Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, που αφορούσε τις επιδόσεις, στις αστικές Δίκες, να πούμε, ότι αντίστοιχους κανόνες, περιλαμβάνει και ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, για τον τρόπο, που πρέπει να επιδίδονται οι κλήσεις, στον κατηγορούμενο, προκειμένου να δικαστεί, από ποινικό Δικαστήριο.
Με τον όρο "κλήσεις", εννοούμε, είτε την απευθείας κλήση, είτε το κλητήριο θέσπισμα και οι οποίες γίνονται, κατά κανόνα, από δικαστικούς κλητήρες της εκάστοτε Εισαγγελίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα, στον Κώδικα.
Όπως και στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, υπάρχουν κανόνες, που ορίζουν που, πότε και πως, πρέπει να γίνονται οι επιδόσεις των κλητεύσεων, ώστε να διασφαλίζεται, κατά το δυνατόν, η γνώση του κατηγορούμενου, για να μπορεί να ασκήσει, εν συνεχεία, τα νόμιμα δικαιώματά του !
Το λέω, γιατί, στην πράξη, φοβάμαι ότι τα όργανα επίδοσης, δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο ή προσήλωση στο γράμμα του Νόμου και πετάνε τα έγγραφα, όπως ακούγεται ενίοτε, όπως να ναι (και παρά την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων).
Μία επίδοση, μπορεί να είναι άκυρη, είτε α) εάν δεν γίνει εμπρόθεσμα, που σημαίνει ότι πρέπει να μεσολαβούν 15 μέρες ολόκληρες, τουλάχιστον, ανάμεσα στην επίδοση και στη δικάσιμο, εκτός αν ο Εισαγγελέας έχει συντομεύσει την προθεσμία (έως οκτώ, το λιγότερο, ημέρες). Να πούμε, με την ευκαιρία, μία Γενική Αρχή, στις προθεσμίες, ότι δεν μετράμε από την ημέρα της αφετηρίας, αλλά από την επομένη και ότι αν η τελευταία μέρα, δεν είναι εργάσιμη, παρεκτείνεται μέχρι την επόμενη εργάσιμη (π.χ αν πέφτει Σάββατο, πάει τη Δευτέρα) είτε β) αν δεν γίνει σωστά, π.χ αν κλητευθεί κάποιος ως αγνώστου διαμονής, ενώ ήταν γνωστής και το αντίστροφο, είτε γ) αν το κλητήριο θέσπισμα, δεν έχει συνταχθεί, όπως ορίζει ο Νόμος και δεν περιέχει όλα τα ανακαία, εκ του Νόμου, στοιχεία.
Αν η κλήτευση, δεν έγινε ή ακυρωθεί, η σημαντική συνέπεια είναι ότι θεωρείται πως δεν έχει διακοπεί η παραγραφή !
Τώρα το κρίσιμο θέμα, είναι, εν προκειμένω, ότι η νομιμότητα της κλήτευσης, εξετάζεται, από το Δικαστήριο, αυτεπάγγελτα, όταν ο κατηγορούμενος, είναι απών, αν είναι παρών, οφείλει ο ίδιος, σύμφωνα με τα ισχύοντα, να αμφισβητήσει τη νομιμότητά (το έγκυρο και έγκαιρο) της κλήτευσής του, ειδάλλως η τυχόν ακυρότητα καλύπτεται...
Παρών θεωρείται ο κατηγορούμενος και όταν τον εκπροσωπεί δικηγόρος, ωστόσο, υπάρχει πρόβλεψη για αυτεπάγγελτη έρευνα, από το Δικαστήριο και σε αυτές τις περιπτώσεις και μάλιστα μου έχει τύχει πρόσφατα : ενώ είχε ήδη αρχίσει να καταθέτει ο μάρτυρας κατηγορίας, Πρόεδρος και Εισαγγελέας συνειδητοποίησαν, ότι δεν υπάρχει κλήτευση του κατηγορούμενου.
Με ρώτησαν πως λάβαμε γνώση και είπα, από τα κομπιούτερ της Εισαγγελίας, με συνέπεια να διακοπεί και να αναβληθεί, οίκοθεν, η Δίκη, επομένως, πρέπει και τα Δικαστήρια να δείχνουν μία σχετική προσοχή στα ζητήματα της κλητεύσεως, διότι η παρουσία του κατηγορούμενου, είτε αυτοπρόσωπα, είτε δια πληρεξουσίου, δεν είναι πανάκεια, ούτε πρέπει να θεραπεύει πάντα τις αβλεψίες της Εισαγγελίας, ως προς τις κλητεύσεις !
Τέλος, στο πολύ σημαντικό ζήτημα, για το μέχρι πότε, πρέπει να προταθεί η ακυρότητα ή ανυπαρξία της κλητεύσεως, η επικρατούσα άποψη και ερμηνεία, λέει ότι δεν απαιτείται, να έχει αρχίσει η κύρια, αποδεικτική διαδικασία, αρκεί επομένως και η υποβολή αιτήματος αναβολής (εκτός αν το αίτημα αναβολής, βέβαια, υποβληθεί, από τρίτο, ως "άγγελο").
Προσωπικά, θεωρώ άδικη αυτή τη ρύθμιση, διότι ουσιαστικά θέτει τον κατηγορούμενο, σε ανεπίτρεπτο δίλημμα, αν δηλαδή θα προσβάλλει τη νομιμότητα της κλήτευσης ή θα ζητήσει αναβολή, με κίνδυνο μάλιστα να απορριφθεί το αίτημα αναβολής και να δικαστεί, χωρίς (πιθανόν) νόμιμη κλήτευση.
Μία λύση θα ήταν, να προβλεφθεί ότι το Δικαστήριο, οφείλει αυτεπάγγελτα, να ελέγχει την κλήτευση, άσχετα αν είναι ή όχι παρών ο κατηγορούμενος, σε κάθε περίπτωση δηλαδή ή να προβλεφθεί, επίσης ρητά, ότι μόνον το αίτημα αναβολής, δεν θεραπεύει τυχόν ακυρότητα της κλήτευσης, αλλά η έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας.
Διότι η ακυρότητα της κλήτευσης, είναι θέμα ουσιαστικό και όχι τυπικό, ειδικά στις περιπτώσεις ελλείψεων και ακυροτήτων, στα κατηγορητήρια-κλητήρια θεσπίσματα και επειδή δεν μπορεί οι γκάφες και τα λάθη της Εισαγγελίας, να θεραπεύονται, από την ..αδράνεια του κατηγορούμενου !
Με τον όρο "κλήσεις", εννοούμε, είτε την απευθείας κλήση, είτε το κλητήριο θέσπισμα και οι οποίες γίνονται, κατά κανόνα, από δικαστικούς κλητήρες της εκάστοτε Εισαγγελίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα, στον Κώδικα.
Όπως και στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, υπάρχουν κανόνες, που ορίζουν που, πότε και πως, πρέπει να γίνονται οι επιδόσεις των κλητεύσεων, ώστε να διασφαλίζεται, κατά το δυνατόν, η γνώση του κατηγορούμενου, για να μπορεί να ασκήσει, εν συνεχεία, τα νόμιμα δικαιώματά του !
Το λέω, γιατί, στην πράξη, φοβάμαι ότι τα όργανα επίδοσης, δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο ή προσήλωση στο γράμμα του Νόμου και πετάνε τα έγγραφα, όπως ακούγεται ενίοτε, όπως να ναι (και παρά την απειλή πειθαρχικών κυρώσεων).
Μία επίδοση, μπορεί να είναι άκυρη, είτε α) εάν δεν γίνει εμπρόθεσμα, που σημαίνει ότι πρέπει να μεσολαβούν 15 μέρες ολόκληρες, τουλάχιστον, ανάμεσα στην επίδοση και στη δικάσιμο, εκτός αν ο Εισαγγελέας έχει συντομεύσει την προθεσμία (έως οκτώ, το λιγότερο, ημέρες). Να πούμε, με την ευκαιρία, μία Γενική Αρχή, στις προθεσμίες, ότι δεν μετράμε από την ημέρα της αφετηρίας, αλλά από την επομένη και ότι αν η τελευταία μέρα, δεν είναι εργάσιμη, παρεκτείνεται μέχρι την επόμενη εργάσιμη (π.χ αν πέφτει Σάββατο, πάει τη Δευτέρα) είτε β) αν δεν γίνει σωστά, π.χ αν κλητευθεί κάποιος ως αγνώστου διαμονής, ενώ ήταν γνωστής και το αντίστροφο, είτε γ) αν το κλητήριο θέσπισμα, δεν έχει συνταχθεί, όπως ορίζει ο Νόμος και δεν περιέχει όλα τα ανακαία, εκ του Νόμου, στοιχεία.
Αν η κλήτευση, δεν έγινε ή ακυρωθεί, η σημαντική συνέπεια είναι ότι θεωρείται πως δεν έχει διακοπεί η παραγραφή !
Τώρα το κρίσιμο θέμα, είναι, εν προκειμένω, ότι η νομιμότητα της κλήτευσης, εξετάζεται, από το Δικαστήριο, αυτεπάγγελτα, όταν ο κατηγορούμενος, είναι απών, αν είναι παρών, οφείλει ο ίδιος, σύμφωνα με τα ισχύοντα, να αμφισβητήσει τη νομιμότητά (το έγκυρο και έγκαιρο) της κλήτευσής του, ειδάλλως η τυχόν ακυρότητα καλύπτεται...
Παρών θεωρείται ο κατηγορούμενος και όταν τον εκπροσωπεί δικηγόρος, ωστόσο, υπάρχει πρόβλεψη για αυτεπάγγελτη έρευνα, από το Δικαστήριο και σε αυτές τις περιπτώσεις και μάλιστα μου έχει τύχει πρόσφατα : ενώ είχε ήδη αρχίσει να καταθέτει ο μάρτυρας κατηγορίας, Πρόεδρος και Εισαγγελέας συνειδητοποίησαν, ότι δεν υπάρχει κλήτευση του κατηγορούμενου.
Με ρώτησαν πως λάβαμε γνώση και είπα, από τα κομπιούτερ της Εισαγγελίας, με συνέπεια να διακοπεί και να αναβληθεί, οίκοθεν, η Δίκη, επομένως, πρέπει και τα Δικαστήρια να δείχνουν μία σχετική προσοχή στα ζητήματα της κλητεύσεως, διότι η παρουσία του κατηγορούμενου, είτε αυτοπρόσωπα, είτε δια πληρεξουσίου, δεν είναι πανάκεια, ούτε πρέπει να θεραπεύει πάντα τις αβλεψίες της Εισαγγελίας, ως προς τις κλητεύσεις !
Τέλος, στο πολύ σημαντικό ζήτημα, για το μέχρι πότε, πρέπει να προταθεί η ακυρότητα ή ανυπαρξία της κλητεύσεως, η επικρατούσα άποψη και ερμηνεία, λέει ότι δεν απαιτείται, να έχει αρχίσει η κύρια, αποδεικτική διαδικασία, αρκεί επομένως και η υποβολή αιτήματος αναβολής (εκτός αν το αίτημα αναβολής, βέβαια, υποβληθεί, από τρίτο, ως "άγγελο").
Προσωπικά, θεωρώ άδικη αυτή τη ρύθμιση, διότι ουσιαστικά θέτει τον κατηγορούμενο, σε ανεπίτρεπτο δίλημμα, αν δηλαδή θα προσβάλλει τη νομιμότητα της κλήτευσης ή θα ζητήσει αναβολή, με κίνδυνο μάλιστα να απορριφθεί το αίτημα αναβολής και να δικαστεί, χωρίς (πιθανόν) νόμιμη κλήτευση.
Μία λύση θα ήταν, να προβλεφθεί ότι το Δικαστήριο, οφείλει αυτεπάγγελτα, να ελέγχει την κλήτευση, άσχετα αν είναι ή όχι παρών ο κατηγορούμενος, σε κάθε περίπτωση δηλαδή ή να προβλεφθεί, επίσης ρητά, ότι μόνον το αίτημα αναβολής, δεν θεραπεύει τυχόν ακυρότητα της κλήτευσης, αλλά η έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας.
Διότι η ακυρότητα της κλήτευσης, είναι θέμα ουσιαστικό και όχι τυπικό, ειδικά στις περιπτώσεις ελλείψεων και ακυροτήτων, στα κατηγορητήρια-κλητήρια θεσπίσματα και επειδή δεν μπορεί οι γκάφες και τα λάθη της Εισαγγελίας, να θεραπεύονται, από την ..αδράνεια του κατηγορούμενου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.