Η απάντηση στο αιώνιο αυτό ερώτημα, ακόμα αιωρείται, ωστόσο η απάντηση στο παραπλήσιο δίλημμα, αν για την καταστροφή της Χώρας, ευθύνονται οι πολιτικοί μας ή εμείς, που τους ψηφίζαμε, η απάντηση δεν μπορεί, παρά να είναι ξεκάθαρη !
Σίγουρα, η νοοτροπία ΠΟΛΛΩΝ ότι, για κάθε πρόβλημά μας, απευθυνόμαστε στο βουλευτή, π.χ για διορισμό, για να μας βρει γυναίκα, για να σβήσει την κλήση, για μεταθέσεις και κάθε λογής ρουσφέτια και χάρες, δεν είναι άμοιρη ευθυνών, όμως η ευθύνη δεν μπορεί παρά να βαρύνει τους ίδιους τους πολιτικούς !!
Ο λόγος φυσικά είναι ότι εκείνοι υφάρπαζαν την ψήφο μας, με ψεύτικα, ωραία λόγια και υπόσχονταν να εργαστούν για το καλό ΟΛΩΝ και της πατρίδας και μετά εξυπηρετούσαν τα "δικά τους παιδιά", τους κολλητούς, συγγενείς και (πολιτικούς) φίλους.
Ο ΓΑΠ έφθασε σε σημείο μάλιστα, να υπουργοποιήσει άτομα, που γνώρισε ..στο γυμναστήριο (μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά είναι η πικρή αλήθεια).
Η ευθύνη βαρύνει το πολιτικό προσωπικό και όχι το λαό, διότι ο ηγέτης οφείλει να έχει συναίσθηση του καθήκοντος και του χρέους και να λειτουργεί ωφέλιμα και όχι ευχάριστα, εκείνο έχει -κατά τεκμήριο- περισσότερες γνώσεις και λόγω θέσης, όφειλε να πει όχι σε προσωπικά θελήματα και χάρες, υπέρ των λίγων και εις βάρος των πολλών.
Αποστολή των βουλευτών, είναι να αναδεικνύουν τα προβλήματα της εκλογικής τους περιφέρειας και να εργάζονται για τη λύση τους, δεν είναι τα βουλευτικά γραφεία, χώρος επισκέψεων του κάθε πικραμένου, που πάει να πει τον πόνο του.
Οι βουλευτές οφείλουν να δέχονται, στα γραφεία τους, κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι μεμονωμένα άτομα, αλλά επίσημες αντιπροσωπείες από τοπικούς φορείς (έμποροι, βιοτέχνες, αγρότες, ταξιτζήδες κ.ο.κ), να ακούνε τα προβλήματά τους και -αν κρίνουν ότι έχουν δίκιο- να τα αναδεικνύουν στη Βουλή και να εργάζονται για την καλύτερη δυνατή λύση.
Δεν μπορεί ο κάθε βουλευτής να κάνει τον "προστάτη" του καθενός, που δεν μπορεί να βρει δουλειά ή γυναίκα, λες και είναι παιδάκι ή να μοιράζει το (κρατικό) χρήμα αφειδώς, τάζοντας διορισμούς, επιδόματα κλπ.
Κάποια στιγμή, οφείλουν οι πολιτικοί μας, να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν όλους τους Έλληνες, ως ίσους απέναντι στο Νόμο, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, το οποίο δεν επιφυλάσσει ευνοϊκή μεταχείριση, απόσο ξέρω, σε κομματόσκυλα και άλλους πολιτικούς "φίλους".
Ο καθένας, πρέπει επιτέλους, να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως επίσης και τις συνέπειες των πράξεών του και όχι να "αλωνίζει" ελεύθερα, επειδή έχει πολιτικές "πλάτες" και να μην υπολογίζει τίποτε, ξέροντας ότι θα "καθαρίσει" ο βουλευτής ή ο δήμαρχος ή ο κάθε ένας, που πήρε πολιτική εξουσία στα χέρια του, χωρίς να είναι άξιος να τη διαχειριστεί, προς όφελος ΟΛΩΝ.
Δεν είναι κακό, οι πολιτικοί μας να γίνουν και δυσάρεστοι, το αντίθετο μάλιστα, ο "απογαλακτισμός" των πολιτών, από την εξουσία και το κόψιμο του ομφάλιου λώρου του πελατειακού κράτους, θα αποτελέσουν την αφετηρία, για την ανάσταση της Πατρίδας και την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας μας.
Σίγουρα, η νοοτροπία ΠΟΛΛΩΝ ότι, για κάθε πρόβλημά μας, απευθυνόμαστε στο βουλευτή, π.χ για διορισμό, για να μας βρει γυναίκα, για να σβήσει την κλήση, για μεταθέσεις και κάθε λογής ρουσφέτια και χάρες, δεν είναι άμοιρη ευθυνών, όμως η ευθύνη δεν μπορεί παρά να βαρύνει τους ίδιους τους πολιτικούς !!
Ο λόγος φυσικά είναι ότι εκείνοι υφάρπαζαν την ψήφο μας, με ψεύτικα, ωραία λόγια και υπόσχονταν να εργαστούν για το καλό ΟΛΩΝ και της πατρίδας και μετά εξυπηρετούσαν τα "δικά τους παιδιά", τους κολλητούς, συγγενείς και (πολιτικούς) φίλους.
Ο ΓΑΠ έφθασε σε σημείο μάλιστα, να υπουργοποιήσει άτομα, που γνώρισε ..στο γυμναστήριο (μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά είναι η πικρή αλήθεια).
Η ευθύνη βαρύνει το πολιτικό προσωπικό και όχι το λαό, διότι ο ηγέτης οφείλει να έχει συναίσθηση του καθήκοντος και του χρέους και να λειτουργεί ωφέλιμα και όχι ευχάριστα, εκείνο έχει -κατά τεκμήριο- περισσότερες γνώσεις και λόγω θέσης, όφειλε να πει όχι σε προσωπικά θελήματα και χάρες, υπέρ των λίγων και εις βάρος των πολλών.
Αποστολή των βουλευτών, είναι να αναδεικνύουν τα προβλήματα της εκλογικής τους περιφέρειας και να εργάζονται για τη λύση τους, δεν είναι τα βουλευτικά γραφεία, χώρος επισκέψεων του κάθε πικραμένου, που πάει να πει τον πόνο του.
Οι βουλευτές οφείλουν να δέχονται, στα γραφεία τους, κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι μεμονωμένα άτομα, αλλά επίσημες αντιπροσωπείες από τοπικούς φορείς (έμποροι, βιοτέχνες, αγρότες, ταξιτζήδες κ.ο.κ), να ακούνε τα προβλήματά τους και -αν κρίνουν ότι έχουν δίκιο- να τα αναδεικνύουν στη Βουλή και να εργάζονται για την καλύτερη δυνατή λύση.
Δεν μπορεί ο κάθε βουλευτής να κάνει τον "προστάτη" του καθενός, που δεν μπορεί να βρει δουλειά ή γυναίκα, λες και είναι παιδάκι ή να μοιράζει το (κρατικό) χρήμα αφειδώς, τάζοντας διορισμούς, επιδόματα κλπ.
Κάποια στιγμή, οφείλουν οι πολιτικοί μας, να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν όλους τους Έλληνες, ως ίσους απέναντι στο Νόμο, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, το οποίο δεν επιφυλάσσει ευνοϊκή μεταχείριση, απόσο ξέρω, σε κομματόσκυλα και άλλους πολιτικούς "φίλους".
Ο καθένας, πρέπει επιτέλους, να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως επίσης και τις συνέπειες των πράξεών του και όχι να "αλωνίζει" ελεύθερα, επειδή έχει πολιτικές "πλάτες" και να μην υπολογίζει τίποτε, ξέροντας ότι θα "καθαρίσει" ο βουλευτής ή ο δήμαρχος ή ο κάθε ένας, που πήρε πολιτική εξουσία στα χέρια του, χωρίς να είναι άξιος να τη διαχειριστεί, προς όφελος ΟΛΩΝ.
Δεν είναι κακό, οι πολιτικοί μας να γίνουν και δυσάρεστοι, το αντίθετο μάλιστα, ο "απογαλακτισμός" των πολιτών, από την εξουσία και το κόψιμο του ομφάλιου λώρου του πελατειακού κράτους, θα αποτελέσουν την αφετηρία, για την ανάσταση της Πατρίδας και την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.