Αν και διανύουμε εορταστική περίοδο, δεν λείπουν οι ειδήσεις, νομικού ενδιαφέροντος, οι οποίες βέβαια "πωλούνται" από ημιμαθείς, στην καλύτερη περίπτωση, δημοσιογράφους, όπως να ναι και όπως πάντα, για περισσότερα κλικς...
Έτσι π.χ σε μία αστικής φύσεως διαφορά, σε μια απόφαση αστικού Δικαστηρίου, μπήκε σαν τίτλος, ότι ...η Πολεοδομία θα μπορεί να μπουκάρει στα σπίτια, για ελέγχους, ενώ η πραγματικότητα έχει ως εξής :
Επρόκειτο για διαφορά μεταξύ συνιδιοκτητών πολυκατοικίας, όπου ένας από τους ενοίκους-ιδιοκτήτες, προέβη σε εργασίες στο διαμέρισμά του, δημιουργώντας υποψίες παραβίασης των οικοδομικών κανονισμών και κανόνων.
Στην Ελλάδα, είναι μάλλον σύνηθες (έχω και προσωπική εμπειρία) ο καθένας να κάνει ό,τι του καπνίσει, να ...γκρεμίζει τοίχους, να ...κόβει κολώνες και ό,τι άλλο μπορεί (ή δεν μπορεί) να φανταστεί ο νους, προκειμένου να διαμορφώσει το διαμέρισμά του, κατά το δοκούν, με συνέπεια να τίθενται σε κίνδυνο η στατικότητα του όλου κτιρίου και οι άλλοι (συν)ιδιοκτήτες !
Επειδή ο "'ύποπτος", για τέτοιες "δουλειές" ιδιοκτήτης, δεν επέτρεπε στους άλλους τον έλεγχο, αλλά ούτε και συνεργαζόταν με τους υπαλλήλους της Πολεοδομίας, που ειδοποιήθηκαν, από τους άλλους, του έγινε αγωγή και υποχρεώθηκε, με την απειλή μάλιστα χρηματικής ποινής, να δεχθεί τον έλεγχο της Πολεοδομίας, για να διαπιστωθεί, αν ό,τι έκανε, ήταν νόμιμο ή όχι και αν κινδυνεύει η στατικότητα του κτιρίου, από τις παρεμβάσεις του, αυτό ήταν όλο...
Ερχόμαστε τώρα στην δεύτερη απόφαση, που είναι μάλλον και σημαντικότερη, επειδή αφορά μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά έχει και κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις-προεκτάσεις !
Πρόκειται για απόφαση, διοικητικού, αυτή τη φορά, Δικαστηρίου, που, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, "βάζει φρένο", στους ελέγχους για τις διάφορες "λίστες", όπου φιγουράρουν τα ονόματα, όσων έβγαλαν γκρίζο ή κατάμαυρο χρήμα (μια μειοψηφία ίσως και λευκό), στο εξωτερικό, σε ξένες τράπεζες, μετά την επίσημη χρεοκοπία του 2010, για να διασφαλίσουν, ...όσα απέκρυψαν από την Εφορία ή ...απέκτησαν με παράνομες-εγκληματικές πράξεις.
Δεν διάβασα την απόφαση, ούτε έχω καμία όρεξη να την διαβάσω, ουσιαστικά θέτει ζήτημα παραγραφής και μη εγκυρότητας των φορολογικών ελέγχων, όταν αφορούν σε πολύ παρελθόντα έτη (πέραν της 5ετίας, νομίζω).
Οι αποφάσεις αυτές, μικρή έως καθόλου αξία έχουν, διότι ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ πολιτική βούληση και θέληση εκ μέρους του Κράτους, όλα αυτά τα λαμόγια (μιλάμε για τον κανόνα, μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις), μπορούν να τιμωρηθούν και να πληρώσουν, έστω και μετά από 100 χρόνια, που λέει ο λόγος !
Αυτό άλλωστε είναι και σχεδόν καθολικό αίτημα της δοκιμαζόμενης από τα Μνημόνια κοινωνίας, όλων όσοι βασανίζονται, χωρίς να φταίνε, για όσα έφαγαν κάποιοι άλλοι...
Έτσι λοιπόν, δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο, η δουλειά των διχαστών είναι απλά να εφαρμόζουν τους Νόμους (αν και συχνά δεν κάνουν ούτε αυτό...), που προτείνει η Εκτελεστική Εξουσία και ψηφίζει η Βουλή, μπορεί τόσο απλά αύριο, να ψηφιστεί Νόμος, που πετάει στα σκουπίδια τις δικαστικές αποφάσεις, περί παραγραφής (ένας κακόπιστος, θα έλεγε ότι είναι συνέπεια του γεγονότος, ότι στις λίστες πιθανόν να περιλαμβάνονται και ουκ ολίγοι διχαστές).
Όχι με την έννοια να καταργήσει τις δικαστικές αποφάσεις, αυτές καθ' αυτές ή να αλλάξει εκ των υστέρων το καθεστώς παραγραφής (αυτό μάλλον θα ήταν παράνομο), αλλά να ορίσει, πολύ απλά, ότι ο καθένας, ανάλογα ίσως με το ...πόσο μαύρο είναι το χρήμα του, στο εξωτερικό, θα πληρώσει ένα συγκεκριμένο πρόστιμο (ποσοστό ή και όλα) !
Όπως με τα κουρέματα καταθέσεων, έτσι και εδώ, μπορεί το Κράτος, ανά πάσα στιγμή, με Νόμο, να κατασχέσει όποιους και όσους τραπεζικούς λογαριασμούς θέλει, διότι οι καταθέσεις, συνιστούν ενοχικές και μόνον αξιώσεις, δεν ανήκουν στην προστασία του Συντάγματος, περί ιδιωτικής (εμπράγματης και μόνον) περιουσίας...
Έτσι π.χ σε μία αστικής φύσεως διαφορά, σε μια απόφαση αστικού Δικαστηρίου, μπήκε σαν τίτλος, ότι ...η Πολεοδομία θα μπορεί να μπουκάρει στα σπίτια, για ελέγχους, ενώ η πραγματικότητα έχει ως εξής :
Επρόκειτο για διαφορά μεταξύ συνιδιοκτητών πολυκατοικίας, όπου ένας από τους ενοίκους-ιδιοκτήτες, προέβη σε εργασίες στο διαμέρισμά του, δημιουργώντας υποψίες παραβίασης των οικοδομικών κανονισμών και κανόνων.
Στην Ελλάδα, είναι μάλλον σύνηθες (έχω και προσωπική εμπειρία) ο καθένας να κάνει ό,τι του καπνίσει, να ...γκρεμίζει τοίχους, να ...κόβει κολώνες και ό,τι άλλο μπορεί (ή δεν μπορεί) να φανταστεί ο νους, προκειμένου να διαμορφώσει το διαμέρισμά του, κατά το δοκούν, με συνέπεια να τίθενται σε κίνδυνο η στατικότητα του όλου κτιρίου και οι άλλοι (συν)ιδιοκτήτες !
Επειδή ο "'ύποπτος", για τέτοιες "δουλειές" ιδιοκτήτης, δεν επέτρεπε στους άλλους τον έλεγχο, αλλά ούτε και συνεργαζόταν με τους υπαλλήλους της Πολεοδομίας, που ειδοποιήθηκαν, από τους άλλους, του έγινε αγωγή και υποχρεώθηκε, με την απειλή μάλιστα χρηματικής ποινής, να δεχθεί τον έλεγχο της Πολεοδομίας, για να διαπιστωθεί, αν ό,τι έκανε, ήταν νόμιμο ή όχι και αν κινδυνεύει η στατικότητα του κτιρίου, από τις παρεμβάσεις του, αυτό ήταν όλο...
Ερχόμαστε τώρα στην δεύτερη απόφαση, που είναι μάλλον και σημαντικότερη, επειδή αφορά μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά έχει και κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις-προεκτάσεις !
Πρόκειται για απόφαση, διοικητικού, αυτή τη φορά, Δικαστηρίου, που, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, "βάζει φρένο", στους ελέγχους για τις διάφορες "λίστες", όπου φιγουράρουν τα ονόματα, όσων έβγαλαν γκρίζο ή κατάμαυρο χρήμα (μια μειοψηφία ίσως και λευκό), στο εξωτερικό, σε ξένες τράπεζες, μετά την επίσημη χρεοκοπία του 2010, για να διασφαλίσουν, ...όσα απέκρυψαν από την Εφορία ή ...απέκτησαν με παράνομες-εγκληματικές πράξεις.
Δεν διάβασα την απόφαση, ούτε έχω καμία όρεξη να την διαβάσω, ουσιαστικά θέτει ζήτημα παραγραφής και μη εγκυρότητας των φορολογικών ελέγχων, όταν αφορούν σε πολύ παρελθόντα έτη (πέραν της 5ετίας, νομίζω).
Οι αποφάσεις αυτές, μικρή έως καθόλου αξία έχουν, διότι ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ πολιτική βούληση και θέληση εκ μέρους του Κράτους, όλα αυτά τα λαμόγια (μιλάμε για τον κανόνα, μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις), μπορούν να τιμωρηθούν και να πληρώσουν, έστω και μετά από 100 χρόνια, που λέει ο λόγος !
Αυτό άλλωστε είναι και σχεδόν καθολικό αίτημα της δοκιμαζόμενης από τα Μνημόνια κοινωνίας, όλων όσοι βασανίζονται, χωρίς να φταίνε, για όσα έφαγαν κάποιοι άλλοι...
Έτσι λοιπόν, δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο, η δουλειά των διχαστών είναι απλά να εφαρμόζουν τους Νόμους (αν και συχνά δεν κάνουν ούτε αυτό...), που προτείνει η Εκτελεστική Εξουσία και ψηφίζει η Βουλή, μπορεί τόσο απλά αύριο, να ψηφιστεί Νόμος, που πετάει στα σκουπίδια τις δικαστικές αποφάσεις, περί παραγραφής (ένας κακόπιστος, θα έλεγε ότι είναι συνέπεια του γεγονότος, ότι στις λίστες πιθανόν να περιλαμβάνονται και ουκ ολίγοι διχαστές).
Όχι με την έννοια να καταργήσει τις δικαστικές αποφάσεις, αυτές καθ' αυτές ή να αλλάξει εκ των υστέρων το καθεστώς παραγραφής (αυτό μάλλον θα ήταν παράνομο), αλλά να ορίσει, πολύ απλά, ότι ο καθένας, ανάλογα ίσως με το ...πόσο μαύρο είναι το χρήμα του, στο εξωτερικό, θα πληρώσει ένα συγκεκριμένο πρόστιμο (ποσοστό ή και όλα) !
Όπως με τα κουρέματα καταθέσεων, έτσι και εδώ, μπορεί το Κράτος, ανά πάσα στιγμή, με Νόμο, να κατασχέσει όποιους και όσους τραπεζικούς λογαριασμούς θέλει, διότι οι καταθέσεις, συνιστούν ενοχικές και μόνον αξιώσεις, δεν ανήκουν στην προστασία του Συντάγματος, περί ιδιωτικής (εμπράγματης και μόνον) περιουσίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.