η σωματική βλάβη από αμέλεια και τα ...μυστήρια της

    Όποιος από αμέλεια προκαλεί σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου, τιμωρείται πλέον με φυλάκιση ως 2 έτη ή χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας (διαζευκτικά, δηλαδή).

 Τώρα, ανάλογα με τη βαρύτητα της σωματικής βλάβης, διαφοροποιείται η ποινή, δηλαδή αν είναι βαριά, μπορεί να ανέβει στα 3 έτη, ενώ αν είναι εντελώς ελαφρ(ι)ά, επιβάλλεται μόνον χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας.

  Πρόκειται για ένα πλημμέλημα, το οποίο ωστόσο συναντάται συχνά στην ποινική πράξη, διότι έχει ένα ευρύ πεδίο εφαρμογής (τροχαία και εργατικά ατυχήματα, ιατρικά λάθη κλπ) και ενώ δεν έχει (σχετικά) μεγάλες ποινές, οι υποθέσεις αυτές φτάνουν συχνά μέχρι τον Άρειο Πάγο !

 Ο λόγος είναι πως οι κατηγορούμενοι θεωρούν τις περισσότερες φορές (ενίοτε μπορεί να έχουν και δίκιο) ότι δε φέρουν κάποια ευθύνη για τον τραυματισμό του παθόντος και ψέγουν τις αποφάσεις για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.

  Διότι η απόφαση, πρέπει καταρχήν να διευκρινίζει ποιο είδος αμέλειας συντρέχει, δηλαδή είτε ασυνείδητη, όταν δεν προβλέπω καν το ζημιογόνο αποτέλεσμα, λόγω έλλειψης προσοχής και επιμέλειας, είτε ενσυνείδητη, όταν μεν το προβλέπω, αλλά ...ελπίζω ή εύχομαι πως δεν θα επέλθει.

   Εδώ να επαναλάβουμε ότι ως μέτρο σύγκρισης, λαμβάνεται η σύνεση και η επιμέλεια του "μέσου ανθρώπου" και ότι παράλληλα θα πρέπει να αποδεικνύεται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ πράξης ή παράλειψης του κατηγορουμένου και του επελθόντος ζημιογόνου αποτελέσματος.

 Το αδίκημα μπορεί να τελεστεί, είτε με πράξη, είτε και με παράλειψη, όταν κάποιος έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση (π.χ τεχνικός ασφαλείας) να φροντίσει να μην συμβεί το ατύχημα !

  Τα ...μυστήρια τώρα της ισχύουσας διάταξης, ξεκινούν με το πώς διώκεται ο κατηγορούμενος, δηλαδή αυτεπάγγελτα ή κατόπιν έγκληση του παθόντος ;

  Η δίωξη κατά κανόνα γίνεται κατόπιν έγκλησης, ωστόσο είναι αυτεπάγγελτη, όταν ο υπαίτιος είναι οδηγός οχήματος (τροχαίο ατύχημα, δηλαδή) ή υπόχρεος, λόγω επαγγέλματος ή υπηρεσίας να καταβάλλει ιδιαίτερη επιμέλεια ή προσοχή !

  Και εδώ όμως, υπάρχει ...εξαίρεση στην εξαίρεση, δηλαδή αν ο οδηγός δεν είναι επαγγελματίας, αλλά οδηγεί Ι.Χ που είναι και το συνηθέστερο, θα πρέπει ο παθών να δηλώσει αν επιθυμεί ή όχι την ποινική δίωξη του κατηγορούμενου (γιαυτό και ερωτάται σχετικά στο τέλος της κατάθεσης του, από τους αστυνομικούς).

  Για να το πούμε καλύτερα, ΔΕΝ ασκείται ποινική δίωξη, αν ο παθών δηλώσει ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη του (μη επαγγελματία) οδηγού ! Η δήλωση αυτή μπορεί να γίνει και αργότερα, ακόμα και στο ακροατήριο, οπότε απαλλάσσεται ο κατηγορούμενος...

    Στην πράξη αυτό συμβαίνει συχνά, όταν το θύμα έχει αποζημιωθεί από την ασφαλιστική εταιρία του θύτη, δηλαδή όλα καταλήγουν εκεί, στο τέλος, στο οικονομικό σκέλος και αυτό χρειάζεται επανεξέταση, διότι ανοίγει το δρόμο σε συναλλαγές (πάνω ή κάτω από το τραπέζι, δεν έχει σημασία) και λειτουργεί η απειλή της ποινικής καταδίκης ως μέσον "εκβιασμού" για οικονομικά ανταλλάγματα !

    Παράλληλα, επίσης στην πράξη, παρατηρείται ο υπαίτιος, ακόμα και αν θεωρεί πως δεν ευθύνεται, να κάνει θετική δήλωση στην ασφαλιστική του εταιρία, με καλή την πίστη, προκειμένου ακριβώς να αποζημιωθεί ο παθών, ευελπιστώντας ότι δεν θα επιδιώξει και την ποινική του τιμωρία, εφόσον θα έχει ικανοποιηθεί χρηματικά για τις ζημιές του.

    Εξάλλου, οι προϋποθέσεις της αστικής και της ποινικής ευθύνης είναι διαφορετικές και στο αστικό πεδίο ισχύουν και άλλοι κανόνες, όπως το συντρέχον πταίσμα του θύματος (π.χ όταν ο πεζός διασχίζει το δρόμο σε σημείο που δεν υπάρχει φανάρι ή διάβαση) που μειώνει την αποζημίωση, που δικαιούται !

    Στο ποινικό Δίκαιο δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, ωστόσο η τυχόν συνυπαιτιότητα του θύματος θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν κατά την επιμέτρηση της ποινής...

    Κλείνοντας και επειδή, από την εμπειρία μας, στις υποθέσεις που φτάνουν στα ακροατήρια, οι αποφάσεις είναι κατά 99% καταδικαστικές, θα πρέπει και τα Δικαστήρια να "ξεκολλήσουν" από τα "καλούπια", στα οποία έχουν μπει όλα αυτά τα χρόνια και να απαλλάσσουν τους κατηγορούμενους, όταν όντως διαφαίνεται ότι δεν έχουν ευθύνη για το επελθόν αποτέλεσμα, ούτε θα μπορούσαν να το έχουν προβλέψει !

και κερατάς και μηνυόμενος !

    Μια περίεργη υπόθεση, από αυτές που δίνουν άφθονα "κλικς" σε ειδησεογραφικά sites, έγινε πρόσφατα γνωστή, προερχόμενη από τη Ρόδο : ένας απατημένος σύζυγος, έβαλε δύο φίλους του, να καταγράψουν σε βίντεο τη γυναίκα του, όταν βρισκόταν σε Ι.Χ αυτοκίνητο με τον εραστή της, με συνέπεια εκείνη να του κάνει μήνυση για την παραβίαση της ιδιωτικής της ζωής και των προσωπικών δεδομένων της !

 Μια καθαρά αστική διαφορά, οικογενειακού Δικαίου, δηλαδή ένα πιθανό διαζύγιο, απέκτησε έτσι νέες, ποινικές και αστικές διαστάσεις, εξ αιτίας του τρόπου, που επέλεξε ο απατημένος άνδρας, για να αποδείξει την απιστία της συζύγου του...

 Η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών, αν όχι όλοι (τυχαίο ; χαχα) πήραν το μέρος του συζύγου, ωστόσο από τα σχόλια τους, στο διαδίκτυο, επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια !

 Έχοντας διαβάσει κάτι από δω και κάτι από κει, στο ίντερνετ, νομίζουν όλοι ότι έγιναν ειδικοί στα πάντα, όπως εδώ, στο ζήτημα των παράνομων αποδεικτικών μέσων, ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ...ένας αχταρμάς μέσα στο μυαλό τους.

 Καταρχήν, το ζήτημα της χρήσης ή μη παράνομων αποδεικτικών μέσων, όπως η λήψη βίντεο χωρίς γνώση ή συγκατάθεση του άλλου, αφορά μάλλον το ποινικό δίκαιο και όχι το αστικό, όπου εδώ η απαγόρευση τους, είναι μάλλον απόλυτη και ανεξαίρετη !

 Ο σύζυγος έχει το ελαφρυντικό ότι βρισκόταν σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση και δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά, έχοντας μάθει ότι η γυναίκα του έχει εραστή, διότι αν σκεφτόταν ψύχραιμα, θα αρκούσε στην αστική Δίκη του διαζυγίου, η ...μαρτυρία των δύο φίλων του (γιατί ένας μάρτυρας = κανένας μάρτυρας ενίοτε), ότι είδαν το σκηνικό στο αυτοκίνητο και έτσι θα αποδεικνύονταν, δίχως ζημιά, η απιστία της άλλης πλευράς, αν και η υπαιτιότητα στο διαζύγιο, έχει απωλέσει πλέον την αξία, που μπορεί να είχε κάποτε...

 Ας δούμε τώρα την "ακυρότητα" των επιχειρημάτων, όσων έσπευσαν να υπερασπιστούν τον κερατά και (ξανά) τι ισχύει με τα παράνομα αποδεικτικά μέσα, αν και η Νομολογία δεν είναι ακόμα εντελώς παγιωμένη, ωστόσο υπάρχουν κάποιες σταθερές γραμμές !

  Καταρχάς, ο κανόνας είναι ότι τα παράνομα αποδεικτικά μέσα, μπορούν να γίνουν δεκτά μόνον, κατεξαίρεση, σε Δίκες για κακουργήματα, όχι σε πλημμελήματα και μόνον υπέρ του κατηγορούμενου, όχι εναντίον του...

 Ωστόσο έχει γίνει δεκτό ότι ο κατηγορούμενος, μπορεί να επικαλεστεί παράνομο αποδεικτικό μέσον και σε Δίκη για πλημμέλημα, όταν δεν έχει άλλο τρόπο να αποδείξει την αθωότητα του, ενώ και τα Δικαστήρια (κακώς) δέχονται παράνομες αποδείξεις, όταν η κατηγορία είναι σοβαρή-κακουργηματική και εναντίον του κατηγορούμενου !

 Το ορθό και το νόμιμο, είναι να έχει προηγηθεί ανακριτική ή εισαγγελική άδεια, που αίρει το στοιχείο του παρανόμου του αποδεικτικού μέσου (άρση απορρήτου επικοινωνίας, άρση τραπεζικού απορρήτου κλπ).

  Εντελώς "άκυρο" είναι και το επιχείρημα ότι η βιντεοσκόπηση έγινε σε ...δημόσιο χώρο : πέραν του γεγονότος ότι το εσωτερικό του Ι.Χ αυτοκινήτου είναι ιδιωτικός χώρος και όχι δημόσιος, το ότι ήταν παρκαρισμένο σε δημόσιο χώρο, δεν αλλάζει κάτι, με την έννοια ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να φωτογραφίζει ή να βιντεοσκοπεί κάποιον, χωρίς την άδεια ή τη θέληση του, ακόμα και αν βρίσκεται σε δημόσιο χώρο...

  Φανταστείτε να κατεβαίνετε την οδό Ερμού και κάποιος δίπλα σας, να σας φωτογραφίζει κάθε δέκα μέτρα ή να σας βιντεοσκοπεί διαρκώς : δεν θα αντιδράσετε ; δεν θα ενοχληθείτε ; θα πείτε, δεν πειράζει, είναι δημόσιος ο χώρος ; (χαχα)

 Αν η εν αγνοία καταγραφή της εικόνας κάποιου, ακόμα και σε δημόσιο χώρο, ήταν νόμιμη, οι χάρτες της Google, στο λεγόμενο street view, δεν θα είχαν αλλοιωμένα τα πρόσωπα των περαστικών και τις πινακίδες των αυτοκινήτων !

   Τέλος, να πούμε ότι η ίδια η πράξη της "παρακολούθησης", είτε γίνεται από εμάς, είτε από τρίτο για λογαριασμό μας, είτε από ...ιδιωτικό ερευνητή (ντετέκτιβ) είναι παράνομη, προσβάλλει την προσωπικότητα εκείνου που την υφίσταται και το θύμα της αποκτά αξίωση χρηματική ικανοποίησης, για την ηθική βλάβη που υπέστη από αυτήν...

  Νόμιμη παρακολούθηση μπορεί να γίνει μόνον από κρατικά όργανα, με ειδικές άδειες και εφόσον υπάρχουν ισχυρές υπόνοιες διάπραξης σοβαρών αδικημάτων-κακουργημάτων !

  

για ποια αυτοδικία μιλάμε ;

      Αναφέρομαι σε πρόσφατα γεγονότα, που συνέβησαν στον Έβρο, όπου τρεις, αν δεν κάνω λάθος, Έλληνες προφυλακίστηκαν επειδή "συνέλαβαν" λαθρομετανάστες.

 Τα ΜΜΕ τους χαρακτήρισαν "σερίφηδες" και μίλησαν για "αυτοδικία", ωστόσο η νομική έννοια της αυτοδικίας είναι πολύ διαφορετική, δε μιλάμε για "αυτοδικία", όταν κάνεις κάτι ...παράνομο, εκεί μιλάμε απλά για ...έγκλημα !

 Αυτοδικία υπάρχει όταν ασκείς αυθαίρετα μια νόμιμη αξίωση σου, παρακάμπτοντας τη δικαστική οδό, όπως π.χ όταν δύο διεκδικούν ένα οικόπεδο και ο ένας από αυτούς πάει και το περιφράσσει, πριν βγει δικαστική απόφαση, που του δίνει την κυριότητα.

  Στην εξεταζόμενη περίπτωση, ο Νόμος, όπως ισχυρίστηκε και ο ένας από τους κατηγορούμενους (και για αυτό ίσως δεν προφυλακίστηκαν αμέσως, αλλά με βούλευμα, κατόπιν διαφωνίας Ανακριτή και Εισαγγελέα) δίνει δικαίωμα σε κάθε πολίτη, να συλλάβει το δράστη αυτόφωρου κακουργήματος ή πλημμελήματος !

 Η παράνομη είσοδος στην χώρα μας, είναι ένα αυτόφωρο πλημμέλημα, οπότε μέχρι εδώ, οι εν λόγω κατηγορούμενοι που συνέλαβαν τους λαθρομετανάστες, ενήργησαν νόμιμα.

   Το λάθος τους ήταν ότι ανέβασαν στα αντισόσιαλ το "κατόρθωμα" τους και παρουσίασαν τους συλληφθέντες ως "λάφυρα", ενώ έγινε μάλλον δεκτός και ο ισχυρισμός των "θυμάτων" ότι υπεβλήθησαν σε κάποιου είδους "βασανιστήρια", δηλαδή κακοποίηση...

    Διότι ο Νόμος αναφέρει επιπλέον ότι οι συλληφθέντες από πολίτη, πρέπει να οδηγηθούν, το αργότερο σε 24 ώρες (σε πλημμελήματα, όπως εδώ και νωρίτερα) στον Εισαγγελέα, όπως δηλαδή θα έκανε και η Αστυνομία !

  Άρα, οι κατηγορούμενοι στην υπόθεση αυτή, όφειλαν, είτε να καλέσουν την Αστυνομία, να έρθει να τους πάρει, είτε να τους πάνε οι ίδιοι στον αρμόδιο, πλησιέστερο, Εισαγγελέα, αν τους κατακράτησαν περισσότερο από τα νόμιμα όρια, ως "ομήρους", εκεί πάμε πλέον στο κακούργημα της αρπαγής, για το οποίο και προφυλακίστηκαν...

   Αυτό που τους "έκαψε", ήταν η δημοσιότητα που έδωσαν οι ίδιοι στις πράξεις τους, διότι, ακόμα και εδώ, όπου το κράτος είναι ανύπαρκτο και τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι, μέσα από τους υπαλλήλους του, που λέγονται Δικαστές και Αστυνομία, το Κράτος θέλει να έχει το Μονοπώλιο της Βίας !

  Φοβούνται δηλαδή, μήπως οι πράξεις αυτές βρουν μιμητές και επικρατήσει, εν τέλει, μία κατάσταση Αναρχίας, με τους πολίτες να παίρνουν το Νόμο στα χέρια τους, πράγμα επίφοβο, πρώτα και κύρια, για τους ίδιους τους κρατικούς υπαλλήλους, που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους...

  Εντελώς διαφορετική, είναι η περίπτωση, με τους λεγόμενους "Θεματοφύλακες του Συντάγματος", όπου εκεί μιλάμε για αντιποίηση Αρχής, αφού "υποκαθιστούν" την Αστυνομία και το ρόλο της !

  Ωστόσο και εδώ, μπορεί να γίνει μια τεράστια συζήτηση, αν το ισχύον Σύνταγμα έχει καταλυθεί (μάλλον ναι) και για το άρθρο 120 αυτού (που επικαλούνται οι εν λόγω "θεματοφύλακες"), που καλεί κάθε πολίτη σε Αντίσταση, μήπως τελικά δηλαδή και αυτοί κινούνται σε, καταρχήν τουλάχιστον, νόμιμα πλαίσια, συζήτηση που ίσως γίνει στο μέλλον...

η αξία της σωστής απολογίας

  Η αξία αυτή είναι (ή θα έπρεπε να είναι) αυταπόδεικτη και αυτονόητη, ειδικά ενώπιον του Ανακριτή, όπου εκεί κρίνεται η ίδια η ελευθερία του κατηγορούμενου, αν θα προφυλακιστεί δηλαδή ή όχι, αλλά και οι έγγραφες εξηγήσεις στα πλημμελήματα, αν γίνουν αποδεκτές, σε γλιτώνουν από τη βάσανο του ακροατηρίου, δηλαδή από το να δικαστείς !

 Θα ασχοληθώ και σήμερα, με δεύτερη ανάρτηση, συνέχεια της προηγούμενης, με το τραγικό δυστύχημα, που συνέβη στο λιμάνι του Πειραιά, με το πλοίο blue horizon, καθώς προχθές προφυλακίστηκε ΆΔΙΚΑ ο καπετάνιος του πλοίου...

  Επιμένω να το χαρακτηρίζω "δυστύχημα", επειδή μιλάω νομικά, όπως επιμένουν η κυρία μάρα, η κυρία κατίνα και οι λοιποί αρδ, να το χαρακτηρίζουν "δολοφονία", μιλώντας "λαϊκά" και για 0,5% παραπάνω τηλέθεαση !

  Απλά, αν αυτό ήταν "δολοφονία", για λόγους ...ισότητας, θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν έτσι και τα τροχαία, όπου ο αφηρημένος οδηγός παραβιάζει το STOP και θερίζει τον αναβάτη της μηχανής...

   Βέβαια, εδώ δεν είναι ακριβώς το ίδιο, ο βασικός κατηγορούμενος, ο ύπαρχος, ο οποίος δεν υπήρχε περίπτωση να μην προφυλακιστεί, για να καταλαγιάσει η "λαϊκή οργή", θα αντιμετωπίσει τελικά την κατηγορία της θανατηφόρας σωματικής βλάβης, που είναι κακούργημα και επομένως δικαιολογεί προσωρινή κράτηση (βέβαια, αν δεν είχε πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις το θέμα, μπορεί και να αφήνονταν ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, ενόψει και των λοιπών προϋποθέσεων της προφυλάκισης, που δεν φαίνεται να συντρέχουν στο πρόσωπο του).

  Ακόμα και αυτός βέβαια, δεν θα μείνει πολύ καιρό στην φυλακή, αφού το πλαίσιο ποινής είναι 5 ως 10 έτη κάθειρξης, οπότε και με ένα ελαφρυντικό, καταλαβαίνουμε ότι θα βγει σχετικά σύντομα (και αυτό υπό τον όρο ότι το δικαστικό Συμβούλιο δεν θα τον αποφυλακίσει, αν κάνει αίτηση αποφυλάκισης, ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία εξ αμελείας) !

  Όπως λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, η κατηγορία του υπάρχου θα αλλάξει, από ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε θανατηφόρα σωματική βλάβη κατά 80% ή σε ανθρωποκτονία εξ αμελείας κατά 20% (εξάλλου, η εμπειρία δείχνει ότι αν οι δικαστές κάνουν λάθος, θα κοιτάξουν στην πορεία να το διορθώσουν με νέο λάθος, για να καλύψουν το προηγούμενο, εννοώ ότι θα επιμείνουν στο κακούργημα και όχι στο πλημμέλημα, για να δικαιολογήσουν και την προσωρινή κράτηση)...

  Και στην υπόθεση αυτή, παρατηρήθηκε το παράνομο φαινόμενο, οι δικογραφίες να βγαίνουν φωτοτυπία και να ...μοιράζονται σε δημοσιογράφους, παραβιάζοντας τη μυστικότητα της Ανάκρισης !

  Εδώ μάλιστα, οι ΑΡΔ το τερμάτισαν, το πήγαν σε άλλο επίπεδο, αφού έγραψαν κείμενα (πως λέγεται αυτό ; ρεπορτάζ ; χαχα) στα οποία ...αντέκρουαν, δήθεν τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορούμενων, λειτουργώντας ως αυτόκλητοι εισαγγελείς ή συνήγοροι πολιτικής αγωγής (και φυσικά ΕΣΗΕΑ και δικηγορικοί σύλλογοι πετάνε χαρταετό)...

  Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα και στον τίτλο, ανάμεσα σε αυτά που διέρρευσαν, ήταν και η απολογία του καπετάνιου, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και "τραγική" (φαίνεται άλλωστε από το αποτέλεσμα) !

  Ενώ είχαν όλο το χρόνο να προετοιμαστούν και τους τα είχα ήδη δώσει όλα έτοιμα, στην περασμένη ανάρτηση, μόνον ο δικηγόρος του υπάρχου τα αξιοποίησε (βέβαια, είπαμε, ήταν ούτως ή άλλως βέβαιη η προφυλάκιση του, για να ηρεμήσει η "κοινή γνώμη"), ο συνήγορος του καπετάνιου, που δεν τον ξέρω και δεν θέλω να τον χαρακτηρίσω, για να μην έχω μπλεξίματα και με το πειθαρχικό (sic), περί άλλων τύρβαζε...

 Αφού ομολόγησε (!) ότι είδε από την κάμερα τον άνθρωπο να πέφτει στην θάλασσα, περιορίστηκε μετά σε αστείες δικαιολογίες, για να πει το λόγο που τον άφησε και έφυγε !

 Το μόνο που χρειαζόταν, για να αντιμετωπίσει τη μοναδική κατηγορία, που θα μπορούσε να τον στείλει φυλακή (κακουργηματική έκθεση), ήταν να πει αυτό, που είναι και το Αληθές : ότι από την στιγμή που έπεσε στη θάλασσα ο μοιραίος Αντώνης, ο θάνατος του, επειδή δεν ήξερε και κολύμπι και υπήρχε η περιδίνηση από την προπέλα του πλοίου, ήταν σχεδόν ακαριαίος, τίποτα και κανείς δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει...

  Επειδή μάλιστα οι ΑΡΔ είναι και "ό,τι να ναι" και όχι τόσο ξευτέρια, στην προσπάθεια τους να χαντακώσουν τους κατηγορούμενους, τους ενισχύουν με τη μαρτυρία του καβοδέτη, που είπε ΑΚΡΙΒΏΣ αυτό : ότι δεν μπορούσε κανείς να τον βοηθήσει, από την στιγμή που έπεσε μέσα !!

    Αν έριχναν σωσίβιο και υποθέτουμε ότι ήταν ακόμα εν ζωή, μέχρι να το ρίξουν, θα ήταν μάλλον απίθανο να φτάσει στα χέρια του, ενώ, αν έπεφτε άλλος να τον βοηθήσει, κατά 99,9 %, θα πνιγόταν και αυτός...

  Το αδίκημα της έκθεσης προϋποθέτει ένα σημαντικό (και μετρήσιμο) χρονικό διάστημα που κάποιος μένει αβοήθητος και όχι μερικά δευτερόλεπτα όπως εδώ, άρα ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ, δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί εδώ η κατηγορία της κακουργηματικής έκθεσης, για τον καπετάνιο και κακώς, ξαναλέω, προφυλακίστηκε !!

   Ο πλοίαρχος θα μπορούσε να κατηγορηθεί μόνον, αν όντως ισχύει αυτό που διάβασα, ότι βάσει κανονισμού, το πλοίο ξεκινάει αφότου κλείσει ο καταπέλτης και όχι ενώ αυτός σηκώνεται, όπως εδώ, το οποίο όμως μεταφράζεται σε ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που δε δικαιολογεί προσωρινή κράτηση...

   Τέλος, ευελπιστώ, το δικαστικό Συμβούλιο να μην στείλει μέσα και τους άλλους δύο φουκαράδες, που ήταν απλοί θεατές του συμβάντος και σίγουρα δεν έχουν ποινικές ευθύνες τέτοιες, που θα μπορούσαν να τους στείλουν στη φυλακή !

όχι, ΔΕΝ ήταν δολοφονία

      Ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν και : black είναι ο horizon, με το blue πασοκ, επειδή το θέμα έχει και πολιτικές προεκτάσεις, ωστόσο θα ασχοληθώ με το καθαρά νομικό σκέλος τώρα.

  Αφού η δημοκρατία επιτρέπει να εκφέρουν άποψη για το προχθεσινό τραγικό συμβάν, στο λιμάνι του Πειραιά, ο ...πανελίστας τραγουδιστής Τριαντάφυλλος, τέως και νυν παρουσιάστριες και μοντέλα, φαντάζομαι ότι μπορούμε να πούμε και τη δική μας, ως λιγάκι πιο ειδικοί...

 Στην αρχή παρουσιάστηκε από τις ηλεκτρονικές εφημερίδες ως ατύχημα, μετά ως δυστύχημα και μετά (έως τώρα), επειδή έφαγαν "κράξιμο" από την "κοινή γνώμη", χαρακτηρίζεται "δολοφονία", από όλους σχεδόν !

 Ωστόσο, με βάση την κοινή Λογική, που δεν ταυτίζεται, όπως φαίνεται με την κοινή γνώμη και τα πραγματικά περιστατικά, που όλοι (και εμείς και αυτοί) είδαμε, ο νομικός χαρακτηρισμός "ανθρωποκτονία από πρόθεση" ή πιο λαϊκά "δολοφονία" δεν μπορεί να σταθεί ποτέ και πουθενά.

  Η δολοφονία και ετυμολογικά σημαίνει ότι έχω δόλο να κάνω φόνο, να σκοτώσω, είναι έγκλημα σκοπού, εδώ όμως όλοι συμφωνούμε ότι ο ναυτικός δεν είχε λόγο, ούτε σκοπό να σκοτώσει τον άτυχο νέο άνδρα (που μπορεί και να μην τον ήξερε καν).

   Σκοπός του, όπως παραδέχονται όλοι (ηθελημένα ή και αθέλητα), ήταν να εμποδίσει την επιβίβαση του άνδρα στο πλοίο, τη στιγμή που αυτό έφευγε και θα σηκωνόταν ο καταπέλτης (βλέπε καταθέσεις μαρτύρων που λένε ότι του φώναζαν "όξω όξω") !

  Κανείς δεν καταθέτει ότι φώναζαν ..."σκότωσε τον" ή "πνίξτον", ώστε να προκύπτει ανθρωποκτόνος πρόθεση, έστω και με ενδεχόμενο δόλο (όπως είναι η δίωξη), επομένως υπάρχει μια διάσταση, ένας διχασμός, ανάμεσα στην πρόθεση και στο τραγικό επελθόν αποτέλεσμα...

  Αυτή η διάσταση πρόθεσης και αποτελέσματος, μας οδηγεί και στον ορθό χαρακτηρισμό της πράξης του βασικού κατηγορούμενου !

    Εδώ λοιπόν, υπάρχουν δύο εκδοχές : η μία, η πιθανότερη και αυτή που τελικά μάλλον θα επικρατήσει και η άλλη, που θα υποστηριχθεί από την υπεράσπιση.

  Η πρώτη είναι ότι τελικά θα δικαστεί για το (κακούργημα) της θανατηφόρας σωματικής βλάβης, επειδή το επελθόν, βαρύτερο, αποτέλεσμα του θανάτου, οφείλεται σε αμέλεια του.

 Η δεύτερη είναι να δικαστεί για το (πλημμέλημα) της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας, που δε δικαιολογεί καν προσωρινή κράτηση !

  Το στοιχείο που θα κρίνει αν θα υπερισχύσει το πρώτο ή το δεύτερο, είναι το αν τον χτύπησε κιόλας ή απλά τον έσπρωξε : ο ιατροδικαστής αναφέρει χτυπήματα, αλλά δεν είναι ακόμα σαφές, αν προκλήθηκαν από τον κατηγορούμενο ή από την πτώση.

   Την απάντηση επομένως θα δώσει η ιατροδικαστική έκθεση, αλλά και το βίντεο, όπου θα φανεί αν το θύμα χτυπήθηκε κιόλας, βέβαια και τα βίαια σπρωξίματα, που διακρίνονται καθαρά, μπορούν ίσως και από μόνα τους, να θεμελιώσουν το κακούργημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης !

  Το γεγονός ότι ο θάνατος του άτυχου Αντώνη, οφείλεται σε αμέλεια, προκύπτει από το γεγονός ότι λύγισε το "νύχι" του καταπέλτη και έπεσε στη θάλασσα, αντί να βγει στην προβλήτα, αν δείτε δε και το βίντεο προσεκτικά, θα διαπιστώσετε ότι παραλίγο να πέσει μέσα και ο ίδιος ο βασικός κατηγορούμενος...

  Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να σταθεί κατηγορία "δολοφονίας", δηλαδή ανθρωποκτονίας από πρόθεση, έστω και με ενδεχόμενο δόλο : αυτό θα μπορούσαμε ίσως να το συζητήσουμε, αν τον είχαν σπρώξει στο πλάι του καταπέλτη και όχι από το σημείο που οδηγεί έξω, στην στεριά, που ήταν και η μοναδική πρόθεση των ναυτικών, δηλαδή να εμποδίσουν την επιβίβαση !

   Από εκεί και μετά, μικρή έως καμία σημασία έχει, αν γνώριζαν ή όχι ότι διέθετε εισιτήριο και ότι είχε μπει, βγήκε και επιχείρησε να ξαναμπεί ή τον θεώρησαν "λαθρεπιβάτη" (που είναι και το πιθανότερο).

   Σίγουρα το πιο τραγικό της υπόθεσης, είναι τα όσα έγιναν μετά την πτώση στη θάλασσα, ότι δηλαδή έφυγαν σαν να μην συνέβη τίποτα (!), με ένα πτώμα να επιπλέει στο λιμάνι...

    Στο σημείο αυτό, θα μπορούσε ίσως να προστεθεί και η κατηγορία της θανατηφόρας έκθεσης, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι ο θάνατος του άτυχου νέου ήταν σχεδόν ακαριαίος, πνίγηκε σε λίγα δευτερόλεπτα, αφενός επειδή δεν ήξερε κολύμπι, όπως γράφτηκε και αφετέρου ίσως χτύπησε με την πτώση και έχασε τις αισθήσεις του (συν ότι υπήρχε η δίνη από την προπέλα του πλοίου) !

    Ενόψει αυτού, θεωρώ ότι όσα έγιναν μετά έχουν ελάχιστη ποινική (απ)αξία και η κατηγορία θα "περιοριστεί" στο πριν, με τη μετατροπή της από ανθρωποκτονία με πρόθεση σε θανατηφόρα σωματική βλάβη (ή ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που συγκεντρώνει μικρότερες πιθανότητες).

    Η ανθρωποφαγική τάση της κοινής γνώμης, είχε ως αποτέλεσμα να διώκονται όχι ένας, αλλά τέσσερις : πέραν του βασικού κατηγορούμενου δηλαδή, ένας ακόμα ναυτικός που βρισκόταν πολλά μέτρα μακριά, ένας άλλος που ήταν πιο κοντά και παρείχε ίσως μια συνδρομή ψυχικού τύπου (αλλά μόνον ως προς το να απομακρυνθεί ο "λαθρεπιβάτης") και ο καπετάνιος, ο ρόλος του οποίου είναι και ο μεγαλύτερος γρίφος, αλλά σίγουρα θα αντιμετωπίσει κατηγορίες πλημμεληματικού τύπου !

    Τέλος, να πούμε ότι ανεξάρτητα από τις όποιες ποινικές ευθύνες, η πλοιοκτήτρια εταιρία οφείλει να αποζημιώσει τους συγγενείς του άτυχου Αντώνη (και είναι και πολλοί) για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν, δηλαδή υπάρχει και το σκέλος της αστικής ευθύνης.