Η ανάρτηση αυτή έχει και προσωπικό-εξομολογητικό χαρακτήρα, αλλά και νομικό, καθώς αυτές τις ημέρες, αν δεν απατώμαι, δικάζεται ξανά η υπόθεση με το "σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου".
Αρχικά, οι κατηγορούμενοι είχαν αθωωθεί, αλλά άσκησε έφεση ο Εισαγγελέας και ξανά δικάζονται (μιλάμε για την περίοδο του 1999, οπότε καταλαβαίνει κανείς, πόσο ...γρήγορα λειτουργούν και οι δημόσιες υπηρεσίες, που λέγονται "Δικαστήρια").
Πρόσφατα είχα διαβάσει ότι η Εισαγγελέας στην αγόρευση της, ήταν "καταπέλτης" (κατά κανόνα, αυτό είναι κακό σημάδι) και αναρωτιέμαι αν οι δικαστές μας, γνωρίζουν πως λειτουργεί το Χρηματιστήριο...
Το λέω, επειδή γράφτηκε ότι ειπώθηκε, από την εισαγγελική έδρα πως οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι, επειδή γέμισαν με "χαρτιά" (δηλαδή μετοχές) την Αγορά, ενώ είναι γνωστό πως ...όσο περισσότερες μετοχές έχει μία εταιρία, τόσο δυσκολότερο είναι να χειραγωγηθεί η τιμή τους !
Αυτό μας οδηγεί ξανά στο γενικότερο ερώτημα (ή ερωτηματικό) αναφορικά, με το ποια και πόση μόρφωση, πέρα των νομικών, έχουν οι Δικαστές μας και πόση σχέση, με την κοινωνική, οικονομική κλπ πραγματικότητα και καθημερινότητα.
Για να πάμε τώρα στο προσωπικό, οφείλω να εξομολογηθώ ότι έχω χάσει ένα μεγάλο (αναλογικά) ποσόν στο Χρηματιστήριο και μόλις πρόσφατα, άρχισα να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά ήμουν όντως εθισμένος και αν αξίζει να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό...
Μιλάμε για χρήματα, που προέρχονται, κατά 80% από προσωπική εργασία, από τον ιδρώτα μου και μάλιστα ίσως από το υστέρημα μου, αφού για να καταθέτω στον επενδυτικό λογαριασμό, είχα στερηθεί, επί σειρά ετών, άλλα πράγματα (αγορές, διακοπές κλπ).
Είχα αρχίσει να διαβάζω τις κιτρινοπορτοκαλί σελίδες των οικονομικών ένθετων των εφημερίδων, ήδη όντας φοιτητής, περί το 1996, ήτοι πριν τη μεγάλη ΨΎΧΩΣΗ του 1999, με τη διαφορά ότι τότε δεν είχα χρήματα, για να "παίξω", αν είχα και είχα τοποθετηθεί, πριν την έκρηξη, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα (αν και όταν κολλήσεις το μικρόβιο, δύσκολα ξεκολλάς).
Ζώντας από κοντά την εμπειρία του 1999 με τα αλλεπάλληλα lipit ups των μετοχών, εταιριών συχνά δίχως αντικείμενο, όπως π.χ κάποιων που είχαν στην κατοχή τους μόνον ένα ακίνητο και ανέβαιναν επειδή ...έβγαινε φήμη, ότι θα γίνει εμπορικό κέντρο, απέκτησα μοιραία, την αντίληψη ότι μπορεί από το Χρηματιστήριο, να βγει μεγάλο και γρήγορο κέρδος.
Αυτό ίσως ήταν και το λάθος μου, ότι επιδίωκα ένα μεγάλο πάντα κέρδος και όχι ένα μετριοπαθές, με συνέπεια να παίρνω μεγαλύτερα ρίσκα (όπου κρύβονται και μεγαλύτερες αποδόσεις, αλλά και η ...απώλεια του κεφαλαίου).
Τώρα, που το σκέφτομαι, από το 2001, έως πρόσφατα (τώρα είμαι δύο με τρία χρόνια "καθαρός"), λειτουργούσα όπως ο κλασικός, εθισμένος, τζογαδόρος : κάθε φορά, που δεν μου έβγαινε το "ποντάρισμα" και έχανα όλο το κεφάλαιο, άρχιζα ...να αναζητώ το επόμενο κ.ο.κ, μερικά βράδια δεν κοιμόμουν, από την υπερένταση και την ελπίδα ότι είχα εντοπίσει κάποια "ευκαιρία", ενώ είναι φοβερό και πόσο γρήγορα και χωρίς δεύτερες σκέψεις, κατέθετα τα χρήματα από τη δουλειά, στον επενδυτικό λογαριασμό, για να είμαι έτοιμος, να μην χάσω το τρένο...
Πλέον, έχοντας καεί τόσο άσχημα, διστάζω πλέον να ξανά πλησιάσω και έχω αμφιβολίες, αν αξίζει να ξανά ασχοληθώ, αν και υπάρχουν, ακόμα και σήμερα, αλλά και στη διάρκεια της Κρίσης, μετοχές με αποδόσεις, άνω του 100%, αποδόσεις, που ίσως δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού (αλλά και οι μερισματικές αποδόσεις, είναι πολλαπλάσιες του τραπεζικού τόκου).
Μιλάμε για κυρίως εξαγωγικού προσανατολισμού επιχειρήσεις, αφού η εσωτερική αγορά, είναι πεθαμένη, ωστόσο πάντα θα υπάρχουν μερικά "αλλά"...
Ουσιαστικά, επενδύεις στην επιχείρηση κάποιου άλλου, ο οποίος μπορεί να μην κάνει χρηστή Διοίκηση και γενικά σε κάτι, που ΔΕΝ ελέγχεις, ως μικρομέτοχος !
Πέρα από τους καταστροφικούς χειρισμούς του/των μεγαλομετόχων, όμως, είσαι εκτεθειμένος και σε τυχαία γεγονότα, όπως συναλλαγματικές ισοτιμίες, σε πολέμους και φυσικές καταστροφές, εδώ ή αλλού και στα "γυρίσματα" των αγορών ή στις τεχνολογικές εξελίξεις, που μπορούν να αφήσουν εκτός Αγοράς, την επιχείρηση, στην οποία είχες επενδύσει.
Πλέον, έχει γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν "σίγουρες" επενδύσεις, στο Χρηματιστήριο, υπάρχουν μόνον πιο σίγουρες, από κάποιες άλλες, οι ...αιωνόβιες επιχειρήσεις, πάντως, είναι μετρημένες στα δάκτυλα.
Ειδικά, εδώ, όμως, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, έχεις να αντιμετωπίσεις και το εχθρικό, προς την επιχειρηματικότητα, περιβάλλον και τους καταστροφικούς-εγκληματικούς χειρισμούς Υπουργών και άλλων κρατικών παραγόντων, που "μπορούν", εν μια νυκτί, να ακυρώσουν-καταστρέψουν επενδύσεις και περιουσίες δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως έχει γίνει επανειλημμένα (με νέους ή και με τους ισχύοντες Νόμους, όπως ο πτωχευτικός κώδικας).
Έτσι π.χ αν είσαι μέτοχος σε κατασκευαστική εταιρία, που πτώχευσε, επειδή ο βασικός, αν όχι μοναδικός, πελάτης της, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, χρεοκόπησε επίσης και έκανε στάση πληρωμών, που μπορείς να βρεις το δίκιο σου ;
Γενικά μιλώντας πάντως, το Χρηματιστήριο χρειάζεται έλεγχο συναισθημάτων, υπομονή και άλλες αρετές χαρακτήρα, μπορεί να ενέχει σημαντικό ρίσκο, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να συγκριθεί με τυχερά παίγνια κλπ, δηλαδή τζόγο, εκτός αν ΕΣΎ το βλέπεις έτσι και πράττεις ανάλογα.
Αρχικά, οι κατηγορούμενοι είχαν αθωωθεί, αλλά άσκησε έφεση ο Εισαγγελέας και ξανά δικάζονται (μιλάμε για την περίοδο του 1999, οπότε καταλαβαίνει κανείς, πόσο ...γρήγορα λειτουργούν και οι δημόσιες υπηρεσίες, που λέγονται "Δικαστήρια").
Πρόσφατα είχα διαβάσει ότι η Εισαγγελέας στην αγόρευση της, ήταν "καταπέλτης" (κατά κανόνα, αυτό είναι κακό σημάδι) και αναρωτιέμαι αν οι δικαστές μας, γνωρίζουν πως λειτουργεί το Χρηματιστήριο...
Το λέω, επειδή γράφτηκε ότι ειπώθηκε, από την εισαγγελική έδρα πως οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι, επειδή γέμισαν με "χαρτιά" (δηλαδή μετοχές) την Αγορά, ενώ είναι γνωστό πως ...όσο περισσότερες μετοχές έχει μία εταιρία, τόσο δυσκολότερο είναι να χειραγωγηθεί η τιμή τους !
Αυτό μας οδηγεί ξανά στο γενικότερο ερώτημα (ή ερωτηματικό) αναφορικά, με το ποια και πόση μόρφωση, πέρα των νομικών, έχουν οι Δικαστές μας και πόση σχέση, με την κοινωνική, οικονομική κλπ πραγματικότητα και καθημερινότητα.
Για να πάμε τώρα στο προσωπικό, οφείλω να εξομολογηθώ ότι έχω χάσει ένα μεγάλο (αναλογικά) ποσόν στο Χρηματιστήριο και μόλις πρόσφατα, άρχισα να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά ήμουν όντως εθισμένος και αν αξίζει να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό...
Μιλάμε για χρήματα, που προέρχονται, κατά 80% από προσωπική εργασία, από τον ιδρώτα μου και μάλιστα ίσως από το υστέρημα μου, αφού για να καταθέτω στον επενδυτικό λογαριασμό, είχα στερηθεί, επί σειρά ετών, άλλα πράγματα (αγορές, διακοπές κλπ).
Είχα αρχίσει να διαβάζω τις κιτρινοπορτοκαλί σελίδες των οικονομικών ένθετων των εφημερίδων, ήδη όντας φοιτητής, περί το 1996, ήτοι πριν τη μεγάλη ΨΎΧΩΣΗ του 1999, με τη διαφορά ότι τότε δεν είχα χρήματα, για να "παίξω", αν είχα και είχα τοποθετηθεί, πριν την έκρηξη, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα (αν και όταν κολλήσεις το μικρόβιο, δύσκολα ξεκολλάς).
Ζώντας από κοντά την εμπειρία του 1999 με τα αλλεπάλληλα lipit ups των μετοχών, εταιριών συχνά δίχως αντικείμενο, όπως π.χ κάποιων που είχαν στην κατοχή τους μόνον ένα ακίνητο και ανέβαιναν επειδή ...έβγαινε φήμη, ότι θα γίνει εμπορικό κέντρο, απέκτησα μοιραία, την αντίληψη ότι μπορεί από το Χρηματιστήριο, να βγει μεγάλο και γρήγορο κέρδος.
Αυτό ίσως ήταν και το λάθος μου, ότι επιδίωκα ένα μεγάλο πάντα κέρδος και όχι ένα μετριοπαθές, με συνέπεια να παίρνω μεγαλύτερα ρίσκα (όπου κρύβονται και μεγαλύτερες αποδόσεις, αλλά και η ...απώλεια του κεφαλαίου).
Τώρα, που το σκέφτομαι, από το 2001, έως πρόσφατα (τώρα είμαι δύο με τρία χρόνια "καθαρός"), λειτουργούσα όπως ο κλασικός, εθισμένος, τζογαδόρος : κάθε φορά, που δεν μου έβγαινε το "ποντάρισμα" και έχανα όλο το κεφάλαιο, άρχιζα ...να αναζητώ το επόμενο κ.ο.κ, μερικά βράδια δεν κοιμόμουν, από την υπερένταση και την ελπίδα ότι είχα εντοπίσει κάποια "ευκαιρία", ενώ είναι φοβερό και πόσο γρήγορα και χωρίς δεύτερες σκέψεις, κατέθετα τα χρήματα από τη δουλειά, στον επενδυτικό λογαριασμό, για να είμαι έτοιμος, να μην χάσω το τρένο...
Πλέον, έχοντας καεί τόσο άσχημα, διστάζω πλέον να ξανά πλησιάσω και έχω αμφιβολίες, αν αξίζει να ξανά ασχοληθώ, αν και υπάρχουν, ακόμα και σήμερα, αλλά και στη διάρκεια της Κρίσης, μετοχές με αποδόσεις, άνω του 100%, αποδόσεις, που ίσως δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού (αλλά και οι μερισματικές αποδόσεις, είναι πολλαπλάσιες του τραπεζικού τόκου).
Μιλάμε για κυρίως εξαγωγικού προσανατολισμού επιχειρήσεις, αφού η εσωτερική αγορά, είναι πεθαμένη, ωστόσο πάντα θα υπάρχουν μερικά "αλλά"...
Ουσιαστικά, επενδύεις στην επιχείρηση κάποιου άλλου, ο οποίος μπορεί να μην κάνει χρηστή Διοίκηση και γενικά σε κάτι, που ΔΕΝ ελέγχεις, ως μικρομέτοχος !
Πέρα από τους καταστροφικούς χειρισμούς του/των μεγαλομετόχων, όμως, είσαι εκτεθειμένος και σε τυχαία γεγονότα, όπως συναλλαγματικές ισοτιμίες, σε πολέμους και φυσικές καταστροφές, εδώ ή αλλού και στα "γυρίσματα" των αγορών ή στις τεχνολογικές εξελίξεις, που μπορούν να αφήσουν εκτός Αγοράς, την επιχείρηση, στην οποία είχες επενδύσει.
Πλέον, έχει γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν "σίγουρες" επενδύσεις, στο Χρηματιστήριο, υπάρχουν μόνον πιο σίγουρες, από κάποιες άλλες, οι ...αιωνόβιες επιχειρήσεις, πάντως, είναι μετρημένες στα δάκτυλα.
Ειδικά, εδώ, όμως, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, έχεις να αντιμετωπίσεις και το εχθρικό, προς την επιχειρηματικότητα, περιβάλλον και τους καταστροφικούς-εγκληματικούς χειρισμούς Υπουργών και άλλων κρατικών παραγόντων, που "μπορούν", εν μια νυκτί, να ακυρώσουν-καταστρέψουν επενδύσεις και περιουσίες δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως έχει γίνει επανειλημμένα (με νέους ή και με τους ισχύοντες Νόμους, όπως ο πτωχευτικός κώδικας).
Έτσι π.χ αν είσαι μέτοχος σε κατασκευαστική εταιρία, που πτώχευσε, επειδή ο βασικός, αν όχι μοναδικός, πελάτης της, δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, χρεοκόπησε επίσης και έκανε στάση πληρωμών, που μπορείς να βρεις το δίκιο σου ;
Γενικά μιλώντας πάντως, το Χρηματιστήριο χρειάζεται έλεγχο συναισθημάτων, υπομονή και άλλες αρετές χαρακτήρα, μπορεί να ενέχει σημαντικό ρίσκο, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να συγκριθεί με τυχερά παίγνια κλπ, δηλαδή τζόγο, εκτός αν ΕΣΎ το βλέπεις έτσι και πράττεις ανάλογα.
Για τις εμπειρίες μου, μετά από 15 χρόνια ενασχόλησης με το Χρηματιστήριο, θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο, όπως π.χ : -Για την πρώτη μετοχή, που αγόρασα, επί δραχμών, για 30.000 δρχ τη μία, που έφτασε στις 57.000 και τελικά τις πούλησα στις 39.000, βγάζοντας ένα κέρδος, με το οποίο αγόρασα ένα ρολόι.
ΑπάντησηΔιαγραφή-Για την εταιρία, που ήμουν πιο σίγουρος, από τις άλλες, ότι δεν θα κλείσει και έκλεισε πρώτη...
-Για τις μετοχές, που αγόρασα στις 3000 ευρώ, έφτασαν στις 13000, δεν τις πούλησα τότε και τελικά έχασα και τα 3 χιλιάρικα...
Γενικά μιλώντας, υπήρξαν και κάποιες καλές στιγμές και κέρδη, τα οποία όμως επανεπενδύθηκαν και το συνολικό αποτέλεσμα είναι σίγουρα (ΠΟΛΎ) αρνητικό.
Αν υποθέσουμε ότι πήρα κάποια μαθήματα, μου κόστισαν πολύ ακριβά, αν "έπαιζα" με εικονικά χρήματα, θα ήταν σαν ένα παιχνίδι, όμως δυστυχώς, τα χρήματα, που έχασα, ήταν 100% αληθινά και στην μεγάλη πλειοψηφία τους δουλεμένα, δηλαδή προϊόν εργασίας, όχι χαρισμένα (ή κέρδη από λαχεία κλπ)