ακούσια νοσηλεία (σε Ψυχιατρείο)

  Ακούσια νοσηλεία, ονομάζεται η εισαγωγή και παραμονή ασθενούς, χωρίς την συγκατάθεση του, για θεραπεία, σε Μονάδα Ψυχικής Υγείας.

  Για να συμβεί, θα πρέπει, το άτομο αυτό, είτε να πάσχει από ψυχική διαταραχή, με συνέπεια να μην είναι ικανό να επιμεληθεί της υγείας του, που κινδυνεύει, έτσι, με επιδείνωση, είτε η νοσηλεία του, να κρίνεται σκόπιμη, προκειμένου να αποτραπούν πράξεις βίας, εναντίον του ιδίου ή τρίτων.

  Συνεπώς, δε μιλάμε για άτομο, που έχει ήδη διαπράξει κάποιο έγκλημα, οπότε ο εγκλεισμός του, σε Ψυχιατρείο, μπορεί να διαταχθεί, από το Δικαστήριο, ως ποινή ή μέτρο ασφαλείας.

 Πάντως, ρητά ορίζεται στο Νόμο, ότι η αδυναμία ή άρνηση προσώπου, να προσαρμοστεί στις ...κρατούσες κοινωνικές, πολιτικές και ηθικές αξίες, δεν αποτελεί ψυχική διαταραχή, από μόνη της.

 Ερχόμαστε τώρα, στη διαδικασία εισαγωγής : ως γνωστόν, αρμόδιος να διατάξει την ακούσια νοσηλεία κάποιου, είναι ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, του τόπου κατοικίας του ασθενούς.

 Για να συμβεί αυτό, αφενός θα πρέπει να πληρούνται οι προϋποθέσεις, που αναφέρθηκαν στην αρχή και αφετέρου, συνήθως, να υποβληθεί σχετική αίτηση, αν και ο Εισαγγελέας, έχει τη δυνατότητα να ενεργήσει και αυτεπάγγελτα.

   Αίτηση ακούσιας νοσηλείας προσώπου, μπορούν να υποβάλλουν ο/η σύζυγος, συγγενής σε ευθεία γραμμή απεριόριστα, συγγενής εκ πλαγίου, μέχρι το δεύτερο βαθμό, όποιος έχει την επιμέλεια του ή ο δικαστικός συμπαραστάτης του.

 Τα πρόσωπα αυτά, αναφέρονται διαζευκτικά στο Νόμο, άρα εύλογα (;) εικάζω ότι δεν απαιτείται π.χ η σύμφωνη γνώμη της συζύγου, όταν την αίτηση υποβάλλει π.χ ο αδερφός του ασθενούς.

   Αν δεν υπάρχουν αυτά τα πρόσωπα, που δικαιούνται αιτήσεως ή αν θέλει να κάνει αίτηση, κάποιος που δεν ανήκει στον κύκλο αυτό, φαντάζομαι πως μπορεί να κάνει μια αναφορά, στον Εισαγγελέα, ώστε να δράσει "αυτεπάγγελτα".

  Η λέξη "ασθενής", μπορεί να μπει και σε εισαγωγικά, διότι ακόμα δεν έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη ψυχικής νόσου, επισήμως, αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο.

    Κανονικά, μαζί με την αίτηση, πρέπει να προσκομίζονται και δύο γνωματεύσεις ψυχιάτρων, αλλά επειδή λογικά, ο ασθενής, μπορεί να μην συνεργάζεται, ο Εισαγγελέας διατάσσει να "συλληφθεί" και να πάει, για εξέταση, σε δημόσια ψυχιατρική κλινική.

   Σε κάθε περίπτωση και ειδικά, όταν υπάρχει διχογνωμία των ψυχιάτρων, αποφασίζει σχετικά, με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του, το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δικάζει με την διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας και αφού προηγουμένως, κληθεί ο ασθενής, να παραστεί, μαζί με δικηγόρο και ψυχίατρο, ως τεχνικό σύμβουλο, αν το επιθυμεί.

   Εναντίον της απόφασης του Πρωτοδικείου, προβλέπονται τα ένδικα μέσα της έφεσης και της ανακοπής, σε προθεσμία 2 μηνών, από την δημοσίευση της και η έφεση δικάζεται ενώπιον του (τριμελούς) Εφετείου.

     Να τονιστεί ότι τόσο κατά την "σύλληψη" και μεταφορά, όσο και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, θα πρέπει να διασφαλίζονται η προσωπικότητα και η αξιοπρέπεια του ασθενούς !

     Τώρα, ως προς το σημαντικότατο ζήτημα της διάρκειας της ακούσιας νοσηλείας, λεκτέα τα εξής : η νοσηλεία διακόπτεται φυσικά, όταν ο ασθενής βελτιωθεί, με την θεραπεία και κριθεί ότι πλέον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του εγκλεισμού.

      Απώτατο χρονικό όριο νοσηλείας, είναι οι έξι μήνες και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να παραταθεί πέρα αυτών.

      Ο ίδιος ο ασθενής ή οι συγγενείς του (οι ίδιοι, που μπορούν να αιτηθούν τον εγκλεισμό), μπορούν να ζητήσουν την διακοπή της ακούσιας νοσηλείας, οπότε αποφασίζει και πάλι το Πρωτοδικείο.

       Τέλος, αν υπάρξει υποτροπή, μπορεί ο ασθενής να υποβληθεί σε νέα ακούσια νοσηλεία, εφόσον συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις.