Η μεγάλη ντροπή της δικαιοσύνης !

    Όταν άκουσα, ότι Υπουργός Δικαιοσύνης, θα γίνει ο τέως καθηγητής μου, στο ΑΠΘ, Νίκος Παρασκευόπουλος, το θεώρησα καλό, διότι πρόκειται για άνθρωπο, όπως λέμε (κάπως στερεότυπα) με "δημοκρατικές ευαισθησίες", εξέφρασα όμως και μία επιφύλαξη, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι μπορεί να τους αποφυλακίσει όλους !
  Εδώ ωστόσο, δεν κρίνω, αν καλώς ή κακώς, αποφυλακίζονται νωρίτερα ισοβίτες, τρομοκράτες κλπ (βέβαια το όλο θέμα επιβάρυνε ακόμα και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας), άλλο είναι το ζητούμενο της παρούσας ανάρτησης, άλλο είναι το έγκλημα της δικαιοσύνης (με την έννοια, του "κυκλώματος", δικαστών, δικηγόρων και υπουργείου-νομοθεσίας) : ότι ενώ αποφυλακίζονται, άνθρωποι, που ίσως δεν θα έπρεπε, παραμένουν στη φυλακή, άλλοι, που θα έπρεπε να είναι έξω, επειδή έχουν εκτίσει την ποινή τους...
   Και όμως, στην Ελλάδα του 2015 και όχι σε κάποια τριτοκοσμική μπανανία, υπάρχουν περιπτώσεις κρατουμένων στις φυλακές, που παραμένουν εκεί, ενώ έχουν εκτίσει ολόκληρη την ποινή τους !
   Πως γίνεται αυτό ; Η απάντηση, είναι πως αυτοί, έκαναν το "λάθος", να ασκήσουν έφεση, κατά της πρωτόδικης απόφασης, είναι αλλοδαποί και έχουν ως παρεπόμενη ποινή και την απέλαση, οπότε τους κρατούν στη φυλακή, έως ότου, ..δεήσει το Εφετείο να εξετάσει την υπόθεσή τους, ξανά και αποφασίσει οριστικά και για το ζήτημα της απέλασης.
    Με τους ρυθμούς, που εκδικάζονται οι υποθέσεις των κακουργημάτων, από τα 5μελή Εφετεία, μπορεί να μείνει κάποιος αλλοδαπός, ακόμα και περισσότερο, από ένα χρόνο κρατούμενος, σε δικαστική φυλακή, ενώ έχει εκτίσει την πρωτόδικη ποινή του, απλά περιμένοντας να γίνει το Εφετείο !
    Πραγματικά, δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω αυτή την κατάσταση, η λέξη "ντροπή" του τίτλου, είναι σίγουρα μετριοπαθής, μιλάμε για σκάνδαλο, που εκθέτει διεθνώς τη χώρα και μακάρι να βρεθεί κάποιος, από αυτούς, να μας πάει στα Διεθνή Δικαστήρια, διότι φαίνεται ότι μόνο έτσι, θα βρεθεί λύση..
    Με την πρακτική αυτή, ουσιαστικά η έφεση, ένα νόμιμο δικαίωμα, μετατρέπεται σε ..κατάρα, θέτει τον καταδικασθέντα ακόμα και στο δίλημμα, να την αποσύρει, προκειμένου να βγει, από τη φυλακή (βέβαια, παραμένει κρατούμενος αλλού, έως ότου απελαθεί, λογικά) και έτσι να απαρνηθεί μιας τυχόν ευμενέστερης απόφασης (ακόμα και αθωωτικής) από το Εφετείο !
    Μπροστά σε αυτή την απαράδεκτη και παράνομη κατάσταση, οι μεν δικαστές των Εφετείων, αδιαφορούν και ασχολούνται-επισπεύδουν μόνον τις περιπτώσεις παραγραφών και όχι, όπως θα έπρεπε, τις υποθέσεις όσων είναι στο όριο της αποφυλάκισης-έκτισης της πρωτόδικης ποινής, οι δε δικηγόροι (όχι όλοι βέβαια) κρύβονται ακόμα, πίσω από την περιβόητη απόφαση της Ολομέλειας, που δήθεν απαγορεύει την παράσταση, μετά τη δεύτερη διακοπή της Δίκης...
    Επομένως, δύο άμεσες λύσεις είναι : πρώτον, να εκδικάζονται κατά προτεραιότητα και κατ' επειγόντως, οι εφέσεις όσων αλλοδαπών, είναι στο όριο έκτισης της πρωτόδικης ποινής και δεύτερον, η άμεση ανάκληση, από την Ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων, αυτής της απόφασης, ώστε ο δικηγόρος να ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να παρίσταται, ακόμα και μετά από 10 διακοπές της Δίκης (γιατί όλα τα παραμύθια πρέπει κάποτε να τελειώνουν) !
     Όμως, δεν φτάνουν αυτά, θεωρώ, ότι πρέπει να υπάρξει και ΑΜΕΣΗ νομοθετική πρωτοβουλία-πρόβλεψη, που θα ορίζει, ότι αν αλλοδαπός, που έχει ασκήσει έφεση και εκκρεμεί εις βάρος του απόφαση απέλασης, εκτίσει την ποινή του και δεν έχει ακόμα δικαστεί, σε δεύτερο βαθμό, θα ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ με τον περιοριστικό όρο, της εμφάνισης σε Α.Τ και αφού δηλώσει συγκεκριμένη διεύθυνση κατοικίας (και μόνον αν παραβιάσει τους όρους, να κρατείται σε κέντρα κράτησης αλλοδαπών, προς απέλαση, όχι στη φυλακή).
     Μην ξεχνάμε ότι το τεκμήριο της αθωότητας, δεν αίρεται με τυχόν πρωτόδικη καταδίκη, αλλά μόνον μετά την καταδίκη και σε δεύτερο βαθμό και επίσης, ότι το αντίστοιχο συμβαίνει και με όσους συμπληρώνουν το ανώτατο όριο, προσωρινής κράτησης, οπότε αφήνονται ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους, γιατί δεν μπορεί ο κατηγορούμενος, να πληρώνει την αργοπορία - "σαπίλα" του συστήματος !
     Όπως δε νοείται να παραμένει φυλακισμένος κάποιος, χωρίς δικαστική απόφαση (έστω για κάποιο διάστημα), έτσι δε νοείται, να παραμένει κρατούμενος και αυτός, που έχει εκτίσει την ποινή κάθειρξης, απλά περιμένοντας να δικαστεί η έφεσή του, επειδή είναι αλλοδαπός και βαρύνεται με απέλαση (αν δεν αρθεί τελικά, η απέλαση στο Εφετείο, τότε θα μπορεί να εκτελείται αυτή).
    Θεωρώ ότι είναι ανάγκη να υπάρξει ρητή νομοθετική πρόβλεψη, γιατί και αν ακόμα ασκήσει αίτηση αναστολής, ο κρατούμενος, με την αιτιολογία, ότι εξέτισε την ποινή του ή ότι είναι αθώος, οι δικαστές μας, μάλλον σίγουρα, θα πουν, είτε πως είναι απαράδεκτη, διότι δεν μπορεί να ανασταλεί ποινή, που έχει εκτιθεί (εύλογο και παράλογο μαζί !), είτε πως δεν αποδεικνύεται ανεπανόρθωτη βλάβη (κάτσε μέσα, να τρως και να πίνεις τζάμπα, εδώ θα γελούσαμε, αλλά μόνο αστείο δεν είναι το ζήτημα).
     Βέβαια, τι (αυτονόητη) βλάβη πρέπει να αποδείξει κάποιος, που είτε είναι τελείως αθώος, είτε έχει εκτίσει την ποινή του, για να αποφυλακιστεί, έως ότου δεήσει το 5μελές Εφετείο, να εξετάσει την υπόθεσή-έφεσή του, μετά από (πέντε και πλέον, σε πολλές περιπτώσεις) χρόνια ; (!)
     Εύχομαι αυτοί οι "ψίθυροι", να φτάσουν, με κάποιο τρόπο, στα αυτιά του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης (αλλά και δικαστών και δικηγορικών συλλόγων), ώστε να δούμε αν οι ευαισθησίες του, σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι τελικά επιλεκτικές ή όχι, πραγματικές ή προσχηματικές, ανθρώπινες ή απλά ..πολιτικές.