Ζητείται ελπίς

    Δανείζομαι το αυριανό πρωτοσέλιδο της realnews, καθώς, μία εβδομάδα πριν εκπνεύσει και το 2016, είθισται να γίνεται ένας, τρόπον τινά, απολογισμός και μία εκτίμηση για το νέο χρόνο.
 Στις δημοσκοπήσεις, ο κόσμος εμφανίζεται απαισιόδοξος, ωστόσο αναλυτές και κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν για έξοδο από το τούνελ, ανάπτυξη κλπ.
 Η αλήθεια είναι ότι ζούμε ημέρες της μαρμότας, η σημερινή συγκυρία ομοιάζει πάρα πολύ, με εκείνη, πριν από 2 χρόνια ακριβώς : ενώ έχουμε φάει το γάιδαρο και μένει η ουρά, ήτοι έχουν παρθεί τα περισσότερα μνημονιακά μέτρα, η διαπραγμάτευση δείχνει να κολλάει και να επανέρχονται σενάρια σύγκρουσης και εκλογών...
  Βέβαια, λένε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως φάρσα ή ως τραγωδία και είναι μάλλον δύσκολο, να ζήσουμε το ίδιο σενάριο, ως προς τις πολιτικές εξελίξεις.
  Διότι, κατά τα λοιπά, ζούμε ακριβώς ό,τι γίνεται επί έξι σχεδόν χρόνια : ο μεν Πρωθυπουργός μας εύχεται και ελπίζει να κλείσει η ρημάδα η αξιολόγηση, ο δε κεντρικός μας τραπεζίτης, το ζητάει, σχεδόν επιτακτικά (επειδή ίσως ξέρει κάτι παραπάνω, σε σχέση με λήξεις ομολόγων κλπ).
  Με άλλα λόγια, το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, παρακαλάει να κλείσει η αξιολόγηση, προκειμένου να πάρουμε ξανά τις "δόσεις" μας και να μην χρεοκοπήσουμε, για να διατηρήσουν και αυτοί, τα σκανδαλώδη προνόμιά τους.
  Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και υπό αυτές τις συνθήκες, το να βρίζεις αυτούς, που σε τρέφουν και σε κρατούν ζωντανό και να δημιουργείς εντάσεις, ούτε λογικό, ούτε σώφρον φαντάζει !
  Κυρίως όμως, δεν είναι λογικό να επαναλαμβάνεις, ότι η χώρα έχει σωθεί, με όσα μέτρα ήδη πάρθηκαν, ότι θα βγούμε στις Αγορές, μετά βαΐων και κλάδων και ότι όλα είναι καλά και δεν χρειάζονται άλλες μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις.
  Διότι, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, για να καταλάβεις, ότι με 3 εκατομμύρια συνταξιούχους, 1 εκατομμύριο ανέργους και 800 χιλιάδες Δ.Υ, είμαστε σε χειρότερη μοίρα, από ότι το 2010, όταν χρεοκοπήσαμε και όχι σε καλύτερη και ότι κανένας δεν πρόκειται να σε δανείσει !
   Άρα, τι σημαίνει το "όχι σε νέα μέτρα", είτε σήμερα, είτε στο μέλλον ; ότι σου αρέσει αυτή η κατάσταση και θες να παραμείνει, ως έχει ή ότι δεν έχεις επαφή με τον πραγματικό κόσμο, άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει...
   Όταν το "κακό" ΔΝΤ και όσοι συντασσόμαστε με αυτό, τονίζει την ανάγκη νέων μέτρων, επομένως, δεν είναι παράλογο, μπορεί κάποια επιμέρους μέτρα, να είναι παράλογα, αλλά η ουσία παραμένει.
   Μπορεί π.χ τα περιθώρια νέων παρεμβάσεων στις συντάξεις, να είναι πολύ περιορισμένα, αλλά σίγουρα υπάρχουν περιθώρια περικοπών κρατικής σπατάλης, από αλλού.
   Καμία νομική ή ηθική δικαιολογία, δεν υπάρχει π.χ, ώστε το Δημόσιο, να δίνει στον οδοκαθαριστή, μεγαλύτερο μισθό, από αυτόν, που παίρνει σήμερα ένας πτυχιούχος ΑΕΙ, στον ιδιωτικό τομέα...
    Ίσως, επίσης, να είναι καιρός, να συζητηθεί σοβαρά, το ενδεχόμενο οι κρατικές παροχές, οποιουδήποτε είδους (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα), να γίνουν ανάλογες, με τα εισοδήματα, που μπορεί να έχει ο δικαιούχος, από άλλες πηγές (π.χ ενοίκια).
    Σκοπός είναι να υπάρξει μία πιο ορθολογική κατανομή των πόρων, ώστε να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες και να μειωθεί η ληστρική φοροεπιδρομή του σήμερα, που δεν αφήνει περιθώρια ανάκαμψης και μείωσης της τεράστιας ανεργίας.
    Προσωπικά, ίσως επειδή έπεσα στην ίδια μαρμίτα αισιοδοξίας με τον Τσίπρα, μικρός, βλέπω μια χαραμάδα ελπίδας, απλά θα ήθελα, τα μέτρα που πήρε η παρούσα κυβέρνηση, να είχαν εφαρμοστεί γρηγορότερα και να μην ισχύσουν, μόνον την τριετία 2017-2020, όπως προβλέπεται, αλλά εσαεί !