νομοθετούν για ...τον εαυτό τους

    Καθώς φεύγει σε λίγο το 2019, θα ασχοληθώ με μια ανασκόπηση του πρώτου 6μήνου της νέας κυβέρνησης και γενικά με πολιτικής φύσεως σχόλια.

   Το γεγονός ότι τα ελληνικά ομόλογα, από "σκουπίδια" έγιναν ξαφνικά περιζήτητα και από τρελές αποδόσεις, δίνουν πολύ μικρές, σίγουρα είναι "μαγική εικόνα" !

   Ελάχιστα (έως τίποτα) άλλαξαν στην πραγματική Οικονομία, μπορεί να έφυγε η χολέρα του συριζα, αλλά σίγουρα δεν δικαιολογείται και αυτή η υπέρμετρη αισιοδοξία...

    Επίσης, μόνον ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί η αποστροφή του Κούλη, ότι "σε δύο χρόνια, η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα", όχι μόνον επειδή κάτι που στραβώνει επί δεκαετίες (αν όχι αιώνες) δεν μπορεί να ισιώσει σε 2 μόνον χρόνια, αλλά και επειδή η βενεζουέλα των βαλκανίων, δεν είναι καν "χώρα" και "κράτος", ώστε να γίνει "άλλη".

    Και σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει, προς το καλύτερο, όταν εναλλάσσονται στην εξουσία, αυτοί που συμμετείχαν στην (κάθε είδους) χρεοκοπία της !

    Μπορεί ο Κούλης να θεωρείται "καταλληλότερος" του Τσίπρα (με τη λογική ότι στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος), αλλά μην ξεχνάμε ποιος είναι : ένας από τους πιο αποτυχημένους Υπουργούς τους Σαμαρά, που έγινε Αρχηγός της ΝΔ και μετά Πρωθυπουργός, λόγω επιθέτου και μόνον...

      Στα θετικά της νέας κυβέρνησης, συγκαταλέγεται η εφαρμογή του αντικαπνιστικού Νόμου (ενός Νόμου, όμως, που είχε ψηφίσει η ίδια, πριν 10 χρόνια...) και το γεγονός ότι άνοιξαν κάποια κλειστά εργοστάσια, ότι βρέθηκε λύση για την ΕΒΖ κλπ.

     Από εκεί και μετά το χάος : μόνον λόγια και καλές προθέσεις, που παραπέμπονται στις καλένδες, επειδή μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ πράξη...

    Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση, για να πω, ότι ποτέ δεν είναι νωρίς για ανασχηματισμούς, τη Μιχαηλίδου π.χ μόνον σε κυβέρνηση συριζα, θα μπορούσα να την φανταστώ, ενώ θα πρέπει να απομακρύνονται και όσοι υπουργοί αποδεικνύονται άχρηστοι και λίγοι, όπως ο Καραμανλής του Αχιλλέα, μετά το χθεσινό φιάσκο.

    Από εκεί και μετά, όμως, υπάρχουν και υπουργοί, που φαίνονται "σοβαροί", "ατσαλάκωτοι" και "καλοί", ενώ είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι, όπως έλεγε και ο μακαρίτης !

     Μια τέτοια περίπτωση, είναι και ο Βρούτσης, που υποτίθεται πως φέρνει νέο ασφαλιστικό, εναρμονισμένο με την απόφαση του ΣτΕ, ενώ στην ουσία κάνει το αντίθετο, εφόσον με την (πολύ σημαντική) ΑΎΞΗΣΗ των ασφαλιστικών εισφορών (από 185 σε 220 ευρώ), ανοίγει και άλλο την ψαλίδα την αντισυνταγματικότητας, ανάμεσα στις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και εκείνες των μισθωτών...

    Η νέα κυβέρνηση, που βγήκε με σημαία τις ...μειώσεις των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών, τις αυξάνει σε διψήφιο ποσοστό, για την συντριπτική πλειοψηφία και τις μειώνει, για μια μικρή μειοψηφία !!

      Έτσι, ερχόμαστε στον τίτλο της ανάρτησης : οι μειώσεις φόρων κλπ, που έχουν ψηφιστεί, ως σήμερα, αφορούν τους ίδιους τους βουλευτές και τους παρατρεχάμενους τους και τους κολλητούς τους...

       Επειδή έχουν πολλά ακίνητα και μετοχές, μείωσαν τον ενφια και τον φόρο στα μερίσματα, επίσης μειώνουν φόρους που αφορούν μόνον μισθωτούς και συνταξιούχους και ...ξεχνάνε ό,τι δεν τους αφορά, ακόμα και τα πλέον παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια, όπως το τέλος επιτηδεύματος !

      Αντί να αρχίσει από εκεί η μείωση των φόρων, δηλαδή από τους πλέον άδικους και παράνομους, άρχισε από όσους "αγγίζουν" αυτούς, που νομοθετούν και οι υπόλοιποι παραπέμπονται στις καλένδες, δηλαδή μπορεί να μην μειωθούν και ποτέ, μέχρι να πέσει και αυτή η κυβέρνηση...

    Αρδάκια και συνδικαλιστικά όργανα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι το νέο ασφαλιστικό, που ετοιμάζεται είναι "καλό και δίκαιο", ενώ πρόκειται για έκτρωμα, για κοροϊδία ή για να το πούμε καθαρά και λαϊκά, για "πουστιά" του Βρούτση (ξεφεύγει από τα όρια της κουτοπονηριάς) και ας ελπίσουμε ότι θα το καταλάβει κάποιος, ανώτερος (έστω ο Πρωθυπουργός, δηλαδή ο Θεοδωρικάκος, χαχα, αν και τι να περιμένεις από αυτόν ;) και θα το σταματήσει-αλλάξει !!

      Οι μειοψηφίες, που απάρτισαν το λεγόμενο "κίνημα της γραβάτας" και διοικούν τους Συλλόγους των επαγγελματιών, τώρα κάνουν γαργάρες και δε μιλάνε, επειδή τους βολεύει το νέο σύστημα, το γεγονός, ότι θα αυξηθούν οι εισφορές στο 85% των μελών τους, σε διψήφιο ποσοστό, δεν τους νοιάζει καν, ενδεικτικό και αυτό του πόσο άχρηστοι και αχρείαστοι είναι...

        

        

δικαστικό πραξικόπημα (αλλά με αιτία)

    Τις τελευταίες ημέρες, μιλάνε όλοι για την "αστυνομική αυθαιρεσία", ωστόσο χθες, από όσα διαβάζουμε σήμερα στις ειδήσεις, είχαμε περίπτωση δικαστικής αυθαιρεσίας, που αγγίζει τα όρια της αλητείας (αλλά με τους "αστερίσκους", που αναλύονται εν συνεχεία) !

  Αναφέρομαι προφανώς, στην υπόθεση της "ληστείας" (οι δημοσιοκάφροι τα ονομάζουν όλα "ληστείες", γιατί κάνει μεγαλύτερη εντύπωση και πουλάει περισσότερο ως είδηση...) στην Καβάλα, ύψους 4,2 εκατομμυρίων ευρώ, που, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω παρακολουθήσει και καταλάβει πως έγινε.

  Το μόνον που κατάλαβα, είναι ότι οι δράστες, δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα, αλλά λόγω απληστίας, έστησαν αυτό το "κόλπο" και είναι τώρα στην φυλακή...

   Από τα ρεπορτάζ, προκύπτει ότι η επίσημη κατηγορία, ήταν "υπεξαίρεση", αλλά τελευταία στιγμή, η πράξη "βαφτίστηκε" ως κλοπή, προκειμένου (και μόνον) να μην απαλλαγούν οι δράστες και να καταλήξουν στην φυλακή !

    Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός-δικηγόρος, για να καταλάβεις το μέγεθος της δικαστικής αυτής αυθαιρεσίας, όταν για άλλο αδίκημα απολογείσαι και για άλλο, οδηγείσαι στην φυλακή... 

    Ερχόμαστε έτσι στο "αλλά", στην παρένθεση του τίτλου, διότι οι δικαστές έχουν την κατανόηση μας, εφόσον όλοι φανταζόμαστε τι θα συνέβαινε, αν οι δράστες αφήνονταν ελεύθεροι, πόσο θα πλήττονταν το λεγόμενο "κοινό περί Δικαίου αίσθημα" !

     Αν πρέπει να μεμφόμαστε κάποιον, για αυτά τα τραγελαφικά, αυτός ο "κάποιος", είναι η Χούντα του συριζα, που μια βδομάδα πριν πέσει με πάταγο και μέσα στο κατακαλόκαιρο, άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα, με σκοπό, όπως αποδεικνύεται, "να βγουν λάδι" όλα τα λαμόγια (των οικονομικών εγκλημάτων και όχι μόνον)...

     Σοβαρά αδικήματα, όπως η υπεξαίρεση και η απάτη, ΔΕΝ μπορεί να διώκονται κατ' έγκληση του θύματος και όχι αυτεπάγγελτα, όπως ίσχυε πριν, πόσο μάλλον, όταν είναι σε βαθμό κακουργήματος !

    Ειδικά (όχι μόνον) σε περιπτώσεις, όπως π.χ ενός κατ' επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση απατεώνα, που έχει "δαγκώσει" δεκάδες θύματα, η δίωξη και η τιμωρία αυτού του σκερβελέ, είναι πλέον απαίτηση της κοινωνίας όλης και όχι απλά των θυμάτων του, ειδικά όταν αυτά αναμένεται να αυξηθούν, αν δεν περιοριστεί...

     Και στην περίπτωση της Καβάλας, λοιπόν, αφενός έχουμε (καραμπινάτη) δικαστική αυθαιρεσία, αφετέρου όμως οι δράστες μιας υπεξαίρεσης 4,2 εκατομμυρίων ευρώ (με οργανωμένο σχέδιο), αν αφήνονταν ατιμώρητοι και ελεύθεροι, θα μας έκλαιγαν όλους και δικαιολογημένα, οι ρέγγες.

      Επί της ουσίας, λοιπόν, το αποτέλεσμα της προφυλάκισης είναι ορθό, εκεί που διαφωνώ, είναι στη μεθόδευση και στην αιτιολόγηση !

    Διαφωνώ και παράλληλα όμως, προτείνω τρόπους απεμπλοκής και (πιο νόμιμης) διεξόδου, στους Δικαστές, που θα αντιμετωπίσουν και στο μέλλον πολλές τέτοιες περιπτώσεις : η λύση, προφανώς, ΔΕΝ μπορεί να είναι η μετατροπή της κατηγορίας, σε κάτι, που δεν μπορεί να σταθεί σε κανένα Δικαστήριο...

      Η λύση, για μένα, είναι να κριθούν οι επίμαχες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, ως ανεφάρμοστες (και) λόγω αντισυνταγματικότητας !

   Διότι περιορίζεται υπέρμετρα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας των θυμάτων, αλλά και η ποινική αξίωση της Πολιτείας, σε βάρος δραστών εγκλημάτων, με μεγάλη ηθική απαξία.

      Ο πιο απαράδεκτος περιορισμός, μάλιστα, ήταν η πρόβλεψη ότι η έγκληση, μπορεί να υποβληθεί εντός 4 μηνών, ήτοι μέχρι 31.10.2019, διότι το χρονικό αυτό διάστημα, είναι -αντικειμενικά- πολύ μικρό !!

     Η προθεσμία των 4 μηνών, ήταν και είναι, υπερβολικά σύντομη, κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει χρονικός περιορισμός, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και μηνυτές, που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό κλπ, η σχετική δήλωση, θα έπρεπε να μπορεί να δοθεί οποτεδήποτε και στο Δικαστήριο (η παρουσία του μηνυτή, εξάλλου, είτε ως πολιτικώς ενάγοντος, είτε ως μάρτυρα κατηγορίας, είναι από μόνη της, δήλωση, ότι επιθυμεί την συνέχιση της πονικής διαδικασίας).

       Στην περίπτωση της Καβάλας, μάλιστα, έχουμε και ένα άλλο στοιχείο : αν δεν κάνω λάθος, η υπόθεση εξιχνιάστηκε τώρα, άρα τα θύματα, ΤΏΡΑ έμαθαν τους δράστες, άρα πως έχουμε την απαίτηση να έχουν υποβάλει δήλωση νωρίτερα ;

     Λύσεις υπάρχουν και μάλιστα νόμιμες, θα πρέπει και οι δικαστές να γίνουν λίγο πιο εφευρετικοί και να σκέφτονται περισσότερο, πριν καταφύγουν σε λύσεις παράνομες και απελπισίας...

επίκαιρη Νομολογία

  1) Η πρώτη απόφαση, είναι του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αφορά το ζήτημα, της επιστροφής στο Δημόσιο, αχρεωστήτως καταβληθέντων, σε πολίτες, ποσών, χρήματα δηλαδή που δε δικαιούνταν να εισπράξουν.

 Το ζήτημα ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα, όταν διαπιστώθηκαν λάθη στην καταβολή συντάξεων, δηλαδή δόθηκαν περισσότερα, από όσα έπρεπε και κλήθηκαν οι συνταξιούχοι να τα επιστρέψουν !

   Το νομικά ενδιαφέρον σκέλος της υπόθεσης αυτής, είναι, πως δεν υπάρχει πάντα υποχρέωση του πολίτη να επιστρέψει τα χρήματα, αλλά μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να τα κρατήσει...

 Με βάση κάποιες Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου, δηλαδή, ο πολίτης μπορεί να αποκρούσει το αίτημα του Δημοσίου, για επιστροφή των "αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών", όπως όταν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν ο πολίτης θεωρούσε εύλογα ότι δικαιούται τα ποσά και δεν είχε δόλο, όταν δεν είχε συμμετάσχει, με κάποια παρανομία, ο ίδιος, στην καταβολή τους, όταν τα χρήματα έχουν αναλωθεί και δεν είναι ευχερής η επιστροφή τους κ.α.

   Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, που έκρινε το Ε.Σ, ότι δεν υπάρχει υποχρέωση επιστροφής, δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως είχε δίκιο...

  2) Η δεύτερη απόφαση, πάλι του Ελεγκτικού Συνεδρίου, επιβεβαίωσε την πάγια Νομολογία, στο ζήτημα που καίει τους αξιωματικούς των Ε.Δ, δηλαδή στο ζήτημα της υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης, αν παραιτηθούν, πριν την συμπλήρωση ορισμένων ελάχιστων χρόνων υπηρεσίας !

    Έτσι, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι ...δεν αντίκειται ούτε στο Σύνταγμα μας, ούτε σε Ευρωπαϊκές Συμβάσεις, ο Νόμος, που προβλέπει αυτή την αποζημίωση και ουσιαστικά, περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα αλλαγής επαγγέλματος και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.

      Ζυγίζοντας ξανά τα αντικρουόμενα συμφέροντα, θεώρησε πάλι ότι υπερτερεί εκείνο του Δημοσίου, να μην αποψιλώνονται, δηλαδή, οι Ε.Δ με παραιτήσεις στελεχών !

   Υπήρξε μόνον μια μικρή μειοψηφία, που αμφισβήτησε τον (αμφιλεγόμενο, ούτως ή άλλως) τρόπο υπολογισμού αυτής της (πολύ μεγάλης) αποζημίωσης...

 3) Η τρίτη απόφαση, πάλι διοικητικού Δικαστηρίου (Πρωτοδικείου, αυτή τη φορά), έκρινε και εύλογα, αντισυνταγματική την απόρριψη αίτησης (άνδρα) συναδέλφου να πάρει επίδομα παιδικού σταθμού, με την αιτιολογία ότι αυτό ...προβλέπεται μόνον για γυναίκες δικηγόρους, διότι παραβιάζεται η Αρχή της Ισότητας, χωρίς να υπάρχει (σοβαρός, ικανός) λόγος !

   4) Η τέταρτη απόφαση, έρχεται από αστικό Πρωτοδικείο και υπόθεση διαζυγίου, όπου ναι μεν δόθηκε η επιμέλεια των τέκνων στη μητέρα τους, ωστόσο κρίθηκε πως στο ζήτημα του τόπου κατοικίας αυτών, θα υπάρχει συνεπιμέλεια ! 

   Αυτό συνέβη, όπως είναι κατανοητό, επειδή η μητέρα είναι αλλοδαπή και προκειμένου να μην μπορεί -μονομερώς- να επιστρέψει (με τα παιδιά) στην χώρα της, με συνέπεια ο πατέρας να μην δύναται, να ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας με τα τέκνα του...(άσχετα αν αυτό το ενδεχόμενο δεν ήταν και τόσο πιθανό, δεδομένων των επαγγελματικών κλπ δεσμών της μητέρας με την χώρα μας).

      Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση αυτή, αναδεικνύει τα μεγάλα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, να ρυθμίσει τις οικογενειακές σχέσεις, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μετά το διαζύγιο.

    

πως τιμωρούνται τα βασανιστήρια

    Το θέμα της "αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας", έχει γίνει πρώτο στα δελτία ειδήσεων, αυτές τις ημέρες, οπότε ας δούμε τι προβλέπει σχετικά ο Ποινικός μας Κώδικας, μετά και την τελευταία τροποποίηση (από την παρούσα κυβέρνηση).

  Πολιτικά, θα λέγαμε ότι όσα συμβαίνουν, εξηγούνται από το πέρασμα από μια αριστερή κυβέρνηση, σε μία ...λιγότερο αριστερή, που ανέχεται και λιγότερο τη Ανομία και τους μπαχαλάκηδες, ωστόσο το ζήτημα είναι κατεξοχήν νομικό.

 Θα πρέπει, εξαρχής, να διευκρινιστεί ότι η έννοια "βασανιστήρια", τα οποία τιμωρούνται σε βαθμό κακουργήματος, όπως θα δούμε, περιλαμβάνει συμπεριφορές έντονες, που ξεφεύγουν από τα απλά όρια της αστυνομικής υπερβολής (π.χ το βγάλσιμο μιας μπλούζας, όπως είδαμε).

   Τον ορισμό, άλλωστε, τον δίνει ο ίδιος ο Νόμος : Βασανιστήρια συνιστούν κάθε εσκεμμένη πρόκληση έντονου σωματικού πόνου ή σωματικής εξάντλησης (επικίνδυνης για την υγεία) ή ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σοβαρή ψυχική βλάβη, καθώς και η παράνομη χρησιμοποίηση χημικών, ναρκωτικών ή άλλων (φυσικών ή τεχνικών) μέσων, με σκοπό να κάμψουν τη βούληση του παθόντος !

 Δεν υπάγονται στην έννοια των βασανιστηρίων, πράξεις ή συνέπειες, συμφυείς προς την εκτέλεση ποινής ή νόμιμου περιορισμού της ελευθερίας ή προς άλλο νόμιμο μέτρο δικονομικού καταναγκασμού (π.χ φαντάζομαι το να πονέσει κάποιος, όταν του περνάνε τις χειροπέδες, ειδικά, αν αντιστέκεται).

  Πρέπει να τονιστεί, ότι δράστης του εγκλήματος, μπορεί να είναι ΜΌΝΟΝ δημόσιος υπάλληλος ή στρατιωτικός, άρα το θέμα αφορά κυρίως και πρέπει να προσεχθεί, από αστυνομικούς, σωφρονιστικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους.

   Μιλάμε για τους υπαλλήλους, που είναι επιφορτισμένοι, με την δίωξη και ανάκριση αξιόποινων ή πειθαρχικών συμπεριφορών ή την εκτέλεση ποινών και την φύλαξη ή επιμέλεια κρατουμένων !

    Αν λοιπόν, κάποιος που έχει αυτή την υπαλληλική ιδιότητα, κατά την άσκηση αυτών των καθηκόντων, υποβάλει σε βασανιστήρια πρόσωπο, που βρίσκεται υπό την εξουσία του, με σκοπό : α) να αποσπάσει από αυτό ή από τρίτο, ομολογία, κατάθεση, πληροφορία ή δήλωση β) να το τιμωρήσει ή γ) να εκφοβίσει το ίδιο ή άλλους, τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 10 έτη.

    Με την ίδια ποινή, τιμωρείται και ο υπάλληλος ή στρατιωτικός, που αυτοβούλως ή με άνωθεν εντολές, σφετερίζεται την εξουσία, που είδαμε και τελεί βασανιστήρια.

  Με τις ίδιες ποινές, τιμωρούνται και τα βασανιστήρια, που τελούνται με ρατσιστικά κίνητρα και χωρίς απαραίτητα να επιδιώκεται κάποιος, από τους ως άνω (τρεις) σκοπούς (χωρίς  όμως περαιτέρω επαύξηση ποινής, που προβλέπεται για τα εγκλήματα μίσους, με ρατσιστικό κίνητρο).

    Η απειλούμενη ποινή, αυξάνεται σε 10 έως 15 έτη κάθειρξης, όταν τα βασανιστήρια τελούνται με μέσα ή τρόπους, όπως η περιβόητη φάλαγγα, δηλαδή κτυπήματα στα πέλματα, το ηλεκτροσόκ, η εικονική εκτέλεση, η χορήγηση παραισθησιογόνων ουσιών ή όταν είχαν σαν συνέπεια τη βαριά σωματική βλάβη του θύματος !

 Με την ίδια, αυξημένη, ποινή τιμωρείται και ο τυχόν προϊστάμενος, που έδωσε την εντολή, για αυτές τις πράξεις.

   Πέραν από αυτές, τις σκληρές και βαριές, μορφές βίας, που εντάσσονται στην έννοια "βασανιστήρια", υπάρχουν οι πιο ήπιες, σαν αυτές, που έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης, στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα, τις τελευταίες ημέρες.

 Σωματικές κακώσεις, βλάβες υγείας, άσκηση παράνομης σωματικής ή ψυχολογικής βίας καθώς και κάθε (σοβαρή) προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που δεν φτάνουν στην έννοια των βασανιστηρίων, που είδαμε πριν, συνιστούν πλημμελήματα, με ποινή φυλάκισης ωστόσο 3 έως 5 έτη και χρηματική ποινή ! Μόνον αν επέλθει βαριά σωματική βλάβη, συνιστούν κακουργήματα, με ποινή 5 έως 10 έτη κάθειρξης.

 Ενδεικτικές περιπτώσεις προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, συνιστούν η χρησιμοποίηση ανιχνευτή ψεύδους, η παρατεταμένη απομόνωση και η σοβαρή προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας.

  Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, αν επέλθει θάνατος, επιβάλλεται ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη από 10 μέχρι 15 έτη και παράλληλα, μόλις η καταδίκη γίνει αμετάκλητη, ο υπαίτιος εκπίπτει από τα αξιώματα και τις θέσεις του.

  Πρέπει να τονιστεί επίσης, ότι ο δράστης βασανιστηρίων, δεν μπορεί να επικαλεστεί υπέρ του, λόγους άρσης του άδικου χαρακτήρα των πράξεων του, λόγω προσταγής ανωτέρου ή άμυνας ή κατάστασης ανάγκης ή εκπλήρωσης καθήκοντος !

   Τέλος, ρητά προβλέπεται, η δυνατότητα του παθόντος, να ζητήσει την αποκατάσταση κάθε ζημίας του (περιουσιακή, ηθική βλάβη, ψυχική οδύνη), τόσο από τον αμετακλήτως καταδικασθέντα υπαίτιο, όσο και από το Δημόσιο, που ευθύνονται εις ολόκληρον...

πρόσφατες αποφάσεις για μισθώσεις airbnb

     Ασφαλώς, οι σημαντικότερες ειδήσεις νομικού ενδιαφέροντος, αυτή την εβδομάδα, ήταν οι δικαστικές αποφάσεις που αφορούσαν τις λεγόμενες βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων (Airbnb).

  Βέβαια, όπως πάντα, με τον τρόπο που αναπαράγονται (ή δεν αναπαράγονται), από αμαθείς ή ημιμαθείς δημοσιογράφους, που κάνουν την τρίχα τριχιά και σκοπεύουν μόνον στη δημιουργία εντυπώσεων και να "πουλήσουν" την "είδηση", παρά να ενημερώσουν ορθά, δημιουργούνται, ίσως, εσφαλμένα συμπεράσματα.

  Η πρώτη απόφαση ήταν ασφαλιστικών μέτρων, από Δικαστήριο του Ναυπλίου και επειδή ήταν εις βάρος της βραχυχρόνιας μίσθωσης, έγινε πρωτοσέλιδο, ενώ την επόμενη ημέρα, απόφαση τακτικής διαδικασίας, από Δικαστήριο της Αθήνας, που απέρριπτε προσφυγή-αγωγή κατά βραχυχρόνιας μίσθωσης, πέρασε στα πιο ψιλά...

   Ανάμεσα στις δύο, ασφαλώς, μεγαλύτερη βαρύτητα όμως είχε η δεύτερη, αφού οι αποφάσεις των ασφαλιστικών μέτρων, αφενός έχουν περιορισμένη-προσωρινή ισχύ και αφετέρου αρκούνται σε πιθανολόγηση και όχι σε απόδειξη.

  Ακούστηκαν και γράφτηκαν διάφορα, σχετικά με τους λόγους, νομικούς και πραγματικούς, για τους οποίους εκδόθηκαν οι δύο αυτές, αντιφατικές εκ πρώτης όψεως, αποφάσεις, οπότε θα πρέπει να γίνουν κάποιες επισημάνσεις-διευκρινίσεις.

 Πρώτον, η μίσθωση βραχυχρόνιας διάρκειας, είναι αστική σύμβαση, όχι εμπορική-επαγγελματική, εφόσον μιλάμε πάντα για κατοικίες και αντίστοιχα ο ιδιοκτήτης, που τις κάνει, δε γίνεται έτσι επιχειρηματίας-επαγγελματίας.

   Εννοώ, ότι δε θίγεται ο κανονισμός της πολυκατοικίας, εξ αυτού του λόγου, εφόσον το διαμέρισμα παραμένει διαμέρισμα, δε γίνεται ...μαγαζί, επειδή νοικιάζεται με την ημέρα και όχι με τους μήνες ή τα χρόνια.

  Επιχειρηματική μπορεί να πει κάποιος πως είναι η δραστηριότητα όσων (φυσικών ή νομικών προσώπων) νοικιάζουν διαμερίσματα έναντι πινακίου φακής, με όρο υπομίσθωσης στο συμβόλαιο και στη συνέχεια, τα κάνουν Airbnb και βγάζουν πολλαπλάσια χρήματα, αλλά και αυτό δεν έχει να κάνει με τον κανονισμό ή τους άλλους συνιδιοκτήτες.

  Η βραχυχρόνια μίσθωση, σε σχέση με την "παραδοσιακή", αποτελεί σαφώς έναν πιο προσοδοφόρο τρόπο εκμετάλλευσης του ακινήτου και συνεπώς δεν θα μπορούσε να είναι παράνομη, είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την μορφή της (καπιταλιστικής) Δημοκρατίας, που έχουμε.

    Τώρα, το δικαίωμα κάθε ιδιοκτήτη, να εκμισθώνει το ακίνητο του, βραχυχρόνια και σε μεγάλο αριθμό μισθωτών, για να έχει περισσότερα έσοδα, όπως ξέρουν και τα παιδιά του Δημοτικού, σταματά εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων ενοίκων και συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας, εφόσον μιλάμε για οριζόντια ιδιοκτησία και όχι αυτοτελές οίκημα.

  Είναι προφανές ότι η μίσθωση airbnb, λόγω της συχνής εναλλαγής μισθωτών, που κουβαλάνε και τα πράγματα τους, μέσα-έξω, δημιουργεί μια επιπλέον "αναστάτωση"-όχληση στους γύρω.

     Ωστόσο, το ζήτημα του κατά πόσον αυτή η όχληση ξεπερνά τα ανεκτά όρια, θα κρίνεται σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μίας και όχι εκ των προτέρων, να λέμε ότι η απόφαση του Ναυπλίου, θέτει ...εκτός Νόμου, τις μισθώσεις airbnb ή βάζει "δικαστικό φρένο" σε αυτές !

    Κυρίως όμως, θα κρίνεται με βάση τις αντιλήψεις του μέσου (συνετού) ανθρώπου, για το τι είναι ανεκτό και τι όχι και όχι με βάση τις "παραξενιές" κάποιων ή ...την ζήλια (για τα αυξημένα έσοδα), που τους ωθεί να κάνουν αγωγές και αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων.

οι (νέες) αλλαγές στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (δεύτερο μέρος)

-Προβλέπεται, πλέον και κατ' εξαίρεση, η δυνατότητα διενέργειας, στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, για τα αδικήματα εγκληματικών και τρομοκρατικών οργανώσεων, (ειδικών και "σκληρών") ανακριτικών πράξεων, όπως η συγκαλυμμένη έρευνα, η ανακριτική διείσδυση, η άρση του τηλεφωνικού απορρήτου και η καταγραφή, με συσκευές ήχου και εικόνας ή άλλα τεχνικά μέσα.

-Πριν απορρίψει (αιτιολογημένα) ο Ανακριτής, τα (υπερασπιστικά) αποδεικτικά αιτήματα του κατηγορουμένου, θα πρέπει, πλέον, να εκφράσει γνώμη και ο αρμόδιος Εισαγγελέας.

-Στο νέο Κώδικα, αναβαθμίζεται-ενισχύεται ο ρόλος του κατ' οίκον περιορισμού, με ηλεκτρονική επιτήρηση, ως εναλλακτική της προσωρινής κράτησης (προφυλάκισης).

-Δίνεται η δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας σύνταξης πρακτικού ποινικής συνδιαλλαγής για (ακόμα) 15 ημέρες.

-Αν η αίτηση ποινικής συνδιαλλαγής, υποβληθεί μετά τον ορισμό δικασίμου και αυτή απέχει περισσότερο από 4 μήνες, μπορεί ο Εισαγγελέας να αποσύρει την υπόθεση και να την επαναπροσδιορίσει, σε συντομότερη δικάσιμο, κατά απόλυτη προτεραιότητα.

-Με τη νέα διατύπωση, το Δικαστήριο, δεν είναι υποχρεωμένο να διακόψει την συζήτηση της υπόθεσης, εφόσον υποβληθεί αίτημα ποινικής συνδιαλλαγής, ενώπιον του, αλλά "μπορεί" να το κάνει.

-Η ποινική συνδιαλλαγή, που προβλέπονταν για συγκεκριμένα κακουργήματα, επεκτείνεται πλέον και στα αντίστοιχα πλημμελήματα, με ανώτατη ποινή (εφόσον πετύχει) τους έξι μήνες φυλάκισης (δώδεκα, αν συντρέχει επιβαρυντική περίσταση).

-Ορίζεται πως η υποβολή, στο Δικαστήριο, αίτησης ποινικής διαπραγμάτευσης, δεν αποτελεί λόγο υποχρεωτικής αναβολής, μπορεί όμως το Δικαστήριο να διακόψει τη συζήτηση και να τάξει προθεσμία 15 ημερών, για την σύνταξη του σχετικού πρακτικού.

-Αν στο κλητήριο θέσπισμα ή στην κλήση, δεν αναγράφεται ότι η τυχόν μη εμφάνιση του κατηγορούμενου, συνεπάγεται την -ερήμην του- εκδίκαση της υπόθεσης, η συζήτηση θα κηρύσσεται απαράδεκτη.

-Οι δικαιούχοι νομικής βοήθειας, απαλλάσσονται από την υποχρεώση πληρωμής του παραβόλου (150 ευρώ), για την υποβολή προσφυγής κατά της κλήτευσης τους, σε Δίκη.

-Ο κατηγορούμενος, θα πρέπει να ενημερώνεται, σε κάθε διαδικαστική φάση της ποινικής Δίκης, ότι αν δεν είναι παρών ή δεν εκπροσωπείται από συνήγορο, θα δικάζεται ερήμην.

-Προβλέπεται ότι στο πλαίσιο της ποινικής Διαταγής (αν και εφόσον εφαρμοστεί αυτός ο θεσμός), θα μπορούν, πλέον, να επιβάλλονται και παρεπόμενες ποινές και μέτρα ασφαλείας και να αποφασίζεται η τύχη των τυχόν κατασχεθέντων πραγμάτων.

-Η προθεσμία ειδοποίησης αυτού που άσκησε απαράδεκτο ένδικο μέσο, για εμφάνιση, ενώπιον του Συμβουλίου, μειώνεται από 5 ημέρες σε 48 ώρες.

-Δίνεται πλέον η δυνατότητα στον κατηγορούμενο, να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης, που τον αθωώνει, λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και του επιβάλλει μέτρα θεραπείας.

-Τα όρια έφεσης, για χρηματικές ποινές, γίνονται : πάνω από 2.000 ευρώ, σε απόφαση Μονομελούς και πάνω από 3.000 ευρώ, σε απόφαση Τριμελούς Πλημμελειοδικείου.

-Όταν οι εφέσεις ασκούνται από τον Εισαγγελέα, προς χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουμένου, θα πρέπει να περιέχουν ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

-Καταργείται η διάταξη που προέβλεπε πως αν ο κατηγορούμενος, που ασκεί έφεση, δεν διορίσει αντίκλητο ή ακριβή διεύθυνση ή αλλαγή αυτής, τότε εκτελείται η απόφαση.

-Στις κλήσεις για την συζήτηση έφεσης ή αναίρεσης, θα πρέπει να αναγράφεται ότι, αν δεν εμφανιστεί ο κατηγορούμενος ή δεν εκπροσωπείται από συνήγορο, τότε απορρίπτονται ως ανυποστήρικτες.

-Ορίζεται ότι οι εγκλήσεις, που υποβλήθηκαν πριν την 1.7.2019, χωρίς προσκόμιση παραβόλου, δεν θεωρούνται απαράδεκτες, για το λόγο αυτό, μετά την ημερομηνία αυτή.

-Καταργείται ο λόγος αποκλεισμού του Εισαγγελέα, από την συζήτηση ενδίκου μέσου, όταν αυτός είχε συμπράξει στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.

-Δίνεται η δυνατότητα χρησιμοποίησης, κατ' εξαίρεση, παράνομων αποδεικτικών μέσων (που αποκτήθηκαν παράνομα, πιο σωστά), σε κακουργήματα αρμοδιότητας των Εισαγγελέων Διαφθοράς και Οικονομικού Εγκλήματος, αλλά υπό προϋποθέσεις, που πρέπει να αιτιολογούνται.

-Τέλος, οι διατάξεις, που προκάλεσαν τον μεγαλύτερο ντόρο, έχουν να κάνουν με την πρόβλεψη πως, θα εφαρμόζονται οι προθεσμίες δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων (9 + 9 μήνες, το μέγιστο), όχι μόνον όταν γίνονται από Εισαγγελείς, αλλά και όταν γίνονται από τον Πρόεδρο της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες ! Μάλιστα, προβλέπεται επιπλέον ότι, εντός τριμήνου, από τη δημοσίευση του Νόμου (18.11.2019), θα πρέπει να αποσταλούν από τον εν λόγω Πρόεδρο, όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις, στον Ανακριτή ή στα Δικαστικά Συμβούλια, προκειμένου να επικυρωθούν ή μη. Αν η προθεσμία παρέλθει άπρακτη, παύει και η ισχύς της δέσμευσης...