ανάπτυξη με κατσικόδρομους, δεν γίνεται

      Κατά το πρόσφατο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, βρέθηκα στο χωριό, στην ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα μου (ίσως το έχω αναφέρει και αλλού, πρόκειται για τους Χράνους Αρκαδίας, που ανήκουν στο Δήμο Μεγαλόπολης), για ολιγοήμερες διακοπές.
  Μία από αυτές τις ημέρες, θέλησα να κινηθώ, με το αυτοκίνητο, νότια, στη δυτική-Ιόνια πλευρά του Νομού Μεσσηνίας, με κατεύθυνση, από Κυπαρισσία, προς Πύλο.
  Ο παραλιακός δρόμος, ειδικά μετά τα Φιλιατρά και μέχρι τη Βοϊδοκοιλιά, όπου έφτασα, παραπέμπει σε τριτοκοσμικές καταστάσεις, με δρόμους, όπου μετά βίας, χωράνε δύο αυτοκίνητα ι.χ (πόσο μάλλον φορτηγά κλπ) και συχνά πρέπει να σταματήσεις, τελείως, για να περάσεις (!), με συνέπεια μία διαδρομή λίγων χιλιομέτρων να γίνεται σε εξαιρετικά μεγάλο χρόνο (και υπό συνθήκες μεγάλης ζέστης).
  Φυσικά, δεν μιλάμε μόνον για το πλάτος, των πρώην αγροτικών κατσικόδρομων, που απλά στρώθηκαν με λίγη άσφαλτο, αλλά και για την έλλειψη διαγραμμίσεων, την απουσία σήμανσης, τις συνεχείς στροφές και τη διέλευση, μέσα από οικισμούς και χωριά.
   Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποια σημεία, έχουν βάλει πινακίδες με όρια ταχύτητας, οι ίδιοι οι κάτοικοι, απουσία επίσημου Κράτους, για να προστατέψουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και τους διερχόμενους οδηγούς.
   Φυσικά, οι κακοί δρόμοι, με επικίνδυνη χάραξη, με διέλευση από κατοικημένες περιοχές, με κακοτεχνίες, λακκούβες, σαμαράκια κλπ, είναι γενικό και όχι τοπικό φαινόμενο και σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε αντίστοιχες εμπειρίες.
   Απλά εδώ μιλάμε για τουριστικές περιοχές και για μία από τις διασημότερες ελληνικές παραλίες, ενώ δίπλα είναι και πολύ γνωστό και πολυτελές τουριστικό θέρετρο-ξενοδοχείο, μία επένδυση δισεκατομμυρίων.
   Το θέμα είναι πως θα έρθει ο άλλος, να επενδύσει τα χρήματά του και πως θα έρθει ανάπτυξη (όχι μόνον τουριστική), σε μία χώρα, όπου δεν υπάρχουν ούτε οι βασικές υποδομές, ούτε δρόμοι !
    Είναι λυπηρό, μία χώρα, που βρίσκεται στη νομισματική ένωση, επί 15 σχεδόν χρόνια και πολύ περισσότερα στην Ε.Ε, να παρουσιάζει τέτοια εικόνα, τριτοκοσμική...
    Όλα αυτά τα χρόνια, ακούμε για ΕΣΠΑ, για Ταμεία Συνοχής κλπ, για πακτωλούς χρημάτων από την Ε.Ε και το αποτέλεσμα είναι πως, είτε μας έδιναν λεφτά και ...δεν τα παίρναμε-απορροφούσαμε, είτε γίνονταν περιορισμένα έργα (κυρίως βιτρίνας και όπου υπάρχουν από πίσω πολιτικά πρόσωπα, σε θέσεις απόφασης).
     Δρόμοι, που θυμίζουν βομβαρδισμένα τοπία, δεν υπάρχουν μόνον επαρχιακοί, αλλά και μέσα στις πόλεις, ακόμα και σε Δήμους, με σχετικά καλή οικονομική κατάσταση και το εύλογο ερώτημα, είναι τι κάνουν οι "τοπικοί άρχοντες", με τι ασχολούνται και που κατευθύνονται τα έσοδα, από τέλη, φόρους, κρατικές επιχορηγήσεις, όταν δεν προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες, ούτε τα βασικά, όπως αξιοπρεπείς δρόμους, που να μην θέτουν σε κίνδυνο, την ασφάλεια, την ζωή και την περιουσία του πολίτη.