πόσα σουβλάκια τρως και πόσα ούζα πίνεις, με 300 δις ευρώ ;

     Σχετικά πρόσφατα, ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, αναφέρθηκαν στο που μπορεί να τρώνε τα λεφτά, που δανείζονταν και δανείζονται οι Έλληνες : ο ένας είπε, σε ποτά και γυναίκες και ο άλλος, σε ούζα και σουβλάκια...
  Καταρχάς, να πούμε ότι οι δανειστές μας, έχουν κάθε δικαίωμα να ξέρουν ή να συζητούν, που πάνε τα χρήματα, που μας δίνουν (οι πολίτες των χωρών τους, τα δίνουν, όχι οι πολιτικοί) και το λέω, επειδή οι δημοσιοκάφροι μας, δήθεν προσβλήθηκαν.
  Απλά αυτή η συζήτηση, έπρεπε να είχε γίνει ΠΟΛΛΆ χρόνια πριν, προτού φτάσει το δημόσιο χρέος μας, σε αυτά τα δυσθεώρητα ύψη και χρεοκοπήσουμε, όχι κατόπιν εορτής !
  Ασφαλώς, 330 δις (και μάλιστα μετά από μεγάλο και εξαιρετικά αμφιλεγόμενης νομιμότητας "κούρεμα") δεν μπορούν, δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν, να φαγωθούν, σε ποτά, γυναίκες, ούζα και ιδίως σουβλάκια, που είναι φθηνά, αλλού έφαγαν τα λεφτά ο Πάγκαλος και η ΤΕΡΆΣΤΙΑ παρέα του...
   Το μεγαλύτερο μέρος τους χρέους, δημιουργήθηκε, από τα εκατομμύρια των τρωκτικών, δηλαδή των Δ.Υ του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα και γενικά όσων ζουν από τα έτοιμα, από το ΓΛΚ, ήτοι για μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ και πάσης άλλης φύσεως παροχής, προς αυτούς (σε χρήμα ή σε είδος).
   Είναι απλά μαθηματικά : ένας 90χρονος σήμερα, συνταξιούχος Δ.Υ, αν υποθέσουμε ότι διορίστηκε στα 25, έχει εισπράξει, σε αυτά τα 65 χρόνια, σε μισθούς και συντάξεις, με ένα μετριοπαθή μ.ο αποδοχών τις 20.000 ευρώ, ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ευρώ (1.300.000) !
   Κάποιοι ίσως λίγα λιγότερα και κάποιοι πολύ περισσότερα (υπερτρωκτικά, τύπου βουλευτής κλπ), σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ, επί εκατομμύρια άτομα και κάπως έτσι βγαίνουν τα ΤΌΣΑ δις, που χρωστάμε, όχι με σουβλάκια και ούζα...
   Ο (αδικαιολόγητος) πλουτισμός αυτών των τρωκτικών, με κρατικό, ήτοι, εν πολλοίς, δανεικό χρήμα, το οποίο καλούνται τώρα να επιστρέψουν και (κυρίως) όσοι δεν φταίνε, σώζεται, σε μεγάλο βαθμό, κυρίως με τη μορφή ακινήτων, αυτοκινήτων και μετρητών σε τράπεζες (εσωτερικού-εξωτερικού) και στρώματα και λιγότερο σε άλλα κινητά πράγματα π.χ τιμαλφή (χθες μάθαμε ότι η λεία μιας σπείρας, μετά από 3000 μόλις κλοπές, σε σπίτια, ήταν 50 εκατομμύρια ευρώ...).
   Το μεγαλύτερο, επομένως, μέρος, των χρημάτων αυτών, πήγε στην -πάσης φύσεως- (ακριβή) κατανάλωση : εκτός από τις ως άνω αγορές, σε διακοπές, γάμους, βαφτίσεις κ.ο.κ.
    Ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, οι δημοσιοκάφροι μας, παρουσιάζουν στα δελτία τους, τους θύτες της χρεοκοπίας, ως θύματα : π.χ μας τους δείχνουν, μέσα στα ακριβά εξοχικά τους, να κλαίγονται, που δεν θα πάνε αλλού διακοπές !
    Μας δείχνουν δηλαδή, αυτούς, που ...όλη τους η ζωή ήταν διακοπές και απέκτησαν περιουσίες, μπαίνοντας σε κάποια κρατική αργομισθία να παραπονούνται και όχι εκείνους, που δεν απέκτησαν και δεν θα αποκτήσουν ποτέ, εξοχικό, αν και δουλεύουν σκληρά (αφού το Κράτος, τους παίρνει τα πάντα, πάνω από το 70% του εισοδήματός τους, για να τα δίνει στους πρώτους), ίσως δεν θα παντρευτούν, δεν θα κάνουν παιδιά ή εγγόνια, όπως εκείνοι κ.ο.κ και έτσι, άθελά τους ή μη, οι δημοσιοκάφροι και διαμορφωτές της "κοινής" γνώμης διαιωνίζουν την Αδικία και τα κακώς κείμενα...

λάθε βιώσας ; ευχαριστώ, δεν θα πάρω

   Αυτά τα έχω ξανά γράψει, αλλά μιας και είναι στην επικαιρότητα και πάλι τα ζητήματα των συμβασιούχων, τα επαναλαμβάνω.
 Πριν δώδεκα χρόνια περίπου, είχα κάνει σύμβαση με δημόσιο φορέα, με απόδειξη παροχής υπηρεσιών, εννοείται και με μικτές αποδοχές 1000 ευρώ, το μήνα, που κράτησε έναν χρόνο και κάτι (μετά από μία ανανέωση, αν θυμάμαι).
 Το αντικείμενο της ενασχόλησής μου, είχε να κάνει με τα ακίνητα, που χρησιμοποιούσε ο φορέας, έλεγχο και τακτοποίηση των τίτλων ιδιοκτησίας κλπ, ήταν σαν σύμβαση έργου, θα λέγαμε.
  Λόγω της φύσεως του αντικειμένου, αλλά και επειδή εμείς οι δικηγόροι δεν υπαγόμαστε σε καθεστώς εξαρτημένης εργασίας, ωράρια, κάρτες κλπ, πήγαινα -κυριολεκτικά- για όσο και όποτε ήθελα, στο υποτυπώδες γραφείο, που μου είχαν παραχωρήσει.
  Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι δεν έκανα, αυτό για το οποίο είχα "προσληφθεί" και επίσης, όποτε μου ζητούσε κάτι, η προϊσταμένη του τμήματος, το έφερα εις πέρας.
  Από την έρευνά μου, είχα αντιληφθεί ότι ουσιαστικά, σχεδόν όλα τα ακίνητα, που χρησιμοποιούσε ο φορέας, για 100 και πλέον έτη, ενίοτε, ήταν "στον αέρα", χωρίς ξεκάθαρους τίτλους : έτσι π.χ ενώ ένα ακίνητο, είχε παραχωρηθεί, από ιδιώτη, με διαθήκη, δεν είχε γίνει ποτέ αποδοχή κληρονομιάς και μεταγραφή αυτής, στο Υποθηκοφυλακείο !
   Όλα αυτά, τα είχα αναφέρει φυσικά, με εκθέσεις μου, γραπτές, στους αρμοδίους, αλλά και προφορικά, στο ανώτατο επίπεδο, στον διοικητικό προϊστάμενο του φορέα, αλλά ...μέναμε εκεί, στο τι πρέπει να γίνει, στο Δημόσιο υπάρχει ένα θέμα, με ...τη δράση, μένει συνήθως στις διαπιστώσεις, στις συσκέψεις κλπ.
   Για να πάρω τώρα, την επιταγή, στα τέλη του μήνα, έπρεπε να πάρω υπογραφή, από κάποιον, ο οποίος μου έλεγαν ότι "έχει δουλειά" και τον έβρισκα στο κυλικείο, να πίνει καφέ ή ούζο (αυτή ήταν η "δουλειά", που είχε δηλαδή).
   Χρόνια μετά την αποχώρησή μου, μια κυρία, δεν θυμάμαι αν ήταν συνάδελφος ή υπάλληλος, είχε εντυπωσιαστεί ίσως, από την τελική έκθεση, που είχα συντάξει και με είχε πάρει τηλέφωνο (χωρίς να ξέρει και η ίδια, γιατί)...
   Βέβαια, η πρώτη μου επαφή, με το "τι εστί Δημόσιο", ήταν, στην περίοδο της άσκησης, που είχα απασχοληθεί, για ένα διάστημα, σε νομική υπηρεσία, κρατικής ουσιαστικά, τράπεζας : στο τμήμα ήταν ένας άντρας δικηγόρος και πέντε γυναίκες και ο πρώτος έβγαζε την δεκαπλάσια δουλειά, από όσο οι άλλες μαζί...
  Από τότε λοιπόν, είχα καταλάβει, ότι το να μπω στο Δημόσιο, ως δικηγόρος, είναι κάτι που ΔΕΝ με αφορά, κάτι που δεν θέλω και δεν θα έκανα ποτέ, πράγμα που επιβεβαιώθηκε αργότερα, όταν ...υπήρχε "άκρη" να μπω, ως μόνιμος πλέον, σε άλλο δημόσιο φορέα και δεν κατέθεσα καν τα δικαιολογητικά !
   Έτσι, όταν έληξε η σύμβασή μου, με τον φορέα, για τον οποίο μίλησα εξαρχής, δεν έκατσα να παρακαλέσω κανέναν, δεν φίλησα κατουρημένες ποδιές, για να παραμείνω, απλά έφυγα και δεν ξανά κοίταξα πίσω.
   Διότι αφενός, δεν θέλω να είμαι χαραμοφάης, δηλαδή να πληρώνομαι και μάλιστα από το δημόσιο-κοινό ταμείο, χωρίς να κάνω (ή να μπορώ να κάνω, μάλλον) τίποτα και αφετέρου, θέλω η εργασία μου και οι υπηρεσίες μου, να έχουν θετικό και πρακτικό αντίκτυπο, στις ζωές των πελατών.
   Η Αλήθεια είναι αυτή : αν μπεις σε περιβάλλον αργομισθίας, θα γίνεις και εσύ αργόμισθος και να θέλεις να δουλέψεις, δεν θα μπορείς και η ζωή είναι μία και σχετικά μικρή, για να φτάσεις στα γεράματα και κοιτώντας πίσω, να αναρωτηθείς "τι έκανα στην ζωή μου" και να μην υπάρχει απάντηση, μόνον ένα κενό, να περάσεις μια ολόκληρη Ζωή, κατά το Επικούρειο "λάθε βιώσας" !

όταν τα τρωκτικά ...τρώγονται μεταξύ τους

   Το ότι κάποιοι στην Ελλάδα, θα ...σκότωναν, για να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν μια κρατική αργομισθία, είναι γνωστό και από την άποψη αυτή, ήταν απολύτως αναμενόμενα και τα σημερινά "επεισόδια", από τους συμβασιούχους των Δήμων (...και όσων άλλων συμμετείχαν).
  Για εμάς, τους τρίτους, αυτές οι καταστάσεις είναι πολύ "σουρεάλ", βέβαια περισσότερο για κλάματα είναι (για την κατάντια της χώρας, εν γένει), παρά για γέλια !
  Εκεί όπου τελειώνει η Λογική, αρχίζουν τα τεκταινόμενα στο ελληνικό Δημόσιο και πέριξ αυτού : οι διαδηλωτές, προσπάθησαν να εισβάλλουν στην Βουλή (με τι σκοπό, κανείς δεν ξέρει) και να λιντσάρουν τον Πατούλη.
  Ήτοι, στοχοποίησαν αυτούς, που κάποτε τους διόρισαν, σε μια θέση, εκ των προτέρων, περιορισμένης χρονικής διάρκειας και αυτούς, που μάχονται υπέρ τους, για τη μονιμοποίησή τους !
  Είναι σουρεαλιστικό, αφενός, ο Πατούλης, που πήγε για ψηφαλάκια, να εισπράττει μπουκαλάκια (με νερό) και αφετέρου, αυτοί, που μισθοδοτούνταν από ...το Δημόσιο και "αγωνίζονται" να παραμείνουν σε αυτό, να καταστρέφουν ...δημόσια περιουσία.
   Μπορεί να υπάρχει ως δικαιολογία, η ψυχολογία της μάζας, αλλά αυτοί, που συμπεριφέρονται ως κοινοί "χουλιγκάνοι" και εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου, δεν έχουν θέση πουθενά, πόσο μάλλον στο Δημόσιο !
  Εξίσου παρανοϊκό είναι, να διαμαρτύρονται οι συγκεκριμένοι, που δεν ανήκουν στα θύματα της χρεοκοπίας, ούτε έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται, αντί να καίνε τη Βουλή, όσοι καταστράφηκαν από πράξεις και παραλείψεις των πολιτικών (ενδεικτικά οι μικροομολογιούχοι, οι μέτοχοι των τραπεζών, οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα και ιδίως, όσοι απολύθηκαν, επειδή οι εταιρίες τους, ήταν προμηθευτές του χρεοκοπημένου Δημοσίου και δεν πληρώθηκαν ποτέ και τέλος, όσοι πληρώνουν-πληρώνουμε, παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια, προκειμένου να πληρώνονται, μεταξύ άλλων και αυτοί, που σήμερα διαμαρτύρονταν).
  Πέρα δηλαδή, από το όποιο νομικό ή πολιτικό σκέλος του πράγματος, υπάρχει και το ανθρωπολογικό και ψυχολογικό, για το οποίο έχω ξανά μιλήσει στο παρελθόν, με βάση και προσωπικές εμπειρίες.
   Με ΠΟΊΑ λογική, θα έβγαινα στο δρόμο, να καίω, να καταστρέφω ή να σκοτώνω, επειδή ο πρώην εργοδότης μου, δεν θέλει να ανανεώσει την σύμβασή μου, που έληξε, χωρίς μάλιστα να είναι υποχρεωμένος, προς τούτο ;
   Με ποια λογική, θα αγωνιζόμουν, για να παραμείνω σε έναν εργοδότη, που δεν με θέλει και σε τελική ανάλυση, σε τι διαφέρουν αυτοί, από τον τύπο, που έφαγε απόρριψη από γκόμενα και πάει συνέχεια και την ενοχλεί, της χτυπάει τα κουδούνια, κάνει αναπάντητες κλήσεις κ.ο.κ ;
   Γιατί οι άνθρωποι (θα το έβαζα και σε εισαγωγικά, για να ταιριάζει με τον τίτλο) αυτοί, έχουν τόση ανασφάλεια και τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση, ώστε να πιστεύουν ότι εκτός Δημοσίου, δεν υπάρχει ζωή και μέλλον ; (!)
   Υπάρχουν και άλλες δουλειές και καλύτερες, αν θες να δουλέψεις (αυτό μάλλον είναι και ...το κρίσιμο) και μάλιστα να αξιοποιήσεις καλύτερα, τις όποιες ικανότητες ή ταλέντα σου, οπότε εξ αντιδιαστολής, συνάγεται ότι "μάχονται", για να παραμείνουν αργόμισθοι...

οι ...μόνιμοι, γιατί απεργούν ;

    Καθώς μπαίνουμε στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, μαζί με την ζέστη, αυξάνονται και οι σωροί των σκουπιδιών, μέσα και (κυρίως) έξω από τους κάδους και η μπόχα, που αυτοί αναδύουν !
  Ο λόγος είναι ότι απεργούν, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, για λόγους, που αφορούν κάποιους άλλους, κάποιους τρίτους, τους συμβασιούχους...
 Τώρα, αν έψαχνε κάποιος την (πραγματική) αιτία της απεργίας, φαντάζομαι πως θα κατέληγε στο αυτονόητο : μετά την απομάκρυνση των συμβασιούχων, που έκαναν την ίδια ή και περισσότερη δουλειά, με τους μόνιμους και μάλιστα με μικρότερες απολαβές, οι μόνιμοι θα αναγκαστούν να εργάζονται και πάλι ...κανονικά (ήτοι, θα ξεβολευτούν).
  Στο ζήτημα των συμβασιούχων στο Δημόσιο, που είναι μία μεγάλη και ανοικτή, επί δεκαετίες, "πληγή", στην Ψωροκώσταινα, έχουμε αναφερθεί ξανά και ξανά και οι καταστάσεις το φέρνουν συνέχεια στην επικαιρότητα, αφού και οι καραγκιόζηδες οι πολιτικοί μας, δεν διδάσκονται, από τα λάθη του παρελθόντος και τις νοοτροπίες, που μας χρεοκόπησαν το 2010.
  Εξάλλου, πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, τόσο οι δήμαρχοι, όσο και άλλα πολιτικά, δηλαδή κομματικά, στελέχη, τάσσονται με το μέρος τους, για να εξασφαλίσουν μερικά ψηφαλάκια ακόμα (μέχρι και στα Δικαστήρια, καταθέτουν υπέρ τους)...
   Στο ζήτημα αυτό, επομένως, φταίνε και οι δύο πλευρές : τόσο οι βλάκες πολιτικοί, που εξακολουθούν να διορίζουν συμβασιούχους, ενώ γνωρίζουν τα προβλήματα, που θα προκύψουν (γραφικές διαμαρτυρίες, για ανανέωση συμβάσεων ή μονιμοποίηση), όσο και οι ίδιοι οι συμβασιούχοι.
  Οι τελευταίοι προφανώς, γνωρίζουν εκ των προτέρων, ότι οι συμβάσεις τους, έχουν συγκεκριμένη διάρκεια και κάποια στιγμή λήγουν και ότι εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη, αν θα τους κρατήσει ή όχι και μετά τη λήξη.
   Συνεπώς, το να θεωρούν δεδομένο ότι έχουν δίκιο ή ότι είναι υποχρεωτική η μονιμοποίησή τους, είναι πλάνη του αισχίστου είδους και αν δεν είναι πλάνη, μόνον "εκβιασμός" μπορεί να χαρακτηριστεί...
    Εδώ μάλιστα, από την στιγμή, που έχει εκδοθεί ήδη ΔΙΚΑΣΤΙΚΉ ΑΠΌΦΑΣΗ (του Ε.Σ), που ορίζει ότι όχι μόνον δεν πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται, όχι μόνον δεν ήταν νόμιμες οι προηγούμενες παρατάσεις των συμβάσεων, αλλά και ότι θα πρέπει να επιστρέψουν χρήματα, θα έπρεπε απλά, να πουν "ευχαριστώ" για την πολιτική λύση, που αναμένεται, ώστε να λάβουν τα δεδουλευμένα, έστω και να αποχωρήσουν !
    Δεν μπορεί-δεν επιτρέπεται το Κράτος και η Κοινωνία να εκβιάζονται από τον οποιονδήποτε και μάλιστα χωρίς να είναι νόμιμο, αυτό που ζητάει, ο Νόμος πρέπει να επιβάλλεται, σε κάθε περίπτωση και με όλα τα μέσα...
    Εν προκειμένω, ο πολίτης, ο κάτοικος της Αθήνας και της κάθε πόλης, που σε λίγο δεν θα μπορεί να πάει, από το ένα πεζοδρόμιο, στο άλλο, από τα σκουπίδια, δεν φταίει σε τίποτα, από την "κόντρα" εξουσίας και συμβασιούχων και όσον αφορά την απεργία ...των μόνιμων, πρέπει να εφαρμοστεί αυτό, που ορίζει το Σύνταγμα : η άμεση επίταξη των απεργών, για λόγους δημόσιας Υγείας και όχι μόνον !

εγκλήματα Ελλήνων στο εξωτερικό

    Το ζήτημα αυτό, σχετίζεται με τα τοπικά όρια εφαρμογής των (ελληνικών) ποινικών Νόμων (Ποινικού Κώδικα και λοιπών ποινικών Νόμων) και ίσως καθίσταται ολοένα πιο επίκαιρο, λόγω του πρόσφατου κύματος μετανάστευσης, αλλά και της παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης ανάπτυξης των αεροπορικών συγκοινωνιών.
  Ξεκινώντας αντίστροφα, να πούμε ότι οι ποινικοί μας Νόμοι, εφαρμόζονται σε πράξεις, που τελούνται στην ελληνική επικράτεια, άσχετα από την ιθαγένεια του δράστη (Έλληνας ή αλλοδαπός).
  Κάτι, που ίσως γνωρίζουν αρκετοί, είναι ότι ελληνικό έδαφος, θεωρούνται και τα ελληνικά πλοία ή αεροσκάφη, όπου και αν βρίσκονται (πράγμα σημαντικό, λόγω της κυριαρχικής μας θέσης, στην παγκόσμια ναυτιλία και της ανάπτυξης των αεροπορικών μεταφορών, όπως είπαμε), εκτός αν υπάρχει κάποιος κανόνας διεθνούς Δικαίου, που ορίζει ως εφαρμοστέο, τον αλλοδαπό Νόμο.
   Σημαντικό επίσης, είναι, ότι, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης του διαδικτύου και των επικοινωνιών, προστέθηκε διάταξη, σχετικά πρόσφατα, που ορίζει πως, όταν το έγκλημα τελείται μέσω διαδικτύου ή άλλων μέσων επικοινωνίας, τόπος τέλεσης είναι (και) η ελληνική επικράτεια, εφόσον παρέχεται πρόσβαση, στα συγκεκριμένα μέσα, εδώ, ανεξάρτητα, από που είναι εγκατεστημένα (έτσι π.χ ο παράνομος διαδικτυακός τζόγος, από άλλες, τρίτες, χώρες).
  Για να έρθουμε τώρα, στο βασικό μας θέμα, τα εγκλήματα των Ελλήνων στο εξωτερικό (ή "στην αλλοδαπή", όπως λέει ο Νόμος), τιμωρούνται από τους δικούς μας ποινικούς Νόμους, εφόσον όμως, η πράξη είναι αξιόποινη και σύμφωνα με το Δίκαιο, της χώρας, όπου τελέστηκε.
   Να διευκρινίσουμε, ότι, μιλάμε για πλημμελήματα και κακουργήματα, κατά βάση, διότι τα πταίσμα διώκονται, μόνον κατ' εξαίρεση, ενώ για τα πλημμελήματα, απαιτείται έγκληση του παθόντος ή αίτηση της κυβέρνησης της αλλοδαπής χώρας.
   Οι ελληνικοί ποινικοί Νόμοι, εφαρμόζονται μάλιστα και σε αλλοδαπούς, που διαπράττουν, σε ξένη χώρα, έγκλημα, σε βάρος Έλληνα πολίτη, με τους ίδιους όρους.
   Τώρα, το ζήτημα που ίσως "καίει" περισσότερο, είναι τι γίνεται στην περίπτωση, που ημεδαπός, διώχθηκε για έγκλημα σε αλλοδαπή χώρα, από τις Αρχές εκείνης, αν δηλαδή μπορεί να διωχθεί ΚΑΙ εδώ !
    Η ποινική δίωξη, για πράξη που τελέστηκε στην αλλοδαπή, αποκλείεται, αν ο υπαίτιος δικάστηκε, εκεί και αθωώθηκε ή σε περίπτωση καταδίκης, εξέτισε την ποινή του ή αν χρειάζεται έγκληση για την δίωξη και δεν υποβλήθηκε (σύμφωνα με τον αλλοδαπό Νόμο) ή αν το αδίκημα ή η ποινή παραγράφηκαν (ή χαρίστηκε), πάντα σύμφωνα με τον αλλοδαπό Νόμο.
    Η γενική αυτή διάταξη, ωστόσο, έχει και κάποιες εξαιρέσεις, ήτοι υπάρχουν αδικήματα-εγκλήματα, συγκεκριμένα-αναφερόμενα δηλαδή, στον ποινικό μας Κώδικα, για τα οποία, μπορεί να ασκηθεί δίωξη και να επιβληθεί ποινή, ακόμα και αν έχουν ήδη διωχθεί στην αλλοδαπή (ένα παράδειγμα, ο σεξοτουρισμός, με θύματα ανήλικους) !
    Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν επιβληθεί ποινή, από ελληνικό Δικαστήριο, αφαιρείται η ποινή, που εκτίθηκε, ολικά ή μερικά, στην αλλοδαπή.
     Τέλος, δίνεται η δυνατότητα, σε ελληνικό Δικαστήριο, να επιβάλλει παρεπόμενες ποινές ή μέτρα ασφαλείας, σε βάρος Ελλήνων, που καταδικάστηκαν ή και αθωώθηκαν, στην αλλοδαπή, εφόσον, εννοείται, προβλέπονται αυτά, από το δικό μας ποινικό Δίκαιο.

pure madness

     Επέλεξα έναν αγγλικό όρο, από το "100% αγνή, αυθεντική, τρέλα", επειδή νομίζω ότι αποδίδει καλύτερα το νόημα, για όσα βιώνουμε, στην Κολομβία των Βαλκανίων και στον τομέα μας, στον τομέα της "δικαιοσύνης", δηλαδή.
  Από χθες, κάνει το γύρο του διαδικτύου, η "είδηση" ότι το Εφετείο δικαίωσε έγκυο (ή λεχώνα) γυναίκα, που απολύθηκε παράνομα, ενάντια δηλαδή στις ειδικές, προστατευτικές, διατάξεις του Νόμου, για αυτήν την κατηγορία εργαζομένων.
  Η λεπτομέρεια, που κάνει τη διαφορά, είναι πως η συγκεκριμένη, ήταν συμβασιούχος του Δημοσίου και μάλιστα είχε παραταθεί παράνομα η σύμβασή της.
  Προκειμένου να την δικαιώσει, το Δικαστήριο και ορθώς, "θυμήθηκε-ξέθαψε" την έννοια της "σχέσης εργασίας" : όταν, για κάποιο λόγο, δεν είναι έγκυρη η σύμβαση εργασίας, τότε υφίσταται "σχέση εργασίας" και ο παράνομα-παράτυπα απασχολούμενος, έχει ΤΑ ΊΔΙΑ ακριβώς δικαιώματα, όπως και ο νόμιμα απασχολούμενος (π.χ άκυρη είναι η σύμβαση εργασίας σερβιτόρου, όταν δεν έχει βιβλιάριο υγείας ή του οδηγού, που δεν διαθέτει δίπλωμα οδήγησης, της αντίστοιχης κατηγορίας).
   Η απόφαση αυτή (λογικά εκδόθηκε από γυναίκες, χωρίς να έχει μεγάλη σημασία αυτό), όπως είπα, είναι ΣΩΣΤΉ, ωστόσο κάνει τα μυαλά μας να πονάνε, αν αναλογιστούμε, ότι δεν αναγνωρίζεται, αντίστοιχα, η "σχέση εργασίας" αυτή, σε όσους διορίστηκαν με πλαστά έγγραφα, στο Δημόσιο, με συνέπεια οι τελευταίοι, να διώκονται και να φυλακίζονται ως κακούργοι !
   Ενώ δηλαδή αναγνωρίζεται το έλασσον, ήτοι η προστασία εγκύου συμβασιούχου, με παράνομα ανανεωμένη σύμβαση (σχετικό και αυτό), δεν αναγνωρίζεται το μείζον, το ΒΑΣΙΚΌ και θεμελιώδες δικαίωμα, κάθε εργαζόμενου (έγκυρα ή άκυρα), ήτοι η αξίωση για μισθό...
   Αυτό έχει ως συνέπεια, οι απασχολούμενοι με "σχέση εργασίας",  στο Δημόσιο, επειδή η σύμβασή τους πάσχει, καθώς έκαναν χρήση προσόντων, που δεν διέθεταν πραγματικά, να θεωρούνται "καταχραστές", ότι ο μισθός τον οποίο ΔΙΚΑΙΟΎΝΤΑΝ απόλυτα, αποτελεί "παράνομο όφελος" και να τους επιβάλλονται πολυετείς καθείρξεις, με νομικές "κατασκευές", περί απάτης κλπ !
   Και φυσικά, δεν μπορεί να έχει σημασία, είναι τελείως αδιάφορο, δηλαδή, ποιος ευθύνεται, για το "άκυρο" της σύμβασης εργασίας, αν ευθύνεται ο εργαζόμενος ή ο εργοδότης, σημασία έχει μόνον το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌ ΓΕΓΟΝΌΣ της ύπαρξης σχέσεως εργασίας και της πραγματικής επίσης προσφοράς αυτής (δηλ. της εργασίας), την οποία ο εργοδότης δέχεται και απολαμβάνει, αδιαμαρτύρητα και άσχετα πάλι, αν και ο ίδιος γνωρίζει ή όχι, "το άκυρο" της σύμβασης.
   Εκεί όμως, που η τρέλα "χτυπάει κόκκινο", εκεί όπου το πράγμα τερματίζει είναι, όταν αναλογιστείς, ότι τις δύο αυτές αντιφατικές, ουσιαστικά, αποφάσεις, εκδίδουν ΟΙ ΊΔΙΟΙ διχαστές (διχαστές, επειδή, με τις αποφάσεις τους, διχάζουν, αντί να ενώνουν και χρησιμοποιούν 2 μέτρα και 2 σταθμά, σε ίδιες περιπτώσεις)...
    Εξ όσων γνωρίζαμε ως τώρα, οι δικαστές, της αστικής Δικαιοσύνης, δικάζουν και τις ποινικές υποθέσεις, δεν υπάρχουν άλλοι δικαστές, για τα ποινικά και φανταστείτε το μέγεθος της παράνοιας, αν κάποιος/α από αυτούς, που εξέδωσαν την απόφαση, για την έγκυο, έχει καταδικάσει, σε κάθειρξη, άτομο, που εργάστηκε, με πλαστό τίτλο-έγγραφο, στο Δημόσιο (δηλαδή με σχέση -και όχι έγκυρη σύμβαση- εργασίας) !
    Μετά και από αυτό, επειδή είναι σημαντικό, όπως ειπώθηκε, ότι η απόφαση αφορά τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και όχι τον ιδιωτικό (όπου και εκεί, όμως, ισχύουν τα ίδια), δεν έχει απομείνει πλέον κανένα φύλλο συκής, ούτε πρόσχημα, για την συνέχιση των ποινικών διώξεων, όσων διορίστηκαν στο Δημόσιο, με πλαστά (και έχει παρέλθει η 5ετία της πλημμελημματικής πλαστογραφίας, που έχουν διαπράξει και μόνον).
   Αντίστοιχα, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος και γρήγορα, είτε δικαστικός, είτε νομοθετικός, ώστε να βγουν από τις φυλακές, όσοι τυχόν είναι μέσα, για αυτό το λόγο και να αποζημιωθούν νόμιμα, όπως προβλέπεται, στις δικαστικές πλάνες.
   Αν ήθελε κάποιος, να βουτήξει ακόμα βαθύτερα στο λαβύρινθο της παράνοιας, θα λέγαμε ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο (άλλοι δικαστές αυτοί), σύμφωνα και με πρόσφατη απόφασή του, όχι μόνον δεν θα δικαίωνε την έγκυο, αλλά θα της ζητούσε να επιστρέψει και λεφτά (ερμηνεία φυσικά, που αποδοκιμάζουμε) !
   Ενόψει (και) των παραπάνω, θεωρώ, ότι όσοι φεύγουν, από αυτή τη χώρα, δεν είναι "προδότες", όπως είπε πρόσφατα κάποιος κομμουνιστής, αλλά λογικοί άνθρωποι, που δεν αντέχουν να ζουν υπό καθεστώς τρέλας και παράνοιας, στο οποίο θα υποβάλλονταν εδώ, ακόμα και από μορφωμένους ανθρώπους, όπως οι δικαστές.

γραφικοί σίγουρα, όμως και τι άλλο ;

   Κάθε τόσο, οι αργόμισθοι του Δημοσίου, μας αναγκάζουν να ασχοληθούμε μαζί τους, με τις "πρωτότυπες", δηλαδή γραφικές, διαμαρτυρίες τους (χτισίματα εισόδων και καταλήψεις Υπουργείων, δηλαδή δημόσιων κτιρίων, που θα έπρεπε να είναι προσβάσιμα σε όλους).
  Όταν ο "σεκιουριτάς" των 600 ευρώ το μήνα, τους υπενθύμισε ότι αυτό που κάνουν, είναι και παράνομο, τον προπηλάκισαν και κόντεψαν να τον λιντσάρουν...
  Καταρχάς, τόσο η ΠΟΕΔΗΝ, όσο και οι άλλοι, που κάθε τρεις και λίγο, είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται, επειδή τάχα δουλεύουν σκληρά και δεν αμείβονται καλά, πρέπει να καταλάβουν το αντιφατικό και οξύμωρο του πράγματος : πότε ακριβώς δουλεύουν και πότε είναι στις Υπηρεσίες τους, αφού πιο συχνά τους βλέπουμε σε διαμαρτυρίες, πορείες κλπ ;
  Ακόμα πιο οξύμωρο και παράδοξο, όμως, είναι να καταλαμβάνουν τα Υπουργεία, όσοι έχουν πολύ καλά (για τα δεδομένα της μετά την χρεοκοπία εποχής) αμειβόμενες, δημόσιες, αργομισθίες και να μην φαίνονται πουθενά, οι δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, που μπορεί να μην έχουν κάνει, ούτε ένα μεροκάματο, ακόμα και για τρία ή περισσότερα χρόνια και θα είχαν κάθε λόγο, όχι μόνον να τα καταλάβουν, αλλά και να τα κάψουν.
  Από τα αιτήματα της ποεδην, ξεχώρισα το : "προσλήψεις στο ΕΚΑΒ", διότι εξηγεί, εν πολλοίς και πως χρεοκόπησε η Ψωροκώσταινα.
  Το ΕΚΑΒ, μία μόνο δημόσια υπηρεσία, μισθοδοτεί, μέσω των φόρων μας, κάθε μήνα, περί τις 4000 άτομα, ήτοι μία μικρή κωμόπολη και νομίζω ότι λίγα δεν τα λες...
  Το γεγονός, ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν, όπως τα σκυλιά και μάλιστα κυριολεκτικά, στους δρόμους (πιο πρόσφατα κρούσματα, σε Χαλκιδική και Σαντορίνη, ήτοι σε δύο άκρως τουριστικές περιοχές), αβοήθητοι, με τα ασθενοφόρα, να μην φθάνουν ποτέ ή ...μετά από 1,5 ώρα, δεν μπορεί -αντικειμενικά- να οφείλεται στο γεγονός, ότι οι 4.000 είναι λίγοι.
  Οι αιτίες, πρέπει να αναζητηθούν, μάλλον αλλού : στο ότι πολλοί είναι αποσπασμένοι σε βο(υ)λευτικά και άλλα κομματικά γραφεία, στο ότι το 1/3, σχεδόν, έχει πάρει χαρτί από γιατρό, ότι δεν ...μπορεί να σηκώνει βάρος, στο ότι θέλουν όλοι να βρίσκονται σε πόλεις, για να περιφέρονται στα "malls" και δεν πάνε σε απομακρυσμένα μέρη και γενικά στις γνωστές, αλλά μη αντιμετωπιζόμενες, παθογένειες του ελληνικού Δημοσίου, εδώ και 40 χρόνια !
  Σημαντικό ρόλο, φυσικά, παίζει και η "εκκωφαντική" και προκλητική σιωπή των Εισαγγελέων, μπροστά σε αυτόφωρα πλημμελήματα (τουλάχιστον), ήτοι η ατιμωρησία, που διαιωνίζει αυτές τις νοοτροπίες της "λούφας" και της αποφυγής να κάνει ο υπάλληλος, αυτό, για το οποίο πληρώνεται, από τον (άγρια και άσχημα) φορολογούμενο...
  Θα αρκούσε, θεωρώ, μία και μόνον αυτεπάγγελτη δίωξη, σε πολλά βέβαια επίπεδα, μέχρι και τον Υπουργό, για να λειτουργήσει το ΕΚΑΒ, όπως θα έπρεπε (τουλάχιστον, για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστεί και πάλι η δίωξη και ο "μπαμπούλας" Εισαγγελέας), αλλά οι Εισαγγελείς, κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά, μπροστά στις ζωές που χάνονται άδικα, περιμένοντας μάταια ασθενοφόρο, εν μέση οδώ.
   Μόνον με τους σεισμολόγους, τα έβαλαν, που δήθεν προκαλούσαν πανικό στον κόσμο, προβλέποντας νέους σεισμούς και μόνον κατόπιν "παραγγελίας" από Υπουργό (για τέτοια υποτέλεια, μιλάμε) !
   Αυτό με τα υποτιθέμενα "κενά", σε δημόσιες Υπηρεσίες, είναι, τις περισσότερες φορές, μια μεγάλη απάτη, η αλήθεια συνήθως είναι αυτή, ότι οι Υπηρεσίες έχουν -και με το παραπάνω- προσωπικό, απλά το τελευταίο δεν κάνει τίποτα, έχει βρει τρόπους να "λουφάρει", με την ανοχή και τις "ευλογίες" όλων, με συνέπεια να δημιουργείται μια επίπλαστη και δήθεν ανάγκη, για νέες προσλήψεις, η οποία, ακόμα και αν ήταν υπαρκτή, θα μπορούσε να καλυφθεί, μέσω εσωτερικών μετακινήσεων.

δεν μπορεί να επιτρέπεται το μείζον και όχι το έλασσον

    Καθώς τελευταία χειρίζομαι μια ποινική υπόθεση Πταισματοδικείου, για αδίκημα, που τιμωρείται με πρόστιμο, μου γεννήθηκε η εύλογη απορία (καθώς είχα ασχοληθεί ελάχιστα με Πταισματοδικεία, στο παρελθόν), αν η ποινή αυτή, μπορεί να ανασταλεί ή όχι.
  Στις σχετικές διατάξεις του ΠΚ, περί αναστολής, δεν αναφέρεται τίποτα για πρόστιμα και χρηματικές ποινές, γίνεται λόγος μόνον, για ποινές "στερητικές της ελευθερίας", οπότε με βάση το γράμμα του Νόμου, δεν επιτρέπεται.
  Αυτό βέβαια, ούτε λογικό, ούτε δίκαιο φαντάζει, το να παίρνει κάποιος αναστολή, σε πολύμηνες ποινές φυλάκισης και όχι για ένα πρόστιμο, δηλαδή να επιτρέπεται η αναστολή της ποινής, σε σοβαρότερα αδικήματα, με μεγαλύτερες ποινές και όχι σε ελαφρύτερα πταίσματα, με μικρότερες ποινές, όταν φυσικά έχει και τις λοιπές προϋποθέσεις.
 Ο παραλογισμός μεγαλώνει, αν σκεφτεί κανείς, ότι σε αρκετές περιπτώσεις πλέον, προβλέπεται ΚΑΙ ποινή φυλάκισης ΚΑΙ χρηματική ποινή, οπότε είναι οξύμωρο, να αναστέλλεται η πρώτη και όχι η δεύτερη, δηλαδή ποινές, που επιβλήθηκαν με την ίδια απόφαση και στον ίδιο κατηγορούμενο !
  Η μόνη "λογική" που μπορεί να εξηγήσει αυτό τον παράλογο και παράνομο διαχωρισμό των ποινών, που αναστέλλονται, είναι η "εισπρακτική λογική", η προσπάθεια να μπαίνει από παντού, φρέσκο και μετρητό χρήμα, στα τρύπια και μονίμως άδεια, κρατικά ταμεία...
   Είναι σαφές, ότι το πλαίσιο των αναστολών, χρήζει επανεξέτασης, ότι το κενό αυτό, πρέπει να καλυφθεί και να ενταχθούν στο σχετικό καθεστώς και οι χρηματικές ποινές και τα πρόστιμα.
   Εξάλλου, οι χρηματικές αυτές επιβαρύνσεις, μπορεί ενίοτε, να είναι σκληρότερες και από μία ποινή φυλάκισης, όταν π.χ οι μισθοί και οι συντάξεις, είναι 500 ευρώ το μήνα, ένα πρόστιμο 3.000 ευρώ, ουσιαστικά, οδηγεί σε μια χειρότερη μορφή "δουλείας" !
   Η κάλυψη του κενού, δέον να γίνει νομοθετικά, εφόσον οι δικαστές, δεν μπορούν, όπως αποδεικνύεται, να αποποιηθούν τον ρόλο του εισπράκτορα, τον οποίο τους έχει επιφυλάξει η Πολιτεία, είτε άμεσα, επιβάλλοντας τα πρόστιμα κλπ, είτε έμμεσα, ως "μπαμπούλες" (πλήρωσε, για να μην πας φυλακή)...
    Διότι, αν ήθελαν και αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, οι δικαστές, θα μπορούσαν να βρουν τη "νομική φόρμουλα", ώστε να αναστέλλονται οι, πάσης φύσεως, χρηματικές ποινές, μαζί με τις άλλες και χωρίς ρητή νομοθετική πρόβλεψη.
    Τι να περιμένεις όμως, από αυτούς, όταν κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια, σε ακόμα μεγαλύτερες παρανομίες, που λαμβάνουν χώρα, επί σειρά ΠΟΛΛΏΝ ετών ;
   Αναφέρομαι στο γνωστό θέμα, των επιβαλλόμενων προσαυξήσεων, άνω του 100%, από ένα Κράτος απατεώνα-τοκογλύφο, τόσο στις χρηματικές ποινές, όσο και στα ποσά εξαγοράς των ποινών φυλάκισης !
    Με απλά λόγια, "τρως" μια χρηματική ποινή ή πρόστιμο 500 ευρώ, στο ακροατήριο και μέχρι να πας, στο δημόσιο ταμείο, που μπορεί να απέχει λίγα μέτρα, ακόμα εντός του ίδιου κτιρίου, το ποσόν έχει ξεπεράσει τα 1000...
    Με αυτόν τον τρόπο π.χ, αν η ποινική διάταξη προβλέπει πρόστιμο έως 3000 ευρώ και επιβληθεί το ποσόν των 2000 ευρώ, τα ...πλέον των 4000 ευρώ, που τελικά θα πληρώσεις, είναι προφανές, ότι ΥΠΕΡΒΑΊΝΕΙ ακόμα και το ανώτατο όριο, που θέτει ο Νόμος !
   Αντίστοιχα, αν "φάω" ένα μήνα φυλάκισης, εξαγοράσιμο προς 5 ευρώ ημερησίως και πληρώσω, αντί για 150 ευρώ, 300, αυτόματα, αυτό ισοδυναμεί με ποινή δύο μηνών φυλάκισης, δηλαδή σαν να εξαγοράζεις ποινή ΔΙΠΛΆΣΙΑ, από εκείνη, που επιβλήθηκε, σαν να σου διπλασιάζει την ποινή ...ο Έφορος.
    Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στην Ψωροκώσταινα, επί πάρα πολλά έτη, δεν έχει αντιδράσει κανείς, ούτε Δικαστήρια, ούτε Δικηγορικοί Σύλλογοι, ούτε φορείς προστασίας των ανθρώπινων Δικαιωμάτων, ΟΥΔΕΊΣ, μπροστά στην ανάγκη, όπως είπαμε, να μπαίνει χρήμα, στα τρύπια και μονίμως άδεια, κρατικά ταμεία, με ...οποιοδήποτε (παράνομο και εκβιαστικό) τρόπο, ακόμα και με μεθόδους της χειρότερης μαφίας !

ένα από τα τελευταία οχυρά του ελληνικού σοβιετισμού

     Η Δ.Ε.Η, φαινομενικά, είναι μια επιχείρηση, μια ανώνυμη εταιρία, που παράγει και πουλάει ηλεκτρικό ρεύμα, υπό κρατικό-δημόσιο έλεγχο, βέβαια και με συνθήκες μονοπωλίου, το οποίο όμως έχει ήδη αρχίσει να σπάει.
 Σε ένα ρεπορτάζ, είχε λεχθεί ότι η Βίκυ Σταμάτη, έφυγε από το χωριό της και επισκέφθηκε τον Άκη, που ήταν Υπουργός Άμυνας, για να την διορίσει στο Δημόσιο και εκείνος την έβαλε στην Δ.Ε.Η (όχι δηλαδή στο Υπουργείο του...).
 Ακόμα και αν δεν είναι ακριβές αυτό, η ιστορία αυτή, θα μπορούσε να είναι 100% αληθινή, καθώς σε ΔΕΚΟ και στον λεγόμενο "ευρύτερο δημόσιο τομέα", όπου -υποτίθεται- υπάρχει αυτοδιοίκητο (...με ξένα όμως χρήματα), ήταν περισσότερο εύκολα τα ρουσφέτια και οι προσλήψεις "από το παράθυρο", από ότι σε Υπουργεία και γενικά στο "στενό" Δημόσιο.
  Η Δ.Ε.Η στη μεταπολίτευση, έγινε ένα από τα κύρια χωνευτήρια, εξαγοράς ψήφων (και συνειδήσεων), εφόσον άλλωστε η σοβιετικού τύπου "ανάπτυξη" των σοσιαληστών, όλων των κομμάτων, έκλεινε ή κρατικοποιούσε τα κανονικά-ιδιωτικά εργοστάσια και προσπαθούσε να τους "βολέψει" όλους, στο Δημόσιο.
  Κάποιοι μιλάνε για "κατάρρευση" της Δ.Ε.Η σήμερα, μετά και την κατολίσθηση στο Αμύνταιο (ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος), τα τεράστια φέσια (κυρίως από ...άλλους δημόσιους φορείς, όπως πάντα) και το έστω και δειλό "άνοιγμα" της αγοράς, την εμφάνιση ανταγωνιστών, που παίρνουν πελάτες.
  Την ίδια στιγμή και μετά από τόσα πολλά χρόνια λειτουργίας και με μεγάλα κέρδη, στο παρελθόν, μαθαίνουμε "από μέσα", ότι υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για "μπλακ άουτ", ότι δεν είμαστε επαρκείς, τα νησιά τώρα παλεύουν να τα συνδέσουν με το δίκτυο και γενικά είναι προφανές, ότι οι περασμένες (διορισμένες, με κομματικά κριτήρια) Διοικήσεις, είχαν το νου τους, σε άλλα πράγματα, από αυτά, που θα έπρεπε.
  Άσχετα αν μπορεί να χρεοκοπήσει η Δ.Ε.Η ή όχι, η οποία "λειτουργεί", όπως μια δημόσια υπηρεσία (χωρίς κοινή Λογική, δηλαδή), βγάζουν πολύ γέλιο, οι εκάστοτε ανακοινώσεις της Διοίκησής της !
   Έτσι π.χ οι τρισκατάρατοι και βδελυροί και "κακοί" ιδιώτες επενδυτές, τους οποίους δεν ήθελαν, ειδικά οι συνδικαλιστές, ούτε να ακούν, έγιναν ξαφνικά καλοδεχούμενοι, προκειμένου να βάλουν τα ωραία τους λεφτά, τώρα, που η Δ.Ε.Η έχει ταμειακά προβλήματα και δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει επενδύσεις, με ίδια κεφάλαια...
   Επίσης, πολύ πρόσφατα, ακούστηκε η λέξη "αξιολόγηση" (που είναι και το συντομότερο ανέκδοτο, όταν μιλάμε ...για Δημόσιο) του προσωπικού : ένας γνωστός, με πατέρα συνταξιούχο της Δ.Ε.Η (τυχαίο ;), διορίστηκε σε θυγατρική εταιρία, ως απόφοιτος Τ.Ε.Ι, έβγαλε το Πολυτεχνείο, μαθαίνω, όντας υπάλληλος και μια μέρα, απαντώντας στο πρώτο sms, που του έστειλα, έπαθα σοκ, καθώς είχε κάνει δύο χτυπητά ορθογραφικά λάθη, σε μία και μόνον πρόταση.
  Το σημερινό "χτύπημα", έχει να κάνει με την καταστροφή στο Αμύνταιο, όπου, λέει, θα συσταθεί επιτροπή με ...οκτώ μέλη (ανάμεσά τους και κάποιος, που έλεγε ότι όλα είναι Οκ), για να διερευνήσουν τα αίτια, όταν το πρόβλημα ήταν γνωστό, εδώ και χρόνια και δεν έκαναν τίποτα, για να το επιλύσουν.
  Και φυσικά, εκτός από τους Εισαγγελείς, που δεν ακουμπούν και δεν ψάχνουν άλλους "συναδέλφους" Δ.Υ, όπως οι της Δ.Ε.Η, για τυχόν ποινικές ευθύνες, που ένα χωριό ολόκληρο ξεσπιτώθηκε και προκλήθηκαν ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, σε τρίτους, αλλά και στην ίδια την "επιχείρηση" (αν κλέψει κάποιος καλώδια της Δ.Ε.Η, αξίας ...150.001 ευρώ, μπορεί να φάει ισόβια) δεν υπάρχει καν, η στοιχειώδης ευθιξία, για παραιτήσεις (εκούσιες ή και ...ακούσιες).

δειλοί και (άρα) υποτελείς

    Το ανοσιούργημα των φιλολόγων-εξεταστών-Δ.Υ, να διαστρεβλώσουν το κείμενο Έλληνα λογοτέχνη, στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, επειδή περιείχε "κακές" (για αυτούς ή τα "αφεντικά" τους) λέξεις, αποτελεί σοβαρό θέμα, όσο και αν έγινε προσπάθεια να υποβαθμιστεί.
 Το "επιχείρημα" ότι έχει ξαναγίνει ή συνηθίζεται (το έγκλημα αυτό), ασφαλώς ...δεν αποτελεί επιχείρημα, ενώ μόνο γέλιο, προκαλεί ο ισχυρισμός, ότι σκοπός ήταν η διευκόλυνση των εξεταζομένων.
 Από ενέργειες, σαν αυτές, φαίνεται πόσο "προσεκτικοί" είναι οι Δ.Υ, για να μην ...δυσαρεστήσουν τους προϊσταμένους τους, ακόμα και όταν τα λόγια αυτά, δεν ανήκουν στους ίδιους, αλλά σε τρίτους (στον Θεοτοκά, εν προκειμένω).
 Αν θεωρείς ότι το κείμενο, προσβάλλει τον Πρωθυπουργό, που ψήφισες ή σε επανέφερε στην αργομισθία σου, τότε μην το βάζεις καθόλου, είναι, χίλιες φορές, προτιμότερο, από το να προσβάλλεις έτσι έναν λογοτέχνη και να αλλοιώνεις τα γραφόμενά του !
  Ως καθηγητές και μάλιστα φιλόλογοι, οφείλουν να ξέρουν τι σημαίνει "πνευματική ιδιοκτησία", πως προστατεύονται τα πνευματικά έργα και ότι η προσβολή τους, επισύρει αστικές και ποινές συνέπειες και όχι να λένε "δεν τρέχει τίποτα", να υποβαθμίζουν ένα τόσο σοβαρό γεγονός.
  Θα περίμενε κανείς, από καθηγητές, να έχουν περισσότερη ελεύθερη σκέψη, ώστε να την μεταδώσουν και στους μαθητές και όχι να προσέχουν μήπως δυσαρεστήσουν κάποιον προϊστάμενο, όπως π.χ οι υπάλληλοι των καναλιών της κρατικής προπαγάνδας.
  Φοβούνται ακόμα και να μεταδώσουν αυτούσια τα λόγια ενός άλλου, από κόμπλεξ ότι μπορεί να θεωρούν δικά τους, τόσο φοβισμένοι είναι και το ερώτημα είναι, τι χαρακτήρες μπορούν να διαμορφώσουν και τι σόι παιδεία να διδάξουν, στους νέους.
  Δεδομένου ότι, σύμφωνα και με τον Περικλή, ελεύθερο (είναι μόνον) το εύψυχον, εύκολα συνάγεται ότι δεν είναι ελεύθεροι και οι θλιβερές υπάρξεις τους, θα μας ήταν αδιάφορες, αν δεν βρίσκονταν σε θέσεις, όπου επηρεάζονται και άλλοι και δη νέοι.
   Η μόνη δυσκολία στο πρωτότυπο κείμενο του Θεοτοκά, ήταν η λέξη "κούφος", επειδή είναι αρχαίας προέλευσης και θα μπορούσε απλά, να υπάρχει σε παρένθεση η μετάφραση ("ανόητος"), καμία άλλη αλλαγή, δεν είναι ανεκτή και για κανέναν λόγο (ή δικαιολογία...).
   Ως προς την ουσία τώρα, των γραφομένων, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι ένας ξυλουργός, που δίνει σχήμα και μορφή στο ξύλο, με την χειρωνακτική εργασία του, μπορεί να αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού, από ένα πρύτανη ή έναν Πρωθυπουργό (μην ξεχνάμε ότι Ο Ίδιος Ο Χριστός, υπήρξε "γιος" ενός ξυλουργού, του Ιωσήφ).
  Δε μιλάμε γενικά, για τους πρυτάνεις ή τους Πρωθυπουργούς, αλλά μόνον για όσους μπορεί να είναι "κούφοι" ή "κακοί".
  Κούφος, μπορεί να είναι ο Πρύτανης π.χ, όταν έχει ξεχάσει-εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή του ιδιότητα και έχει μεταβληθεί σε αμιγώς διοικητικό όργανο, με πολιτικές ενίοτε βλέψεις, να γίνει και βο(υ)λευτής, όταν καταχράται κοινοτικά κονδύλια ή έχει διορίσει όλο του το σόι, στο Πανεπιστήμιο και γενικά, όταν για αλλού ξεκίνησε και αλλού καταλήγει...
  Αντίστοιχα, κακός, μπορεί να είναι ένας Πρωθυπουργός, όταν λέει συνέχεια ψέματα, όταν είναι λαϊκιστής, όταν δεν έχει εμπειρίες ζωής, όχι μόνον επαγγελματικές, όταν υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και όχι της πατρίδας-συνόλου κ.ο.κ
  Ουσιαστικά, ο Θεοτοκάς, πολλά χρόνια πριν, περιγράφει καταστάσεις, που δυστυχώς είναι τραγικά επίκαιρες, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα και η "πρακτική" των καθηγητών-εξεταστών, να στρουθοκαμηλίζουν και να "κόβουν" ό,τι δεν ηχεί ευχάριστα, σε κάποιους, απλά διαιωνίζει αυτές τις καταστάσεις...
   

ζητήματα από την ασφάλιση αυτοκινήτου

   Το θέμα αυτό, είναι στην επικαιρότητα πάλι, επειδή ακούγεται πως το μόρφωμα που λέγεται "ελληνικό Κράτος" ...αποφάσισε να ελέγξει ποια αυτοκίνητα είναι ανασφάλιστα και να επιβάλλει στους "ξεχασιάρηδες" ένα "παράβολο", ύψους 250 ευρώ.
  Αυτό μάλιστα είναι ανεξάρτητο, από τυχόν διοικητικά πρόστιμα ή ποινικές κυρώσεις, που μπορεί να επιβληθούν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όπως θα δούμε παρακάτω.
  Βέβαια, στην Κολομβία των Βαλκανίων, όπου πληρώνουν μόνον τα "κορόιδα" και ακόμα και τέως Υπουργοί πιάστηκαν να κυκλοφορούν με πλαστές πινακίδες, για να αποφύγουν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους (τέλη κυκλοφορίας κλπ), μαθαίνουμε ότι το "σύστημα" κάνει και λάθη και εμφανίζει π.χ ως ανασφάλιστα, οχήματα, για τα οποία έχουν κατατεθεί οι πινακίδες...
  Εδώ ανοίγουμε παρένθεση, για να επαναλάβουμε ότι κάθε όχημα, πρέπει να είναι ασφαλισμένο, ακόμα και αν δεν κινείται, βρίσκεται π.χ επί μακρόν σε γκαράζ ή συνεργείο, μόνον η επίσημη θέση του, σε "ακινησία", μέσω κατάθεσης πινακίδων, αίρει την υποχρέωση ασφάλισης.
  Επίσης, η Ψωροκώσταινα έχει εξαιρέσει από την υποχρέωση ασφάλισης τα ...κρατικά αυτοκίνητα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως αν ένα όχημα του Δημοσίου, προκαλέσει ζημιά, δεν ευθύνεται το Δημόσιο, σε πλήρη αποζημίωση του ζημιωθέντος, όπως θα έκανε και μια ασφαλιστική εταιρία.
   Όσον αφορά τώρα τις ποινικές κυρώσεις, η θέση σε κυκλοφορία ανασφάλιστου οχήματος, έχει πάψει (από το 2010) να αποτελεί πλημμέλημα, που τιμωρούνταν με ποινές φυλάκισης και είναι πλέον πταίσμα, που τιμωρείται με πρόστιμο έως 3.000 ευρώ (με μια μικρή επιφύλαξη, διότι στην Ελλάδα, δεν είναι πάντα εύκολο, να μάθεις τι τελικά ισχύει, με τις ...αλλαγές επί αλλαγών στους Νόμους, κάθε τόσο).
  Οι διοικητικές κυρώσεις, τώρα, συνίστανται σε αφαίρεση της άδειας οδήγησης του οδηγού και της άδειας κυκλοφορίας του οχήματος, για έξι μήνες (της άδειας του αυτοκινήτου, μάλιστα, για 2 χρόνια, αν υπάρχει εμπλοκή σε ατύχημα) και πρόστιμα 1.000 ευρώ, για φορτηγά και λεωφορεία, 500 ευρώ για τα λοιπά αυτοκίνητα και 250 ευρώ, για τα δίκυκλα (οι χρόνοι αφαίρεσης των αδειών, στην Ελλάδα, είναι πάντα σχετικοί, ως γνωστόν...).
   Η ασφαλιστική εταιρία, τώρα, δεν υποχρεούται να πληρώσει τις ζημιές, σε 3 περιπτώσεις : α) αν ο οδηγός στερούνταν (της αντίστοιχης) άδειας οδήγησης β) αν ο οδηγός τελούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος ή άλλων τοξικών ουσιών και γ) αν έγινε διαφορετική χρήση του οχήματος, από αυτή, που περιλαμβάνει η άδεια και το ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
   Βέβαια, στις περιπτώσεις β) και γ), θα πρέπει επιπλέον να αποδειχθεί ότι το ατύχημα συνδέεται αιτιωδώς με αυτές τις παραβάσεις, ενώ η ασφαλιστική δεν απαλλάσσεται έναντι τυχόν επιβατών, με τον ισχυρισμό, ότι γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν πως ο οδηγός ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ ή άλλων τοξικών ουσιών.
   Η ασφάλιση ξεκινάει μόνον μετά την ολοσχερή καταβολή των ασφαλίστρων, ενώ ο ασφαλιστής, οφείλει να παραδώσει το συμβόλαιο, εντός 5 ημερών και σε περίπτωση, που γίνει έλεγχος, στο μεσοδιάστημα, αρκεί η προσκόμιση της απόδειξης πληρωμής των ασφαλίστρων.
   Αν συμβεί ατύχημα, θα πρέπει να δηλωθεί το αργότερο, εντός 8 εργάσιμων ημερών και παράλληλα ο ασφαλισμένος οφείλει να συνεργάζεται με την εταιρία του, παρέχοντας στοιχεία και πληροφορίες, για αυτό, σε Δίκη ή μη, ειδάλλως ενδέχεται να υποχρεωθεί σε αποζημίωση της ασφαλιστικής, που μπορεί να φτάσει και τα 2.000 ευρώ !
   Τέλος και ως γνωστόν, αν ζημιωθείς από ανασφάλιστο όχημα ή ο υπεύθυνος του ατυχήματος παραμένει  άγνωστος ή έχει πτωχεύσει ή έχει ανακληθεί η άδεια λειτουργίας της ασφαλιστικής εταιρίας, του υπαίτιου, τότε την ευθύνη της αποζημίωσής σου, αναλαμβάνει το περιβόητο "Επικουρικό Κεφάλαιο" (βλέπε σχόλιο από κάτω).

"όποιος δεν είναι εναντίον μας, είναι μαζί μας"

      Η φράση αυτή, προέρχεται από Τον Ίδιο Τον Χριστό, είναι δηλαδή καταγεγραμμένη στα Ευαγγέλια, αν και πολλοί, από άγνοια, την έχουν αντιστρέψει ή μάλλον ...διαστρέψει-διαστρεβλώσει και λένε "όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας".
  Καθώς πλησιάζουμε σε σημαντικές, για εμάς και όχι μόνον, διασκέψεις συλλογικών οργάνων της Ε.Ε, έχουν αρχίσει οι γνωστές πλέον, φραστικές "επιθέσεις" εναντίον του Γερμανού Υπ.Οικονομικών, από τα χάπατα της αριστεράς, που προφανώς τον θεωρούν υπεύθυνο, για όλα τα (άλυτα) υπαρξιακά τους προβλήματα.
  Πέρα από τους "τελειωμένους" αριστερούς, με τις δεξιές τσέπες, όμως, σχεδόν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, ακόμα και τα πιο "σοβαρά", τείνουν στο ...να ταυτίζουν ολόκληρη την Ε.Ε, όχι με μία μόνον χώρα, αλλά με ένα πρόσωπο, δηλαδή τον Σόιμπλε !
  Έχουμε ξανά πει και ακούγεται ενίοτε και από πιο λογικές φωνές, στα ΜΜΕ, ότι η Ε.Ε αποτελείται από πολλές χώρες, ότι δανειστής μας, δεν είναι μόνον η Γερμανία και ότι οι Υπουργοί και οι Πρωθυπουργοί εκάστης χώρας, λογοδοτούν στα δικά τους Κοινοβούλια και προφανώς, είναι εκεί, για να υπερασπίζονται τα δικά τους και όχι ...ξένα συμφέροντα.
  Έτσι π.χ αν αύριο, ληφθεί απόφαση (νέας) ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, θα πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες τους, γιατί έγινε αυτό.
  Επίσης, ποιος μπορεί να πιστεύει (!) ότι αν αύριο φύγει, π.χ συνταξιοδοτηθεί ο Σόιμπλε, θα αλλάξει η γερμανική πολιτική, εν γένει ή ότι ο επόμενος Γερμανός Υπ.Οικονομικών θα πει "δώστε στους Έλληνες όσα λεφτά θέλουν και διαγράψτε το χρέος τους" ;
  Οι αριστε-ρούληδες (το 90% και πλέον της Βουλής μας, όπως έχουμε ξανά πει) μισούν τον Σόιμπλε, επειδή ...δεν τους κάνει τα χατίρια, συμπεριφέρονται, όπως τα νήπια, που μουτρώνουν, όταν ο γονιός δεν τους πάρει παγωτό και λένε "δεν σ' αγαπώ"...
  Ως προς τα ζητήματα του κλεισίματος της αξιολόγησης και της νέας ελάφρυνσης ή άλλης διευθέτησης του χρέους και της ένταξης ή μη στην ποσοτική χαλάρωση, υπάρχουν ΓΡΑΠΤΟΊ κανόνες και φυσικά τα περιβόητα Μνημόνια, που επίσης φέρουν υπογραφές και δεσμεύουν τα μέρη !
   Άρα, το ζήτημα είναι απλό : τι λέει π.χ το 3ο Μνημόνιο ; Αν μεν λέει ότι το θέμα χρέους, θα συζητηθεί το 2018, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, τότε έχει δίκιο ο Σόιμπλε (εκφράζοντας προφανώς και όλους τους λοιπούς συμβαλλόμενους πιστωτές) ! Αν δεν λέει κάτι τέτοιο, τότε ίσως έχουμε δίκιο εμείς, η δικιά μας κυβέρνηση...
   Συνεπώς, μέσω της προσφυγής στα υπογεγραμμένα κείμενα-συμφωνίες, είναι απλό και εύκολο να βρεθεί, τι έχει συμφωνηθεί και για πότε, το να ζητάς πράγματα, πριν την ώρα τους ή εκτός συμφωνίας ή όταν δεν έχεις εκπληρώσει τις δικές σου υποχρεώσεις, απλά δεν έχει αποτέλεσμα (εκτός από το ότι κάνει τους άλλους, που λένε όχι σε παράλογες και μη συμφωνημένες απαιτήσεις, να φαίνονται "κακοί" και έτσι να ρίχνεις την ευθύνη σε αυτούς, για να συσπειρώσεις τα δικά σου πρόβατα) !
   Για να επανέλθουμε στην φράση του τίτλου, ποιος μπορεί σοβαρά να υποστηρίξει ότι ο Σόιμπλε ή ο κάθε ένας από τους πιστωτές μας, είναι ...εναντίον μας ; Ποιος πιστωτής, θέλει το κακό του οφειλέτη του και γιατί ; (!) Για ...να χάσει τα χρήματα, που έχει δανείσει ;
   Και αντίστοιχα, ποιος (λογικός, εννοείται) άνθρωπος, μπορεί να διαφωνήσει με την παρατήρηση του Σόιμπλε, ότι ΌΛΕΣ οι μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις, έριξαν τα βάρη στους πιο αδύναμους και όχι στους έχοντες και κατέχοντες, όπως θα επέβαλλε το Δίκαιο και το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα ;
   Κατά βάθος, ακόμα και οι αριστεροί, που μας κυβερνούν από το 2015, έστω και μεταλλαγμένοι, προς το καλύτερο, μετά το πρώτο εξάμηνο, ξέρουν ότι οι δανειστές δεν είναι και δεν θα μπορούσαν να είναι εναντίον μας.
   Είναι η γνωστή έκφραση, που χρησιμοποιούν, δήθεν για να εκβιάσουν τις καταστάσεις, ότι δηλαδή "κάποιοι παίζουν με τα σπίρτα, μέσα σε αποθήκη πυρομαχικών", εννοώντας ότι αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, θα προκαλέσει ζημιές και στους πιστωτές, αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι ξεκάθαρο ΠΟΊΟΣ παίζει με τα σπίρτα και μήπως είναι οι ίδιοι, που συμπεριφέρονται επιπόλαια και ανεύθυνα...

το φαρμακείο του Αγίου Όρους

    Καθώς πρόσφατα αντιμετώπιζα σωματικές ενοχλήσεις, δηλαδή πόνους αρκετά έντονους, έψαξα καταρχάς στο ίντερνετ, σε ιατρικά sites, να δω τι μπορεί να είναι και που μπορεί να οφείλονται.
  Καθώς διαπίστωσα, ότι αν είναι αυτό, που νόμιζα, κατόπιν της προσωπικής έρευνας, αντιμετωπίζεται ...μόνον χειρουργικά, προσπάθησα να δω, αν μπορεί να βελτιωθεί πρώτα, με άλλους τρόπους.
 Ασφαλώς, το γεγονός ότι δεν πήγα σε γιατρό, να με εξετάσει (ή να παραπέμψει, καλύτερα, σε ...σειρά εξετάσεων) δεν το λέω με καμάρι, το αντίθετο, ούτε θεωρώ άχρηστους τους γιατρούς.
 Απλά, με βάση και αυτά που ακούω, γύρω μου, θεωρώ πολύ πιθανόν, να έπαιρνα δέκα διαφορετικές γνώμες-διαγνώσεις, αν πήγαινα σε δέκα διαφορετικούς γιατρούς...
 Εξάλλου, ακόμα και οι θεωρούμενες ως επεμβάσεις ρουτίνας, ενέχουν ένα ρίσκο, όπως απέδειξε και η περίπτωση του Πλεύρη και ήθελα να εξαντλήσω πρώτα τα περιθώρια μιας άλλης λύσης.
  Εδώ βέβαια, υπάρχει ο αντίλογος, ότι αν το αφήσεις και δεν πας έγκαιρα σε γιατρό, μπορεί να γίνει χειρότερο, αλλά και σε αυτό, υπάρχει αντίλογος, ότι όλα θέλουν υπομονή και τον καιρό-χρόνο τους, για να περάσουν, δεν μπορείς να περιμένεις π.χ ότι ένας τυχόν τραυματισμός, θα γιάνει σε μία ή δύο μέρες, μπορεί να πάρει μήνες ή και χρόνια.
  Αφού δοκίμασα αρχικά συμβατικές κρέμες και χάπια, από το κλασικό φαρμακείο, ανακάλυψα ένα site, με μοναστηριακά προϊόντα, όπου μεταξύ άλλων, διατίθενται και κρέμες, (κηρ)αλοιφές και έλαια, ιαματικά, κατασκευασμένα, με φυσικά υλικά και βότανα, από τους μοναχούς του Αγίου Όρους.
  Ομολογώ ότι με τα προϊόντα αυτά, είδα πολύ σημαντικότερη βελτίωση, από ότι με τα κλασικά φάρμακα !
  Να τονίσουμε βέβαια και το αυτονόητο, ότι τα σκευάσματα αυτά, καταρχάς είναι βοηθητικά στην αντιμετώπιση συμπτωμάτων και δευτερευόντως θεραπευτικά, δεν υποκαθιστούν την αναγκαία ίσως ιατρική βοήθεια, ειδικά σε πιο σοβαρές παθήσεις, αναφορικά με την αιτία του προβλήματος.
   Κάποιοι "ορθολογιστές" θα πουν ότι με αυτά, "επιστρέφουμε στο Μεσαίωνα", όμως η αλήθεια είναι ότι πάμε πολύ πιο πίσω, στην αρχαιότητα, όπως π.χ στην Αρχαία Σπάρτη, όπου το βαλσαμόλαδο ή σπαθόλαδο, χρησιμοποιούνταν ήδη, κάτι σαν την σημερινή "βολταρέν" !
   Βέβαια, βαλσαμόλαδο π.χ, πουλάνε και άλλοι, σε καταστήματα βιολογικών ή σε φαρμακεία ή το φτιάχνουν και μόνοι τους, κάποιοι στα χωριά, αλλά, όπως και να το κάνουμε, τα προϊόντα, από το "φαρμακείο" του Αγίου Όρους, έχουν άλλο "ειδικό βάρος"...