Κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι, για να έχει δικαίωμα έφεσης ο καταδικασθείς, θα πρέπει η ποινή του να είναι από ένα όριο και πάνω, ήτοι ότι ορισμένες αποφάσεις είναι ανέκκλητες.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει μάλιστα ποινικές Δίκες, θα έχουν γίνει μάρτυρες της ερώτησης που κάνει ο/η πρόεδρος στον κατηγορούμενο, που βρέθηκε ένοχος και ο οποίος συνήθως δεν έχει δικηγόρο : θέλεις μία ποινή εφέσιμη ή την ελάχιστη ; (!)
Η άποψή μου βέβαια είναι να μην σπαταλάει κανείς το δικαίωμα της έφεσης, με "δόλωμα" μία μικρότερη ποινή, διότι στο Εφετείο μπορεί να αθωωθεί ή να μειωθεί η ποινή περισσότερο, να αλλάξει ο Νόμος και να απαλλαγεί, να περάσει ο χρόνος της παραγραφής κ.ο.κ. Η εμπειρία διδάσκει ότι η Ζωή, συνήθως, δίνει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες κλπ) ευκαιρίες, τις οποίες δεν πρέπει να σπαταλάμε, ασυλλόγιστα.
Τα όρια έφεσης έχουν, λοιπόν, ως εξής : α) Στα πταίσματα, εφόσον η κράτηση υπερβαίνει τις 40 μέρες ή το πρόστιμο είναι πάνω από 1.000 ευρώ β) Στα πλημμελήματα του Μονομελούς Πλημ/κείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι πάνω από 3 μήνες ή η χρηματική ποινή πάνω από 2.000 ευρώ γ) Στα πλημμελήματα του Τριμελούς Πλημ/κείου ή Εφετείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης υπερβαίνει τους 5 μήνες ή η χρηματική ποινή τα 3.000 ευρώ και δ) Στα κακουργιοδικεία, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι άνω των 3 ετών, για κακούργημα και άνω των 2 ετών, για πλημμέλημα (σε περίπτωση δηλαδή που δικάζουν και πλημμέλημα, λόγω συνάφειας).
Μπορεί μία ποινή φυλάκισης να είναι κάτω από το όριο της έφεσης, ωστόσο, μετά τη μετατροπή της σε χρήμα, το χρηματικό ποσόν να δικαιολογεί έφεση !
Σε περίπτωση συρροής εγκλημάτων, η δυνατότητα για έφεση, κρίνεται από τη συνολική ποινή, που επιβλήθηκε και όχι από τις επιμέρους ποινές.
Εξάλλου η έφεση επεκτείνεται σε όλα τα συναφή εγκλήματα, ακόμα και αν επιτρέπεται για ένα μόνον από αυτά.
Η σημαντικότερη ασφαλώς συνέπεια της έφεσης είναι η ανασταλτική της δύναμη, που σημαίνει ότι η καταδικαστική απόφαση δεν εκτελείται έως ότου εκδοθεί απόφαση και σε β' βαθμό.
Για τις ποινές φυλάκισης έως τα 3 έτη η έφεση έχει αυτοδικαίως ανασταλτικό αποτέλεσμα, ενώ για μεγαλύτερες ποινές, αποφασίζει το Δικαστήριο.
Η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση και όχι η προθεσμία της έφεσης έχουν, όμως, ανασταλτικό αποτέλεσμα !
Η προθεσμία της έφεσης είναι 10 μέρες, από τη Δίκη, εφόσον ο κατηγορούμενος είναι παρών (προσοχή : ο κατηγορούμενος που παρίσταται με δικηγόρο, κατόπιν σχετικής εξουσιοδότησης, θεωρείται παρών !) ή 10 μέρες από την επίδοση της απόφασης, αν καταδικάστηκε ερήμην (30 μέρες αν μένει στο εξωτερικό ή είναι αγνώστου διαμονής).
Τα ανωτέρω αφορούν τις αποφάσεις, ωστόσο δικαίωμα έφεσης έχει ο κατηγορούμενος και κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κων, που τον παραπέμπει να δικαστεί για κακούργημα και μόνον για συγκεκριμένους λόγους.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει μάλιστα ποινικές Δίκες, θα έχουν γίνει μάρτυρες της ερώτησης που κάνει ο/η πρόεδρος στον κατηγορούμενο, που βρέθηκε ένοχος και ο οποίος συνήθως δεν έχει δικηγόρο : θέλεις μία ποινή εφέσιμη ή την ελάχιστη ; (!)
Η άποψή μου βέβαια είναι να μην σπαταλάει κανείς το δικαίωμα της έφεσης, με "δόλωμα" μία μικρότερη ποινή, διότι στο Εφετείο μπορεί να αθωωθεί ή να μειωθεί η ποινή περισσότερο, να αλλάξει ο Νόμος και να απαλλαγεί, να περάσει ο χρόνος της παραγραφής κ.ο.κ. Η εμπειρία διδάσκει ότι η Ζωή, συνήθως, δίνει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες κλπ) ευκαιρίες, τις οποίες δεν πρέπει να σπαταλάμε, ασυλλόγιστα.
Τα όρια έφεσης έχουν, λοιπόν, ως εξής : α) Στα πταίσματα, εφόσον η κράτηση υπερβαίνει τις 40 μέρες ή το πρόστιμο είναι πάνω από 1.000 ευρώ β) Στα πλημμελήματα του Μονομελούς Πλημ/κείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι πάνω από 3 μήνες ή η χρηματική ποινή πάνω από 2.000 ευρώ γ) Στα πλημμελήματα του Τριμελούς Πλημ/κείου ή Εφετείου, εφόσον η ποινή φυλάκισης υπερβαίνει τους 5 μήνες ή η χρηματική ποινή τα 3.000 ευρώ και δ) Στα κακουργιοδικεία, εφόσον η ποινή φυλάκισης είναι άνω των 3 ετών, για κακούργημα και άνω των 2 ετών, για πλημμέλημα (σε περίπτωση δηλαδή που δικάζουν και πλημμέλημα, λόγω συνάφειας).
Μπορεί μία ποινή φυλάκισης να είναι κάτω από το όριο της έφεσης, ωστόσο, μετά τη μετατροπή της σε χρήμα, το χρηματικό ποσόν να δικαιολογεί έφεση !
Σε περίπτωση συρροής εγκλημάτων, η δυνατότητα για έφεση, κρίνεται από τη συνολική ποινή, που επιβλήθηκε και όχι από τις επιμέρους ποινές.
Εξάλλου η έφεση επεκτείνεται σε όλα τα συναφή εγκλήματα, ακόμα και αν επιτρέπεται για ένα μόνον από αυτά.
Η σημαντικότερη ασφαλώς συνέπεια της έφεσης είναι η ανασταλτική της δύναμη, που σημαίνει ότι η καταδικαστική απόφαση δεν εκτελείται έως ότου εκδοθεί απόφαση και σε β' βαθμό.
Για τις ποινές φυλάκισης έως τα 3 έτη η έφεση έχει αυτοδικαίως ανασταλτικό αποτέλεσμα, ενώ για μεγαλύτερες ποινές, αποφασίζει το Δικαστήριο.
Η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση και όχι η προθεσμία της έφεσης έχουν, όμως, ανασταλτικό αποτέλεσμα !
Η προθεσμία της έφεσης είναι 10 μέρες, από τη Δίκη, εφόσον ο κατηγορούμενος είναι παρών (προσοχή : ο κατηγορούμενος που παρίσταται με δικηγόρο, κατόπιν σχετικής εξουσιοδότησης, θεωρείται παρών !) ή 10 μέρες από την επίδοση της απόφασης, αν καταδικάστηκε ερήμην (30 μέρες αν μένει στο εξωτερικό ή είναι αγνώστου διαμονής).
Τα ανωτέρω αφορούν τις αποφάσεις, ωστόσο δικαίωμα έφεσης έχει ο κατηγορούμενος και κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημ/κων, που τον παραπέμπει να δικαστεί για κακούργημα και μόνον για συγκεκριμένους λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.