ο πελάτης έχει πάντα δίκιο (;)

   Θα ομολογούσατε ποτέ ένα έγκλημα, όταν αυτό δεν αποδεικνύεται από την εις βάρος σας δικογραφία ; (!)

   Φαντάζομαι ότι οι 95 στους 100, θα απαντούσαν "όχι" και όμως μου συνέβη : μια κυρία, είχε υπεξαιρέσει ένα σημαντικό ποσόν, από την εταιρία, όπου εργαζόταν και ήρθε στο γραφείο, ενόψει εξέτασης από Πταισματοδίκη.

   Πριν ακόμα έρθει, μου είπε ότι το έχει παραδεχθεί ήδη και ότι σκοπεύει να επιστρέψει τα χρήματα και αυτό επαναλάβαμε και στη συνάντηση, προκειμένου να τύχει των ευνοϊκών ρυθμίσεων, για όσους επιστρέφουν τα χρήματα.

   Με αυτό τον τρόπο, η υπόθεση έμοιαζε, στην αρχή, πολύ ανιαρή, να γράψεις δηλαδή απλά ότι τα πήρε και ότι σκοπεύει να τα επιστρέψει, ωστόσο αυτό άλλαξε, όταν διάβασα τη δικογραφία.

    Εκεί, λοιπόν, είδα ότι η "ομολογία" της περιέχονταν σε ιδιωτικά sms και emails, που είχε ανταλλάξει με το αφεντικό, όπερ σημαίνει πως ΔΕΝ μπορούσαν να ληφθούν υπόψη, λόγω του σχετικού απορρήτου !!

    Τότε "ξύπνησε" δηλαδή μέσα μου, ο ρόλος του υπερασπιστή και η υπόθεση απέκτησε ενδιαφέρον, ωστόσο η πελάτισσα, με προσγείωσε απότομα και δυσάρεστα.

     Όταν της εξήγησα πως, αν το αρνηθούμε, η υπόθεση, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, θα τεθεί στο Αρχείο, εκείνη είπε "όχι" (!), επέμενε να ομολογήσει ότι το έκανε, με άλλα λόγια, να εισαχθεί σε Δίκη, με ΜΌΝΗ τη δική της ομολογία, κάνοντας έτσι ...δώρο στους μηνυτές !!

     Το να θες να βοηθήσεις και ...να μην σε αφήνουν, πονάει πολύ, είναι δυσάρεστο συναίσθημα, ωστόσο, αφού επέμενε τόσο, έκανα πίσω, με βάση το ρητό του τίτλου...

     Ακόμα και η αιτιολογία, για την ομολογία της, ήταν, για μένα, αβάσιμη : ότι δηλαδή, αν το αρνούνταν, θα "νευρίαζαν" οι μηνυτές, θα άρχιζαν να το ψάχνουν και θα γινόταν ευρύτερα γνωστό, σε συγγενείς και οικείους της.

     Ήταν αβάσιμη, διότι, από το όλο κείμενο της μήνυσης, γινόταν εξαιρετικά καθαρό, ότι ήθελαν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, να ΜΗΝ γίνει ευρύτερα γνωστό το θέμα, σε πελάτες και προμηθευτές, προκειμένου να μην θιχτεί η καλή φήμη της εταιρίας και πάθει ζημιά !!

     Με άλλα λόγια και με όρους πόκερ, οι μηνυτές, έχοντας χάλια φύλλο, έκαναν ένα μεγάλο ποντάρισμα, μπλοφάροντας και εμείς, έχοντας πολύ καλύτερο φύλλο, είπαμε "πάσο", τρώγοντας τη μπλόφα...

    Πάντως, επειδή δεν θα μπορούσα ποτέ να δεχτώ και να "χωνέψω", ότι ομολογήσαμε ένα έγκλημα, που δεν αποδεικνυόταν (νόμιμα, τουλάχιστον...) από τη δικογραφία, σκέφτηκα, τελευταία στιγμή, ένα νομικό επιχείρημα, που μπορεί επίσης, να οδηγήσει σε απαλλαγή από την κατηγορία !

   Έτσι, μετά την κατάθεση του υπομνήματος, ρώτησα, χαριτολογώντας την κατηγορούμενη πελάτισσα : "αν η υπόθεση μπει στο Αρχείο, θα ...νευριάσεις ;" (χαχα)

      Ακόμα και υπό όρους ηθικής, αν λέγαμε ότι το ορθό είναι να επιστραφούν τα υπεξαιρεθέντα χρήματα, αυτό εναπόκειται όμως στη βούληση του δράστη, ανεξάρτητα από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης, ακόμα δηλαδή και αν δεν εισαχθείς σε Δίκη, αν αισθάνεσαι άσχημα και θες να τα επιστρέψεις, μπορείς, ανά πάσα στιγμή και χωρίς την απειλή ποινικών κυρώσεων !

     Πάντως, αν με ρωτάτε, θα προτιμούσα έναν πελάτη, που θα μου έλεγε, "αν μπει η υπόθεση στο Αρχείο, θα σου δώσω το 10% από τα χρήματα, που ...θα έπρεπε να επιστρέψω στους μηνυτές".