οι "έξυπνοι" και τα "κορόιδα"

     Τόσο στην κανονική κοινωνία, όσο και στην παράλληλη, διαδικτυακή, πλέον, κυκλοφορούν ένα σωρό (λεγόμενοι) "πουθενάδες", άτομα που περιφέρονται, χωρίς νόημα και σκοπό (οι ίδιοι βέβαια, νομίζουν-ονειρεύονται, ξύπνιοι, ότι έχουν και νόημα και σκοπό) και θέλουν να έχουν άποψη, για τα πάντα και ενίοτε να την επιβάλλουν και στους άλλους...
   Πρόκειται κυρίως για συνταξιούχους (μην ξεχνάμε ότι 1 στους 3 Έλληνες, σχεδόν, είναι πλέον συνταξιούχος) και άλλους αργόσχολους ή αργόμισθους, άεργους, που δηλώνουν άνεργοι κλπ, οι οποίοι, συνήθως, αυτοπροσδιορίζονται ως "αριστεροί".
    Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι ανήκουν σε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς χώρους, από το ΚΚΕ έως τη χ.α, ο χαρακτηρισμός "αριστερός", πλέον, έχει αποκτήσει άλλο νόημα, είναι αυτός, που έχει μάθει να ζει, ως παράσιτο, στις πλάτες των άλλων.
    Σε κάποια συνομιλία, που είχα πρόσφατα, με έναν από αυτούς, σε κάποιο διαδικτυακό "καφενείο", του είπα για πλάκα : θέλω να μου δείξεις, πως θα γίνω "αριστερός", πως δηλαδή, θα έχω πάντα τις τσέπες μου γεμάτες, χωρίς να χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως εσύ...
    Εκείνος, μάλλον το πήρε στα σοβαρά και απάντησε : "άστο δεν είναι για σένα αυτά, αυτά θέλουν ..μυαλό" και αυτό δείχνει το μέγεθος της πλάνης, στην οποία ζουν αυτά τα άτομα !
    Ονομάζουν "εξυπνάδα" την πουστιά, την απάτη, το "γλύψιμο", το να φιλάς κατουρημένες ποδιές μια ζωή, να κάνεις ψεύτικες υποκλίσεις και να χρησιμοποιείς παντού και πάντα "μέσον", για να καταφέρεις το ο,τιδήποτε..
     Αυτοί, δηλαδή, που είναι για λύπηση και για οίκτο, αυτοί που χαράμισαν και χαραμίζουν τις ζωές τους, για να τρώνε από τα έτοιμα, να μην έχουν ούτε σκοπό, ούτε προορισμό, στη ζωή, καμία φιλοδοξία και κυρίως καμία προσφορά, στο κοινωνικό σύνολο, δήθεν λυπούνται, εμάς, τα "κορόιδα", που βάλαμε την αξιοπρέπεια, πάνω από όλα και επιλέξαμε την ελευθερία, έναντι της ασφάλειας (αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη, όσο αυξάνει το ένα, μειώνεται το άλλο).
      Η ζωή είναι μία και σχετικά μικρή, για να την ζήσεις, ως "Αριστερός", ως παράσιτο, να σκοτώσεις τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου, να είσαι υποχρεωμένος στον κάθε καραγκιόζη "ευεργέτη" σου, να μην έχεις εξέλιξη και πρόοδο (οι ίδιοι βέβαια έχουν αυταπάτες, ότι προόδευσαν, επειδή έκαναν περιουσίες με κρατικό χρήμα, οικογένειες, παιδιά, εγγόνια κλπ).
      Επίσης, όλα, στη ζωή, έχουν το τίμημά τους, το εύκολο χρήμα, είναι καλό ..δόλωμα, όμως αφήνει ένα αίσθημα ανικανοποίητου, που έχει τεράστιο κόστος και βάρος, ψυχικό και συναισθηματικό, αντίθετα, το ψωμί, που τρως, με τον ιδρώτα σου, με προσπάθεια κλπ, όσο λίγο και αν είναι, έχει γλυκιά γεύση, πέρα από την ψυχική ευχαρίστηση ότι προσφέρεις και βοηθάς άλλους.
      Όπως έχω ξαναπεί ίσως, είχα την ..ευκαιρία, στο παρελθόν, να "βολευτώ" σε κάποια κρατική αργομισθία, ως δικηγόρος, όμως δεν το έκανα, γιατί με το δικό μου σύστημα αξιών και τα δικά μου "πιστεύω", η αμοιβή, είναι κάτι, που παίρνεις, έναντι αυτού, που δίνεις, όχι μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, πληρώνομαι, χωρίς απαραίτητα να κάνω κάτι, ουσιαστικό..
      Η ζωή, που θα ζήσουμε, διαμορφώνεται από τις επιλογές μας και κυρίως από τα ΟΧΙ, που λέμε, τα συνεχόμενα "ναι" συνήθως, οδηγούν σε σκοτεινές καταστάσεις και σε τελική ανάλυση, στην απώλεια του ελέγχου της ζωής μας, που είναι και η μεγάλη τραγωδία, όσων αυτοπροσδιορίζονται ως "έξυπνοι" και χαρακτηρίζουν εμάς, ως κορόιδα.
      Πάντως, όσο πωρωμένος και αν είσαι, όσο κολλημένος στη συνήθεια, όσο και αν προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου, η Αλήθεια, κάποια στιγμή, βγαίνει στην επιφάνεια, ένας καθρέφτης, που σου δείχνει, ότι τα πράγματα, τελικά, τα έβλεπες εντελώς ανάποδα, έως εκείνη τη στιγμή, από ό,τι είναι !