Δεν πρέπει να υπάρχει ντροπή στον άνθρωπο, που έχει ανάγκη (Όμηρος)

   Για την ακατανίκητη δύναμη της ανάγκης, υπάρχουν, πέρα από εκείνο του τίτλου, δεκάδες γνωμικά, κυρίως αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και όχι μόνο, με επιστέγασμα το πιο γνωστό, εκείνο του Πλάτωνα : "ανάγκα και Θεοί πείθονται", που σημαίνει ότι και ο Θεός, ακόμα, "λυγίζει" μπροστά στην ανάγκη του ανθρώπου, πολλές φορές και του κάνει το χατίρι !
  Όταν ο ίδιος ο Θεός, προσαρμόζεται σε καταστάσεις ανάγκης, κανείς δεν περίμενε ότι δεν θα λύγιζαν οι συριζαίοι και οι φίλοι τους ψεκασμένοι, αυτό το απίστευτο συνονθύλευμα, που έβγαλαν οι τελευταίες κάλπες, για να μας κυβερνήσει (χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι οι προηγούμενοι, ήταν καλοί)...
   Αφού έκαναν επί 100 μέρες "το κομμάτι" τους, αφού στέγνωσαν-στράγγιξαν κάθε ικμάδα ρευστότητας, κερδίζοντας χρόνο, στην πλάτη της πραγματικής οικονομίας, είδαν τελικά, ότι απλά τα νούμερα δε βγαίνουν : οι ανάγκες συντήρησης του πελατειακού κράτους, της αργομισθίας, του ωχαδερφισμού, της απάτης και της ήσσονος προσπάθειας, είναι ακόμα μεγαλύτερες, από τα όποια έσοδα, επομένως, χωρίς "βαρβάρους" δανειστές, δεν μπορεί να επιβιώσει !
   Καθώς λοιπόν, βαδίζουμε προς το νέο Μνημόνιο, το οποίο πιθανόν να συντάσσεται, παράλληλα με αυτές τις γραμμές, εφόσον κανένας εχέφρων άνθρωπος-πολιτικός, δεν θα ρίσκαρε το κεφάλι του (ή τον ..κώλο του, για να θυμηθούμε και το τέλος του Καντάφι), μπροστά σε άδεια ΑΤΜς, το μεγάλο ζητούμενο, είναι το κατά πόσον θα είναι καλύτερο ή όχι, από τα προηγούμενα...
    Εφόσον ο συριζα έκανε την αναγκαία κωλοτούμπα, μπροστά στην αδυσώπητη Ανάγκη και θα υπογράψει νέα συμφωνία (όπως και αν ονομαστεί), προκειμένου η χώρα μας, να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και να καλύπτει στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, η πολιτική συζήτηση, μετατοπίζεται στο πεδίο, του κατά πόσον αυτό το new deal, είναι βελτιωμένο και σε τι !
     Μέχρι τώρα, νομίζω, ότι όσα μέτρα έχουν ακουστεί, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, εφόσον έχουν σκοπό να επιβαρύνουν μάλλον τους έχοντες και κατέχοντες, παρά τους αδύναμους, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, πράγμα που είναι και λογικό και καλοδεχούμενο.
     Πέρα από τα εισπρακτικά μέτρα, όμως, από όσους έχουν και καταναλώνουν, πολλές φορές με σπάταλο και προκλητικό τρόπο (που δείχνει ότι τους ..περισσεύουν χρήματα), χωρίς αναπτυξιακά μέτρα, όπως οι αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις, η εκμετάλλευση ορυκτών, πετρελαίων και αερίων και η διαμόρφωση φιλικού, προς τις ιδιωτικές επενδύσεις, περιβάλλοντος, κανένα πρόγραμμα δεν θα μακροημερεύσει !
     Το νέο Μνημόνιο, που είναι ..ανάγκη να ψηφιστεί το συντομότερο, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον, για την Οικονομία, χωρίς το διαρκές άγχος της χρεοκοπίας ή του grexit, εννοείται πως πρέπει να έρθει ως Νόμος στη Βουλή και ..όχι ως ερώτημα σε δημοψήφισμα, όπως κάποιοι κατεστραμμένοι ψυχοπαθείς, ισχυρίζονται δημόσια.
     Αν ο πολιτικός ηγέτης, δεν ξέρει τι είναι καλό για το λαό του και πρέπει να ρωτήσει εκείνον, τότε καλύτερα να μείνει στο σπίτι του, να παραδώσει τη σκυτάλη σε άλλον ! Το δημοψήφισμα είναι μία τρέλα, μία αχαρακτήριστη ασυναρτησία, για πολλούς λόγους : καταρχήν, δεν μπορείς να ζητάς γνώμη, από μία κοινωνία σάπια, πολλαπλά διεφθαρμένη και πολλά άλλα, όπου ο καθένας κοιτάει μόνον το (στενό-ατομικό) συμφέρον του και δεύτερον, γιατί να μην κάνουν, αντίστοιχα, δημοψηφίσματα και τα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε, για το κατά πόσον είναι σύμφωνα, να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν μία χώρα απατεώνων-ψευτών-αναξιόπιστων, οπορτουνιστών, κλεπτών κοινοτικού χρήματος κλπ, που θέλει και -κυρίως- έχει μάθει να πληρώνεται χωρίς να κάνει τίποτα ;