το άκρον άωτον της υποκρισίας

   Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί, το να "σκοτώνεις" κάποιον και μετά να λες ότι θα στηρίξω οικονομικά την χήρα και τα παιδιά του και μάλιστα με χρήματα, που βγαίνουν από τσέπες άλλων (των φορολογούμενων, εν προκειμένω) ;

 Το ρήμα "σκοτώνω" το έβαλα σε εισαγωγικά, επειδή είναι "βαρύ", δε μιλάμε για φόνο εκ προθέσεως, αλλά ίσως για ανθρωποκτονία τελούμενη, εξ αμελείας και δια παραλείψεων.

 Εννοείται ότι δεν είμαι στρατιωτικός, ούτε κατέχω τα στρατιωτικά ζητήματα, αλλά εδώ εκφράζω απορίες, ως απλός πολίτης, αλλά και ως νομικός, απορίες, που πρέπει να απαντηθούν και μάλιστα πειστικά, από την εισαγγελική έρευνα, που θα αρχίσει (αν δεν έχει αρχίσει ακόμα, λόγω πασχαλιάτικης αργίας...).

  Τον πιλότο μας, το Γιώργο Μπαλταδώρο, σίγουρα δεν τον σκότωσαν οι Τούρκοι, όπως υποστήριξαν κάποιοι (προφανώς ...ψεκασμένοι), ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα, αφού έπεσε σε μια "απλή" διαδικασία επιστροφής-προσγείωσης, στο σημείο αναχώρησης.

    Δεν τον σκότωσε ούτε το γεγονός, ότι έπαιρνε μικρότερο μισθό, από τους μετακλητούς "συμβούλους" του συριζα (και του κάθε συριζα) και λοιπούς αργόμισθους κρατικοδίαιτους.

    Το οικονομικό θα έπαιζε ρόλο, μόνον αν αποδεικνυόταν μηχανική βλάβη, λόγω κακής συντήρησης, που μπορεί να οφείλεται στις σπατάλες αλλού και στην μη επαρκή χρηματοδότηση εδώ.

   Πριν, ακόμα ανακτηθεί το "μαύρο κουτί" και με αυτή την επιφύλαξη, όλα δείχνουν ανθρώπινο λάθος, έναν κακό υπολογισμό και μια ίσως υπερεκτίμηση των "φαινομένων" και υποτίμηση των οργάνων του αεροπλάνου.

   Αυτό είπαν και οι άλλοι μισοί τηλεοπτικοί αναλυτές, αφήνοντας να εννοηθεί, ότι η ευθύνη βαραίνει 100% το μακαρίτη και αυτό, αν δηλαδή καταλήξει εκεί το πόρισμα, θα είναι, θεωρώ, άδικο (τουλάχιστον) !

    Αν θα μπορούσα, από αυτή την θέση, να διευκολύνω την έρευνα της Εισαγγελίας του Αεροδικείου, θα έλεγα, ότι τα ερωτήματα, που χρήζουν απάντησης, είναι τα εξής βασικά :

 -Ποιος και γιατί, έχει καθιερώσει, να πηγαίνουν στην Σκύρο, πιλότοι, οι οποίοι εδρεύουν ΑΛΛΟΎ (στην Τανάγρα, εν προκειμένω) και πόσες πτήσεις, από και προς εκεί (Σκύρο) , έχουν κάνει, προτού σταλούν και αναλάβουν υπηρεσία ;

   Φαντάζομαι, ότι ως πιλότος, πρέπει να είσαι σε θέση να προσγειώνεσαι σε κάθε στρατιωτικό αεροδρόμιο, αλλά και ότι είναι διαφορετικό να έχεις εκπαιδευτεί και να πετάς συνέχεια σε αεροδρόμιο της ηπειρωτικής χώρας και αλλιώς σε ένα κομμάτι γης, που επιπλέει στο Αιγαίο και έχει το δικό του, ιδιαίτερο μικροκλίμα και πολλές άλλες ιδιαιτερότητες !

-Εφόσον τα ξένα αεροσκάφη, είχαν ήδη απομακρυνθεί, όταν σηκώθηκαν τα δικά μας, όπως έγινε γνωστό, ΠΟΙΌΣ και ΓΙΑΤΊ έδωσε εντολή να πετάνε επί 40 ολόκληρα λεπτά ή 1 ώρα, κατά άλλους, στο Αιγαίο και να καταπονηθούν, άνθρωποι και μηχανές, δίχως -ουσιαστικό- λόγο ;

-Έπρεπε ή όχι, να έχουν ενημερωθεί οι πιλότοι, για την ομίχλη και την χαμηλή νέφωση, που επικρατούσε στην Σκύρο και εν ανάγκη και για μεγαλύτερη ασφάλεια, να τους επέτρεπαν (ή να τους διέταζαν) να προσγειωθούν στην Τανάγρα (πόσο είναι Σκύρος-Τανάγρα με μιράζ ; φαντάζομαι κανά 5λεπτο ;)

-Από εκεί και μετά, υπάρχουν ερωτήματα γενικότερα, που αφορούν την λειτουργία του στρατεύματος, με βάση και τις προσωπικές μας εμπειρίες, από την θητεία : πως και με ποια κριτήρια δίνονται οι άδειες και βγαίνουν οι υπηρεσίες και ειδικά σε περιόδους αργιών (όπως Χριστούγεννα και Πάσχα) ; Μετράει μόνον να έχεις "βύσμα", για να μην "σε χώσουν" ;

    Αυτά και άλλα ερωτήματα, χρήζουν απάντησης, επίσημης και πειστικής, ό,τιδήποτε άλλο θα είναι συγκάλυψη και υποκρισία, το να πούμε δηλαδή ότι φταίει μόνον ο Γιώργος, που μετά από 1 ώρα πτήσης και καταπόνησης, υπερεκτίμησε τις ικανότητες του και προσπάθησε να προσγειωθεί στα τυφλά (λόγω καιρικών συνθηκών και έλλειψης ορατότητας) εμπιστευόμενος μόνον αυτό που βλέπει (ή ΝΟΜΊΖΕΙ πως βλέπει) και όχι τα όργανα του αεροσκάφους !

  Την Παρασκευή, πραγματικά, ένιωθα πολύ έντονη οργή και θυμό,  με τις αντιδράσεις του (σάπιου) πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου, το να βαφτίζουν ως "ήρωα", ένα ΘΎΜΑ της δικής τους ανεπάρκειας...

    Με αποκορύφωμα έναν Υπουργό, που έσπευσε, ως "κίτρινος" δημοσιογράφος, να ανακοινώσει τον θάνατο, μέσω ...τουίτερ και μια μέρα, πριν (!) βρεθεί η σορός (αλήθεια, πήγε στην κηδεία, όπως λεγόταν ή φοβήθηκε ; δεν έμαθα).

    Ας δώσουμε λίγη προσοχή, στα τελευταία λόγια του πιλότου και ας τον ακολουθήσουμε για να μας βγάλει από την ομίχλη : πέρα από το φυσικό αυτό φαινόμενο, υπάρχει και η μεταφορική "ομίχλη", η σαπίλα, όπως είπα, του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου, που αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους του, ως "αναλώσιμους" και τους οδηγεί ενίοτε στον θάνατο, με πράξεις ή παραλείψεις του !

  Μόνον αν η έρευνα φτάσει "στο κόκκαλο" και παραγάγει χειροπιαστά αποτελέσματα, αποδώσει ευθύνες και αναδείξει τα λάθη, αυτών, που δήθεν τώρα κλαίνε και λυπούνται, μόνον τότε, θα μιλάμε για "ηρωϊκό" θάνατο, για μια θυσία, που έγινε, προκειμένου να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και να σωθούν άλλοι, στο μέλλον.