η σωματική βλάβη από αμέλεια και τα ...μυστήρια της

    Όποιος από αμέλεια προκαλεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου, τιμωρείται πλέον με φυλάκιση ως 2 έτη ή χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας (διαζευκτικά, δηλαδή).

 Τώρα, ανάλογα με τη βαρύτητα της σωματικής βλάβης, διαφοροποιείται η ποινή, δηλαδή αν είναι βαριά, μπορεί να ανέβει στα 3 έτη, ενώ αν είναι εντελώς ελαφρ(ι)ά, επιβάλλεται μόνον χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας.

  Πρόκειται για ένα πλημμέλημα, το οποίο ωστόσο συναντάται συχνά στην ποινική πράξη, διότι έχει ένα ευρύ πεδίο εφαρμογής (τροχαία και εργατικά ατυχήματα, ιατρικά λάθη κλπ) και ενώ δεν έχει (σχετικά) μεγάλες ποινές, οι υποθέσεις αυτές φτάνουν συχνά μέχρι τον Άρειο Πάγο !

 Ο λόγος είναι πως οι κατηγορούμενοι θεωρούν τις περισσότερες φορές (ενίοτε μπορεί να έχουν και δίκιο) ότι δε φέρουν κάποια ευθύνη για τον τραυματισμό του παθόντος και ψέγουν τις αποφάσεις για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.

  Διότι η απόφαση, πρέπει καταρχήν να διευκρινίζει ποιο είδος αμέλειας συντρέχει, δηλαδή είτε ασυνείδητη, όταν δεν προβλέπω καν το ζημιογόνο αποτέλεσμα, λόγω έλλειψης προσοχής και επιμέλειας, είτε ενσυνείδητη, όταν μεν το προβλέπω, αλλά ...ελπίζω ή εύχομαι πως δεν θα επέλθει.

   Εδώ να επαναλάβουμε ότι ως μέτρο σύγκρισης, λαμβάνεται η σύνεση και η επιμέλεια του "μέσου ανθρώπου" και ότι παράλληλα θα πρέπει να αποδεικνύεται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ πράξης ή παράλειψης του κατηγορουμένου και του επελθόντος ζημιογόνου αποτελέσματος.

 Το αδίκημα μπορεί να τελεστεί, είτε με πράξη, είτε και με παράλειψη, όταν κάποιος έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση (π.χ τεχνικός ασφαλείας) να φροντίσει να μην συμβεί το ατύχημα !

  Τα ...μυστήρια τώρα της ισχύουσας διάταξης, ξεκινούν με το πώς διώκεται ο κατηγορούμενος, δηλαδή αυτεπάγγελτα ή κατόπιν έγκληση του παθόντος ;

  Η δίωξη κατά κανόνα γίνεται κατόπιν έγκλησης, ωστόσο είναι αυτεπάγγελτη, όταν ο υπαίτιος είναι οδηγός οχήματος (τροχαίο ατύχημα, δηλαδή) ή υπόχρεος, λόγω επαγγέλματος ή υπηρεσίας να καταβάλλει ιδιαίτερη επιμέλεια ή προσοχή !

  Και εδώ όμως, υπάρχει ...εξαίρεση στην εξαίρεση, δηλαδή αν ο οδηγός δεν είναι επαγγελματίας, αλλά οδηγεί Ι.Χ που είναι και το συνηθέστερο, θα πρέπει ο παθών να δηλώσει αν επιθυμεί ή όχι την ποινική δίωξη του κατηγορούμενου (γιαυτό και ερωτάται σχετικά στο τέλος της κατάθεσης του, από τους αστυνομικούς).

  Για να το πούμε καλύτερα, ΔΕΝ ασκείται ποινική δίωξη, αν ο παθών δηλώσει ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη του (μη επαγγελματία) οδηγού ! Η δήλωση αυτή μπορεί να γίνει και αργότερα, ακόμα και στο ακροατήριο, οπότε απαλλάσσεται ο κατηγορούμενος...

    Στην πράξη αυτό συμβαίνει συχνά, όταν το θύμα έχει αποζημιωθεί από την ασφαλιστική εταιρία του θύτη, δηλαδή όλα καταλήγουν εκεί, στο τέλος, στο οικονομικό σκέλος και αυτό χρειάζεται επανεξέταση, διότι ανοίγει το δρόμο σε συναλλαγές (πάνω ή κάτω από το τραπέζι, δεν έχει σημασία) και λειτουργεί η απειλή της ποινικής καταδίκης ως μέσον "εκβιασμού" για οικονομικά ανταλλάγματα !

    Παράλληλα, επίσης στην πράξη, παρατηρείται ο υπαίτιος, ακόμα και αν θεωρεί πως δεν ευθύνεται, να κάνει θετική δήλωση στην ασφαλιστική του εταιρία, με καλή την πίστη, προκειμένου ακριβώς να αποζημιωθεί ο παθών, ευελπιστώντας ότι δεν θα επιδιώξει και την ποινική του τιμωρία, εφόσον θα έχει ικανοποιηθεί χρηματικά για τις ζημιές του.

    Εξάλλου, οι προϋποθέσεις της αστικής και της ποινικής ευθύνης είναι διαφορετικές και στο αστικό πεδίο ισχύουν και άλλοι κανόνες, όπως το συντρέχον πταίσμα του θύματος (π.χ όταν ο πεζός διασχίζει το δρόμο σε σημείο που δεν υπάρχει φανάρι ή διάβαση) που μειώνει την αποζημίωση, που δικαιούται !

    Στο ποινικό Δίκαιο δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, ωστόσο η τυχόν συνυπαιτιότητα του θύματος θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν κατά την επιμέτρηση της ποινής...

    Κλείνοντας και επειδή, από την εμπειρία μας, στις υποθέσεις που φτάνουν στα ακροατήρια, οι αποφάσεις είναι κατά 99% καταδικαστικές, θα πρέπει και τα Δικαστήρια να "ξεκολλήσουν" από τα "καλούπια", στα οποία έχουν μπει όλα αυτά τα χρόνια και να απαλλάσσουν τους κατηγορούμενους, όταν όντως διαφαίνεται ότι δεν έχουν ευθύνη για το επελθόν αποτέλεσμα, ούτε θα μπορούσαν να το έχουν προβλέψει !