θέατρο του παραλόγου (νέες παραστάσεις)

     Στην πραγματικότητα, δεν είναι "νέες", είναι παλιές και χιλιοπαιγμένες, αλλά ...οι θίασοι των κυβερνήσεων τις ανεβάζουν, κάθε τόσο και πάλι από την αρχή :

1) Η πρώτη ισοδυναμεί με το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί και έχει τίτλο "αξιολόγηση στο Δημόσιο" και το οποίο δημιουργεί πιο αμήχανα συναισθήματα και από το "Αλβανός τουρίστας"...

    Η κυβέρνηση των "αρίστων" (βλέπε ανεπάγγελτων κομματόσκυλων), έχει μια εμμονή με την "αξιολόγηση" των Δ.Υ και θυμόμαστε όλοι το ασύλληπτο φιάσκο της προηγούμενης, που οδήγησε στην ανακάλυψη, μετά από 5,10,15 ή και περισσότερα έτη, ότι πολλοί είχαν διοριστεί με "μούφα" δικαιολογητικά και στο δικαστικό "βατερλό", να καταλήγουν στην φυλακή, μαζί με ναρκέμπορους, βιαστές και δολοφόνους, οι ...καθαρίστριες και οι διοικητικοί υπάλληλοι δημόσιων φορέων !!

    Επίσης, κατά την προηγούμενη, δήθεν αξιολόγηση, είδαμε και Δ.Υ, χωρίς αντικείμενο, που πληρώνονταν δηλαδή για να κάθονται στα καφενεία, όπως οι υπάλληλοι του ΟΣΕ στην Πελοπόννησο, να μετακινούνται σε άλλες "υπηρεσίες", όπως τα μουσεία...

    Και φυσικά, το ερώτημα το μεγάλο είναι ποιος κάνει την αξιολόγηση και με ποια κριτήρια, διότι όπως (τσεκουράτα) παραδέχτηκε ο Βορίδης, όλοι παίρνουν ...από 7 και πάνω, εφόσον αξιολογούνται ...μεταξύ τους ! (lol)

    Ο τραγέλαφος της "αξιολόγησης" όμως λειτουργεί και αμφίδρομα, διότι βλέπουμε ότι οι Δ.Υ, όταν ακούν αυτή τη λέξη, βγάζουν σπυράκια, όπως τελευταία, οι κατεξοχήν αξιολογητές ...των άλλων, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί, που βγήκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν μέχρι και με τα ΜΑΤ, ενώ η υπόθεση έφτασε και στα Δικαστήρια, προκειμένου να κριθεί παράνομη η απεργία τους.

    Εκεί όμως που βιάζεται πραγματικά η ανθρώπινη Λογική, είναι στη (γενική) παραδοχή, ότι η αξιολόγηση, ουσιαστικά, ΔΕΝ ΈΧΕΙ καμία συνέπεια, για τους αξιολογούμενους, ούτε πρόκειται να απολυθεί κανείς, ούτε να αλλάξει θέση, ούτε να μειωθεί ο υπέρογκος μισθός του, άρα ΓΙΑΤΊ γίνεται ;; (χαχα)

     Πέρα από το αστείο του πράγματος, για κάποιον που τα βλέπει απ' έξω, υπάρχουν όμως και τραγικές πτυχές, στο κεφάλαιο "ελληνικό Δημόσιο", δηλαδή ασχολούμαστε με την δήθεν εκ των υστέρων αξιολόγηση και όχι με το χρονικά πρωθύστερο, δηλαδή ΠΏΣ γίνεται κάποιος Δ.Υ στην Κολομβία των Βαλκανίων !

     Για να χρησιμοποιήσω δύο μόνον τρανταχτά παραδείγματα, που έγιναν γνωστά, επειδή αφορούν "επώνυμα" πρόσωπα : αφενός το πως έγινε καθηγήτρια Πανεπιστημίου η γυναίκα (μάλλον "σύντροφος", αφού οι "αριστεροί" δεν παντρεύονται) του Τσίπρα και αφετέρου το πως έγινε ...γιατρός, ο ...τραγουδοποιός Νίκος Μίχας (μόνον ψυχοπαθής θα εμπιστευόταν την ζωή του σε αυτόν).

   Θέλω να πω ότι το κεφάλαιο "αξιολόγηση" είναι σταγόνα στον ωκεανό, αυτού που ονομάζουμε "ελληνικό Δημόσιο", το πώς μπαίνεις, πως εξελίσσεσαι, πως και πόσο αμείβεσαι κλπ και το οποίο αποτελεί τη βασική αιτία όχι μόνον για τις συνεχείς χρεοκοπίες και τα υψηλά ελλείμματα, αλλά και για όλες τις άλλες κακοδαιμονίες της βενεζουέλας των βαλκανίων !

2) Το δεύτερο "μονόπρακτο" έχει τίτλο ..."επιδόματα" σε απατεώνες, με την ανοχή, αν όχι με ...προτροπή του επίσημου κράτους, εφόσον θα έπρεπε να έχει μάθει το μάθημα του, ως τώρα και να είχε αλλάξει τακτική.

  Μιλάνε πάλι για "επίδομα θέρμανσης", το οποίο καταλήγει σε απατεώνες-επιτήδειους, αντί να μειώσουν λίγο τους φόρους, δηλαδή την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, ώστε να μπορέσουν να το προμηθευτούν όσοι πραγματικά θέλουν και όχι αυτοί, που θέλουν να "ψειρίσουν" ένα ακόμα επίδομα, για να ...πάρουν νέο κινητό !

    Θυμίζω ότι πέρσι (και ίσως και φέτος), έπαιρνες πρώτα το επίδομα και ...μετά έβαζες πετρέλαιο και ...υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αποδείξεις ότι έβαλες και το ερώτημα είναι αν όντως το Κράτος έλεγξε αυτό το πράγμα (καλά δεν περιμένουμε από τους εισαγγελείς να το ψάξουν, αυτοί παίζουν ακόμα με τα κουβαδάκια τους στις παραλίες...) ή μιλάμε για απάτη, απιστία και κατάχρηση δημόσιου χρήματος, από τα ίδια τα εμπλεκόμενα υπουργεία...

     Ο ίδιος ή και μεγαλύτερος παραλογισμός, ισχύει και με τα περιβόητα τεκμήρια δαπανών, όπου κάποιος έχει ένα ποσόν στην άκρη (άσπρο ή "μαύρο" αδιάφορο, από δωρεά, κληρονομιά κλπ) και αντί να το ρίξει στην αγορά, να πάρει ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο και να εισπράξει και το Κράτος ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτού, μέσω των φόρων της αγοράς αυτής, συνεχίζει ...να το έχει στην άκρη, για να μην τον ξεσκίζει η εφορία κάθε χρόνο, φορολογώντας τον για εικονικά εισοδήματα, βάσει της αγοράς που έκανε και έτσι χάνει και το Δημόσιο πολύ μεγάλα έσοδα από ΦΠΑ, τέλη ταξινόμησης κ.ο.κ !