Ασχολούμαι και σήμερα με ένα ζήτημα Διοικητικού Δικαίου, παρόλο που δεν είναι ένας κλάδος ειδίκευσης μου ή συστηματικής ενασχόλησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι και άσχετος, απλά με αυτά που διαβάζουμε, θα ξεχάσουμε και εκείνα που ξέρουμε !
Στο Πανεπιστήμιο μάθαμε ότι η αστική ευθύνη του Δημοσίου, η υπόχρεωση του δηλαδή να αποζημιώνει τον πολίτη, όταν με παράνομες διοικητικές ή υλικές πράξεις ή παραλείψεις του, (στενό δημόσιο + ΝΠΔΔ, όπως είναι και οι ΟΤΑ) του προξενεί βλάβη και ζημία, εδράζεται σε δύο άρθρα του εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα.
Αν δεν υπήρχαν αυτά τα άρθρα, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε, εννοώντας ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτό, από τη Δικαιϊκή Τάξη, να αποζημιώνεται κάποιος μόνον όταν τον βλάψει άλλος ιδιώτης, αλλά όχι όταν βλαφθούν τα έννομα, προστατευόμενα από το Σύνταγμα, συμφέροντα του, από το Κράτος και τους φορείς του !
Η αποζημίωση περιλαμβάνει κάθε θετική και αποθετική (διαφυγόντα κέρδη) ζημία, αλλά και ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη (σε περίπτωση θανάτου συγγενούς), κατ' αναλογία όσων ισχύουν και στις ιδιωτικές διαφορές και εδώ, όπως και εκεί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια, μεταξύ παράνομης πράξης ή παράλειψης και ζημίας.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, έχει κάνει την εμφάνιση της, μία νέα, "πρωτότυπη", Νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, που εδράζει την αστική ευθύνη του Δημοσίου, απευθείας σε συνταγματικές διατάξεις (!) και όχι στα ως άνω άρθρα, όπως γινόταν ως τώρα.
Αυτό συνέβη πρόσφατα και στην υπόθεση θανάσιμου τραυματισμού νεαρής γυναίκας, μόλις 26 ετών, που επιστρέφοντας από την εργασία της οδηγώντας, βρέθηκε ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, μεταξύ αστυνομικών και δραπετών, έξω από την Κόρινθο και μία σφαίρα που εξοστρακίστηκε στο οδόστρωμα, την έπληξε και απεβίωσε στο Νοσοκομείο !
Οι συγγενείς έκαναν αγωγή, βασισμένοι στη γνωστή έως τώρα Νομολογία και στις γνωστές διατάξεις, ωστόσο απορρίφθηκε τόσο σε πρώτο, όσο και σε δεύτερο βαθμό και μετά επανήλθαν με νέα αγωγή, που βασίζονταν σε νέα νομική βάση (απευθείας στο Σύνταγμα) και έγινε δεκτή, επιδικάζοντας αποζημίωση ψυχικής οδύνης.
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι οι άνθρωποι θα αποζημιωθούν, διότι αυτό είναι και το μόνο δίκαιο, ωστόσο η νέα αυτή "μετακίνηση" της Νομολογίας, είναι επικίνδυνη και μάλιστα όχι για εμάς, για τους πολίτες είναι ευπρόσδεκτη, αλλά για το Δημόσιο !
Διότι με τη νέα αυτή θεώρηση των πραγμάτων, αφενός μπορεί να επιδικάζεται αποζημίωση, ακόμα και αν τα κρατικά όργανα έδρασαν ...νόμιμα και αφετέρου μπορεί να ανοίξει ο δρόμος, για διεκδίκηση αποζημιώσεων, ακόμα και από νομοθετικές διατάξεις, ενώ μέχρι τώρα, αυτό απαγορεύεται και μιλάμε μόνον για διοικητικές πράξεις.
Στην προκειμένη υπόθεση, με τον θάνατο της κοπέλας, που οδηγούσε αμέριμνη και δέχθηκε σφαίρα στην κοιλιά, τα διοικητικά δικαστήρια και αυτό είναι το τραγικό, έκριναν ότι οι αστυνομικοί έδρασαν νόμιμα !!
Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι για το σχηματισμό αυτής της άποψης, δέχθηκαν "αμάσητο" (ούτε γίδια δεν θα το έκαναν αυτό) το πόρισμα της ...ΕΔΕ, που αθώωνε τους μπάτσους και όχι τους κανόνες εμπλοκής και την κοινή Λογική, που λέει ότι δεν μπορείς να κάνεις "τέξας" μία δημόσια οδό, αδειάζοντας ό,τι σφαίρα βρεις μπροστά σου.
Η χούντα βέβαια, απεφάνθη ότι η μοιραία σφαίρα προερχόταν από όπλο δραπέτη, αλλά προσωπικά ΔΕΝ το πιστεύω και γενικά πλέον, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, δεν πιστεύω τίποτα από τις ανακοινώσεις της χούντας και τα πορίσματα των ΕΔΕ, που κάνουν ...μεταξύ τους κλπ.
ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΈΨΟΥΜΕ δηλαδή ; ότι βρέθηκε αίμα της τζωρτζίνας, μετά από 1 χρόνο, στο ψυγείο, ενώ αυτά δεν τα κρατάνε ούτε μια βδομάδα ; ότι ο μαθητής αυτοκτόνησε στα Πατήσια ...κατά λάθος, για να μην "μπλέξουν" οι καθηγητές και ο διευθυντής του σχολείου του ; ότι άνθρωποι ανατινάχθηκαν σε Νοσοκομείο της Θεσ/νικης και γιαυτό φταίει ένα ...τσιγάρο του μακαρίτη ; ότι δεν φταίει κανείς, που ΆΝΘΡΩΠΟΣ παρέμεινε πεθαμένος επί δέκα ώρες, έξω από τη γραμματεία του Νοσοκομείου, σε καρέκλα ; Αν ήταν σκυλί στη θέση του, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν, οι φιλοζωϊκές οργανώσεις κλπ, τώρα θα γίνει απλά ΕΔΕ, δηλαδή κουκούλωμα (Επιχείρηση Διαφυγής Ευθυνών).
Θα ήταν αστεία, όλα αυτά, αν δεν ήταν τραγικά και αν δε μιλούσαμε για ανθρώπινες ζωές που χάνονται, επειδή δε λειτουργεί ΤΊΠΟΤΑ στο Δημόσιο και επειδή υπάρχει συγκάλυψη και ατιμωρησία, που δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, ένα σπιράλ, που οδηγεί όλο και πιο χαμηλά, σε ολοένα μεγαλύτερη σήψη και ΠΑΡΑΚΜΉ !