πως κρίνεται ένας πολιτικός (ηγέτης) ;

     Με αφορμή τον θάνατο, του τελευταίου των μεγάλων πολιτικών, όπως ονομάστηκε ο Κων/νος Μητσοτάκης, από τα ΜΜΕ (προφανώς όχι λόγω ηλικίας, αλλά επειδή συμμετείχε στη διαμόρφωση της Μεταπολίτευσης και μάλιστα σε εποχές, όπου οι προεκλογικές συγκεντρώσεις, μάζευαν 1 εκατομμύριο κόσμο) και πριν καλά-καλά, επιστρέψει "εις Γην εξ ής ελήφθη", άρχισαν όλοι να κρίνουν την πολιτική του καριέρα...
  Σίγουρα είναι πολύ πρόωρο και άκομψο, να εκφέρονται απόψεις και κρίσεις, για κάποιον, δεν έχει ακόμα ταφεί, η τελική ετυμηγορία, θα προκύψει από τους Ιστορικούς του μέλλοντος, σε πολλά χρόνια, από σήμερα.
  Είναι επίσης βέβαιο, ότι υπάρχουν, όπως πάντα, τόσο υπέρμαχοι, όσο και πολέμιοι, προσωπικά θέλω να επικεντρωθώ, στο (επίσης βιαστικό) σχόλιο στελεχών της Ν.Δ, ότι δικαιώθηκε και μάλιστα εν ζωή...
  Ερχόμαστε έτσι, στο κύριο ερώτημα του τίτλου : πως κρίνεται ή δικαιώνεται, ένας πολιτικός και δη Ηγέτης ; Κρίνεται, από τα λόγια, από όσα είπε και από τυχόν "προφητείες" (ο Λεβέντης πάντως έχει κάνει περισσότερες), από τις πράξεις ή μήπως από τις ...παραλείψεις ; Από όσα όφειλε να κάνει και δεν έκανε ;
  Μην ξεχνάμε ότι ο Ποινικός μας Κώδικας, ορίζει ότι τα εγκλήματα τελούνται όχι μόνον με πράξεις, αλλά και με παραλείψεις, ειδικά όταν υπάρχει ειδική υποχρέωση, για κάποια ενέργεια και δεν γίνεται !
   Τι εννοώ ; Όλοι και κυρίως οι νεοδημοκράτες, λένε ότι δικαιώθηκε, επειδή προέβλεψε από το 1994, ότι η χώρα μας θα χρεοκοπήσει, επειδή δεν τον άφησαν να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, κατά την τριετία 1990-1993, που ήταν Πρωθυπουργός και έχουν δίκιο.
   Ωστόσο, δεν χρειάζεται να είσαι Πρωθυπουργός, για να κάνεις αυτή την απλή διαπίστωση-πρόβλεψη : αν τα έσοδά σου, είναι μικρότερα, από τα έξοδά σου, είτε είσαι φυσικό πρόσωπο, είτε νομικό πρόσωπο, είτε Κράτος ολόκληρο, θα χρεοκοπήσεις, ειδικά αν δανείζεσαι αλόγιστα, για να καλύψεις τα έξοδά σου !
   Συνεπώς, το κρίσιμο ερώτημα, που θα κληθεί να απαντήσει ο Ιστορικός του μέλλοντος, είναι κατά πόσον, ο εκλιπών, μπορούσε ή και ...έπρεπε να περάσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ακόμα και με τη Βία ή αν υποχώρησε, παρά τη θέλησή του και η απάντηση, μόνον εύκολη δεν είναι...
   Οι μεν θα πουν, ότι δεν μπόρεσε, επειδή πολεμήθηκε (άγρια), από συνδικα-ληστές, εργατοπα-τέρας και λοιπά τρωκτικά, που είχαν δημιουργήσει ήδη 10 χρόνια παπανδρεϊσμού, πράγμα 100% αληθές, οι δε όμως, θα φέρουν ίσως το παράδειγμα ...μιας γυναίκας, της Θάτσερ, που αντιμετώπισε την ίδια κατάσταση, με σιδερένια πυγμή και τσάκισε εκείνη τα συμφέροντα και τα "συνδικάτα" των παρασίτων, ακόμα και με την χρήση Βίας !
   Σε τελική ανάλυση, πρέπει να αναρωτηθούμε : τι πρέπει να κάνει ένας αληθινός Ηγέτης, όταν θέλει να περάσει, εκείνο, που θεωρεί σωστό, για το λαό του και την χώρα του, αλλά συναντά αντιδράσεις, από τους "υπηκόους" ; Έτσι όπως το βλέπω, μόνον δύο δρόμοι υπάρχουν, είτε παραιτείσαι και πας σπίτι σου, νίπτοντας τας χείρα σου, για ό,τι θα συμβεί, είτε επιβάλλεις, ακόμα και με την Βία, εκείνο, που θεωρείς ότι πρέπει να γίνει (το σωστό, για σένα, ακόμα και αν μπορεί να μην είναι το σωστό).
   Τρίτος δρόμος, δεν υπάρχει, το να παραμείνεις δηλαδή στην καρέκλα σου, χωρίς να μπορείς να περάσεις το δικό σου ή ακόμα χειρότερα, να συμβιβαστείς και να κάνεις πίσω...
    Ο Μητσοτάκης λοιπόν, προσπάθησε να εφαρμόσει, για πρώτη φορά, στην Ελλάδα, φιλελεύθερες-"δεξιές" πολιτικές, δεν τα κατάφερε (δεν εξετάζουμε γιατί, είπαμε, αυτό μένει να αποδειχθεί) και εν συνεχεία, η ΝΔ έγινε πιο αριστερό κόμμα και από το ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά δηλαδή, αντί να επιβληθεί η Ηγεσία, στο Λαό, έγινε το αντίθετο και ένας συμβιβασμός απαράδεκτος και ελεεινός, όταν από δεξιός, γίνεσαι ο μεγαλύτερος κρατιστής, σχεδόν σοβιετικού τύπου (βλέπε διακυβέρνηση 2004-2009).
   Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, του σύγχρονου κόσμου, για τον "άλλο δρόμο", που θα μπορούσε να είχε βαδίσει η ΝΔ του 1990-1993, είναι ο "δικτάτορας" Ερντογάν, που χρησιμοποιεί, σχεδόν κάθε μέσο (διώξεις, φυλακίσεις κ.ο.κ), για να περάσει το δικό του, αυτό που θεωρεί σωστό, για την χώρα του (και άσχετα, ξανά λέω, αν είναι όντως και αντικειμενικά, το σωστό).
    Σίγουρα όλοι, πόσο μάλλον οι πολιτικοί, κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος, το να κάνουμε απλές διαπιστώσεις ή προφητείες, για δεινά, που έρχονται, δεν ωφελεί, ειδικά όταν μπορούμε ή και ...είμαστε υποχρεωμένοι, να τα αποτρέψουμε.
    Σε κάθε περίπτωση, όταν πεθαίνει κάποιος, ισχύει το λεγόμενο "ο νεκρός δεδικαίωται", εμείς οι ζωντανοί, δεν επιτρέπεται να λέμε άσχημα λόγια, για εκείνον, ακόμα και αν ήταν ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου, που λέει ο λόγος, οι προσευχές μας, πρέπει να επικεντρώνονται, αποκλειστικά, στην ανάπαυση της ψυχής του, διότι ο τελικός Κριτής όλων, είναι Άλλος !

Τα Θαύματα στην ζωή μας

    Η πιο τρανταχτή απόδειξη, ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας, δεν είναι "γράμμα κενό", αλλά η μόνη Αληθινή και μάλιστα Ολοζώντανη, κάτι δηλαδή που βιώνεται, με τις αισθήσεις, ακόμα και στον παρόντα, υλικό, κόσμο, είναι οπωσδήποτε τα Θαύματα, που συμβαίνουν, συνέχεια.
 Θαύματα, όπως θεραπείες σωματικών και ψυχικών παθήσεων, ακόμα και φαινομενικά ανίατων ή εκ γενετής, αναστάσεις νεκρών, αλλά και πολλά άλλα, έκανε πρώτος ο ίδιος ο Χριστός, έπειτα οι μαθητές και Απόστολοι Του και εν συνεχεία, κάνουν οι Άγιοι, όσοι άνθρωποι δηλαδή, έλαβαν την Χάρη Του και ενώθηκαν μαζί Του, μέσα από τον άμεμπτο Βίο ή το Μαρτύριο Τους !
  Κάποια από τα Θαύματα, μάλιστα, που συμβαίνουν στις ζωές μας, δεν τα αντιλαμβανόμαστε καν, γίνονται αθόρυβα και σιωπηλά και γι' αυτό, στη Θ. Λειτουργία, λέει, κάποια στιγμή, ο Ιερέας : "υπέρ των φανερών και αφανών ευεργεσιών, των εις ημάς γεγενημένων".
  Άλλα πάλι, "φωνάζουν" από μόνα τους, δεν μπορούν να μείνουν κρυφά, όπως διαβάσαμε τελευταία, για τη μητέρα, ενός παιδιού-αγοριού 3,5 ετών, που δεν είχε μιλήσει ποτέ και η οποία είδε την Παναγία, σε όνειρο, να της λέει "φέρε το παιδί, να Με προσκυνήσει, στο Ναό Μου, που ανακαινίστηκε πρόσφατα" (Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα) και μόλις εκείνο, ασπάστηκε την Εικόνα Της, άρχισε να φωνάζει "Με λένε Παναγιώτη" (είχε δηλαδή και το Όνομά Της) !
  Εδώ λοιπόν, έρχομαι να καταθέσω και τη δική μου μαρτυρία, από το πιο πρόσφατο θαύμα, που βίωσα : επί αρκετούς μήνες, υπέφερα, από έντονους πόνους, σε συγκεκριμένο σημείο του σώματός μου.
  Δεν πήγαινα σε γιατρό (...αυτό το κεφάλαιο, θέλει ξεχωριστή ανάλυση), έκανα υπομονή, ζούσα μια κανονική σχεδόν ζωή, αλλά ο πόνος, όπως και να έχει, μειώνει την ποιότητα της ζωής σου, δεν σε αφήνει να την χαρείς, παρόλο, που σχεδόν μηχανικά, όταν μας ρωτάνε "τι κάνεις ;", απαντάμε πολλές φορές "καλά", ενώ υποφέρουμε...
   Πρώτα απευθύνθηκα στον Άγιο Παντελεήμονα, που με έχει κάνει καλά και στο παρελθόν και Τον θεωρώ κάτι σαν "προσωπικό γιατρό", έπειτα στους Αγίους Αναργύρους, σε Αγίους δηλαδή, που κατά τον εγκόσμιο Βίο Τους, υπήρξαν ιατροί, στο επάγγελμα, αλλά και στον Άγιο, που θεωρείται Προστάτης, του συγκεκριμένου σημείου του σώματος !
   Ο πόνος μειωνόταν σταδιακά, αλλά όχι τελείως, σε ένταση και γινόταν πιο περιοδικός και όχι τόσο συνεχόμενος, όπως στις αρχές και κάποια στιγμή, είχα πει, έτσι γενικά (και ίσως αυτό είναι το ορθό, επειδή κάθε Άγιος, έχει την "ειδικότητά" Του, εξειδικεύεται στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων ασθενειών) "να με βοηθήσει, κάποιος Άγιος", στο πρόβλημά μου, χωρίς να Τον ονοματίσω...
    Έτσι, πριν από ένα μήνα, περίπου, βλέπω στον ύπνο μου, μία Εικόνα Αγίας, την Οποία αναγνώρισα και θυμόμουν το πρωί, ως την Αγία Βαρβάρα, να μου λέει : "Εγώ σε έκανα καλά, έλα να Μου ανάψεις μια λαμπάδα" !
    Η παρούσα ανάρτηση λοιπόν, είναι αφιερωμένη, ως ελάχιστος φόρος Τιμής και ως ένα "δημόσιο ευχαριστώ", στην πολυαγαπημένη, στην χώρα μας και όχι μόνον, Αγία Βαρβάρα, τη Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργό, που με λυπήθηκε, "το πήρε πάνω Της" θα λέγαμε και με βοήθησε με το πρόβλημά μου.

y.o.l.o ναι, αλλά που και πως ;

     Ρωτώντας "που", εννοώ, "σε ποιο κόσμο", διότι θα μιλήσω σήμερα, για δύο διαφορετικούς κόσμους και όσο και αν δεν φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, η ανάρτηση αυτή αφορά τους νέους και τον επαγγελματικό προσανατολισμό και είναι επίκαιρη, καθώς σύντομα θα κληθούν να αποφασίσουν τι θα σπουδάσουν και τι καριέρα θα ακολουθήσουν !
  Η ιδέα, για τους δύο αυτούς κόσμους, προϋπήρχε, αλλά ήρθε στην επιφάνεια, με ωραίο τρόπο, πρόπερσι το καλοκαίρι, στο ...καφενείο του χωριού.
  Εκεί λοιπόν, ένας συνταξιούχος, τέως κρατικός λειτουργός, που υπήρξε δηλαδή μια ζωή κρατικοδίαιτος και θεωρεί ως καλύτερο, αν όχι μοναδικό (!) εργοδότη κάποιου, το Δημόσιο, ρώτησε έναν (μάχιμο) δικηγόρο, πότε θα βγει στην σύνταξη, όπως εκείνος, για να πάρει την απάντηση : "έχω συμπληρώσει τις προϋποθέσεις, αλλά γιατί να βγω σε σύνταξη, με 1000 ευρώ, όταν τώρα βγάζω 2000 ;".
  Και όμως, αυτή η τόσο απλή απάντηση, στα αυτιά του τέως (αλλά και νυν) τρωκτικού, ήχησε ως κάτι πρωτόγνωρο, κάτι πρωτάκουστο, που μάλιστα έσπευσε να το "μοιραστεί", μετά και με άλλους (χαχα) !
  Κατόπιν αυτού και επειδή όντως ζούμε μόνον μία φορά και η ζωή είναι (σχετικά) μικρή, ο κάθε νέος, οφείλει να αναρωτηθεί, σε ποιον από τους δύο αυτούς κόσμους, θέλει να ζήσει : σε εκείνον, όπου κάποιος άλλος, καθορίζει τις αποδοχές σου ή σε αυτόν, που τις καθορίζεις εσύ και δεν υπάρχουν περιορισμοί ;
  Φυσικά, το επάγγελμα δεν αποτελεί ολόκληρη την ζωή κάποιου, είναι μία από τις πτυχές της, αλλά είναι σημαντική και θεωρώ πως το ζητούμενο, είναι, μέσω αυτού, να αφήσεις κάποιο αποτύπωμα, η δουλειά σου, να επηρεάζει (θετικά) και τις ζωές των άλλων.
  Οπωσδήποτε, δεν μπορεί να γίνουν όλοι αφεντικά ή ελεύθεροι επαγγελματίες, πρέπει να υπάρχουν και οι μισθωτοί υπάλληλοι, που και για αυτούς, υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης-προαγωγής κλπ και σίγουρα ...το Δημόσιο, δεν προσφέρεται για "καριέρα", ανέλιξη και πρόοδο, μόνον ο ιδιωτικός τομέας !
   Όπως έχουμε ξαναπεί, τα κρίσιμα μεγέθη, είναι δύο και αντιστρόφως ανάλογα : από τη μία "η ασφάλεια" (ενός μισθού) και από την άλλη, η ελευθερία, όσο μεγαλώνει το πρώτο, τόσο μικραίνει-συρρικνώνεται το δεύτερο και προσωπικά, έχω επιλέξει, την ελευθερία, παρά την ασφάλεια.
   Επίσης, σε άλλη ανάρτηση, είχα αναφέρει, ότι το τέλος της "κρίσης" θα ερχόταν την ημέρα, που σε μία προκήρυξη θέσεων κρατικής αργομισθίας, θα εμφανίζονταν λιγότεροι υποψήφιοι, από τις θέσεις, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία, δε γίνεται τίποτα.
    Πολλοί νέοι, μάλιστα, επιλέγουν την "ασφάλεια" του Δημοσίου, μετά το μετανιώνουν, αλλά έχουν ήδη εγκλωβιστεί, όπως συμβαίνει με τους ένστολους και την απαγόρευση παραίτησης, πριν την συμπλήρωση κάποιων ελάχιστον χρόνων (που δεν είναι και λίγα) !
    Γι' αυτό, καλό είναι επίσης, να δοκιμάζει κάποιος διάφορες θέσεις-δουλειές, ώστε να καταλάβει τι ακριβώς του ταιριάζει και με τι θα ήταν ΑΥΤΌΣ (και όχι οι άλλοι...) ευτυχισμένος και αφού καταλήξει να κλείσει τα αυτιά στις "σειρήνες" και να κάνει αυτό, που του αρέσει.
    Για να μιλήσω τώρα και πιο προσωπικά : η ιδέα να στραφώ σε νομικά επαγγέλματα και να υπηρετήσω την ιδέα της Δικαιοσύνης, γεννήθηκε, μέσα μου, όταν, μικρός, με αδικούσε ο μεγαλύτερος αδερφός μου...
    Ως ασκούμενος δικηγόρος, εργάστηκα και σαν έμμισθος και τότε κατάλαβα, ότι αυτό δεν είναι κάτι που μου ταιριάζει, δεν "τσίμπησα" το δόλωμα του (σίγουρου) μισθού, ώστε να απαρνηθώ την ελεύθερη και μάχιμη δικηγορία !
   Επίσης, ενώ αρχικά πήγαινα, για τον δικαστικό κλάδο, στην πορεία, άλλαξα γνώμη και είπα ότι θα γίνω δικηγόρος και ελεύθερος επαγγελματίας, θεωρώντας ότι θα μπορώ έτσι να είμαι πιο χρήσιμος, σε όσους έχουν μπλεξίματα, με το Νόμο.
   Στην όχι και τόσο εύκολη απόφαση αυτή, ειδικά όταν και οι γύρω σου, σε κατευθύνουν αλλού, έπαιξε ρόλο και μία γνωστή ατάκα, του "αμφιλεγόμενου" Ν. Καζαντζάκη, που έπεσε στα χέρια μου, "τυχαία", πριν δώσω Πανελλήνιες : καθώς απευθυνόμενος στον εγγονό του, ο παππούς του έδινε την λεβέντικη-Κρητικιά συμβουλή "Φτάσε όπου δεν μπορείς", δηλαδή προφανώς, μην κολλάς σε αυτό, που νομίζεις ότι μπορείς, ότι είναι τα όριά σου, αλλά ξεπέρασε τα και κάνε ό,τι εσύ ή οι άλλοι, νομίζουν ότι δεν μπορείς να καταφέρεις !

γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει σωτηρία

     Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε ΌΛΟΙ, είναι τούτο : ΑΝ στο αυριανό eurogroup, γίνονταν πραγματικότητα, το πιο τρελό όνειρο κάθε αριστερού, με δεξιές τσέπες, όσων δηλαδή έχουν μάθει να ζουν, σε βάρος των υπολοίπων και να μην τους ενδιαφέρει, ποιος πληρώνει αυτά, που τρώνε, ήτοι αν μας χάριζαν οι δανειστές, ΌΛΟ το χρέος, τι θα άλλαζε, από Τρίτη, στις ζωές μας ;
  Αν από τα 328 δις ευρώ, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, μηδενίζονταν, μέσα σε μία στιγμή, πόσο θα βελτιωνόταν η καθημερινότητά μας και σε ...πόσα χρόνια, θα ξανά χρεοκοπούσαμε (μόνο το πότε είναι αβέβαιο, ότι θα ξανά έφτανε το χρέος πάλι, στα ίδια επίπεδα, κάποια στιγμή, είναι το μόνο σίγουρο) ;
 Δεν είμαστε μηδενιστές, ούτε γεννηθήκαμε απαισιόδοξοι, απλά και ρεαλιστικά μιλάμε, με βάση τα όσα ακούμε και βλέπουμε, καθημερινά, στην Ψωροκώσταινα (και μπορεί να λέμε τα ίδια συνέχεια, αλλά η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως) !
  Για παράδειγμα, μία από τις σημαντικότερες και πιο αναμενόμενες επενδύσεις, που έχει μάλιστα αποφασιστεί εδώ και χρόνια, βρίσκεται κολλημένη, σε ...συρτάρια Δ.Υ, μία του Δασαρχείου και άλλοτε του Υπ.Πολιτισμού.
  Αν πάρεις από το χέρι, τον υπάλληλο του Δασαρχείου, πας στο Ελληνικό και τον ρωτήσεις : "που βλέπεις εσύ Δάσος ή ...έστω δέντρα εδώ ;", θα σου απαντήσει "ναι, αλλά τα χαρτιά, έτσι λένε" και πιθανόν θα έχει δίκιο και επίσης δικαίως φοβάται τον Εισαγγελέα, διότι και αυτός, με βάση τα ...χαρτιά, θα τον δικάσει και όχι με βάση την κοινή Λογική ή αυτό, που βλέπουν τα μάτια όλων !
  Για μένα, βέβαια, το περίεργο και παράλογο, έγκειται αλλού : τα δήθεν Αρχαία και τα δήθεν Δάση, βρίσκονται, εκεί, όπου κάποτε λειτουργούσε το τέως αεροδρόμιο και το ερώτημα, που προκύπτει αβίαστα, είναι : ΠΟΙΌΣ έδωσε άδεια, να χτιστεί το παλιό αεροδρόμιο, πάνω σε Δάσος ή σε Αρχαία ; Μήπως, πρέπει να ...ξεθάψουμε και τιμωρήσουμε, όσους έδωσαν τις σχετικές Άδειες και γενικά, συμμετείχαν στη διαδικασία δημιουργίας του τότε αεροδρομίου ;
  Το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να βρεθεί τρόπος, ώστε "ο μεγάλος ασθενής", δηλαδή η Δημόσια Διοίκηση, να λειτουργεί, χωρίς εμμονές, πιο γρήγορα και με βάση την κοινή Λογική, μακριά από γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, που "σε βγάζουν από τα ρούχα σου" !
   Στα ίδια πλαίσια, που σε κάνουν, να λες ότι "δεν υπάρχει σωτηρία", κινείται και "η Δικαιοσύνη" μας : κάποιοι δικαστές, έκριναν πρόσφατα, ότι ορισμένοι συμβασιούχοι, πρέπει να φύγουν, από το Δημόσιο (έως εδώ, καλά), αλλά και να επιστρέψουν τα ...δεδουλευμένα.
   Αυτό το δεύτερο, ΠΟΎ το είδαν γραμμένο ; Σε ποια Λογική (εντάξει, δε μιλάμε καν για ...Νόμο), βασίζεται το να επιστρέφεις ...δεδουλευμένα ; Πως να υπάρξει σωτηρία, σε μια χώρα, της οποίας οι Δικαστές, θεωρούν ότι θα πρέπει να πληρώνονται, όσοι έχουν διοριστεί τυπικά εντάξει (ακόμα και αν δεν κάνουν τίποτα) και ...όχι όσοι δουλεύουν ;
    Πότε θα αντιληφθούν τα πάσης φύσεως τρωκτικά, ότι η Εργασία, είναι ζήτημα πραγματικό και όχι νομικό ; ότι από την στιγμή, που εργάστηκες, έστω και τυπικά όχι εντάξει ή και παράνομα, ΔΙΚΑΙΟΎΣΑΙ μισθό, όπως όλοι ; Γιατί δυσκολεύονται να κατανοήσουν τόσο απλά πράγματα και βασανίζουν τα μυαλά μας και υποτιμούν τη νοημοσύνη όλων και πρώτα τη δική τους ;
   Αυτά είναι ΜΌΝΟΝ ΔΎΟ μικρά και πρόσφατα παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι το αληθινό πρόβλημα της Ψωροκώσταινας, δεν είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος και ποιος θα το πληρώσει ή αν θα ρυθμιστεί ή θα χαριστεί...
  Τα πραγματικά προβλήματα είναι δομικά και θεσμικά, οι πελατειακές σχέσεις, η έλλειψη αξιοκρατίας και Δικαιοσύνης, η μη τήρηση των Νόμων και του Συντάγματος, η αδικία, η επίρριψη των βαρών στους πιο αδύναμους, το ότι ορισμένοι (μειοψηφία) υπερφορολογούνται-ληστεύονται, προκειμένου κάποιοι άλλοι (πλειοψηφία) να ζουν από τα έτοιμα, η ατιμωρησία, η διαφθορά, η διαπλοκή, η γραφειοκρατία, η υπερβολική ΣΠΑΤΆΛΗ, που εξακολουθεί να γίνεται στον δημόσιο τομέα, η απουσία παραγωγικών επενδύσεων και ένα σωρό άλλα, τα οποία, αν δεν αντιμετωπιστούν, η ρύθμιση ή ...και η άφεση του χρέους, θα είναι σαν ασπιρίνη, σε ανίατη ασθένεια !

θα βάλει γραβάτα ο Τσίπρας ή όχι ;

    Αρχικά, σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να γράφουμε απαισιόδοξα, πριν το κρίσιμο eurogroup της Δευτέρας, όπου ελπίζουμε να πάρουμε "κάτι" για το χρέος, ότι δεν είναι σωστό και πατριωτικό.
  Από την άλλη, αναρωτιέμαι πως μπορεί να είναι κανείς "πατριώτης" και να αγαπά ένα Κράτος, που τον ληστεύει, που δημεύει την περιουσία του, που καταπατά βάναυσα τα δικαιώματά του και που δεν του (αντί)παρέχει, ουσιαστικά, σχεδόν τίποτα !
 Αφενός, η παρούσα κυβέρνηση, εμφανίζεται ως η καλύτερη και πιο πρόθυμη, στην εφαρμογή των Μνημονίων και από αυτή την άποψη, αξίζει ίσως να πάρει κάτι περισσότερο, από τις προηγούμενες, αφετέρου, όμως, συνεχίζει και αυτή, να επιβάλλει παράνομα και αντισυνταγματικά μέτρα και ακολουθεί την ίδια, θανατηφόρα, "συνταγή" των προηγούμενων : αύξηση επιβαρύνσεων στον πολίτη, αντί για συμμάζεμα της σπατάλης, στο ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
  Στην πορεία μάλιστα, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι, κάποια, από τα ψηφισθέντα -προχθές- μέτρα, όπως η αύξηση των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών και η επιβολή εισφοράς, πάνω στην εισφορά, θα "πέσουν" στα Δικαστήρια και δεν θα εφαρμοστούν ποτέ !
   Κάποιοι γελοίοι στον συριζα, μάλιστα, θέλοντας να απαντήσουν στη ΝΔ, έβγαλαν σποτάκι, με το οποίο ...καμάρωναν, ότι, σε έναν ελεύθερο επαγγελματία, με ετήσια έσοδα 10.000 ευρώ, θα του μένουν, για ...να ζήσει, λιγότερα, από 3.000 ευρώ (όσα παίρνουν γραμματείς, φαρισαίοι και μετακλητοί το μήνα), δηλαδή ...λιγότερα από 300 ευρώ το μήνα και αυτό το παρουσίαζαν ως επιτυχία και επίτευγμα...
   Κάποιοι άλλοι, γραφικοί, με τον τίτλο του "επιστήμονα" δεν "είδαν" τίποτα παράνομο και αντισυνταγματικό, σε αυτό, παρά ΜΌΝΟΝ στις περικοπές συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο (το οποίο είναι ζήτημα πραγματικό-οικονομικό και όχι νομικό, αφού τόσα έχει το Κράτος και τόσα μπορεί να δίνει, κανένας Δικαστής, δεν θα μπορούσε να έχει λόγο επ' αυτού).
  Στο ζήτημα των "ειδικών" μισθολογίων μάλιστα, είχαμε, για πολλοστή φορά, σκάνδαλο και κουτοπονηριά της επίσης πολλοστής αριστερής κυβέρνησης, ήτοι ΑΥΞΉΣΕΙΣ (!), αντί για μειώσεις.
   Εδώ μπορεί να υπάρξουν κάποιες ερμηνείες, που σκέφτηκα μόλις πριν λίγο : για τους ένστολους, ίσως φοβούνται ότι έχουν όπλα και μπορεί να γίνει "πραξικόπημα" και να τους σκοτώσουν, τα μέλη ΔΕΠ πήραν αυξήσεις, επειδή σε αυτά, ανήκει και η μάνα των παιδιών του Τσίπρα, ενώ οι γιατροί, διότι ίσως ελπίζουν ότι ...θα τους σώσουν, αν αρρωστήσουν !
   Ως κάτοικοι και εμείς αυτής της υπερχρεωμένης χώρας, που λέγεται Ψωροκώσταινα, επειδή ζητάει λεφτά, από τους απένταρους και όχι από τους έχοντες, ασφαλώς και θέλουμε να γίνει κάτι θετικό, με το χρέος και να βάλει και γραβάτα ο Τσίπρας, όμως όχι με "πονηριές" (για να μην πω το άλλο) και όχι με οποιοδήποτε τίμημα...
  Κυρίως όμως και άσχετα, από το τι θα γίνει με το χρέος, με τα πλεονάσματα και ένα σωρό άλλα, ψυχρά και αδιάφορα, νούμερα, η ουσία είναι να δημιουργηθεί "Κράτος" στην Ελλάδα, διότι σήμερα ΔΕΝ υπάρχει, όπως θα δούμε και στην επόμενη ανάρτηση και αυτό, που γίνεται, τώρα, είναι σαν να προσπαθεί κάποιος ...να χτίσει ουρανοξύστη, χωρίς να σκάψει πρώτα και χωρίς καν θεμέλια !

αναφορικά με τους δικαστές (ή διχαστές)

     Ξεκινάω, λέγοντας ότι σε όλα τα χρόνια (4) της Νομικής, αλλά και πριν και μετά, είχα στο νου μου, ότι θα γίνω δικαστής και μάλιστα σκεφτόμουν ιδιαίτερα, προς το τέλος, το ΣτΕ, ώστε να μείνω στην Αθήνα και να μην χαλάω και την ψυχοσύνθεσή μου, με εγκλήματα κλπ, που δικάζουν οι άλλοι δικαστές.
  Μάλιστα, πολλοί συγγενείς και φίλοι, με παρότρυναν, σχεδόν με πίεζαν να το κάνω, όχι μόνον, για τις υψηλές αποδοχές, αλλά και επειδή "θα μου ταίριαζε"...
  Ωστόσο, μόλις έδωσα εξετάσεις (με βαριά καρδιά, μάλιστα) για την απόκτηση άδειας επαγγέλματος δικηγόρου, έγινε μέσα μου, το λεγόμενο "κλικ" και μόλις τότε, σε μεγάλη σχετικά ηλικία, δηλαδή, άρχισα να εγκαταλείπω την αρχική ιδέα, να γίνω δικαστής και επέλεξα να συνεχίσω στη δικηγορία !
  Οι πιέσεις, από το περιβάλλον, συνεχίστηκαν, ωστόσο έμεινα πιστός στην επιλογή μου και πλέον έχω αρχίσει να πιστεύω ότι έκανα το σωστό, ότι δεν θα ήμουν ευτυχισμένος, αν είχα διαλέξει να μπω στο δικαστικό σώμα.
   Οι βασικοί λόγοι, που δεν θα ήμουν ευτυχής, είναι ότι προτιμώ την ελευθερία του επαγγέλματός μου, από την "ασφάλεια" ενός καλοπληρωμένου Δ.Υ (στους ίδιους τους δικαστές, δεν αρέσει ο όρος Δ.Υ, προτιμούν άλλους, όπως "δημόσιος λειτουργός", αλλά ...η πραγματικότητα, δεν αλλάζει), ότι δεν μπορώ να λειτουργήσω, ούτε σε ομάδα, ούτε έχοντας άλλον/άλλους, πάνω από το κεφάλι μου.
   Κυρίως όμως, θεωρώ, ότι θα ήμουν δυστυχής, μια ζωή, καθώς πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να ικανοποιήσω το βασικό κίνητρο του καθενός, που επιλέγει νομικό επάγγελμα, που είναι το Ιδανικό και η Αξία της Δικαιοσύνης, ότι ακόμα και αν ήθελα, να την υπηρετήσω ή να την απονείμω, δεν θα με άφηνε το σύστημα, αφού η πραγματικότητα είναι σκληρή και απέχει παρασάγγας , από το ιδανικό...
   Αυτό που με τρομάζει, δηλαδή, καθώς το σκέφτομαι, είναι ότι θα γινόμουν μάλλον σαν αυτούς τους δικαστές, με τους οποίους έρχομαι σε "επαφή" μέσω της δικηγορίας και ότι θα εξέδιδα αντίστοιχες, άθλιες, αποφάσεις και γενικά θα έκανα μια μηχανιστική δουλειά, που μόνον "Δικαιοσύνη" δεν θα απέδιδε !
   Τα Δικαστήρια, ως δημόσια Υπηρεσία, θεωρώ ότι δεν εξαιρούνται από τον κανόνα, ότι ΤΊΠΟΤΑ δεν λειτουργεί σωστά στον δημόσιο τομέα, στην Ψωροκώσταινα, με τη διαφορά ότι οι δικαστικές αποφάσεις ή μη αποφάσεις, δηλαδή τόσο οι πράξεις, όσο (και ίσως κυρίως) οι παραλείψεις των δικαστών (και δη των Εισαγγελέων), έχουν μεγαλύτερες -αρνητικές- επιπτώσεις, στις ζωές των ενδιαφερομένων, από ότι τα λάθη και οι παραλείψεις, ενός "απλού" Δ.Υ.
   Καθαρά επαγγελματικά, όπως έχω ξαναπεί, θα έπρεπε να ευχαριστούμε τους δικαστές, όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, διότι μας δίνουν επιπλέον εργασία (με τις εφέσεις κλπ), αλλά ...δεν μπορούμε και να χαιρόμαστε, όταν αδικούνται οι πελάτες μας...
   Τώρα, για να μπω σε ειδικότερα ζητήματα και να μην μακρηγορώ, θεωρώ, ότι το πρόβλημα της έκδοσης κακής ποιότητας και άδικων αποφάσεων, δεν εντοπίζεται τόσο στη νομική επάρκεια των δικαστών (αν και γνωρίζω και μέτριους φοιτητές, που μπήκαν στην Σχολή Δικαστών).
   Έχω αρχίσει πλέον να πιστεύω ότι η πηγή του Κακού, είναι η έλλειψη εμπειριών, από την πραγματική Ζωή, ότι οι δικαστές ζουν σε ένα "γυάλινο κλουβί", όπως λέμε, μακριά από την Κοινωνία και γι΄αυτό δεν μπορούν να αξιολογήσουν και να κρίνουν ορθά και δίκαια, με βάση και τις (ανύπαρκτες) προσωπικές τους εμπειρίες (και δεν εννοώ, φυσικά, να έχουν εγκληματίσει, αλλά η πρόσληψη της Ζωής, μέσα από βιβλία και δη νομικά και όχι από εμπειρίες και η αποκοπή από την τρέχουσα κοινωνικοικονομική πραγματικότητα, περιορίζει σημαντικότατα την ορθοκρισία).
   Για παράδειγμα, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι κανένας δικαστής, δεν έχει αντιληφθεί τι είναι αυτή "η κρίση", που ξέσπασε το 2009-2010, στην χώρα μας (!) και για την οποία μιλάνε κάθε μέρα τα ΜΜΕ, μπορεί να μειώθηκε κάπως ο μισθός τους, αλλά μέχρι εκεί, ούτε για τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων, ούτε για τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων, ούτε για τις αυτοκτονίες, την πείνα, την υπερφορολόγηση και τα χρέη, έχουν αντιληφθεί το παραμικρό...
   Το να δικάζεις, με βάση το γράμμα του Νόμου και μόνον, χωρίς να έχεις εμπειρίες Ζωής και χρήση της κοινής Λογικής, δεν οδηγεί πουθενά, εξάλλου, έχουμε μερικά υπέροχα Νομοθετήματα (όπως ο ποινικός μας Κώδικας), τα οποία αντιγράφουν και βασίζονται στην Ζωή και όχι το αντίστροφο, δεν βασίζεται η Ζωή μας, δηλαδή, στους Νόμους.
   Παράλληλα, ως δημόσιοι υπάλληλοι, οι δικαστές βγάζουν και τα μεγάλα κόμπλεξ τους, ενάντια στον ιδιωτικό τομέα και δη στην επιχειρηματικότητα, αλλά και σε βάρος ημών, των δικηγόρων, ενώ έχουμε τελειώσει την ίδια Σχολή και τους βοηθάμε -ουσιαστικά- να βγάλουν πιο λογικές και πιο ορθές αποφάσεις (ίσως επειδή κάθονται λίγο ψηλότερα) !
   Είναι γνωστό πλέον, ότι κρίνουν με δύο μέτρα και δύο σταθμά, έτσι π.χ ο ιδιωτικός υπάλληλος, που υπεξαίρεσε χρήματα της εταιρίας του, θα πάρει τη μέγιστη ποινή, ενώ ο κρατικός λειτουργός, που έκλεψε το δημόσιο ταμείο, δηλαδή όλους μας, θα πάρει μια ποινή χάδι, θα τον χτυπήσουν στην πλάτη και θα του πουν "άντε και άλλη φορά, να προσέχεις.
   Από την άλλη και αυτό είναι κάπως αντιφατικό, εμφανίζουν τάσεις δουλοπρέπειας, απέναντι στο μεγάλο Κεφάλαιο και δη στις τράπεζες, για να δικαιωθούν έτσι και οι (γνήσιοι) Αριστεροί, που τους θεωρούν απλά γρανάζια στη μηχανή του "Συστήματος".
   Η διαφορά στον τρόπο προσέγγισης, της έννοιας της "Δικαιοσύνης" που (θα έπρεπε να) απονέμουν τα Δικαστήρια, φαίνεται καθαρά, στις ισχυρές μειοψηφίες (και ενίοτε πλειοψηφίες) των λαϊκών δικαστών-ενόρκων, στα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, όπου οι ένορκοι αποφασίζουν, περισσότερο, με βάση την κοινή Λογική και τις εμπειρίες τους και είναι πιο κοντά στην Αλήθεια, συνήθως, από τους δικαστές, που δικάζουν ως μηχανικά ρομπότς.
    Με βάση αυτή την παρατήρηση, αλλά και όλα τα παραπάνω, θεωρώ ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης (αν θέλει να λέγεται έτσι) θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο διεύρυνσης των Μικτών Δικαστηρίων, σε περισσότερες υποθέσεις ή ακόμα και την αμερικανοποίηση, του ποινικού μας συστήματος, όπου τον κύριο λόγο, θα έχουν οι ένορκοι-πολίτες και όχι οι τακτικοί-"επαγγελματίες" δικαστές !

μία (ακόμα) Δίκη-παρωδία

     Σε κατά καιρούς δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις, όπου οι πολίτες ερωτώνται για το ποιους "θεσμούς" εμπιστεύονται περισσότερο, η "Δικαιοσύνη" καταλαμβάνει υψηλή θέση και αυτό θεωρώ πως είναι μάλλον αποτέλεσμα άγνοιας, για το τι συμβαίνει και έλλειψης προσωπικής εμπειρίας, από Δικαστήρια κλπ.
  Ας δούμε μαζί, μια περίπτωση, που δυστυχώς είναι 100% πραγματική και όχι προϊόν φαντασίας, μήπως και την επόμενη φορά, που θα ερωτηθείτε σχετικά, το σκεφτείτε λίγο καλύτερα...
  Ο κατηγορούμενος, όντας υπάλληλος και μάλιστα καλός, εταιρίας, που διαχειρίζεται χρήματα τρίτων-πελατών, μετά από 10 χρόνια σχεδόν υπηρεσίας, έπεσε στα γρανάζια του διαδικτυακού τζόγου, με συνέπεια να χάσει τον έλεγχο του εαυτού του και της ζωής του και να "βάλει χέρι" σε χρήματα πελατών, που διαχειρίζονταν.
   Ενώ λοιπόν, οι (άμεσα) παθόντες από το αδίκημα, δηλαδή οι πελάτες της εταιρίας, δεν έκαναν μήνυση στον υπάλληλο ή σε άλλον, έκανε η εταιρία, εναντίον του υπαλλήλου της και στο κατηγορητήριο αναφέρεται ότι "έκλεψε" χρήματα ...της εταιρίας, ενώ αυτά ποτέ δεν της άνηκαν, απλά τα διαχειρίζονταν...
   Εμμέσως βέβαια, παθούσα ήταν και η εταιρία, εφόσον αναγκάστηκε να επιστρέψει τα απωλεσθέντα χρήματα στους πελάτες της (όλα ή όχι, δεν έχει σημασία) και παράλληλα θίχτηκε ίσως και η επαγγελματική της φήμη.
   Το ποιος έκανε τη μήνυση, δεν έχει (τόση) σημασία, ωστόσο από εδώ και μετά αρχίζουν τα ...περίεργα : καθώς η εταιρία, πρότεινε ως μάρτυρες μόνον νυν και τέως υπαλλήλους της και όχι τους άμεσα παθόντες-πελάτες, ώστε να μάθουμε και το πραγματικό ύψος των απαιτήσεών τους και εντεύθεν της ζημίας !
   Αυτό έχει σημασία, διότι κάποιοι πήγαν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να διεκδικήσουν ...περισσότερα από όσα είχαν χάσει, ενώ και οι συνεχείς μεταφορές των χρημάτων (παίρνω από έναν άλλον, για να καλύψω "την τρύπα" ενός άλλου), δημιουργούν σύγχυση, για το πραγματικό ύψος της ζημίας του καθενός.
   Υπάρχουν όμως και χειρότερα : εκτός, από τους παθόντες, που δεν κλητεύθηκαν καν να καταθέσουν, όχι μόνον στο Δικαστήριο, αλλά ούτε καν ανακριτικά ή προανακριτικά, υπάρχει τεράστιο κενό, στην υπόθεση και με άλλους "τρίτους" που δεν ενοχλήθηκαν καν από τις Αρχές...
   Ποιοι είναι αυτοί ; Μα φυσικά, εκείνοι, στους οποίους κατέληξε το 90 και πλέον τοις εκατό, των υπεξαιρεθέντων χρημάτων !
   Σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας, ο κύριος όγκος των χρημάτων, κατευθύνθηκε σε λογαριασμούς τρίτων, ένα πολύ μικρό ποσοστό σε συγγενείς του κατηγορούμενου και τα υπόλοιπα, σε άλλους, εκ των οποίων ΈΝΑΣ πήρε περίπου τα 3/4...
   Ξανασκεφτείτε λοιπόν, όταν ερωτηθείτε για την ποιότητα της "Δικαιοσύνης" στην Ελλάδα : ο κατηγορούμενος, καταθέτει "κλεμμένο"-ξένο χρήμα, σε τρίτον, μιλάμε για 30 και 40 χιλιάρικα, τη φορά, ενίοτε, ο τρίτος τα παίρνει ...την ίδια μέρα ή την επόμενη και τόσο ο Εισαγγελέας, όσο και ο Ανακριτής, δεν του ζητούν καν εξηγήσεις !
    Εδώ, ισχύει το "τι κάνει νιάου νιάου, στα κεραμίδια", για εμάς και για τους δικαστές ίσως το "οι τοκογλύφοι είναι φίλοι μας και δεν τους πειράζουμε", ένας απλός μικρομεσαίος επιχειρηματίας-επαγγελματίας, δέχεται τεράστια ποσά, από "κλεμμένα" χρήματα (επιστροφή δανεικών, λέει και το κατηγορητήριο) και οι Αρχές, δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να τον ελέγξουν...
    Η εταιρία επίσης, δεν ζήτησε να ελεγχθούν οι τρίτοι, στους οποίους ουσιαστικά κατέληξαν τα χρήματα, για να μάθουμε τι σχέση και τι δοσοληψίες είχαν με έναν απλό υπάλληλο και τους χρωστούσε τόσες δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ίσως επειδή και αυτοί, οι τρίτοι, δηλαδή, ήταν πελάτες της, οπότε ήταν σαν να φεύγουν τα χρήματα από τον έναν και να πηγαίνουν στον άλλον, αλλά ...να παραμένουν, υπό τη διαχείριση της εταιρίας.
    Άλλος, ουσιώδης, μάρτυρας, που δεν εκλήθη καν, ούτε ενοχλήθηκε, ήταν και ο τέως προϊστάμενος του κατηγορούμενου, στον οποίο το πόρισμα, καταλογίζει μεγάλες ευθύνες, επειδή δεν ασκούσε την πρέπουσα εποπτεία και δεν ακολουθούσε τις προβλεπόμενες διαδικασίες ελέγχου !
    Ενώ λοιπόν, αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε ΚΑΘΌΛΟΥ έλεγχος, στους υπαλλήλους, για το τι έκαναν, το Δικαστήριο απεφάνθη ότι ο κατηγορούμενος, έδρασε με ιδιαίτερα τεχνάσματα, για να μη γίνει αντιληπτή η δράση του, πράγμα δηλαδή εντελώς αντιφατικό και αυτοαναιρούμενο...
    Μετά από μια τέτοια Δίκη-παρωδία, λοιπόν, όπου απουσίαζαν οι βασικότεροι μάρτυρες, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο να βρεθεί η Αλήθεια και οι πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης, ο κατηγορούμενος, μοιραία, καταδικάστηκε στο μέγιστο της προβλεπόμενης ποινής.
    Παράλληλα και ενώ αποδείχτηκε ο εθισμός του, στον τζόγο, που είναι αντίστοιχος σχεδόν με εκείνον, στα ναρκωτικά και ισχυρότερος, από εκείνον, στο αλκοόλ, δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, όπως του προτέρου (πριν τον εθισμό, δηλαδή) εντίμου βίου !
     Τέλος, ενώ ο ίδιος ο κατηγορούμενος, ΠΡΟΤΟΎ καταστεί καν ύποπτος, πόσο μάλλον κατηγορούμενος, ομολόγησε τα πάντα εγγράφως και βοήθησε τους επιθεωρητές, στο έργο τους, όντας απόλυτα συνεργάσιμος κλπ, ούτε αυτό του αναγνωρίστηκε-πιστώθηκε, από τους δικαστές...(στους οποίους θα είναι "αφιερωμένη εξαιρετικά" η επόμενη ανάρτηση)

Ν.Δ telemarketing

      Ο τίτλος, θα μπορούσε να είναι επίσης : "καλά τα λέει, αλλά ΠΟΊΟΣ τον πιστεύει (ή θα μπορούσε να τον πιστέψει) ;" και αναφερόμαστε φυσικά στον Κούλη, που έχει επιδοθεί σε ένα κρεσέντο επικοινωνιακών τεχνασμάτων, για να ...σας πείσει, ότι πρέπει να τον προτιμήσετε, στις επόμενες εκλογές !
  Πολύ ταιριαστό θα ήταν επίσης και το σύνθημα "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Ν.Δ" και όχι βέβαια "δεξιά", εφόσον ΠΟΤΈ δεν κυβέρνησε δεξιά, μετά το 1981, στην Ελλάδα, με ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο 1990-93, όταν ο γέρος Μητσοτάκης, προσπάθησε να εφαρμόσει δεξιές πολιτικές, αλλά έκανε πίσω, τον έφαγαν-τρόμαξαν τα δίποδα τρωκτικά του παπανδρεϊσμού, που είχαν ήδη μεγαλώσει πολύ, από το φαγητό και δεν τα τσάκισε, ως όφειλε (και όπως έκανε π.χ αντίστοιχα η Θάτσερ, στην Αγγλία), προκειμένου να μην ζούμε σήμερα έναν διαρκή εφιάλτη...
   Η Ν.Δ είναι ένα κόμμα, πιο αριστερό ίσως και από τον συριζα, όπως δείχνει και το παρελθόν του, έχει μαζέψει τους περισσότερους ανεπάγγελτους και κρατικοδίαιτους, από κάθε άλλο κόμμα και φυσικά, όταν έρχεται στην εξουσία, διορίζει αβέρτα "κουμπάρους" και ένα σωρό άλλους άσχετους και ανίδεους, σε θέσεις ευθύνης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
   Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Ν.Δ, όπως τώρα ο Κούλης, περιστοιχίζεται από ένα επιτελείο διαφημιστών-επικοινωνιολόγων, που προσπαθούν "να τον πουλήσουν", όπως κάθε άλλο προϊόν, οδοντόκρεμα, πατατάκια, μπισκότα, τσίχλες κ.ο.κ.
   Κάνουν "έρευνα αγοράς", δηλαδή ποιες είναι οι "τάσεις" στην κοινωνία, τι θέλει να ακούσει ο κόσμος και του δίνουν ακριβώς αυτό, μόνον και μόνον, για να υφαρπάξουν την ψήφο του, ούτε εννοούν, ούτε πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά, που (τους βάζουν να) λένε και φυσικά, δεν είναι σε θέση να τα υλοποιήσουν.
   Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά με τον Τσίπρα, ότι ο τελευταίος έχει έμφυτο χάρισμα στην απάτη και στην αυταπάτη, δεν χρειάζεται ένα επιτελείο καλοπληρωμένων διαφημιστών, γύρω του, για να πουλήσει το "παραμύθι" !
   Μιλώντας, μάλιστα, για το εκάστοτε προϊόν, που λέγεται "πρόεδρος Ν.Δ", από πλευράς αξίας και χρησιμότητας, συγκρίνεται μόνον με ορισμένα προϊόντα telemarketing, που υπόσχονται "θαύματα" : π.χ να βγάλεις μαλλί, με ...αλοιφή ή να αποκτήσει κοιλιακούς και να αδυνατίσει ο σαπιοκοιλιάς, που τρώει σαν γουρούνι και δεν περπατάει καν, κάνοντας ...τοπικό μασάζ.
    Είναι όλα αυτά τα προϊόντα, που βρίσκονται στα σπίτια και οι ιδιοκτήτες τους, δεν θυμούνται καν, ότι κάποτε ...έδωσαν λεφτά και αγόρασαν κάτι τόσο άχρηστο και τόσο απατηλό, τα παίρνουν και δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ !
   Εκεί βασίζονται και οι διαφημιστές, τόσο των προϊόντων αυτών, όσο και του εκάστοτε προέδρου της ΝΔ, ότι μετά τις εκλογές, κανένας δεν θα θυμάται τι υποσχέθηκαν, θα έχουν πάρει την ψήφο, όπως παίρνουν και "οι έμποροι" τα λεφτά για προϊόντα-σκουπίδια, που δεν έχουν καμία χρησιμότητα.
   Μάλιστα, δημιουργούν την εντύπωση στον κόσμο, ότι φταίει εκείνος, που το προϊόν δεν έκανε τίποτα, από όσα υποσχόταν, επειδή το χρησιμοποίησαν για λίγο και δεν επέμειναν...
   Τα κρατικοδίαιτα χάπατα, πάντως, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις στην χώρα μας, αφού "δοκίμασαν" και τον Τσίπρα και απογοητεύτηκαν, φαίνεται πως πηγαίνουν στον Κούλη, απόδειξη πως είναι ό,τι πιο κοντινό στον συριζα, αυτή την στιγμή, η ΝΔ, θα συνεχίσει τις ίδιες πολιτικές.
     Και φυσικά η κύρια και μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων της Ν.Δ, αποτελείται από όσους διορίσθηκαν ή όσους διορίσθηκαν τα παιδιά και οι λοιποί συγγενείς τους, επί Ν.Δ και αισθάνονται "υποχρεωμένοι" να το ανταποδίδουν εσαεί με την εξαγορασμένη ψήφο τους...(για τόσο "δεξιό" κόμμα, μιλάμε χαχα)
     Εδώ ισχύει και το "αυτόν ξέρετε, αυτόν εμπιστεύεστε", όσο και αν δεν τους αρέσει ο Κούλης και πιθανόν να ήθελαν να ψηφίσουν κάτι άλλο και καλύτερο, καταλήγουν εκεί, για να μην ...ξεβολευτούν, επιλέγουν την "ασφάλεια" του κρατικοδίαιτου Κούλη, που ξέρουν ότι θα κάνει τα πάντα, για να διατηρήσουν τα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, τα προνόμιά τους, αφού είναι ένας από αυτούς.

 

ταβερνείο η "Ψωροκώσταινα"

     Το πως φτάσαμε στην χρεοκοπία του 2010, έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό, ακόμα και στους πιο αδαείς, ωστόσο δεν θα ασχοληθώ σήμερα με τα εγκλήματα, που οδήγησαν στα Μνημόνια, αλλά με εκείνα, που τα ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα !
  Θα χρησιμοποιήσω έναν παραλληλισμό, που είχα ξανακάνει, με την ταβέρνα : μια μέρα λοιπόν, μια παρέα, στην οποία συμμετείχε ο Πάγκαλος και άλλοι φίλοι και συμμαθητές ή συμφοιτητές του, αποφάσισε να πάει για φαγητό (σε μια ταβέρνα, με το χαρακτηριστικό όνομα "Ψωροκώσταινα").
  Στην αρχή έτρωγαν, όπως όλοι, αλλά μετά, επειδή τους άρεσε το φαγητό, αποφάσισαν να καλέσουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να φάνε, θεώρησαν σωστό να δώσουν και σε άλλους ένα μερίδιο...
  Με τηλέφωνα και ανακοινώσεις, καλούσαν λοιπόν τον κόσμο, στο ταβερνείο και εκείνοι, αφού ήταν τζάμπα-κερασμένα, έρχονταν μαζικά να φάνε και ο ταβερνιάρης δεν προλάβαινε να δέχεται παραγγελίες !
   Σε κάποια άλλα τραπεζάκια του μαγαζιού, κάποιοι άλλοι, έτρωγαν επίσης, αλλά ανθρώπινα, αθόρυβα, ταπεινά και λογικά, χωρίς υπερβολές και έως εκεί "που (ήξεραν ότι) τους έπαιρνε"...
   Μερικοί μάλιστα από αυτούς, ίσως τσίμπησαν απλά ένα μεζέ, κάποιοι άλλοι, αν και κλήθηκαν, δεν προσήλθαν να φάνε, ενώ κάποιοι άλλοι, ούτε κλήθηκαν, ούτε έφαγαν κάτι, ενώ και ο ταβερνιάρης, βλέποντας ότι το τραπέζι του Πάγκαλου θα κάνει μεγάλο τζίρο, έδωσε μερικά πιάτα κερασμένα, στους άλλους θαμώνες, που κάθονταν στα άλλα, μακρινά, τραπέζια, με τις οικογένειές τους, θεωρώντας ότι έτσι θα είναι πιο δίκαιος.
    Ενώ λοιπόν, στην αρχή και ο ταβερνιάρης, είχε ενθουσιαστεί με το απίστευτο αυτό φαγοπότι, που γινόταν στο μαγαζί του, κάποια στιγμή άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο λογαριασμός έχει ξεφύγει και αναρωτήθηκε αν θα έχουν αυτοί οι πελάτες, λεφτά να τον πληρώσουν, οπότε είπε "τέρμα, δεν έχει άλλο" και ζήτησε να πληρωθεί...
   Τότε οι διοργανωτές "του πάρτι" και οι καλεσμένοι τους, ενώ είχαν λεφτά (ίσως όχι αρκετά, βέβαια), έδωσαν ένα πολύ μικρό-απειροελάχιστο ποσοστό από το λογαριασμό και στην συνέχεια έδωσαν εντολή στον ταβερνιάρη να πάρει τα υπόλοιπα, από τους άλλους πελάτες της ταβέρνας, που δεν συμμετείχαν, από όσους είχαν πάρει ένα μόνον μεζέ και το χειρότερο : έβαλαν άτομα στην πόρτα, να αρπάζουν όσους έμπαιναν για πρώτη φορά και τους έβαζαν να συμμετάσχουν στο λογαριασμό, χωρίς να έχουν προλάβει να καθίσουν.
   Και φυσικά, όλα αυτά, δεν έγιναν με ευγενικό ή εθελοντικό τρόπο, αλλά επιβλήθηκαν με βία ή απειλή βίας, έπρεπε να πληρώσουν και όσοι δεν έφαγαν, υποχρεωτικά !
   Κάτι αντίστοιχο, γίνεται τώρα και με τα Μνημόνια : αντί να πληρώσουν το λογαριασμό όσοι πραγματικά τα έφαγαν και μας οδήγησαν σε αυτά και στην χρεοκοπία, ο λογαριασμός μετακυλίεται ΔΙΑΡΚΏΣ στο μέλλον, στους επόμενους και ...σε άλλους, σε όσους δεν έφαγαν τίποτα...
   Ακόμα και για μέρα, λέει, ούτε καν για έναν χρόνο π.χ κάποιος παίρνει μικρότερη σύνταξη, για παράδειγμα, από αυτόν, που βγήκε μια μέρα πριν, ενώ παράλληλα αυξάνονται διαρκώς οι φόροι και οι λοιπές επιβαρύνσεις, προκειμένου να πληρώσουν όλοι και κυρίως όσοι δεν συμμετείχαν, τα "φαγωμένα" από άλλους.
   Με απλά λόγια, τα Μνημόνια λένε "από δω και πέρα" ή "σε δύο χρόνια" μειώνονται οι παροχές και αυξάνονται οι επιβαρύνσεις, ενώ κατά τεκμήριο και κατά την κοινή Λογική, το πρόβλημα και η χρεοκοπία, γεννήθηκαν στο ...παρελθόν και όχι ...στο μέλλον, όπου μετατίθεται διαρκώς ο λογαριασμός, για να μην πληρώσουν οι πραγματικά υπεύθυνοι και υπόλογοι !
    Οι τελευταίοι, είναι μονίμως στο απυρόβλητο και δεν τους αγγίζει κανείς, ούτε τους ζητάει χρήματα, επειδή είναι παλιοί και καλοί πελάτες του ταβερνιάρη και επειδή οι διοργανωτές του "πάρτι" θεωρούν πως τους έχουν ανάγκη...

Άγγελος Βώρος για νέος Υπουργός Οικονομικών

    Εδώ και κάποιες μέρες, ορισμένοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ξανά τη λέξη "ανασχηματισμός", ότι θα ξαναγίνει δηλαδή, μετά την ψήφιση του 4ου Μνημονίου.
 Δεν ξέρω αν ισχύουν οι φήμες, γνωρίζω όμως ότι ο προηγούμενος, που δεν απέχει και τόσο πολύ, υπήρξε σε πολλά σημεία αποτυχημένος, με την έννοια ότι έφυγαν Υπουργοί, που δεν έπρεπε και αντίστοιχα, ήρθαν άλλοι, επίσης ακατάλληλοι.
 Επίσης, γνωρίζω πλέον και δύο Υπουργούς, που πρέπει οπωσδήποτε να φύγουν ΆΜΕΣΑ, άσχετα, αν θα γίνει (ευρύτερος) ανασχηματισμός ή όχι, διότι ο Πρωθυπουργός οφείλει να "απολύει" τους άχρηστους, οποτεδήποτε και χωρίς πολλές εξηγήσεις : αυτοί είναι οι Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου.
  Πλέον μάλιστα είμαι σε θέση να δώσω και συμβουλές, νομίζω, σε εν ενεργεία ή ...υποψήφιους Πρωθυπουργούς, για το πότε πρέπει να διώχνουν ένα μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου και πως θα καταλαβαίνουν ότι "ήρθε η ώρα του", ότι είναι "αδύναμος κρίκος" και πρέπει να πάρει τον πούλο, κατά το κοινώς λεγόμενο !
  Το κριτήριο είναι απλό και βγαίνει μέσα από τις δηλώσεις των ΊΔΙΩΝ των Υπουργών, που πρέπει να φεύγουν : όταν λοιπόν ακούς έναν Υπουργό σου, να λέει ότι η λύση του προβλήματος, είναι η αύξηση των εσόδων, η μείωση της φοροδιαφυγής και τα "κλιμάκια ελέγχου" και όχι η μείωση της εγκληματικής και απάνθρωπης (με την έννοια της μη ανθρώπινης, που ταιριάζει μάλλον σε τρωκτικά, παρά σε ανθρώπους) σπατάλης στο Δημόσιο, τότε είναι σαν να ομολογείς ότι "δεν κάνεις για τη δουλειά, που σου ανατέθηκε"...
   Η κυρία (ή δεσποινίς ;) Έφη, δήλωσε ότι ...θα μειώσει την ανεργία, με "κλιμάκια ελέγχου", που θα πιάσουν τους κακούς εργοδότες, που έχουν ανασφάλιστους και αδήλωτους εργαζόμενους και θα επιβάλλει πρόστιμα.
  Ως ανεπάγγελτη και μη έχουσα επαφή με τον πραγματικό κόσμο (που είναι και ο ΚΑΝΌΝΑΣ για τους πολιτικούς μας), το μόνο που θα πετύχει είναι να αυξηθούν, για μία ημέρα, τα στατιστικά πρόσληψης και την επόμενη, να ενταχθούν περισσότεροι άνεργοι στον ΟΑΕΔ, ήτοι να αυξηθούν η ανεργία και τα έξοδα, για τα αντίστοιχα επιδόματα !
   Αυτό θα γίνει, διότι, ο "κακός" εργοδότης, που απασχολεί π.χ 4 άτομα με "μαύρα", όταν θα υποχρεωθεί να τους δηλώσει όλους, μετά θα κρατήσει μόνον τον έναν ή τους δύο, αφού δεν θα μπορεί να καταβάλλει τα έξοδα για τις ασφαλιστικές εισφορές όλων...
   Κάτι αντίστοιχα "πέταξε" πρόσφατα και ο "μπαοκτζής" Τσακαλώτος (το αν έχει ευθιξία να παραιτηθεί, που ψηφίζει μέτρα, που δεν θα ψήφιζε ποτέ, το αντιπαρέρχομαι, διότι είναι δικό του θέμα, η "απόλυσή" του όμως, είναι θέμα προϊσταμένου-Πρωθυπουργού), ότι δηλαδή πρέπει να πολεμήσει την φοροδιαφυγή κλπ, τις γνωστές "πίπες" δηλαδή, όσων Υπουργών Οικονομικών, δεν μπορούν να χωρίσουν ούτε δύο γαϊδουριών τα άχυρα !
   Προφανώς, ως (κρατικοδίαιτος και αυτός) ΥΠ.ΟΙΚ δεν έχει "πάρει μυρωδιά", για το τι απίστευτες και εγκληματικές σπατάλες, γίνονται στο Δημόσιο, ακόμα και μετά από 3 Μνημόνια, όχι μόνον για μισθούς, πλασματικές υπερωρίες, επιδόματα κλπ, αλλά και για ενοίκια, προμήθειες κ.ο.κ.
   Όταν το Δημόσιο, αγοράζει τον καφέ, με 12 ευρώ, για μία δεξίωση, ενώ κάνει 2 ή ο Δήμος φτιάχνει σάιτ ...με 18.000 ευρώ, όταν μπορεί να γίνει και με λιγότερα από 1.000 και ...το τσακάλι ο Τσακαλώτος ασχολείται με τον ΠΑΟΚ, υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό ! Καμία "πάταξη φοροδιαφυγής" δεν σε σώζει, όταν το βαρέλι είναι τρύπιο, σαν σουρωτήρι, ό,τι και να ρίξεις μέσα, θα χαθεί...
   Χίλιες φορές, προτιμότερο, θα ήταν ο Τσίπρας να κάνει Υπουργό Οικονομικών, τον Άγγελο Βώρο, τον Δ.Υ της χρονιάς, αντί ...να του στέλνει συγχαρητήρια ή τελοσπάντων, κάποιον, ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ που θα σέβεται μέχρι και το τελευταίο σεντ, που πληρώνει ο φορολογούμενος και θα σπάσει τα αποστήματα των τρωκτικών, που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, επί δεκαετίες, στην Κολομβία των Βαλκανίων.

η σημασία της ορθής υπερασπιστικής γραμμής

    Καθώς, πριν από λίγο, έγινε γνωστό ότι ο γιατρός, που κατηγορείται για φόνο, στην Θεσ/νικη, οδηγείται στις φυλακές, με σύμφωνη γνώμη Ανακριτή και Εισαγγελέα και διαβάζοντας τα σχετικά ρεπορτάζ, με τις απολογίες του κλπ, δεν άντεξα στον πειρασμό, να σχολιάσω !
  Χωρίς φυσικά να απευθύνω μομφή, στον/στην συνάδελφο, που χειρίστηκε την υπόθεση, διότι μπορεί ο κατηγορούμενος να επέβαλε την υπερασπιστική γραμμή, δεν μπορώ να μην επισημάνω, ότι, κατά τη γνώμη μου, υπήρξε λανθασμένη και οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα (προσωρινή κράτηση).
  Τι έχω καταλάβει, από τα ρεπορτάζ : ο γιατρός γνώρισε την αλλοδαπή και παντρεμένη, μεσίτρια, μέσω φβ και ενώ αυτός ζούσε στην Θεσ/νικη και εκείνη στην Αθήνα και άρχισε να την φλερτάρει.
   Έχοντας ίσως την (ακόμα και λανθασμένη) εντύπωση, ότι εκείνη ανταποκρίνεται στο φλερτ και τα κοπλιμέντα και ότι οι αλλοδαπές, είναι ίσως πιο "εύκολες", την κάλεσε στο Νοσοκομείο του, με πρόσχημα ότι θα της κάνει επέμβαση σε κιρσούς, αλλά μάλλον εικάζω ότι περισσότερο ήθελε ...να της κάνει έρωτα (για να το πούμε ευγενικά).
   Εκεί λοιπόν, κάτι συνέβη και η γυναίκα πέθανε, κάτι που ίσως να μην μάθουμε και ποτέ, αφού η ...επέμβαση γινόταν (αν γινόταν και αν ξεκίνησε ποτέ), "κεκλεισμένων των θυρών", χωρίς νοσοκόμους, αναισθησιολόγους κλπ (!)
   Ο γιατρός λοιπόν, επέλεξε ως υπερασπιστική γραμμή, να πουλήσει τρελίτσα και να πει ότι δεν έχει καμία σχέση με το θάνατο της γυναίκας, έφτασε μάλιστα σε σημείο να πει, ότι τον έμπλεξε κάποιος ...που τον ζηλεύει (νομίζω ότι τόσο άσχημα, το ...τερματίζουν μόνον Δ.Υ, όπως αυτός).
   Αυτό ήταν και αποδείχτηκε αδιέξοδο και μοιραίο, διότι τα στοιχεία, που τον συνδέουν με τον θάνατο της γυναίκας, είναι συντριπτικά και μάλλον ακλόνητα : πέρα από τις συνομιλίες στο φβ, έφυγε από την εφημερία και πήγε στο σημείο, όπου βρέθηκε το πτώμα (για να ...χαλαρώσει, είπε), τα κινητά τους εξέπεμπαν από το ίδιο σημείο (αυτοκίνητο) για αρκετή ώρα (ίσως ...με ακολουθούσε με άλλο αυτοκίνητο, είπε), έπλυνε δύο φορές, σε διάστημα ...ωρών το αυτοκίνητό του (ψυχαναγκαστικός, με ...την καθαριότητα, είπε) και ίσως υπάρχει και βίντεο (κάτι τέτοιο ακούστηκε) που τον δείχνει να φορτώνει το άψυχο (;) σώμα.
   Στο "άψυχο", έβαλα ερωτηματικό, διότι κανένας δεν ξέρει ή θα μάθει αν ήταν ήδη νεκρή ή ...νόμιζε εκείνος πως είναι και εδώ κάπου, αρχίζει, για μένα η ορθή υπερασπιστική γραμμή.
   Το μοναδικό "ατού" (ο Θεός να μας συγχωρέσει με αυτά που λέμε, εμείς οι δικηγόροι, θα πάμε στην Κόλαση, σίγουρα), που είχε στα χέρια του, είναι ότι το πτώμα βρέθηκε σε προχωρημένη σήψη και ΔΕΝ είναι ακόμα γνωστή η ΑΙΤΊΑ του θανάτου και δεν το "εκμεταλλεύτηκε" !
   Το μόνον που ξέρουμε, είναι ότι βρέθηκε στον οργανισμό της, υπνωτικό, άγνωστο επίσης, αν της το έδωσε για να κάνει την επέμβαση ή να κάνει ...το άλλο, που είπαμε.
   Σίγουρα όμως, ίσως να της έδωσε μεγαλύτερη δόση, αφού ΔΕΝ είναι αναισθησιολόγος και να απεβίωσε εξ αυτού του λόγου, οπότε θα μπορούσε να ισχυριστεί αυτό και πιθανόν να γλίτωνε με ανθρωποκτονία, από αμέλεια, που είναι πλημμέλημα (βέβαια και αυτό σχετικό είναι, διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί και ενδεχόμενος δόλος ;) !
    Βέβαια, η συμπεριφορά του μετά, είναι ύποπτη, αλλά θα μπορούσε να πει ότι "φοβήθηκα" κλπ, που μου έμεινε στα χέρια και κοίταξα να το καλύψω έτσι, δεν ήθελα και δεν  μπορούσα να το πω σε κανέναν.
    Ακόμα και έτσι, βέβαια, μένουν σκοτεινά σημεία, όπως γιατί μεταμόρφωσε το δημόσιο Νοσοκομείο, σε ιδιωτικό ιατρείο, για να κάνει (;) την επέμβαση, δηλαδή ΠΟΙΌΣ χειρουργεί, υπό αυτές τις συνθήκες, χωρίς βοηθούς ;
    Σίγουρα, πρόκειται για περίεργη και δύσκολη υπόθεση, αλλά επέλεξε την χειρότερη δυνατή υπερασπιστική γραμμή και δεν ξέρω κατά πόσον, θα μπορέσει ...να την ισιώσει, στο Δικαστήριο, όταν γίνει, δηλαδή να την αλλάξει εκ των υστέρων (δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, όσο δεν υπάρχει αιτία θανάτου) !
   Εξάλλου, πρέπει να βρούμε και το κίνητρο του φόνου, αν έγινε με πρόθεση, που είναι βασικό (π.χ αν απέρριψε τις σεξουαλικές του προτάσεις και ορέξεις) και μόνον υποθέσεις, μπορούμε να κάνουμε, που δεν αρκούν και η αμφιβολία είναι πάντα υπέρ του κατηγορούμενου.
    Πάντως, το ηθικό δίδαγμα και αυτής της πολύ περίεργης υπόθεσης, είναι ένα : κρατηθείτε μακριά, από φβ και λοιπά αντισόσιαλ μίντια και κρατήστε μακριά τους και τις γυναίκες σας και τα παιδιά σας, για να σωθείτε !

κακόγουστο αστείο ή αριστερή αλητεία ;

    Όταν πρόσφατα, έγραφα ότι "Κατρούγκαλος θα λέμε και θα κλαίμε", δεν περίμενα πως θα δικαιωθώ ...τόσο γρήγορα και κυρίως δεν περίμενα πως ο Νόμος Κατρούγκαλου, θα εφαρμοστεί μόνον για φέτος, για ένα έτος δηλαδή !
 Το μαθητούδι του Κατρούγκαλου, η επίσης "κόκκινη" κυρία (ή δεσποινίς ;) Έφη, καταργεί ουσιαστικά, όπως μαθαίνουμε από χθες, το Νόμο του δασκάλου-μέντορά της (η μεγάλη διαφορά, βέβαια, είναι πως ο Κατρούγκαλος δεν είναι ανεπάγγελτος, όπως αυτή).
 Σιγά σιγά λοιπόν, μαθαίνουμε, τι "τέρατα" συμφώνησαν τα ναυάγια, οι αριστεροί διαπραγματευτές μας, πίσω από τις κλειστές πόρτες του Χίλτον, με τους δανειστές, για να πάρουν την επόμενη "δόση" τους...
  Έτσι, λοιπόν, η μαθητευόμενη στου κασίδη το κεφάλι, αποφάσισε ότι εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες, θα πρέπει, από του χρόνου, να πληρώνουμε εισφορά, επί της ...εισφοράς, που έχουμε ήδη πληρώσει (!), δηλαδή χρήματα, που μας έχει πάρει ήδη αυτή και ο ΕΦΚΑ, θα θεωρούνται ...δικά μας, ενώ έχουν ήδη μπει σε ξένες τσέπες ! (πόσα θαυμαστικά να βάλεις ;)
  Η λέξη "αλητεία" είναι ίσως πολύ φτωχή, για να περιγράψει αυτό, που θέλει να κάνει και αν υπήρχε Κράτος, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και όχι ασυλία των Υπουργών, θα έπρεπε να της είχαν φορέσει ήδη χειροπέδες, αφού εδώ μιλάμε για ΈΓΚΛΗΜΑ !
  Οι επιβαρύνσεις ανέρχονται σε πάνω από 30%, για τους περισσότερους, ουσιαστικά δηλαδή καταργείται ο Νόμος Κατρούγκαλου, μετά από μερικούς μήνες εφαρμογής, ο οποίος Νόμος, μπορεί να μην ήταν τέλειος, αλλά ήταν ίσως ένας από τους ελάχιστους, που είχαν μία στοιχειώδη Λογική και κυρίως άμεση συνάφεια με το ελληνικό Σύνταγμα και όχι αντίθεση με αυτό, όπως η ...πλειοψηφία των Νόμων, που ψηφίζει το ελληνικό κοινοβούλιο.
   Κάθε φορά, που διαρρέει ένα σχεδιαζόμενο έγκλημα και "πραξικόπημα", όπως αυτό, παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο, είτε από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου, είτε από αλλού, τα "παπαγαλάκια του συριζα", να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να λένε "δεν καταλάβατε σωστά", "τα ΜΜΕ σας παραπληροφορούν" και άλλες τέτοιες αηδίες !
   Άλλοι θλιβεροί βουλευτές του συριζα, σε τηλεοπτικά παράθυρα, να λένε επίσης, δεν θα γίνει αυτό, που λέτε και μετά να εξηγούν τι θα γίνει και στο τέλος να εξηγούν ...ότι θα γίνει ακριβώς, αυτό, που λένε και οι παρουσιαστές-δημοσιογράφοι και ΌΛΟΣ ο κόσμος (δηλαδή "δεν θα γίνει, αλλά θα γίνει", για τόσο γελοίους μιλάμε).
   Η πονηρή κυρά-Έφη, για να χρυσώσει το χάπι και να περάσει την σχεδιαζόμενη απάτη του κοινού ποινικού Δικαίου, την ίδια μέρα, βγάζει ανακοίνωση, αφενός, ότι τον πρώτο χρόνο, δεν ...θα σας βιάσουμε τόσο πολύ, από τον δεύτερο χρόνο και αφετέρου, ότι ισχύουν ευνοϊκές ρυθμίσεις οφειλών, σε πολλές δόσεις !
   Γιατί, βρε μαλάκες, να ρυθμίσω ...μια παράνομη οφειλή, γιατί να πληρώσω σε δόσεις, χρήματα, που έχω ΉΔΗ πληρώσει, γιατί να πληρώσω εισφορά επί της ήδη πληρωμένης εισφοράς ;
   Για να μπορείτε μετά εσείς, να πληρώνετε μισθούς και συντάξεις, στους πελάτες-ψηφοφόρους σας και να διορίζετε συμβούλους του κώλου, με 2 χιλιάρικα μισθό και ...καλλιτεχνικούς διευθυντές στη ΔΕΗ με άλλα τόσα ; Ή επειδή ...δεν σας ψηφίσαμε ;
   Το Ελεγκτικό (τρόπος του λέγειν) Συνέδριο, έσπευσε ήδη από χθες, να χαρακτηρίσει παράνομες τις επερχόμενες περικοπές των συντάξεων, αλλά για το σχεδιαζόμενο έγκλημα της Αχτσιόγλου, σε βάρος μας, ούτε κουβέντα, τουμπεκί, λες και εμείς, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, κατουρήσαμε στο πηγάδι, δεν έχουμε ίσα δικαιώματα, όπως ορίζει το Σύνταγμα, ούτε ...χρήζουμε δικαστικής προστασίας, όπως οι ζωντανοί, νεκροί (μέχρι και ΑΝ δηλωθεί ο θάνατος, από ...κάποιον) και ζωντανοί-νεκροί συνταξιούχοι !
    Κάτι τέτοια, σε κάνουν να αναρωτιέσαι, σε τι είναι καλύτερο το ελληνικό καθεστώς της Αριστεράς (από το 1981 έως σήμερα, αδιαλείπτως), από το καθεστώς της Β. Κορέας και γιατί αξίζει να πέσει πυρηνική βόμβα εκεί και όχι εδώ...

"ο θάνατος του εμποράκου"

     Το θέμα άπτεται και του ντόρου περί δήθεν ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, αλλά δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τον γνωστό τίτλο "Ποτέ την Κυριακή", αφενός γιατί έχει ήδη αναλυθεί το θέμα, πριν κάποια χρόνια, όταν προβλήθηκε το πρώτον, από τους δανειστές και αφετέρου, επειδή είναι ευρύτερες οι παρούσες σκέψεις.
  Ένας πολύ ταιριαστός τίτλος, θα ήταν και "βρε μανία με τις Κυριακές", διότι η ...εμμονή των δανειστών, σε ένα ήσσονος σημασίας (και ανεφάρμοστο στην Ελλάδα) ζήτημα, είναι ανεξήγητη, από την στιγμή, που η λειτουργία του εμπορίου, τις Κυριακές, έχει ΉΔΗ κριθεί αντισυνταγματική, από το ΣτΕ και κυρίως, επειδή, στην πράξη, όταν επιτράπηκε, άνοιξε μια πολύ μικρή μειοψηφία.
  Οι θρησκευτικοί και παραδοσιακοί λόγοι, που δεν επιτρέπουν την εργασία και το εμπόριο, κατά την Ημέρα, που είναι Αφιερωμένη στον Θεό (και εορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου, σε όλη τη διάρκεια του έτους), έχουν αναλυθεί, στην προηγούμενη ανάρτηση.
  Οι ίδιοι οι έμποροι, που αντιδρούν και ΔΕΝ ανοίγουν τα μαγαζιά τους, τις Κυριακές, υποθέτω, ότι δεν έχουν τόσο θρησκευτικά κίνητρα, αλλά σκέφτονται καθαρά οικονομικά : σε μια ήδη πεθαμένη Αγορά, το να ανοίξεις την Κυριακή, όπου οι μισθοί των εργαζομένων, έχουν μεγάλη προσαύξηση, απλά θα μεγαλώσει ...την ζημιά σου, αν "μπαίνεις μέσα" ποιος ο λόγος να ανοίξεις ;
  Και φυσικά έχουν δίκιο όσοι λένε, ότι ένα τέτοιο μέτρο θα ευνοούσε ΜΌΝΟΝ τις μεγάλες αλυσίδες και πολυεθνικές, με τους μισθούς πείνας, που δίνουν...
   Η (πολύ) μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, είναι ΚΑΤΆ της κατάργησης της Κυριακάτικης Αργίας, αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ωστόσο δεν λείπουν και τα χάπατα εκείνα, που νομίζουν ότι θα σωζόταν η χώρα, αν άνοιγαν τα καταστήματα τις Κυριακές (ίσως είναι ...απόγονοι όσων κρέμασαν τον Πατροκοσμά).
   Μάλιστα, μέσα από τα φερέφωνα της κρατικής προπαγάνδας (βλ. ερτ) εκφράστηκε η (φρούδα) ελπίδα, πως αυτή τη φορά, το μέτρο δεν θα καταπέσει στα Δικαστήρια, επειδή έρχεται ως Νόμος και όχι ως υπουργική απόφαση (προφανώς, ξεχνούν την ύπαρξη και την ανωτερότητα του Συντάγματος και ποιος άλλωστε μπορεί να τους κατηγορήσει, όταν το τελευταίο έχει γίνει κουρελόχαρτο, όταν οι αντισυνταγματικοί Νόμοι, από εξαίρεση, έχουν ...γίνει ο κανόνας στην Μπανανία των Βαλκανίων, όπου ζούμε ;)
   Πέρα από αυτά, με μια απλή ματιά-παρατήρηση, στους (άλλοτε) εμπορικούς δρόμους των πόλεων, βλέπει κανείς τον "θάνατο του εμποράκου", παντού άδεια, κλειστά και προς ενοικίαση καταστήματα !
   Εκτός από την οικονομική κρίση και ύφεση και την ληστρική υπερφορολόγηση, η μικρομεσαία επιχείρηση, που θεωρείται και η ραχοκοκκαλιά μιας Οικονομίας, πλήττεται, εκτιμώ και από την τάση του καταναλωτή, να επιλέγει-προτιμά τα λεγόμενα "μεγάλα" και "επώνυμα" καταστήματα, το λεγόμενο brand name παίζει, πλέον, μεγαλύτερο ίσως ρόλο, από ότι στο παρελθόν.
    Εναπόκειται επομένως και στους ίδιους τους μικρομεσαίους εμπόρους και επιχειρηματίες, είτε να χτίσουν ένα "καλό όνομα" (μέσα από καλές υπηρεσίες κλπ), είτε να εξετάσουν το ενδεχόμενο της ανάπτυξης, υπό την ομπρέλα ενός franchising, είτε να κάνουν δικούς τους συνεταιρισμούς και ενώσεις, όπως παρατηρείται ήδη (σε ηλεκτρικά είδη, έπιπλα, οπτικά κλπ).
    Διότι, υπό συνθήκες ύφεσης και έντονου ανταγωνισμού, προφανώς, θα επιβιώσουν μόνον οι καλύτεροι, έντιμοι και σοβαροί και όχι όσοι πάνε για "αρπαχτές"...

τα ψέματα συνεχίζονται...

    Όπως είδαμε και πρόσφατα, τα μεγαλύτερα και χειρότερα ψέματα, προέρχονται ...από τις στατιστικές, επειδή έχουν επίφαση επιστημονικότητας και δίνουν μια εντελώς στρεβλή εικόνα, για την πραγματικότητα !
  Το κακό επιτείνεται, επειδή οι δημοσιογράφοι τις καταπίνουν αμάσητες και έτσι, μετά, τις σερβίρουν στα πρόβατα-αναγνώστες (ή τηλεθεατές), επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επισημάνουν, ποια είναι τα ψέματα, που λένε οι στατιστικές (ή ...οι πικρές Αλήθειες, που κρύβουν, η άλλη όψη δηλαδή του ψέματος). 
  Έτσι π.χ πρόσφατα αναπαράχθηκε μία στατιστική, σύμφωνα με την οποία, οι αμοιβές-μισθοί, στο (χρεοκοπημένο από το 2010) ελληνικό Δημόσιο, είναι αυξημένες, σε σχέση με τις αντίστοιχες του ιδιωτικού τομέα, κατά 15%...
  Ακόμα και αν ήταν η διαφορά, "μόνον" στο 15% και πάλι θα ήταν τεράστια και φυσικά εντελώς παράνομη, αντισυνταγματική και αδικαιολόγητη (δε μιλάμε για "Αδικία", με όρους ηθικούς, δηλαδή, αλλά με καθαρά νομικούς) !
   Ωστόσο, η "ψαλίδα" είναι πολύ μεγαλύτερη στην πραγματικότητα, που ...αγνοούν οι στατιστικές, διότι ο Δ.Υ παίρνει 12 μισθούς, ενώ ο Ι.Υ παίρνει 14, άρα η αληθινή διαφορά, στις (μέσες, μηνιαίες) απολαβές, είναι τεράστια, όταν ...με δύο μισθούς λιγότερους, είναι στο ...15% παραπάνω.
   Πέρα από το καθαρά μισθολογικό κόστος, βέβαια, ο Δ.Υ κοστίζει στον φορολογούμενο, πολύ παραπάνω, διότι υπάρχουν "και τα υπόλοιπα".
   Έτσι π.χ την περασμένη εβδομάδα, βγήκαν οι δημοσιοκάφροι και μίλησαν ...για "σοκ", επειδή, λέει, οι ένστολοι, θα συμμετέχουν στο εξής, στις δαπάνες, για τις στολές τους.
   Οι συγκεκριμένοι βέβαια, έχουν και άλλα προνόμια, όπως δωρεάν ίσως μετακινήσεις και δωρεάν ή με ελάχιστο κόστος, φαγητό σε Λέσχες, για να μην πούμε για τα "οδοιπορικά" στο Δημόσιο (που ορισμένοι χρεώνουν 100 ευρώ τον φορολογούμενο, για την απόσταση Σύνταγμα-Ομόνοια) !
   Ό,τι είναι τζάμπα, για αυτούς, το πληρώνουμε πολύ ακριβά όλοι εμείς οι υπόλοιποι...
   Εκτός από τα πάσης φύσεως και μορφής, πιθανά ή και ...απίθανα επιδόματα (π.χ πλύσιμο χεριών, μεταφορά φακέλου και ζέσταμα μηχανής, μερικά που είχαν ακουστεί), τα οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν τα συμπεριλαμβάνουν οι "στατιστικές απάτες", εκτός δηλαδή από τις αυξημένες απολαβές, οι Δ.Υ έχουν και καλύτερους όρους εργασίας (το "εργασία", το βάζεις και σε εισαγωγικά, άνετα).
   Περισσότερες άδειες, σε είδη και διάρκεια, λιγότερες ώρες απασχόλησης και ...έχουν "καταφέρει" (σε συνεργασία με τα τρωκτικά, που ψηφίζουν τους Νόμους ή διοικούν τις Υπηρεσίες) να αμείβονται για υπερωρίες, ΧΩΡΊΣ να παρέχουν υπερωριακή απασχόληση, σε αντίθεση με τον κανόνα, που ισχύει, στον ιδιωτικό τομέα, ότι δουλεύεις παραπάνω, χωρίς να αμείβεσαι για αυτό !
    Και φυσικά, αυτή η στρέβλωση, αλλά και οι λοιπές (π.χ ένα εκατομμύριο άνεργοι, ήδη από το 2010, στον ιδιωτικό τομέα, ΟΎΤΕ ΈΝΑΣ απολυμένος, από το Δημόσιο), συνεχίζονται με τις "ευλογίες" της τρόικα, με αυτά τα ναυάγια, τους υπαλλήλους των δανειστών, που υποτίθεται πως κάνουν "ελέγχους" και διορθώνουν τα "κακώς (αν και η λέξη "κακία" εν προκειμένω, είναι φτωχή) κείμενα" και μετά απορούμε γιατί δεν πρόκειται να βγούμε ΠΟΤΈ από τα Μνημόνια, δηλαδή το καθεστώς της χρεοκοπίας...

η πιο άχαρη "δουλειά"

    Το πιο άχαρο πράγμα, στην Ελλάδα των Μνημονίων, τελικά, πρέπει να είναι, το να είσαι στην αντιπολίτευση (και δη αξιωματική...) και να το παίζεις αντιμνημονιακός !
 Αυτά που παρακολουθούμε, αγγίζουν τα όρια της παράνοιας και της σχιζοφρένειας : από τη μία, η Αντιπολίτευση, παρακαλούσε σχεδόν, τον συριζα, να "κλείσει" την αξιολόγηση και μάλιστα γρήγορα, για να μην υπάρχει αβεβαιότητα κλπ και να συνεχιστεί ομαλά η χρηματοδότηση της χώρας και από την άλλη, όταν αυτή έκλεισε, άρχισαν να κατηγορούν την κυβέρνηση, για αυτό...
 Γιατί, κλείσιμο αξιολόγησης, γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες, ότι σημαίνει νέα μέτρα (ή εφαρμογή ...όσων είχαν ήδη συμφωνηθεί και ...ξεχάστηκαν, μόλις δόθηκε η προηγούμενη "δόση"), επομένως το να λες, από τη μία "κλείστε την αξιολόγηση" και από την άλλη "δεν ψηφίζω τα μέτρα, με τα οποία έκλεισε", είναι εντελώς ανακόλουθο και αντιφατικό !
  Και φυσικά, η ΝΔ το τερματίζει, όταν λέει πως δεν θα ψηφίσει, ούτε τα θετικά αντίμετρα, για να μην δείξει πως ο συριζα έκανε κάτι σωστό (βρίσκοντας ...άλλες δικαιολογίες).
  Η επίτευξη συμφωνίας, είναι οπωσδήποτε θετική και αναμενόμενη, για πολλούς λόγους και σίγουρα όχι για το λόγο, για τον οποίο και η αντιπολίτευση, ήθελε να επέλθει, ήτοι να συνεχίσουν να παίρνουν 10 χιλιάρικα το μήνα οι 300 και να μην λιμοκτονήσουν όλα αυτά τα κρατικοδίαιτα τρωκτικά, που δεν έχουν δουλέψει ποτέ και χωρίς το δημόσιο-δωρεάν χρήμα, θα πεθάνουν.
  Ως προς τα επιμέρους τώρα μέτρα, που περιλαμβάνει, να πούμε : πρώτον, για τα "αρνητικά", όπως η μείωση του αφορολόγητου, ότι αυτά ΈΠΡΕΠΕ να είχαν γίνει, εξαρχής και όχι 10 χρόνια, μετά την χρεοκοπία, διότι αφενός, έτσι παρατάθηκαν τα Μνημόνια εσαεί και αφετέρου, ο κόσμος, είναι "γονατισμένος" ήδη από φόρους και χαράτσια, οπότε θα είναι πιο επώδυνο τώρα !
  Δεύτερον, ως προς τα λεγόμενα "θετικά αντίμετρα", εδώ οι ανεπάγγελτοι-κρατικοδίαιτοι πολιτικοί μας, αποδεικνύουν ξανά, ότι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως και επιλέγουν, για νιοστή φορά, να μοιράσουν σανό και χρήμα σε αδύναμους, αλλά και λαμόγια, παρά να μειώσουν τους πάσης φύσεως φόρους και τις επιβαρύνσεις, που θα απελευθέρωναν κάποια ρευστότητα, στην Αγορά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (σε επενδύσεις, μείωση της τεράστιας ανεργίας κλπ).
  Τον περασμένο Δεκέμβρη, πήραν τα 300ρια της οιονεί 13ης σύνταξης, βουλευτές, υπουργοί και άλλοι δημοσιοκηφήνες, με μισθούς από 3 έως 10 χιλιάρικα, επειδή το απρόσωπο και απαρχαιωμένο "σύστημα" προφανώς, τους εμφάνιζε ως "χαμηλοσυνταξιούχους", αλλά το πάθημα, δεν έγινε μάθημα, όπως φαίνεται και θέλουν, λέει, να το επαναλάβουν !
  Τα ίδια και χειρότερα, θα γίνουν και με κάποια επιδόματα ενοικίου, που ακούγονται τώρα, όπως κάθε φορά, που το Κράτος μοιράζει τα ματωμένα πλεονάσματα της υπερφορολόγησης, εμφανίζονται οι επιτήδειοι, όπως οι μύγες στα σκατά και θα κάνουν π.χ εικονικά μισθωτήρια, ενώ μπορεί να έχουν ιδιόκτητη κατοικία, μόνον και μόνον, για να πάρουν "επίδομα" και να πίνουν τζάμπα καφέδες, στην υγειά των κορόιδων, που τα έδωσαν (αυτούς που πληρώνουν φόρους, εννοώ, φυσικά, όχι το Κράτος, που κάνει "κοινωνική πολιτική" με δικά μας χρήματα και χωρίς ποτέ να μας ρωτήσει).
  Αυτή "η πολιτική των παροχών", που δεν σε κάνει πιο δημοφιλή, ούτε σου δίνει ψήφους, απλά ανοίγει την όρεξη των τρωκτικών, για περισσότερα και δημιουργεί μίσος, όταν -μοιραία- σταματήσει (δηλαδή το αντίθετο, από το επιδιωκόμενο), πρέπει, κάποια στιγμή ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΙ ή έστω να περιοριστεί αυστηρά, διότι δεν βγάζει πουθενά (εκτός ίσως από νέες τρύπες στον προϋπολογισμό και τα Μνημόνια εσαεί).
  Με το δημόσιο χρέος να παραμένει ή και να αυξάνεται (!), πάνω από τα 300 δις ευρώ, δεν έχει καμία λογική, το να μοιράζεις πέτσινα πλεονάσματα, αν υπάρχουν αυτά, δηλαδή τα πλεονάσματα, θα έπρεπε να κατευθύνονται, αποκλειστικά, εκεί, ήτοι στη μείωση του τεράστιου και δυσβάστακτου δημόσιου χρέους, διότι όσο αυτό δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ή να κριθεί βιώσιμο, δεν θα είναι και η χώρα βιώσιμη και απλά, από ένα απέραντο γηροκομείο, που είναι σήμερα, θα μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο...

ζητήματα από την εξουσιοδότηση προς δικηγόρο

    Οι εξουσιοδοτήσεις, από τους πελάτες-εντολείς, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας, ενός (μάχιμου) δικηγόρου.
 Ο πελάτης, που δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει κάτι αυτοπροσώπως ή μαζί με το δικηγόρο, εφοδιάζει τον τελευταίο με εξουσιοδότηση, ώστε να ενεργήσει εκείνος, για λογαριασμό του, σε μια ευρύτατη γκάμα περιπτώσεων, από τις πιο απλές, ως τις πιο σημαντικές, όπως π.χ λήψη αντιγράφου δικαστικής απόφασης, από το Αρχείο, άσκηση ενδίκων μέσων και φυσικά παράσταση σε Δίκη.
 Από την στιγμή, που ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα, να βεβαιώνει το γνήσιο της υπογραφής του εξουσιοδοτούντος ΚΑΙ δικηγόρος, ακόμα και ο εξουσιοδοτούμενος (το σύνηθες), στη δικηγορική καθημερινότητα και για καθαρά πρακτικούς λόγους, συμβαίνει να βάζει την υπογραφή του πελάτη, ο ίδιος ο δικηγόρος.
  Δεν μπορεί, κάθε φορά, που χρειάζεται εξουσιοδότηση, να κατεβάζουμε τον κόσμο, στα γραφεία μας, μόνον και μόνον, για να βάλει μια υπογραφή (!) και έτσι θέτουμε εμείς, κατ' απομίμηση ή και ...κατά φαντασία (αν δεν υπάρχει δείγμα), την υπογραφή του.
  Άλλωστε, μπορεί ο εξουσιοδοτών, να μην είναι σε θέση, είτε λόγω απουσίας, είτε για λόγους υγείας, να έρθει και να υπογράψει εξουσιοδότηση και η υπόθεση να επείγει (όπως και στις περιπτώσεις, των φυγόδικων ή φυγόποινων, που αν εμφανιστούν, κινδυνεύουν με σύλληψη και είναι αναγκασμένοι να κρύβονται).
  Σε αυτές τις περιπτώσεις, η υπογραφή εκ μέρους του δικηγόρου, κάτω από το όνομα του πελάτη του-εξουσιοδοτούντος, ΔΕΝ (θεωρώ ότι) αποτελεί πλαστογραφία, αφού υπάρχει η προφορική (ή και γραπτή, ακόμα καλύτερα) εντολή, προς τον δικηγόρο, να ενεργήσει, είτε συγκεκριμένες πράξεις, είτε γενικότερα !
  Είναι αυτό που λέμε και "εξουσιοδότηση υπογραφής" και η βεβαίωση του γνησίου, από τον ίδιο το δικηγόρο, έχει αυτό ακριβώς το νόημα, ότι ενεργεί, κατόπιν εντολής του πελάτη, την υπογραφή του οποίου έθεσε εκείνος (όχι αυθαίρετα).
   Μόνον ένας τρελός (δικηγόρος), που ...δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, θα εμφανιζόταν, ενώπιον Δικαστικών Υπηρεσιών ή και Δικαστηρίων, για λογαριασμό κάποιου, χωρίς να έχει προσυνεννοηθεί μαζί του ή ένας Άγιος (σε περίπτωση, που δεν έχει αποζημιωθεί, για τις ενέργειές του).
   Αυτά τα λέω, διότι πρόσφατα, σε 3μελες Εφετείο Κακουργημάτων, όπου εκπροσωπούσα με εξουσιοδότηση τους 2 κατηγορούμενους, κάποια στιγμή, κατατέθηκε από μάρτυρες, ότι οι κατηγορούμενοι είναι πιθανόν στο εξωτερικό, οπότε η Πρόεδρος, άρχισε να αμφισβητεί το αν όντως υπέγραψαν οι ίδιοι και σκεφτόταν να με στείλει στον Εισαγγελέα !
   Αυτό που θέλω να πω, είναι, πως ΔΕΝ είναι δουλειά του Δικαστηρίου ή όποιου τελοσπάντων γίνεται δέκτης εξουσιοδότησης, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, από δικηγόρο, να ελέγξει τη γνησιότητα, αντίθετα είναι υποχρεωμένοι να δεχτούν την εξουσιοδότηση, εφόσον είναι τυπικά εντάξει και περιέχει τα στοιχεία του εξουσιοδοτούντος.
   Στο προηγούμενο παράδειγμα π.χ οι 2 μάρτυρες ήταν αδερφές των κατηγορούμενων, επομένως, αν ...δεν με ήξεραν ή γνώριζαν ότι ...δεν είμαι ο δικηγόρος τους, θα το έλεγαν προφανώς, με απλά λόγια, η εξουσιοδότηση-πληρεξουσιότητα, δεν είναι κάτι τυπικό, αλλά κάτι ουσιαστικό και ευρύτερο, από μία υπογραφή, η οποία δεν έχει σημασία αν έχει τεθεί ιδιοχείρως, από τον πελάτη ή κατ' απομίμηση, από τον (εξουσιοδοτημένο ΉΔΗ, προφορικά ή γραπτά) δικηγόρο του !
   Σε ακραίες περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει ή έχει πάψει η πληρεξουσιότητα του δικηγόρου και ο τελευταίος ενεργεί αυθαίρετα ή ...νομίζοντας ότι έχει την εξουσιοδότηση του πελάτη, θεωρώ, ότι ΜΌΝΟΝ εκείνος, δηλαδή ο πελάτης, μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη της (ουσιαστικής) εξουσιοδότησης και οφείλει να αποδείξει την τυχόν ανυπαρξία της και όχι φυσικά η Υπηρεσία ή το Δικαστήριο, που την έλαβε υπόψη του.
    Να πούμε, τέλος, ότι εξουσιοδότηση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής, από το δικηγόρο, δέχονται οι διοικητικές Υπηρεσίες των Δικαστηρίων, αλλά σπάνια (δηλαδή, μάλλον ποτέ) οι λοιπές δημόσιες Υπηρεσίες, που εξακολουθούν να ζητούν θεώρηση, από ΚΕΠ ή Αστυνομικό Τμήμα...