αποζημίωση για άδικη κράτηση ή φυλάκιση !

   Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, ελέω καύσωνα, επανερχόμαστε με ένα ενδιαφέρον (για λίγους ωστόσο) νομικό ζήτημα : την περίπτωση της δικαστικής πλάνης, όταν κάποιος δηλαδή κρατείται προσωρινά ή φυλακίζεται και στην συνέχεια αθωώνεται, με την εμφάνιση νέων στοιχείων ή και όχι.
    Στις περιπτώσεις αυτές, που είναι σπάνιες, αλλά συμβαίνουν, ο Νόμος ορίζει ρητά ότι το θύμα της δικαστικής πλάνης, έχει αξίωση αποζημίωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου !
    Πιο αναλυτικά : έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση α) όσοι προφυλακίστηκαν και εν συνεχεία απαλλάχτηκαν, είτε με βούλευμα, είτε με τη δικαστική απόφαση β) όσοι έμειναν στη φυλακή με δικαστική απόφαση, η οποία ωστόσο σε β' βαθμό ήταν αθωωτική και γ) όσοι κρατήθηκαν ή φυλακίστηκαν και τελικά αθωώθηκαν, κατόπιν επανάληψης της διαδικασίας, με βάση δηλαδή νεότερα στοιχεία, που προέκυψαν στην πορεία.
    Αποζημίωση δικαιούνται ακόμα και αυτοί που έμειναν στη φυλακή περισσότερο χρόνο, απ'όσο καταδικάστηκαν τελικά (π.χ επειδή η απόφαση του Εφετείου μείωσε πολύ την ποινή).
    Μάλιστα, μπορούν να ζητήσουν αποζημίωση ακόμα και εκείνοι, που όντως διέπραξαν το έγκλημα και φυλακίστηκαν, ωστόσο κρίθηκε στη συνέχεια ότι δεν πρέπει να τους επιβληθεί ποινή (π.χ επειδή υπήρχε νόμιμη άμυνα) !
    Εκτός από τον ίδιο τον φυλακισθέντα όμως, αυτοτελή αξίωση αποζημίωσης έχουν και όσοι, βάσει Νόμου, έχουν δικαίωμα διατροφής από εκείνον (κατά βάση δηλαδή τα παιδιά και η σύζυγος).
    Για την υποχρέωση αποζημίωσης του Δημοσίου, οφείλει να αποφανθεί το Δικαστήριο, ύστερα από γραπτή ή προφορική αίτηση εκείνου που αθωώθηκε.
    Το ποσόν της αποζημίωσης ορίζεται στο Νόμο ( για την ακρίβεια τα πλαίσια της αποζημίωσης ) : αυτή κυμαίνεται από 8,80 έως 29 ευρώ, για κάθε ημέρα κράτησης, ανάλογα με την οικονομική και οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου.
    Αν δεν υποβληθεί το αίτημα αποζημίωσης επί τόπου, όταν δηλαδή απαγγέλεται η αθωωτική απόφαση, μπορεί να υποβληθεί και αυτοτελώς, μέσα σε 10 μέρες από τη Δίκη ή από τότε που επιδόθηκε η απαλλακτική απόφαση ή το απαλλακτικό βούλευμα στον κατηγορούμενο.
    Ο δικαιούχος μπορεί να ασκήσει αγωγή και στα αστικά Δικαστήρια, αν αμφισβητεί το ύψος της αποζημίωσης ή εάν αυτή δεν προσδιορίστηκε από το ποινικό Δικαστήριο, ωστόσο και πάλι ισχύουν τα ανωτέρω όρια (8,80 έως 29) και μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να γίνει υπέρβαση του ορίου των 29 ευρώ.
     Η σχετική αξίωση παραγράφεται σε 2 χρόνια από τότε που έγινε αμετάκλητη η απόφαση και είναι κληρονομητή.
     Τα όρια αυτά όμως δεν ισχύουν για τα άλλα πρόσωπα (σύζυγο, τέκνα) και έτσι αυτοί μπορούν να ζητήσουν μεγαλύτερη αποζημίωση, στα πολιτικά Δικαστήρια.
     Οι διατάξεις αυτές, έχουν εφαρμογή και στα στρατιωτικά Δικαστήρια και σε αλλοδαπούς (για ποιο λόγο έπρεπε να ορίζεται αυτό ρητά και να μην είναι αυτονόητο, είναι άξιο απορίας, ειδικά από τη στιγμή που οι αλλοδαποί είναι τα κατεξοχήν θύματα της δικαστικής πλάνης (ή και ..πλεκτάνης), επειδή δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα, ούτε τα δικαιώματά τους, δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε "καλούς" δικηγόρους και συνήθως αποτελούν τα μαύρα πρόβατα, στα οποία φορτώνται όλα τα εγκλήματα από τους δικούς μας, τους πονηρούς, που κατονομάζουν ως υπαίτιο "τον Αλβανό" ή το "μαύρο").