η σύνταξη αποτελεί "περιουσία" (;)

    Το 2014, ένας κύριος αιτήθηκε να πάρει την σύνταξη της συζύγου του, δημοσίου υπαλλήλου, που είχε αποβιώσει ...το 1993, ήτοι 21 χρόνια πριν.

  Έλαβε αρνητική απάντηση και έτσι κατέφυγε στα Δικαστήρια, που τον δικαίωσαν, ωστόσο το Δημόσιο έφτασε την υπόθεση, μέχρι τέλους, με άσκηση αναίρεσης.

 Επί της αναίρεσης, το Ελεγκτικό Συνέδριο, σε ελάσσονα Ολομέλεια, απεφάνθη το καλοκαίρι, ότι πρέπει να απορριφθεί και έτσι ο κύριος αυτός, δικαιώθηκε οριστικά...

   Η αναίρεση του Δημοσίου, στηριζόταν σε έναν Νόμο του 2002, που όριζε ότι οι αιτήσεις για συντάξεις (δημοσίων υπαλλήλων, μάλιστα) πρέπει να υποβάλλονται, εντός αποκλειστικής προθεσμίας 5 ετών, άλλως χάνεται το σχετικό δικαίωμα !

  Το Ελεγκτικό Συνέδριο, έκρινε ότι αυτή η διάταξη Νόμου, έρχεται σε αντίθεση, με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ειδικότερα με τη διάταξη, που προστατεύει την ατομική "περιουσία".

  Ως γνωστόν, οι διεθνείς συμφωνίες-συμβάσεις, που έχουν κυρωθεί από το Κοινοβούλιο μας, υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης (εσωτερικού) Νόμου και με αυτή την απλή (όχι απλοϊκή, πάντως) αιτιολογία, το Ελεγκτικό Συνέδριο, απέρριψε την αναίρεση του Δημοσίου και έκρινε ανεφάρμοστο τον χρονικό περιορισμό της 5ετίας, για την υποβολή της σχετικής αίτησης !

   Η απόφαση αυτή, αν και θα συμφωνούμε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, ότι είναι δίκαιη, ως προς το αποτέλεσμα της, εντούτοις εγείρει κάποια και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικά νομικά ζητήματα, ως προς την αιτιολογία της...

  Γιατί μπορεί να είναι ξεκάθαρο, ότι οι εσωτερικοί Νόμοι, υποχωρούν, έναντι διεθνών δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει η χώρα μας, ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα είναι, αν οι ευρωπαϊκές, εν προκειμένω, Συνθήκες υπερισχύουν και του ελληνικού Συντάγματος !

     Η μάλλον κρατούσα άποψη, που έχει υποστηρίξει μάλιστα και ο "τεράστιος" συνταγματολόγος Προκόπης Παυλόπουλος, είναι πως το Σύνταγμα είναι υπεράνω όλων, ωστόσο δεν λείπουν και αντίθετες φωνές, κυρίως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (μάλλον αναμενόμενο, βέβαια...).

    Και αυτά τα λέω, διότι, όπως μάθαμε στη Νομική Σχολή, το ελληνικό Σύνταγμα, όταν προστατεύει την ιδιωτική-ατομική περιουσία-ιδιοκτησία, στο σχετικό άρθρο, αναφέρεται μόνον σε εμπράγματα δικαιώματα, σε μία στενή έννοια περιουσίας !

   Αντίθετα, η ΕΣΔΑ και μάλιστα, όπως ερμηνεύεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, δίνει μια πιο ευρεία έννοια, στην "περιουσία" και εκεί "πάτησε" το Ελεγκτικό Συνέδριο και όχι στο Σύνταγμα μας...

   Άρα, φαινομενικά τουλάχιστον, έχουμε την εξής εικόνα : ο εσωτερικός Νόμος, να υποχωρεί έναντι της ΕΣΔΑ, αλλά η δικαστική απόφαση, που βασίστηκε σε αυτήν, να έρχεται σε αντίθεση με το ελληνικό Σύνταγμα !!

      Λέω "φαινομενικά", διότι σίγουρα, η απαίτηση σύνταξης είναι ενοχικού και όχι εμπράγματου χαρακτήρα, ωστόσο, εφόσον ο ασφαλισμένος έχει πληρώσει εισφορές, ακόμα και επί 40 χρόνια,  για τα χρήματα αυτά, αν μη τι άλλο, έχει μια πιο εμπράγματη απαίτηση, όπως θα είχε π.χ αν έβαζε τα ποσά αυτά, σε μία Τράπεζα, αντί να τα δίνει στον ασφαλιστικό του "κουμπαρά", προκειμένου να λάβει σύνταξη γήρατος.

       Συνεπώς, πιστεύω, ότι με μία τέτοια ή παραπλήσια αιτιολογία, η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (που εξαρχής είπα ότι είναι σωστή, εκ του αποτελέσματος) θα ικανοποιούσε τους πάντες, ακόμα και αυτό, το ελληνικό ...Σύνταγμα !