τι ψυχές θα παραδώσουν ;

    Ανησυχώ, σχεδόν κλαίω, όταν αναλογίζομαι τι θα απογίνουν οι ψυχές των δικαστών εκείνων, που συνειδητά ή ασυνείδητα, αδικούν με τις αποφάσεις τους, δεν αποδίδουν το Δίκαιο και τη Λογική, σύμφωνα με τους Νόμους, διότι κάπου είχα διαβάσει ότι πρόκειται για πολύ σοβαρό αμάρτημα, με πολύ σοβαρές, για τους ίδιους, συνέπειες (το αν πιστεύουν ή όχι, οι ίδιοι, σε Κόλαση κλπ, μικρή σημασία έχει, κάποια στιγμή θα το βρουν μπροστά τους).
 Σίγουρα, υπάρχουν πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου οι δικαστές μεροληπτούν αδικαιολόγητα και υπηρετούν αλλότριους σκοπούς, αντί να αποδώσουν Δικαιοσύνη.
 Εδώ θα ασχοληθούμε (ξανά) με τις αποφάσεις των κακουργιοδικείων, που φτάνουν στα αφτιά μας, δηλαδή στους υπολογιστές μας, από διάφορες γωνιές της χώρας και καταδικάζουν σε πολυετείς καθείρξεις, αθώους, οι οποίοι το μόνο "έγκλημα" που έκαναν, είναι πως θέλησαν να διοριστούν στο Δημόσιο, με κάθε τρόπο (αυτό είναι αρμοδιότητα ψυχιάτρων, όχι νομικών) !
 Διαβάζουμε για σκουπιδιάρηδες, καθαρίστριες, διασώστες του ΕΚΑΒ κλπ, που καταδικάζονται ...ως "καταχραστές του Δημοσίου" σε 15 και 20 χρόνια κάθειρξης, επειδή οι υπηρεσίες, που τους προσέλαβαν, μετά από 10 ή 20 χρόνια, ανακάλυψαν ότι είχαν κάνει λαθροχειρίες, στα πιστοποιητικά πρόσληψης, που είχαν καταθέσει (τότε).
  Πέρα από το τυπικό του πράγματος, ότι η απόδοση στην εργασία μιας καθαρίστριας, δεν επηρεάζεται από το αν έκανε το βαθμό απολυτηρίου 18 από 13 ή αν κατέθεσε απολυτήριο Λυκείου, ενώ είχε μόνον Γυμνασίου, στις περισσότερες περιπτώσεις, από μαρτυρίες των ίδιων των προϊσταμένων και συναδέλφων τους, αποδεικνύεται ότι ήταν άριστοι στη δουλειά τους και συχνά πολύ πιο αποδοτικοί, από άλλους, που είχαν τα τυπικά προσόντα.
 Πως λοιπόν χαρακτηρίζεται ως καταχραστής, κάποιος που μπήκε στο Δημόσιο, χωρίς κάποιο, άνευ σημασίας στο φινάλε, χαρτί και όχι εκείνος, που μπήκε με βύσμα, έχοντας μόνον τα τυπικά προσόντα και ανήκει σε αυτούς, που σύμφωνα με την κυρία Φωτίου, δεν κάνουν τίποτα ;
  Έχουμε ξαναπεί και θα λέμε μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα, ότι οι σχετικές υποθέσεις είναι όλες πλημμεληματικές πλαστογραφίες, που παραγράφονται στα 5 έτη : όποιος εντοπίζεται με πλαστό, εντός 5ετίας, να απολύεται και να δικάζεται από Πλημμελειοδικείο, όχι ...από τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων !
  Μετά την 5ετία, ΟΎΤΕ απόλυση μπορεί να γίνει, ΟΎΤΕ ποινικές ευθύνες να αποδοθούν, διότι απλά : α) το όφελος του "δράστη" δεν είναι παράνομο, αφού εργάζεται και ΠΡΈΠΕΙ να πληρώνεται και β) ούτε το Δημόσιο έχει υποστεί την παραμικρή ζημία, εφόσον θα προσλάμβανε στη θέση του, κάποιον άλλον, η σχετική δαπάνη πρόσληψης και μισθοδοσίας, έχει ΉΔΗ προϋπολογιστεί, κατά την πρόσληψη...
  Η λογική μου, δεν μπορεί να φτάσει σε σημείο να εξηγήσει την συμπεριφορά των δικαστών, που κάθονται και ασχολούνται με παραγεγγραμμένα πλημμελήματα, βαφτίζοντάς τα, ως κακουργήματα, συχνά με ελεεινές "νομικές κατασκευές", λες και φταίνε αυτοί, για την χρεοκοπία του ελληνικού Κράτους, λες και είναι αυτοί οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, οι απλοί, φτωχοί δημόσιοι-μεροκαματιάρηδες υπάλληλοι !
 Αναρωτιέμαι πόσο μακριά θα πάει αυτή η βαλίτσα, τι πρέπει να γίνει, για να μην βιάζεται τόσο βάναυσα η νομική και όχι μόνον Λογική, να σταματήσει αυτό το ανοσιούργημα, αυτή η εφεύρεση δήθεν καταχραστών του Δημοσίου, τσιμπιέμαι να δω αν ονειρεύομαι και δυστυχώς όχι, μία φωνή μου λέει : "μην ξεχνάς, στην Ελλάδα ζεις, εκεί όπου τελειώνει η λογική, αρχίζει το Δημόσιο, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται φυσικά και οι καλοπληρωμένοι Δ.Υ, που λέγονται δικαστές".
  Ο δήθεν ευαισθητούλης Υπουργός Δικαιοσύνης, που έβγαλε από την φυλακή ...μαχαιροβγάλτες, ληστές και βιαστές, σφυρίζει αδιάφορα και ψυχρά, μπροστά στο θέαμα, να οδηγούνται στην φυλακή, με πολυετείς καθείρξεις, ΑΘΏΟΙ άνθρωποι, που εργάστηκαν (δεν πληρώνονταν για να κάθονται όπως οι πραγματικοί καταχραστές) στο Δημόσιο, επί 10 και 20 χρόνια και είχαν παραποιήσει ένα ΚΩΛΌΧΑΡΤΟ, άνευ σημασίας (μετά την 5ετία), κατά την πρόσληψη !
   

ζητήματα από την κατάργηση της προίκας

    Ο θεσμός της προίκας καταργήθηκε με τον περιβόητο Νόμο 1329/83, ο οποίος ανήκει σε εκείνους τους Νόμους, που συνιστούν κοινωνικές τομές και ρήξη με το παρελθόν.
 Ουσιαστικά, (και) με τον Νόμο αυτόν, υλοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό, η "αλλαγή", που είχαν υποσχεθεί να φέρουν στην χώρα μας, οι αμερικανοτραφείς "σοσιαληστές", στις εκλογές του 1981.
 Σκοπός του Νόμου, ήταν, υποτίθεται τουλάχιστον, η ανύψωση της κοινωνικής θέσης της γυναίκας, η εξίσωσή της, τρόπον τινά, με τους άνδρες και ο "εκσυγχρονισμός" της κοινωνίας, στα δυτικά "πρότυπα", με την καθιέρωση, μεταξύ άλλων, του πολιτικού γάμου, την κατάργηση της προίκας, αλλά και της μοιχείας (λίγο νωρίτερα), τη διευκόλυνση των διαζυγίων και την πρόβλεψη συμμετοχής της συζύγου, στα αποκτήματα του γάμου.
 Η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, που συντελέστηκε τότε, με την κατάργηση ή αλλαγή πολλών άρθρων του Αστικού Κώδικα, σηκώνει πολλή συζήτηση, για το κατά πόσον τελικά, είχε θετικές επιπτώσεις, στην ελληνική κοινωνία (και εντεύθεν Οικονομία, πολλοί ξεχνούν ή εθελοτυφλούν, ότι όταν νοσεί το ένα, νοσεί και το άλλο)...
 Όταν μιλάμε για "προίκα", νομίζω, όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοούμε, ακόμα και εμείς, που δεν ζήσαμε ανάλογες καταστάσεις : πρόκειται για τα περιουσιακά στοιχεία (κυρίως ακίνητα), που μεταβίβαζαν, είτε η ίδια η νύφη, είτε οι συγγενείς της, πριν το γάμο, στον γαμπρό (ανάλογα και με το πόσο "κελεπούρι" ήταν).
  Η αλήθεια είναι, πως το όλο σκηνικό και η νομοθετικά προβλεπόμενη υποχρέωση, για προικοδότηση του άνδρα-υποψήφιου γαμπρού, υποβίβαζαν το Μυστήριο του Γάμου, σε οικονομική συναλλαγή, θέμα που αποτυπώνεται και σε παλιές ελληνικές ταινίες...
  Από την άλλη, η κατάργηση του θεσμού το 1983 και η αντικατάσταση του όρου "προίκα" με τον όρο "γονική παροχή", δε νομίζω ότι άλλαξε και πολύ τα πράγματα, επί της ουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα ποτέ δεν έπαψαν ...να απασχολούν τους μελλόνυμφους, ενώ και ο όρος "προικοθήρας" εξακολουθεί να χρησιμοποιείται.
   Αφορμή για το κείμενο, αποτέλεσε πρόσφατη συζήτηση, που είχα με συμβολαιογράφο, η οποία μου είπε, ότι με την θέση σε ισχύ του Νόμου 1329, στις 18.2.1983, όλα τα προικώα ακίνητα, επέστρεψαν στις γυναίκες !
   Στην αρχή και μέχρι να το δω, με τα μάτια μου, ήμουν λιγάκι δύσπιστος, στο ενδεχόμενο να δόθηκε πλήρης αναδρομική ισχύς στον Νόμο και να ΑΝΈΤΡΕΠΕ έτσι καταστάσεις και εμπράγματα δικαιώματα, μετά από δεκαετίες και όμως είχε δίκιο...
   Αυτό έχει ως συνέπεια, όσο συμβόλαια έγιναν μετά τις 18.2.1983, επάνω σε προικώα ακίνητα, από συμβαλλομένους, που ΔΕΝ γνώριζαν την σχετική πρόβλεψη (και δεν το "είδε" και ο συμβολαιογράφος), είναι μάλλον άκυρα !
  Για παράδειγμα (μάλλον πραγματικό) : αν η μέλλουσα νύφη, είχε μεταβιβάσει, ως προίκα, το 50% οικοπέδου, στο μέλλοντα γαμπρό και εν συνεχεία, έκαναν σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας, έχτισαν ένα τριώροφο κτίριο και μοίρασαν αργότερα, στα παιδιά τους, με γονικές παροχές κλπ, όσα συμβόλαια έγιναν, μετά τις 18.2.1983, "είναι στον αέρα"...
  Διότι απλά, στα συμβόλαια, φαίνεται να μεταβιβάζουν από 50% ο καθένας, ενώ ουσιαστικά ο πατέρας ΔΕΝ είχε πλέον τίποτα, άρα ουκ αν λάβοις, από μη κύριο, ενώ η μητέρα μεταβίβαζε το μισό, ενώ της ανήκε ολόκληρο, οπότε τίθεται ζήτημα ερμηνείας, για το αν ήθελε να μεταβιβάσει και το υπόλοιπο (που υποτίθεται κατείχε ο σύζυγος, από την καταργημένη όμως προίκα) και γενικά προκύπτει ένα μεγάλο μπέρδεμα και ίσως η ανάγκη να γίνουν τα συμβόλαια όλα από την αρχή (αν δε, έχει μεσολαβήσει και θάνατος της μητέρας-συζύγου, που από άγνοια αφήνει σε διαθήκη το 50%, ενώ είχε το 100%, η κατάσταση περιπλέκεται έτι περαιτέρω) !
   

οι δικηγόροι ως εισπράκτορες

     Σήμερα, θα βγει ...ο αριστερός μου εαυτός, η αλήθεια είναι πως είχα (όχι ότι τώρα έχω περάσει στην άλλη όχθη) παρόμοιες ευαισθησίες, απλά μεγαλώνοντας, βλέπεις ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα, στη ζωή, άσπρα ή μαύρα, είναι μάλλον γκρίζα...
 Θέλω να πιστεύω πως πολλοί δικηγόροι, σαν εμένα, ξεκινούσαν την καριέρα τους ή και μπήκαν στη Νομική, με ιδανικά και ρομαντική διάθεση, να βοηθήσουν τον αδύναμο και τον κατατρεγμένο, που αδικείται !
 Ένα, χαρακτηριστικό νομίζω, παράδειγμα, για το σχετικό της "αγαθότητας" των αδύναμων, έναντι των ισχυρών, είναι οι περιπτώσεις αποζημιώσεων (τροχαία, ηθικές βλάβες κλπ), όπου στις αγωγές μπαίνουν διάφορες "σάλτσες", προκειμένου να αυξηθεί, όσο το δυνατόν, το αιτούμενο ποσόν (κάτι "ειδικές διατροφές" και λοιπές μπούρδες)
 Μιλώντας για αριστερές Ιδέες κλπ, φυσικά αναφέρομαι στην γνήσια Αριστερά, εκείνη της διανόησης, της φιλοσοφίας κ.ο.κ, που δεν έχει σχέση με τα σύγχρονα κρατικοδίαιτα τρωκτικά, που πουλάνε "αριστεροσύνη", ενώ είναι οι μεγαλύτεροι παρτάκηδες και έχουν ...δεξιές τσέπες και κοροϊδεύουν την κοινωνία.
 Μιλάμε για θέσεις, που συγγενεύουν πλέον μόνον με τα απολιθώματα του ΚΚΕ, για την εκμετάλλευση των εργαζομένων από το Κεφάλαιο και τα σχετικά...
  Βέβαια, ακόμα και το 6 με 7 %, που παίρνει το ΚΚΕ, είναι υψηλό, αν σκεφτεί κανείς, ότι υπάρχουν ...επιχειρηματίες, που δηλώνουν κομμουνιστές ή βουλευτές, που μένουν στη Εκάλη και γενικά, ο τρόπος ζωής και τα έργα, πόρρω απέχουν των λόγων !
  Μία λοιπόν, από τις αριστερές θέσεις, που είναι πολύ κοντά στην Αλήθεια, είναι και το γεγονός, ότι τα Δικαστήρια δεν είναι παρά ένας ακόμα μηχανισμός επιβολής της κρατικής βίας και θέλησης, ένα ακόμα γρανάζι του συστήματος, το οποίο συνθλίβει τους αδύναμους και ευνοεί τους ισχυρούς-κεφαλαιοκράτες.
  Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αν όχι το μεγαλύτερο, της δικηγορικής ύλης, αφορά την είσπραξη χρεών, είτε μεταξύ ιδιωτών, είτε μεταξύ Κράτους και πολιτών και πολλοί δικηγόροι, ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το αντικείμενο, είτε ως έμμισθοι σε εταιρίες, τράπεζες κλπ, είτε ως γραφεία (τύπου "εισπρακτικής εταιρίας").
  Προσωπικά, ο εκφυλισμός μου σε απλό εισπράκτορα ή το να βγάζω σε όλη μου την καριέρα διαταγές πληρωμής και τα σχετικά, είναι κάτι που, ούτε με αφορά, ούτε με συγκινεί...
  Οι αιτίες του χρέους, μπορεί να ποικίλλουν φυσικά : εμπορικές συναλλαγές συνήθως, αξιόγραφα, δάνεια, μισθώσεις κλπ και -κατά κανόνα- ο πιο ισχυρός κυνηγά τον πιο αδύναμο.
  Πίσω από τις οφειλές, μπορεί να κρύβονται ανθρώπινα δράματα ή ...οι Νόμοι, που ευνοούν τον οικονομικά ισχυρό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στρατηγικοί κακοπληρωτές και λοιπά λαμόγια, που απλά είναι ασυνεπείς και δεν πληρώνουν, ενώ θα μπορούσαν !
   Με την έννοια αυτή και ο ίδιος θα χρησιμοποιούσα ασφαλώς τα μέσα και τα εργαλεία της αναγκαστικής εκτέλεσης, όταν ο άλλος αγνοεί επιδεικτικά τις υποχρεώσεις του και κυρίως δεν δείχνει διάθεση για συνεννόηση και συμβιβασμό ή δίνει υποσχέσεις, που δεν κρατά και εξαφανίζεται...
   Σε τελική ανάλυση, θα έλεγε κανείς, ότι είναι και αυτή μια βρωμοδουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει, παρά τις ιδεολογικές αντιρρήσεις, δεν κρίνουμε, ούτε κατηγορούμε κανέναν, αρκεί βέβαια, να μην μεταχειρίζεται ακραίες μεθόδους, στα όρια της παρανομίας και να μην λειτουργεί καταχρηστικά και εκτός των ορίων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών, όπου εκεί πλέον, πρέπει να επεμβαίνει ο Δικαστής !
  

αλλαγές στο Πτωχευτικό Δίκαιο

     Τελευταία ακούγεται ότι ετοιμάζονται αλλαγές στον Πτωχευτικό Κώδικα, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές ακόμα λεπτομέρειες, από τις λίγες διαρροές, που έχουν υπάρξει π.χ γράφτηκε ότι η πτωχευτική αποκατάσταση θα επέρχεται νωρίτερα (σε 3 αντί για 10 χρόνια).
  Αν έπρεπε να κάνει κάποιος έναν απολογισμό, για το πως εξελίσσονταν τα πράγματα, στην χώρα μας, στον κλάδο του Πτωχευτικού Δικαίου, έως σήμερα, θα έβλεπε το ποτήρι μάλλον μισοάδειο, παρά μισογεμάτο...
  Τα Δικαστήρια, εξ ορισμού και εξ αντικειμένου, δεν είναι σε θέση να λύσουν οικονομικά και επιχειρηματικά ζητήματα, πολλές φορές σύνθετα, όπως αποδεικνύει και η στάση τους, στο άρθρο 99 (οι περισσότερες αιτήσεις απορρίπτονταν, χωρίς να λογαριάζει κανείς τη ζημιά, που προκαλείται σε εργαζόμενους και όχι μόνον).
  Εδώ ανοίγει παρένθεση, για να πούμε ότι το περιβόητο άρθρο 99 και τα συναφή, είναι ό,τι καλύτερο υπήρξε, νομοθετικά, επάνω στο αντικείμενο, που συζητάμε, άσχετα, αν στην πράξη, οι δικαστές αποδείχθηκαν "λίγοι" να τα εφαρμόσουν !
  Από την αρχή, είχα εκφράσει την άποψη ότι η πτώχευση και η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων μιας επιχείρησης, θα πρέπει να είναι η ΈΣΧΑΤΗ λύση, αφού έχουν εξαντληθεί ΌΛΑ τα άλλα ενδεχόμενα, μία επιχείρηση έχει αξία, ΜΌΝΟΝ εφόσον συνεχίζει να λειτουργεί (ή έστω υπολειτουργεί) και πολλοί, με τον καιρό, ήρθαν στα λόγια μου, ενώ αρχικά χλεύαζαν (τις ρομαντικές-υπεραισιόδοξες απόψεις μου).
  Δεν υπονοώ βέβαια, ότι καμία επιχείρηση δεν πρέπει να πτωχεύει, αυτό είναι αδύνατο, υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις, που όντως δεν σώζονται...
  Από το ξεκίνημα της καριέρας μου, είχε γίνει ξεκάθαρο, ότι οι αιτήσεις πτώχευσης, είχαν ...παρεκκλίνει της αρχικής πορείας και σημασίας τους, είχαν εκφυλιστεί, σε ένα μέσο πίεσης, από τους πιστωτές, για να πληρωθούν και αυτό είναι κάτι, που το γνωρίζουν όλοι "οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ", δηλαδή το κτίριο 6 της πρώην σχολής Ευελπίδων.
  Πολλές φορές, οι επιχειρηματίες, υπό το καθεστώς αυτού του εκβιασμού και για να αποφύγουν την "ρετσινιά" της πτώχευσης, έβρισκαν κάποια λύση, έστω και στο παρά 5, με τους αιτούντες την πτώχευση, όμως όχι πάντα και έτσι είχαμε σωρεία πτωχεύσεων, από ...ατύχημα και λάθος υπολογισμούς.
  Από την άλλη βέβαια, παρατηρείται και το φαινόμενο, αυτή είναι η αλήθεια, των εικονικών πτωχεύσεων, με ή χωρίς συμπαιγνία, επιχειρηματία και αιτούντων την πτώχευση, για να τα λέμε όλα.
   Αυτό που είναι απαράδεκτο και πρέπει να αλλάξει ίσως, στο νέο Κώδικα, είναι να ορίζεται ένα ελάχιστο ποσοστό απαίτησης, προκειμένου να αιτηθεί κάποιος την πτώχευση επιχείρησης : το λέω, γιατί έχει συμβεί και είναι τραγικό, μία εταιρία να χρωστά εκατομμύρια σε τράπεζες κλπ και να πτωχεύει κατόπιν αίτησης πιστωτή, με απαίτηση μερικά χιλιάρικα !
   Πάνω στη γενική ιδέα, που λέει ότι η πτώχευση θα πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση, ειδικά σε περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων, με μεγάλους τζίρους και αριθμό εργαζομένων (αφού βολεύει μόνον τα κοράκια-καρχαρίες, που θέλουν να τραφούν από τα απομεινάρια της πτωχευμένης επιχείρησης), οφείλει, λοιπόν, να κινηθεί το νέο πλαίσιο.
   Προς αυτήν την κατεύθυνση, ακούγονται ήδη κάποια θετικά βήματα, όπως π.χ να αλλάζει η Διοίκηση της εταιρίας και να μπαίνουν άνθρωποι έμπειροι στο αντικείμενο, ουσιαστικά δηλαδή να αλλάζει χέρια η επιχείρηση, χωρίς απαραίτητα, ο νέος "Διοικητής" να βάζει δικά του χρήματα και χωρίς να αναλαμβάνει ο ίδιος τα χρέη, παρά μόνον την υποχρέωση της εξυγίανσης (με κάποια αμοιβή-ανταλλάγματα, εννοείται, στο τέλος και αν τα καταφέρει).
   Επειδή η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια του κλεισίματος εργοστασίων κλπ, θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί ίσως, η δυνατότητα της ΑΝΑΒΊΩΣΗΣ και επαναλειτουργίας κάποιων επιχειρήσεων, που πτώχευσαν εντός π.χ της τελευταίας δεκαετίας, ακόμα και αυτεπάγγελτα, εφόσον κρίνονται σημαντικές για την εθνική οικονομία και έχουν προοπτικές, μέσω υποχρεωτικής μεταβίβασης των μετοχών των πρώην βασικών μετόχων, σε νέους, ενδιαφερόμενους επενδυτές, Έλληνες ή ξένους.

για ποιες "μεταρρυθμίσεις" μιλάμε ;

    Τον όρο "μεταρρυθμίσες" τον ακούμε πολύ συχνά, στα χρόνια των Μνημονίων και σύμφωνα, τόσο με τους ξένους-δανειστές, όσο και με τους δικούς μας, πλέον, πολιτικούς, αναγνωρίζεται η αξία τους, για την έξοδο από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, ως σχεδόν "μονόδρομος".
  Για να μην ήμαστε άδικοι και μηδενιστές, δεν θα πω ότι δεν έχουν γίνει στην χώρα μας μεταρρυθμίσεις, από την χρεοκοπία του 2010 έως σήμερα, έχουν γίνει αρκετά, ωστόσο επικεντρώνονται μόνον στο δημοσιονομικό πεδίο, ήτοι στον περιορισμό της απίστευτης και εγκληματικής, κρατικής σπατάλης, στα προηγούμενα χρόνια και ιδίως, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και μετά.
 Παρά την σημαντική περιστολή τους, όμως, οι, πάσης φύσης, κρατικές δαπάνες, εξακολουθούν, μετά από έξι χρόνια Μνημονίων, να κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη, ήτοι σε 100 δις ευρώ, ετησίως (!) και απορροφούν σαν βδέλλα, το αίμα, δηλαδή την ρευστότητα της ιδιωτικής Οικονομίας, γεγονός εξίσου εγκληματικό, τόσο για εμάς, όσο και για τους δανειστές, που το επιτρέπουν...
  Ωστόσο, ακόμα και αν περικοπούν έτι περαιτέρω, όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, σε μια χρεοκοπημένη χώρα, ούτε αυτό θα είναι αρκετό, αν δεν αλλάξει το "παραγωγικό μοντέλο" !
  Η έκφραση "παραγωγικό μοντέλο", που ακούμε συχνά, είναι στην χώρα μας, σχήμα οξύμωρο, ένας ευφημισμός, δεν θα πω, όπως κάποιοι πάλι μηδενιστές, ότι "δεν παράγουμε τίποτα", αλλά σίγουρα, δεν παράγουμε όσα θα έπρεπε και μπορούμε.
  Σύμφωνα, με πρόσφατη έρευνα, στην Ελλάδα, πάνω από 70% της Οικονομίας, αφορά σε παροχή υπηρεσιών (!), η πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή, είναι σε πολύ χαμηλά ποσοστά και αυτό ίσως εξηγεί και γιατί είμαστε η μόνη χώρα, που δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δίχτυα των Μνημονίων, όπως οι άλλες...
  Αν δε, προσθέσεις σε όλα αυτά, ότι 1 στους 3 Έλληνες, είναι είτε συνταξιούχος, είτε Δ.Υ, ήτοι ζει από τα έτοιμα, τότε καταλαβαίνεις πόσο σοβαρά ασθενεί η Οικονομία μας (ως συνέπεια αυτής της κοινωνικής ανωμαλίας, που δημιούργησαν εθνοπροδότες πολιτικοί, από το 1981 έως σήμερα).
  Συνεπώς, τα όποια μέτρα λαμβάνονται, έως σήμερα, χτυπούν μάλλον τα συμπτώματα, παρά την ρίζα της ασθένειας, η Οικονομία μπορεί να ανακάμψει, μόνον με αύξηση της αληθινής παραγωγικότητας και όχι με παροχή υπηρεσιών (ιδίως δημόσιων).
   Το πως μπορεί να γίνει αυτό, με ποια μέσα και σε ποιους τομείς, το έχουν αναφέρει, σε όλη αυτή τη διάρκεια των μνημονίων, πολλοί, εκτός από εμένα, αλλά κανένας πολιτικός δε νοιάζεται για την επανεκκίνηση και ανασυγκρότηση μιας -πραγματικά- παραγωγικής Οικονομίας (το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση, όραμα και κίνητρα και θα μπορούσαμε να παράγουμε ακόμα και αυτοκίνητα και αεροπλάνα) !
   Αντί αυτού, βλέπουμε π.χ την κυβέρνηση να θυμάται μετά από 18 χρόνια, να διορίσει μερικούς ακόμα (επιτυχόντες τότε σε διαγωνισμό), στο Δημόσιο, δηλαδή σε υπηρεσίες αμφίβολης αξίας και χαμηλής παραγωγικότητας...
  Αυτό, που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, οι αριστερές μπούρδες, από όλες τις κυβερνήσεις (μετά το 1981, δεν υπήρξε δεξιά κυβέρνηση, με εξαίρεση το 1990-1993), ότι δηλαδή σπρώξε χρήμα (δανεικό), για να κινηθεί η αγορά, η ανακύκλωση δανεικού χρήματος, για να παίρνουν κάποιοι ακριβά σπίτια ή ...παντελόνια με 500 ευρώ, οδήγησαν στο να τρώει η Οικονομία τις σάρκες της, να υπέρ-χρεωθεί και να γίνουμε ρεζίλι, διεθνώς.
  Το ζήτημα πλέον της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, είναι ζήτημα εθνικό και όχι απλά οικονομικό, αφενός λόγω της μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό (αφού δεν υπάρχει μέλλον) και αφετέρου λόγω του βασικότερου προβλήματος, ήτοι του δημογραφικού, της γήρανσης του πληθυσμού και της σταδιακής μείωσης του, αντί για αύξησης, σύμφωνα και με σημερινά δημοσιεύματα !
   Πέρα από τις ευθύνες του Κράτους, για αυτό, οφείλει, ωστόσο και ο καθένας, που σήμερα είναι άνεργος, να δραστηριοποιηθεί, προς την κατεύθυνση της παραγωγής (αγροτικής και όχι μόνον), να αφήσει τον κλάδο τυχόν υπηρεσιών, στον οποίο πιθανόν ανήκε και να βελτιώσει έτσι τις συνθήκες της ζωής του, το εισόδημά του και έτσι θα αυξηθεί, μοιραία και το ΑΕΠ, η "πίτα", ιδίως μέσω εξαγωγικού προσανατολισμού, αφού η εσωτερική αγορά, είναι περιορισμένη.

ο "γιατρός" που κατέστρεψε την Ferrari του

    Προχθές έπεσε η αυλαία της Δίκης του τύπου, ο οποίος ήταν διευθυντής του Νοσοκομείου Σκύρου και εμφανιζόταν ως γιατρός, ενώ δεν είχε καν νόμιμο πτυχίο Ιατρικής, με την επιβολή ισόβιας κάθειρξης !
 Ομολογώ ότι δεν παρακολούθησα τα σχόλια της κοινής γνώμης, για την απόφαση και την (έσχατη) ποινή, η οποία ήταν αναμενόμενη, όμως, με βάση το κατηγορητήριο, απάτη, με όφελος άνω των 150.000 ευρώ, με βάση τις επιβαρυντικές περιστάσεις, του Νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου.
 Εδώ να επαναλάβουμε το άτοπο, μία απάτη, σε βάρος ιδιώτη (φυσικό ή νομικό πρόσωπο), ύψους όχι 150.000, αλλά ακόμα και 1.500.000 ευρώ, έχει "ταβάνι" ποινής, τα 10 έτη !
 Υπήρχε και συγκατηγορούμενος, ένας ...φωτογράφος, φίλος του πρώτου, που παρίστανε τον ακτινολόγο και καταδικάστηκε, νομίζω, σε δις ισόβια (δεν έχει συλληφθεί, δικάστηκε ερήμην και έτσι εμφανίζεται ξανά, η αξία της Νο1 νομικής συμβουλής, ότι αν δεν εμφανιστείς στην Δίκη σου, αν δεν προβάλλεις αντίλογο, στην κατηγορία, "θα σε γλεντήσουν").
  Για το ζήτημα των διορισμών με τα πλαστά πτυχία, ένα νομικό θέμα, που προέκυψε τα τελευταία χρόνια, έχω αναφερθεί εκτενώς και σε άλλες αναρτήσεις και έχω εκφράσει βασικά, την αντίθεσή μου, στις δικαστικές μεθοδεύσεις, που οδηγούν αθώους, στην φυλακή...
   Επειδή όμως, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, στην συγκεκριμένη υπόθεση, νομίζω, ότι πραγματικά, από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας και τον τρόπο ζωής και δράσης, μιλάμε για κανονικούς απατεώνες !
   Είναι ενδεικτικό, πως όταν αποκαλύφθηκαν "τα έργα και οι ημέρες τους" έσπευσαν να εξαφανιστούν, ενώ ο "γιατρός" κατέστρεψε και την φερράρι του, για να πάρει την ασφαλιστική αποζημίωση και μόνον...
   Εδώ βέβαια, δημιουργούνται άλλα ερωτηματικά, πως κάποιος, με εισόδημα περί τις 50.000 ευρώ ετησίως, απέκτησε φερράρι και ιδιωτικό αεροπλάνο, δηλαδή πτυχές, της υπόθεσης, που ίσως δεν φωτίστηκαν επαρκώς (είχε γραφτεί βέβαια, ότι είχε περιουσία οικογενειακή, αλλά και ότι έπαιρνε, κατά σύστημα, δανεικά και αγύριστα, από διάφορους).
   Επίσης, δεν ξέρω πόσο άδολα και αυθόρμητα, εμφανίστηκαν Σκυριανοί στο Δικαστήριο, για να υπερασπιστούν το "γιατρό τους", μήπως δηλαδή είχαν τύχει διαφόρων "εξυπηρετήσεων" από εκείνον...
   Στο καθαρά νομικό κομμάτι της υπόθεσης, έχω και εδώ τις ενστάσεις, που είχα αναφέρει και παλιότερα : πρώτον, εδώ έχουμε πλαστογραφία ΜΌΝΟΝ και όχι απάτη, όπως συστηματικά παραπέμπουν πλέον οι Εισαγγελείς τα ανάλογα περιστατικά και δεύτερον, στο όφελος του κατηγορούμενου, δεν μπορεί να υπολογίζεται το μεικτό ποσόν, αλλά μόνον το καθαρό, αφαιρουμένων δηλαδή των κρατήσεων, που καταλήγουν ξανά, στα κρατικά Ταμεία !
  Επίσης και πολύ βασικό : σε ανάλογες περιπτώσεις, όπου μιλάμε για πλαστό τίτλο Πανεπιστημίου, το παράνομο όφελος του δράστη, αναφέρεται μόνον στο επιπλέον της αμοιβής, λόγω πτυχίου και όχι σε όλο το ποσόν.
  Συνεπώς, ακόμα και για αυτόν τον απατεώνα "γιατρό", ΑΝ οι επιπλέον καθαρές αμοιβές, λόγω του πλαστού τίτλου, αθροιζόμενες, είναι κάτω από 150.000 ευρώ, η απόφαση και η ποινή υπήρξαν λανθασμένες !
 Δυστυχώς, με την δικαστηριακή πρακτική, που ακολουθείται τελευταία, εξισώνονται αυτές οι καταστάσεις, με τον σκουπιδιάρη, που προσκόμισε πλαστό απολυτήριο Δημοτικού (πραγματική υπόθεση) και απειλούνται όλοι με ισόβια κάθειρξη...
   Από την υπόθεση αυτή, πάντως, εύλογα, προκύπτουν και γενικότερα συμπεράσματα, κοινωνικά κλπ, για την "ψωροκώσταινα", που λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση : πρώτον, ότι με τις κατάλληλες "γνωριμίες και πλάτες", μπορείς να κάνεις κυριολεκτικά ό,τι θέλεις, στην χώρα μας και δεύτερον, ότι απαιτήθηκαν 13 ολόκληρα χρόνια, για να ανακαλύψει το ελληνικό μόρφωμα, την "περίπτωση" αυτή και φυσικά, αν δεν είχε μεσολαβήσει χρεοκοπία και εντεύθεν έλεγχος πτυχίων, θα ήταν ακόμα στις θέσεις τους και οι δύο και θα έπαιρναν και σύνταξη, κανονικά !
  Τι σόι ...Κράτος, είναι αυτό, που ελέγχει τα πιστοποιητικά πρόσληψης και ανακαλύπτει "αβαρίες", ακόμα και μετά από 20 χρόνια ; Σε ΌΛΑ υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν όρια και ο θεσμός της παραγραφής, εν γένει, ισχύει ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ, τα χρονικά περιθώρια δίωξης και τιμωρίας (όχι μόνον ποινικής, αλλά και αστικής, πειθαρχικής κλπ), είναι συγκεκριμένα και δεσμεύουν επίσης ΌΛΟΥΣ.
    

τι σημαίνει 'ψωροκώσταινα"

     Πολλοί, γηγενείς κυρίως και λιγότερο αλλοδαποί ή κάτοικοι εξωτερικού, αναφέρονται στην χώρα μας, με τον χαρακτηρισμό "ψωροκώσταινα" (τον χρησιμοποιώ και ο ίδιος, ενίοτε), ο οποίος φυσικά έχει ειρωνική και μειωτική σημασία.
  Ψάχνοντας την ιστορία της λέξης, η οποία, λόγω της συχνής χρήσης της, μπήκε ακόμα και στα λεξικά του Μπαμπινιώτη, ανακαλύπτουμε ότι "ψωροκώσταινα" ήταν το ψευδώνυμο γυναίκας ζητιάνας, δηλαδή υπαρκτού προσώπου, που έζησε στα χρόνια της ελληνικής Επανάστασης.
  Κάποια στιγμή, το μονίμως φτωχό και χρεοκοπημένο ελληνικό "κράτος" (σε εισαγωγικά, επειδή τότε δεν είχε καλά-καλά σχηματιστεί, όχι ότι σήμερα είναι εκτός εισαγωγικών), ζήτησε οικονομική βοήθεια, ακόμα και από ζητιάνους, ακόμα και από την ψωροκώσταινα, η οποία, χωρίς να το πολύ σκεφτεί, έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε (ένα δακτυλίδι, νομίζω).
  Επειδή ο σκοπός τότε ήταν Ιερός, η ψωροκώσταινα, κανονικά, έχει και θα έπρεπε να έχει ηρωϊκές διαστάσεις, διότι προέβη σε πράξη έσχατου αλτρουισμού και φιλοπατρίας και ενώ η ίδια ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, εντούτοις θέλησε να συνεισφέρει στον Αγώνα της Επανάστασης και του Έθνους !
  Ας δούμε τώρα και αντίστοιχα, τι συμβαίνει στην σύγχρονη Ελλάδα, ιδίως μετά την χρεοκοπία του 2010 και την έλευση των Μνημονίων : το κοινό στοιχείο, είναι ότι το Κράτος ζητάει "να βάλουν πλάτη" όλοι, ακόμα και οι πολύ φτωχοί, με συνέπεια να φτωχοποιούνται και να δυστυχούν έτι περαιτέρω.
  Όσοι πραγματικά είχαν και έχουν χρήμα, κατά κανόνα μαύρο ή γκρίζο, το έβγαλαν έξω ή το κρύβουν και είναι στο απυρόβλητο...
  Η βασική διαφορά όμως, δεν είναι ότι δεν πληρώνουν όλοι και κυρίως εκείνοι, που θα έπρεπε, αλλά ότι ο σκοπός πλέον δεν είναι Ιερός, τα χρήματα δεν πάνε κάπου, όπου είναι τελείως απαραίτητα και θα πιάσουν τόπο, αλλά, κατά κανόνα, για να συνεχίσουν να τρώνε τα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος (από τους 300 μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο και τον τελευταίο κρατικοδίαιτο επιχειρηματία) !
  Έτσι παρατηρούνται ακραία και αφύσικα φαινόμενα, όπως οι ένστολοι, οι οποίοι απειλούν να συλλάβουν Υπουργό (απορώ τι σόι συμβούλους έχουν...), αν δεν αποκαταστήσει τις αποδοχές τους, σε σχεδόν προ κρίσης επίπεδα.
   Είναι αυτό που λένε ότι τα πόδια σηκώνονται να βαρέσουν το κεφάλι, ορισμένοι δεν έχουν καταλάβει ποιος κάνει κουμάντο και τι σημαίνει να είσαι υπάλληλος (υπό, δηλαδή κάτω από άλλον) και ίσως θα χρειαζόταν ένα σοκ, εκ μέρους της Κυβέρνησης, ήτοι να δείξει πόσο εύκολες και απλές, είναι οι (θεωρούμενες ως απίθανες) απολύσεις στον δημόσιο τομέα (με κατάργηση οργανικών θέσεων) και να γυρίσουν έτσι τα πρόβατα (ειδικά μισθολόγια, κυρίως, συμπεριλαμβανομένων και δικαστών) στο μαντρί...
  Αντί να λένε "ευχαριστώ" για όσα πήραν και παίρνουν, σε μια κοινωνία διαλυμένη και ακραία φτωχοποιημένη, ζητάνε να πάρουν ΚΑΙ το δαχτυλίδι της ψωροκώσταινας, να επιβληθούν νέα βάρη στους άλλους, για να καλοπερνούν οι ίδιοι !
   Στο ίδιο μοτίβο, έβλεπα τις προάλλες, τους ηλίθιους δημοσιογράφους μας, στην προσπάθειά τους, να περιγράψουν το "δράμα" των συνταξιούχων, να κάνουν ρεπορτάζ ...σε οινομαγειρεία, όπου πλέον, λέει, τρώνε όσπρια κλπ και όχι ψάρια κλπ, που είναι ακριβότερα...
   Αντίστοιχα, πηγαίνουν και έξω από τράπεζες και μέσα σε σούπερ μάρκετ με γεμάτα καρότσια, αντί να μιλήσουν με όσους ίσως δεν βγαίνουν καν από το σπίτι, ίσως δεν έχουν ρεύμα και ένα σωρό άλλα προβλήματα, χρέη και αρρώστιες.
  Χαρακτηριστικό, είναι, ότι ένας από τους θαμώνες του ταβερνείου, ήταν 91 ετών και δήλωσε ότι παίρνει σύνταξη επί ..40 χρόνια (πόσες χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις ;), ήτοι από τα 51, οπότε εύλογα εικάζουμε ότι εργάστηκε στο Δημόσιο, μόνον εκεί, βγαίνεις σε σύνταξη, στην πιο παραγωγική σου ηλικία !
   Όσα χρόνια και να δούλεψε, σίγουρα ..είναι λιγότερα από τα χρόνια, που παίρνει σύνταξη και όμως αυτόν ή κάποιος άλλον, θα μπορούσες να τον ακούσεις να δηλώνει σε κάμερα ότι "τα έχουμε πληρώσει, γιατί μας τα κόβουν ;", ενώ στην πραγματικότητα έχει λάβει συντάξεις πολλαπλάσιες από τις όποιες εισφορές είχε πληρώσει (πολλοί βέβαια, χωρίς καμία εισφορά, βλέπε άγαμες θυγατέρες, μούφα ανάπηροι και ένα σωρό άλλοι).
   Αυτό είναι ένα μόνον και ενδεικτικό σύμπτωμα του τι σημαίνει "σύγχρονη ψωροκώσταινα", υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα παραδείγματα, για το τι σημαίνει να "αρμέγεις", να πνίγεις (ακόμα και να σκοτώνεις έμμεσα, χωρίς παροχές υγείας κλπ) τον φτωχό ή και τον πολύ φτωχό, για να χρηματοδοτήσεις όμως ανίερους σκοπούς (στρατιές "συμβούλων", να διορίσεις το σόι σου, να κρατήσεις ικανοποιημένη και χορτασμένη την εκλογική σου πελατεία και τα σχετικά).
    

μαυρομάτης *

 * Έτσι αποδίδεται στα ελληνικά, κατά κυριολεξία, η τουρκικής προέλευσης λέξη "καραγκιόζης" και έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μονολεκτικά, η εμφάνιση Τσίπρα, στη ΔΕΘ, όχι βέβαια, επειδή έχει μαύρα μάτια, αλλά με τη μεταφορική έννοια...
 Φυσικά, δεν παρακολούθησα την ομιλία, που παρά την απεργία των ΜΜΕ, μετέδωσε το τρίτο κανάλι κρατικής προπαγάνδας, ούτε και την συνέντευξη τύπου (αν και προσπάθησα, ειλικρινά, δεν άντεξα, πάνω από 5 λεπτά), το αρχικό συμπέρασμα, προέκυψε από τις απαντήσεις, που έδωσε στα ζητήματα των τηλεοπτικών αδειών και που μεταδόθηκαν στα δελτία των ιδιωτικών σταθμών.
 Ο ανεπάγγελτος καταληψίας, που έφθασε να γίνει Πρωθυπουργός, αντιγράφοντας (μέχρι αηδίας) τον "αντρέα", στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει και αυτός τα αδικαιολόγητα, έδειξε να συγχέει την βούρτσα ...με το άλλο, συγκρίνοντας διαρκώς το ανοσιούργημα Παππά, με το "μαύρο" στην ερτ !
  Όταν λέει "δεν σας είδα να κλαίτε, όταν έκλεισε η ερτ", έχει απόλυτο δίκιο (είχα γράψει τότε και σχετικό κείμενο με τίτλο "κανένα δάκρυ για την ερτ") και γιατί να κλάψουμε, όταν κλείνει κάτι, που μας ζητάει λεφτά, χωρίς να το βλέπουμε, με το "'έτσι θέλω" ;
   Το κλείσιμο της ερτ, που εξελίχθηκε σε μέγα φιάσκο και σκάνδαλο, αφού οι υπάλληλοι και ξανά προσλήφθηκαν και ...αποζημιώθηκαν, δεν έχει καμία σχέση, με αυτό, που πάει να γίνει τώρα.
   Γιατί, αλήθεια, να κλάψω, για κάτι, που πληρώνω πανάκριβα, χωρίς να βλέπω, που μου επιβάλλεται και που αν δεν υπήρχε αυτό και τα υπόλοιπα υπέρ τρίτων χαράτσια, στους λογαριασμούς της Δ.Ε.Η, αρκετοί θα είχαν τώρα ρεύμα, δεν θα τους είχε κοπεί, αν δεν έπρεπε να πληρώνουν τα "υπέρ τρίτων"... ;
   Για ένα αθλητικό γεγονός, που θα δεις, μία στο τόσο (συχνά, με τραγική περιγραφή) ή μία ταινία, στο τρίμηνο, είναι πολλά τα λεφτά, που μας ζητάει η ερτ και δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια μοίρα, με τα ιδιωτικά κανάλια, που τα πληρώνει άλλος, που δεν ζητάνε από εμάς λεφτά, που δεν έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο μας, σαν βδέλλες, ούτε μας πίνουν το αίμα, επί δεκαετίες, για να βολεύονται "οι ημέτεροι" !
   Έπειτα, άκουσα, ότι ο "μαυρομάτης" προσπάθησε να προδικάσει και την απόφαση του Σ.τ.Ε, με μεγάλη μάλιστα σιγουριά και το ερώτημα είναι αν οι δικαστές θα τσιμπήσουν το αμφίβολο "τυράκι" των 246 εκατομμυρίων, σε τρία χρόνια ή θα προτιμήσουν τα πολλαπλάσια εκατομμύρια, από την συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών (αν το δουν ψύχραιμα και λογικά και αν υποθέσουμε ότι θα αποφασίσουν με αυτά τα κριτήρια και όχι με βάση το Σύνταγμα -χαχα- η δεύτερη λύση εξασφαλίζει καλύτερα το μέλλον τους)...
   Η πολιτική κατάσταση, στην χώρα, μοιάζει, με "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα", διότι η εναλλακτική είναι ο Κούλης, αρχηγός κόμματος, που ζει ακόμα στη δεκαετία του '80 και του '90 και μας περνάει για ιθαγενείς : όταν καλεί τον Καραμανλή, διακόπτει τις αιώνιες διακοπές του, για να φωτογραφηθούν μαζί, δήθεν ότι είναι ενωμένοι και αγαπημένοι (ενώ μπορεί να μην λένε ούτε "καλημέρα") και άλλες τέτοιες επικοινωνιακές αηδίες.
   Παραδοσιακά, τα κόμματα εξουσίας, στην χώρα μας, έχουν για αρχηγούς, μαριονέτες (ή αρκουδιάρηδες), που κινούνται (ή χορεύουν) από το ρυθμό, που παίζουν διάφοροι "σύμβουλοι".
   Είναι τραγικό, πραγματικά, να μην υπάρχει, σήμερα, ούτε ένας κανονικός, σοβαρός, άνθρωπος, να ασχοληθεί με την πολιτική και να μας δώσει κίνητρο να τον ψηφίσουμε...
   Εξίσου τραγικό όμως, είναι και το γεγονός, ότι οι τύχες της χώρας, βρίσκονται, ουσιαστικά, στα χέρια του ..Καμμένου, μόνον αυτός, μπορεί να δώσει τέλος στην Χούντα της αριστερής Ιδεοληψίας, αποδεικνύοντας ότι βάζει το συμφέρον της, πάνω από την καρέκλα (αν όχι άμεσα, στο μέλλον, σίγουρα, θα δικαιωθεί).
   Όταν ζητήθηκε από τον "μαυρομάτη" να δώσει μια "παραγγελιά" στην Φιλαρμονική του Δήμου Θεσ/νικης, εκείνος επέλεξε το τραγούδι "the final countdown" και μένει να αποδειχτεί, πόσο προφητικό ήταν...
   Προσωπικά, φοβάμαι λιγάκι, ότι η χώρα, μπορεί να γίνει Ισπανία, με αλλεπάλληλες εκλογές και αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης (αν και εκεί είναι αλλιώς τα πράγματα, δεν καίγονται τόσο για την ύπαρξη κυβέρνησης...) !
    Η μόνη σκέψη, που με παρηγορεί, είναι ότι οι "βάρβαροι" δανειστές, δεν πρόκειται να φύγουν σύντομα, θα συνεχίσουν να συγκυβερνούν, όσο δεν αφήνουν μόνους τους δικούς μας, να τα κάνουν, σαν τα μούτρα τους, υπάρχει, ακόμα, μια μικρή ελπίδα.

Δικαστικά Πραξικοπήματα (η συνέχεια)

   Κάποτε είχαμε την Χούντα των Συνταγματαρχών (δεν την έζησα) και σήμερα έχουμε την Χούντα ...των Δικαστών (ή Διχαστών, καλύτερα), οι οποίοι, τα τελευταία ιδίως χρόνια, με τις αποφάσεις τους, διχάζουν το Λαό, προκαλούν το κοινό περί Δικαίου αίσθημα και διαταράσσουν την κοινωνική τάξη και ειρήνη, με παράλογες και ΈΚΝΟΜΕΣ αποφάσεις !
  Βέβαια, χουντικές συμπεριφορές, επιδεικνύουν και άλλα μέλη των ειδικών μισθολογίων, κυρίως ένστολοι και πανεπιστημιακοί (για την Χούντα των καθηγητάδων, έχω αναφερθεί αλλού), όμως εδώ θα ασχοληθούμε (ξανά) με τους Δικαστές, μετά και το νέο "κρούσμα", αυτό του Ειρηνο-δικείου (τι ειρωνεία) Καλαμάτας...
  Χθες κυκλοφόρησε σαν "είδηση", ότι τα Μνημόνια και οι χρεοκοπίες τελείωσαν, ότι "λεφτά υπάρχουν" κλπ και όλα αυτά, με απόφαση ενός Ειρηνοδίκη Καλαμάτας (σε αντίστοιχο στρατιωτικού Βαθμού, θα λέγαμε Λοχαγός, ούτε καν Συνταγματάρχης), που ...έδωσε διαταγή στην Κυβέρνηση, να αρχίσει να ξαναδίνει 14 και όχι 12 μισθούς, στο Δημόσιο !
  Με δήθεν λογικοφανείς, πραγματικούς και νομικούς ισχυρισμούς (γιατί μια δικαστική απόφαση, χρειάζεται κάποια αιτιολογία, όσο να ναι), κατέληξε σε μια όχι απόφαση-βόμβα, όπως στερεότυπα λέγεται, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, αλλά σε απόφαση-μουτζούρα (λογοπαίγνιο με το επίθετο του, Μουτζούρης, όπως γράφτηκε).
  Το τραγελαφικό της υπόθεσης, είναι ότι δικαίωσε, με αυτήν, δικαστικούς υπαλλήλους της Καλαμάτας, ήτοι υφισταμένους του-βοηθούς του, με τους οποίους πιθανόν είναι κάθε μέρα μαζί και κάποιος ...κακεντρεχής θα έλεγε ότι το είχαν συζητήσει εκ των προτέρων και μπορεί να τους είπε "κάντε εσείς την αγωγή και τα υπόλοιπα, αφήστε τα πάνω μου", κάτι περίπου αντίστοιχο, με τους στημένους αγώνες στο ποδόσφαιρο, δηλαδή.
  Οι ενάγοντες, που ζητούσαν 14 και όχι 12 μισθούς, όπως όλοι οι Δ.Υ, σκέφτηκαν πονηρά, ότι εμείς "είμαστε ιδιωτικού δικαίου", είμαστε διαφορετική περίπτωση, από τους άλλους (πολύ κοινό αίσθημα στο Δημόσιο αυτό, γενικά), όμως, για κακή τους τύχη, σε ΌΛΑ τα ρεπορτάζ αναφέρονται ως "δημόσιοι υπάλληλοι"...
  Και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν εργάζονται στα Δικαστήρια, υπήρχε περίπτωση μία κρατική υπηρεσία να απασχολεί ιδιωτικούς υπαλλήλους (που ακόμα παίρνουν 14 και όχι 12 μισθούς, ...αν πληρώνονται βέβαια) ;
  Αν ισχυρίζεται ότι είσαι ιδιωτικός υπάλληλος και όχι δημόσιος, αυτό θα πρέπει να φαίνεται παντού, όχι σε μία τυπική σύμβαση, που γράφει "ιδιωτικού δικαίου" : στις αμοιβές, στα ωράρια, στις άδειες κλπ !
  Δεν μπορεί να πηγαίνεις στην Υπηρεσία, πέντε με έξι ώρες την ημέρα, να έχεις σχεδόν διπλάσιες αποδοχές, από έναν αντίστοιχο ιδιωτικό υπάλληλο, που πιθανόν κάνει και (μη πληρωμένες) υπερωρίες, να έχεις σωρό άλλα προνόμια, που δεν προβλέπονται για ιδιωτικούς υπαλλήλους και να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, ότι δεν είσαι Δ.Υ.
  Δηλαδή δεν σου φτάνει ότι παίρνεις πολύ περισσότερα, από ότι ένας -αληθινά- ιδιωτικού δικαίου, ότι πληρώνεσαι στην ώρα σου πάντα και ότι είναι σχεδόν αδύνατον να απολυθείς, θέλεις και 14 μισθούς ; Με ποια λογική ; Με τη "λογική του τρωκτικού", που δεν χορταίνει ποτέ, όπως η στείρα μήτρα ;
  Και καλά εσύ είσαι υπάλληλος, είσαι πονηρός, είσαι ο,τιδήποτε, ο Δικαστής τι κάνει ; Έτσι αντιλαμβάνεται και αυτός το Δίκαιο και το αποδίδει, σύμφωνα με τον όρκο του ;
  Μπορεί πλέον να γελάμε και να διασκεδάζουμε, με αντίστοιχες αποφάσεις, ωστόσο κάποια στιγμή το πράγμα ΟΦΕΊΛΕΙ να σοβαρέψει, ειδικά σε τόσο τρανταχτές περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας (το λιγότερο), διότι μόνον αν αύριο, ένας Εισαγγελέας "μαντρώσει" έναν Δικαστή, που νομίζει ότι είναι χαλίφης στην θέση του χαλίφη και μπορεί να ασκεί οικονομική πολτική και να μοιράζει κρατικό χρήμα, θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε : "ναι, υπάρχει Κράτος" !

 

s.o.s

   Μετά το ορόσημο του ενός εκατομμυρίου προβολών, που συμπληρώθηκε, περί τα μέσα Δεκεμβρίου 2015, με την παρούσα ανάρτηση, συμπληρώνεται ένα ακόμα, αυτό των χιλίων (1000) αναρτήσεων !
 Αυτή η προσπάθεια-ιδέα, γεννήθηκε και ξεκίνησε, πολύ δειλά, το 2010, εν μέσω Μνημονίων κλπ, σε μια αρκετά σκοτεινή εποχή, όταν ενώ η χώρα βούλιαζε στα σκατά, 200.000 συνάνθρωποί μας, έσπευδαν να αγοράσουν την (πρώτη) τσόντα της Τζούλιας...
 Βέβαια, συστηματικά, άρχισα να γράφω, μετά το 2012, θυμάμαι όμως σαν χθες, που δεν ήξερα τι να πρωτογράψω και από που να ξεκινήσω ("κάθε αρχή και δύσκολη" και "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός") και να που, αισίως, φτάσαμε στις χίλιες αναρτήσεις !
  Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός, απλά ζητάω την βοήθεια αναγνωστών (έστω των πιο τακτικών, όχι των ευκαιριακών), διότι δεν ξέρω πλέον ποια νομικά ζητήματα, μπορεί να απασχολούν τον (πολύ) κόσμο, αυτό, που στα χωριά, αποκαλείται feedback.
  Θεωρώ ότι έχω καλύψει τα περισσότερα δημοφιλή και πιο συνηθισμένα νομικά ζητήματα της καθημερινότητας, κυρίως στο ποινικό πεδίο, στο αστικό υπάρχει ίσως μία υστέρηση...
  Μέχρι τώρα, έχω λάβει ελάχιστα εμαιλς, με προτάσεις για νομικές αναλύσεις και τελευταία, ελλείψει έμπνευσης, ίσως και λόγω μίας ..σχετικής ραθυμίας, αναλώνομαι στον σχολιασμό ειδήσεων νομικού ενδιαφέροντος.
   Πάντως, η εξαιρετική και ελαφρώς απροσδόκητη, επιτυχία της ανάρτησης, για την επικαρπία και την ψιλή κυριότητα, που έφτασε στις πιο δημοφιλείς, σε χρόνο ρεκόρ (επιτυχημένη και εκείνη περί χρησικτησίας), με ωθεί στην σκέψη ότι τα ζητήματα εμπράγματου Δικαίου, είναι καλοδεχούμενα, αφενός λόγω της γνωστής αγάπης του Έλληνα, για το ακίνητο γενικά και αφετέρου λόγω των υψηλών οικονομικών συμφερόντων, που σχετίζονται με τα ακίνητα !
   Για να πω και κάτι χαριτωμένο, μία επίσης πολύ δημοφιλής ανάρτηση, η διαφορά μήνυσης και αγωγής, υπήρξε αποτέλεσμα συζήτησης-ερώτησης, σε καφέ, με πρώην συμμαθητή, πιλότο της πολεμικής αεροπορίας και φαίνεται πως την δική του απορία, είχε και έχει πολύς κόσμος.
   Όταν ξεκίνησα, υπήρχαν ελάχιστες έως καθόλου, αντίστοιχες περιπτώσεις, πλέον όμως έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, έχω την εντύπωση, χωρίς και να ασχολούμαι, όμως, με το τι κάνουν οι άλλοι.
   Κάποιος, όπως έχω πει και αλλού, βέβαια, δικηγόρος νομίζω, ξεκίνησε λίγο μετά από εμένα, site με το ίδιο όνομα (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα) !
   Το μόνο που με πείραξε λιγάκι, είναι ότι μια ιδέα, που είχε γεννηθεί στο μυαλό μου, υλοποιήθηκε από άλλους και αυτό, επειδή απαιτούσε επένδυση κεφαλαίων, τα οποία δεν μου περίσσευαν : μιλάω για την περίπτωση τηλεφωνικών νομικών συμβουλών, μέσω πενταψήφιων κλπ αριθμών.
   Αν κάποιος αναγνώστης, διαθέτει χρήματα και πιστεύει σε αυτή την ιδέα, μιας hot line νομικών συμβουλών (δεδομένου ότι αυτό εξασφαλίζει μεγαλύτερη ανωνυμία), ας επικοινωνήσει μαζί μου, να το συζητήσουμε...
   Βέβαια, αν απαντάω σε τηλέφωνα, οποιαδήποτε ώρα και μέρα, φαντάζομαι ότι πλέον δεν θα έχω καθόλου προσωπική ζωή, οπότε δεν είναι κάτι που με ενθουσιάζει αυτό.
  Τέλος, να πω, γιατί κάποια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, αλλά δεν είναι πάντα, ότι τόσο στα τηλέφωνα, όσο και στα εμαιλς, απαντώ, ο ίδιος, προσωπικά, όχι κάποιος άλλος, δεν υπάρχει άλλος πίσω από αυτό το blog και επίσης οι χίλιες αναρτήσεις, είναι όλες δικές μου, γραμμένες από εμένα...(όπως και όσες ακολουθήσουν)

Η "πατάτα" της κυρίας Γεροβασίλη

   Ενός κακού, αλλά και ενός λάθους, μύρια έπονται και το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της κυβέρνησης, που στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αναφορικά με τις τηλεοπτικές άδειες, πέφτει σε συνεχή λάθη και χειροτερεύει την θέση της...
  Αυτό που έγινε με τις άδειες, είναι και παράλογο και ΠΑΡΆΝΟΜΟ και λάθος, τελεία και παύλα, οι μόνοι που δεν το βλέπουν ή ..παριστάνουν ότι δεν το βλέπουν, είναι οι "γνήσιοι" συριζαίοι, του 4%.
 Από τη μία, ο Υπουργός Παππάς-αρχιμανδρίτης-Κιμ Γιονγκ Ουν, να δηλώνει, μέσα στη Βουλή (!), ότι το μόνο, που χωρίζει τα κανάλια από τις άδειες, είναι το ..πορτοφόλι των ιδιοκτητών τους.
 Με άλλα, απλά, λόγια, το πορτοφόλι ή την επιχείρησή σου, τα λεφτά σου ή την ζωή σου, ήτοι, νομικά : ΛΗΣΤΕΊΑ !
  Αν ζούσαμε σε φυσιολογικό, ευνομούμενο Κράτος, όπου υπάρχουν Νόμοι και εφαρμόζονται και όχι σε λαϊκή "δημοκρατία", τύπου Β.Κορέας ή Βενεζουέλας, ο/η Εισαγγελέας του Α.Π, θα έπρεπε ήδη, να έχει ασκήσει ποινική δίωξη, κατά του Παππά, για ληστεία, εκβίαση και ένα σωρό άλλα ποινικά αδικήματα (ΚΑΚΟΥΡΓΉΜΑΤΑ), εναντίον των καναλιών και των εργαζομένων σε αυτά.
  Από την άλλη, η κυβερνητική εκπρόσωπος, με την σειρά της, παρομοίασε τα κανάλια, με τα αυθαίρετα κτίσματα και ..πιο ατυχής παραλληλισμός, δεν μπορούσε να υπάρξει !
  Τι να σκεφτεί κανείς ; ότι η εν λόγω κυρία, ζούσε πριν γίνει Υπουργός και βουλευτής σε άλλη χώρα ; ΠΌΣΑ αυθαίρετα, έχουν γκρεμιστεί στην Ελλάδα, τα τελευταία 40 χρόνια ; είναι μετρημένα στα δάκτυλα των δύο χεριών... 
  Μέχρι και χθες, τα ΜΜΕ διαφήμιζαν τις νέες (κάθε ένα ή δύο χρόνια, βγαίνουν νέες) ρυθμίσεις, για την "τακτοποίηση" των αυθαιρέτων, για τα νέα (μειωμένα) πρόστιμα και τις νέες (μεγαλύτερες) προθεσμίες, ώστε να μπορέσουν όλα τα λαμόγια, που έχτισαν παράνομα σε (καμένα και μη) δάση ή έχτισαν περισσότερο από τις άδειες, που είχαν βγάλει, να κοιμούνται ήσυχα.
  Εξάλλου, ο καθένας, μετά από 40 χρόνια ανομίας, έχει πάρει χαμπάρι, ότι το να χτίσει αυθαίρετα, δεν είναι κάτι δύσκολο και είναι πλέον ...βέβαιος ότι στο μέλλον, θα μπορέσει να το "νομιμοποιήσει", με συνέπεια όσοι δεν έχτισαν αυθαίρετα, να αισθάνονται μαλάκες, αντί να ισχύει το αντίστροφο !
  Άρα, αφού τα αυθαίρετα κτίσματα, σταθερά και συστηματικά, επί 40 χρόνια, νομιμοποιούνται εκ των υστέρων, γιατί τα κανάλια έπρεπε να γκρεμιστούν, κυρία Γεροβασίλη, αφού είναι, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, ίδια περίπτωση ;
   Είναι προφανές ότι δεν έχουν επιχειρήματα και πως να έχουν, για να δικαιολογήσουν κάτι τόσο παράνομο, που πάνε να κάνουν και ό,τι λένε, ουσιαστικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον τους, με τα λεγόμενά τους, δίνουν δίκιο, σε όσους -εύλογα- τους κράζουν...
   Παρόλο που δεν ψήφισα συριζα, ούτε το Γενάρη, ούτε το Σεπτέμβρη του 2015, ειλικρινά, δεν επιθυμώ την πτώση της κυβέρνησης ή τις εκλογές, εξ αιτίας ενός τραγικού λάθους (ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός, είπαμε, εδώ, έχουμε ΚΑΚΟΥΡΓΉΜΑΤΑ και η συριζαία εισαγγελέας του Α.Π, ασχολείται με τον ...Γεωργίου), αυτού, με τις τηλεοπτικές άδειες.
  Έστω και τώρα, ο Τσίπρας, οφείλει να ΞΥΠΝΉΣΕΙ, να διώξει από την κυβέρνηση τα απομεινάρια "της βαθιάς αριστεράς" (μεταξύ αυτών ΚΑΙ τον Παππά) και να επαναπροκηρύξει τις τηλεοπτικές άδειες, σε εντελώς νέα βάση, με συμμετοχή και του ΕΣΡ !
   Δεν είναι κακό, ένας ηγέτης να παραδέχεται τα λάθη του, μάλλον το αντίθετο, όσο επιμένει σε αυτά, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο...
  Οι πανελλαδικές άδειες, δεν μπορεί να είναι λιγότερες από 16, όσες "σηκώνει" το φάσμα σήμερα, με ευρωπαϊκό διαγωνισμό και με σταθερό, προκαθορισμένο τίμημα, εκ των προτέρων για όλους (π.χ 30 εκατομμύρια σε βάθος τριετίας, επί 16 μας κάνει 480 εκατομμύρια, τα διπλάσια, από όσα ...ελπίζει σήμερα να πάρει).
   Γιατί, υπάρχει και μία άλλη πλευρά, που κανένας δεν έχει αναδείξει μέχρι σήμερα : αν η κυβέρνηση επιμείνει στον παραλογισμό του αρχιμανδρίτη και ..τα αυθαίρετα της Γεροβασίλη, να έρθουν τα κανάλια και να πουν, ΔΏΣΕ μας τότε και εσύ ΠΊΣΩ, ό,τι έχεις εισπράξει από εμάς όλα αυτά τα χρόνια, αφού ήμασταν αυθαίρετοι, πως εισέπραττες από εμάς, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, αγγελιόσημα και λοιπά κέρατα ; Και έτσι, να πάνε για μαλλί και να βγουν κουρεμένοι (γουλί) !

το μυστήριο του Θανάτου

   "Θρηνώ και οδύρομαι, όταν εννοήσω τον θάνατο..", είναι μία χαρακτηριστική φράση, από την νεκρώσιμη ακολουθία, που θα ακουστεί σε λίγα λεπτά, ξανά, στην κηδεία του Α. Βέλλιου.
 Τόσο η ιδέα του θανάτου, όσο και το θέαμα ενός άψυχου σώματος, είναι αποκρουστικά και η τραγικότητα του ανθρώπου, πηγάζει από το γεγονός, ότι είναι το μόνο έμβιο ον, που ΞΈΡΕΙ ότι κάποια στιγμή, θα πεθάνει, βιολογικά.
 Από χθες, υπάρχει μεγάλη κόντρα και δημόσια αντιπαράθεση, ανάμεσα σε κάφρους, δηλαδή άπιστους και Ορθόδοξους Χριστιανούς, με αφορμή τον συγκεκριμένο θάνατο, που ο ΊΔΙΟΣ επέλεξε να δημοσιοποιήσει, με αυτόν τον τρόπο (ο ίδιος προκάλεσε αυτόν τον ντόρο).
  Για εμάς τους Ορθόδοξους, ο βιολογικός θάνατος δεν είναι το τέρμα και στην νεκρώσιμη ακολουθία, διαβάζεται επίσης απόσπασμα επιστολής του Αποστόλου Παύλου (προς Θεσσαλονικείς, αν δεν απατώμαι), όπου καλεί τους Πιστούς, να μην απογοητεύονται, όπως οι λοιποί, οι άπιστοι, οι μη έχοντες ελπίδα !
   Η Ελπίδας μας, φυσικά, έγκειται, όπως λέει, στην Ανάσταση του Κυρίου, στη βεβαιότητα ότι ο θάνατος νικήθηκε, μέσα από το σύμβολο του Σταυρού, την Ύψωση Του Οποίου, θα εορτάσουμε σύντομα.
   Για τον Α.Βέλλιο, οι προσωπικές μου εκτιμήσεις, είναι οι εξής (αυθαίρετες, φυσικά) : ένα πρόσωπο αναγνωρίσιμο, με οικονομική άνεση, που φαίνεται να τα έχει όλα, ξαφνικά μαθαίνει ότι είναι σοβαρά άρρωστο, σε όχι πολύ μεγάλη ηλικία.
   Στην αρχή, θα σκέφτηκε ότι θα πάω στους καλύτερους γιατρούς, για να γίνω καλά, αλλά βλέποντας ότι και αυτοί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, "το γύρισε στην τρελίτσα" : θα πεθάνω όρθιος, πριν με ρίξει τελείως η ασθένεια (αν αυτό δεν είναι εγωισμός, τότε τι είναι ;).
   Περισσότερο, να πω την αλήθεια, με ενόχλησαν οι δήθεν οδηγίες που έδωσε για την ταφή του : απλό, ξύλινο φέρετρο, λιτή τελετή κλπ, λες και ήταν ...κάποιος Βασιλιάς και θα μπορούσε να τύχει βασιλικής ταφής, αλλά από (υποκριτική) ταπεινοφροσύνη, επέλεξε κάτι λιτό και απλό !
   Για να μπούμε στην ουσία, τώρα, το ερώτημα είναι τι κάνεις, αν σε ενόχλησε η στάση του ; τον βρίζεις ; ΌΧΙ, αυτό είναι ό,τι χειρότερο...
   Οι νεκροί έχουν ΜΕΓΆΛΗ ανάγκη, από τις προσευχές των ζωντανών, από μνημόσυνα, τρισάγια κλπ, επειδή οι ίδιοι δεν μπορούν να βελτιώσουν πλέον την θέση τους, ούτε να γυρίσουν πίσω και να ξαναζήσουν αλλιώς, πιο ορθά !
   Κάθε φορά, που βλέπουμε, σε τοίχο ή κολώνα, κολλημένο ένα κηδειόσημο ή αναγγελία μνημοσύνου, να λέμε : "ο Θεός μνήσθητι της ψυχής του/της κεκοιμημένου/νης δούλου/ης σου, τάδε (ονοματεπώνυμο), ο Θεός μνήσθητι (ή ιλάσθητι), τρεις φορές", δεν κοστίζει τίποτα, είναι εύκολο και γρήγορο και αυτό το νόημα έχει και η αναγγελία κηδειών και μνημοσύνων.
   Εδώ έγκειται και το λάθος των ΜΜΕ, κάθε φορά, που πεθαίνει κάποιος, από ατύχημα κλπ, δεν δημοσιεύουν το ονοματεπώνυμό του καθόλου ή μόνον τα αρχικά του, με συνέπεια οι αναγνώστες να μην μπορούν να προσευχηθούν, για την ανάπαυση της ψυχής του !
  Για να επανέλθω, στην Ελπίδα, που έχουμε εμείς οι Χριστιανοί, από την νίκη του Χριστού, επάνω στο Θάνατο, αυτή βασίζεται και σε απτές αποδείξεις : στις χιλιάδες εμφανίσεις Αγίων, μπροστά σε ανθρώπους, όχι σε όραμα, αλλά σε κανονική-υλική μορφή και ύπαρξη, μιλάμε για ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν, αγίασαν και "κοιμήθηκαν", ακόμα και πριν από εκατοντάδες χρόνια και εμφανίζονται ολόσωμοι και ολοζώντανοι, μιλούν κλπ, σαν κανονικοί άνθρωποι (έχω αναφέρει στην ανάρτηση "ένας σταθμός στην Ζωή μου", ότι το 2009 αξιώθηκα, προσωπικά, να δω, τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο).
   Δεν είναι όμως, μόνον οι εμφανίσεις των Αγίων, είναι και τα άφθαρτα λείψανά Τους, ακόμα και η απουσία νεκρικής ακαμψίας, πριν την ταφή, σημεία και τέρατα δηλαδή, που εκφεύγουν της λογικής και της επιστήμης, διότι "όπου βούλεται Κύριος, νικάται φύσεως τάξις", αποδείξεις και αυτές, ότι ο θάνατος και η φθορά, μπορούν να νικηθούν, ο καθένας μπορεί να κερδίσει την Αιώνια Ζωή, ζώντας, εδώ, σύμφωνα με τα κελεύσματα του Ευαγγελίου !

τι σημαίνει "μη υποβοηθούμενη ευθανασία" ;

       Αυτή την απορία εκφράζουν, από το πρωί, αρκετοί, είτε επειδή δεν καταλαβαίνουν, είτε επειδή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν έχει σημασία αυτό, σημασία έχει ότι τον όρο αυτό επέλεξε (;) ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βέλλιος, για να βαφτίσει την πράξη αυτοχειρίας του και ...να μην μπλέξει κανέναν άλλον.
  Ο τονισμός "μη υποβοηθούμενη" είναι ο κρίσιμος, γιατί ως γνωστόν, στην χώρα μας, ούτε ευθανασία προβλέπεται, ούτε βοήθεια σε αυτήν, αλλά παρόμοιες πράξεις, αντιμετωπίζονται, προφανώς, ως ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, ειδικά όταν το θύμα είναι σε κώμα και γενικά σε κατάσταση, που δεν μπορεί να αποφασίσει το ίδιο (εξαιρούνται ίσως οι περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου, δηλαδή εκείνες, όπου δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ανάνηψης και τραβάνε οι γιατροί την πρίζα των μηχανημάτων, σε συνεννόηση με τους οικείους).
  Έβαλα ερωτηματικό στο "επέλεξε", γιατί κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως πέθανε, εκτός από ελάχιστα άτομα, αλλά προσωπικά, αν ήμουν Εισαγγελέας, θα έκανα μία έρευνα, για τις συνθήκες θανάτου (π.χ αν έγινε με φάρμακα, που είναι και το πιθανότερο, τα κατείχε νόμιμα ; ποιος του τα έδωσε ; ή κατέβασε ένα μπουκάλι χλωρίνη, οπότε μιλάμε για καθαρή αυτοκτονία ;)
  Ο ίδιος είχε προαναγγείλει ότι θα πήγαινε σε κέντρο του εξωτερικού, που ...ειδικεύεται σε ευθανασίες, ωστόσο μάλλον προτίμησε τα (πολλά) λεφτά αυτά, που θα έδινε εκεί, να πάνε στους συγγενείς-κληρονόμους.
   Ωστόσο, η φράση, που χρησιμοποιούσε ο μακαρίτης, στις συνεντεύξεις του, ήταν "σου δίνουν" ένα ποτήρι νερό με το "φάρμακο" και πεθαίνεις γρήγορα και ανώδυνα, δεν έλεγε "παίρνεις" και το "σου δίνουν" παραπέμπει εξ ορισμού, σε ...υποβοήθηση από τρίτους !
  Η υπόθεση αυτή, δηλαδή όχι ακριβώς αυτή, εφόσον όντως δεν υπήρξε υποβοήθηση, δίνει αφορμή να μιλήσουμε για δύο ιδιάζουσες περιπτώσεις ανθρωποκτονίας, που προβλέπει ο Ποινικός μας Κώδικας.
  Το πρώτο άρθρο, έχει τίτλο "ανθρωποκτονία με συναίνεση" και ορίζει πως όποιος σκοτώσει άλλον, κατόπιν επίμονης και σπουδαίας απαίτησης, από το ίδιο το θύμα και από οίκτο για αυτόν, που έπασχε από ανίατη ασθένεια, τιμωρείται με φυλάκιση.
  Το δεύτερο, με τίτλο "συμμετοχή σε αυτοκτονία", ορίζει πως όποιος πείθει άλλον να αυτοκτονήσει, αν έγινε η αυτοκτονία ή έστω απόπειρά της, καθώς και όποιος έδωσε βοήθεια σε αυτήν, τιμωρείται επίσης με φυλάκιση.
  Βλέπουμε ότι και τα δύο εγκλήματα, είναι πλημμελήματα, που τιμωρούνται με ποινές έως 5 έτη φυλάκισης, το πολύ και απέχουν πολύ από τον κανόνα των ισοβίων, που προβλέπεται για την "κλασική" ανθρωποκτονία.
   Όσοι είναι στην ηλικία μου και μεγαλύτεροι, θα θυμούνται την υπόθεση του παρκαδόρου Ματθαίου Μονσελά, που είχε σκοτώσει μία οδοντίατρο, κατόπιν δικής της και επίμονης απαίτησης και είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο...
   Η όμορφη οδοντίατρος έφτασε σε αυτό το σημείο, επειδή ο άντρας της, την απατούσε και ο γάμος της θα διαλυόταν, ωστόσο η περίπτωση αυτή, δεν μπορούσε να υπαχθεί σε καμία από τις δύο, ως άνω, διατάξεις, αφενός, γιατί δεν έπασχε από ανίατη ασθένεια και αφετέρου, επειδή δεν αυτοκτόνησε η ίδια, αλλά την πυροβόλησε ο Μονσελάς.
  Αυτό είχε ως συνέπεια, να καταδικαστεί σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, με σημαντικά όμως ελαφρυντικά και σχετικά μικρή ποινή (δώδεκα έτη και κάτι)...
  Για την περίπτωση Βέλλιου, πέρα από το καθαρά νομικό κομμάτι, που αμφιβάλλω αν θα διερευνηθεί, υπάρχει και το θεολογικό και το ψυχολογικό-ψυχιατρικό, για τα οποία μπορούν να λεχθούν πολύ περισσότερα...
  Ήδη πολλοί, κάνουν λόγο για κινήσεις αξιοπρέπειας και θάρρους, ωστόσο δεν βλέπω σε τι διαφέρει αυτή η περίπτωση από τους άλλους, χιλιάδες καρκινοπαθείς, που ανεβαίνουν τον προσωπικό τους Γολγοθά, σιωπηλά, χωρίς να βγαίνουν στα κανάλια και χωρίς να έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα νικήσουν τον καρκίνο ή το θάνατο, αν ...αυτοκτονήσουν !

όταν τα φαινόμενα απατούν...

     Μετά το θλιβερό σόου με τις τηλεοπτικές άδειες ( = με την έννοια του άδειου, του κενού), οι συριζαίοι και οι σανοφάγοι τους, πανηγυρίζουν, νομίζουν ότι είναι καβάλα στ' άλογο, ενώ η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική !
  Όλα τα σημάδια δείχνουν, ότι η συγκυβέρνηση των συριζοψεκασμένων, πνέει τα λοίσθια, ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για αυτούς, τη στιγμή ακριβώς, που νομίζουν ότι έχουν μπαστακωθεί στην εξουσία (συνήθως έτσι συμβαίνει...).
  Ο βασικός λόγος, που η εξουσία γλυστράει σαν ψάρι (σαν αυτό που έφαγε χθες, μετα τις κορδέλες, των έργων, που έκοψε) από τα χέρια του Τσίπρα, είναι ότι δεν ολοκλήρωσε αυτό, που άρχισε πέρσι : με άλλα λόγια, δεν καθάρισε τελείως το κόμμα, από τα σταγονίδια της αριστεράς, με συνέπεια να συμπεριφέρεται, να νομοθοτεί και να πράττει, ως συριζα του 4% !
  Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτό, διότι όταν έχεις μάθει έτσι, επί 30 χρόνια, είναι δύσκολο να αλλάξεις σε 2... Αυτά έμαθαν, αυτά ξέρουν και αυτά κάνουν, το αίμα νερό δεν γίνεται.
  Αν είχε απομακρύνει έγκαιρα, όλους όσοι τον συμπαρασύρουν στον γκρεμό, όπως λέμε εδώ και μήνες, Φίληδες, Σκουρλέτηδες κλπ, ακόμα και τον Παππά, θα είχε αποφύγει το πικρό ποτήρι της απότομης και πρόωρης πτώσης, ωστόσο, ξαναλέω και αναγνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο (για αυτό, δεν πρέπει να νιώθει άσχημα, ας παρηγορείται με την σκέψη ότι κυβέρνησε, έστω και τόσο, έστω και λόγω συγκυρίας και μόνον).
  Μπορεί λοιπόν οι αριστεροί του 4% να πανηγυρίζουν, σήμερα, ωστόσο, περισσότερο πιθανό μοιάζει να έχει πέσει μαύρο στο "χαλιφάτο (από το χάλι + φάτο στη μάπα) της αριστεράς", στις επόμενες 90 μέρες, παρά στα κανάλια...
  Νομίζω ότι η συγκυβέρνηση της φασιστεράς, θα πέσει λόγω σύγκρουσης, μεταξύ των ετερόκλητων "εταίρων", άκρας αριστεράς με άκρα δεξιά, με αφορμή τις σχεδιαζόμενες αλλαγές, στην Παιδεία, από τον άθεο χοντροφίλη (εκτός αν ο Καμένος είναι τόσο κατσικωμένος στην καρέκλα, που θα το καταπιεί και αυτό, ..με κίνδυνο βέβαια, να μην βρει ούτε την ψήφο του, στις επόμενες εκλογές) !
   Ο θεωρούμενος ως γραφικός, Λεβέντης, πέφτει συνήθως μέσα στις προβλέψεις του, επειδή είναι παλιά καραβάνα και επειδή με βάση τις εμπειρίες του παρελθόντος, μπορείς να προβλέψεις ευκολότερα και το μέλλον (δεν είναι προφήτης).
   Το μεγάλο στοίχημα, βέβαια και το μεγάλο αίνιγμα, είναι ποια θα είναι η "επόμενη μέρα", μετά των πτώση της χούντας της φασιστεράς : ο Λεβέντης μιλάει για "δεξιά παρένθεση" και ενόψει του πιο αναλογικού συστήματος, στις μεθεπόμενες εκλογές, ο γρίφος γίνεται ακόμα δυσκολότερος !
   Προσωπικά, δεν έχω πειστεί ότι η ΝΔ του Κούλη, είναι πολύ καλύτερη, από τη ΝΔ του κουρασμένου, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, ότι ελάχιστα έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος, ΔΕΝ τους εμπιστεύομαι και δεν πρόκειται να τους ψηφίσω...
   Είναι κρίμα, πραγματικά, ότι μετά από έξι και πλέον χρόνια κρίσης και μνημονίων, δεν έχουν εμφανιστεί σοβαροί άνθρωποι, με εμπειρίες, από την πραγματική ζωή, να βγουν μπροστά και να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό των ανεπάγγελτων ναυαγίων, που κονομάνε στις πλάτες μας, αυτοί και οι "ημέτεροί" τους (εδώ που τα λέμε, πολιτική και σοβαρότητα, είναι έννοιες μάλλον παράλληλες και ίσως για αυτό, να μην ασχολούνται, έχουν πιο σοβαρά πράγματα να κάνουν, από την άλλη, αυτό ακριβώς δίνει τη δυνατότητα στα σοβαροφανή τρωκτικά, να ορίζουν τις τύχες μας) !
  Φαίνεται πάντως, πως πλησιάζει η στιγμή, που ο Καρανίκας και οι λοιποί μετακλητοί, θα ξυπνήσουν από το όνειρο που ζουν, με τα διχίλιαρα και τις βόλτες στο Κολωνάκι και θα προσγειωθούν στην ανώμαλη πραγματικότητα των 600 ευρώ, μεικτά, του ιδιωτικού τομέα...
   Η ειρωνεία, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι, πως τους καρπούς, από ό,τι καλό έκανε η παρούσα κυβέρνηση (κυρίως μειώσεις συντάξεων), θα τους δρέψει η επόμενη.
  

Ζουν δίπλα μας

    Υπάρχουν ένα σωρό "ανθρώπινα δράματα", που εκτυλίσσονται κυριολεκτικά, κάτω από τη μύτη μας, δίπλα μας και είτε δεν παίρνουμε καν χαμπάρι, είτε προσπερνάμε αδιάφορα, απόρροφημένοι από τα δικά μας προβλήματα.
 Σήμερα, θα πούμε την ιστορία δύο άγαμων θυγατέρων, της Ελευθερίας και της Αγγελικής, που βασίζεται σε 100% πραγματικά γεγονότα, διανθισμένη με δικές μου εκτιμήσεις, που μπορεί να είναι και λίγο αυθαίρετες.
 Ο πατέρας τους, μεγαλόσχημος ιατρός του ΕΣΥ, απεβίωσε το 1985 και έκτοτε, σύμφωνα με τους ελληνικούς Νόμους, έπαιρναν και οι δύο, σύνταξη άγαμης θυγατέρας και μάλιστα δύο, μία από το ΙΚΑ και μία από το ΤΣΑΥ.
 Μέχρι την χρεοκοπία του 2010, ζούσαν άνετα, με γενναιόδωρες συντάξεις (χωρίς να αντιστοιχούν φυσικά σε εισφορές), ενώ παράλληλα, δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια, εργάζονταν και οι δύο, στον ιδιωτικό τομέα, η δε Ελευθερία κέρδιζε περισσότερα, ήταν πιο δραστήρια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Αγγελική, δεν ήταν καλή στη δουλειά της, το αντίθετο μάλλον.
  Μόλις ήρθε η κρατική χρεοκοπία, η λεγόμενη "κρίση" (ή κρησάρα) άρχισαν και τα προβλήματα, καθώς τόσο οι συντάξεις άρχισαν να μειώνονται, όσο και οι μισθοί να πέφτουν, ενώ σταδιακά φτάσαμε σε πλήρη αναστολή συντάξεων, λόγω εισοδηματικών κριτηρίων, που έβαλαν τα μνημόνια.
  Η Ελευθερία, αν και φαινομενικά πιο δραστήρια και δυνατή, δεν άντεξε, μαράζωσε και πέθανε πέρσι, καθώς είχε απολυθεί και από τη δουλειά της, με οφειλόμενα της τάξης των 16.000 ευρώ, που δεν πήρε ποτέ και με τις συντάξεις της, σε αναστολή...
   Άφησε πίσω, μόνη της, την Αγγελική, 62 ετών, σήμερα, σε ένα μεγάλο άδειο σπίτι, όμορφα διακοσμημένο, η οποία όμως είχε συνηθίσει να τακτοποιεί τις υποθέσεις της, η νεκρή αδερφή της !
  Έτσι σήμερα, βρίσκεται καθηλωμένη σε ένα σπίτι, χωρίς ρεύμα, με ψυχολογικά και κινητικά προβλήματα, χωρίς κοντινούς συγγενείς, στο έλεος του Θεού, κυριολεκτικά και με σημαντικά χρέη, προς δεκο, εφορία, αλλά και τράπεζες.
  Οι γείτονες, διαμαρτύρονταν για την δυσοσμία, που αναδυόταν, από το διαμέρισμά της, από τις ακαθαρσίες, ενώ όσοι την επισκέπτονται δήθεν για να βοηθήσουν ή να καθαρίσουν, έχουν μάλλον σκοπό να την εκμεταλλευτούν...
  Αυτή τη στιγμή, βάσει όλων των Μνημονίων, οι συνολικές αποδοχές της, από τις δύο συντάξεις, δεν μπορούν να ξεπερνούν, συνολικά, τις 8.500 ευρώ ετησίως, περίπου και αν τα λέω καλά και το ερώτημα είναι, τι μπορεί να πρωτοπληρώσει, με αυτά τα χρήματα : γιατρούς, φάρμακα, καθαρίστρια ή οικιακή βοηθό, τη ΔΕΗ, τι ;
  Τα συσσωρευμένα χρέη και οι πενιχρές απολαβές της, πλέον, την οδηγούν σε δύο επιλογές, είτε να πουλήσει το σπίτι, αν μπορέσει, είτε να κάνει κακό στον εαυτό της (αυτό δεν είναι επιλογή, βέβαια, είναι κίνηση απελπισίας, που δεν συνιστάται).
   Το θέμα είναι ότι αυτά τα δράματα, δεν τα γνωρίζει ούτε το Κράτος, ούτε ίσως και οι γείτονες, που περνούν κάτω από το διαμέρισμα, με τα μονίμως ανοιχτά παράθυρα και μπαλκονόπορτες...
  Αν υπήρχε κράτος Πρόνοιας και γενικά Κράτος, θα όφειλε να ξέρει, ανά πάσα στιγμή, ποιοι πολίτες του ζουν και ποιοι όχι, σε τι κατάσταση υγείας και όχι μόνον, βρίσκονται, τι προβλήματα αντιμετωπίζουν και όχι να περιμένει από έναν ανήμπορο άνθρωπο, που δεν μπορεί να μετακινηθεί, να πάει στα πρωτόκολλα και να κάνει αιτήσεις, για ρύθμιση χρεών, για κοινωνικά τιμολόγια κλπ !
  Οι συνέπειες των Μνημονίων, δηλαδή της κρατικής χρεοκοπίας είναι σκληρές για όλους, όμως για κάποιους είναι δολοφονικές και ορισμένα πράγματα, χρειάζονται επανεξέταση, οι πιο αδύναμοι, πρέπει να στηριχθούν, με πόρους, από τους πιο δυνατούς.

πολύ τίποτα για το κακό

    Συνήθως λέμε "πολύ κακό για το τίποτα", όμως όσα διαδραματίζονται γύρω από τις τηλεοπτικές άδειες, έχουν αντιστρέψει κάθε έννοια Λογικής (εξάλλου είναι γνωστό ότι εκεί που τελειώνει η Λογική, αρχίζει η ελληνική "αριστερά" με τις ιδεοληψίες της και τα τραγικά κολλήματά της).
 Το "καλύτερο" το είπε χθες, ένα μέλος της συγκυβέρνησης, από δεξιό όμως κόμμα προερχόμενος, νομίζω Παπαχριστόπουλος λέγεται : "αφού η διαδικασία είναι παράνομη κλπ, γιατί συμμετείχαν τόσοι ;", με άλλα λόγια, είναι σαν να λες στο θύμα της ληστείας, που του κόλλησαν το όπλο στον κρόταφο : "αφού η ληστεία είναι παράνομη, γιατί του έδωσες τα λεφτά σου ;", για τέτοιο επίπεδο δημόσιου διαλόγου, μιλάμε !!
  Ο συριζα, που έκανε προεκλογική σημαία τις απολυμένες καθαρίστριες και τους απολυμένους (σε πολλά εισαγωγικά) της ερτ και ήταν οι πρώτοι, που έσπευσε να "τακτοποιήσει", πετάει στο δρόμο, ανερυθρίαστα, προκλητικά, σχεδόν γελώντας, εκατοντάδες εργαζόμενους, στα κανάλια, που θα κλείσουν, μετά από 90 μέρες (σύμφωνα με Γεροβασίλη) και αυτό το ονομάζει "νομιμότητα" και θα το πουλήσει στους σανοφάγους, στη ΔΕΘ...
  Όλα αυτά, χωρίς να έχουν ακόμα αποφανθεί τα ελληνικά και ευρωπαϊκά Δκαστήρια, για τη νομιμότητα της όλης διαδικασίας (για τα ελληνικά, δεν είμαστε πολύ αισιόδοξοι, αν και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, μπορεί αυτή τη φορά, στο Στε να αποφασίσουν ως δικαστές και όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι-οσφυοκάμπτες του Παππά).
   Πέρα από το γνήσια και εξόφθαλμα παράνομο της όλης διαδικασίας (οι μόνοι, που κάνουν, ότι δεν το βλέπουν είναι οι συριζαίοι και αυτό παραπέμπει στο ρητό "μωραίνει Κύριος...", ήτοι στο πιθανώς επερχόμενο τέλος της χούντας της φασιστεράς), υπάρχει το καθαρά πρακτικό : τι θα πετύχουν, δίνοντας 4 άδειες και για ποιο λόγο θα πανηγυρίσουν αυτοί και οι σανοφάγοι τους ;
   Ας πούμε ότι θα βάλουν στα Ταμεία, 80 εκατομμύρια ευρώ (έστω και επί 3, για τρία χρόνια), ήτοι ποσόν αρκετά μικρότερο από τον ετήσιο προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου (μειώθηκε κατά 4,5 αντί για 45 εκατομμύρια και το παρουσίασαν ως επιτυχία), δηλαδή θα κλείσουν ελάχιστες τρύπες.
  Θα λάβουν εφάπαξ ένα ποσόν, αλλά θα χάσουν πολλά εκατομμύρια ευρώ, μεσομακροπρόθεσμα, από τα κανάλια που θα πάψουν να λειτουργούν, από τις ασφαλιστικές εισφορές, που δεν θα καταβάλλονται, από τα επιδόματα ανεργίας, που θα πληρώσουν, από τους πάσης φύσεως φόρους και εισφορές, που πληρώνουν τα ήδη λειτουργούντα και περισσότερα από 4, κανάλια !
  Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι λειτουργούσαν δίχως άδεια, μετά από 30 σχεδόν χρόνια, δεν μπορείς (ούτε νομικά) να ζητάς να βγάλουν άδειες, έχει δημιουργηθεί-παγιωθεί μια πραγματική κατάσταση, που προστατεύεται από το Νόμο και το Διοικητικό Δίκαιο, εν γένει.
   Το πιο τραγικό όμως, είναι το τηλεοπτικό τοπίο, που θα διαμορφωθεί αύριο, με ακόμα και εφιαλτικά σενάρια : τις 4 άδειες π.χ να πάρουν Μαρινάκης, Σαββίδης, Καλογρίτσας και ο άλλος ο άγνωστος Χ, από την Κύπρο !
   Όλη μέρα θα παίζουν ..ειδήσεις για Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ενώ οι ιδιοκτήτες, θα είναι κατηγορούμενοι ακόμα και για κακουργήματα : ο Μαρινάκης, διώκεται μόνον για στημένους αγώνες, ωστόσο ..ακούγονται πολύ χειρότερα, για αυτόν, ο δε Καλογρίτσας κατηγορείται για έκδοση εικονικών τιμολογίων, για έργα, που ανέλαβε και ουδέποτε παρέδωσε-κατασκεύασε, έχοντας μάλιστα εισπράξει και προκαταβολές...
   Με άλλα λόγια, από μια υποτιθέμενη διαπλοκή, θα πάμε σε μία άλλη, πιθανόν χειρότερη και μάλιστα ολιγοπωλιακή και ουσιαστικά, ο Παππάς, επιμένοντας σε κάτι που είναι λάθος, εξαρχής, βάζει ταφόπλακα στην (συμβατική) τηλεόραση.
   Αναγκάζουν εμμέσως τον κόσμο, να στραφεί μαζικά στην συνδρομητική τηλεόραση, όπου λογικά θα καταφύγουν και όσα ήδη λειτουργούντα κανάλια, δεν θα πάρουν άδεια !
   Αυτό το νόημα έχει και ο τίτλος, ό,τι και αν κάνει η κυβέρνηση ("πολύ τίποτα"), για να κλείσει τα κανάλια, να πετάξει ανθρώπους εργαζόμενους στο δρόμο κλπ (κακό), δεν θα καταφέρει τίποτα, διότι οι άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα, έχουν μάθει να επιβιώνουν, θα την βρουν την άκρη, ακόμα και αν δεν δικαιωθούν δικαστικά, δεν έχουν την ψυχολογία ότι ήρθε το τέλος του Κόσμου, όπως οι απολυμένοι του δημόσιου τομέα.
   Έτσι και μοιραία, αργά ή γρήγορα, θα μείνει μόνος του, ο Παππάς και οι συν αυτώ, να βλέπουν ερτ και τα άλλα 4 "νέα" κανάλια, βυθισμένοι στην κατάθλιψη και αναρωτώμενοι τι μαλακία έκαναν...(και γιατί μειώνονται τα δημόσια έσοδα)