Η Εξουσία είναι ΜΊΑ

   Η ανάρτηση αυτή, είναι άμεση συνέχεια και συνάρτηση της προηγούμενης, διότι, φοβάμαι, ότι ορισμένοι θεωρούν, εσφαλμένα, για τον εαυτό τους, ότι είναι υπεράνω του Νόμου, ότι οι Νόμοι ισχύουν, για τους άλλους και όχι για τους ίδιους !

 Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες, είναι ότι στο Κράτος (το δικό μας, εν προκειμένω) υπάρχουν 3 εξουσίες : όχι, υπάρχουν 3 διαφορετικές λειτουργίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική, με αυτή τη σειρά), που πηγάζουν όλες, από τη μία και μοναδική Εξουσία, που στο πολιτικό και πολιτειακό μας σύστημα, είναι η βούληση του Λαού, όπως αυτή αποτυπώνεται στις Εκλογές.

 Οι δικαστές είναι υπάλληλοι (ή λειτουργοί, όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται), επιφορτισμένοι με ένα συγκεκριμένο έργο, να αποδίδουν Δικαιοσύνη και να εφαρμόζουν τους ισχύοντες (μέχρι την κατάργηση τους, από νεότερους) Νόμους, δεν έχουν ΚΑΜΊΑ δική τους εξουσία, από την στιγμή μάλιστα, που τους χρυσοπληρώνει ο φορολογούμενος, που πάει στο δικαστήριο, να βρει το δίκιο του και όχι ...να αδικηθεί, από τους δικαστές !

  Σε ελεύθερα και δημοκρατικά καθεστώτα, τον πρώτο λόγο, έχει και πρέπει να έχει, η εκτελεστική εξουσία, που ουσιαστικά ελέγχει  ΚΑΙ ΠΡΈΠΕΙ (για μένα, τουλάχιστον) να ελέγχει και τις άλλες δύο...

 Όταν οι δικαστές "κάνουν τα δικά τους", όταν δεν μπορούν  να αντιληφθούν καν, ποιο είναι το Δίκαιο, όταν αυθαιρετούν, με τις αποφάσεις τους κλπ, οφείλει η εκτελεστική εξουσία, να παρεμβαίνει και να αποκαθιστά, με Νόμο, την τάξη, την ασφάλεια και τη Λογική (την κοινή, που προφανώς, απέχει από τη δικαστική "λογική").

  Για να δώσω και δύο επίκαιρα-τρέχοντα παραδείγματα, ώστε να μην μιλάμε θεωρητικά, αλλά κατεξοχήν πρακτικά : πρώτον, στο ζήτημα των δανείων, σε ελβετικό φράγκο, όπου οι δανειολήπτες είναι όμηροι ισοτιμιών και καλούνται να αποπληρώσουν τα δάνεια τους, δύο φορές, αντί για μία, βγαίνουν, κάθε τόσο, αποφάσεις αντιφατικές, που άλλες δικαιώνουν τις τράπεζες (!) και άλλες τους δανειολήπτες (με πιο συχνές πλέον, τις δεύτερες).

    Εδώ έπρεπε ήδη να έχει βγει διάταξη, μια απλή τροπολογία, σαν αυτές, που περνάνε σωρηδόν, νύχτα ή μέσα σε περιόδους γιορτών και σχόλης και να λέει, ότι όλα τα δάνεια, θα αποπληρωθούν σε ευρώ και άσχετα με ισοτιμίες ή με τη φάση της Σελήνης ή με την στάθμη της θάλασσας ή των ποταμών...

  Για να μιλήσουμε και με αριθμούς, με δεδομένο ότι οι δανειολήπτες αυτοί είναι περί τις 70.000, αν ο καθένας τους, πάει δικαστικά και ξοδεύει, κατά μέσο όρο, 5.000 ευρώ, για α΄ και β' βαθμό (εφετείο), τότε μιλάμε για έναν ΤΖΊΡΟ ύψους 350 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς νόημα και σκοπό (βέβαια, από αυτά εισπράττει και το Δημόσιο, μέσω δικαστικών παραβόλων κλπ ένα σημαντικό μέρος).

   Το δεύτερο παράδειγμα, έχει να κάνει με την απόφαση του Κούλη, κατά τη διάρκεια του μεγάλου φιάσκου, της "αξιολόγησης", που πήγε να κάνει στο Δημόσιο και του ακόμα μεγαλύτερου φιάσκου της διαθεσιμότητας (που κράτησε διπλάσιο χρόνο, από το νόμιμο).

    Εκεί, λοιπόν, ξαφνικά, αποφασίστηκε να εξεταστούν από την αρχή, τα τυπικά προσόντα των υπαλλήλων του Δημοσίου και βρέθηκαν αρκετοί, μετά από 5, 10, 15 ή και 20 χρόνια υπηρεσίας, να έχουν διοριστεί με νοθευμένα δικαιολογητικά.

  Πέρα από τον παραλογισμό αυτό, να ελέγχονται τα χαρτιά πρόσληψης, μετά από τόσο καιρό και όχι εξαρχής, έρχονται μετά οι δικαστές και "το τερματίζουν" : λένε δηλαδή, ουσιαστικά, ότι ο σκουπιδιάρης, που μάζευε σκουπίδια επί 10 χρόνια, έχοντας απολυτήριο 13 και όχι 18 (όπως το πλαστογράφησε), είναι απατεώνας και καταχραστής του Δημοσίου και ότι οι μισθοί, που έπαιρνε, ΕΠΕΙΔΉ ΔΟΎΛΕΥΕ, είναι παράνομο (!!) όφελος και αντίστοιχα, ότι το Δημόσιο ζημιώθηκε (ενώ θα έδινε τα ίδια, σε κάποιον άλλον, που θα ήταν όντως ...αριστούχος απόφοιτος Λυκείου-σκουπιδιάρης).

   Αφού τα "παλικάρια" οι δικαστές, δεν μπορούν να αντιληφθούν βασικές έννοιες της κοινής Λογικής, ότι ο μισθός, είναι δικαίωμα του εργαζόμενου, όπως και αν έχει διορισθεί, σημασία έχει ΜΌΝΟΝ ότι δούλευε και πληρωνόταν, όχι το πως διορίσθηκε, γιατί η εκτελεστική εξουσία, δεν έχει φέρει ακόμα (!) Νόμο, που θα λέει 2-3 αυτονόητα (για όσους δεν ζουν στο δικαστικό σύμπαν) πράγματα : 1. ότι κανένας δεν θα απολύεται, αν έχει περάσει 5ετία, από το διορισμό (δε μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις π.χ γιατρός, χωρίς πτυχίο) 2. ότι θα διώκονται ΜΌΝΟΝ για πλαστογραφία (μετά χρήσεως και ΧΩΡΊΣ τις διατάξεις περί καταχραστών) και μόνον αν δεν έχει παρέλθει πενταετία, από το διορισμό ή καλύτερα, από την αρχική χρήση του πλαστού (εφόσον μιλάμε για πλημμεληματικές πράξεις).