Μπορεί ένας ένοχος, να αθωωθεί, χωρίς να γίνει καν η Δίκη του ; Όχι, αυτό δε γίνεται, αυτό όμως, που γίνεται και παραγίνεται, είναι να ..απαλλαγεί, χωρίς Δίκη (και μάλιστα άσχετα, αν είναι ή όχι ένοχος, αν έχει διαπράξει δηλαδή, αυτό, για το οποίο κατηγορείται) !
Η έννοια της απαλλαγής, διαφέρει από εκείνη της αθώωσης, επειδή η απαλλαγή επέρχεται, για άλλους, τυπικούς λόγους (συνήθως παραγραφή, αλλά όχι μόνον), ενώ η αθώωση, προϋποθέτει ότι το Δικαστήριο, μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και απεφάνθη ότι ο κατηγορούμενος, δε διέπραξε το έγκλημα (συνήθως, γιατί και εδώ υπάρχουν και άλλοι λόγοι αθώωσης).
Δε μιλάμε θεωρητικά, αλλά κατεξοχήν πρακτικά-πραγματικά : συνέβη, προχθές, Παρασκευή, σε 3μελές Πλημ/κείο, μπροστά μου, καθώς περίμενα τη σειρά μας, δύο κατηγορούμενοι, για σημαντικά αδικήματα (ψευδορκία, ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση), γύρισαν στο σπίτι τους, απαλλαγμένοι, από τις κατηγορίες, χωρίς ουσιαστικά να γίνει η Δίκη τους (όπου ΑΝ ήταν ένοχοι και καταδικάζονταν, θα μάζευαν λογικά περίπου 2 χρόνια φυλάκισης).
Πως συνέβη αυτό ; Απλά ...κάποιος ξέχασε να γράψει επάνω, στο κλητήριο θέσπισμα, που είχαν λάβει, τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπουν και τιμωρούν τα ως άνω, εγκλήματα, ο συνήγορός τους, προέβαλε τη σχετική ένσταση, τα κλητήρια θεσπίσματα ακυρώθηκαν και επειδή είχε παρέλθει η πενταετία, κρίθηκε,νόμιμα, ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα !
Η πλάκα είναι ότι για τα δύο, από τα τρία, αδικήματα, δεν αναγραφόταν τίποτα, ενώ για το τρίτο, αναγραφόταν το νούμερο του άρθρου του Ποινικού Κώδικα, αλλά όχι και η ένδειξη δίπλα "ΠΚ", ότι δηλαδή μιλάμε, για άρθρο αυτού και όχι κάποιου άλλου Νόμου...
Κλητήριο θέσπισμα, ονομάζεται το έγγραφο, που λαμβάνει ο κατηγορούμενος, προκειμένου να εμφανιστεί στο δικαστήριο και να δικαστεί, για συγκεκριμένο(α) αδίκημα(τα) και το οποίο πρέπει να περιέχει ορισμένα ελάχιστα νόμιμα στοιχεία, η έλλειψη των οποίων, συνεπάγεται την ακυρότητά του.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κατηγορούμενος, δε λαμβάνει κλητήριο θέσπισμα, αλλά "κλήση προς εμφάνιση", αλλά και εκεί ισχύουν τα ίδια, με τη μόνη διαφορά, ότι η κατηγορία, αναφέρεται ξεχωριστά, σε παραπεμπτικό βούλευμα.
Για να μην είναι άκυρα λοιπόν το κλητήριο θέσπισμα ή η κλήση για εμφάνιση, θα πρέπει να περιέχουν : τα στοιχεία ταυτότητας του κατηγορουμένου (ονοματεπώνυμο, βασικά), προσδιορισμό του Δικαστηρίου, στο οποίο πρέπει να εμφανιστεί, το πότε (χρονολογία, μέρα και ώρα), ακριβή περιγραφή της πράξης, για την οποία κατηγορείται, τα άρθρα των ποινικών Νόμων, που προβλέπουν και τιμωρούν, αυτή τη συμπεριφορά και τέλος, τη σφραγίδα και υπογραφή, εκείνου, που τα εξέδωσε (συνήθως Εισαγγελέα).
Το νόημα των διατάξεων αυτών, είναι προφανώς, να μπορέσει ο κατηγορούμενος να εμφανιστεί στη Δίκη, έχοντας προετοιμάσει την υπεράσπισή του, γνωρίζοντας προφανώς, για τι ΑΚΡΙΒΩΣ κατηγορείται !
Εδώ, πρέπει να σημειωθούν τα εξής σημαντικά, αλλά κάπως επιγραμματικά :
-Αν το κλητήριο θέσπισμα εμφανίζει νόμιμες ελλείψεις, εναπόκειται στον ίδιο τον κατηγορούμενο, να τις βρει και να τις προβάλλει (ουσιαστικά, στο ..δικηγόρο του), ΠΡΙΝ ξεκινήσει η διαδικασία, αλλιώς καλύπτονται !
-Η μεγάλη πρακτική συνέπεια της ακύρωσης, είναι ότι θεωρείται μη νόμιμη η επίδοση και άρα ότι δεν έχει διακοπεί-παρεκταθεί ο χρόνος παραγραφής της πράξης και εφόσον μιλάμε π.χ για πλημμέλημα και έχει παρέλθει πενταετία, από την πράξη, παύει η ποινική δίωξη, λόγω παραγραφής !
-Ουσιαστικά, με αυτό τον τρόπο, ο κατηγορούμενος, δια του συνηγόρου του, εκμεταλλεύεται τα (ανθρώπινα) λάθη της Εισαγγελίας και τις τυπικές ελλείψεις, προς όφελός του και επειδή -δεδομένων των συνθηκών- είναι μάλλον απίθανο, να διορθωθούν οι παραλείψεις και τα λάθη οίκοθεν, εναπόκειται στους συνηγόρους, της πολιτικής αγωγής (αν υπάρχει), να τα εντοπίζουν έγκαιρα και να ζητούν διόρθωση, για να μην βρεθούν προ δυσάρεστης έκπληξης ! (να τα λέμε και αυτά)
Για άλλη μια φορά, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα (που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω) : ακόμα και αν κάποιος είναι ένοχος ή πιστεύει ότι δεν έχει ελπίδες να αθωωθεί (σου λέει ο άλλος εξέδωσα ακάλυπτη επιταγή, γιατί να βάλω δικηγόρο ; αφού θα καταδικαστώ), καλό (μάλλον ..επιβεβλημένο) είναι να βάζει δικηγόρο, έστω να μελετήσει τη δικογραφία, μήπως υπάρξει περιθώριο υπεράσπισης, σε ένα τέτοιο, πιο τυπικό επίπεδο και τελικά ..απαλλαγεί (φαντάζομαι ότι μόνον αν είναι κάποιος αθώος, θα τον χάλαγε να απαλλαγεί, για τυπικούς λόγους).
Η έννοια της απαλλαγής, διαφέρει από εκείνη της αθώωσης, επειδή η απαλλαγή επέρχεται, για άλλους, τυπικούς λόγους (συνήθως παραγραφή, αλλά όχι μόνον), ενώ η αθώωση, προϋποθέτει ότι το Δικαστήριο, μπήκε στην ουσία της υπόθεσης και απεφάνθη ότι ο κατηγορούμενος, δε διέπραξε το έγκλημα (συνήθως, γιατί και εδώ υπάρχουν και άλλοι λόγοι αθώωσης).
Δε μιλάμε θεωρητικά, αλλά κατεξοχήν πρακτικά-πραγματικά : συνέβη, προχθές, Παρασκευή, σε 3μελές Πλημ/κείο, μπροστά μου, καθώς περίμενα τη σειρά μας, δύο κατηγορούμενοι, για σημαντικά αδικήματα (ψευδορκία, ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση), γύρισαν στο σπίτι τους, απαλλαγμένοι, από τις κατηγορίες, χωρίς ουσιαστικά να γίνει η Δίκη τους (όπου ΑΝ ήταν ένοχοι και καταδικάζονταν, θα μάζευαν λογικά περίπου 2 χρόνια φυλάκισης).
Πως συνέβη αυτό ; Απλά ...κάποιος ξέχασε να γράψει επάνω, στο κλητήριο θέσπισμα, που είχαν λάβει, τα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπουν και τιμωρούν τα ως άνω, εγκλήματα, ο συνήγορός τους, προέβαλε τη σχετική ένσταση, τα κλητήρια θεσπίσματα ακυρώθηκαν και επειδή είχε παρέλθει η πενταετία, κρίθηκε,νόμιμα, ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα !
Η πλάκα είναι ότι για τα δύο, από τα τρία, αδικήματα, δεν αναγραφόταν τίποτα, ενώ για το τρίτο, αναγραφόταν το νούμερο του άρθρου του Ποινικού Κώδικα, αλλά όχι και η ένδειξη δίπλα "ΠΚ", ότι δηλαδή μιλάμε, για άρθρο αυτού και όχι κάποιου άλλου Νόμου...
Κλητήριο θέσπισμα, ονομάζεται το έγγραφο, που λαμβάνει ο κατηγορούμενος, προκειμένου να εμφανιστεί στο δικαστήριο και να δικαστεί, για συγκεκριμένο(α) αδίκημα(τα) και το οποίο πρέπει να περιέχει ορισμένα ελάχιστα νόμιμα στοιχεία, η έλλειψη των οποίων, συνεπάγεται την ακυρότητά του.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κατηγορούμενος, δε λαμβάνει κλητήριο θέσπισμα, αλλά "κλήση προς εμφάνιση", αλλά και εκεί ισχύουν τα ίδια, με τη μόνη διαφορά, ότι η κατηγορία, αναφέρεται ξεχωριστά, σε παραπεμπτικό βούλευμα.
Για να μην είναι άκυρα λοιπόν το κλητήριο θέσπισμα ή η κλήση για εμφάνιση, θα πρέπει να περιέχουν : τα στοιχεία ταυτότητας του κατηγορουμένου (ονοματεπώνυμο, βασικά), προσδιορισμό του Δικαστηρίου, στο οποίο πρέπει να εμφανιστεί, το πότε (χρονολογία, μέρα και ώρα), ακριβή περιγραφή της πράξης, για την οποία κατηγορείται, τα άρθρα των ποινικών Νόμων, που προβλέπουν και τιμωρούν, αυτή τη συμπεριφορά και τέλος, τη σφραγίδα και υπογραφή, εκείνου, που τα εξέδωσε (συνήθως Εισαγγελέα).
Το νόημα των διατάξεων αυτών, είναι προφανώς, να μπορέσει ο κατηγορούμενος να εμφανιστεί στη Δίκη, έχοντας προετοιμάσει την υπεράσπισή του, γνωρίζοντας προφανώς, για τι ΑΚΡΙΒΩΣ κατηγορείται !
Εδώ, πρέπει να σημειωθούν τα εξής σημαντικά, αλλά κάπως επιγραμματικά :
-Αν το κλητήριο θέσπισμα εμφανίζει νόμιμες ελλείψεις, εναπόκειται στον ίδιο τον κατηγορούμενο, να τις βρει και να τις προβάλλει (ουσιαστικά, στο ..δικηγόρο του), ΠΡΙΝ ξεκινήσει η διαδικασία, αλλιώς καλύπτονται !
-Η μεγάλη πρακτική συνέπεια της ακύρωσης, είναι ότι θεωρείται μη νόμιμη η επίδοση και άρα ότι δεν έχει διακοπεί-παρεκταθεί ο χρόνος παραγραφής της πράξης και εφόσον μιλάμε π.χ για πλημμέλημα και έχει παρέλθει πενταετία, από την πράξη, παύει η ποινική δίωξη, λόγω παραγραφής !
-Ουσιαστικά, με αυτό τον τρόπο, ο κατηγορούμενος, δια του συνηγόρου του, εκμεταλλεύεται τα (ανθρώπινα) λάθη της Εισαγγελίας και τις τυπικές ελλείψεις, προς όφελός του και επειδή -δεδομένων των συνθηκών- είναι μάλλον απίθανο, να διορθωθούν οι παραλείψεις και τα λάθη οίκοθεν, εναπόκειται στους συνηγόρους, της πολιτικής αγωγής (αν υπάρχει), να τα εντοπίζουν έγκαιρα και να ζητούν διόρθωση, για να μην βρεθούν προ δυσάρεστης έκπληξης ! (να τα λέμε και αυτά)
Για άλλη μια φορά, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα (που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω) : ακόμα και αν κάποιος είναι ένοχος ή πιστεύει ότι δεν έχει ελπίδες να αθωωθεί (σου λέει ο άλλος εξέδωσα ακάλυπτη επιταγή, γιατί να βάλω δικηγόρο ; αφού θα καταδικαστώ), καλό (μάλλον ..επιβεβλημένο) είναι να βάζει δικηγόρο, έστω να μελετήσει τη δικογραφία, μήπως υπάρξει περιθώριο υπεράσπισης, σε ένα τέτοιο, πιο τυπικό επίπεδο και τελικά ..απαλλαγεί (φαντάζομαι ότι μόνον αν είναι κάποιος αθώος, θα τον χάλαγε να απαλλαγεί, για τυπικούς λόγους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.