γιατί "έφυγε" ο πατέρας ;

       Αφού ξεκίνησα να μιλάω την προηγούμενη φορά, μετά από ένα χρόνο, για ένα θέμα που πονάει και προκαλεί περισσότερο θυμό, παρά θλίψη, θα συνεχίσω με το κεφάλαιο "Ε.Σ.Υ" για λίγο ακόμα, χωρίς να θέλω να προκαλέσω τον οίκτο κανενός.

    Ο λόγος που θεωρώ ότι πρέπει να μιλήσω, είναι διότι αφενός η σιωπή είναι συνενοχή και αφετέρου, το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, μας αφορά ΌΛΟΥΣ, χθες ήταν ο πατέρας μου, σήμερα και αύριο θα είναι κάποιος άλλος άνθρωπος, είναι σίγουρα χιλιάδες τα θύματα του Ε.Σ.Υ, όσοι ξεψύχησαν απλά επειδή έπεσαν στα χέρια γιατρών και νοσοκομών, που αδιαφορούν παντελώς για την ανθρώπινη ζωή, ενώ πληρώνονται για να τη διαφυλάξουν !

    Αν δείξουμε ...ανοχή σε αυτή την κατάσταση, όπου οι άνθρωποι πεθαίνουν "όπως τα σκυλιά στα αμπέλια", στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και δε μιλήσουμε και δεν κάνουμε αγωγές και μηνύσεις στους δολοφόνους (εντός ή εκτός εισαγωγικών, μικρή σημασία έχει) που φοράνε μπλούζες γιατρών και νοσηλευτών, δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα, το έγκλημα αυτό θα διαιωνίζεται...

    Στην ερώτηση του τίτλου, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει "επειδή ήταν 88 ετών και είχε έρθει η ώρα του" και θα είχε εν μέρει δίκιο, ωστόσο 100% δίκιο θα είχε και όποιος πει ότι σήμερα θα ζούσε, αν είχε νοσηλευτεί σε "κανονικό" νοσοκομείο και όχι στα ...νεκροτομεία του Ε.Σ.Υ, όπου είτε είσαι μέσα είτε όχι, μικρή διαφορά έχει !

   Ο πατέρας υπεβλήθη σε (επιτυχημένη) επέμβαση στο κεφάλι και απεβίωσε μόνον και μόνον, επειδή δεν τον έβαλαν για λίγες μέρες, σε κάποια από τις ...κενές ΜΕΘ ή ΜΑΦ, μετά την επέμβαση τον πέταξαν (κυριολεκτικά) στο απλό δωμάτιο, σαν σακί, με λίγο οξυγόνο στο πρόσωπο.

    Με άλλα λόγια, σήμερα θα ζούσε, αν του είχαν φερθεί ...ως άνθρωπο, μετά την επέμβαση, αν υπήρχε έστω και το παραμικρό ενδιαφέρον για την εξέλιξη του, μετά το χειρουργείο, ενεργώντας μια πράξη ιατρικά επιβεβλημένη, όπως το κατανοεί και ένας πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής, να υποστηριχθεί δηλαδή η αναπνοή του, για καναδυο μέρες, μέχρι να αναλάβει δυνάμεις από ένα χειρουργείο ολικής νάρκωσης, σε αυτή την ηλικία !

   Τα καθάρματα του ΕΣΥ δεν έκαναν αυτή την αυτονόητη και ιατρικά επιβεβλημένη ιατρική πράξη, διότι στη ΜΕΘ ή στη ΜΑΦ, θα έπρεπε ...να τον προσέχει κάποιος, ενώ αυτοί έχουν μάθει να κάνουν τουρισμό και να απλώνουν τραχανά, να κάνουν το 8ωρο τους (αν το κάνουν και αυτό) και να φεύγουν.

    Μιλάμε για το διαρκές έγκλημα, που συμβαίνει και επί κορονοϊού, το 80% και παραπάνω των ασθενών, να πεθαίνουν ΕΚΤΌΣ ΜΕΘ, πράγμα που το έχουν επισημάνει και αντιληφθεί πλέον όλοι, εκτός από τους ...εισαγγελείς !

     Ο πατέρας μπήκε στο νοσοκομείο, με μέτριας έντασης εγκεφαλικό και πέθανε, σύμφωνα με το "χαρτί" από ...ανακοπή καρδιάς (χωρίς να έχει κανένα καρδιακό πρόβλημα και ΜΕΤΆ προστέθηκε το "καρδιοαναπνευστική" ανακοπή), "απλά (ΠΌΣΟ απλό μπορεί να είναι, όταν αφορά άλλους, ε ;)  και μόνον", επειδή αφέθηκε ΕΝΤΕΛΏΣ αβοήθητος, μετά το χειρουργείο.

   Οι παραλείψεις γιατρών και νοσηλευτών, αυτές, τυποποιούνται στο κακούργημα της έκθεσης (άρθρο 306 ΠΚ) και αν είχα κάποιους ενδοιασμούς, για το αν θα καταθέσω μήνυση, αυτές έχουν διαλυθεί, στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, βλέποντας να μπαίνουν σε ΜΕΘ, μόνον "επώνυμοι" ή ανώτερα και ανώτατα κρατικοδίαιτα τρωκτικά (βολευτές, υπουργοί, αρχιεπίσκοποι κλπ), ακόμα και όταν ανεβάσουν "δέκατα"...

     Εφόσον δεν μπορούμε να πάρουμε τα όπλα και να "καθαρίσουμε" αυτούς που σκότωσαν τους συγγενείς μας, ως μόνη λύση φαντάζει η κατάθεση μηνύσεων εναντίον τους, μέχρι να "καθαρίσει" το Ε.Σ.Υ από όσους ...βαριούνται, κάνουν αγγαρεία ή αδιαφορούν για τις ΖΩΈΣ των ασθενών, τις οποίες πληρώνονται για να σώζουν !

     Η ...ανεξάρτητη (εδώ γελάμε) "δικαιοσύνη" θα κάνει ό,τι μπορεί και αυτή, για να θάψει τις μηνύσεις, ωστόσο κάτι μπορεί να βγει, όπως φάνηκε και με τις "παλαβές" μηνύσεις των "αυτόχθονων ιθαγενών", με τις οποίες πολλοί γελούσαν, αλλά τα κρατικοδίαιτα τρωκτικά, μετά από αυτές, άρχισαν να πηδούν, από το καράβι και να παραιτούνται, ενώ καλύπτονταν (υποτίθεται) από "ακαταδίωκτο"...(θα μου πεις, όσοι έμειναν πίσω ή αυτοί που τους αντικατέστησαν είναι καλύτεροι ; όχι βέβαια, οπότε τι ; καμία σωτηρία ;)