Οι άλλοι, πως τα κατάφεραν ;

    Δεν φανταζόμουν, ότι θα έβγαινα να υπερασπιστώ το συριζα, αλλά θεωρώ άδικο, αυτό που γίνεται, πριν καλά-καλά αναλάβει την εξουσία, να γίνεται τόσο σκληρή κριτική, είναι απλά άδικο και πολύ βιαστικό, να κρίνουμε κάτι, προτού καν προλάβουμε να το δούμε !
  Η υποδοχή της νέας κυβέρνησης, έγινε με φόβο, από τις αγορές, υπήρξαν βέβαια δηλώσεις των στελεχών της, που δημιούργησαν κακές εντυπώσεις, αλλά ίσως, λέω ίσως, να μην είναι έτσι η πραγματικότητα, πάντα υπάρχει το "ναι μεν, αλλά".
  Σίγουρα, η σοβιετοποίηση της οικονομίας και ο κρατισμός, δεν ανήκουν στη σύγχρονη εποχή, ωστόσο, αν διαβάσει κανείς "μέσα από τις γραμμές", θα δει ότι ο συριζα, υπόσχεται και ένα σωρό άλλα πράγματα, που και λογικά είναι και μόνο θετικά, μπορούν να χαρακτηριστούν, όπως η καταπολέμηση της κρατικής διαφθοράς, η πάταξη της μεγάλης φοροδιαφυγής, η μείωση της σπατάλης (με συμβούλους, παρατρεχάμενους και λοιπά τρωκτικά) κλπ, ένα γενικότερο νοικοκύρεμα, που έπρεπε να έχει γίνει, εδώ και δεκαετίες !
   Η Ελλάδα, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη χώρα, που αναγκάστηκε να δανειστεί, από το ΔΝΤ, για να αποφύγει μία άτακτη χρεοκοπία-καταστροφή, προβλήματα αντιμετώπισαν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισλανδία, η Ουγγαρία, η Ισπανία κ.α, η διαφορά, έγκειται στο ότι εκεί, τα μνημόνια ξεπεράστηκαν, σχετικά πιο γρήγορα και πιο εύκολα και αυτό είναι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους : πως εκείνοι τα κατάφεραν.
    Βέβαια, η προηγούμενη κυβέρνηση, ισχυριζόταν ότι το τέλος των μνημονίων, ήταν ζήτημα λίγων μόνο μηνών, ωστόσο είχε το χρόνο της, να κάνει αυτό που πρέπει και η αποτυχία της μη εξόδου, πριν τις εκλογές, πιστώνεται στην ίδια και μόνον !
    Οι δύο βασικές αιτίες, που δεν βγαίνουμε από τα μνημόνια, είναι λογικά οι εξής : είτε δεν εφαρμόσαμε, όπως έπρεπε, τα μνημόνια και τις υποχρεώσεις από αυτά, είτε, η συνταγή, ήταν λάθος...
    Επίσης, σημαντικό ρόλο, παίζει ότι δεν είμαστε ενωμένοι, όπως στις άλλες χώρες, που αντιμετώπισαν προβλήματα και εδώ τα κατεστημένα συμφέροντα και οι συντεχνίες, είναι πολύ πιο ισχυρά, από αλλού, γι' αυτό, λέω, πως είναι ίσως ανάγκη, να δοθεί στο συριζα, η στήριξη, από ολόκληρη την αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ, φυσικά, που είναι, πάντα, στον κόσμο του), για να φανεί επιτέλους, ότι υπάρχει κοινή γραμμή, στήριξη βέβαια, που ο ίδιος ο συριζα, αρνήθηκε πεισματικά, στην προηγούμενη συγκυβέρνηση !
    Εφόσον οι προηγούμενοι απέτυχαν, ας στηριχθεί τουλάχιστον ο συριζα, να δούμε αν η δικιά του συνταγή, θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
     Πάντως, η παρατήρηση του τι έκαναν οι άλλοι και βγήκαν από το ΔΝΤ, είναι οπωσδήποτε χρήσιμη και διδακτική : όπως έχουμε δει, οι γείτονες Τούρκοι, τα κατάφεραν, με μαζικές και γενναίες αποκρατικοποιήσεις, ενώ η Ουγγαρία, βάζοντας χαράτσια, στους πολύ πλούσιους !
     Γι' αυτό, είναι ανάγκη ίσως, να απαλλαγεί και ο συριζα, από κάποιες αγκυλώσεις, όπως η δαιμονοποίηση των αποκρατικοποιήσεων, από τη στιγμή, που τα μέχρι τώρα δείγματα (ΟΤΕ, ΟΠΑΠ), είναι κάτι παραπάνω από θετικά και η συνταγή αυτή, έχει αποδειχθεί, ότι λειτουργεί, προς όφελος όλων.
     Επίσης, είναι σημαντικό να διαφυλάξει όσα τυχόν θετικά, έγιναν από τους προηγούμενους, όπως η προσέγγιση Ελλάδας-Κίνας, που είναι χρήσιμη, όχι μόνον, για οικονομικούς λόγους και θα είναι έγκλημα, να χαλάσει, αντίθετα πρέπει να αναπτυχθεί έτι περαιτέρω.
     ΑΝ ο συριζα, καταφέρει να περιορίσει την κρατική σπατάλη, νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά και φορολογήσει τους πλούσιους, πετυχαίνοντας παράλληλα, μία καλή συμφωνία, για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και αποφύγει ακρότητες, σοβιετικού τύπου, τότε είναι βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές, θα είναι, με άνεση, αυτοδύναμος, αφού οι αρχικοί φόβοι, της μεσαίας τάξης, θα έχουν καμφθεί πειστικά ! Οψώμεθα.
    Από την άλλη, πρέπει και οι ξένοι δανειστές, να κάνουν μία αυτοκριτική και να παραδεχτούν τυχόν λάθη, που (σίγουρα) έγιναν και από τη δική τους πλευρά, σε αυτή, τη νέα φάση, της διαπραγμάτευσης.


 

Η 3η από τις Δέκα Εντολές !

    Η απόφαση των περισσότερων μελών της νέας κυβέρνησης, να δώσουν πολιτικό και όχι θρησκευτικό όρκο, προκάλεσε ένα σχετικό ντόρο, τόσο πολιτικό, όσο και θρησκευτικό, μιας και δεν συνηθιζόταν έως τώρα.
  Η αντιπολίτευση μίλησε (αυτή ήταν η τελευταία δημόσια δήλωση της κ. Σπυράκη, πριν αντικατασταθεί) για προσβολή της εθνικής μας παράδοσης, ωστόσο, είναι σαφές από όλους, το τι έκαναν όλοι, όσοι, στο παρελθόν έδωσαν όρκο, στο Ιερό Ευαγγέλιο, πόσο (δεν) τίμησαν τον όρκο τους και υπηρέτησαν, αντί για το γενικό, το προσωπικό καλό, υπερχρέωσαν τη χώρα, κατέστρεψαν τον παραγωγικό ιστό κ.ο.κ.
  Χθες, ο μητροπολίτης Αργολίδας, Νεκτάριος, πήρε θέση, υπέρ της κατάργησης, από παντού, του θρησκευτικού όρκου και κάποιοι, ίσως να νόμισαν, ότι είναι ...συριζαίος !
  Χωρίς να είμαι θεολόγος, η τρίτη, από τις δέκα εντολές, απαγορεύει να ορκιζόμαστε "επί ματαίω", για ψύλλου πήδημα (π.χ να λες στη γκόμενα, ορκίζομαι ότι δεν σε απάτησα), να χρησιμοποιούμε το Όνομα του Θεού, για πράγματα ανούσια, είναι αμαρτία και μάλιστα σοβαρή, δύσκολα "καθαρίζεται", όπως αναφέρει το κείμενο.
   Με αυτή τη λογική, φαντάζομαι, το είπε, ο σεβαστός Ιεράρχης, όχι για να υπερασπιστεί τα άθεα κοπρόσκυλα της "αριστεράς", που προσκυνούν μόνο το χρήμα, οι συριζαίοι έδωσαν πολιτικό όρκο, όχι προφανώς, κάνοντας υπακοή, στις 10 εντολές, αλλά, επειδή δηλώνουν άθεοι, στο βιογραφικό του τσίπρα, αναφέρεται ως άγαμος πατέρας δύο τέκνων (αβάπτιστων, να προσθέσω) !
   Από εκεί και μετά, επειδή η σχετική εντολή του Θεού (μην ξεχνάμε ότι οι εντολές δόθηκαν απευθείας, στον κόσμο, από Εκείνον), δεν είναι απόλυτη, δεν απαγορεύει συλλήβδην τον όρκο, αλλά μόνο τον μάταιο και εδώ είναι θέμα ερμηνείας, το κατά πόσον, η όρκιση της κυβέρνησης, υπάγεται στις απαγορεύσεις ή όχι (μάλλον όχι, αλλά ως μη ειδικός, δεν μπορώ να πάρω θέση).
    Πάντως, όπως έχω ξαναπεί, όσες φορές χρειάστηκε, προσωπικά, να ορκιστώ, ενώπιον δικαστικών Αρχών, για υποθέσεις, έδωσα πολιτικό όρκο, διότι αυτά τα πράγματα, είναι κατεξοχήν μάταια και ανούσια !
   Αφήνοντας τα τυπικά, περί όρκου, να πούμε ότι οι πρώτες εντυπώσεις, της νέας κυβέρνησης, κάθε άλλο παρά θετικές είναι, όπως αυτό αντανακλάται και στην ασταμάτητη πτώση του Χρηματιστηρίου, τα νταούλια, που ήχησαν, κάθε άλλο, παρά ευχάριστα ακούστηκαν (περισσότερο σαν τύμπανα πολέμου).
    Η στερημένη, από εξουσία, ριζοσπαστική αριστερά, σοβιετικού τύπου (ελάχιστα πιο ακραία βέβαια, από το καθεστώς του "παπανδρεϊσμού"), που εγκαταστάθηκε, στη χώρα (ευχόμαστε και ελπίζουμε, για πολύ σύντομο διάστημα), αποκτώντας πρόσβαση σε αυτήν, κυριολεκτικά ξεσαλώνει, βγάζει τα στερητικά της σύνδρομα και τρομοκρατεί τους πάντες, λαό, επενδυτές, δανειστές, όλους !
    Μοιάζει βέβαια, σαν ένα μυρμήγκι, που ..βρυχάται, νομίζοντας ότι είναι λιοντάρι, όταν καταλαγιάσει ο αρχικός ενθουσιασμός και ξεμεθύσουν, από το νέκταρ της νίκης, θα αρχίσουν να βλέπουν και αυτοί τη σκληρή πραγματικότητα, που τώρα αρνούνται.
    Το πιο τραγικό όμως, είναι, πως ένα μέρος των (περιστασιακών, που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία) ψηφοφόρων του συριζα, έχει μετανιώσει ήδη, για την επιλογή του, λίγες μόνο ημέρες, από τις εκλογές, βλέπει πως ίσως έκανε λάθος, άλλα περίμενε και άλλα βλέπει !
    Το μεγαλύτερο όμως μερίδιο ευθύνης, βαρύνει τους ίδιους, πλέον στην Ελλάδα, κανένας δεν δικαιολογείται να λέει πως δεν ήξερε τι ψήφιζε, όλοι ήξεραν ή όφειλαν να ξέρουν, τι είναι ο συριζα, οι ανελ, η χ.α κλπ.
    Τους δικαιολογώ, μόνο εν μέρει, γιατί το παιχνίδι του άκρατου και ακραίου λαϊκισμού, που έπαιξε ο τσίπρας και ο κάθε τσίπρας, το ακολούθησαν, όπως πάντα, τα ΜΜΕ, έπεσαν στην παγίδα του, πάντα τα μίντια, πηγαίνουν σε ό,τι λάμπει και ας μην είναι χρυσός, σε ό,τι έχει "ρεύμα" στην κοινωνία και κάνουν τα πράγματα, πολύ χειρότερα (όπως με τη χ.α παλιότερα).
    Μπορεί να ακουστεί κάπως σκληρό, αλλά θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας, δεν έχει την απαραίτητη κριτική ικανότητα, για να "φιλτράρει" ό,τι διαβάζει και ακούει, να ξεχωρίσει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι καλό, για τη χώρα και τι όχι, παρασύρεται εύκολα, δεν έχει προσωπική άποψη, βασισμένη στην εμπειρία, την παρατήρηση των πραγμάτων και πέφτει θύμα πολιτικών απατεώνων !
    Αυτά βέβαια ισχύουν, για τους λεγόμενους "αναποφάσιστους" ή "ακομμάτιστους", όσους δεν είναι οργανωμένοι ή μισθοδοτούμενοι, από το κράτος ή τα κόμματα και όσους δεν έχουν να περιμένουν κάτι, σαν αντάλλαγμα, για την ψήφο τους (όπως οι μερικές χιλιάδες απολυμένων του Δημοσίου, στις πρόσφατες εκλογές), διότι οι τελευταίοι κοιτάνε-ψηφίζουν, μόνον για ίδιον όφελος (ως γνήσια τρωκτικά).
    Προσωπικά, είχα ακούσει, από απολυμένο του ιδιωτικού τομέα, ότι θα ψηφίσει συριζα, για να ..τιμωρήσει ο τσίπρας, το πρώην αφεντικό του, για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε, ότι ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, η απελπισία και η μη καθαρή σκέψη, σε οδηγούν πάντα, σε λάθος αποφάσεις και σε μεγαλύτερες πλάνες !
    

Τα θετικά του εκλογικού αποτελέσματος !

   Μπορεί τα εκλογικά αποτελέσματα, να μην συνιστούν, αυτό που λέμε "τέλος εποχής", άλλωστε μία κατάσταση, που δημιουργήθηκε σε 30 χρόνια, λογικά θέλει άλλο τόσο, για να εξαφανιστεί, ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις θετικές, ότι κάτι άλλαξε, επιτέλους, στον πολιτικό χάρτη !
  Πέρα από το πλέον θετικό, που ήταν η μη επίτευξη αυτοδυναμίας του συριζα, γεγονός, που τον υποχρεώνει σε συμμαχίες και κυρίως συμβιβασμούς, με πιο λογικές φωνές (ουσιαστικά, είτε έχεις 149 έδρες, είτε ..80, είναι το ίδιο, εφόσον δεν έχεις 151, κινδυνεύεις, ανά πάσα στιγμή, να πέσεις), ένα άλλο πολύ ευχάριστο, είναι ότι δεν υπάρχει στη Βουλή, πλέον, το όνομα "παπανδρέου" (μετά από ..92 χρόνια !).
  Ουσιαστικά, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε, όποιον έπεισε τον Τζέφρι, να κατέβει μόνος του, στις εκλογές, γιατί έτσι και εκείνος αφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη και θα μπορεί να κάνει ελεύθερα τουρισμό, ως συνταξιούχος και το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά διαλύθηκε, έγινε ένα κόμμα, που δεν επηρεάζει τις όποιες εξελίξεις, στο περιθώριο.
   Το ΠΑΣΟΚ, ως κύρια υπαίτιο, για τη σημερινή κατάσταση, ορθώς και εύλογα εξαφανίζεται, ωστόσο, η ΝΔ, επιδεικνύει αξιοσημείωτη αντοχή, έχει ακόμα μεγάλη απήχηση, σε ευρεία στρώματα, του εκλογικού σώματος, παρά την υποχώρηση των ποσοστών της !
   Ίσως θεωρείται λιγότερο υπαίτια, για τη χρεοκοπία, επειδή κυβέρνησε λιγότερα χρόνια, από το ΠΑΣΟΚ, όμως ανεξάρτητα, από το πόσο ορθό είναι αυτό (όχι και τόσο), αυτό, που πρέπει να καταλάβουν στη ΝΔ, είναι πως η πτώση, τώρα άρχισε, δεν τελείωσε εδώ, αν δεν αλλάξουν πολλά και σε αυτό το κόμμα, τα ποσοστά θα πέφτουν συνεχώς...
   Αυτή τη στιγμή, η ΝΔ, έχει τα περισσότερα βαρίδια, στις τάξεις της, δύο Καραμανλήδες (δεν προσθέτω και την συνεπίθετη) και τα περισσότερα (υπο)προϊόντα, του κομματικού σωλήνα, τους περισσότερους ανεπάγγελτους, "επαγγελματίες" πολιτικούς, από γνωστά τζάκια, που αντιλαμβάνονται τις κρατικές θέσεις, ως κληροδοτήματα και γι' αυτό δύσκολα θα ξαναδεί άσπρη μέρα, με αυτά τα πρόσωπα !
   Όπως είναι τώρα, η ΝΔ, δεν έχει κανένα μέλλον, ακόμα και αν αλλάξει ο πρόεδρος, αυτά που επαγγέλλεται και όσα κάνει, απέχουν έτη φωτός, μεταξύ τους, υπάρχει κρίση ιδεολογίας και ταυτότητας, περισσότερο από κρίση προσώπων, που πρέπει να φύγουν : εφαρμόζει τις πιο ακραίες μορφές πελατειακού κράτους, αντιμετωπίζει το κράτος, ως ιερή αγελάδα, που πρέπει να αρμέξει, είναι κρατικοδίαιτη και αργόμισθη, ενώ ευαγγελίζεται, υποτίθεται, τη φιλελεύθερη οικονομία και τη μείωση του κρατικού τομέα...
   Ως μόνη λύση, φαντάζει η διάσπαση, όσοι τυχόν σοβαροί έχουν απομείνει εκεί μέσα, να δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα, που δεν θα λέει ότι είναι φιλελεύθερο, αλλά θα είναι κιόλας, σε κάθε του έκφανση, τα λόγια, θα συμβαδίζουν, με τα έργα !
   Ενώ λοιπόν, όσον αφορά τα κόμματα, οι διεργασίες και οι ανατροπές, έχουν ξεκινήσει, όσον αφορά την επιλογή των προσώπων-σταυροδοσία, εκεί ισχύει το "ναι μεν, αλλά", οι επιλογές υπήρξαν πάλι αναμενόμενες, εν πολλοίς και ατυχείς, στα ίδια πρόσωπα, που, πέρα από το βουλευτιλίκι, δεν είναι άξια, να κάνουν κάτι άλλο...
    Είναι θετικό, ότι πολλά ονόματα, δεν θα ξανακουστούν, είτε γιατί προτίμησαν οι ίδιοι, την αξιοπρεπή υποχώρηση, από μία ταπεινωτική ήττα, είτε γιατί τιμωρήθηκαν από το λαό, ωστόσο οι περισσότερες επιλογές, δείχνουν ότι το πελατειακό κράτος, ζει και βασιλεύει και ότι οι πιο πολλοί, ψηφίζουν, όποιον προβάλλεται από τα ΜΜΕ (με το αζημίωτο), με αυτό, ως μοναδικό κριτήριο !
    Τι να πει κανείς, τέλος, για τον "καροτάκια", που όχι μόνο εξελέγη βουλευτής, παρά το σκάνδαλο (που ο ίδιος προκάλεσε), αλλά ακούστηκε και για Υπουργός και καλείται, από δήθεν σοβαρά δελτία ειδήσεων, να αναλύσει την πολιτική κατάσταση ;
     


 

Ο Θεός μας λυπήθηκε (ξανά) !

   Πολλά συμπεράσματα μπορούν να βγουν, από τις χθεσινές εκλογές, ωστόσο το κυρίαρχο είναι, ότι και πάλι, το ατύχημα, για τη χώρα μας, αποφεύχθηκε οριακά : αναφέρομαι φυσικά, στη μη επίτευξη αυτοδυναμίας του συριζα, που θα αποτελούσε -αληθινή- καταστροφή, οι ορδές των αξύριστων, θα ισοπέδωναν ό,τι έχει απομείνει όρθιο !
 Ουσιαστικά, το χθεσινό αποτέλεσμα, μας κάνει να ελπίζουμε, ότι όντως, αυτή η κυβέρνηση-ανέκδοτο, μεταξύ αριστεράς (από πολύ light έως hardcore) και "πατριωτικής", σχεδόν εθνικιστικής Δεξιάς, θα είναι μία σύντομη παρένθεση, δεν πρόκειται να μακροημερεύσει και η Λογική, κάποια στιγμή, θα επιστρέψει.
  Χθες, παρότι πολλοί μίλησαν, για ιστορικές στιγμές κλπ, φοβάμαι πως δεν περάσαμε, σε κάποια "νέα εποχή", αυτό που κέρδισε ΔΕΝ είναι, σε καμία περίπτωση, με όποια γυαλιά και αν το δει κανείς, το νέο, το καινούργιο, αυτό, που κέρδισε, είναι η δημαγωγική, αντιμνημονιακή ρητορική, που δεν οδηγεί πουθενά (αν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση), δεν κέρδισε η ελπίδα, αλλά ο λαϊκισμός !
  Αρκεί να δει κανείς τους αρχηγούς, των δύο κομμάτων της νέας συγκυβέρνησης, για να αντιληφθεί τι έκανε χθες : μιλάμε για δύο από τους παλαιότερους πολιτικούς και μάλιστα επαγγελματίες, χωρίς πραγματικά ένσημα, δύο γνήσια προϊόντα των κομματικών σωλήνων, που για αλλού ξεκίνησαν και αλλού βρέθηκαν, ακολουθώντας το ρε(ύ)μα...
   Υποψιάζομαι ότι, ο Καμμένος, με την ίδια ευκολία, που εγκατέλειψε το κόμμα, που τον ανέδειξε, θα εγκαταλείψει και το τρενάκι, αφήνοντας το μικρό Αλέξη, να εκτροχιαστεί !
   Είναι πραγματικά ΧΑΟΤΙΚΕΣ οι διαφορές, ανάμεσα σε αυτά τα δύο κόμματα, το μόνο, που τους ενώνει, είναι το αντιμνημονιακό παραμύθι και οι διαφωνίες, δεν θα αργήσουν να φανούν : είναι σαν να περιμένεις ότι θα μακροημερεύσει ένας γάμος, ανάμεσα σε 80ρη και 25αρα...
    Ο Τσίπρας π.χ, προεκλογικά, είχε υποσχεθεί ότι θα αυξήσει τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, ωστόσο, αν το κάνει, ο πρώτος, που θα αντιδράσει είναι ο ..Καμμένος, ως μεγαλοϊδιοκτήτης (χαχα) !
    Κάποια στιγμή, λοιπόν, πρέπει να τελειώσει και το παραμύθι, ότι ο λαός είναι σοφός και ψηφίζει ορθά, ότι οι πλειοψηφίες έχουν δίκιο, αφού αποδεικνύεται το αντίθετο, κάθε τόσο...Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι σε αυτή την κατάσταση απελπισίας, που τους οδηγεί να ψηφίζουν ό,τι ναναι, τους έφεραν οι προηγούμενοι ηγέτες, με τα "κατορθώματά" τους.
    Και εδώ έγκειται, το βασικό στοίχημα της χώρας, αν αυτοί, που την οδήγησαν, σε αυτό το πείραμα, σε αυτές τις τραγελαφικές καταστάσεις, έχουν πάρει το μάθημά τους και μπορούν να εκμεταλλευτούν το κλείσιμο, αυτής της παρένθεσης, σχηματίζοντας κάτι καλύτερο και όχι μία από τα ίδια, που θα διαιωνίζει το φαύλο κύκλο του λαϊκισμού και της δημαγωγίας ή αν θα προκύψει, επιτέλους, στο πολιτικό στερέωμα, κάτι αληθινά καινούργιο και αξιόλογο !

Γιατί θα ψηφίσω "Το Ποτάμι"

    Η απόφαση, για το τι θα ψηφίσει κανείς, εννοώ κάποιος, που είναι αναποφάσιστος και δεν έχει σχέση εξάρτησης-"υποχρέωση", από-απέναντι σε κάποιο κόμμα (με ρουσφέτι ή άλλο τρόπο), όπως π.χ οι ελάχιστοι απολυμένοι του Δημοσίου, που στέκονταν, μπροστά-μπροστά, στις συγκεντρώσεις του Τσίπρα, θεωρώ ότι λαμβάνεται με τη μέθοδο της "εις άτοπον απαγωγής", ήτοι αποκλείοντας αυτά, που δεν μπορεί-δε γίνεται να ψηφίσει !
  Καταρχήν, δεν μπορώ να ψηφίσω ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επειδή είναι τα δύο υπαίτια κόμματα, που όχι μόνον δημιούργησαν τη χρεοκοπία και την Κρίση, αλλά απέτυχαν και στην αντιμετώπισή της, παρά τις ελάχιστες θετικές αλλαγές, στη νοοτροπία τους, οι οποίες όμως επιβλήθηκαν έξωθεν, λόγω της ανάγκης εξασφάλισης των "δόσεών" τους...
  Τα τελευταία δημοσιεύματα-διαρροές, εδώ και έξω, του Τύπου, που αναφέρονται σε σκληρή στάση των δανειστών, οι οποίοι ουσιαστικά μας οδήγησαν σε εκλογές, τα ακούω βερεσέ, διότι αυτό είναι το αποτέλεσμα : η αιτία της στάσης τους, μετράει, ότι δηλαδή η συγκυβέρνηση όχι μόνον δεν ελάμβανε αναγκαία μέτρα, αλλά ΔΕΝ έκανε και όσα είχε συμφωνήσει-υπογράψει, με συνέπεια να μην ολοκληρωθεί το πρόγραμμα έγκαιρα.
  ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, από το 2010, που πρώτο-μπήκαμε στα Μνημόνια, έως σήμερα, συνέχισαν τις χρεοκοπημένες πρακτικές, με διορισμούς κομματόσκυλων-κοπρόσκυλων, συνέχισαν να μοιράζουν αφειδώς και μαζικά συντάξεις και εφάπαξ, σε τρωκτικά, σε 40ρηδες και 50ρηδες, αγνόησαν τις ανάγκες της υγιούς κοινωνίας και αντί να λύσουν το πρόβλημα, το επέτειναν, δημιουργώντας κατάσταση σχεδόν ανθρωπιστικής κρίσης (αυτοκτονίες, μετανάστευση, φτωχοποίηση), για να προστατέψουν τους κομματικούς πελάτες !
   Δεν θα μπορούσα ποτέ επίσης, να ψηφίσω συριζα, το νέο ΠΑΣΟΚ, γιατί νιώθω ότι αντί να πηγαίνουμε μπροστά, γυρνάμε στη δεκαετία του 1980, στον άκρατο λαϊκισμό, στην παροχολογία, με ξένα λεφτά, στη δημιουργία ελλειμμάτων, στον σοβιετικό κρατισμό κλπ (εδώ δεν ψήφισα ΓΑΠ το 2009, θα ψηφίσω τώρα Τσίπρα ; ΤΟ ΙΔΙΟ πράγμα είναι).
   Όσοι δεν πήραν το μάθημά τους, το 2009, θα ψηφίσουν Τσίπρα, με τη "λογική", ότι αν δεν κάνει ό,τι υπόσχεται, θα τον μαυρίσουμε στο μέλλον, στις επόμενες εκλογές, ωστόσο, δεν καταλαβαίνω, γιατί να χαραμίσει κανείς, ό,τι πολυτιμότερο έχει, ήτοι την ψήφο του, για ένα πείραμα, που είναι σχεδόν βέβαιο, ότι θα αποτύχει !
   Και φυσικά, δεν μπορεί ο συριζα, να θεωρηθεί ότι φέρνει κάτι νέο ή την ελπίδα : οι περισσότεροι εκεί μέσα, είναι δεκαετίες στην πολιτική (με πρώτο τον αρχηγό του), ενώ τους έχουμε δει-δοκιμάσει, ως αντιπολίτευση...Όταν δεν έκαναν σωστή αντιπολίτευση, γιατί να πιστέψω, ότι θα κάνουν σωστή κυβέρνηση ;
    Γιατί δεν ψηφίζω χ.α, φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αιτιολόγηση, είναι θέμα κοινής-ανθρώπινης λογικής, αιτιολόγηση ψυχιατρική, χρειάζονται όσοι ακόμα την ψηφίζουν !
    Οι ανελ, έχουν για πρόεδρο, ένα από τα πολλά προϊόντα του κομματικού σωλήνα της ΝΔ, άτομο χωρίς ένσημα πραγματικά, βλέπουν παντού συνομωσίες και πλεκτάνες και ΚΥΡΙΩΣ, δεν έχουν το ελάχιστο μυαλό (ή το ξέρουν, αλλά σκόπιμα παραπλανούν, όπως όλα τα αντί-Μνημονιακά κόμματα), για να καταλάβουν, ότι το Μνημόνιο, είναι ένα αποτέλεσμα, όχι η αιτία, που η ελληνική κοινωνία υποφέρει σήμερα...
     Για το Τζέφρι απλά πιστεύω, ότι τελικά είναι προτιμότερο, για όλους και για τον ίδιο, να αποσυρθεί σε κάποιο νησί, να παίζει την κιθάρα του και να κάνει τους μπάφους του (και δεν το λέω με κακία) !
     Τέλος, ο Καρατζαφέρης, είναι υπό δικαστική διερεύνηση, για μίζες, οπότε δεν μπορεί κάποιος, να τον εμπιστευτεί, όσο υπάρχει εκκρεμότητα, ενώ συχνά εκφράζει ακροδεξιές απόψεις, που δε μου ταιριάζουν...
    Το Ποτάμι, τώρα, είναι η μόνη νέα φρέσκια πρόταση (μαζί με την Τελεία, ίσως), κατεβαίνει για πρώτη φορά, σε βουλευτικές εκλογές, στην αρχή χλευάστηκε, από το κατεστημένο, όμως θα είναι η μεγάλη έκπληξη, η νέα πολιτική δύναμη της χώρας (επομένως, από αυτή την άποψη, όλοι εμείς, που θα το ψηφίσουμε, θα αισθανόμαστε νικητές, το βράδυ της Κυριακής, έστω και από την 3η θέση) !
    Δεν θα αναλύσω περαιτέρω (θετικά) γιατί το ψηφίζω, διότι από την αρχή, είπα ότι θα ασχοληθώ, με ό,τι δεν αξίζει να ψηφίσω και στο Ποτάμι, δεν βρήκα (σοβαρό) λόγο, για να ΜΗΝ το ψηφίσω, όπως με τους άλλους, πρόκειται για ψήφο θετική πάντως, αληθινά χρήσιμη (όσο και αν δεν αγγίζει το τέλειο, το ιδανικό, η λογική είπαμε εξαρχής, είναι ότι στους τυφλούς, βασιλεύει ο μονόφθαλμος), για μία συνομωσία του Καλού, απέναντι στο τόσο Κακό και Άσχημο, που μας απειλεί...
    Εύχομαι, όσοι δεν έχουν κομματικές αγκυλώσεις-εξαρτήσεις, να ενισχύσουν, να φουσκώσουν το Ποτάμι, με παραπόταμους, από δεξιά και από αριστερά, για να μεγαλώσει και να παρασύρει το Παλιό, στο πέρασμά του, όσο πιο φουσκωμένο είναι το Ποτάμι, το βράδυ της Κυριακής, τόσο πιο πολύ, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο, διαφορετικό μέλλον, για τις επόμενες γενιές (αφού οι τωρινές, όσοι είναι άνω των 20 χοντρικά, είναι σχεδόν χαμένες) !

 

Απομονώστε τους "λαφαζάνηδες" !

    Αν ο Τσίπρας ήταν έξυπνος και σοβαρός, θα έπρεπε να κλειδώσει το Λαφαζάνη, σε μία ντουλάπα και να τον ξαναβγάλει, μετά τις εκλογές, καθώς δείχνει ότι είναι "ικανός", να τα τινάξει όλα στον αέρα, ακόμα και στο παρά 5 και να οδηγήσει τον κόσμο, θέλοντας και μη, να ψηφίσει ΝΔ !
  Το πρόβλημα της διγλωσσίας του συριζα, είναι γνωστό, ότι εμφανίζει δύο πρόσωπα, ως Ιανός, αφού δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, οι διάφορες συνιστώσες του, με συνέπεια ο ψηφοφόρος, να μην ξέρει τι να πιστέψει και στο τέλος, να χάνει την εμπιστοσύνη του.
  Από τη μία, υπάρχουν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι (κυρίως Σταθάκης, Δραγασάκης και Μηλιός, όχι με τυχαία σειρά) και από την άλλη, η "πτέρυγα Λαφαζάνη" (κυρίως Μητρόπουλος, Κων/πουλου, Βαλαβάνη κ.α), που πιστεύει ακόμα στον υπαρκτό ή και στον ...ανύπαρκτο σοσιαλισμό !
  Έχει δίκιο σήμερα ο Δένδιας, όταν λέει, ότι τον κόσμο, τον τρομοκρατεί ο ίδιος ο συριζα, με τις ακραίες απόψεις στελεχών του και όχι οι αντίπαλοί του (γνωρίζω άτομο, από το συγγενικό μου περιβάλλον, που θα ψηφίσει για πρώτη φορά το Σαμαρά, αν και παραδοσιακός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, επειδή φοβάται χρεοκοπία, κούρεμα καταθέσεων κλπ με συριζα, φόβος, που προκαλείται από δηλώσεις στελεχών του).
   Μετά από τις χθεσινές δηλώσεις του Λαφαζάνη κυρίως, αναρωτιέται κανείς, σε ποια δεκαετία ζουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι σαν να τους είχαν καταψύξει τη δεκαετία του 1980 και ξύπνησαν τώρα...
   Ονειρεύονται αυτοδυναμίες (τυχόν αυτοδύναμος συριζα, θα ήταν όντως εθνική καταστροφή) και ουσιαστικά μας οδηγούν σε δεύτερες εκλογές, αυτό είναι το επικρατέστερο σενάριο, με βάση τα όσα είπε, για δυνατότητα συνεργασίας, μόνο με ανελ και φυσικά αν συμβεί αυτό, το αποτέλεσμα της δεύτερης κάλπης, θα είναι ΠΟΛΥ διαφορετικό, από το πρώτο, ο συριζα μπορεί να καταλήξει στη ..γνώριμη θέση της αντιπολίτευσης !
   Δεν είναι μόνο αυτό όμως, βγαίνουν και τρομοκρατούν τους επενδυτές, ότι η κυβέρνησή τους, δεν θα σεβαστεί τις υπογραφές της προηγούμενης, λες και το κράτος δεν έχει συνέχεια, λες και πρόκειται να ξανάρθει κανείς να επενδύσει, σε αυτή τη χώρα, όπου η επόμενη κυβέρνηση, ακυρώνει την προηγούμενη...
   Θέλουν να γκρεμίσουν, να καταστρέψουν ό,τι θετικό έγινε, μέσα στα χρόνια των μνημονίων (γιατί υπήρξαν και θετικές εξελίξεις, όπως ορισμένες αποκρατικοποιήσεις και ξένες επενδύσεις, που θα φέρουν χρήμα, στα άδεια κρατικά ταμεία και θα αυξήσουν την απασχόληση και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων) και να αρχίσουν να μοιράζουν πάλι χρήμα, το οποίο όμως δεν υπάρχει και είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί με ..δίκαιο τρόπο !
   Η χώρα έχει αναλάβει κάποιες δεσμεύσεις, οφείλει να έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και ουσιαστικά κρατιέται όρθια, με δανεικά χρήματα, από εκείνους, τους οποίους απειλεί και τρομοκρατεί ο συριζα...
   Όσοι θα ψηφίσουν το συριζα, πρέπει να καταλάβουν, ότι το κάνουν περισσότερο ως ψήφο αντίδρασης και διαμαρτυρίας (ή και απελπισίας, καλύτερα), παρά επειδή συμφωνούν με όσα λέει και να εγκαταλείψουν σκέψεις αλαζονείας και αυτοδυναμίας, που είναι εκτός κάθε πραγματικότητας !
    Σκοπός μιας διαφορετικής κυβέρνησης, θα έπρεπε να είναι, η αποκατάσταση ορισμένων αδικιών, από τα Μνημόνια, αλλά ΟΧΙ σε βάρος άλλων, αδικώντας άλλους και η διατήρηση όσων θετικών έγιναν.
     Η δυναμική του συριζα, οφείλεται κυρίως στο "χάρισμα" του Τσίπρα (το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί είναι καλό για τον ίδιο και κακό, για τους άλλους), να γίνεται χαμαιλέων και να προσαρμόζεται στον εκάστοτε συνομιλητή, ωστόσο, όταν βγαίνει η "πτέρυγα Λαφαζάνη" και μας απειλεί ότι θα γίνουμε η Βενεζουέλα των Βαλκανίων, μπορεί στο τέλος, να δικαιωθεί ο Σαμαράς, που λέει ότι ο συριζα, είναι το ατύχημα, που δεν θα συμβεί ποτέ στη χώρα μας !



 

Αλήθειες και ψέμματα, ενόψει εκλογών !

    Η τελευταία φορά, που κάποιος αποπειράθηκε να κερδίσει εκλογές, λέγοντας αλήθεια, στο λαό, ήταν το 2009, με τον "κουρασμένο" και το αποτέλεσμα είναι γνωστό : υπέστη σαρωτική και ταπεινωτική ήττα, από το ψέμα του "λεφτά υπάρχουν !
  Αντίθετα το 2012, ο Σαμαράς κέρδισε τις εκλογές, λέγοντας ότι θα σκίσει τα μνημόνια, ήτοι πάλι με ψέμα, ενώ τώρα η προεκλογική καμπάνια της ΝΔ, βασίζεται στο ότι "λένε την αλήθεια", σε αντίθεση ίσως με τα ψέματα, που λένε οι άλλοι..
  Η ιστορική εμπειρία, επομένως, διδάσκει ότι, για να καταλάβεις την εξουσία, μεγαλύτερη σημασία και "αξία" έχει το ψέμα, παρά η αλήθεια, ο κόσμος θέλει να ακούσει κάτι, που θα του δίνει, έστω και ψεύτικες ελπίδες, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, από ό,τι συνέβαινε, έως τις εκλογές.
  Στην πορεία βέβαια ο Σαμαράς, κατάλαβε το λάθος του και περιέλαβε πλήθος παροχών ή φόρο-ελαφρύνσεων στο πρόγραμμά του (μετρημένων και εφικτών, πάντως, όχι υπερβολικών, όπως ο συριζα), διότι αν επέμενε στην αρχική γραμμή, θα είχε την τύχη του "κουρασμένου".
   Η ..αλήθεια πάντως είναι, ότι κανένα κόμμα, δε λέει απόλυτα ψέματα ή απόλυτες αλήθειες, κατά κανόνα, μιλάμε για ψέμα, με ολίγη δόση αλήθειας και για αλήθειες, με μπόλικη δόση, από ψέμα, ενώ μήπως δεν είναι ψέμα, το να αποφεύγεις να πεις την αλήθεια ;
   Μέχρι τώρα, το παλιό πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, διατηρούνταν στην εξουσία, με τα γνωστά διλήμματα "ή εμείς ή το χάος", το οποίο λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό, το 2012, ωστόσο τώρα, ενώ ξανά-προβάλλεται έντονα, ο κόσμος αφενός έχει κουραστεί, να το ακούει και αφετέρου, δεν το πιστεύει και τόσο πολύ.
   Διότι απλά, αυτοί, που το θέτουν, ΑΠΕΤΥΧΑΝ οι ίδιοι, να μας ..σώσουν και επομένως, ακόμα και αν η άλλη λύση (συριζα) μας οδηγήσει στο χάος, όπως διατείνονται, ο λαός έχει χάσει την εμπιστοσύνη του πλέον, σε εκείνους, οπότε σκέφτεται ότι δεν έχει να φοβάται κάτι, αλλά αντίθετα νιώθει την ανάγκη, να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, αφού το παλιό απέτυχε !
   Αυτή είναι και η ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ αλήθεια, που αρνούνται να δουν οι Σαμαροβενιζέλοι : ότι τον συριζα, τον δυνάμωσαν εκείνοι, ότι εκείνοι απέτυχαν, ότι παρά τις θυσίες του λαού, η χώρα ακόμα φυτοζωεί, ότι το πρόγραμμα δεν ολοκληρώθηκε έγκαιρα, εξαιτίας τους, ότι έσπασαν τα μούτρα τους, όταν αποπειράθηκαν να βγουν στις αγορές κ.ο.κ
    Και που οφείλονται αυτά ; Στο ότι δεν υπήρξαν συνεπείς και αξιόπιστοι, απέναντι στους δανειστές, απλά κορόιδευαν την κοινωνία και τους Ευρωπαίους, έβαζαν υπογραφές, χωρίς αντίκρισμα και αναλάμβαναν δεσμεύσεις, τις οποίες ουδέποτε υλοποίησαν, μόνο περιστασιακά και αποσπασματικά μέτρα, απλά για να πάρουν τις "δόσεις" τους και να μην θίξουν την κομματική πελατεία !
    Με βάση τα όσα λέει ο συριζα ή έστω κάποια από τα στελέχη του, ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι υπαρκτός, αλλά ακόμα και αν δεν χρεοκοπήσουμε, το πρόγραμμα, που έχει εξαγγείλει, θυμίζει τις εποχές, που μας οδήγησαν στα Μνημόνια, αντί να προσπαθεί να μας βγάλει, από αυτά, μοιάζει όντως, σαν να θέλει να μας βουλιάξει περισσότερο...
    Βέβαια, για να κάνεις παροχές, ευτυχώς, πλέον, πρέπει να έχεις και την έγκριση των αφεντικών-δανειστών, δεν μπορείς πλέον να κάνεις ό,τι θες, οπότε ή οι περισσότερες υποσχέσεις, θα μείνουν στη "λογική" των προεκλογικών "δεσμεύσεων", που ποτέ δεν τηρούνται ή θα αναγκαστεί να βρει ισοδύναμα μέτρα, τα οποία φυσικά θα είναι αντιλαϊκά και θα δημιουργήσει μεγαλύτερη δυσαρέσκεια.
    Πάντως, αν κάποιοι έχουν στο μυαλό τους, το κούρεμα των καταθέσεων, πρέπει να τονίσω, ότι αυτό συνιστά δήμευση περιουσίας-ατομικής ιδιοκτησίας, που απαγορεύεται ρητά, από το Σύνταγμά μας, θα είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, αν γίνει και δεν ξέρω πως πέρασε αναίμακτα, στην Κύπρο, εδώ όμως θα είναι αιτία "πολέμου" !

Δεν είναι το νόμισμα, ηλίθιοι !

    Αυτή η υπενθύμιση, απευθύνεται σε όλους τους πολιτικούς, εν ενεργεία και εν δυνάμει και κυρίως, σε εκείνους του συριζα, ο οποίος, όπως φαίνεται, θα κληθεί να σχηματίσει τον κορμό, της επόμενης κυβέρνησης !
  Πέντε σχεδόν μέρες, πριν τις εκλογές, τίποτα δεν φαίνεται ικανό, να αποτρέψει τη συντριβή του παλιού κομματικού κατεστημένου, άσχετα αν ο συριζα, εκφράζει εν πολλοίς ...αυτό ακριβώς, είναι το ίδιο πακέτο, με άλλη συσκευασία.
  Η νίκη του συριζα, είναι περισσότερο ήττα-αποτυχία των άλλων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ό,τι και αν λένε, ό,τι και αν επικαλούνται οι τελευταίοι, ο κόσμος δεν πήγε αλλού, λόγω κάποιας σκοτεινής συνομωσίας, αλλά επειδή τους βαρέθηκε, επειδή κουράστηκε, επειδή δεν έκαναν αυτά που έπρεπε, επειδή κοίταξαν τα στενά-κομματικά συμφέροντα και όχι τα γενικά !
  Από την άλλη, είναι σαφές, ότι ο συριζα, έπαψε να φοβίζει, όσο το 2012, έχουν καταλάβει ΟΛΟΙ πλέον, ότι την επομένη των εκλογών και στη συνέχεια, θα εφαρμόσει σχεδόν ίδια πολιτική, δεν θα σκίσει τα μνημόνια, γιατί ουσιαστικά τελειώνουν χρονικά, από μόνα τους και δεν πρόκειται, για κάτι τόσο διαφορετικό, ούτε για αριστερή παρένθεση, όπως λένε κάποιοι, από το 1981 έως σήμερα, μόνο αριστερές κυβερνήσεις είχαμε...
   Αυτό, που μένει να αποδειχθεί και είναι το βασικό διακύβευμα της επόμενης μέρας, είναι, κατά πόσον, θα μπορέσει ο συριζα, να άρει κάποιες αδικίες των μνημονίων, να ρίξει περισσότερα βάρη στους έχοντες και κατέχοντες και όχι στους αδύναμους, με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών, πάντα, εννοείται και γενικά, αν θα μπορέσει να κάνει καλύτερη διαπραγμάτευση, για το χρέος και όλα τα άλλα ανοικτά ζητήματα !
   Εφόσον, πλέον, έχει ξεκαθαριστεί η πρόθεση του συριζα, να παραμείνουμε στην ευρωζώνη και στο ευρώ, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι αυτό, δεν είναι αυτονόητο, όπως ορισμένοι νομίζουν (ότι δεν μπορούν να μας πετάξουν ή να εκπέσουμε ..μόνοι μας), η παραμονή, προϋποθέτει συμμόρφωση, με κάποιους κανόνες, ούτως ή άλλως και πολύ περισσότερο τώρα, που είμαστε χρεοκοπημένοι και χρειαζόμαστε δανεικά, για να επιβιώσουμε...
   Το αν θα είμαστε στο ευρώ ή στη δραχμή ή στο ρούβλι, μικρή σημασία έχει, το νόμισμα είναι ένα μέσο συναλλαγών, η ΟΥΣΙΑ είναι η Οικονομία : το κατά πόσον, θα έχουμε ένα κράτος, που δεν θα παράγει ελλείμματα, που δεν θα ξοδεύει περισσότερα, από όσα εισπράττει, που θα μπορεί να χρηματοδοτεί τις ανάγκες του, με δίκαιους φόρους (ακόμα και δίκαια χαράτσια), όπως ορίζει το Σύνταγμα, ήτοι να συνεισφέρει ο καθένας, ανάλογα με τις δυνάμεις του !
   Από τη στιγμή, που καλώς ή κακώς (μάλλον καλώς) μπήκαμε στο ευρώ, στο χορό, θα πρέπει να χορέψουμε και αυτό, μπορεί να γίνει πλέον, μόνο σε συνεννόηση και διάλογο, με τους ευρωπαίους δανειστές μας, όχι μονομερώς, όποια μέτρα και αν θέλει να περάσει ο συριζα, θα πρέπει να έχουν την έγκριση των δανειστών, αυτών, που μας χρηματοδοτούν, προκειμένου να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία και να γίνουμε Βενεζουέλα (εκτός αν καταφύγουν σε γενικό εσωτερικό δανεισμό, για να δώσουν παροχές, οπότε θα τους λιντσάρει ο κόσμος).
    Η εθνική ανεξαρτησία, πήγε περίπατο, από τη στιγμή, που η χώρα μας χρεοκόπησε, πάντα ο οφειλέτης, είναι δέσμιος του δανειστή, γιατί εξαρτάται από εκείνον, μόνον όταν αποκτήσουμε πραγματικά (όχι πλασματικά) πλεονάσματα, θα μπορούμε να αποκτήσουμε και τον έλεγχο της χώρας !
    Και εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης συριζα, αν θα συνεχίσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, τις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις ή θα μας ξανακυλίσει στα ελλείμματα και στην κρατικοδίαιτη "ανάπτυξη" με δανεικά : με βάση τα όσα έχει εξαγγείλει, δεν μπορούμε να είμαστε και τόσο αισιόδοξοι, οπότε ίσως δικαιωθούν, όσοι μιλάνε, για σύντομη παρένθεση...(ποτέ μη λες ποτέ, πάντως, μπορεί να κάνει την έκπληξη και να αποδειχθεί η επόμενη κυβέρνηση, λιγότερο αριστερή, από την τωρινή).
    Για το λόγο αυτό, είναι ανάγκη, να μην υπάρξει αυτοδυναμία του συριζα, να υπάρχει συνεργασία, με κόμματα, που θα λειτουργήσουν, ως αντίβαρα, στην τάση του, προς την οπισθοδρόμηση ! Ελπίζω πάντως, ο Τσίπρας, να είναι αρκετά έξυπνος, ώστε να μην σχηματίσει κυβέρνηση με ένα σχεδόν ακροδεξιό κόμμα, όπως οι ανελ (ΑΝ μπουν στη νέα Βουλή), διότι μια τέτοια συνεργασία, μόνο προβλήματα, θα του δημιουργήσει και εκ των πραγμάτων, δεν πρόκειται να μακροημερεύσει !
    Το πιο ευφάνταστο σενάριο, βέβαια, είναι να υπάρξει συγκυβέρνηση ΝΔ και συριζα (δεν έχει διαψευστεί, αν δεν κάνω λάθος, τέτοιο ενδεχόμενο), οπότε σε αυτή την περίπτωση, θα καταλάβει και ο πλέον δύσπιστος, το δούλεμα, που πέφτει, πως όλοι πριν τις εκλογές, είναι εχθροί και πως μετά από αυτές, γίνονται πάλι φίλοι, μοιράζοντας τις καρέκλες και τις κουτάλες, μεταξύ τους...
     

σεισάχθεια με Νόμο

    Μετά και τις χθεσινές εξελίξεις, στο μέτωπο των νομισματικών ισοτιμιών, όσοι έλαβαν δάνεια σε ελβετικό φράγκο, βρίσκονται λογικά σε απόγνωση, αφού η ήδη δυσχερής θέση τους, επιβαρύνθηκε έτι περαιτέρω και ευλόγως θα αναρωτιούνται, αν θα ξεχρεώσουν ποτέ !
  Το πρόβλημα με τα δάνεια, σε ελβετικό φράγκο, ήταν ήδη γνωστό, έχει φυσικά νομικές προεκτάσεις και απασχολεί ήδη τα δικαστήρια, στα οποία έχουν προσφύγει απεγνωσμένοι δανειολήπτες, ζητώντας από εκείνα, να ρυθμίσουν την κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί, εξ αιτίας της σημαντικής ανόδου του ελβετικού φράγκου, έναντι του ευρώ.
  Το ζήτημα, έχει θιγεί εδώ, συνοπτικά, στα πλαίσια της ανάλυσης του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα, το οποίο κυρίως επικαλούνται οι δανειολήπτες, ορισμένοι ίσως να έχουν δικαιωθεί, αλλά σίγουρα δεν είναι απλό, ούτε και ξεκάθαρο (και άσχετα, αν κάποιοι επέλεξαν αυτά τα δάνεια, σκεπτόμενοι "πονηρά" ή έπεσαν θύματα των τραπεζιτών, αν δηλαδή είδαν το τυράκι και όχι τη φάκα).
   Μετά, από τη χθεσινή ωστόσο εξέλιξη, τα επιχειρήματα των (ελληνικών) τραπεζών, θεωρώ ότι έχουν εξασθενήσει σημαντικά (για να μην πω, εξαφανιστεί), διότι από κανένα Νόμο, δε μπορεί να γίνει ανεκτή μία αύξηση, κατά 25%, στο οφειλόμενο ποσόν, εν μία νυκτί !
   Είναι προφανές, ότι πλέον, η ζυγαριά της Δικαιοσύνης, γέρνει υπέρ των δανειοληπτών, ανθρώπινα πρώτα και μετά νομικά, εφόσον δεν μπορεί ο άνθρωπος, να γίνεται παιχνιδάκι, στις όποιες διαθέσεις κερδοσκόπων ή τραπεζιτών, Ελβετών ή μη, οι νομισματικές ισοτιμίες, να καθορίζουν, σε τέτοιο βαθμό, τις ζωές ανθρώπων του μόχθου..
    Το πρόβλημα, πρέπει να λυθεί, πρώτον, με παρέμβαση των ίδιων των ελληνικών τραπεζών, δεύτερον, με δικαστικές προσφυγές και τρίτον, το μεγάλο ερώτημα, είναι, κατά πόσον, μπορεί να γίνει αυτό και με νομοθετική ρύθμιση !
    Φυσικά, δεν είναι μόνο οι δανειολήπτες, σε ελβετικό φράγκο, που χρωστούν στην Ελλάδα, το πρόβλημα της υπερχρέωσης, είναι γενικό, έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος και αφορά σε χρέη τραπεζικά, αλλά και έναντι της εφορίας, των ασφαλιστικών ταμείων κλπ
    Πέρα από τις ρυθμίσεις χρεών, που έγιναν με μεγάλη καθυστέρηση και είναι σε εξέλιξη (με τις όχι και καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις), έχει ανοίξει η κουβέντα και για τη λεγόμενη σεισάχθεια, κυρίως από την πλευρά του συριζα (ή ορισμένων συνιστωσών του), τη διαγραφή δηλαδή με Νόμο, χρεών ιδιωτών, πράγμα, που ιστορικά, έχει επαναληφθεί, δεν είναι κάτι πρωτάκουστο.
     Καθαρά νομικά, το ζήτημα, έχει (ή θα έχει) να κάνει, με το κατά πόσον ένας τέτοιος Νόμος, θα είναι συνταγματικός, εφόσον είναι μάλλον βέβαιο, ότι οι τράπεζες κλπ, θα προσφύγουν εναντίον του κύρους του !
     Προσωπικά, με τις λιγοστές μου γνώσεις, θεωρώ ότι ο Νόμος θα κριθεί, σύμφωνος με το Σύνταγμα, επειδή το τελευταίο, όπως γνωρίζουν και οι φοιτητές της Νομικής, προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία, μόνον ως εμπράγματο δικαίωμα και όχι ως ενοχικό...
     Αυτό σημαίνει ότι το Κράτος, δεν μπορεί να σου πάρει το σπίτι ή το αυτοκίνητο κλπ, ό,τι δηλαδή κατέχεις, με τίτλους ιδιοκτησίας-κυριότητας, μπορεί ωστόσο, να σου "πάρει", να διαγράψει τυχόν απαιτήσεις, που έχεις (όπως είναι οι απαιτήσεις των τραπεζών, για τόκους ή των ασφαλιστικών ταμείων, για εισφορές) !
      Όσον αφορά το κεφάλαιο, οι τράπεζες θα μπορούσαν να ισχυριστούν, ότι θέλουμε τουλάχιστον να επιστραφεί αυτό, εφόσον επί αυτού, είχαμε την κυριότητα, ωστόσο, ούτε αυτό είναι ακριβές, εφόσον τα λεφτά, που δανείζουν οι τράπεζες, κατά κανόνα, ανήκουν στους ...καταθέτες και όχι στις ίδιες, οπότε το ζήτημα περιπλέκεται περισσότερο.
      Σίγουρα, εφόσον επιλεγεί μία ρύθμιση, τύπου "σεισάχθειας", θα πρέπει να γίνει με προσεκτικούς όρους και προϋποθέσεις, ώστε να μην προσκρούει, σε τυχόν άλλες συνταγματικές διατάξεις ή Αρχές, όπως η αρχή της αναλογικότητας.
      Εξάλλου, τα βασικά εμπόδια, σε μία τέτοια λύση, δεν είναι νομικά, αλλά ..οικονομικά, ποιος θα καλύψει-χρεωθεί το "κενό", από τυχόν μαζικές διαγραφές χρεών ιδιωτών, ενώ θα είναι τουλάχιστον υποκριτικό, να τίθενται ζητήματα συνταγματικότητας, όταν το Σύνταγμα, στα χρόνια των Μνημονίων, έχει γίνει κυριολεκτικά κουρελόχαρτο, χωρίς καμία αξία και δεσμευτική ισχύ, όταν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται, στην προσπάθεια του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους, να μαζέψει έσοδα, με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο και κυρίως, από τους πιο αδύναμους και όχι από εκείνους, που πρέπει !

ο δικαστής έχει πάντα δίκιο ;

   Το ερώτημα είναι ασφαλώς ρητορικό και η απάντηση επίσης προφανώς αρνητική, ωστόσο πολλοί δικαστές συμπεριφέρονται, σαν να μονοπωλούν την αλήθεια και τη γνώση και εμφανίζουν ίσως αλαζονικές συμπεριφορές, με άσχημα αποτελέσματα, ακόμα και για τους ίδιους.
  Ως άνθρωποι κάνουν και αυτοί λάθη, είτε λόγω βιασύνης, είτε λόγω μηχανικής συμπεριφοράς, είτε λόγω αμέλειας, είτε και λόγω ασχετοσύνης-άγνοιας (αφήνω έξω περιπτώσεις δόλου κλπ, που είναι και δύσκολο να αποδειχθούν).
  Χθες ήμουν σε Μονομελές Πλημ/κείο, για υπόθεση ακάλυπτης επιταγής, με την εξής ιδιαιτερότητα : ο δικηγόρος της μηνύτριας εταιρίας, εκ παραδρομής, είχε βάλει στο φάκελο, επιταγή ...διαφορετική, από την αναγραφόμενη στη μήνυση-έγκληση και ο Εισαγγελέας, είχε ασκήσει δίωξη, για αυτή, δηλαδή για άλλη !
   Εδώ το φταίξιμο είναι μοιρασμένο, σε δικηγόρο και Εισαγγελέα, ωστόσο αφενός δεν είναι αυτό το λάθος, στο οποίο αναφέρομαι εξαρχής και αφετέρου, αποδεικνύεται, αυτό που λέω, ότι ακόμα και σε φαινομενικά απλές υποθέσεις, μπορεί να γίνουν τυπικά λάθη, τα οποία ο κατηγορούμενος, μπορεί να εκμεταλλευτεί (κυριολεκτικά) προς όφελός του.
     Η υπόθεση δικαζόταν αρχικά την 1.12.2014, ωστόσο είχε αναβληθεί για χθες, λόγω αποχής των δικηγόρων : στο μεσοδιάστημα, έχοντας αντιληφθεί το ολέθριο σφάλμα, ο δικηγόρος των μηνυτών, είχε κάνει αίτηση διόρθωσης του κατηγορητηρίου, όπερ και εγένετο, διότι δεν θα μπορούσε να δικαστεί κάποιος για άλλη ακάλυπτη επιταγή, από την αναγραφόμενη στη μήνυση, από τη στιγμή μάλιστα, που το σχετικό έγκλημα, διώκεται μόνον κατόπιν έγκλησης και όχι αυτεπάγγελτα !
     Πάνω στο καινούργιο, διορθωμένο κατηγορητήριο, υπήρχε η αυτονόητη σημείωση του Εισαγγελέα, να επιδοθεί αυτό, στον κατηγορούμενο, για να λάβει γνώση, για τι ακριβώς κατηγορείται, αφού έως τότε, θα ήξερε ότι κατηγορείται, για κάτι άλλο...
     Στους φακέλλους δικογραφίας, που μπορεί να μελετήσει ο κατηγορούμενος και ο δικηγόρος του, πριν τη Δίκη, ωστόσο, δεν υπάρχουν τα σχετικά αποδεικτικά επίδοσης, συνήθως, αυτά τα έχει σε άλλο φάκελλο, ο Εισαγγελέας της έδρας και τα φέρνει εκείνος, στο ακροατήριο.
     Από τη στιγμή λοιπόν, που δε φαινόταν αν και πότε επιδόθηκε, στον κατηγορούμενο, το νέο-διορθωμένο κατηγορητήριο, υπέβαλα στο δικαστήριο, το λογικό αίτημα, να ελεγχθεί αυτό, προτού προχωρήσει η διαδικασία, διότι, αν δεν έχει γίνει έγκαιρα και έγκυρα, η επίδοσή του, η συζήτηση της υπόθεσης είναι απαράδεκτη (η επίδοση πρέπει να έχει γίνει, τουλάχιστον 15 μέρες πριν, αν ο κατηγορούμενος είναι γνωστής διαμονής και 30, αν είναι αγνώστου ή κάτοικος εξωτερικού) !
     Στο λογικό και δίκαιο αίτημά μου, που θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με ένα απλό άνοιγμα του σχετικού φακέλλου, από τον Εισαγγελέα, για να ξεκαθαρίσει το θέμα, με έρευνα του αποδεικτικού επίδοσης, συνάντησα, όχι απλά απροθυμία, αλλά σθεναρή αντίσταση, από την Πρόεδρο και μία σχετική ειρωνεία...
     Από τη στιγμή, που εκφωνήθηκε το όνομα του κατηγορούμενου και δήλωσα ότι παρίσταμαι, για λογαριασμό του, δυνάμει εξουσιοδότησης, η Πρόεδρος, θεώρησε (και εδώ είναι το λάθος, για το οποίο μιλάω εξ αρχής), ότι ακόμα και αν δεν έγινε νόμιμα η επίδοση, το γεγονός ότι παρίσταμαι, σημαίνει αυτόματα, ότι η κατάσταση θεραπεύεται, από μόνη την παρουσία μου (δηλαδή, όχι τη δική μου, του κατηγορούμενου, μέσω εμού) !
      Αυτό είναι λάθος, διότι : πρώτον, η παρουσία μου, οφείλεται στη ρητή κλήτευση, που έγινε στην προηγούμενη δικάσιμο (αναβολή) και δεύτερον ο Νόμος, είναι πολύ ξεκάθαρος εδώ και λέει, ότι τυχόν ακυρότητα στην κλήτευση του κατηγορούμενου, θεραπεύεται, εφόσον εκείνος παραστεί ΚΑΙ (σωρευτικά) ΔΕΝ προβάλλει αντιρρήσεις και ενστάσεις, για το ζήτημα της νομότυπης κλήτευσής του...
       Πράγμα, που είναι εύλογο και λογικό, διότι, πως θα προβάλλεις τη σχετική ένσταση, αν δεν δηλώσεις ΠΡΩΤΑ, ότι είσαι παρών ;; (!) Αν δε δήλωνα παράσταση, αφενός δεν θα ...ακουγόμουν καν και αφετέρου, θα έπρεπε να περιμένω (μάλλον μάταια), μήπως φιλοτιμηθεί το δικαστήριο και εξετάσει αυτεπάγγελτα το νομότυπο της κλήτευσης (ή της επίδοσης του νέου-διορθωμένου κατηγορητηρίου, εν προκειμένω).
      Αφού λόγο-φέραμε με την Πρόεδρο και είδα ότι είναι αμετακίνητη και απόλυτη, ζήτησα και πήρα αναβολή, για άλλο λόγο, όπως ήταν εξαρχής ο στόχος, ωστόσο έφυγα και είμαι ακόμα, με την εντύπωση, ότι είχα δίκιο ! 
        
       

επικαρπία και ψιλή κυριότητα

   Σήμερα θα πούμε λίγα λόγια, για το τι σημαίνει "επικαρπία", μία νομική έννοια, που οι περισσότεροι σίγουρα έχουν ακουστά και "πάει πακέτο" με την έννοια της "ψιλής κυριότητας" !
  Ξεκινάμε αντίστροφα, διότι εδώ υπάρχει σύγχυση : ψιλή και όχι ..ψηλή (ή υψηλή) κυριότητα, είναι η αποψιλωμένη κυριότητα-ιδιοκτησία, αυτή από την οποία, έχει αποχωριστεί η επικαρπία, είναι θέμα περιεχομένου και όχι ..ύψους.
   Η επικαρπία τώρα, είναι ένα περιορισμένο και μάλιστα προσωπικού χαρακτήρα, εμπράγματο δικαίωμα, το οποίο παρέχει στον επικαρπωτή, την εξουσία να χρησιμοποιεί και να "καρπώνεται" τα οφέλη, από ένα πράγμα, κινητό ή ακίνητο !
   Συνήθως συνιστάται σε ακίνητα, με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, την περίπτωση των γονιών, που μεταβιβάζουν την (ψιλή πλέον) κυριότητα ακινήτου, στα παιδιά τους και κρατάνε την επικαρπία, για τον εαυτό τους, από φόβο, μήπως τους πετάξουν έξω, στα γεράματα...
   Ο επικαρπωτής αστικού ή εμπορικού ακινήτου (διαμέρισμα, γραφείο, μαγαζί), μπορεί να το χρησιμοποιεί ο ίδιος ή να το μισθώνει και να εισπράττει το μίσθωμα, ωστόσο, όπως είπαμε, επικαρπία, μπορεί να συσταθεί και σε κινητό πράγμα, όπως π.χ αυτοκίνητο (ταξί, φορτηγό, ι.χ), ακόμα και σε μετοχές (οπότε ο επικαρπωτής εισπράττει τα μερίσματα).
    Σε όλες τις περιπτώσεις, το κοινό στοιχείο, είναι πως ο επικαρπωτής, παίρνει τα οφέλη, από ένα πράγμα, που όμως δεν του ανήκει, κατά κυριότητα, ανήκει στον ψιλό κύριο και έτσι δεν μπορεί να κάνει ό,τι και ο κύριος π.χ να το πουλήσει (ο ψιλός κύριος, μπορεί μάλιστα να περιορίσει έτι περαιτέρω τις εξουσίες του επικαρπωτή, να ορίσει π.χ ότι θα παίρνει το μισό ενοίκιο, όχι όλο κ.ο.κ) !
    Η επικαρπία συνιστάται με συμφωνία, συνήθως εν ζωή, οπότε απαιτείται συμβολαιογραφική πράξη και μεταγραφή αυτής, αρμοδίως (υποθηκοφυλακείο, κτηματολόγιο), αν αφορά σε ακίνητο, είτε με διάταξη τελευταίας βουλήσεως (διαθήκη).
    Εδώ χρειάζεται προσοχή, διότι αν ο μακαρίτης έχει αφήσει σε κάποιους κληρονόμους, μόνο την επικαρπία και όχι πλήρη κυριότητα, μπορεί να θίγεται η νόμιμη μοίρα τους και να υπάρξει πρόβλημα !
     Η επικαρπία, όμως, μπορεί να αποκτηθεί ΚΑΙ με χρησικτησία, όπως ισχύει και με την κυριότητα : έτσι, αν κάποιος, μαζεύει επί 20 χρόνια τις ελιές, από ένα χωράφι, χωρίς εναντίωση, εκ μέρους του ιδιοκτήτη, μπορεί να επικαλεστεί απόκτηση επικαρπίας, με πρωτότυπο τρόπο.
     Το ΒΑΣΙΚΟ χαρακτηριστικό της επικαρπίας, είναι ότι, κατά κανόνα, λόγω του προσωπικού της χαρακτήρα (συνήθως, μεταξύ συζύγων ή συγγενών), είναι αμεταβίβαστη και παύει με το θάνατο του δικαιούχου (δεν κληρονομείται δηλαδή) και ΜΟΝΟ, αν έχει ρητά οριστεί, πως μπορεί να μεταβιβαστεί ή να κληρονομηθεί, ισχύει το αντίθετο !
     Ο προσωπικός της χαρακτήρας, ωστόσο, δεν συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να κατασχεθεί, όπως ίσως νομίζουν κάποιοι : όπως όλα τα εμπράγματα δικαιώματα, μπορεί να κατασχεθεί και να βγει σε πλειστηριασμό..
     Εδώ όμως, χρειάζεται προσοχή τώρα, εκ μέρους του υπερθεματιστή, διότι αποκτάει το δικαίωμα, ως έχει, που σημαίνει ότι, αν δεν έχει συμφωνηθεί ως μεταβιβαστέα, η επικαρπία, ο αποκτών αυτήν σε πλειστηριασμό, θα την έχει, έως ότου πεθάνει ...ο προηγούμενος δικαιούχος-οφειλέτης, που την έχασε και μόνον αν είναι μεταβιβαστέα, θα την έχει, έως το δικό του θάνατο !
     Αυτά σε γενικές γραμμές, ο Νόμος, ρυθμίζει και αρκετά άλλα ζητήματα, όπως τι γίνεται, σε περίπτωση καταστροφής ή απαλλοτρίωσης του πράγματος, αν μπορεί και σε τι έκταση να κάνει παρεμβάσεις ο επικαρπωτής, στο πράγμα και ποια η τύχη τους, μετά τη λήξη της επικαρπίας, πότε παραγράφονται οι εκατέρωθεν αξιώσεις, μεταξύ επικαρπωτή και ψιλού κυρίου κλπ
    

Φαινομενικά απλές υποθέσεις..

    Τις προάλλες, μία κυρία ανέφερε ότι της τηλεφώνησαν από εταιρία ενημέρωσης οφειλών και της είπαν, ότι χρωστάει χρήματα, από πιστωτική κάρτα, σε τράπεζα, από το έτος ...1999 !
   Της είπαν ότι το συνολικό υπόλοιπο είναι 11.300 ευρώ, αλλά θα μπορούσε να "καθαρίσει", δίνοντας 1350 ευρώ και εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σαν ένας πολύ καλός συμβιβασμός.
    Όπως καταλαβαίνει κανείς, το νομικά ενδιαφέρον σκέλος της υπόθεσης, έχει να κάνει, με το κατά πόσον, μπορεί μία τράπεζα να ζητά αυτά τα χρήματα, μετά από 15 χρόνια, με άλλα λόγια, πότε παραγράφεται η οφειλή από πιστωτική κάρτα...
    Σε άλλη ανάρτηση, έχουμε αναφερθεί γενικά στο πότε παραγράφονται τα (ιδιωτικά) χρέη, όμως αυτή η περίπτωση, μιας και βασίζεται και σε πραγματικά δεδομένα, προσφέρεται για ειδικότερη ανάλυση !
     Το όλο ζήτημα, μόνο απλό δεν είναι, όπως τελικά αποδεικνύεται (φαινομενικά η εισπρακτική εταιρία, σε συνεργασία με την τράπεζα, εννοείται, εμφανίζεται πολύ γενναιόδωρη, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι) και πρέπει να εξεταστεί σε 2 επίπεδα : πρώτον, τι λέει ο Νόμος και δεύτερον, τι λένε ..τα Δικαστήρια, ήτοι πως ..ερμηνεύεται ο Νόμος.
     Ο γενικός κανόνας, είναι ότι τα χρέη, παραγράφονται μετά από 20 χρόνια, ωστόσο πρόκειται για κανόνα, με ουκ ολίγες εξαιρέσεις : μία από αυτές ορίζει, ότι οι εμπορικές απαιτήσεις και μάλιστα όχι όλες (!), αλλά οι πιο συνηθισμένες, όπως η οφειλή από παραδοθέντα εμπορεύματα, παραγράφονται στην 5ετία.
      Μία τράπεζα, εκ του Νόμου μάλιστα, θεωρείται -νομικά- έμπορος και ορθά, αφού ουσιαστικά αγοράζει το χρήμα πάμφθηνα και το πουλάει πανάκριβα, ωστόσο, σύμφωνα και με τα Δικαστήρια, η οφειλή από πιστωτική κάρτα, δεν είναι εμπορικής φύσεως, αλλά αστικής, είναι ένα κοινό δάνειο, με συνέπεια να πηγαίνει στη συνήθη, 20ετή παραγραφή !
      Αυτή η ερμηνεία, σηκώνει πολύ κουβέντα και προσωπικά, θεωρώ πως μάλλον είναι λάθος, αφού δεν είναι αυτή η έννοια-μορφή του δανείου, που είχε υπόψη του ο Νομοθέτης του αστικού Κώδικα, όταν θέσπιζε την 20ετή παραγραφή : δάνειο, θα έπρεπε να θεωρείται μόνο η συναλλαγή, μεταξύ ιδιωτών, που είναι σχεδόν ισοδύναμοι και που οι όροι του, συμφωνούνται και γίνονται αποδεκτοί αμοιβαία (επιτόκιο, διάρκεια, όροι εξόφλησης κλπ) και όχι η μαζική "πώληση" δανείων, μέσω πιστωτικών καρτών, στους όρους των οποίων, προσχωρεί κάποιος, θέλοντας και μη, αφού είναι προκαθορισμένοι, από την εκάστοτε "εμπορική" τράπεζα (θεωρώ δηλαδή ότι εδώ το χρέος, είναι εμπορικό και θα έπρεπε να υπόκειται σε 5ετή παραγραφή).
       Η υπόθεση όμως, δεν τελειώνει εδώ, διότι υπάρχει μία άλλη, πιο σαφής, αυτή τη φορά διάταξη, που ορίζει ότι οι απαιτήσεις για τοκοχρεωλύσια (σκέτους τόκους, αλλά και κεφάλαιο μαζί με τόκους), παραγράφονται μετά από 5 έτη !
       Συνεπώς, στο αρχικό παράδειγμα, η εισπρακτική εταιρία και η τράπεζα, γνωρίζοντας την 5ετή παραγραφή των τόκων, ζήτησαν αυτό που δικαιούνται, δεν έδειξαν κάποια φιλανθρωπία, αλλά ένα δόλωμα, για να φανεί ως "ευκαιρία" ο συμβιβασμός, διότι είναι σαφές ότι το αρχικά οφειλόμενο ποσόν, ήταν μικρό, αλλά με τους συνεχείς ανατοκισμούς, ξεπέρασε τα 11 χιλιάρικα... (προσωπικά θεωρώ, ότι ίσως το πραγματικά-μη παραγεγραμμένο μέρος της απαίτησης, να ήταν και μικρότερο, από την άλλη όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν ζήτησαν ΟΛΟ το ποσόν, ενώ ίσως θα μπορούσαν, βασιζόμενοι στην άγνοια των σχετικών διατάξεων, εκ μέρους των οφειλετών).
       Το ζήτημα περιπλέκεται έτι περαιτέρω, από μερίδα της Νομολογίας, που θεωρεί ότι αν η σύμβαση της πιστωτικής κάρτας, έχει καταγγελθεί, από την τράπεζα, τότε οφείλεται ολόκληρο το ποσόν, μαζί με τους ανατοκισμούς, ακόμα και μετά από 15 χρόνια !
       Είναι και αυτό ένα παράδειγμα ..ερμηνείας και εφαρμογής των Νόμων, από τα Δικαστήρια, που αντιμετωπίζουν πολλές διατάξεις, ως ελατήρια, που συμπιέζουν ή τεντώνουν, κατά το δοκούν και συνήθως, υπέρ ..των τραπεζών και γενικά του ισχυρότερου (γεγονός, που ερμηνεύεται ίσως με κοινωνιολογικούς και ψυχολογικούς όρους, που εκφεύγουν της νομικής επιστήμης).

Πένα ή καλάσνικοφ ;

   Ποιο από τα δύο κάνει μεγαλύτερη ζημιά ; Η απάντηση είναι εύκολη : ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, μπορεί να "σκοτώσει" κυριολεκτικά και μεταφορικά, πολύ περισσότερους, τα αποτελέσματά του, θετικά ή αρνητικά, είναι πολύ ευρύτερα, από ένα όπλο, όπως το καλάσνικοφ !
  Τα θύματα ενός όπλου, είναι περίπου όσα και οι σφαίρες του, περιορισμένα, τα γραπτά όμως μένουν και κυρίως απευθύνονται σε μάζες ανθρώπων, είναι "όπλα" μαζικής εμβέλειας, τα οποία ωστόσο μπορεί να κάνουν και καλό, όχι μόνο κακό...
  Αν π.χ το Κοράνι (αν, επαναλαμβάνω, για να μην γίνω στόχος ..τζιχαντιστών, εξάλλου δεν το έχω διαβάσει) προτρέπει τους "πιστούς" σε πράξεις ωμής βίας, τότε είναι προφανώς πολύ πιο επικίνδυνο, από τα πραγματικά όπλα των φανατικών και αντίστοιχα, το Ευαγγέλιο του Χριστού, Ιερό κείμενο που κηρύσσει την Αγάπη, ακόμα και προς τους εχθρούς, είναι ένα "όπλο του Καλού" !
  Τα όσα έγιναν στη Γαλλία, απασχολούν την κοινή γνώμη παντού, ωστόσο οι αντιδράσεις, υπήρξαν, ως συνήθως, στην εποχή των αντισόσιαλ μίντια, αψυχολόγητες και βιαστικές και ωθούν πολύ κόσμο, να ταυτιστεί με τον Λεπέν, που είπε ότι "δεν είμαι, ούτε αισθάνομαι σαρλί"...
   Η μαζική ταύτιση τόσων πολλών, με κάτι, που μέχρι χθες δεν γνώριζαν και το πιθανότερο, ούτε τώρα γνωρίζουν, οδηγεί πολλούς, από αντίδραση και όχι μόνον, να λένε το αντίθετο, που είναι και το πιο λογικό, αφού δεν μπορεί να ταυτίζεσαι με κάτι άγνωστο !
   Προφανώς, οι νεκροί πάντα προκαλούν τη συμπάθειά μας, ενώ και η έκφραση "είμαι σαρλί" προφανώς, δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο έντυπο, αλλά γενικά, στην ελευθερία του Τύπου.
    Το ζήτημα αυτό είναι μεγάλο, έχει απασχολήσει πολύ κόσμο (ακόμα και ως θέμα έκθεσης ιδεών), αλλά είναι εξίσου απλή και η βασική ιδέα : όπως ΚΑΘΕ ελευθερία, έτσι και η ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, έχει κάποια ΟΡΙΑ, δε γίνεται αλλιώς !
    Η ελεύθερη έκφραση γνώμης, η διαφωνία κλπ είναι μεγάλες κατακτήσεις του πολιτισμού και κατοχυρώνονται και συνταγματικά, ωστόσο από μία σειρά άλλων Νόμων, γίνεται προφανές, ότι υπάρχουν όρια : έτσι π.χ δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης οι διατάξεις περί συκοφαντικής δυσφήμησης (δια του Τύπου και όχι μόνον), ούτε οι διατάξεις, που τιμωρούν τη βλασφημία και την προσβολή της επικρατούσας θρησκείας.
     Η γλώσσα, ως γνωστόν, κόκκαλα δεν έχει, αλλά τσακίζει κόκκαλα, μπορεί να εξοντώσει κάποιον, με τον πιο άσχημο τρόπο, όποιος διαθέτει ένα μέσο έκφρασης (γραπτό ή προφορικό), έχει σημαντική εξουσία, αλλά και σημαντική ΕΥΘΥΝΗ, στο πως το χρησιμοποιεί, ανάλογα και πόσο μεγάλο είναι το κοινό του !
     Ο φόνος είναι καταδικαστέος, σε κάθε περίπτωση, εκτός από την περίπτωση, που σκοτώνεις, για να σώσεις τη ζωή σου, που απειλείται (νόμιμη άμυνα), ωστόσο το "σαρλί", δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι χρησιμοποίησε λάθος την εξουσία του, την πένα του, έθιξε τη θρησκευτική συνείδηση πολλών, προκάλεσε, δέχτηκε απειλές και προειδοποιήσεις, αλλά συνέχισε και ήταν θέμα χρόνου, να βρεθούν 2-3 "τρελοί", για να εκφράσουν τη βουβή οργή εκατομμυρίων μουσουλμάνων.
      Μην ξεχνάμε ότι εκτός, από τη νόμιμη κρατική τρομοκρατία, ήτοι την επιβολή, της κρατικής θέλησης, με την απειλή κυρώσεων, υπάρχει και η τρομοκρατία των ΜΜΕ : γιατί είμαι υποχρεωμένος π.χ να ακούω όλη την ημέρα ανούσια κουτσομπολιά, τι είπε ή τι έκανε η Μενεγάκη ή ο Λιάγκας ; Δεν είναι αυτό μία μορφή τρομοκρατίας, όταν κάποιοι άλλοι αποφασίζουν τι θα βλέπεις και θα ακούς, στα κανάλια ;
       Η απάντηση, φυσικά, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι "αν δεν σου αρέσει, άλλαξε κανάλι ή μην τα βλέπεις, όμως μακάρι να ήταν τόσο απλό το θέμα...
       Δεν είναι μόνο η άθλια ποιότητα των προγραμμάτων, του περιεχομένου, των προσώπων ακόμα (δεν μιλάω απαραίτητα για τις φάτσες, για να μην θεωρηθώ φασίστας), που προβάλλονται, είναι και άλλα, που τρομοκρατούν, όπως η βάναυση κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας κλπ, που, αντικειμενικά, συνιστούν μία βίαιη επέμβαση στην αισθητική και όχι μόνον του αναγνώστη ή ακροατή !
       Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τους φονιάδες και τους τρομοκράτες των καλάσνικοφ, αλλά μην ξεχνάμε ποτέ τον Κανόνα, ότι η βία γεννιέται από τη βία, ως αντίδραση-απάντηση, ότι υπάρχουν πολλές μορφές τρομοκρατίας και όλες οι ελευθερίες, έχουν κάποια όρια, η υπέρβαση των οποίων, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά.
       

Μη ταπεινά αίτια ...οι κλέφτες ; (!)

    Προχθές ήμουν στο 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων και περιμένοντας (μάταια, ως συνήθως, αφού λίγες υποθέσεις δικάζονται σε μια μέρα) τη σειρά μας, παρακολούθησα αναγκαστικά μία άλλη υπόθεση : επρόκειτο, για διακεκριμένη κλοπή, από βαλίτσες ταξιδιωτών, στο αεροδρόμιο, με κατηγορούμενους, ανθρώπους που τις φόρτωναν στα αεροπλάνα !
  Ιδιαίτερη εντύπωση, μου έκανε η πρόταση του κ.Εισαγγελέα, να αναγνωριστεί στους (ένοχους, εννοείται, κατά τον ίδιο) κατηγορούμενους, το ελαφρυντικό των μη ..ταπεινών αιτίων (δηλαδή κινήτρων), όταν η συμπεριφορά αυτή, περιέχει μεγάλη ηθική απαξία, αφού βάζεις χέρι, σε πράγματα, που είναι ευάλωτα και εκτός ελέγχου των ιδιοκτητών τους (γι' αυτό άλλωστε είναι και κακούργημα, αυτή η περίπτωση κλοπής, όπως έχουμε δει στην σχετική ανάρτηση).
  Το συγκεκριμένο ελαφρυντικό είναι ένα από τα πέντε, που προβλέπει ο ποινικός κώδικας (υπάρχει επίσης σχετική ανάρτηση, όπου αναλύονται συνοπτικά) και βρίσκεται στη λογική του "αμάρτησα για το παιδί μου", ωστόσο ο κ.Εισαγγελέας, δεν αιτιολόγησε περαιτέρω, που βάσιζε την εισήγησή του, για την αναγνώρισή του, στη συγκεκριμένη υπόθεση.
   Εκτός από τα μη ταπεινά αίτια, στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και οι περιπτώσεις της απόλυτης ένδειας-φτώχειας και της εξάρτησης από άλλο πρόσωπο : έτσι π.χ για να γίνει δεκτό αυτό το ελαφρυντικό σε περίπτωση κλοπής, θα πρέπει ο δράστης να ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και να στερείται βασικά αγαθά (αν δε, κλέψει φαγώσιμο, για άμεση κατανάλωση, ως γνωστόν, μπορεί να κριθεί ακόμα και ατιμώρητος) !
   Συνεπώς, στην προκείμενη περίπτωση, η πρόταση του κ. Εισαγγελέα, θεωρώ ότι είναι μάλλον αδύνατον, να γίνει δεκτή από το Δικαστήριο : κατά κανόνα, το εν λόγω ελαφρυντικό, γίνεται δεκτό σε οικονομικά αδικήματα, όπως η έκδοση ακάλυπτης επιταγής και η μη καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, όταν ο "δράστης" (συνήθως επιχειρηματίας), έχει πέσει έξω-πτωχεύσει, από λόγους, που συχνά εκφεύγουν τελείως της επιρροής του (επειδή π.χ επένδυσε σε ένα κράτος-αρπακτικό, όπως το ελληνικό, που βάζει χέρι και αρπάζει ιδιωτικές περιουσίες, για να συντηρηθεί), αν και το πιο σωστό και Δίκαιο, θα ήταν να αθωωνόταν τελείως, εφόσον λείπει ο (αναγκαίος) δόλος...
   Γενικά, τα Δικαστήρια είναι αρκετά φειδωλά, στην ανάλυση των κινήτρων του δράστη και στην αναγνώριση της ..μη ταπεινότητας (ιδιοτέλειας, θα λέγαμε αλλιώς) αυτών, ενώ είναι και στατιστικά ίσως, το λιγότερο προβαλλόμενο ελαφρυντικό, εκ μέρους των κατηγορουμένων : άλλες περιπτώσεις, από τη Νομολογία, είναι π.χ ο ισχυρισμός κάποιου ότι έμπλεξε με διακίνηση ναρκωτικών, επειδή είχε πολλά δάνεια ή ήταν άρρωστη η γυναίκα του (και πολυδάπανη η θεραπεία) ή ότι μετέφερε λαθρομετανάστες, αλλά χωρίς αντάλλαγμα, από ..ανθρωπισμό !
   Η συγκεκριμένη υπόθεση πάντως, ανέδειξε και άλλα σημαντικά ζητήματα, μιας ποινικής Δίκης : πρώτον, φάνηκε ότι η υπόθεση δεν είναι "δεμένη" από την Αστυνομία και τα αποδεικτικά στοιχεία ελάχιστα...Είναι σύνηθες, όταν γίνονται πολλές καταγγελίες, για κλοπές, διαρρήξεις ή ληστείες ή ναρκωτικά, σε ένα μέρος, να οργανώνονται επιχειρήσεις-σκούπες, επί δικαίων και αδίκων (και μετά λένε ότι τα κρούσματα μειώθηκαν, ως επιπλέον επιχείρημα, ότι αυτοί ήταν οι δράστες !)
    Παρότι είναι προφανές ότι υπήρξε βιασύνη, προχειρότητα και λάθη, εκ μέρους των διωκτικών Αρχών, οι κατηγορούμενοι έκαναν οι ίδιοι το λάθος, να σπάσουν-ομολογήσουν, στην προανάκριση και να "δίνουν" ο ένας τον άλλον και αυτό είναι ίσως το μόνο (μπορεί όμως και αρκετό) επιβαρυντικό στοιχείο, εναντίον τους.
    Στις ερωτήσεις των δικαστών, γιατί αρχικά ομολόγησαν, εφόσον στο ακροατήριο, αρνήθηκαν την εμπλοκή τους, στην υπόθεση, οι απαντήσεις, κάθε άλλο, παρά πειστικές υπήρξαν (αντικειμενικά, είναι δύσκολο να πείσεις, εκ των υστέρων, ότι δεν είχες πρόθεση να ομολογήσεις...) : μίλησαν για πιέσεις (ακόμα και ξύλο) από τους αστυνομικούς, ότι ήταν επί πολλές ώρες, στο ανακριτικό δωμάτιο, νηστικοί και χωρίς τουαλέτα, ότι δεν είχαν τα γυαλιά τους, ώστε να διαβάσουν τι υπογράφουν κ.α.
    Επειδή σχεδόν πάντα, η Αλήθεια είναι περίπου στη μέση, είναι γεγονός, ότι οι Αστυνομικοί, στην πράξη, κάνουν διάλογο, με το μάρτυρα ή τον κατηγορούμενο, αλλά το ..τι γράφουν στο χαρτί, πολύ συχνά, απέχει, από αυτό, που έχει ειπωθεί, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία, όταν ο κατηγορούμενος, έχει αφενός δικαίωμα σιωπής και αφετέρου, πρέπει να ...υπογράψει, στο τέλος (αν υπογράφεις, χωρίς να διαβάσεις, έχεις ευθύνη, όσο κουρασμένος ή πιεσμένος και να είσαι, χωρίς την υπογραφή σου, το κείμενο, δεν έχει καμία αξία, ούτε σαν αποδεικτικό μέσο, ούτε σαν ..μυθιστόρημα) !
     

υπόθεση Μένη Κουμανταρέα !

   Η δολοφονία του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα, μέσα στο σπίτι του, στην Κυψέλη, που εξιχνιάστηκε πρόσφατα, προκάλεσε αίσθηση και προσφέρεται όχι μόνον για νομική ανάλυση, αλλά και για γενικότερα συμπεράσματα !
  Όσον αφορά το καθαρά νομικό σκέλος της υπόθεσης, επειδή οι κατηγορούμενοι είναι δύο, ανακύπτουν τα γνωστά προβλήματα, που υπάρχουν σε κάθε περίπτωση, όπου έχουμε έγκλημα από κοινού, εκεί όπου οι δράστες, είναι περισσότεροι του ενός : να αποκαλυφθεί δηλαδή ποιος ήταν ο ρόλος καθενός και τι είδους συμμετοχής έχουμε (συναυτουργία, ηθική αυτουργία, άμεση ή απλή συνέργεια).
   Όταν οι μόνοι που ξέρουν την αλήθεια, το τι συνέβη, είναι ..οι ίδιοι οι δράστες, κατά κανόνα, τα ρίχνει ο ένας στον άλλον, εφόσον ο πραγματικός υπαίτιος δεν είναι αρκετά άντρας, για να το πάρει πάνω του και να απαλλάξει τον άλλον ή να πέσει ο άλλος, στα πιο μαλακά !
   Έτσι, ο καθένας μπορεί να μπλέξει, αν βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και μετά να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εφόσον μάλιστα οι αστυνομικές-διωκτικές αρχές, δεν είναι σε θέση να "δέσουν" την υπόθεση, πέραν αμφιβολίας, με αντικειμενικά δηλαδή αποδεικτικά στοιχεία.
   Ο βαθμός συμμετοχής κάποιου, σε ένα έγκλημα, όπου συμμετέχουν περισσότεροι, κρίνεται σε δύο επίπεδα : πρώτα στο αντικειμενικό (τι έκανε) και μετά στο υποκειμενικό (ποιος ήταν ο δόλος-η πρόθεσή του) !
   Έτσι εδώ π.χ, αν ο αρχικός στόχος, ήταν μόνο η ληστεία, δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία της ανθρωποκτονίας από κοινού, εφόσον ο ένας, εκείνη τη στιγμή, αποφάσισε (και) να σκοτώσει (ο θάνατος, αν δεν απατώμαι, οφείλεται σε στραγγαλισμό, με τα χέρια και εικάζω ότι δεν τον έσφιγγαν και οι δύο, ταυτόχρονα, στο λαιμό...).
   Από τη στιγμή λοιπόν, που ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, για το φόνο και με δεδομένο ότι η μαρτυρία συγκατηγορουμένου, από μόνη της, ΔΕΝ αποτελεί καν αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, τη λύση θα μπορούσε να δώσει, μόνον η αστυνομική-ανακριτική έρευνα (π.χ αν είχαν βρεθεί αποτυπώματα στο λαιμό του θύματος).
   Από τις αποκαλύψεις τώρα, για τους δράστες και τη σχέση τους, με το θύμα, προκύπτουν γενικότερα συμπεράσματα, για την ανθρώπινη φύση και διδάγματα : πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνεται και πάλι, ότι ουδείς πιο αχάριστος, του ευεργετηθέντος...
   Το θύμα, είχε ευεργετήσει επανειλημμένα τον ένα, από τους δράστες : αποδεικνύεται έτσι, πως όταν μια σχέση βασίζεται στο ότι ο ένας δίνει και ο άλλος παίρνει, αυτός που παίρνει είναι πάντα ανικανοποίητος, θέλει ολοένα και περισσότερα και ξεχνάει τα προηγούμενα και πως όταν σταματήσει ..το δόσιμο, εξαγριώνεται και επαναστατεί, κατά του ευεργέτη !
   Για να κάνουμε και έναν πολιτικό παραλληλισμό, είναι σχεδόν ίδια περίπτωση, με όλους αυτούς, που λίγδωσε το αντεράκι τους, με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και όταν τελείωσαν τα δανεικά, από τα οποία έτρωγαν και αυτοί, στράφηκαν εναντίον τους και πήγαν, εν μία νυκτί, σε άλλα κόμματα (κυρίως συριζα και μετά χ.α και ανελ).
   Τα "λάθη" του θύματος (που σε καμία περίπτωση φυσικά δε δικαιολογούν ένα τόσο βίαιο έγκλημα) είναι ότι έτρεφε το φίδι στον κόρφο του, δεν πρόσεξε τις παρέες του και εκμυστηρευόταν πράγματα, που δεν χρειαζόταν (όπως ότι είχε 150 χιλιάρικα στο διαμέρισμά του, από πώληση άλλου ακινήτου).
    Το να βάζεις τα λεφτά στο στρώμα και όχι στην τράπεζα, είναι επίσης λάθος, διότι εκεί κινδυνεύουν περισσότερο, είναι Νόμος, πως χάνεις εκείνο, που προσπαθείς με κάθε τρόπο, ιδίως πονηρό, να διαφυλάξεις !
     Αυτό πάντως, που, προσωπικά, με στενοχωρεί περισσότερο, είναι ο Κατήφορος, η Κατάντια της Φωκίωνος Νέγρη : βρέθηκα εκεί το καλοκαίρι, για λίγο, μετά από χρόνια και με όσα έβλεπα, με έπιασε κατάθλιψη.
     Ελάχιστη κίνηση πλέον, ηλικιωμένοι να κάθονται σε ίδια τραπέζια, με νεαρούς αλλοδαπούς ή με τοξικομανείς, πακιστανός με θηλυπρεπή εμφάνιση και κίνηση να σουλατσάρει και γενικά, μου έδωσε την εντύπωση ότι η περιοχή, έχει πιάσει πάτο !
     Μιλάμε για μία περιοχή, που έσφυζε από ζωή, στα τέλη της δεκαετίας του '80, αρχές '90, μία συχνή επιλογή για τη βόλτα του Σαββατόβραδου, από μαθητές και όχι μόνον (το μόνο που έχει μείνει στη θέση του, είναι το Goody's, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης) και που τώρα, σε απωθεί.
    

Πως θα σωθούμε από τον ..κομμουνισμό ;

   Αφού δεν βρέθηκαν οι 12 και πήγαμε σε εκλογές, ο εφιάλτης του κομμουνισμού, είναι πιο κοντά από ποτέ, αφού η παρούσα δυναμική του συριζα, δείχνει ότι θα είναι πρώτο κόμμα, στις 25 Γενάρη και επωφελούμενος, από έναν άθλιο εκλογικό Νόμο, είναι πιθανόν (κάθε άλλο, παρά σίγουρο) να σχηματίσει κυβέρνηση, μαζι με άλλους (και να δούμε το στρατούλη και το λαφαζάνη υπουργούς ! μιλάμε για θρίλερ..).
  Ο παρών εκλογικός Νόμος, που μπορεί κάποτε να υπηρέτησε το σκοπό του, ωστόσο τώρα γυρνάει ως μπούμερανγκ, στους εμπνευστές του, επιτρέπει να κυβερνά μία ..μειοψηφούσα πλειοψηφία, της τάξης του 30% και ουσιαστικά επιτρέπει σε 100 χιλιάδες τρωκτικά (διαφορά πρώτου και δεύτερου κόμματος), να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, ανάλογα με το ποιος δίνει περισσότερο τυράκι (η φάκα είναι πάντα αόρατη, γι' αυτούς).
  Τη λέξη κομμουνισμός, δεν τη χρησιμοποιώ φυσικά, με την κυριολεκτική έννοια, του ΚΚΕ, ο συριζα κάθε άλλο παρά κομμουνιστικό κόμμα είναι (ποτέ το ΚΚΕ δεν θα συνομιλούσε με Αγγελοπούλου και Λάτση), αλλά με την έννοια της "αριστεράς", του "σοσιαλισμού", του "προοδευτισμού" και τόσων άλλων απατηλών λέξεων, χωρίς νόημα και αντίκρισμα, που συνοψίζονται σε ΕΝΑ και μόνον πράγμα : τα δικά μας, δικά μας και τα δικά τους, ..δικά μας !
   Ουσιαστικά τυχόν κυβέρνηση συριζα, δεν θα αποτελεί, όπως λέγεται "αριστερή παρένθεση", αφού μετά τη Μεταπολίτευση και την ακροδεξιά παρένθεση της χούντας και ιδίως, μετά το '81, ΜΟΝΟ αριστερές κυβερνήσεις είχαμε, στη χώρα : απλά οι Σαμαροβενιζέλοι, θέλοντας και μη, εφάρμοσαν και λιγότερο "προοδευτικά" μέτρα, ενώ ο συριζα εκφράζει το βαθύ πασοκ, τις πιο σκοτεινές όψεις των σοσιαληστών.
    Ο ιδιότυπος κομμουνισμός, που εγκαταστάθηκε στη χώρα το 1981 και κατέστρεψε την οικονομία αλλά ΚΥΡΙΩΣ και δυστυχώς, την κοινωνία, επανέρχεται λοιπόν δριμύτερος, μετά από ένα διάλειμμα "μετριοπαθών κυβερνήσεων", από το 2010 έως σήμερα !
    Αν θέλουν οι Σαμαροβενιζέλοι να δουν ποιος φταίει, για αυτήν την εξέλιξη, βέβαια, δεν έχουν παρά να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους, η κυβέρνηση αυτή έπεσε, όπως όλες, επειδή απλά δεν έκανε αυτό που έπρεπε (έχουν βέβαια ευθύνες και οι Ευρωπαίοι, που πίεσαν πολύ τις καταστάσεις και οδήγησαν σε πρόωρη εκλογή ΠτΔ, ωστόσο και δύο μήνες ή και δύο χρόνια παράταση, να έδιναν, πάλι τίποτα δεν θα έκανε η προηγούμενη συγκυβέρνηση).
    Τα λάθη του Σαμαρά είναι πολλά και μεγάλα : με υπουργούς π.χ τον Ντινόπουλο και το Μητσοτάκη, απλά δεν πας πουθενά ! Χρειαζόταν, προκειμένου να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, να μπουν άνθρωποι, που δεν υπολογίζουν πολιτικά κόστη : ο μεν πρώτος, έχω δει να τον πλησιάσουν τρωκτικά, για ρουσφέτι, μέσα σε Εκκλησία, πριν τελειώσει η Θ. Λειτουργία, ενώ ο δεύτερος, έπρεπε από το καλοκαίρι να απολύσει 15000 τρωκτικά και -λέει- δεν ..πρόλαβε ! (έβγαζε σέλφι στο Μαραθώνιο)
     Στα ντουζένια της κρίσης, απολύονταν 1000 άτομα, από τον ιδιωτικό τομέα, ημερησίως, ήτοι 30.000 το μήνα και ο κούλης, δεν ..κατάφερε να απολύσει 15000 τρωκτικά σε 5 μήνες, ενώ αυτό θα μπορούσε να γίνει σε ΜΙΑ μέρα, με αντίστοιχη κατάργηση οργανικών θέσεων...
     Τέλοσπάντων, αυτά είναι γνωστά και λυπηρά, οι Σαμαροβενιζέλοι, επέλεξαν να σώσουν το παρελθόν, σε βάρος του μέλλοντος, να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τον καρκίνο, με αίμα, αντί να τον αποκόψουν, έκαναν άλλα αντί άλλων ή δεν έκαναν τίποτα, όπου έπρεπε να δράσουν γρήγορα και ορθώς καταποντίστηκαν !
     Επειδή όμως, εχθρός του κακού, είναι το χειρότερο, πρέπει να δούμε αν υπάρχει ανάχωμα, τρόπος να σταματήσει το πισωγύρισμα στη δεκαετία του '80, στην αρχή του κακού : αυτή τη στιγμή, ως η ΜΟΝΗ εναλλακτική, προβάλλει το ΠΟΤΑΜΙ, στη λογική ότι στους τυφλούς, βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
     Διότι και το Ποτάμι, φουσκώνοντας απότομα, παρασέρνει πάντα και σκουπίδια, φερτές ύλες κλπ (δεν αναφέρομαι απαραίτητα στο βαλλιανάτο, χαχα) και σίγουρα δεν εκφράζει, μία (μεγάλη θέλω να πιστεύω) μερίδα από εμάς, που προσδιοριζόμαστε ως φιλελεύθεροι, της πατριωτικής, όχι εθνικιστικής, κεντροδεξιάς (η αυριανή προσχώρηση της ΔΡΑΣΗΣ στο Ποτάμι, πάντως μας λύνει τα χέρια, ώστε να ψηφίσουμε το Σ.Θεοδωράκη, με λιγότερες τύψεις) !
     Πάντως, δεν είμαι σίγουρος, αν και το Ποτάμι, η λεγόμενη συνομωσία του Καλού, θα μπορέσει να κερδίσει αυτή τη μάχη (τον πόλεμο σίγουρα, μακροπρόθεσμα, όπως πάντα) και αυτό το βασίζω στο εξής : ακούω συνέχεια ψηφοφόρους του συριζα, να λένε "ξέρουμε ότι ο τσίπρας μας κοροϊδεύει, ότι άλλα υπόσχεται και άλλα θα κάνει, ότι είναι ένας ακόμα ανεπάγγελτος" κ.ο.κ και παρόλαυτά δηλώνουν ότι θα τον ψηφίσουν, οπότε η κατάσταση (η δική τους και κατ' επέκταση και της χώρας) φαντάζει ...αθεράπευτη.
     Το άμεσο μέλλον, θα δείξει αν τη λύση θα δώσει και πάλι ένας ηλίθιος, διότι ο ρόλος των ηλιθίων στην Ιστορία είναι πάντα καθοριστικός : αναφέρομαι φυσικά σε αυτόν, που χθες ίδρυσε κόμμα και πιθανόν να προκαλέσει τη μεγαλύτερη φθορά στο συριζα !