Η δολοφονία του συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα, μέσα στο σπίτι του, στην Κυψέλη, που εξιχνιάστηκε πρόσφατα, προκάλεσε αίσθηση και προσφέρεται όχι μόνον για νομική ανάλυση, αλλά και για γενικότερα συμπεράσματα !
Όσον αφορά το καθαρά νομικό σκέλος της υπόθεσης, επειδή οι κατηγορούμενοι είναι δύο, ανακύπτουν τα γνωστά προβλήματα, που υπάρχουν σε κάθε περίπτωση, όπου έχουμε έγκλημα από κοινού, εκεί όπου οι δράστες, είναι περισσότεροι του ενός : να αποκαλυφθεί δηλαδή ποιος ήταν ο ρόλος καθενός και τι είδους συμμετοχής έχουμε (συναυτουργία, ηθική αυτουργία, άμεση ή απλή συνέργεια).
Όταν οι μόνοι που ξέρουν την αλήθεια, το τι συνέβη, είναι ..οι ίδιοι οι δράστες, κατά κανόνα, τα ρίχνει ο ένας στον άλλον, εφόσον ο πραγματικός υπαίτιος δεν είναι αρκετά άντρας, για να το πάρει πάνω του και να απαλλάξει τον άλλον ή να πέσει ο άλλος, στα πιο μαλακά !
Έτσι, ο καθένας μπορεί να μπλέξει, αν βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και μετά να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εφόσον μάλιστα οι αστυνομικές-διωκτικές αρχές, δεν είναι σε θέση να "δέσουν" την υπόθεση, πέραν αμφιβολίας, με αντικειμενικά δηλαδή αποδεικτικά στοιχεία.
Ο βαθμός συμμετοχής κάποιου, σε ένα έγκλημα, όπου συμμετέχουν περισσότεροι, κρίνεται σε δύο επίπεδα : πρώτα στο αντικειμενικό (τι έκανε) και μετά στο υποκειμενικό (ποιος ήταν ο δόλος-η πρόθεσή του) !
Έτσι εδώ π.χ, αν ο αρχικός στόχος, ήταν μόνο η ληστεία, δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία της ανθρωποκτονίας από κοινού, εφόσον ο ένας, εκείνη τη στιγμή, αποφάσισε (και) να σκοτώσει (ο θάνατος, αν δεν απατώμαι, οφείλεται σε στραγγαλισμό, με τα χέρια και εικάζω ότι δεν τον έσφιγγαν και οι δύο, ταυτόχρονα, στο λαιμό...).
Από τη στιγμή λοιπόν, που ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, για το φόνο και με δεδομένο ότι η μαρτυρία συγκατηγορουμένου, από μόνη της, ΔΕΝ αποτελεί καν αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, τη λύση θα μπορούσε να δώσει, μόνον η αστυνομική-ανακριτική έρευνα (π.χ αν είχαν βρεθεί αποτυπώματα στο λαιμό του θύματος).
Από τις αποκαλύψεις τώρα, για τους δράστες και τη σχέση τους, με το θύμα, προκύπτουν γενικότερα συμπεράσματα, για την ανθρώπινη φύση και διδάγματα : πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνεται και πάλι, ότι ουδείς πιο αχάριστος, του ευεργετηθέντος...
Το θύμα, είχε ευεργετήσει επανειλημμένα τον ένα, από τους δράστες : αποδεικνύεται έτσι, πως όταν μια σχέση βασίζεται στο ότι ο ένας δίνει και ο άλλος παίρνει, αυτός που παίρνει είναι πάντα ανικανοποίητος, θέλει ολοένα και περισσότερα και ξεχνάει τα προηγούμενα και πως όταν σταματήσει ..το δόσιμο, εξαγριώνεται και επαναστατεί, κατά του ευεργέτη !
Για να κάνουμε και έναν πολιτικό παραλληλισμό, είναι σχεδόν ίδια περίπτωση, με όλους αυτούς, που λίγδωσε το αντεράκι τους, με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και όταν τελείωσαν τα δανεικά, από τα οποία έτρωγαν και αυτοί, στράφηκαν εναντίον τους και πήγαν, εν μία νυκτί, σε άλλα κόμματα (κυρίως συριζα και μετά χ.α και ανελ).
Τα "λάθη" του θύματος (που σε καμία περίπτωση φυσικά δε δικαιολογούν ένα τόσο βίαιο έγκλημα) είναι ότι έτρεφε το φίδι στον κόρφο του, δεν πρόσεξε τις παρέες του και εκμυστηρευόταν πράγματα, που δεν χρειαζόταν (όπως ότι είχε 150 χιλιάρικα στο διαμέρισμά του, από πώληση άλλου ακινήτου).
Το να βάζεις τα λεφτά στο στρώμα και όχι στην τράπεζα, είναι επίσης λάθος, διότι εκεί κινδυνεύουν περισσότερο, είναι Νόμος, πως χάνεις εκείνο, που προσπαθείς με κάθε τρόπο, ιδίως πονηρό, να διαφυλάξεις !
Αυτό πάντως, που, προσωπικά, με στενοχωρεί περισσότερο, είναι ο Κατήφορος, η Κατάντια της Φωκίωνος Νέγρη : βρέθηκα εκεί το καλοκαίρι, για λίγο, μετά από χρόνια και με όσα έβλεπα, με έπιασε κατάθλιψη.
Ελάχιστη κίνηση πλέον, ηλικιωμένοι να κάθονται σε ίδια τραπέζια, με νεαρούς αλλοδαπούς ή με τοξικομανείς, πακιστανός με θηλυπρεπή εμφάνιση και κίνηση να σουλατσάρει και γενικά, μου έδωσε την εντύπωση ότι η περιοχή, έχει πιάσει πάτο !
Μιλάμε για μία περιοχή, που έσφυζε από ζωή, στα τέλη της δεκαετίας του '80, αρχές '90, μία συχνή επιλογή για τη βόλτα του Σαββατόβραδου, από μαθητές και όχι μόνον (το μόνο που έχει μείνει στη θέση του, είναι το Goody's, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης) και που τώρα, σε απωθεί.
Όσον αφορά το καθαρά νομικό σκέλος της υπόθεσης, επειδή οι κατηγορούμενοι είναι δύο, ανακύπτουν τα γνωστά προβλήματα, που υπάρχουν σε κάθε περίπτωση, όπου έχουμε έγκλημα από κοινού, εκεί όπου οι δράστες, είναι περισσότεροι του ενός : να αποκαλυφθεί δηλαδή ποιος ήταν ο ρόλος καθενός και τι είδους συμμετοχής έχουμε (συναυτουργία, ηθική αυτουργία, άμεση ή απλή συνέργεια).
Όταν οι μόνοι που ξέρουν την αλήθεια, το τι συνέβη, είναι ..οι ίδιοι οι δράστες, κατά κανόνα, τα ρίχνει ο ένας στον άλλον, εφόσον ο πραγματικός υπαίτιος δεν είναι αρκετά άντρας, για να το πάρει πάνω του και να απαλλάξει τον άλλον ή να πέσει ο άλλος, στα πιο μαλακά !
Έτσι, ο καθένας μπορεί να μπλέξει, αν βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και μετά να προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εφόσον μάλιστα οι αστυνομικές-διωκτικές αρχές, δεν είναι σε θέση να "δέσουν" την υπόθεση, πέραν αμφιβολίας, με αντικειμενικά δηλαδή αποδεικτικά στοιχεία.
Ο βαθμός συμμετοχής κάποιου, σε ένα έγκλημα, όπου συμμετέχουν περισσότεροι, κρίνεται σε δύο επίπεδα : πρώτα στο αντικειμενικό (τι έκανε) και μετά στο υποκειμενικό (ποιος ήταν ο δόλος-η πρόθεσή του) !
Έτσι εδώ π.χ, αν ο αρχικός στόχος, ήταν μόνο η ληστεία, δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία της ανθρωποκτονίας από κοινού, εφόσον ο ένας, εκείνη τη στιγμή, αποφάσισε (και) να σκοτώσει (ο θάνατος, αν δεν απατώμαι, οφείλεται σε στραγγαλισμό, με τα χέρια και εικάζω ότι δεν τον έσφιγγαν και οι δύο, ταυτόχρονα, στο λαιμό...).
Από τη στιγμή λοιπόν, που ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, για το φόνο και με δεδομένο ότι η μαρτυρία συγκατηγορουμένου, από μόνη της, ΔΕΝ αποτελεί καν αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, τη λύση θα μπορούσε να δώσει, μόνον η αστυνομική-ανακριτική έρευνα (π.χ αν είχαν βρεθεί αποτυπώματα στο λαιμό του θύματος).
Από τις αποκαλύψεις τώρα, για τους δράστες και τη σχέση τους, με το θύμα, προκύπτουν γενικότερα συμπεράσματα, για την ανθρώπινη φύση και διδάγματα : πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνεται και πάλι, ότι ουδείς πιο αχάριστος, του ευεργετηθέντος...
Το θύμα, είχε ευεργετήσει επανειλημμένα τον ένα, από τους δράστες : αποδεικνύεται έτσι, πως όταν μια σχέση βασίζεται στο ότι ο ένας δίνει και ο άλλος παίρνει, αυτός που παίρνει είναι πάντα ανικανοποίητος, θέλει ολοένα και περισσότερα και ξεχνάει τα προηγούμενα και πως όταν σταματήσει ..το δόσιμο, εξαγριώνεται και επαναστατεί, κατά του ευεργέτη !
Για να κάνουμε και έναν πολιτικό παραλληλισμό, είναι σχεδόν ίδια περίπτωση, με όλους αυτούς, που λίγδωσε το αντεράκι τους, με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και όταν τελείωσαν τα δανεικά, από τα οποία έτρωγαν και αυτοί, στράφηκαν εναντίον τους και πήγαν, εν μία νυκτί, σε άλλα κόμματα (κυρίως συριζα και μετά χ.α και ανελ).
Τα "λάθη" του θύματος (που σε καμία περίπτωση φυσικά δε δικαιολογούν ένα τόσο βίαιο έγκλημα) είναι ότι έτρεφε το φίδι στον κόρφο του, δεν πρόσεξε τις παρέες του και εκμυστηρευόταν πράγματα, που δεν χρειαζόταν (όπως ότι είχε 150 χιλιάρικα στο διαμέρισμά του, από πώληση άλλου ακινήτου).
Το να βάζεις τα λεφτά στο στρώμα και όχι στην τράπεζα, είναι επίσης λάθος, διότι εκεί κινδυνεύουν περισσότερο, είναι Νόμος, πως χάνεις εκείνο, που προσπαθείς με κάθε τρόπο, ιδίως πονηρό, να διαφυλάξεις !
Αυτό πάντως, που, προσωπικά, με στενοχωρεί περισσότερο, είναι ο Κατήφορος, η Κατάντια της Φωκίωνος Νέγρη : βρέθηκα εκεί το καλοκαίρι, για λίγο, μετά από χρόνια και με όσα έβλεπα, με έπιασε κατάθλιψη.
Ελάχιστη κίνηση πλέον, ηλικιωμένοι να κάθονται σε ίδια τραπέζια, με νεαρούς αλλοδαπούς ή με τοξικομανείς, πακιστανός με θηλυπρεπή εμφάνιση και κίνηση να σουλατσάρει και γενικά, μου έδωσε την εντύπωση ότι η περιοχή, έχει πιάσει πάτο !
Μιλάμε για μία περιοχή, που έσφυζε από ζωή, στα τέλη της δεκαετίας του '80, αρχές '90, μία συχνή επιλογή για τη βόλτα του Σαββατόβραδου, από μαθητές και όχι μόνον (το μόνο που έχει μείνει στη θέση του, είναι το Goody's, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης) και που τώρα, σε απωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.