Ο τίτλος της ανάρτησης, αρχικά, θα ήταν : "τι σημαίνει να είσαι τρωκτικό (νέα επεισόδια)", όμως άλλαξε, επειδή αφορά εκπαιδευτικούς και αγγίζει γενικότερα ζητήματα.
Κάθε πρωί, πηγαίνοντας στο γραφείο, περνάω μπροστά από ένα δημοτικό Σχολείο, στην είσοδο του οποίου, υπάρχει σιδερένια πόρτα και μία κατηφορική ράμπα, για να εισέρχονται και να εξέρχονται οχήματα.
Όπως είναι φυσικό, μπροστά από την μεταλλική είσοδο, επί της οδού και σε απόσταση-μήκος δέκα περίπου μέτρων, απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση.
Επί δύο περίπου χρόνια, σχεδόν καθημερινά, τις ημέρες, που λειτουργεί το Σχολείο, έβλεπα παρκαρισμένο, ένα αυτοκίνητο (όχι πάντα το ίδιο) στο σημείο αυτό, όπου υπάρχει απαγορευτική σήμανση (και κανένας λογικός και νομοταγής πολίτης δεν θα πάρκαρε) και αρχικά δεν έδινα σημασία.
Αργότερα, παρατήρησα, ότι το εκάστοτε παράνομα σταθευμένο ι.χ (είπαμε δεν είναι πάντα το ίδιο, τουλάχιστον 3 διαφορετικά), είχε ένα χειρόγραφο σημείωμα, αφημένο στο ταμπλό, που έγραφε, ότι βρίσκεται εκεί, για τις ανάγκες του Σχολείου, ότι είναι όχημα μεταφοράς σχολικού υλικού, ότι βρίσκεται εκεί, κατόπιν εντολής της διευθύντριας και τα σχετικά...
Η πλάκα είναι, πως τα ίδια αυτοκίνητα, με τα ίδια σημειώματα επάνω, ορισμένες ημέρες, είναι παρκαρισμένα νόμιμα, κοντά-παραπέρα σε εκείνο το σημείο, ενώ εντύπωση μου έκανε, πως είδα ένα, από αυτά, σε ημέρα σχολικής (αποκριάτικης) γιορτής, ίσως μετέφερε αποκριάτικο υλικό (χαχα).
Δεν χρειάζεται να είσαι ...ντετέκτιβ, για να καταλάβεις τι συμβαίνει : κάποιοι δάσκαλοι/ες σκαρφίστηκαν αυτό το "μεγαλοφυές" σχέδιο, για να "μπορούν" να παρκάρουν έξω ακριβώς από το Σχολείο, για να μην περπατάνε, ούτε μέτρο, αφού και η στάθμευση εκεί, δεν είναι και τόσο εύκολη (το επόμενο στάδιο, είναι να μπαίνουν στην τάξη, με το αυτοκίνητο).
Δε γνωρίζω, αν η διεθύντρια όντως έδωσε αυτές τις "άδειες" της ...παράνομης στάθμευσης, ξέρω όμως, ότι και να τις είχε δώσει, δεν έχουν καμία ισχύ, δεν μπορεί ένας Δ.Υ, να καταργεί με εντολή του Νόμους ή να μπαίνει σε ξένα χωράφια (της Τροχαίας, εν προκειμένω).
Απόδειξη για αυτό, ότι μία μέρα (στα δύο και βάλε χρόνια), έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και πέρασε από το σημείο, κάποιο όργανο της Τάξης, το οποίο άφησε μία ωραιότατη ροζ κλήση, πάνω στο αυτοκίνητο της δασκάλας, ήτοι δεν ...συγκινήθηκε, ούτε ...πείστηκε από το "ωραίο" σημείωμα, πάνω στο ταμπλό !
Προσωπικά και καθώς το παρκάρισμα εκεί, είναι περίπου σαν το λαχείο, δεν ξέρεις κάθε μέρα, που θα βρεις θέση, τυχαίνει να σταθμεύω έως και 1 χιλιόμετρο μακριά, από το γραφείο, χωρίς να μου περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνω κάτι αντίστοιχο (και γνωρίζοντας και τα οφέλη του βαδίσματος και της άσκησης, δεν βαρυγκομώ, αν δεν βρω, πιο κοντά).
Οι εκπαιδευτικοί αυτοί, όμως, αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί, που μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα, σκαρφίστηκαν αυτή την ελεεινή κουτοπονηριά, προκειμένου να παρκάρουν ακριβώς μπροστά στη δουλειά τους, να μην χρειάζεται να περπατήσουν ούτε μέτρο, νομίζοντας ότι μπορούν έτσι, να παρακάμψουν το Νόμο, από μόνοι τους !
Πέρα από το γεγονός της ιδιότητά τους (από το οποίο πηγάζει ο τίτλος) και ότι έχουν ορκιστεί υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους, θεωρώ ότι εκφράζουν μία γενικότερη νοοτροπία : οι περισσότεροι Δ.Υ, βλέποντας ότι οι Νόμοι, στην χώρα μας, είναι κομμένοι και ραμμένοι, στα μέτρα τους, ότι τους ευνοούν πάντα και σκανδαλωδώς, έχουν αναπτύξει μία αίσθηση ότι είναι υπεράνω του Νόμου, ότι ο Νόμος δεν τους αγγίζει, ότι μπορούν να τον παρακάμψουν, με κουτοπονηριές και ότι σε κάθε περίπτωση, μπορούν να παρανομούν, χωρίς συνέπειες και χωρίς τιμωρία.
Κάθε πρωί, πηγαίνοντας στο γραφείο, περνάω μπροστά από ένα δημοτικό Σχολείο, στην είσοδο του οποίου, υπάρχει σιδερένια πόρτα και μία κατηφορική ράμπα, για να εισέρχονται και να εξέρχονται οχήματα.
Όπως είναι φυσικό, μπροστά από την μεταλλική είσοδο, επί της οδού και σε απόσταση-μήκος δέκα περίπου μέτρων, απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση.
Επί δύο περίπου χρόνια, σχεδόν καθημερινά, τις ημέρες, που λειτουργεί το Σχολείο, έβλεπα παρκαρισμένο, ένα αυτοκίνητο (όχι πάντα το ίδιο) στο σημείο αυτό, όπου υπάρχει απαγορευτική σήμανση (και κανένας λογικός και νομοταγής πολίτης δεν θα πάρκαρε) και αρχικά δεν έδινα σημασία.
Αργότερα, παρατήρησα, ότι το εκάστοτε παράνομα σταθευμένο ι.χ (είπαμε δεν είναι πάντα το ίδιο, τουλάχιστον 3 διαφορετικά), είχε ένα χειρόγραφο σημείωμα, αφημένο στο ταμπλό, που έγραφε, ότι βρίσκεται εκεί, για τις ανάγκες του Σχολείου, ότι είναι όχημα μεταφοράς σχολικού υλικού, ότι βρίσκεται εκεί, κατόπιν εντολής της διευθύντριας και τα σχετικά...
Η πλάκα είναι, πως τα ίδια αυτοκίνητα, με τα ίδια σημειώματα επάνω, ορισμένες ημέρες, είναι παρκαρισμένα νόμιμα, κοντά-παραπέρα σε εκείνο το σημείο, ενώ εντύπωση μου έκανε, πως είδα ένα, από αυτά, σε ημέρα σχολικής (αποκριάτικης) γιορτής, ίσως μετέφερε αποκριάτικο υλικό (χαχα).
Δεν χρειάζεται να είσαι ...ντετέκτιβ, για να καταλάβεις τι συμβαίνει : κάποιοι δάσκαλοι/ες σκαρφίστηκαν αυτό το "μεγαλοφυές" σχέδιο, για να "μπορούν" να παρκάρουν έξω ακριβώς από το Σχολείο, για να μην περπατάνε, ούτε μέτρο, αφού και η στάθμευση εκεί, δεν είναι και τόσο εύκολη (το επόμενο στάδιο, είναι να μπαίνουν στην τάξη, με το αυτοκίνητο).
Δε γνωρίζω, αν η διεθύντρια όντως έδωσε αυτές τις "άδειες" της ...παράνομης στάθμευσης, ξέρω όμως, ότι και να τις είχε δώσει, δεν έχουν καμία ισχύ, δεν μπορεί ένας Δ.Υ, να καταργεί με εντολή του Νόμους ή να μπαίνει σε ξένα χωράφια (της Τροχαίας, εν προκειμένω).
Απόδειξη για αυτό, ότι μία μέρα (στα δύο και βάλε χρόνια), έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και πέρασε από το σημείο, κάποιο όργανο της Τάξης, το οποίο άφησε μία ωραιότατη ροζ κλήση, πάνω στο αυτοκίνητο της δασκάλας, ήτοι δεν ...συγκινήθηκε, ούτε ...πείστηκε από το "ωραίο" σημείωμα, πάνω στο ταμπλό !
Προσωπικά και καθώς το παρκάρισμα εκεί, είναι περίπου σαν το λαχείο, δεν ξέρεις κάθε μέρα, που θα βρεις θέση, τυχαίνει να σταθμεύω έως και 1 χιλιόμετρο μακριά, από το γραφείο, χωρίς να μου περάσει ποτέ από το μυαλό να κάνω κάτι αντίστοιχο (και γνωρίζοντας και τα οφέλη του βαδίσματος και της άσκησης, δεν βαρυγκομώ, αν δεν βρω, πιο κοντά).
Οι εκπαιδευτικοί αυτοί, όμως, αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί, που μαθαίνουν τα παιδιά γράμματα, σκαρφίστηκαν αυτή την ελεεινή κουτοπονηριά, προκειμένου να παρκάρουν ακριβώς μπροστά στη δουλειά τους, να μην χρειάζεται να περπατήσουν ούτε μέτρο, νομίζοντας ότι μπορούν έτσι, να παρακάμψουν το Νόμο, από μόνοι τους !
Πέρα από το γεγονός της ιδιότητά τους (από το οποίο πηγάζει ο τίτλος) και ότι έχουν ορκιστεί υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους, θεωρώ ότι εκφράζουν μία γενικότερη νοοτροπία : οι περισσότεροι Δ.Υ, βλέποντας ότι οι Νόμοι, στην χώρα μας, είναι κομμένοι και ραμμένοι, στα μέτρα τους, ότι τους ευνοούν πάντα και σκανδαλωδώς, έχουν αναπτύξει μία αίσθηση ότι είναι υπεράνω του Νόμου, ότι ο Νόμος δεν τους αγγίζει, ότι μπορούν να τον παρακάμψουν, με κουτοπονηριές και ότι σε κάθε περίπτωση, μπορούν να παρανομούν, χωρίς συνέπειες και χωρίς τιμωρία.
Στην χώρα μας, παρατηρείται το φαινόμενο, οι πολίτες, να προσπαθούν να προσαρμόσουν τους Νόμους, στα δικά τους μέτρα (!), αντί να προσαρμόζονται αυτοί, στους ισχύοντες Νόμους. Και εμένα π.χ θα μου άρεσε, στο κέντρο, να υπάρχουν θέσεις δωρεάν στάθμευσης και στους εργαζόμενους εκεί και όχι μόνον, σε μόνιμους κάτοικους, όπως τώρα, αλλά έτσι αποφάσισαν οι αρμόδιοι και αναγκαστικά, το σεβόμαστε. Ένας άλλος πονηρός, με σήμα ιατρικού συλλόγου (οι γιατροί έχουν την φήμη των χειρότερων οδηγών), άφηνε σημείωμα "είμαι σε αναμονή κάρτας κατοίκου" ! Και τι μας το λες, ρε μεγάλε; ΑΝ ισχύει, θα περιμένεις να εκδοθεί και μετά θα παρκάρεις, εκτός αν λέει ο Νόμος, ότι μπορείς και όσο εκκρεμεί η αίτηση και το αγνοώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή