Το bullying και οι συνέπειες του, έγιναν γνωστά στο Πανελλήνιο, μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης του Βαγγέλη Γιακουμάκη, φοιτητή της γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, με την γνωστή, τραγική, κατάληξη.
Αυτή, φαντάζομαι, ήταν και η αφορμή, για να προστεθεί άρθρο στον Ποινικό μας Κώδικα, το 2015, που αναφέρεται στο "μπούλινγκ", αν και φοβάμαι ότι η προσθήκη (σε άσχετο, όπως συνήθως, Νόμο), έγινε βιαστικά, πρόχειρα και όχι και τόσο πετυχημένα.
Είναι χαρακτηριστικό δε, ότι ο σχετικός όρος, που στα ελληνικά, αποδίδεται ως "εκφοβισμός" ή "τραμπουκισμός" δεν αναφέρεται καν, στο άρθρο, λες και πρόκειται για ...απαγορευμένη λέξη.
Γίνεται λόγος, πολύ γενικά, για "συνεχή σκληρή συμπεριφορά" και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, ενώ να πούμε πως το σχετικό άρθρο περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο των εγκλημάτων κατά της ζωής, μαζί με τις σωματικές βλάβες και την ανθρωποκτονία !
Η "συνεχής σκληρή συμπεριφορά", πάντως, εμπεριέχει δύο βασικά χαρακτηριστικά του εκφοβισμού, που είναι η ένταση και η διάρκεια, χωρίς τα οποία, δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα.
Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να υπάρχει και το εγκληματικό αποτέλεσμα, που συνίσταται, είτε σε σωματική κάκωση, είτε σε άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας.
Επειδή όμως, η διάταξη του εκφοβισμού, έχει, επιπλέον, επικουρικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι εφαρμόζεται αν δεν υπάρχει άλλη διάταξη, που να τιμωρεί το ίδιο πράγμα βαρύτερα, στην πράξη, περιορίζεται, σημαντικά, η εφαρμογή της, κυρίως στις περιπτώσεις ψυχολογικών συνεπειών και όχι τόσο σωματικών, εφόσον για τις τελευταίες, υπάρχουν οι διατάξεις "περί σωματικής βλάβης".
Μην ξεχνάμε πάντως, ότι η ψυχολογική πίεση, μπορεί εν συνεχεία, να "σωματοποιηθεί", με καθαρά σωματικά συμπτώματα, όπως εμετοί, πονοκέφαλος κλπ.
Ο εκφοβισμός-τραμπουκισμός συναντάται κυρίως, στα σχολεία, στον χώρο εργασίας και τελευταία, με την διάδοση των αντισόσιαλ μίντια και στο διαδίκτυο ("cyber bullying").
Προϋποθέτει προφανώς, δύο μέρη : το θύμα και τον/τους δράστες, οι οποίοι είναι σε υπέρτερη θέση, σε σχέση με το θύμα, που είναι σε υποδεέστερη !
Μάλιστα, μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, όχι μόνον με (βίαιες-επιθετικές-απειλητικές) πράξεις, αλλά και ...με απουσία πράξης, ήτοι με εσκεμμένο παραγκωνισμό-περιθωριοποίηση του θύματος.
Πρόκειται για πλημμέλημα, που στην βασική του μορφή, τιμωρείται με φυλάκιση, ήτοι από 10 μέρες έως 5 έτη (το μεγάλο εύρος της ποινής, δεν είναι απαραίτητα κακό, με την έννοια ότι κάθε περίπτωση έχει άλλη βαρύτητα και πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα, κάθε φορά).
Υπάρχει και βαρύτερη μορφή, όταν το θύμα είναι ανήλικος (κάτω των 18) και ο δράστης τον έχει υπό την επιμέλεια ή προστασία του ή υπό επίβλεψη-φύλαξη (έστω και προσωρινή) ή σχέση εργασίας, ανατροφής ή διδασκαλίας, οπότε η ελάχιστη ποινή, ανεβαίνει στους έξι μήνες.
Με την ποινή αυτή, τιμωρείται και όποιος, με συστηματική παραμέληση των υποχρεώσεων του, προς τους ανήλικους, γίνεται υπαίτιος, να πέσουν θύματα "μπούλινγκ" και αυτό σίγουρα, συγκαταλέγεται στα θετικά της διάταξης, εφόσον αποτρέπει π.χ γονείς και δάσκαλους, να κάνουν τους "πόντιους πιλάτους"...
Ειδικά, όσον αφορά τον εκφοβισμό, μεταξύ ανηλίκων, κυρίως τον σχολικό δηλαδή, η πρόβλεψη ότι η πράξη τιμωρείται, μόνον αν υπάρχει διαφορά ηλικίας, τουλάχιστον 3 ετών, μεταξύ δράστη και θύματος, ουσιαστικά, ΑΚΥΡΏΝΕΙ το πεδίο εφαρμογής της !!
Βέβαια, για τους ανήλικους δράστες του εκφοβισμού, δεν προβλέπεται φυλάκιση, αλλά μόνον αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα.
Από τα παραπάνω, θεωρώ, ότι η σχετική διάταξη, που ψηφίστηκε άρον-άρον και σχετικά πρόχειρα, χρήζει επανεξέτασης και επικαιροποίησης, με πιο αναλυτικές προβλέψεις ή και κατάργηση, με παράλληλη ψήφιση ειδικού Νόμου, για το ζήτημα αυτό, που μόνον ασήμαντο δεν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.