Ο όρος "ανθρωπιστική κρίση", χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, για να περιγράψει αυτό, που συμβαίνει στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, ιδίως από δημοσιογράφους, που πουλάνε αντιμνημονιακό παραμύθι, για να κοιμούνται καλύτερα οι τηλεθεατές τους !
Σε μία χώρα, που χρεοκόπησε (και επίσημα) το 2010, θα ήταν περίεργο-παράδοξο, οι κάτοικοί της, να ευημερούν και να καλοπερνάνε, αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα και θα έπρεπε να λέμε, ότι τουλάχιστον αποφύγαμε τα (πολύ) χειρότερα, δηλαδή μία άτακτη χρεοκοπία, με ταραχές, χάος και αιματοκύλισμα...
Δεν στέκομαι στις χιλιάδες αυτοκτονίες, γιατί εκεί μιλάμε, για άλλες, παθολογικές καταστάσεις, όπου ο άνθρωπος, έχει χάσει κάθε ελπίδα και πίστη, πράγμα απαράδεκτο, μη ομαλό και κατακριτέο : δεν υπάρχει κατάσταση, που να μην αντιμετωπίζεται και είναι τραγικό, να πεθαίνει κάποιος, πριν από ..την ελπίδα του !
Δεν μπορώ, όμως, να μην αναγνωρίσω, με όσα βλέπω και ακούω, γύρω μου, ότι νέοι άνθρωποι, παθαίνουν καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά και ανευρύσματα και αυτά, ούτε τυχαία μπορεί να είναι, ούτε ασύνδετα, με την οικονομική κρίση...
Ένα κράτος, το οποίο, κατέστρεψε την οικονομία και τους πολίτες του, με τον υπερδανεισμό, για να συντηρεί λαμόγια, τεμπέληδες, απατεώνες, μιζαδόρους και πελάτες-ψηφοφόρους του και πάσης φύσεως κρατικοδίαιτα τρωκτικά και παράσιτα, έρχεται τώρα και ζητάει τα "σπασμένα", από όλους και κυρίως, από όσους δεν ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες και μάλιστα χρησιμοποιεί τα μέσα κρατικής επιβολής (κατασχέσεις, φυλακίσεις), για να τρομοκρατεί !
Το ίδιο κράτος, απέτυχε επί 2 χρόνια τουλάχιστον, να θεσπίσει ένα ανθρώπινο σύστημα ρύθμισης των οφειλών, προς ΔΟΥ και ασφαλιστικά ταμεία και τα λεγόμενα "κόκκινα δάνεια" (γιατί αυτοί που νομοθετούν, είναι έξω, μακριά από το πρόβλημα, σε άλλο σύμπαν) και μόλις τώρα, επιχειρεί να το κάνει, με τεράστια καθυστέρηση, όπως πάντα...
Μάλιστα, την ίδια ώρα, που οι πολίτες αγωνιούν και περιμένουν τις τελικές ρυθμίσεις, για να πάρουν ανάσα, να αρχίσουν να κοιμούνται τα βράδια, να αποκτήσουν ασφάλιση κλπ., την ίδια στιγμή, στέλνονται και τα ραβασάκια, με απειλές κατασχέσεων !
Είναι το ίδιο κράτος, το ελληνικό, που δεν αφήνει έναν πολίτη, έναν άνθρωπο, να δηλώσει ότι παύει την όποια επαγγελματική ή επιχειρηματική δραστηριότητά του, επειδή έχει χρέη (που προφανώς είναι και ο λόγος, που θέλει να το κάνει, για να μην αυξάνει το χρέος του), θέτει τόσες προϋποθέσεις, για το κλείσιμο μίας δραστηριότητας, που γίνεται αδύνατο, με συνέπεια το χρέος να αυξάνεται, παρά τη θέληση του οφειλέτη...
Αυτός είναι και ο λόγος, που τα πραγματικά χρέη ιδιωτών, προς το Δημόσιο, είναι πολύ λιγότερα, από αυτά, που εμφανίζονται σε ψυχρές, απρόσωπες, λογιστικές εγγραφές, διότι απλούστατα, μπορεί να αφορούν ήδη αποβιώσαντες, σε μη λειτουργούσες επιχειρήσεις κ.ο.κ και γενικά σε ποσά, που ούτε πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, ούτε και είναι πραγματικά χρέη !
Η μόνη παρήγορη εξέλιξη, είναι πως επιτέλους, αρχίζει και το Δημόσιο, σε ορισμένα θέματα, να εφαρμόζει την Κοινή Λογική, όπως π.χ στο θέμα της σύνταξης, όπου πλέον, αν κάποιος έχει οφειλές, προς το ταμείο του (ιδίως τα τελευταία χρόνια), δεν θα αδυνατεί να συνταξιοδοτηθεί, αλλά θα συμψηφίζονται τα ποσά και θα παίρνει κουτσουρεμένη σύνταξη, έως ότου εξοφληθεί το χρέος...
Πράγματα αυτονόητα, όπως ο συμψηφισμός απαιτήσεων και υποχρεώσεων, που αρχίζουν τώρα (!) να εφαρμόζονται : αν κάποιος δηλαδή πλήρωνε κανονικά επί 25 χρόνια το ταμείο του και αδυνατούσε να πληρώσει τα τελευταία 5, τι πρέπει να γίνει ; Να χάσει και τη σύνταξη και τις εισφορές των 25 ετών ; Αυτά δεν έχουν γίνει, ούτε στις πιο ακραίες, στις πιο απάνθρωπες δικακτορίες-απολυταρχίες και όμως συνέβαιναν (ή συμβαίνουν) σε ένα υποτίθεται ελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς !
Πάντως, η χειρότερη εξέλιξη, είναι ότι, μετά από χρόνια, οι γεννήσεις στη χώρα μας, είναι λιγότερες από τους θανάτους, ο πληθυσμός γερνάει και συρρικνώνεται, αντί να αυξάνεται και σε συνδυασμό με τα επίσημα στοιχεία, για το ποσοστό όσων ζουν, κάτω (ή κοντά) από τα όρια της φτώχιας, μιλάμε για τους πιο ανησυχητικούς αριθμούς...
Η μόνη λύση, είναι να βασιστεί το κράτος, σε αυτό, που δείχνει την πραγματική οικονομική κατάσταση κάποιου και τη φοροδοτική του ικανότητα, που είναι η φορολογική δήλωση του καθενός : και μάλιστα, όχι στο Ε9 κλπ, αλλά στο Ε1, στο ετήσιο εισόδημα του καθενός, όσο και αν αυτό δεν ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα, είναι το πιο δίκαιο κριτήριο, για να εφαρμοστεί το Σύνταγμα, που ορίζει ότι ο καθένας συμμετέχει στα βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αλλιώς ο άνθρωπος "λυγίζει", όταν πιεστεί πέρα από τα όριά του και έχουμε εγκεφαλικά, καρδιακά και άλλα νοσήματα, αυτό που κάποιοι ονομάζουν, με μία δόση υπερβολής, ως "γενοκτονία".
Σε μία χώρα, που χρεοκόπησε (και επίσημα) το 2010, θα ήταν περίεργο-παράδοξο, οι κάτοικοί της, να ευημερούν και να καλοπερνάνε, αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα και θα έπρεπε να λέμε, ότι τουλάχιστον αποφύγαμε τα (πολύ) χειρότερα, δηλαδή μία άτακτη χρεοκοπία, με ταραχές, χάος και αιματοκύλισμα...
Δεν στέκομαι στις χιλιάδες αυτοκτονίες, γιατί εκεί μιλάμε, για άλλες, παθολογικές καταστάσεις, όπου ο άνθρωπος, έχει χάσει κάθε ελπίδα και πίστη, πράγμα απαράδεκτο, μη ομαλό και κατακριτέο : δεν υπάρχει κατάσταση, που να μην αντιμετωπίζεται και είναι τραγικό, να πεθαίνει κάποιος, πριν από ..την ελπίδα του !
Δεν μπορώ, όμως, να μην αναγνωρίσω, με όσα βλέπω και ακούω, γύρω μου, ότι νέοι άνθρωποι, παθαίνουν καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά και ανευρύσματα και αυτά, ούτε τυχαία μπορεί να είναι, ούτε ασύνδετα, με την οικονομική κρίση...
Ένα κράτος, το οποίο, κατέστρεψε την οικονομία και τους πολίτες του, με τον υπερδανεισμό, για να συντηρεί λαμόγια, τεμπέληδες, απατεώνες, μιζαδόρους και πελάτες-ψηφοφόρους του και πάσης φύσεως κρατικοδίαιτα τρωκτικά και παράσιτα, έρχεται τώρα και ζητάει τα "σπασμένα", από όλους και κυρίως, από όσους δεν ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες και μάλιστα χρησιμοποιεί τα μέσα κρατικής επιβολής (κατασχέσεις, φυλακίσεις), για να τρομοκρατεί !
Το ίδιο κράτος, απέτυχε επί 2 χρόνια τουλάχιστον, να θεσπίσει ένα ανθρώπινο σύστημα ρύθμισης των οφειλών, προς ΔΟΥ και ασφαλιστικά ταμεία και τα λεγόμενα "κόκκινα δάνεια" (γιατί αυτοί που νομοθετούν, είναι έξω, μακριά από το πρόβλημα, σε άλλο σύμπαν) και μόλις τώρα, επιχειρεί να το κάνει, με τεράστια καθυστέρηση, όπως πάντα...
Μάλιστα, την ίδια ώρα, που οι πολίτες αγωνιούν και περιμένουν τις τελικές ρυθμίσεις, για να πάρουν ανάσα, να αρχίσουν να κοιμούνται τα βράδια, να αποκτήσουν ασφάλιση κλπ., την ίδια στιγμή, στέλνονται και τα ραβασάκια, με απειλές κατασχέσεων !
Είναι το ίδιο κράτος, το ελληνικό, που δεν αφήνει έναν πολίτη, έναν άνθρωπο, να δηλώσει ότι παύει την όποια επαγγελματική ή επιχειρηματική δραστηριότητά του, επειδή έχει χρέη (που προφανώς είναι και ο λόγος, που θέλει να το κάνει, για να μην αυξάνει το χρέος του), θέτει τόσες προϋποθέσεις, για το κλείσιμο μίας δραστηριότητας, που γίνεται αδύνατο, με συνέπεια το χρέος να αυξάνεται, παρά τη θέληση του οφειλέτη...
Αυτός είναι και ο λόγος, που τα πραγματικά χρέη ιδιωτών, προς το Δημόσιο, είναι πολύ λιγότερα, από αυτά, που εμφανίζονται σε ψυχρές, απρόσωπες, λογιστικές εγγραφές, διότι απλούστατα, μπορεί να αφορούν ήδη αποβιώσαντες, σε μη λειτουργούσες επιχειρήσεις κ.ο.κ και γενικά σε ποσά, που ούτε πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, ούτε και είναι πραγματικά χρέη !
Η μόνη παρήγορη εξέλιξη, είναι πως επιτέλους, αρχίζει και το Δημόσιο, σε ορισμένα θέματα, να εφαρμόζει την Κοινή Λογική, όπως π.χ στο θέμα της σύνταξης, όπου πλέον, αν κάποιος έχει οφειλές, προς το ταμείο του (ιδίως τα τελευταία χρόνια), δεν θα αδυνατεί να συνταξιοδοτηθεί, αλλά θα συμψηφίζονται τα ποσά και θα παίρνει κουτσουρεμένη σύνταξη, έως ότου εξοφληθεί το χρέος...
Πράγματα αυτονόητα, όπως ο συμψηφισμός απαιτήσεων και υποχρεώσεων, που αρχίζουν τώρα (!) να εφαρμόζονται : αν κάποιος δηλαδή πλήρωνε κανονικά επί 25 χρόνια το ταμείο του και αδυνατούσε να πληρώσει τα τελευταία 5, τι πρέπει να γίνει ; Να χάσει και τη σύνταξη και τις εισφορές των 25 ετών ; Αυτά δεν έχουν γίνει, ούτε στις πιο ακραίες, στις πιο απάνθρωπες δικακτορίες-απολυταρχίες και όμως συνέβαιναν (ή συμβαίνουν) σε ένα υποτίθεται ελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς !
Πάντως, η χειρότερη εξέλιξη, είναι ότι, μετά από χρόνια, οι γεννήσεις στη χώρα μας, είναι λιγότερες από τους θανάτους, ο πληθυσμός γερνάει και συρρικνώνεται, αντί να αυξάνεται και σε συνδυασμό με τα επίσημα στοιχεία, για το ποσοστό όσων ζουν, κάτω (ή κοντά) από τα όρια της φτώχιας, μιλάμε για τους πιο ανησυχητικούς αριθμούς...
Η μόνη λύση, είναι να βασιστεί το κράτος, σε αυτό, που δείχνει την πραγματική οικονομική κατάσταση κάποιου και τη φοροδοτική του ικανότητα, που είναι η φορολογική δήλωση του καθενός : και μάλιστα, όχι στο Ε9 κλπ, αλλά στο Ε1, στο ετήσιο εισόδημα του καθενός, όσο και αν αυτό δεν ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα, είναι το πιο δίκαιο κριτήριο, για να εφαρμοστεί το Σύνταγμα, που ορίζει ότι ο καθένας συμμετέχει στα βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αλλιώς ο άνθρωπος "λυγίζει", όταν πιεστεί πέρα από τα όριά του και έχουμε εγκεφαλικά, καρδιακά και άλλα νοσήματα, αυτό που κάποιοι ονομάζουν, με μία δόση υπερβολής, ως "γενοκτονία".
Και πως να μην υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, σε μία χώρα, όπου ο βουλευτής, με 100 χιλιάρικα το χρόνο, σε μισθούς, φορολογείται ελάχιστα και για ένα μέρος μόνο αυτών, ενώ ο ελεύθερος επαγγελματίας, με λιγότερα από 10 χιλιάρικα το χρόνο, πληρώνει φόρο, από το πρώτο ευρώ (χώρια τα τεκμήρια και τα χαράτσια) ;
ΑπάντησηΔιαγραφή