πως διαμορφώνονται οι ποινές

     Το ζήτημα αυτό είναι καπώς λεπτό και φοβάμαι παρεξηγημένο, με την έννοια ότι δεν ξέρω κατά πόσον αντιμετωπίζεται με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα από τους δικαστές !

  Παλιότερα είχα γίνει μάρτυρας σε περίπτωση όπου ο εισαγγελέας έκανε χαβαλέ (...) με τον αστυνομικό και τον ρωτούσε τι ποινή να προτείνει, σε ερήμην κατηγορούμενο.

 Η πρακτική αξία του ζητήματος είναι μεγάλη, ωστόσο, διότι σε κάποια αδικήματα, προσδιορίζεται η ποινή μόνον κατά είδος, π.χ φυλάκιση, όπερ σημαίνει από λίγες μέρες ως 5 χρόνια ή κάθειρξη, που μεταφράζεται σε 5 έως 15 έτη, μιλάμε δηλαδή για ένα μεγάλο εύρος ποινής και το ερώτημα, που ανακύπτει, είναι : με ποια κριτήρια θα επιλεγεί η "δίκαιη" και ανάλογη ποινή, μέσα σε αυτά τα όρια, που θέτει ο Νόμος.

  Προφανώς, η απάντηση δεν μπορεί να είναι ανάλογα με το πώς ξύπνησε ο δικαστής, εκείνη τη μέρα ή αν την προηγούμενη νύχτα τσακώθηκε με τη γυναίκα του, ΥΠΆΡΧΟΥΝ στον ίδιο το Νόμο, συγκεκριμένοι κανόνες και κριτήρια !

  Η δίκαιη ποινή και τιμωρία ενός εγκλήματος καθορίζεται από 2 παράγοντες : πρώτον, από τη βαρύτητα της πράξης και δεύτερον, από τον βαθμό ενοχής του υπαιτίου για αυτήν.

   Αυτές είναι οι βασικές παράμετροι, ωστόσο υπάρχουν και άλλα στοιχεία που λειτουργούν και σταθμίζονται είτε υπέρ, είτε εναντίον του δράστη, ενώ το δικαστήριο (οφείλει, τουλάχιστον να, γιατί δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι το κάνει) συνεκτιμά τις συνέπειες της ποινής, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους οικείους του (π.χ πώς θα επιβιώσει η οικογένεια, χωρίς εισόδημα, αν δεν ανασταλεί η ποινή του πατέρα, που έφερνε τα χρήματα στο σπίτι) !

    Για την εκτίμηση της βαρύτητας της πράξης, συνεκτιμώνται η βλάβη που προξένησε ή ο κίνδυνος που προκάλεσε, καθώς και όλες οι περιστάσεις τέλεσης, τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, ο χρόνος, ο τόπος, αν ήταν οργανωμένο και προσχεδιασμένο το έγκλημα κλπ.

   Ο βαθμός ενοχής τώρα του δράστη, προσδιορίζεται από την ένταση του δόλου ή το μέγεθος της αμέλειας του, τα αίτια και τις αφορμές που τον οδήγησαν στο έγκλημα και το τι σκοπό επεδίωκε με αυτό, από το χαρακτήρα και τις περιστάσεις της προηγούμενης ζωής του, τη διαγωγή του πριν και μετά την πράξη και ιδίως αν μετάνιωσε και επιδίωξε να επανορθώσει κλπ.

    Τα στοιχεία τώρα που μπορεί να λειτουργήσουν ΥΠΈΡ του δράστη, είναι ότι, σε έγκλημα που τελέστηκε από πολλούς, είχε μικρότερο και υποδεέστερο ρόλο, ότι διευκόλυνε την εξιχνίαση του εγκλήματος και δεν επεδίωξε να διαφύγει, αλλά έθεσε εαυτόν στη διάθεση των Αρχών και ότι τέλεσε την πράξη υπό καθεστώς (δικαιολογημένης) συναισθηματικής φόρτισης !

  Από την άλλη, ΕΝΑΝΤΊΟΝ του δράστη, αξιολογούνται στοιχεία, όπως η ιδιαίτερη σκληρότητα, η κατ' επάγγελμα τέλεση, η τυχόν εκμετάλλευση της εμπιστοσύνης του θύματος και ότι διαδραμάτισε ιθύνοντα ρόλο, σε έγκλημα, με περισσότερους συμμετόχους.

    Για να χρησιμοποιήσω και ένα πρόσφατο παράδειγμα, δεν κάνει εντύπωση π.χ ότι δεν απέφυγε την εσχάτη των ποινών ένας νεαρός, που μαχαίρωσε μέχρι θανάτου έναν άλλον (κάπου στις Σέρρες και για λόγους ερωτικής αντιζηλίας, αν δεν απατώμαι), παρά το νεαρό της ηλικίας του, που θα ήταν λόγος να "σπάσουν" τα ισόβια, καθώς λίγο μετά την πράξη του, είχε ανεβάσει "στόρι", κρατώντας το μαχαίρι και εξηγώντας "πώς τους σφάζει", στοιχεία που δείχνουν, αν μη τι άλλο, σκληρότητα και αμετανοησία...