υιός του Θεού, δεν έχει, ούτε μπορεί να έχει ανάγκη ανθρώπινου συνηγόρου, όπως και η ίδια η Δίκη, ήταν ένα κακόγουστο αστείο, εφόσον ΔΕΝ είναι δυνατόν, ο άνθρωπος να δικάζει (πόσο μάλλον να καταδικάζει) τον Θεό, το δημιούργημα να κρίνει τον Δημιουργό !

    Είναι γνωστό πλέον σε όλους, ότι ο Χριστός, έπαθε ΕΚΟΥΣΊΩΣ, ότι όσα έγιναν τότε, ήταν μέρος του Σχεδίου του Θεού, για την ανθρώπινη σωτηρία και έπρεπε να γίνουν, κανένας δεν θα μπορούσε να τα εμποδίσει, ούτε ο καλύτερος ποινικολόγος της εποχής...

   Αυτός, που είπε απλά σε έναν νεκρό, επί 4 ημέρες, "δεύρο έξω" από τον τάφο και εκείνος απλά βγήκε πάλι ζωνταντός, θα μπορούσε, με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με ένα Του Λόγο, να ρίξει κάτω νεκρούς, όλους όσους Τον δίκαζαν, Τον έφτυναν, Τον λοιδωρούσαν-ενέπαιζαν, Τον χτυπούσαν κλπ, δεν είχε ανάγκη ανθρώπινης υποστήριξης, αν ήθελε να σωθεί !

    Ο Υιός του Θεού, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε βάναυσο και ατιμωτικό θάνατο, επειδή το πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής Του, νόμιζε ότι ήρθε να πάρει την κοσμική εξουσία, ότι η Βασιλεία, για την οποία μιλούσε, ήταν "εκ του κόσμου τούτου.

    Ενώ θεράπευσε λεπρούς και παράλυτους, ανέστησε νεκρούς και χόρτασε άρτους τον κόσμο, η ...ανθρώπινη ανταπόδοση, αντί για "ευχαριστώ", ήταν η Δίκη-καταδίκη και ο θάνατος !

  Κάτι άλλο, που συνέτεινε σε αυτό, ήταν ο έλεγχος της Υποκρισίας, εκ μέρους του Χριστού, εναντίον όσων δήθεν τηρούσαν τυπικά τον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά έκαναν απανθρωπιές και γενικά, η πίστη τους, δεν είχε Oυσία, αλλά μόνον Tύπο...

    Αν θέλαμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό με δίκες-παρωδίες και δικαστικές πλάνες, που συμβαίνουν σήμερα και ανά τους αιώνες, θα λέγαμε ότι αυτή είναι η βασική διαφορά, ότι τα θύματα των σημερινών, πάσχουν ακουσίως και όχι εκουσίως !

   Εξάλλου, αν και "το θύμα" εκείνης της δικαστικής πλάνης, τυπικά υποβλήθηκε σε εκτέλεση της θανατικής ποινής, αυτό έγινε μόνον για 3 ημέρες, εφόσον η Ζωή, δεν θα μπορούσε να παραμείνει σε τάφο, εκ των προτέρων δηλαδή, η απόφαση ήταν ανεκτέλεστη, αφού ο άνθρωπος, δεν μπορεί ...να θανατώσει τον Θεό, μόνον το αντίστροφο.