μερικά tips για τη διατροφή

  Η υποχρέωση των γονέων για διατροφή των τέκνων τους, απορρέει από το Νόμο και σε περίπτωση διαζυγίου ή διακοπής της συμβίωσης, κατά κανόνα, το ποσόν της συνεισφοράς του ενός (τέως) συζύγου προς τον άλλο, ο οποίος έχει την επιμέλεια των τέκνων, ρυθμίζεται δικαστικά.
  Στη σχετική αγωγή, ο ενάγων (η ενάγουσα δηλαδή, αφού αυτή είναι και η συνηθέστερη περίπτωση), οφείλει να επικαλεστεί την αδυναμία του ανηλίκου τέκνου να διατρέφει τον εαυτό του, επειδή δεν εργάζεται, ούτε έχει άλλα έσοδα (π.χ ενοίκια), τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου γονέα και το ποσόν που χρειάζεται το τέκνο, για τη διατροφή του, με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες του.
  Στον όρο "διατροφή" περιλαμβάνονται τα ποσά που απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών του δικαιούχου και συγκεκριμένα για τροφή, στέγαση, ένδυση, ψυχαγωγία, τυχόν ιατρικές δαπάνες, δαπάνες κοινοχρήστων (θέρμανση, ρεύμα κλπ) και φυσικά εκπαίδευση.
  Στην αγωγή δεν χρειάζεται να αναφέρεται αναλυτικά το ποσόν για κάθε μία ανάγκη, αλλά το συνολικό μηναίο ποσόν που χρειάζεται το ανήλικο τέκνο, με βάση τις ειδικές ανάγκες κάθε περίπτωσης (π.χ ένα παιδάκι μπορεί να χρειάζεται λογοθεραπεία).
   Τα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματα της ενάγουσας δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται στην αγωγή, ωστόσο ο εναγόμενος μπορεί να τα επικαλεστεί με ένσταση, προκειμένου να κριθεί το ποσοστό συμμετοχής της ενάγουσας στη διατροφή του κοινού τέκνου.
    Η βασική ένσταση του εναγομένου σε υποθέσεις διατροφής, είναι φυσικά η ένσταση διακινδύνευσης της ιδίας διατροφής, που σημαίνει ότι ποσόν που καλείται να καταβάλει ο υπόχρεος θα πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε το υπολοιπόμενο μέρος των εισοδημάτων του, να επαρκεί για τη δικιά του διατροφή και την κάλυψη των δικών του βασικών αναγκών !
     Στο σημείο αυτό, πρέπει να γίνουν και οι εξής παρατηρήσεις :
-Διατροφή δε δικαιούται μόνον το ανήλικο τέκνο, αλλά -υπό προϋποθέσεις- και το ενήλικο, όπως επίσης και η άπορη σύζυγος, σε περίπτωση διαζυγίου, από τον (σχετικά) εύπορο σύζυγο (εδώ μάλιστα δεν ισχύει η ένσταση διακινδύνευσης της ιδίας διατροφής).
-Διατροφή μπορεί να επιδικαστεί και σε περιπτώσεις θανάτωσης (τροχαίο ατύχημα κλπ.) του υποχρέου προς διατροφή από τρίτο, υπέρ της συζύγου και των ανήλικων τέκνων. Προσοχή ότι οι σχετικές απαιτήσεις κατά των ασφαλιστικών εταιριών παραγράφονται σχετικά σύντομα (2 έτη).
-Η παραβίαση της υποχρέωσης διατροφής από τον υπόχρεο, συνιστά ποινικό αδίκημα (πλημμέλημα), που τιμωρείται με φυλάκιση έως 1 έτος, εφόσον όμως : 1. έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση 2. ο δράστης ενεργεί κακόβουλα, δηλαδή έχει τα χρήματα και δεν πληρώνει και 3. οι δικαιούχοι, εξ αιτίας της μη πληρωμής, αντιμετωπίζουν στερήσεις ή αναγκάζονται να ζητούν βοήθεια από τρίτους.
-Η αξίωση διατροφής αφορά πάντα το μέλλον, για το παρελθόν δεν υπάρχει υποχρέωση, εκτός αν υπήρξε -δικαστική ή εξώδικη- όχληση του υποχρέου.
-Ο εναγόμενος δεν μπορεί να επικαλεστεί μηδενικά εισοδήματα, λόγω ανεργίας, διότι αυτό προσκρούει στην καλή πίστη και στην υποχρέωσή του να συνεισφέρει στις ανάγκες της οικογένειας, ωστόσο δεν μπορεί να υποχρεωθεί να βρει και άλλη δουλειά ή εργασία με υψηλότερα έσοδα, εφόσον ασκεί μία εργασία, σύμφωνη με τα τυπικά του προσόντα.
-Η υποχρέωση διατροφής δεν έχει πλέον το χαρακτήρα ποινής, επομένως δεν εξετάζεται πλέον ποιος από τους δύο υπήρξε υπαίτιος του διαζυγίου ή της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης !
-Αν ο υπόχρεος δεν έχει εισόδημα, αλλά διαθέτει περιουσιακά στοιχεία, που μπορούν να ρευστοποιηθούν, οφείλει να προβεί στη ρευστοποίηση.   
-Η υποχρέωση διατροφής για το μέλλον, μπορεί να αποκλειστεί ή να περιοριστεί, εγγράφως και υπό προϋποθέσεις, π.χ μαζί την συμφωνία για το συναινετικό διαζύγιο.