δικαστικές εξελίξεις, στα ζητήματα ηθικής βλάβης !

   Ηθική βλάβη, ονομάζεται η μη περιουσιακή ζημία, που υφίσταται κάποιος, από παράνομη και υπαίτια πράξη, εναντίον του, από άλλον, είτε στο ζήτημα της τιμής και υπόληψης (συκοφαντίες κλπ), είτε σε ό,τι αφορά την υγεία και τη σωματική του ακεραιότητα (ιατρικές αμέλειες, τροχαία και λοιπά ατυχήματα κλπ) και είναι ένα νομικό θέμα, που απασχολεί συχνά τα Δικαστήρια !
  Πρόσφατα, είχαμε δύο εξελίξεις, πάνω στα ζητήματα ηθικής βλάβης, με κρίσεις του Αρείου Πάγου, του ανώτατου και ακυρωτικού, όπως ονομάζεται, (αστικού) Δικαστηρίου της χώρας, σύμφωνα με αντίστοιχα, δικαστικά, ρεπορτάζ.
   Η πρώτη απόφαση, επαναβεβαίωσε την σχεδόν πάγια Νομολογία, ότι δικαιούχος αποζημίωσης, λόγω ηθικής βλάβης, είναι ο άμεσα παθών και όχι τυχόν τρίτοι, που εμμέσως θίγονται, από το ζημιογόνο γεγονός (υπάρχουν πάντως και σε κατώτερα Δικαστήρια, ορισμένες διαφορετικές γνώμες) !
   Επρόκειτο για την περίπτωση άνδρα, η γυναίκα του οποίου, είχε μείνει ανάπηρη και καθηλωμένη σε αναπηρικό καρότσι, λόγω τροχαίου και ο οποίος διεκδίκησε χρηματική ικανοποίηση, με την αιτιολογία, ότι καταστράφηκε η σεξουαλική τους ζωή, ως ζευγάρι.
   Ζητούσε συνολικά 12.000 ευρώ (προφανώς, είχε κάνει αγωγή στο Ειρηνοδικείο, όπου το ανώτατο ποσόν, είναι αυτό, για ..να δικαστεί πιο γρήγορα) και ενώ αρχικά δικαιώθηκε, ο Άρειος Πάγος, είπε "όχι", γιατί δεν ήταν ο αμέσως παθών, από το ατύχημα !
    Εδώ τα ζητήματα είναι λεπτά και ο καθένας καταλαβαίνει, πως η συγκεκριμένη Νομολογία, έχει σκοπό να μην επιτρέψει να διευρυνθεί υπέρμετρα ο αριθμός των δικαιούχων αποζημίωσης, λόγω ηθικής βλάβης, με ό,τι παρενέργειες συνεπάγεται αυτό (κυρίως, για τον ..υπόχρεο) και είναι, εν πολλοίς, εύλογη.
    Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι επιμέρους ηθικές βλάβες τρίτων, όπως στο εξεταζόμενο παράδειγμα, συνέχονται άμεσα και αιτιωδώς, με την επελθούσα ζημία, στον αμέσως παθόντα και θα έπρεπε ίσως να καλύπτονται...(αν και ο Νόμος, είναι σχετικά σαφής).
    Η μεγαλύτερη ρωγμή, στην εν λόγω Νομολογία, όπως έχουμε πει και αλλού, είναι η περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, όπου είναι παρόντες οι οικείοι του θύματος και ενώ οι ίδιοι, μπορεί να μην πάθουν τίποτα, το να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο, "σκοτωμένο", ακρωτηριασμένο κλπ, είναι βέβαιο ότι προκαλεί σοκ και ηθική βλάβη, η οποία θα πρέπει να αποκαθίσταται !
    Η δεύτερη εξέλιξη, που είναι σημαντικότερη, ιστορικής μάλιστα σημασίας, επειδή σηματοδοτεί αλλαγή-μεταστροφή μίας πάγιας, έως τώρα Νομολογίας του Αρείου Πάγου, έχει να κάνει με το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης : έως τώρα, ο Α.Π δεχόταν σταθερά και ακλόνητα, ότι ο καθορισμός του ύψους της, ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα, των Δικαστηρίων της ουσίας (Πρωτοδικείο και Εφετείο) και ότι ο ίδιος, δεν μπορεί να την ελέγξει αναιρετικά.
    Όπως διέρρευσε, αυτό πρόκειται να αλλάξει και μιλάμε για ιστορική και καλοδεχούμενη αλλαγή, καθώς, στο εξής, ο Άρειος Πάγος, θα μπορεί να ελέγχει, αν η επιδικασθείσα αποζημίωση της ηθικής βλάβης, είναι εύλογη ή όχι, αν είναι υπέρμετρη ή πολύ μικρή (γιατί υπερβολές, μπορεί να γίνουν και προς τις δύο κατευθύνσεις...) !
    Είναι καλοδεχούμενη, επειδή ο Νόμος, θέτει συγκεκριμένα και αντικειμενικά κριτήρια, για τον προσδιορισμό του ύψους της, τα οποία, έως τώρα, μπορούσε ο Δικαστής της ουσίας, να παραβιάσει, ανενόχλητος, ενώ τώρα, θα μπορεί ο θιγόμενος, να προσφεύγει στον Άρειο Πάγο, για να ακυρώνει τυχόν υπερβολές, είτε προς τα κάτω, είτε προς τα πάνω και η υπόθεση να πηγαίνει για νέα κρίση-επανέλεγχο, για το κατά πόσον, το ύψος της αποζημίωσης, υπήρξε ή όχι εύλογο, με βάση, πάντα, τα νόμιμα κριτήρια.