ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ !

Με νόμο, που ψηφίστηκε στις αρχές του έτους που φεύγει σε λίγες μέρες, έπαυσε να αποτελεί ποινικό αδίκημα η μη έγκαιρη καταβολή εισφορών σε ασφαλιστικούς οργανισμούς (ΙΚΑ , ΤΕΒΕ κλπ), εάν το οφειλόμενο ποσόν δεν ξεπερνά τα 5.000 ευρώ !
Τι σημαίνει αυτό ΠΡΑΚΤΙΚΑ :
1. Εάν κάποιος είναι υπόδικος για μη πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών, που δεν ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ, πάει στο Δικαστήριο και αθωώνεται ("λόγω ποσού"). Και να μην πάει βέβαια, το Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να τον αθωώσει, αλλά "κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε", διότι και οι Δικαστές είναι άνθρωποι, μπορεί να μην το προσέξουν, έχουν φόρτο εργασίας κλπ κλπ.
2. Εάν κάποιος έχει καταδικαστεί για το εν λόγω έγκλημα, προφανώς πριν το σχετικό Νόμο και έχει δικαίωμα έφεσης ή έχει ήδη κάνει έφεση και εκδικάζεται από τώρα και στο εξής η έφεσή του, πάλι θα αθωωθεί στο Εφετείο ("λόγω ποσού").
3. Εάν κανείς έχει ήδη καταδικαστεί αμετάκλητα, είτε διότι δεν άσκησε έγκαιρα έφεση, είτε διότι η έφεση απορρίφθηκε, πριν το σχετικό Νόμο, οφείλει να κάνει αίτηση στον αρμόδιο Εισαγγελέα, προκειμένου να διαγραφεί η ποινή του, με σχετική διάταξη, ώστε να μην έχει μπλεξίματα με την αστυνομία σε τυχόν έλεγχο.

υπόθεση Παναγιώτη Ψωμιάδη (όμιλος ΑΣΠΙΣ)

  Για να έρθουμε τώρα σε κάτι πιο ειδικό και μάλιστα επίκαιρο και με κίνδυνο να γίνω δυσάρεστος σε κάποιους, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής, αναφορικά με την πρόσφατη προφυλάκιση του Παναγιώτη Ψωμιάδη : θεωρώ ότι στην περίπτωση αυτή, υπήρξε κατάφωρη και βίαιη παραβίαση κάθε έννοιας Κράτους Δικαίου και Δίκαιης Δίκης.
  Διότι δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που ο κατηγορούμενος ασκεί το ιερό δικαίωμα της απολογίας για τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται και για τα οποία, ως γνωστόν, θεωρείται αθώος, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, να δέχεται επίθεση (μέσα στα Δικαστήρια και τα ανακριτικά γραφεία!) από εξαγριωμένους (λογικά, ως ένα βαθμό) πολίτες, οι οποίοι μάλιστα επιτέθηκαν (κατά λάθος) και στον ίδιο τον ανακριτή.
  Θεωρώ ότι παρόμοιες καταστάσεις δε συνάδουν με ένα πολιτισμένο Κράτος και ευτελίζουν την ποινική διαδικασία, διότι τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, εκτός από προφυλάκιση, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ;
  Ποιος ανακριτής (ακόμα και αν δεν είχε δεχθεί επίθεση ..κατά λάθος) θα μπορούσε να αποφασίσει, εν προκειμένω, διαφορετικά, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ; (!).
   Δεν γνωρίζω φυσικά λεπτομέρειες της κατηγορίας και της δικογραφίας εν γένει, ωστόσο με τα λίγα που έχω διαβάσει από τα ΜΜΕ, θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι Ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ΘΑ ΑΘΩΩΘΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ! (θυμηθείτε το).
   Το θέμα είναι ότι μέχρι τότε θα έχει διασυρθεί και ταλαιπωρηθεί ανεπανόρθωτα, επειδή δεν εφαρμόστηκαν οι επιταγές της Ποινικής Δικονομίας και επικράτησε η "δικαιοσύνη του όχλου".
   Μάλιστα δεν αποκλείω, κάθε άλλο μάλιστα, θα το συνιστούσα μάλλον, να προσφύγει κατά της Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων, όπου είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθεί και η χώρα μας θα έχει διασυρθεί, για ακόμα μία φορά.
   Τονίζω ότι δεν έχω τίποτε εναντίον των εξαγριωμένων "θυμάτων" του, που τον προπηλάκισαν στα Δικαστήρια και τους κατανοώ, διότι έχουν χάσει χρήματα, ωστόσο η Διακιοσύνη οφείλει να δρα ανεπηρέαστη και ψύχραιμη, με βάση τι έχει κάνει κανείς και το κατά πόσον συνιστά αυτό έγκλημα ή όχι.
   Το τι είναι έγκλημα και τι όχι ορίζεται στον Ποινικό μας Κώδικα και θα το κρίνουν οι Δικαστές και όχι οι δημοσιογράφοι ή τα "θύματα" μιας φερόμενης ως εγκληματικής συμπεριφοράς.
   Συνεπώς, καλό είναι να μην καταδικάζουμε, προτού καν δικάσουμε και εύχομαι ειλικρινά σε όσους τον προπηλάκισαν να μην χρειαστεί ποτέ να βρεθούν στη θέση του.
   Ξαναλέω ότι δεν έχω τίποτε εναντίον τους, παρά μόνο με το δικαιϊκό μας σύστημα, που αφήνει τον κατηγορούμενο απροστάτευτο και τις Δικαστικές Αρχές, που αποφασίζουν υπό καθεστώς πίεσης από την "κοινή γνώμη".
   Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες του τύπου "αν ήταν ύποπτος φυγής" κλπ, διότι αυτό μπορούσε να επιτευχθεί και με άλλα μέσα (απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, εγγύηση κλπ) και σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι η προφυλάκιση έλαβε χώρα υπό καθεστώς αφόρητης πίεσης και για να "εξευμενιστούν τα πνεύματα", μετατρέποντας έτσι τον κατηγορούμενο σε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ επίτευξης αλλότριων σκοπών, παραβιάζοντας κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και κράτους Δικαίου.
   Μπορεί να ακούγονται σκληρά αυτά, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο (και λογικά ούτε η τελευταία).
   Λες και το να έμενε ελεύθερος ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ (με τα χιλιάδες "θύματα") είναι μεγαλύτερο έγκλημα από το να φυλακιστεί ένας (μέλλει να αποδειχθεί βεβαίως) αθώος !
  Καληνύχτα.

η Νο2 νομική συμβουλή !

ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΜΑΣ !
 Δεν το λέω αυτό από στενό επαγγελματικό συμφέρον, αλλά με βάση την έως τώρα εμπειρία μου από τα Δικαστήρια.
  Έχω δει με τα μάτια μου και για αυτό τονίζω την ανάγκη ύπαρξης δικηγόρου, ανθρώπους να γίνονται κυριολεκτικά "βορά" στις (ανώμαλες ; ) ορέξεις δικαστών και εισαγγελέων, ανθρώπους να κάθονται στο εδώλιο με "αέρα", σίγουροι ότι θα αθωωθούν και να καταλήγουν στη φυλακή !
   Υπάρχουν υποθέσεις βέβαια όπου η παράσταση δικηγόρου είναι υποχρεωτική και άλλες όπου δεν είναι, όπως και υποθέσεις όπου η παράσταση δικηγόρου είναι ίσως περιττή, όπως π.χ όταν κάποιος που έχει συλληφθεί να οδηγεί χωρίς άδεια, εμφανίζεται στο Δικαστήριο, δείχνει το δίπλωμα που έχει στο μεταξύ βγάλει και φεύγει.
   Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων όμως είναι φρόνιμο και συμφέρον να έχουμε μαζί μας το δικηγόρο μας και οπωσδήποτε να έχουμε συμβουλευτεί δικηγόρο, πριν τη Δίκη.
   Στην πράξη έχω συναντήσει και ΑΚΡΑΙΕΣ συμπεριφορές, όπως γυναίκας που κατηγορούνταν για κακουργηματική (!) απάτη και πλαστογραφία, να πηγαίνει στον ανακριτή χωρίς δικηγόρο !!
   Εδώ μιλάμε για διπλό έγκλημα, διότι, ό,τι και να πεις μετά στο Δικαστήριο, θα σε ρωτάνε οι Δικαστές : "γιατί δεν τα είπατε αυτά στον ανακριτή και μας τα λέτε τώρα ;"  ή "γιατί είπατε εκείνο στον ανακριτή και τώρα λέτε αυτό ;", τρέχα γύρευε δηλαδή και είναι κρίμα και άδικο να οδηγείται στη φυλακή ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι και αθώος, επειδή δεν υπερασπίστηκε ορθά το δίκιο του !!
   Συνεπώς, η αμέλεια σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ασυγχώρητη και δε μιλάμε για ακραία παραδείγματα, όπως αυτό που αφορούσε κακούργημα, αλλά και σε φαινομενικά απλούστερες περιπτώσεις πλημμελημάτων κλπ.
   Σε κάθε περίπτωση, εάν κανείς δεν αισθάνεται "άνετα" με την ιδέα να κάθεται στο εδώλιο ή γενικότερα να συμμετέχει σε Δίκη, ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα στον κατηγορούμενο να εκπροσωπείται από συνήγορο και να δικάζεται "σαν να ήταν παρών".
   Το ίδιο αναλογικά και πολύ περισσότερο ισχύει στις αστικές υποθέσεις, όπου οι διάδικοι μπορούν να παρίστανται δια του συνηγόρου τους και δεν απαιτείται αυτοπρόσωπη εμφάνιση.
   Σε τελική ανάλυση, ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ του να μην πάει κανείς στη Δίκη ή να πάει χωρίς δικηγόρο είναι συντριπτικά ΑΝΩΤΕΡΟ από το κόστος παροχής νομικών υπηρεσιών και συμβουλών.

η Νο1 νομική συμβουλή !

  Η πρώτη και αυτονόητη (;) συμβουλή είναι ότι ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΔΙΚΟΙ ΣΕ ΑΣΤΙΚΗ Η΄ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ, φροντίζουμε ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ στο Δικαστήριο, την ημέρα της Δίκης.
  Η ερημοδικία μας σε αστική διαφορά οδηγεί φυσικά στο να εκδοθεί απόφαση εις βάρος μας, ενώ στις ποινικές υποθέσεις, οδηγεί κατά 99,9% σε καταδίκη.
  Ακόμα και σε υποθέσεις που κάποιος μπορεί να θεωρεί "χαμένες" εκ των προτέρων, πάντα υπάρχουν περιθώρια άμυνας, ενστάσεις, ελαφρυντικά και γενικά ισχυρισμοί νομικοί, που μπορούν ακόμα και να αντιστρέψουν μια "χαμένη υπόθεση" υπερ μας.
   Π.Χ σε υπόθεση μη καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, είναι λογικό ο κατηγορούμενος να θεωρεί ότι είναι ένοχος, διότι δεν έχει πληρώσει προφανώς, ωστόσο μπορεί να υπάρχουν ακυρότητες π.χ στο κατηγορητήριο και τελικά να μην τιμωρηθεί, να παραγραφεί το αδίκημα κλπ.
   Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει η δυνατότητα έφεσης, ωστόσο είναι κρίμα να χάνεται ο πρώτος βαθμός και συνήθως αν μια υπόθεση "στραβώσει" εξαρχής, είναι δύσκολο και μερικές φορές αδύνατο να διορθωθούν όλα εκ των υστέρων.
    Άλλωστε, γιατί να υποβληθεί κάποιος στη δοκιμασία να συλληφθεί για εκκρεμείς εις βάρος του (ερήμην) καταδικαστικές αποφάσεις, όταν θα μπορούσε π.χ να είχε εμφανιστεί στο Δικαστήριο και να είχε πάρει αναστολή (εφόσον δικαιούται).
   Ο λόγος που ο Εισαγγελέας μας καλεί σε συγεκριμένα ημέρα και τόπο, για να δικαστούμε, είναι ακριβώς και προφανώς για να μας δοθεί το ιερό δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και τα δικαιώματά μας και να προβάλουμε όλους τους υπερασπιστικούς (πραγματικούς ή νομικούς) ισχυρισμούς μας.
   Το ίδιο συμβαίνει και όταν μας κοινοποιείται ένα δικόγραφο π.χ διαταγή πληρωμής ή αγωγή κλπ, αυτό προφανώς γίνεται για να εμφανιστούμε κατά τη δικάσιμο ή για να ασκήσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας.
   Η αδιαφορία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ασυγχώρητη και μπορεί να έχει σοβαρές και δυσμενείς συνέπειες, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν και οι νόμιμες προθεσμίες για να ενεργήσουμε.
   ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ : ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΑΜΥΝΑΣ και για αυτό καλό είναι να ρωτάμε πάντα δικηγόρο, όταν μας κοινοποιείται δικόγραφο ή δικαστική κλήση, γεγονός που μας οδηγεί φυσιολογικά στην αμέσως επόμενη συμβουλή !