το δικηγορικό απόρρητο, είναι απόλυτο και απαραβίαστο !

     Ίσως έχω ξαναπεί την περίπτωση και αλλού : μία γυναίκα, διέπραξε κλοπή από κατάστημα και ήρθε στο γραφείο μου, λέγοντας ότι "έκανε μία βλακεία" και μου εξήγησε ότι επέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των κλοπιμαίων, την επόμενη κιόλας μέρα (όχι βέβαια στα χέρια του θύματος, "χέρι με χέρι", αλλά εμμέσως).
  Εν συνεχεία, ανέλαβα το ρόλο του "ενδιάμεσου", μεταξύ δράστη και θύματος, με σκοπό να δούμε τι λείπει από τα πράγματα και πόσα χρήματα θέλει, για να αποζημιωθεί και για αυτά.
 Αφού καταλήξαμε σε ένα αρκετά μεγάλο ποσόν, η γυναίκα κατάφερε και το συγκέντρωσε (δεν έχει σημασία πως), έβαλε τα χρήματα σε λογαριασμό μου και τα πέρασα στο λογαριασμό του θύματος, αφού πρώτα είχαμε υπογράψει ένα συμφωνητικό, που έλεγε ότι υπό τον όρο της καταβολής, το θύμα της κλοπής, δηλώνει ότι έχει αποζημιωθεί πλήρως και δεν έχει άλλη απαίτηση.
  Από την αρχή η επιθυμία της, ήταν, να μην γίνουν γνωστά τα στοιχεία της, όχι μόνον για να μην συλληφθεί ή διωχθεί, αλλά και για να μην μαθευτεί στο περιβάλλον της, στην οικογένειά της κλπ.
   Μέχρι σήμερα, που μιλάμε, τα στοιχεία της, παραμένουν άγνωστα, τόσο στο θύμα της κλοπής, όσο και στην Ανάκριση (θεωρήθηκε κακούργημα, λόγω αξίας, άνω των 120.000 ευρώ) και στο ιδιωτικό συμφωνητικό, φαίνεται πως ενεργώ, για λογαριασμό της κυρίας με αρχικά π.χ Α.Α...
   Ένας (θαρραλέος ;) Εισαγγελέας, ζήτησε από Ανακριτή του Πειραιά, να με καλέσει ως μάρτυρα (σήμερα), για αυτή την υπόθεση ! Αρχικά, νόμιζα ότι έχει ...γίνει λάθος ή συνωνυμία, δεν μπορούσα να σκεφτώ ...σε ποια κλοπή, υπήρξα μάρτυρας και ...ένας φίλος, μου θύμισε την περίπτωση αυτή.
   Το κρίσιμο ερώτημα, φυσικά, ήταν να τους πω, ποια είναι η "κυρία Α.Α" (χαχα) και αναρωτιέμαι, γιατί με ταλαιπώρησαν, ενώ, ως Δικαστές, γνωρίζουν καλά τους Νόμους, αλλά και το επαγγελματικό-δικηγορικό απόρρητο, που με δεσμεύει (βέβαια, μία βόλτα στον όμορφο και πιο ανθρώπινο, από την Αθήνα, Πειραιά, είναι καλοδεχούμενη, αν εξαιρέσεις το κυκλοφοριακό κομφούζιο και τα 5 ευρώ, που έδωσα σε parking, που, μεταξύ μας, φαντάζει ως η ιδανική επένδυση, για τον Πειραιά σήμερα).
    Δεν κρύβω ότι, αρχικά αμφιταλαντεύτηκα, όχι φυσικά, για να "δώσω" την πελάτισσα, αλλά για το αν πρέπει να καταθέσω άλλα γεγονότα, αυτά, που ανέφερα στην αρχή (αν και μάλλον, είναι γνωστά, εφόσον ...με περίσσιο θράσος, είχα μπει στη "φωλιά του Λύκου", μέσα στη ΓΑΔΑ, για να καταθέσω στη δικογραφία το συμφωνητικό, εκεί όπου οι Αστυνομικοί, προφανώς, δεν γνωρίζουν τόσο καλά τι είναι και που στηρίζεται το "δικηγορικό απόρρητο").
   Στην αρχική ανάγνωση του άρθρου 212 του ΚΠΔ, φαίνεται να υπάρχει ένα "παραθυράκι", ώστε να καταθέσει ο δικηγόρος, ως μάρτυρας, σε υπόθεση πελάτη του, αν το κρίνει ο ίδιος και η "συνείδησή του"...
    Όμως, αν το ξαναδιαβάσει κανείς καλύτερα, βλέπει ότι η απαγόρευση, είναι απόλυτη, αφού στην τελευταία παράγραφο, λέει πως ο δικηγόρος, που δεν θα αναφέρει ότι κωλύεται να καταθέσει, λόγω επαγγελματικού απορρήτου, μπορεί να διωχθεί για ψευδορκία και λίγο πιο πάνω, πως η τυχόν συγκατάθεση του πελάτη ("πήγαινε να καταθέσεις") ΔΕΝ αίρει την απαγόρευση-κώλυμα κατάθεσης !
   Διαβάζοντας δηλαδή το 212 ΚΠΔ, κατάλαβα, ότι και να ήθελα, θεωρητικά, δεν μπορώ και δεν επιτρέπεται να καταθέσω, ως μάρτυρας και να δώσω στοιχεία, από υπόθεση, που έχω χειριστεί, ως δικηγόρος (ακόμα και αν αυτά, είναι υπέρ του πελάτη, που λέει ο λόγος, χώρια ότι, αν καταθέσει δικηγόρος, είναι ΆΚΥΡΗ ή ακυρώσιμη και η όλη διαδικασία).
   Θεωρώ, ότι ακόμα και αν ο Νομοθέτης, δεν είχε κάνει, από μόνος του, την στάθμιση των έννομων αγαθών, που συγκρούονται και δεν είχε αξιολογήσει ως υπέρτερη την ανάγκη τήρησης του επαγγελματικού-δικηγορικού απορρήτου, η Κοινή Λογική και η συνείδηση του κάθε δικηγόρου, θα υπαγόρευε να μην μετατραπεί σε κοινό "χαφιέ" της Αστυνομίας ή των διωκτικών Αρχών, που "δίνει στεγνά" τον ...πελάτη-εντολέα του, διότι, αλλιώς, δεν ξανά έμπαινε κανείς, μέσα σε δικηγορικό γραφείο (χαχα), αν κλονιζόταν η σχέση εμπιστοσύνης και εχεμύθειας, δηλαδή, μεταξύ δικηγόρων και (υπαρκτών ή υποψήφιων) πελατών !
   Τέλος, να πω, ότι μου κάνει εντύπωση, γιατί η συγκεκριμένη δικογραφία, δεν έχει μπει ακόμα στο Αρχείο, από την στιγμή, που υπάρχει δήλωση του θύματος, περί ΠΛΉΡΟΥΣ ικανοποίησής του και γενικά πληρούνται όλοι οι όροι του άρθρου 384 & 1 του Ποινικού Κώδικα, για την εξάλειψη του αξιοποίνου, της κλοπής.

στους τυφλούς, βασιλεύει ο μονόφθαλμος

     Αφού όλοι, τις προηγούμενες μέρες, ασχολήθηκαν (και μάλιστα ...επί μακρόν) με τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, δεν άντεξα στον πειρασμό, να μην σχολιάσω, με την σειρά μου.
  Όπως λέει και ο τίτλος, η νίκη του συγκεκριμένου υποψηφίου, οφείλεται περισσότερο, στην απόρριψη των άλλων "προτάσεων", που ήταν η μία πιο τραγική, από την άλλη...
  Ας δούμε λοιπόν, ποιοι ήταν οι αντίπαλοι του Μακρόν : πρώτος, ο δεξιός, με τις αριστερές τσέπες, που ρήμαξε τα κρατικά ταμεία, για να βάλει ...όλο το σόι του, σε μοσχοπληρωμένες κρατικές αργομισθίες.
  Αν και θέλει μεγάλο θράσος και μόνον να κατεβαίνεις ως υποψήφιος, μετά από τόσα σκάνδαλα, ο κόσμος, μετά το δημόσιο αλεύρωμα, "τον μαύρισε" και στις εκλογές και δικαίως.
  Η περίπτωσή του, θυμίζει έντονα τους δικούς μας, γιαλαντζί, δεξιούς της ΝΔ, που επίσης βλέπουν την εξουσία, ως ευκαιρία λεηλάτησης των κρατικών ταμείων, για αυτούς και ...τους "κουμπάρους" τους και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ότι αυτά, συμβαίνουν και εις την Δύση και όχι μόνον εις την Κολομβία των Βαλκανίων !
  Και φυσικά το κορυφαίο τρολάρισμα το έκανε ο/η ψηφοφόρος, που έβαλε ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ, που έγραφε "για την Πηνελόπη", στο φάκελο...
  Πάμε τώρα, στους δύο λαϊκιστές των άκρων και πρώτα στα άκρα αριστερά : ο "Τσίπρας της Γαλλίας" (αν και ο ίδιος μίλησε, με πολύ απαξιωτικά λόγια, για τον Πρωθυπουργό μας) και μιλάμε για τον Τσίπρα, όχι τον σημερινό, αλλά εκείνον του 2015, που κουβάλαγε τα ίδια μυαλά, με τον Λαφαζάνη (!), θα πρέπει να είναι ...και ευχαριστημένος, με το ποσοστό, που πήρε (φαίνεται πως η τρέλα πουλάει) !
  Πάντως, επειδή σχολιάστηκε εκτενώς και ακόμα σχολιάζεται η στάση του, μετά το αποτέλεσμα, επειδή έτυχε να ακούσω και ζωντανά τις δηλώσεις του, η "γραμμή", της ...μη κατεύθυνσης, που έδωσε στα πρόβατα, που τον ψήφισαν, ερμηνεύεται, από εμένα τουλάχιστον, ως προτροπή για λευκό ή άκυρο, εμμέσως δηλαδή πριμοδοτεί και αυτός τον νικητή-πρώτο...
   Η (τέως, όπως φαίνεται) ακροδεξιά υποψήφια, δεν κατάφερε να δρέψει τους καρπούς της ξενοφοβίας, από τις συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις και μετακινείται διαρκώς, προς το κέντρο, αποδεικνύοντας ότι στόχος όλων, είναι μόνον η καρέκλα, οι ιδεολογίες, είναι απλά μέσα, για την κατάληψή της και ότι οι ακροδεξιοί είναι οι μεγαλύτεροι πολιτικοί απατεώνες !
  Κατόπιν αυτών, είναι σαφές, ότι οι Γάλλοι ψήφισαν πολύ σωστά και ώριμα, παρά τα τόσα τρομοκρατικά χτυπήματα, εις βάρος τους, απέρριψαν το λαϊκισμό και τις εύκολες δήθεν λύσεις και επέλεξαν ένα πρόσωπο, σχετικά νέο και άφθαρτο, τάση, που φαίνεται να ενισχύεται, μετά την εκλογή και του Τράμπ, ο κόσμος δηλαδή να γυρνάει την πλάτη, στους ανεπάγγελτους επαγγελματίες πολιτικούς...
   Να πούμε, τέλος, ότι "Εμμανουήλ" (ή εμμανουέλ, γαλλιστί) σημαίνει "ο Θεός είναι μαζί μας" και φαίνεται και από το αποτέλεσμα των εκλογών, ότι δεν εγκαταλείπει τον Κόσμο, στις δυνάμεις του σκότους !
   Όσο για το γεγονός, ότι μερικά χάπατα, σχολίασαν αρνητικά τον εορτασμό της Νίκης του Μακρόν, σε ...ακριβό μαγαζί, να πούμε πως αυτό, του πρόσθεσε πόντους, παρά του αφαίρεσε, αφού οι Γάλλοι είναι καλοπερασάκηδες...

δικαίωση εν μέρει

    Η κύρια αποστολή του παρόντος ιστολογίου, είναι η διάχυση της νομικής γνώσης, στους μη νομικούς, μέσα από την εκλαϊκευμένη, όσο το δυνατόν, παρουσίαση βασικών νομικών εννοιών και όρων.
 Βέβαια, πολλές αναλύσεις, επειδή βασίζονται κυρίως, στη Νομολογία και όχι στη θεωρία, φαντάζομαι ότι αφορούν και ίσως διευκολύνουν περισσότερο, τους νομικούς της πράξης.
 Δεν ξέρω βέβαια, ακριβώς σε ποιο βαθμό, έχει επιτύχει την αποστολή του, λόγω και περιορισμένης ανατροφοδότησης, από τους αναγνώστες (σε όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής του, θυμάμαι μόνον μία περίπτωση, μίας κυρίας, από τη Λάρισα, που με ευχαρίστησε τηλεφωνικά και δεν το λέω ...σαν παράπονο).
 Από εκεί και μετά, επειδή προέρχεται και από έναν νομικό της πράξης-μαχόμενο δικηγόρο, προσπαθεί να θίγει και τα "κακώς κείμενα" (που μόνον λίγα δεν είναι) της δικηγορικής καθημερινότητας και του τρόπου λειτουργίας (ή μη λειτουργίας) της Δικαιοσύνης.
 Θεωρώ δηλαδή ότι παράλληλα, συμβάλλει και στο δημόσιο νομικό Διάλογο, μέσα από τον οποίο, μπορεί να υπάρξει περαιτέρω προβληματισμός και ίσως διόρθωση λανθασμένων πρακτικών, ακόμα και μεταστροφές της Νομολογίας, εφόσον κάποιες απόψεις μου, υιοθετούνται από συναδέλφους και προβάλλονται έτι περαιτέρω (δεν ξέρω, αν διαβάζεται και από Δικαστές).
  Έτσι, π.χ σε ανύποπτο χρόνο, είχα εκφράσει τη γνώμη, ότι το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, θα έπρεπε να ελέγχεται, αναιρετικά, από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος, μέχρι τότε, αρνούνταν, λέγοντας ότι αυτό, κρίνεται, κυριαρχικά και διαπαντός, από το Δικαστήριο της ουσίας !
   Ήδη, με βάση και χθεσινά ρεπορτάζ, φαίνεται πως παγιώνεται πλέον η άποψη εκείνη, στον Άρειο Πάγο, που δέχεται τον αναιρετικό έλεγχο, της κρίσης του Εφετείου, για το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης και αισθάνομαι κάπως δικαιωμένος...
   Από την στιγμή, που ο ίδιος ο Νόμος, θέτει τα κριτήρια, με τα οποία υπολογίζεται "το εύλογον" της χρηματικής ικανοποίησης, δεν θα μπορούσε η δικανική κρίση αυτή, να μην υπόκειται σε έλεγχο, αναφορικά, με το αν και κατά πόσον, υπολογίστηκε σωστά, αν δηλαδή εφαρμόστηκαν ορθά, οι σχετικές νομικές διατάξεις !
   Από εκεί και μετά, σύμφωνα με όσα διέρρευσαν από τα δικαστικά ρεπορτάζ, έχω κάποιες επιφυλάξεις, για τη μία, από τις δύο περιπτώσεις και εξ ού, μίλησα για "εν μέρει" δικαίωση, στον τίτλο...
   Και οι δύο υποθέσεις, αφορούσαν αποζημίωση, λόγω ψυχικής οδύνης, από θανατηφόρα τροχαία και στη μεν μία, είχαν επιδικαστεί πολύ μικρά ποσά, στη δε δεύτερη, κρίθηκε, ότι οι αποζημιώσεις ήταν υψηλές.
   Ως προς τη δεύτερη λοιπόν, προσωπικά, ΔΕΝ θεωρώ, όπως ο Άρειος Πάγος, ότι ποσά, της τάξης των 30 ή 50 χιλιάδων ευρώ, είναι ...υπερβολικά, για ΘΆΝΑΤΟ συγγενούς, έστω και αν υπάρχει, όπως εδώ, συνυπαιτιότητα !
   Τέλος, από την πρόσφατη εμπειρία, προκύπτει μία αναντιστοιχία, ανάμεσα στα Αστικά και τα Διοικητικά Δικαστήρια, στο κομμάτι αυτό, όταν τα δεύτερα, δικάζουν περιπτώσεις αστικής ευθύνης του Δημοσίου (π.χ θάνατος, από ιατρική αμέλεια) και επιδικάζουν αποζημιώσεις εξαψήφιες και με πολλά μηδενικά (500 και 600 χιλιάδες, συνολικά).
   Και μπορεί το Δημόσιο (έστω και υπό καθεστώς Μνημονίων...) να μπορεί να δώσει αυτά τα ποσά, αλλά δε νομίζω, αντίστοιχα, ότι και μία ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία, να ...δυσκολεύεται να καταβάλλει 30 και 50 χιλιάρικα, σε περίπτωση θανατηφόρου τροχαίου, οπότε ίσως χρήζει επανεκτίμησης, από τον Άρειο Πάγο, το τι θεωρείται υπερβολικό, σε αυτές τις περιπτώσεις.

για "ποια μεσαία τάξη" μιλάνε ;

    Κάποιος σοφότερος και εξυπνότερος, από εμένα (ο Μαρκ Τουέιν, νομίζω), είπε πως "υπάρχουν ψέματα, μεγάλα ψέματα και υπάρχουν και ...οι στατιστικές", ήτοι το μεγαλύτερο και χειρότερο είδος ψέματος, είναι η στατιστική, επειδή φέρει επιστημονικό μανδύα και επειδή οι ψυχροί αριθμοί, σπάνια λένε την Αλήθεια !
  Και φυσικά, το χειρότερο είναι, να καταπίνεις αμάσητες, τις στατιστικές, που σου σερβίρουν, όπως κάνουν οι δημοσιοκάφροι μας και να τις δίνεις μετά αυτούσιες, στα "πρόβατα", με συνοδευτικά σχόλια, τα οποία πόρρω απέχουν της πραγματικότητας...
  Οι πιο πρόσφατες, θέλησαν να μας πείσουν δήθεν, ότι τα μεγάλα θύματα της Κρίσης, είναι η λεγόμενη "μεσαία τάξη" και πόσο έχει αυτή συρρικνωθεί, σε σχέση με τις εποχές της ψεύτικης ευδαιμονίας των δανεικών (αυτό δεν το λένε).
  Ορίζουν ως "μεσαία τάξη", όσους έχουν εισόδημα, από 20 έως 50 χιλιάδες ευρώ και σταματούν εκεί, δεν μπαίνουν καν στον "κόπο" να μας πουν, πιο συγκεκριμένα, ΠΟΙΟΊ έβγαζαν τόσα, πριν ...την επίσημη χρεοκοπία του 2010 !
  Θα προσπαθήσω, να αναφέρω κάποιες -ενδεικτικές- κατηγορίες, μήπως και βοηθήσω να δουν καλύτερα, τα γίδια των ΜΜΕ, που καταπίνουν αμάσητες τις στατιστικές (και μετά ίσως τις αναμασούν-μηρυκάζουν)...
   Στη "μεσαία τάξη", του εγκληματία "κουρασμένου", που έπρεπε σήμερα να είναι στην Φυλακή (αφού η θανατική ποινή, έχει καταργηθεί) και όχι στην Βουλή, λοιπόν, ανήκαν : οι "νερουλάδες", που αλλάζουν τα νερά των βουλευτών, άγαμες θυγατέρες, που δεν είχαν κολλήσει, ούτε μισό ένσημο, πρόωρα συνταξιοδοτημένοι, μετά από λίγα χρόνια κωλοβαρέματος, σε ΔΕΚΟ, ο σκουπιδιάρης του Δήμου, εκπαιδευτικοί με 14 μισθούς, για 8 μήνες μερικής απασχόλησης, ΥΠαξιωματικοί του Στρατού, σαραντάρηδες ...συνταξιούχοι και γενικά, δε νομίζω να υπήρχαν πολλοί, το 2009, Δ.Υ ή συνταξιούχοι, που να έπαιρναν κάτω, από 20 χιλιάρικα το χρόνο, άσχετα αν είχαν δουλέψει ποτέ ή όχι και άσχετα, από τα τυπικά (πόσο μάλλον τα ουσιαστικά...) προσόντα τους, ήτοι ακόμα και απόφοιτοι Δημοτικού (ή και αυτοί, που ...δεν κατάφεραν να τελειώσουν Δημοτικό).
   Όπως είπα, η αναφορά είναι ενδεικτική, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί άλλες περιπτώσεις, είτε από τον εαυτό του, είτε από τους γύρω του, που μπήκαν στη "μεσαία τάξη", επειδή "το αφεντικό τρελάθηκε", επειδή ο "κουρασμένος" δανειζόταν ασύστολα, για να πληρώνει αδρά και να δίνει αυξήσεις, σε κάθε τύπο και είδος, κρατικοδίαιτου τρωκτικού !
   Το γεγονός, ότι όλα ή κάποια από αυτά τα τρωκτικά, σήμερα, δεν ανήκουν στην "μεσαία τάξη", προφανώς, είναι θετικό νέο και όχι "μαύρο", όπως πάνε να το παρουσιάσουν οι δημοσιοκάφροι, η ανωμαλία αυτή, της προ χρεοκοπίας εποχής, δεν θα μπορούσε και δεν έπρεπε να συνεχιστεί, το ότι δηλαδή κάποιοι έπαιρναν λεφτά, παραπάνω, από όσα άξιζαν και είχαν εισοδήματα, που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έβλεπαν μόνον στον ύπνο τους...
   Συνεπώς, το να λέμε, ότι η Κρίση κατέστρεψε και αποδεκάτισε τη μεσαία τάξη, είναι Διαστροφή της Αλήθειας, η οποία λέει, πως εξαρχής, οι περισσότεροι, από αυτούς, δεν έπρεπε καν, να είχαν μπει, στη "μεσαία τάξη", να έχουν δηλαδή εισοδήματα, πάνω από 20 χιλιάδες ευρώ, ετησίως, άρα αυτό, που ζούμε σήμερα, είναι επιστροφή στη Λογική και σε μια μεγαλύτερη ομαλότητα (που δεν ισχύει, ακόμα, συνολικά π.χ για μετακλητούς κλπ) !
   Ασφαλώς και στον ιδιωτικό τομέα, δόθηκαν υπέρογκες και παράλογες αμοιβές, η διαφορά είναι πως αυτά, δεν τα πληρώνουμε σήμερα (το πολύ πολύ να χρεοκόπησε η εταιρία και να έκλεισε), εκείνα που πληρώνουμε, είναι όσα το Κράτος-Δημόσιο, δανείστηκε και μετά μοίρασε σε μισθούς Δ.Υ και σε συντάξεις, εν γένει, η χρεοκοπία της χώρας, οφείλεται στο δημόσιο χρέος και όχι στο ιδιωτικό...
   Άρα, συμπέρασμα : αντί να κλαίνε τα γίδια οι στατιστικολόγοι, οι δημοσιοκάφροι και οι καλεσμένοι τους, για την σημερινή κατάσταση, που εξορθολογίζεται, θα έπρεπε να κλαίνε, για ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, που μας οδήγησε στην χρεοκοπία και τα επακόλουθά της, που τα πληρώνουν ακόμα (ή ...κυρίως) και εκείνοι, που δεν έφταιγαν σε τίποτα !

μια Σέρβα ιερόδουλη στο "ελληνικό μπουρδέλο"

     Πρόσφατα, μιλούσαμε για τον διαχωρισμό των πολιτών, σε ...πατρίκιους και πληβείους, που κάνει όχι μόνο η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, αλλά και η δικαστική και δυστυχώς, αυτό επιβεβαιώνεται διαρκώς !
  Εκτός από τα άλλα σκανδαλώδη, παράνομα και ...παράλογα προνόμια, που έχουν θεσπιστεί υπέρ των Δ.Υ και μόνον, έρχονται και οι δικ(χ)αστές και είτε δεν διώκουν καν τα εγκλήματα των ...συναδέλφων τους, δημόσιων υπαλλήλων, είτε επιβάλλουν ποινές-χάδια και αντίστοιχα ξεσκίζουν όλους τους υπόλοιπους και μάλιστα υπέρ το δέον, συνήθως.
  Χθες καταδικάστηκε, σε 2 χρόνια φυλάκιση, μια Σέρβα (ιερόδουλη, κατά δήλωσή της), επειδή άφησε τα νήπια ανιψάκια της, έξω από μία Εκκλησία, καθώς δεν μπορούσε, ούτε να ασχοληθεί, μαζί τους, ούτε να τα μεγαλώσει.
  Το έγκλημά της, ήταν ότι τα εξέθεσε σε κίνδυνο, αν και ουδέποτε έπαθαν το παραμικρό και χαίρουν άκρας υγείας, αφού εντοπίστηκαν αμέσως.
  Οι γονείς των νηπίων, Σέρβοι επίσης, είναι και οι δύο στην φυλακή και κανένας δεν έλαβε μέριμνα για αυτά τα παιδιά, ώστε να είναι μαζί με τη μάνα τους, έστω και μέσα στη φυλακή, όπως, νομίζω, προβλέπεται.
   Έτσι απέμειναν μόνα, με την ιερόδουλη θεία τους, νεαρής σχετικά ηλικίας και εξ όσων γνωρίζω και αν δεν απατώμαι, ΝΟΜΙΚΉ υποχρέωση διατροφής και ανατροφής των παιδιών, ΔΕΝ έχει ...η θεία (άλλο πράγμα η ηθική υποχρέωση, που δεν αξιολογείται φυσικά, από τον ποινικό μας Κώδικα).
   Εκτός αυτού, όπως υποστήριξε στην απολογία της, είχε αποτανθεί στις ...αρμόδιες Υπηρεσίες, για να δώσει τα παιδιά, αλλά βρήκε παντού κλειστές πόρτες και αδιαφορία και έτσι πάνω στην απελπισία της, τα άφησε εκεί (μόνον, τώρα, κατόπιν ...εορτής και ...καταδίκης, αποφάσισε το Χαμόγελο του Παιδιού, να τα πάρει).
   Έτσι, λοιπόν και αφού της έγιναν ...αυστηρές παρατηρήσεις, από την έδρα (...που δεν τα έπαιρνε μαζί της, στην δουλειά ;), καταδικάστηκε στην ως άνω ποινή και μόνον επειδή άσκησε έφεση, αφέθηκε ελεύθερη (κάποιοι σκερβελέδες, σχολιαστές της απόφασης, ζητούσαν να φάει ακόμα και ισόβια) !
   Αυτή είναι η μία όψη του "ελληνικού μπουρδέλου", το να "πληρώνει" δηλαδή ένας ιδιώτης, το γεγονός ότι οι δικαστές και οι άλλες κρατικές υπηρεσίες πρόνοιας, δεν έκαναν τη δουλειά τους, χώρισαν τα παιδιά, από την μητέρα τους και τα φόρτωσαν σε μια θεία τους, που δεν μπορούσε να τα μεγαλώσει.
   Υπάρχει και η άλλη και είναι πιο δυσώδης : λίγο πριν το Πάσχα, δύο ασθενείς, στην Χαλκιδική, πέθαναν αβοήθητοι, περιμένοντας μάταια ασθενοφόρο, ενώ προχθές απεβίωσε και ένα κοριτσάκι, στην Αχαΐα, που οι γιατροί του Ε.Σ.Υ, το έδιωχναν συνέχεια και δεν διέγνωσαν ότι είχε γρίπη Η1Ν1...(εδώ παρένθεση, για να πούμε ότι ακόμα και οι ιατροδικαστές, βγάζουν ό,τι ναναι εκθέσεις, προκειμένου να καλύψουν τους συναδέλφους Δ.Υ ιατρούς, όπως διδάσκει η εμπειρία και αποκαλύπτουν τεχνικές εκθέσεις συμβούλων, που ...έχουν τα ίδια πτυχία και σπουδές)
   Έτσι, έχουμε : από τη μία, μία Σέρβα ιερόδουλη, που απλά διακινδύνευσε λίγο τη ζωή 2 νηπίων, τα οποία χαίρουν άκρας υγείας, οι δικαστικοί μηχανισμοί κινήθηκαν αστραπιαία και πέρασε αυτόφωρο και καταδικάστηκε αυστηρά (αν μη τι άλλο, αν δηλαδή δεν έπρεπε να απαλλαγεί) και από την άλλη, ΤΡΕΊΣ ΘΑΝΆΤΟΥΣ (από τους πολλούς, αντίστοιχους), 3 περιπτώσεις κακουργηματικής ίσως έκθεσης και ΚΑΝΈΝΑΣ εισαγγελέας δεν έχει κινήσει καν μία δίωξη ή έρευνα, έτσι, για τα μάτια του κόσμου !
   Αν πέσεις θύμα κρατικής αδιαφορίας και δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, μέσα σε αργίες του Δημοσίου ή λίγο πριν ή λίγο μετά, κανένας δεν θα ασχοληθεί, όλοι, μεταξύ των οποίων και οι Εισαγγελείς, προφανώς, ασχολούνταν με το που θα πάνε τις Άγιες (για τους άλλους) μέρες του Πάσχα, που θα μείνουν, τι θα φάνε και τέτοια σοβαρά θέματα και ας πεθαίνουν οι άνθρωποι, σαν τα σκυλιά στ' αμπέλια, αβοήθητοι και ξεχασμένοι...
   Χθες το ΕΚΑΒ, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, για τους 2 ανθρώπους, που άφησε να πεθάνουν, στην Χαλκιδική, το έκανε μάλλον χειρότερο, ανέδειξε και άλλες πτυχές του ελληνικού χαμαιτυπείου, που λέγεται "ελληνικό Δημόσιο" και "έδειξε" ευθύνες σε πολύ κόσμο, που φτάνουν ως τα Υπουργεία (αν και οι Υπουργοί απολαμβάνουν μόνιμης ασυλίας).
   Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι ...1 στους 4 υπαλλήλους-τραυματιοφορείς (!) έχει πάρει χαρτί από γιατρό, που λέει ότι ...δεν κάνει να σηκώνει βάρος, άλλα βύσματα πήραν παράνομες και παράτυπες μεταθέσεις και ένα σωρό άλλα τέτοια "ωραία", από το "θαυμαστό", "παράλληλο σύμπαν" του ελληνικού Δημοσίου !
   Και φυσικά, αν είσαι γυναίκα Δ.Υ και κάνεις δύο παιδιά, μπορείς να λείπεις κανά 5ρι χρονάκια, από την Υπηρεσία και να πληρώνεσαι κανονικά...
   Από τη μία λοιπόν, η ιερόδουλη θεία, που δεν είχε καν νομική υποχρέωση ανατροφής ξένων τέκνων, τα οποία ζουν και βασιλεύουν και από την άλλη αυτοί (γιατροί, διασώστες κλπ), που είναι η δουλειά τους, πληρώνονται από τον φορολογούμενο και έχουν δώσει και σχετικό Όρκο, να σώζουν ζωές και να βοηθούν τον κόσμο, να αφήνουν τους ανθρώπους, να πεθαίνουν, επειδή κωλοβαράνε, είτε οι ίδιοι, είτε οι υπηρεσίες τους, λόγω κακής οργάνωσης, λόγω "αργίας", λόγω ρουσφετιών και τηλεφώνων από βύσματα κ.ο.κ (ο λόγος, είναι προφανώς αδιάφορος για τους συγγενείς των νεκρών).
   Στην πρώτη περίπτωση, καταδίκη αυστηρή με συνοπτικές διαδικασίες και στη δεύτερη, δεν έχει ιδρώσει καν το αυτί κάποιου Εισαγγελέα (μέχρι τώρα), λες και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, για αυτούς, λες και είναι ...το πιο φυσιολογικό πράγμα να πεθαίνει κάποιος, από παραλείψεις κρατικών οργάνων !
    Στην πρώτη περίπτωση, καταδίκη για απλή διακινδύνευση της ζωής δύο νηπίων, που χαίρουν άκρας υγείας και στη δεύτερη, ούτε καν δίωξη, για τελεσμένους θανάτους (3, από τους χιλιάδες, διαχρονικά, που θα αυξάνονται όσο υπάρχει αδιαφορία και ατιμωρησία, στο "ελληνικό μπουρδέλο", που λέγεται ελληνικό Δημόσιο).

κάθε νέα πλάνη, χειρότερη από την προηγούμενη

    Όχι μόνον χειρότερη, αλλά και μεγαλύτερη και κυρίως πιο επικίνδυνη, που είναι και το πιο ανησυχητικό στοιχείο, όταν η πλάνη κάποιων, επηρεάζει και τις ζωές (των) άλλων !
 Αναφέρομαι στις (συνεχείς) πλάνες των κρατικοδίαιτων, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, στην χώρα μας, ανάλογα με το ποιος τάζει ή δίνει περισσότερα...
 Πρόκειται για τα άτομα αυτά (κάποιοι ...είναι άνθρωποι και κάποιοι άλλοι, δίποδα ανθρωποειδή, που δημιούργησε ο παπανδρεϊσμός, στην Ελλάδα), τα οποία έχουν εναποθέσει τις ζωές και τις υπάρξεις τους, στο "Κράτος" (με την έννοια του "Δημοσίου", γιατί Κράτος ΔΕΝ υπάρχει), ανοίγουν το χέρι και περιμένουν να βρέξει χρήμα (χωρίς να τους ενδιαφέρει, από που προέρχεται ή αν πρέπει να το στερηθεί κάποιος άλλος, για να το πάρουν αυτοί).
 Στα τέλη του 2009, πείστηκαν ότι "λεφτά υπάρχουν" σε μια ήδη χρεοκοπημένη (πολλαπλά και όχι μόνον οικονομικά) χώρα, με συνέπεια την επίσημη κήρυξη χρεοκοπίας, μερικούς μήνες αργότερα, μετά πίστεψαν τα Ζάππεια του Σαμαρά και το σκίσιμο των Μνημονίων, με συνέπεια να έρθει το 2ο Μνημόνιο και μετά πίστεψαν (!) το πρόγραμμα της Θεσ/νικης του συριζα και το δεύτερο σκίσιμο των Μνημονίων, με συνέπεια να υπογραφτεί το 3ο Μνημόνιο, κυριολεκτικά στο παρά 5', του Χάους !
  Ανοίγω παρένθεση, για να πω, ότι ΌΛΟΙ έχουμε παρασυρθεί στο παρελθόν και ψηφίσαμε απατεώνες και προδότες, ανεπάγγελτους, πολιτικούς, ωστόσο μετά το 2010 τα μάτια μας άνοιξαν αφενός, ώστε να μην υπάρχει πλέον δικαιολογία του τύπου "δεν ήξερα" και αφετέρου, ΠΟΤΈ δεν θα πιστεύαμε ΤΌΣΟ χοντρά ψέμματα, όπως ότι θα δοθούν λεφτά, σε μια χρεοκοπημένη και υπό επιτήρηση χώρα, πράγμα που έγινε το 2015, με τη νίκη του συριζα, στις εκλογές.
  Όπως έχω ξαναπεί, όσοι πιστεύουν αυτά τα παραμύθια και ψήφισαν τζέφρι το 2009, Σαμαρά το 2012 και Τσίπρα το 2015, ΔΕΝ είναι απαραίτητα χαζοί και ηλίθιοι, κουτοπόνηροι ναι και κυρίως συμφεροντολόγοι, σκέφτονται πως θα έχουν το μεγαλύτερο -ατομικό- όφελος, από την εκάστοτε ψήφο τους (αν αυτό είναι καταστροφικό για τους άλλους και την ίδια την πατρίδα, ποσώς τους ενδιαφέρει), εφόσον, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, έχουν παραχωρήσει το δικαίωμα, οι ζωές τους, να καθορίζονται, από άλλους, από την εκάστοτε μισθολογική πολιτική της κυβέρνησης...
  Ο μεγάλος κίνδυνος, λοιπόν, που διατρέχει η χώρα και το πολιτικό σκηνικό, από τα αλλεπάλληλα "χαστούκια", που τρώνε τα τελευταία 8 χρόνια, τα τρωκτικά ή χάπατα (ή και τα δύο), που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, είναι να μετακινηθούν στα άκρα, αφού εκεί πλέον εντοπίζονται οι ...αντιμνημονιακές δυνάμεις, είτε ακροαριστερά (ΚΚΕ), είτε ακροδεξιά (Χ.Α).
  "Περιπτώσεις", όπως η ΛΑ.Ε και η Πλεύση Ελευθερίας, τις θεωρώ γραφικές και δεν τις αναφέρω καν, τα 2 βασικά πλέον αντιμνημονιακά κόμματα, που εξακολουθούν να αυταπατώνται και να εξαπατούν εντεύθεν και τα "πρόβατα", είναι το ΚΚΕ και η Χ.Α.
   Σαφώς, με τη λογική "το μη χείρον, βέλτιστον", το ΚΚΕ είναι προτιμότερο, ωστόσο ο κίνδυνος ανόδου της φασιστικής-ναζιστικής ακροδεξιάς, ευνοείται και από το λεγόμενο "προσφυγικό" και εδώ έγκειται μία ακόμα πλάνη, για την οποία μίλησα αρχικά.
   Στις αρχές της Μ. Εβδομάδας, άκουσα μία μεσόκοπη κυρία (τρόπος του λέγειν "κυρία"), θέλοντας και μη, αφού φώναζε στο κινητό, να λέει στη φίλη της : εσείς τους ψηφίσατε αυτούς, που ...μας έφεραν τους πρόσφυγες και μετανάστες, όχι εμείς και (το χειρότερο) έτσι παίρνουν αυτοί τα λεφτά (σημ. εννοώντας, τα λεφτά, που διαφορετικά, θα ...έπαιρνε αυτό το τρωκτικό, όπως είχε συνηθίσει και όπως λανθασμένα πιστεύει).
   Μπορεί, κατά καιρούς, με κυβερνητικές δηλώσεις, που είτε είναι πραγματικές, είτε κατασκευασμένες, αλλά δεν διαψεύδονται επίσημα, όπως ότι θα δοθούν-χαριστούν, σε πρόσφυγες κλπ, διαμερίσματα και μετρητά (!), να σκανδαλίζεται εύλογα ο κόσμος, ωστόσο, το παραμύθι ότι "εμείς παίρνουμε λιγότερα, για να δίνονται λεφτά, στους ξένους", αποτελεί μία ακόμα, μεγάλη (και μάλλον όχι έσχατη) πλάνη !
    Η (μαύρη) Αλήθεια, είναι πως στο προσφυγικό, στήθηκε ένα ακόμα "φαγοπότι ημετέρων", αφενός τα χρήματα, που δίνονται στους δυστυχείς και ξεριζωμένους αυτούς ανθρώπους, είναι κοινοτικά (της Ε.Ε) ΚΑΙ ΌΧΙ εθνικά και αφετέρου, με αυτά (όσα τελοσπάντων απορροφώνται, αφού ακόμα και αυτό "είναι ικανοί" να κάνουν οι πολιτικοί μας : να τους δίνουν λεφτά και να μην τα παίρνουν όλα), γίνονται ρουσφέτια, διορισμοί ημετέρων αργόμισθων, με τεράστιους μισθούς, απευθείας αναθέσεις κλπ.
   Άρα, η πραγματικότητα, είναι όχι αυτή, που θέλουν να πιστεύουν όσοι ψάχνουν άλλοθι, για να ψηφίσουν μια εγκληματική οργάνωση, αλλά η ακριβώς αντίστροφη : ότι και στο "προσφυγικό", στήθηκε ένα εγχώριο παραμάγαζο, από εγχώρια τρωκτικά, που έχουν μάθει να ζουν, ως παράσιτα, με ξένα χρήματα και πέφτουν σαν τα πιράνχας, για να "μασήσουν" κονδύλια, που προορίζονται για αλλότριους σκοπούς !

πως αλλάζουν οι καιροί...

    Ο μπαρμπά Αλέκος ο Φλαμπουράρης, ανήκε στην κατηγορία των κρατικοδίαιτων αριστερών, που έβγαζαν καντήλες στο δέρμα, στο άκουσμα και μόνον της λέξης "ιδιωτικοποίηση".
  Η περίπτωσή του, μάλιστα, είναι ιδιαίτερη, διότι ο ίδιος κατέχει ιδιωτική και μάλιστα ανώνυμη, δηλαδή κεφαλαιουχική, τεχνική εταιρία, που αναλαμβάνει δημόσια έργα (βέβαια, τόσο αυτός, όσο και ο πατέρας του Τσίπρα, νομίζω πως έχουν ή ...φέρεται να έχουν μεταβιβάσει τις μετοχές τους, λόγω ασυμβίβαστου και για να μην "προκαλούν" τους "απλούς", ...μη επιχειρηματίες, αριστερούς).
  Ο ίδιος, λοιπόν, άνθρωπος, που μέχρι το 2015 δεν ήθελε να ακούει καν τη λέξη ιδιωτικοποίηση, στα μέσα της περασμένης εβδομάδας, άνοιγε σαμπάνιες, για να γιορτάσει την ολοκλήρωση της παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, στην Fraport !
  Βέβαια, δεν ήταν ο μόνος αριστερός, με δεξιές τσέπες, που κατουρήθηκε από την χαρά του, για την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης ιδιωτικοποίησης και ο λόγος ήταν απλός : η επιταγή των 1,23 δις ευρώ, που παρέλαβε το Δημόσιο και κατατέθηκε στα ρημαγμένα κρατικά ταμεία ...αυθημερόν.
  Μπήκε ένα δις και πλέον, στο δημόσιο Ταμείο, μέσα σε μία ημέρα, όταν στο παρελθόν, όλοι θυμόμαστε (και κυρίως ...οι πασοκονεοδημοκράτες), πόσοι μήνες σκληρής διαπραγμάτευσης, χρειάζονταν, προκειμένου να πάρουμε μία "δόση", αντίστοιχου ύψους, από τους δανειστές !
  Χρειάστηκαν τόσα πολλά χρόνια και ...μία επιταγή 1,23 δις ευρώ, προκειμένου οι σκερβελέδες της Αριστεράς, να συνειδητοποιήσουν ...τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων και να τους ανοίξει η όρεξη, για περισσότερες.
  Βέβαια, για να ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη επένδυση, χρειάστηκαν 4 ολόκληρα χρόνια και τόσος είναι ο μέσος, χρονικά, όρος, για να τελειώσει μία (αποφασισμένη) ιδιωτικοποίηση, στην Ελλάδα, ήτοι προχωρούν με ρυθμούς χελώνας, αφού το ΤΑΙΠΕΔ προσλαμβάνει συμβούλους και ...συμβούλους επί των συμβούλων, δηλαδή άλλους, για να κάνουν τη δουλειά του...
   Ο μόνος πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, που παρήγαγε έργο, ήτοι ο Πιτσιόρλας, απομακρύνθηκε-μετακινήθηκε σε υπουργική θέση, όπου είναι εξαφανισμένος και μη χρήσιμος και από τότε, το εν λόγω ταμείο, βολοδέρνει !
   Φυσικά, τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων, που ανακάλυψαν όψιμα, ακόμα και οι αριστεροί, με τις δεξιές τσέπες, δεν περιορίζονται στα χρήματα-μετρητά, που μπαίνουν άμεσα, στα κρατικά ταμεία (ώστε να κάνουν την περιβόητη "κοινωνική πολιτική" τους, ήτοι να τα μοιράζουν σε "ημετέρους", για ψηφαλάκια).
   Πρώτον και κυριότερο, αναβαθμίζονται οι υπηρεσίες, που λαμβάνει ο πελάτης-καταναλωτής : έτσι π.χ στα περιφερειακά αυτά αεροδρόμια, θα μπορεί πλέον, κάποιος να πάει ...σε ανθρώπινη τουαλέτα και με την βελτίωση της συνολικής εμπειρίας, θα υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες, να ξανά έρθουν οι τουρίστες ή να έρθουν και άλλοι.
   Εκτός αυτού, γίνεται λόγος, για 70.000 νέες θέσεις εργασίας, άμεσες και έμμεσες, με την ανεργία να αποτελεί το Νο1 πρόβλημα της χώρας και φυσικά έτσι, αυξάνονται και τα έσοδα των κρατικών ταμείων, από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές...
   Με πολύ απλά λόγια, μετά την ολοκλήρωση μιας ιδιωτικοποίησης, το Κράτος ξεφορτώνεται κάτι, που του "τραβάει"-ζητάει λεφτά και δημιουργείται κάτι άλλο, το οποίο του δίνει λεφτά, άρα τα οφέλη είναι μεγαλύτερα, από ότι νομίζουν κάποιοι : όταν από το -1 πας στο 1, το όφελός σου, είναι 2 και όχι 1, δηλαδή το 1, που θα παίρνεις, αλλά και το 1 που δεν θα δίνεις !

το γατάκι που νόμιζε πως είναι τίγρης

     Είναι αλήθεια ότι, στο παρελθόν, είχα μιλήσει για τον Ερντογάν, με κολακευτικά και εγκωμιαστικά λόγια, όμως, με τα όσα λέει και κάνει τελευταία, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει στην Ιστορία, με τον χαρακτηρισμό του τίτλου !
  Η αλαζονεία της εξουσίας και ...το θάρρος που πήρε, από την αποτυχία του εναντίον του πραξικοπήματος, τον έχουν οδηγήσει σε ένα άνευ προηγουμένου παραλήρημα, όπου τα βάζει, όχι μόνον με εμάς, τους Έλληνες, αλλά και με άλλους Ευρωπαίους και γενικά, δίνει την εντύπωση, ότι "έχει χάσει τη μπάλα"...
  Ο λόγος, που προσπαθεί να δημιουργήσει εχθρούς και αντιπάλους, είναι φυσικά, για να συσπειρώσει τους δικούς του οπαδούς, για να δώσει στα πρόβατα, σανό και να ενώσει το πολύχρωμο μωσαϊκό, από το οποίο αποτελείται η χώρα του.
  Έγινε τόσο αλαζόνας, που κοιτάει στον καθρέφτη του και νομίζει πως βλέπει τον Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ έχει τόση σχέση μαζί του, όση και οι Οθωμανοί, με τους σημερινούς Τούρκους (δηλαδή, ελάχιστη) !
   Ο Κεμάλ, είναι αυτός, που δημιούργησε (κυριολεκτικά και μεταφορικά) την σημερινή Τουρκία, πριν από λιγότερα από 100 χρόνια και αναδείχτηκε μέσα από συγκεκριμένες ιστορικές συγκυρίες, τελείως διαφορετικές, από τις σημερινές, οπότε το να προσπαθείς να του μοιάσεις, σήμερα, είναι σχεδόν σχιζοφρενικό, δηλαδή το να επαναλάβεις την Ιστορία, μετά από 100 χρόνια, υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες και σε ένα κόσμο, που αλλάζει, πλέον, πολύ γρήγορα και διαρκώς...
  Οι αναφορές του, στην Ελλάδα, εκτός από προσβλητικές, είναι και ανιστόρητες, δείχνουν άγνοια ή σκόπιμη παραποίηση της ιστορικής Αλήθειας και κυρίως, αυτό, που δεν καταλαβαίνει : κόμπλεξ κατωτερότητας ! Όταν βρίζεις και ασχολείσαι με κάποιον, που σε αγνοεί, προφανώς το κάνεις, γιατί αισθάνεσαι κατώτερος, εδώ ταιριάζει γάντι η φράση : "κράζεις ; θαυμάζεις !".
  Αν θέλουμε να μιλήσουμε για "σύνορα της καρδιάς" ή του παρελθόντος, θα δούμε ότι οι Έλληνες, είχαν εγκατασταθεί στη Μ.Ασία, από την αρχαιότητα και όχι το αντίστροφο...
  Ολόκληρη η δυτική (κυρίως) Τουρκία, είναι διάσπαρτη με αρχαίους ελληνικούς ναούς και μετέπειτα με Χριστιανικές Εκκλησίες, που είτε γκρεμίστηκαν, είτε μετατράπηκαν σε τζαμιά !
   Ακόμα και η κεμαλική τακτική των διώξεων και των γενοκτονιών (κυρίως Αρμένιων και Ελληνοπόντιων), ουσιαστικά αποδείχτηκε ευεργετική για εμάς, διότι : οι πρόσφυγες, από την Ανατολή, κυρίως Πόντιοι, διαπρέπουν σήμερα και όχι μόνον σήμερα, αμέσως σχεδόν μετά την εγκατάστασή τους, εδώ, σε όλους τους τομείς, στις επιχειρήσεις, στις Τέχνες, στον αθλητισμό, παντού.
    Σήμερα, ο Ερντογάν, νομίζει ότι μπορεί να επιβληθεί δια της βίας, ότι αν αποκτήσει υπερεξουσίες, θα μπορέσει να γυρίσει το ποτάμι, προς τα πίσω, όμως αυτό δεν είναι -μεσομακροπρόθεσμα- δυνατόν, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και είναι προτιμότερο να πηγαίνεις με τη ροή του και όχι κόντρα !
   Εννοώ, το ποτάμι, που θέλει την Τουρκία, να προσεγγίζει περισσότερο τη Δύση και την Ευρώπη, ενώ αυτός, προσπαθεί να την γυρίσει στην Ανατολή και να την απομονώσει, ενώ το ζητούμενο πλέον, στον σύγχρονο κόσμο, είναι το αντίθετο...
   Ακόμα και αν κερδίσει το δημοψήφισμα, ο Ερντογάν, είναι αδύνατον να κάνει όσα έχει στο κεφάλι του (ΚΑΙ για βιολογικούς λόγους, πόσο θα ζήσει ακόμα ;), να κυβερνάει με τη βία, με διώξεις και αναίτιες φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων και ...όχι εγκληματιών και κυρίως δεν μπορεί να κυβερνάει, όταν ο λαός θέλει διαφορετικά πράγματα, από αυτά, που εκείνος ...νομίζει ότι θέλει.
    Σε τελική ανάλυση, αυτό που θέλουν οι άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, είναι να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους και αυτό δεν μπορεί να γίνει, όταν ο Ηγέτης σου, βλέπει παντού εχθρούς, όταν έχει τσακωθεί με όλους, όταν δεν σέβεται τους άλλους, όταν οδηγεί την χώρα του, στην απομόνωση κλπ, αντί να επιδιώξει καλές σχέσεις, συνεργασίες κ.ο.κ.

"φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη"

    Αυτό το συμπέρασμα, προκύπτει, μετά το τέλος και αυτών των πολύμηνων διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας, που κατέληξαν σε μία καταρχήν συμφωνία στη Μάλτα.
 Φυσικά το ότι υπήρξε κάποια συμφωνία και δεν θα έχουμε, όπως φαίνεται επανάληψη του "σκοτεινού" 2015 (ως τραγωδία ή ως φάρσα), σίγουρα είναι θετικό και αν μπούμε τελικά και στην περιβόητη "ποσοτική χαλάρωση", ακόμα καλύτερο !
 Ωστόσο και πάλι, αναδείχτηκε το στοιχείο εκείνο, που συντελεί στο να παραμένουμε στα Μνημόνια, για 7 ήδη χρόνια, ενώ όλες οι άλλες χώρες, έχουν ήδη βγει...
 Αυτό δεν είναι άλλο, από τη διαρκή μετάθεση του προβλήματος, στο μέλλον, στην απροθυμία (μας) να λάβουμε τα αναγκαία μέτρα, εδώ και τώρα και στη σαλαμοποίηση και προβολή τους, στο μέλλον !
  Ο λόγος, που ο (εκάστοτε) Τσίπρας, το κάνει αυτό, το θεριό δηλαδή (ή θηρίο), που φοβάται, λέγεται "πολιτικό κόστος", ήτοι φοβάται (ίσως και αδικαιολόγητα...) ότι η άμεση εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων, θα συμπιέσει τα ήδη συμπιεσμένα ποσοστά του (όπως τουλάχιστον καταγράφονται δημοσκοπικά και εφόσον οι δημοσκοπήσεις έχουν κάποια εγκυρότητα).
   Όσο αδικαιολόγητο και εγκληματικό όμως και αν είναι να βάζεις το κομματικό συμφέρον, πάνω από το εθνικό, άλλο τόσο ανεξήγητο, φαντάζει και το γεγονός, ότι οι δανειστές είναι εκείνοι, που πάντα, στο τέλος, υποχωρούν και δεν επιμένουν, ούτε εκείνοι, σε άμεση εφαρμογή των συμφωνηθέντων μέτρων !
   Έτσι, μοιραία, φτάνουμε στο ερώτημα, ποιο θεριό, φοβούνται οι δανειστές μας και υποχωρούν, στην απαίτηση των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, για παραπομπή αναγκαίων μέτρων, στις καλένδες, με την κρυφή ίσως προσμονή, ότι θα κληθούν να τα εφαρμόσουν οι επόμενοι (δεν είμαι σίγουρος πάντως, πόση σημασία μπορεί να έχει αυτό)...
   Η προφανής απάντηση, είναι ότι φοβούνται και εκείνοι την άτακτη ελληνική χρεοκοπία, όχι φυσικά, επειδή τους έπιασε ο πόνος, για το ότι θα πέσει εδώ Πείνα και θα επικρατήσει Χάος και ίσως Aιματοκύλισμα, αν συμβεί αυτό, αλλά γιατί θα κληθούν και αυτοί να απαντήσουν, στα δικά τους ακροατήρια, γιατί χάθηκαν τόσα δανεισμένα δις και κυρίως, γιατί δόθηκαν επιπλέον δις (μετά το 2010), αν επρόκειτο εξαρχής για "τελειωμένη υπόθεση !
   Με αυτά και με εκείνα, η διαρκής "χειροβομβίδα" που κρατάει ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός, απειλώντας να τα τινάξει όλα στον αέρα και μάλιστα σε μια περίοδο, όπου οι δείκτες της Οικονομίας μας, καλυτερεύουν, οδήγησε στην απίστευτη προτροπή του Τσίπρα, προς τη Μέρκελ, "να μαζέψει τον υπουργό της, Σόιμπλε" και ...στο πιο απίστευτο, ότι η απειλή αυτή, έπιασε τόπο (χαχα).
   Βέβαια, το γεγονός ότι απαραίτητα μέτρα, όπως η μείωση του αφορολόγητου, που έπρεπε να είχαν ληφθεί από το 2010, παραπέμπονται ...για το 2020, δεν είναι λόγος πανηγυρισμών, για τους "δικούς μας", αλλά ακόμα μια αποτυχία και μια ακόμα μετάθεση του προβλήματος και των Μνημονίων, στο μέλλον !
   Το γεγονός, ότι για άλλα τρία χρόνια, κάποιοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν περισσότερους φόρους και περισσότερα χαράτσια, από ότι ίσως αντέχουν, ώστε κάποιοι άλλοι, να ...συνεχίσουν να μην πληρώνουν τίποτα, δεν περιποιεί τιμή, σε κανέναν (είτε εντός, είτε εκτός).
   Στο ζήτημα των συντάξεων, σίγουρα, υπάρχουν περιθώρια περικοπών, ωστόσο ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση, ακολουθεί την τακτική των προηγούμενων και θίγει περισσότερο μάλλον, τους ασθενέστερους, πράγμα εξίσου απαράδεκτο !
   Κάτι ποσά, που ακούγονται, για ...σύνταξη 195 ευρώ, οδηγούν προφανώς τους "δικαιούχους" στο θάνατο, δε νομίζω ότι μπορεί να ζήσει κανείς, με σύνταξη κάτω από 500 ευρώ (λέω ενδεικτικά ένα ποσόν, με την έννοια, ότι θα έπρεπε να μπει, εκτός από ανώτατο και ένα κατώτατο πλαφόν ...επιβίωσης).
    Σε κάθε περίπτωση, δεν ταιριάζουν θριαμβολογίες, για το γεγονός, ότι "πείσαμε" τους δανειστές, τα νέα μέτρα, να εφαρμοστούν, μετά από 2 ή 3 χρόνια, διότι απλά έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση (στην οποία μας έφεραν οι εγκληματίες και ανεπάγγελτοι πολιτικοί της μεταπολίτευσης), όπου η χώρα μας έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο γηροκομείο και ...μεγαλώνει το τούνελ, από το οποίο παλεύουμε να βγούμε, για να δούμε φως.

πατρίκιοι και πληβείοι

    Τον γνωστό "κανόνα" του (παράνομου) διαχωρισμού των πολιτών, σε μόνιμα ευνοημένους (όσοι μισθοδοτούνται από το δημόσιο ταμείο και μάλιστα σε μόνιμη βάση, διότι ...και οι συμβασιούχοι αντιμετωπίζονται ως πολίτες β', αν όχι γ', κατηγορίας) και μόνιμα αδικημένους (όλοι εμείς οι υπόλοιποι), φαίνεται πως ακολουθεί, πέρα, από τη νομοθετική (κυρίως) και την εκτελεστική ΚΑΙ η δικαστική εξουσία...
  Πριν λίγες μέρες, έγινε γνωστή δικαστική απόφαση, με την οποία επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης από 11 έως 14 χρόνια, σε γιατρούς του Ε.Σ.Υ, οι οποίοι έπαιρναν μίζες, από προμηθευτές του Νοσοκομείου, για να προτιμούν τα (υπερκοστολογημένα) προϊόντα τους, με τη ζημιά του Δημοσίου, να ανέρχεται σε εκατομμύρια ευρώ.
  Με άλλα λόγια, απέφυγαν τα ισόβια, όπως προβλέπεται σε τόσο μεγάλες περιπτώσεις κατάχρησης (άνω των 150.000 ευρώ), καθώς τους αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, με μοναδική ευκολία, ενώ παράλληλα, δόθηκε, αν δεν απατώμαι και αναστέλλουσα δύναμη, στην έφεσή τους...
   Η "κορυφαία" λεπτομέρεια της υπόθεσης : ο/η Εισαγγελέας, πρότεινε αθώωση (!), με το απίστευτο (και όμως ελληνικό) "επιχείρημα", ότι το Νοσοκομείο και εντεύθεν το Δημόσιο, δεν έχουν υποστεί ζημία, αφού ο προμηθευτής ...δεν έχει πληρωθεί-εξοφληθεί ακόμα (...και μάλλον ούτε πρόκειται, αφού το Δημόσιο, μπορεί να χρωστάει όσα θέλει και για όσο χρόνο θέλει, χωρίς καμία συνέπεια).
  Την ίδια στιγμή, ένας ψυχικά διαταραγμένος νέος άντρας, που ονομάστηκε από τα ΜΜΕ, ως ο "δράκος του Αμαρουσίου", "έτρωγε" 16 χρόνια κάθειρξης, για απόπειρες βιασμού, κατά συρροή, όταν από τα ίδια ΜΜΕ και τα ρεπορτάζ τους, μάθαμε ότι ...απλά θώπευε τις γυναίκες, πάνω από τα ρούχα τους και ...μόλις εκείνες αντιδρούσαν, το έβαζε στα πόδια, ήτοι, ούτε ιδιαίτερη βία ασκούσε, ούτε πράξη, που να συνιστά απόπειρα βιασμού, φαίνεται πως είχαμε !
  Λίγο παλιότερα, μάθαμε επίσης, ότι μία καθαρίστρια του Δημοσίου, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης, ήτοι σε πάλι μεγαλύτερη ποινή, από τους ως άνω "μορφωμένους" γιατρούς, με τις λευκές ποδιές, που πλούτισαν παράνομα...
  Ποιο ήταν το έγκλημα-κακούργημα, για το οποίο οδηγήθηκε στην φυλακή ; Ότι ...ξεσκάτωνε τις τουαλέτες, της δημόσιας υπηρεσίας, χωρίς να έχει (έγκυρο) απολυτήριο υποχρεωτικής εκπαίδευσης ή έχοντας πειράξει το βαθμό του ! Με απλά λόγια, ότι ...εργάστηκε στο Δημόσιο, ναι, αυτό το συμπέρασμα βγαίνει, το γεγονός ότι η Υπηρεσία, αποφάσισε, ...μετά από 10 και 20 χρόνια, να ελέγξει τα στοιχεία πρόσληψης, καμία νομική συνέπεια δεν θα έπρεπε να έχει και όμως, αυτή η φουκαριάρα-μεροκαματιάρα γυναίκα, οδηγήθηκε στην φυλακή, μαζί με πρεζέμπορους, δολοφόνους και βιαστές !
   Το έγκλημα, με τις κακουργηματικές διώξεις, όσων διορίστηκαν και εργάστηκαν, στο Δημόσιο, με μη έγκυρους τίτλους, δυστυχώς συνεχίζεται, η τρέλα αυτή, δεν έχει λάβει ακόμα τέλος, αφού κανείς (καμία Οργάνωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) δεν ασχολείται, ούτε εντός, ούτε εκτός της χώρας μας.
   Θα χρειαστεί, όπως φαίνεται, ένα γερό χαστούκι, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, πολύ πιο ηχηρό, από εκείνο, που αφορούσε την υπόθεση της Μανωλάδας και τις "ματωμένες φράουλες", για να επανέλθουν οι δικ(χ)αστές μας, στη Λογική και να δείχνουν αυστηρότητα, στους πραγματικούς καταχραστές του Δημοσίου και όχι σε μεροκαματιάρηδες Δ.Υ (που τους διώκουν, ως απατεώνες, επειδή, λέει, δεν πήγαιναν ...επί 10 και 20 χρόνια, να αποκαλύψουν ότι είχαν διοριστεί, με πλαστό έγγραφο, αντιστρέφοντας έτσι την υποχρέωση της ίδιας της Υπηρεσίας να το κάνει και που το έκανε, μόνον, όταν αποκαλύφθηκε ότι "λεφτά δεν υπάρχουν" και ότι το ελληνικό Δημόσιο χρεοκόπησε).
   Και φυσικά δεν χρεοκόπησε από την καθαρίστρια, που ξεσκάτωνε, χωρίς ....πτυχίο (άλλωστε στην θέση της, θα διορίζονταν κάποια άλλη "πτυχιούχος" χαχα), αλλά από συμπεριφορές, όπως εκείνες των γιατρών (με τις λαμπρές σπουδές και τους μεγάλους "τίτλους")  του αρχικού παραδείγματος, που πλούτισαν παράνομα και έβλαψαν τη δημόσια περιουσία, με τις υπερκοστολογήσεις κλπ.
   Μην ξεχνάμε πόσα και πόσα κοπρόσκυλα-κομματόσκυλα, έχουν διοριστεί, σε θέσεις, όπου δεν κάνουν τίποτα, έχοντας μεν "κανονικά" πτυχία, αλλά είτε μπήκαν με μη νόμιμες (μέσω διαγωνισμών κλπ) διαδικασίες, είτε μπήκαν, χωρίς να υπάρχει σχετική ανάγκη, απλά ...για να πουλήσουν την ψήφο τους (οπότε θα έπρεπε να διώκονται ως καταχραστές και να απειλούνται με ισόβια, τόσο οι ίδιοι, όσο και εκείνοι, που τους διόρισαν) !
   Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι και "ζητείται σοβαρότης και στοιχειώδης κοινή λογική" και αν δεν αλλάξει η σχετική νοοτροπία (παντού) και αν δεν μπορούμε (ή ...δεν θέλουμε ;) καν να διακρίνουμε, ποιοι είναι εγκληματίες και ποιοι όχι, κύριοι και κυρίες δικ(χ)αστές, τότε άστα να πάνε (για να μην πω, τίποτα βαρύτερο, μέρες που είναι).

μια μέρα στο Δ' μονομελές Πλημμελειοδικείο

    Αυτές οι αναρτήσεις έχουν χαρακτήρα χρονογραφήματος (...πόσο ταλέντο έχω, μένει να αποδειχθεί), αλλά και ψυχοθεραπευτικό, μετά από δυσάρεστες εμπειρίες, στα Δικαστήρια.
  Έχουν περάσει βέβαια δύο βδομάδες περίπου, από τότε και οι εντυπώσεις και οι μνήμες (αλλά και τα νεύρα !), έχουν αμβλυνθεί αρκετά, αλλά θα προσπαθήσω να θυμηθώ.
  Είχα πάει να ζητήσω αναβολή, σε πρωτοείσακτη ποινική υπόθεση και χωρίς κίνδυνο παραγραφής, με "τρελόχαρτο", ιατρική βεβαίωση για ψυχική ασθένεια της κατηγορούμενης, που δεν επέτρεπε την παρουσία της, στη Δίκη.
  Περιμένοντας να έρθει η σειρά μας, παρακολούθησα, από το ακροατήριο, όλες τις προηγούμενες Δίκες, με ντύσιμο δικηγορικό, δηλαδή και με γραβάτα.
  Στην έδρα, ένα γνώριμο πλέον "σχήμα" : τρεις γυναίκες (και στα τριμελή, πέντε !), πρόεδρος, εισαγγελέας και γραμματέας (οι δικαστικοί γραμματείς, άντρες και γυναίκες, είναι καλά και συμπαθή άτομα, δεν έχω τίποτα μαζί τους).
  Μου έκανε εντύπωση, γιατί πολλοί κατηγορούμενοι είχαν πάει χωρίς συνήγορο και μάλιστα οι περισσότεροι αθωώνονταν (λόγω αμφιβολιών) !
  Κάποια στιγμή, έκατσε μπροστά μου, μια μεσόκοπη κυρία και η Εισαγγελέας της έκανε παρατήρηση, επειδή έκανε (;) θόρυβο, με μία σακούλα, που κρατούσε και είχε μέσα κάτι κουλούρια...
 Αργότερα, ωστόσο, ήρθαν δύο άλλες γυναίκες (μάνα και κόρη) με κάτι παλιοφόρμες, τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι και τα φρέντος στο χέρι και έτρωγαν και κάτι, με λίγα λόγια, ήταν για σύλληψη όχι απλά για παρατήρηση (...που δεν έγινε ποτέ).
  Η κόρη μάλιστα, κατηγορούμενη για σωματική βλάβη οδηγού (δεν εμφανίστηκε) μηχανής, σε τροχαίο, κάθισε, στο εδώλιο και σταυροπόδι (ούτε τότε της έγινε παρατήρηση !) και τελικά αθωώθηκε, επειδή η μηχανή ...έπεσε πάνω της και από πίσω (χαχα το γεγονός να βγήκε μπροστά της, χωρίς να ελέγξει καν, δεν εξετάστηκε, αφού και ο μηνυτής έλειπε)...
  Για να μην πολυλογώ, όταν ήρθε η σειρά μας και ενώ είχαν δοθεί, με σχετική ευκολία, δύο άλλες αναβολές, με γενικότητες του τύπου "ο δικηγόρος είχε πάει στην Καρδίτσα και αρρώστησε ο πατέρας του και δεν μπόρεσε να έρθει", συνάντησα άρνηση !
   Στην παρατήρηση της προέδρου, ότι η βεβαίωση "είναι από ιδιώτη γιατρό", ξέχασα να την ρωτήσω "εσείς, αν αρρωστήσετε, που θα πάτε ; σε ιδιώτη ή σε δημόσιο ;", γιατί προσωπικά, θα πάω σε ιδιώτη, δεν έχω ακούσει ότι στα Δημόσια Νοσοκομεία, είναι καλύτεροι ή έχουν διαφορετικές σπουδές (χαχα), ενώ πλέον και νομοθετικά οι ιατρικές βεβαιώσεις, έχουν την ίδια νομική ισχύ, από όπου και αν προέρχονται (και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς ;).
   Η αναβολή δεν δόθηκε, αν και πρωτοείσακτη η υπόθεση, όπως είπα, αλλά κρατήθηκε γιατί η δικηγόρος των (4) μηνυτών απουσίαζε προσωρινά.
   Μόλις εμφανίστηκε, έξω από την αίθουσα, της είπα ότι ζητώ αναβολή, προκειμένου η εντολέας μου, να αποζημιώσει τα θύματα-πελάτες της (από απάτη, όχι ιδιαίτερα μεγάλου ποσού), αμφιταλαντεύτηκε, αφού και οι πελάτες της, ήταν αρνητικοί, ωστόσο μετά τους πήρε παράμερα και σε 5', μου είπε ότι συμφωνούν, αλλά μόνον αν η αναβολή είναι σύντομη.
   Έτσι, ξανά παρουσιαστήκαμε μπροστά στο Δικαστήριο (φυσικά, δεν μπορούσα να ακουστώ ο ίδιος, αφού δεν είχα εξουσιοδότηση), ωστόσο και ενώ είχε δοθεί σύντομη αναβολή προηγουμένως, σε άλλη υπόθεση, για Σεπτέμβριο, η Εισαγγελέας είπε ότι η πιο σύντομη δικάσιμος, είναι στις αρχές του 2018, με συνέπεια να μην δεχτεί τελικά η άλλη πλευρά ! 
   Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ, τι συνέπειες θα είχε η εισαγγελέας, αν έβαζε την υπόθεση το Σεπτέμβρη, τι και ποιον φοβήθηκε δηλαδή, αν ελέγχει δηλαδή κάποιος προϊστάμενός της, τις αναβολές, που δίνονται και αν υπάρχουν προκαθορισμένα κριτήρια, για το πότε και το γιατί (υποθέτω πως όχι).
   Τελοσπάντων, αφού απορρίφθηκε το αίτημα αναβολής και ενώ είχαμε (ξανά) φτάσει πολύ κοντά, μοιραία πήρα το δρόμο, για την έξοδο : την στιγμή εκείνη, κάτι μου φάνηκε ότι είπε ή προσπάθησε να πει, προς εμένα η πρόεδρος, αλλά δεν γύρισα καν το κεφάλι (χαχα) !
    Εκείνη την ημέρα, είχε ένα λαμπρό ήλιο έξω και μετά από έναν βαρύ και δύσκολο χειμώνα, το μόνο που με απασχολούσε πλέον, ήταν να κατέβω, το συντομότερο, στο Κολωνάκι και να απολαύσω έξω τον καφέ μου...
    Βέβαια, την επόμενη μέρα, οι συνέπειες της ερημοδικίας, αλλά και της περιφρόνησής μου, προς την πρόεδρο (δηλαδή ...τι έπρεπε να κάνω, όταν μου είχαν φερθεί έτσι ;) ήταν αρκετά βαριές, όπως είδα στο σχετικό βιβλίο : μια σχετικά μεγάλη ποινή, η οποία μάλιστα -παρανόμως- δεν είχε ανασταλεί, όπως έπρεπε, αλλά είχε μετατραπεί !
    Ωστόσο, αυτό φυσικά, είχε ως τελική συνέπεια, εκτός από το μεροκάματο, για την αναβολή, να βγάλω ακόμα ένα έξτρα, που δεν το υπολόγιζα ως τότε, για να ασκήσω έφεση, κατά της απόφασης, με απλά λόγια, το Δικαστήριο ...με ευεργέτησε, άθελα του και αυτό είναι και το κορυφαίο, θεωρώ, συμπέρασμα.
   Πάντως και για να γελάσουμε, προσπαθώντας να δικαιολογήσω την συμπεριφορά του Δικαστηρίου, έναντί μου, σκέφτηκα μήπως οι δικαστίνες (άβυσσος γαρ, η γυναικεία ψυχή) το αίτημα αναβολής, το εξέλαβαν ως ...απόρριψη (σου λέει, γιατί δεν θέλεις να δικάσεις, μαζί μας ;) και ότι τελικά, η ομορφιά (όχι να το παινευτώ, αλλά είμαστε εμφανίσιμοι) είναι μάλλον κατάρα, παρά ευλογία (χαχα), δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, από όσα λύνει.

μικροδικηγορικά

    Ο τίτλος, κατ' αναλογία των όρων "μικροπολιτικά" ή "παραπολιτικά" αναφέρεται στα καθημερινά προβλήματα της (μάχιμης) δικηγορίας.
  Πρόσφατα, διάβασα ότι οι μειωμένες, κατά το μισό, ετήσιες εισφορές, προς τον ΔΣΑ, ισχύουν μόνον για το έτος 2016 και όχι εσαεί, όπως αρχικά είχαμε καταλάβει !
 Έτσι, μοιραία, αρχίζει η σκέψη και η συζήτηση, για το αν και γιατί χρειάζονται οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, τι και ποιους εξυπηρετούν και κατά πόσον τα 150 ευρώ, που ζητάνε, ως "ετήσια συνδρομή" πιάνουν τόπο...
 Το πλέον, αν όχι μόνο, χρήσιμο, είναι η πρόσβαση στην τράπεζα νομικών πληροφοριών, όπου βρίσκει κανείς, την ισχύουσα νομοθεσία, καθώς και νομολογία, υποδείγματα δικογράφων κλπ.
  Βέβαια, δεν ξέρω αν αυτό δικαιολογεί τα περισσότερα από 10 ευρώ, το μήνα, που καλούμαστε να πληρώσουμε, ειδικά αν σκεφτεί κανείς, ότι σε ώρες αιχμής, το σύστημα "πέφτει" και δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις...
  Τα τελευταία χρόνια, οι δικηγορικοί σύλλογοι, προσπαθούν να εμπλουτίσουν τις προσφερόμενες, προς τα μέλη τους, υπηρεσίες, ωστόσο, έχω την αίσθηση και δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος, ότι ο Σύλλογος και όσα συμβαίνουν εκεί, είναι κάτι ξένο, που δεν με αφορά, σπάνια βλέπω να εξυπηρετεί τα συμφέροντά μου (και της πλειοψηφίας), όπως π.χ πρόσφατα με το αίτημα για παράταση καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών του 2016.
  Κάθε τόσο βγάζει ανακοινώσεις κλπ, αλλά δεν ξέρω πόσοι έχουν το χρόνο και τη διάθεση, να τα παρακολουθούν ή να επωφελούνται από αυτά...
   Υπάρχουν θέματα, απλά και καθημερινά, όπου ο Σύλλογος, θα μπορούσε να παρέμβει, ζητήματα της λεγόμενης "διοικητικής μέριμνας", για να βελτιώσει τη ζωή του δικηγόρου : έτσι π.χ εμείς, που μπαίνουμε στο Πρωτοδικείο, όχι από την οδό Ευελπίδων, αλλά από πίσω, από την οδό Βαλτινών, πρέπει να διασχίσουμε μια απόσταση αρκετών μέτρων, μέσα από το πάρκο-άλσος.
   Η διαδρομή είναι γεμάτη λακκούβες και νεροφαγώματα, στην αρχή (επικίνδυνο ειδικά για τα ψηλοτάκουνα των γυναικών), το καλοκαίρι μέσα στην σκόνη και το χειμώνα, στις λάσπες (δεν αναφέρω τις τσουκνίδες του 1,5 μέτρου, γιατί αυτό είναι αρμοδιότητα του Δήμου) και θα μπορούσε να φροντίσει ο Σύλλογος, τόσα χρόνια, να φτιαχτεί ένα, υποτυπώδες έστω, μονοπάτι, πλακόστρωτο ή με τσιμέντο, από την οδό Βαλτινών, ως την είσοδο των Δικαστηρίων.
   Ένα άλλο ζήτημα, που καταδεικνύει πόσο κωλοχανείο, είναι το χρεοκοπημένο μόρφωμα, που λέγεται "ελληνικό Κράτος", είναι και το κάπνισμα εντός των δικαστικών κτιρίων.
   Προχθές, στο Εφετείο, υπήρχε "ομίχλη" από τον καπνό, ακριβώς έξω από τις δικαστικές αίθουσες του 1ου ορόφου, ήταν τεκές και την ίδια στιγμή, διαβάζεις στους τοίχους, πινακίδες, που λένε ότι το κάπνισμα απαγορεύεται, βάσει της υπουργικής απόφασης τάδε (πολύ πριν τον αντικαπνιστικό Νόμο)...
   Αυτή ωστόσο, δεν είναι η μόνη περίπτωση, όπου οι Νόμοι κλπ παραβιάζονται εντός δικαστικού κτιρίου, εκεί όπου υποτίθεται τιμωρείται η παραβίαση τους (!) : έτσι, όπως έχω ξανά στηλιτεύσει, παρατηρείται, ειδικά στο Εφετείο, στα κακουργήματα, η παράνομη και μη ορθή πρακτική, οι Δικαστές, να παίρνουν τις δικογραφίες, για μελέτη και έτσι να μην τις βρίσκει εκεί, ο συνήγορος του κατηγορούμενου, όπως ορίζει ο ΚΠΔ !
   Πρέπει να γίνει (σε ΌΛΟΥΣ) σαφές, ότι 9:00 με 13:00, που λειτουργεί το σχετικό γραφείο, οι δικογραφίες, ΠΡΈΠΕΙ να είναι εκεί και να είναι ΆΜΕΣΑ προσβάσιμες από τους δικηγόρους και όχι να ψάχνουμε να βρούμε, ποιος δικαστής τις έχει και που...(πριν τις 9 ή μετά τις 1 το μεσημέρι, ας τις παίρνουν και στο σπίτι τους, που λέει ο λόγος και να τις διαβάζουν στην τουαλέτα).
   Είναι εξοργιστικό να διαμαρτύρεσαι για αυτό το πράγμα και να θέλουν να δικαιολογηθούν, δικαστές και γραμματείς ή και να βγουν από πάνω (!), ενώ ο Νόμος είναι σαφής και πως αλλιώς, αφού παραβιάζονται τα υπερασπιστικά δικαιώματα του κατηγορούμενου, όταν πάει ο δικηγόρος του, να μελετήσει τη δικογραφία και αυτή ...κάνει βόλτες σε δικαστικά γραφεία ή σε καρότσια σούπερ μάρκετ και επιστρέφεται, όταν και όποτε θέλουν εκείνοι (δηλ. οι δικαστές) !
  Κανονικά, αυτό, αν προβαλλόταν στο ακροατήριο, θα οδηγούσε σε ακυρότητα της διαδικασίας και μάλιστα απόλυτη, ενώ και οι δικαστικοί γραμματείς, οφείλουν να καταλάβουν, ότι πρέπει να υπακούν ...στο Νόμο και όχι στους Δικαστές, όταν ζητούν κάτι που δεν είναι νόμιμο, ήτοι να φύγει η δικογραφία, από το μέρος, όπου πρέπει-οφείλει να είναι.
   Θα είχε πλάκα και θα γελούσε ο κάθε πικραμένος, αν, την επόμενη φορά, που θα μου πουν ότι η δικογραφία δεν είναι εδώ, αλλά την έχει ο Πρόεδρος ή ο Εισαγγελέας, καλούσα το 100, για να υποβάλλω μήνυση, μέσα στο χώρο του Εφετείου και να ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία (για τους Δικαστές δεν ισχύει, βέβαια, το αυτόφωρο, λόγω ειδικής δωσιδικίας, μόνον για τους υπαλλήλους, αλλά ένα σχετικό "τζέρτζελο" θα προκαλούνταν).