Ένα ακόμα έγκλημα !

    Αυτό, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, είναι ό,τι απεχθές συνέβη στον Αλβανό κρατούμενο, που ξεψύχησε, στο κελί της απομόνωσης των φυλακών της Νιγρίτας Σερρών, έπειτα από βάναυση κακοποίηση, από αστυνομικούς και σωφρονιστικούς υπαλλήλους !
  Μένει να δούμε, αν η δικαστική έρευνα, που έχει ξεκινήσει, θα φθάσει έως τέλους και οι υπαίτιοι, θα τιμωρηθούν, όπως προβλέπει ο Νόμος (και όχι με αυτοδικία, όπως έπραξαν εκείνοι)...
  Η υπόθεση αυτή, είναι ίσως η σημαντικότερη νομική είδηση, των τελευταίων ημερών και έχει πολλές προεκτάσεις, όχι μόνον νομικές, σχετικά με την ποιότητα του αστυνομικού και σωφρονιστικού έργου, τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας και το επίπεδο του πολιτισμού μας !
  Από τα σχόλια στο διαδίκτυο, παρατήρησα ότι το 99%, κινούνταν στην κατεύθυνση, που μιλούσε για "θεία Δίκη", "καλά του έκαναν" και άλλα τέτοια χαζά, αλλά και επικίνδυνα...
   Επίσης, οι δημοσιογράφοι, που αρέσκονται να βάζουν ταμπέλες στους ανθρώπους, αναφέρονται μονότονα στο νεκρό ως "Αλβανό βαρυποινίτη", ενώ, όπως διέρρευσε και αν δεν απατώμαι, είχε 2 ποινές 8 και 12 χρόνια, αντίστοιχα, που σημαίνει ότι υπάρχουν στις φυλακές, χιλιάδες κρατούμενοι, με πολύ βαρύτερες ποινές !
    Φυσικά, αν δεν τον σκότωναν στο ξύλο, θα φλέρταρε με τα ισόβια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, γιατί απλά ποτέ δεν πρόλαβε να δικαστεί από το φυσικό του δικαστή, αλλά τον δίκασαν και τον καταδίκασαν οι "συνάδερφοι" του θύματός του..
    Σήμερα κυκλοφόρησε και η φήμη, ότι ο νεκρός σωφρονιστικός υπάλληλος, υπήρξε βασανιστής στις φυλακές, επομένως με τη "λογική" του 99%, καλά του έκανε ; Έτσι, φαίνεται ο παραλογισμός της άποψης για "θείες Δίκες", που έγιναν από ...ανθρώπους !
    Άσχετα αν ισχύει αυτή η φήμη και άσχετα αν υπήρχαν προηγούμενα, ο Αλβανός κρατούμενος, διέπραξε φόνο, έγκλημα και θα έπρεπε να τιμωρηθεί, όπως ορίζει ο ΠΚ και όχι να τον σαπίσουν στο ξύλο, επειδή σκότωσε ..συνάδελφο...
    Αν είχε σκοτώσει συγκρατούμενό του, είμαι σχεδόν βέβαιος, ότι όχι μόνον δεν θα τον είχαν αγγίξει, αλλά πιθανόν να του έλεγαν και μπράβο και εδώ βρίσκεται ο παραλογισμός και η επικινδυνότητα των αστυνομικών πρακτικών : αν αύριο, χτύπα ξύλο, σκοτώσεις έναν αστυνομικό, κατά λάθος, σε τροχαίο π.χ, θα πάθεις τα ίδια ; θα υποστείς βασανισμό, λόγω της ιδιότητας του θύματος ; (!)
    Κανείς δεν είναι υπεράνω του Νόμου και αν η έρευνα, που ξεκίνησε, δεν αποδώσει ευθύνες, η επικίνδυνη αυτή κατάσταση της αυτοδικίας, όταν το θύμα είναι ένστολος, απλά θα διαιωνίζεται...
    Δεν μπορεί αυτός, που είναι επιφορτισμένος με το έργο της διατήρησης της τάξης και των έννομων αγαθών, είτε πολιτών, είτε κρατουμένων, να τα αφαιρεί, ως κοινός εγκληματίας, κάτι δεν πάει καλά εδώ !
    Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι ο βασανισμός ξεκίνησε στο Μαλανδρίνο, συνεχίστηκε πιθανόν, κατά τη μεταγωγή, αλλά και στις φυλακές Νιγρίτας και όσον αφορά τα αδικήματα, που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι δράστες, λογικά θα κινηθούν, προς την κατεύθυνση της ανθρωποκτονίας, ωστόσο πιο πιθανόν, θεωρώ, είναι τελικά, να καταδικαστούν για θανατηφόρα σωματική βλάβη και να γλιτώσουν τα ισόβια, στο τέλος...
    Επίσης, είναι ένα θέμα, αν επιτέλους θα ενεργοποιηθούν, οι διατάξεις και ποινές, που προβλέπονται για τα βασανιστήρια και είναι αυστηρότερες, από τη θανατηφόρα σωματική βλάβη, εν προκειμένω !
    Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, δεν είναι μία αστεία υπόθεση και πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά και δραστικά, διότι αύριο στη θέση του "Αλβανού βαρυποινίτη", μπορεί να είναι κάποιος, από αυτούς, που τώρα λένε "καλά του έκαναν"...
    Εξάλλου, οπόταν το θύμα, είναι αλλοδαπός, όπως εδώ, η αστυνομική ανευθυνότητα και αυτοδικία και τα βασανιστήρια, εκθέτουν τη χώρα μας διεθνώς και μπορεί να υπάρξουν απρόβλεπτες συνέπειες, όπου το διπλωματικό επεισόδιο, είναι το λιγότερο !


 

Αντί να μικραίνει, το δημόσιο ..μεγαλώνει !

     Ανάμεσα στις πολλές άλλες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου, που ψηφίζεται την Κυριακή, τα ΜΜΕ ξεχώρισαν και προέβαλαν (ως κάτι ..θετικό άραγε ;), την θέσπιση της Ρυθμιστικής Αρχής Λιμένων, επειδή, βλέπετε, έχουμε λίγες "ανεξάρτητες" Αρχές, στην Ελλάδα και χρειαζόμασταν ακόμα μία !
   Είτε αυτό σκέφτηκαν στην κυβέρνηση, είτε ότι τώρα έχουμε πλεόνασμα, ήτοι λεφτά, για να βολευτούν μερικοί ακόμα "ημέτεροι", αφού προβλέπονται ουκ ολίγες θέσεις "εργασίας", για τη στελέχωσή της εν λόγω Αρχής, που κανένας δεν ξέρει τι θα κάνει ή τι χρειάζεται ή μάλλον όλοι ξέρουμε ότι δεν θα κάνει τίποτα...
   Φαντάζομαι, όλοι καταλαβαίνουμε πλέον, ότι τα άτομα, που θα στελεχώσουν αυτή τη νέα "υπηρεσία", είναι ίσως ήδη γνωστά, πρόκειται μάλιστα για ανθρώπους, με πολλά προσόντα και πτυχία και είναι να απορεί κανείς, πως αυτοί οι επιστήμονες, επιλέγουν, να θυσιάσουν τα προσόντα τους, για μία αργομισθία, στο δημόσιο τομέα, ενώ θα μπορούσαν να ξεδιπλώσουν τα όποια ταλέντα και ικανότητες έχουν, σε μία θέση του ιδιωτικού τομέα ή να κάνουν κάτι δικό τους, ως αυτοαπασχολούμενοι, τόσο για τον εαυτό τους, όσο και για την κοινωνία !
   Απορίας άξιο, είναι επίσης, πως η τρόϊκα επέτρεψε τη δημιουργία, αυτής της Αρχής και τους διορισμούς, που τη συνοδεύουν, όταν δημόσια, φαίνεται να ζητάει απολύσεις και μείωση του δημόσιου τομέα...
   Μία άλλη λεπτομέρεια, που διέρρευσε, αν αληθεύει, είναι πως οι διατάξεις αυτές, μπήκαν κατόπιν απαίτησης του ΠΑΣΟΚ και τα πράγματα δείχνουν, ότι -δυστυχώς- μας κυβερνάει ακόμα ένα κόμμα του 5%, που η ΝΔ είναι αναγκασμένη, να του κάνει τα χατίρια, για να μην πέσει η κυβέρνηση !
    Το ΠΑΣΟΚ βέβαια, εκτός από κόμμα, εκφράζει και την αντίστοιχη νοοτροπία-ιδεολογία, της Αριστεράς με τις δεξιές τσέπες, του βολέματος όλων, ει δυνατόν, σε κρατικές αργομισθίες, ιδεολογία, που ασπάζονται σε μεγαλύτερο (συριζα, δημαρ) ή μικρότερο (ΟΛΑ τα λοιπά κόμματα της βουλής) βαθμό και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, που εκπροσωπούνται στο Κυνοβούλιο...
    Υποτίθεται ότι η εν λόγω Αρχή, θα βοηθήσει στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών της χώρας, ωστόσο αναρωτιέται κανείς, αν αυτό ήταν ή δεν ήταν έργο και ευθύνη του περιβόητου ΤΑΙΠΕΔ, που συστήθηκε πριν κάποια χρόνια και παρουσιάζει μηδαμινό έως καθόλου αποτέλεσμα !
     Είναι ανάγκη να απαλλαγούμε επιτέλους, από τακτικές και νοοτροπίες, που μας χρεοκόπησαν, ωστόσο φαίνεται αυτή την ανάγκη, να μην την καταλαβαίνουν στην κυβέρνηση και να συνεχίζουν να νέμονται το κρατικό χρήμα, μεταξύ τους και εις βάρος της κοινωνίας, που εξαθλιώνεται με ληστρική φοροεπιδρομή, για να συντηρηθούν (καλύτερα, να μακροημερεύουν) τα πάσης φύσεως τρωκτικά...
     Με τη συνεχή θέσπιση νέων κρατικών υπηρεσιών και φορέων, επί 30 χρόνια, το ελληνικό κράτος, έφτασε σε σημείο να μην ξέρει, ούτε το ίδιο, ποιοι είναι αυτοί οι φορείς, πόσοι μισθοδοτούνται από αυτούς και πόσο και είναι ώρα, όχι να προστίθενται νέοι, αλλά να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ, της διαπλοκής, της διαφθοράς και της σαπίλας !
    Τίποτε όμως δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, εάν οι ίδιοι οι πολίτες, δεν ξυπνήσουν και πάψουν να ονειρεύονται (σχήμα λόγου, γιατί μιλάμε για εφιάλτη) μία κρατική αργομισθία και αποφασίσουν να εκμεταλλευτούν, τα όποια όνειρα και ταλέντα τους, με πιο δημιουργικούς τρόπους, ωφέλιμους για το κοινωνικό σύνολο : μόνο έτσι θα έρθει η ανάπτυξη και η αύξηση του ΑΕΠ...
    Αφού "από πάνω", δε υπάρχει φως, ας αρχίσει η αλλαγή, "από κάτω", να συνειδητοποιήσει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης, που του αναλογεί, για τη σωτηρία της πατρίδας !
  



 

..μέσα ψέμα, ..έξω αλήθεια !

    Είχα καιρό να "φορτώσω", να νευριάσω, με τα ναυάγια-τρωκτικά, που λέγονται πρώην πασόκοι και νυν συριζαίοι, ακόμα και να μην θέλεις να ασχοληθείς μαζί τους, σε αναγκάζουν αυτοί και δε σ' αφήνουν ν΄αγιάσεις !
   Το τελευταίο κρούσμα, ήρθε -πάλι- από το Δραγασάκη, ο οποίος, μπροστά σε Γερμανούς βουλευτές, είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή για την κρίση στην Ελλάδα, φταίμε "εμείς", εννοώντας προφανώς τους ίδιους τους Έλληνες πολιτικούς (και να μην εννοούσε αυτό, ..αυτή είναι η αλήθεια).
   Η δήλωση αυτή μπορεί να έχει δύο αναγνώσεις-ερμηνείες : 1. ότι έπαθε κρίση ειλικρίνειας, ότι κατά βάθος ο Δραγασάκης, είναι καλός άνθρωπος (όση ..ανθρωπιά, μπορεί να έχει μείνει, σε ένα μέλος του Κυνοβουλίου) και είπε τα πράγματα, όπως είναι, όπως ξέρει και ο ίδιος ότι είναι και ξέφυγε, αντικρίζοντας και στα μάτια τους Γερμανούς, που βρίζει το κόμμα του, από την επίσημη κομματική γραμμή (στο εσωτερικό, εξ' ού και ο τίτλος), ότι δηλαδή οι δανειστές και δη η Μέρκελ, είναι εχθροί μας, θέλουν να μας πιουν το αίμα και φταίνε εκείνοι, για τα δεινά που τραβάνε (όχι όλοι, γιατί υπάρχουν εκατομμύρια βολεμένοι) οι Έλληνες !
   Ή 2. ότι απλά ο πολιτικός λόγος του συριζα, είναι ..χαμαιλέων, αλλάζει κάθε φορά, ανάλογα με το ακροατήριο, λέμε στον καθένα, αυτό που θέλει να ακούσει, για να είμαστε πάντοτε ευχάριστοι, να μην δυσαρεστήσουμε κανέναν (ο ορισμός του λαϊκισμού)...
   Και οι δύο ερμηνείες, είναι πιθανές, με επικρατέστερη τη δεύτερη, όμως άσχετα από αυτό, εκείνο, που πληγώνει περισσότερο, είναι η κατάντια του πολιτικού σκηνικού, μετά την (πολιτική και οικονομική) χρεοκοπία των 2 πρώην μεγάλων κομμάτων, που βούλιαξαν τη χώρα και βούλιαξαν μαζί της : η οργή του κόσμου, άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε όχι, εναντίον τους (λέω όχι, γιατί υπάρχουν και χιλιάδες συνδαιτυμόνες του Πάγκαλου, που δε δικαιούνται, ούτε να διαμαρτύρονται), έκανε πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, μορφώματα, εξίσου επικίνδυνα, για τη χώρα, όπως ο σύριζα και η χ.α !
    Το πιο τραγικό όμως, είναι ότι Ευάγγελος Σαμαράς και Αντώνης Βενιζέλος, συνεχίζουν ΤΑ ΙΔΙΑ, σαν να μην πέρασε μέρα, σαν να μην έμαθαν τίποτα, από το πάθημά τους, αντιμετωπίζουν τους Έλληνες, με δύο μέτρα και δύο σταθμά, σε πατρίκιους (δημόσιος τομέας) και πληβείους (ιδιωτικός τομέας).
     Ακόμα και σήμερα, έκαναν ολόκληρη σύσκεψη στο Μαξίμου (!), για να δουν πως θα ανακουφίσουν την οικογένεια του εκπλιπόντος σωφρονιστικού υπαλλήλου (κρίμα βέβαια, γιατί ήταν νέος και με παιδιά), τι παροχές θα δώσουν, όμως, όταν κάθε τρεις και λίγο, συμβαίνουν θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, στον ιδιωτικό τομέα ή ακόμα και σε ΔΕΚΟ (κυρίως ΔΕΗ), κανείς τους δε συγκινείται (έστω και υποκριτικά, όπως εδώ) : οι οικογένειες (βλέπεις ..έχουν και αυτοί οικογένειες) πρέπει να ξεκινήσουν δικαστικό αγώνα, πληρώνοντας δυσβάσταχτα δικαστικά έξοδα, για να αποζημιωθούν, μετά από 5 χρόνια, στην καλύτερη περίπτωση !
     Δεν έχουν μάθει ακόμα το μάθημά τους, ότι όσα και να δώσεις, στους πελάτες-ψηφοφόρους, θα βρεθεί κάποιος άλλος (π.χ τσίπρας), που θα υποσχεθεί περισσότερα και θα πάνε σε εκείνον, άσχετα αν μετά καταλάβουν ότι τους κορόιδεψε (αφού ούτε οι πελάτες-ψηφοφόροι, πήραν το μάθημά τους, ειδικά μετά το χαστούκι από το Τζέφρι το 2009), με συνέπεια η παροχολογία και η ευνοιοκρατία, να βλάπτουν τόσο τη χώρα, όσο και τα ίδια τα κόμματα, που υπόσχονται πάντα περισσότερα, από αυτά, που μπορούν να δώσουν...
     Έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα, να λύσουν, όπως π.χ το ότι οι τράπεζες, ενώ έχουν πάρει από τον Έλληνα φορολογούμενο δεκάδες δισ ευρώ, είτε δε δανείζουν καθόλου τις επιχειρήσεις (εκτός αν πρόκειται για τα ΜΜΕ του Μπόμπολα), είτε δανείζουν με ληστρικά-τοκογλυφικά επιτόκια, στραγγαλίζοντας την αγορά, από ρευστό και μεγαλώνοντας την ανεργία και τη δυστυχία, όμως εκείνοι επιλέγουν να δίνουν πρωϊνές θεατρικές παραστάσεις, για να ικανοποιήσουν το περί δικαίου αίσθημα μιας μερίδας της κοινωνίας (που επειδή δεν αφορά ΟΛΗ την κοινωνία, δεν μπορεί -εξ' ορισμού- να είναι ..Δίκαιο), στην οποία και οι ίδιοι ανήκουν !

Πάνε για μαλλί, αλλά μπορεί να βγουν κουρεμένοι !

    Σήμερα, είδα με τα μάτια μου, απόφαση Δημάρχου επαρχιακής πόλης, με την οποία ζητάει, από πρώην δημοτικό αστυνομικό, που είχε διοριστεί παράνομα, σχεδόν ...200 χιλιάδες ευρώ !
  Πρόκειται για ακραία και σπάνια περίπτωση και μακάρι να μείνει έτσι, για το καλό όλων και κυρίως των ίδιων, όσων βγάζουν αυτές τις (παράνομες) αποφάσεις...
   Κάθε μέρα, που περνάει, αποδεικνύεται ότι το θέμα των παράνομων διορισμών, με την έννοια της κατάθεσης πλαστών δικαιολογητικών, είναι ίσως το Νο1 νομικό ζήτημα, αυτή τη στιγμή, με σοβαρές όμως κοινωνικές προεκτάσεις, αφού δεν είναι δυνατόν κάποιος να χάνει τη δουλειά του-το εισόδημά του και παράλληλα να καλείται να επιστρέψει τεράστια χρηματικά ποσά !
  Τα ποσά αυτά συσσωρεύτηκαν, επειδή η δημόσια διοίκηση είναι μπάχαλο, επειδή δεν υπήρχε ούτε έλεγχος, ούτε τίποτα και τώρα, μετά από δέκα και πλέον έτη, κάποιοι αποφάσισαν να το ψάξουν...
   Πέρα από τις ευθύνες των ίδιων, όσων διορίστηκαν με πλαστά έγγραφα (εις βάρος ίσως κάποιων που άξιζαν να διοριστούν) και την απίστευτη ευκολία, με την οποία μπορεί να ξεγελαστεί και να εξαπατηθεί το "ελληνικό κράτος", δεν μπορείς να ζητάς πίσω μισθούς τόσων χρόνων !
    Μπορεί ορθά τα όργανα, που έκαναν τους διορισμούς, να τους ανακαλούν τώρα, μετά τις αποκαλύψεις, ωστόσο όχι μόνον δεν είναι υποχρεωμένοι να ζητάνε τα χρήματα πίσω, αλλά φοβάμαι ότι θα έχουν και οι ίδιοι ποινικές ευθύνες στο τέλος (για παράβαση καθήκοντος, τουλάχιστον), αν συνεχίσουν αυτό το βιολί...
    Η αναζήτηση από το δημόσιο ποσών, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, γίνεται υπό όρους και προϋποθέσεις, οι οποίες δεν φαίνεται να συντρέχουν εδώ και επειδή οι σχετικές αποφάσεις, θέλω να πιστεύω, ότι βγαίνουν περισσότερο λόγω άγνοιας και πρόχειρης προσέγγισης και όχι με δόλο, είναι ανάγκη να βγει κάποιο επίσημο όργανο, όπως Υπουργός ή να υπάρξει και νομοθετική ρύθμιση, που θα ορίζει σαφώς, ότι τα σχετικά ποσά των καταβληθέντων μισθών, σε παράνομα διορισθέντες υπαλλήλους, ΔΕΝ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ !!
    Δεν μπορεί, μετά από δέκα και πλέον χρόνια εργασίας του υπαλλήλου, να του ζητάς να επιστρέψει ποσά, που θα πρέπει να δουλεύει -υπό τις σημερινές συνθήκες- τριάντα χρόνια, για να ξεχρεώσει (και επειδή απειλούν και με αποστολή και καταλογισμό των ποσών στις αρμόδιες ΔΟΥ, καταλαβαίνει κανείς, που θα φτάσουν τα ποσά, με τις προσαυξήσεις...)
    Εκτός, αν σκοπός της διοίκησης, είναι να δημιουργήσει νέες στρατιές εξαθλιωμένων και χρεωμένων συμπολιτών μας !
    Δεν χρησιμοποιώ ως επιχείρημα, ότι το ίδιο το κράτος, με την απουσία ελέγχων και τη διαβλητότητα των διαδικασιών πρόσληψης, συνετέλεσε σε αυτό το χάλι, αλλά το ότι οι άνθρωποι αυτοί, μπορεί μεν να διορίστηκαν παράνομα, ωστόσο εργάστηκαν, δεν τους χαρίστηκαν τα χρήματα, προσέφεραν σε αντάλλαγμα την εργασία τους και σε τελική ανάλυση, τα ποσά αυτά θα τα πλήρωνε το κράτος (δηλ. ο φορολογούμενος) σε κάποιον άλλον, διότι δεν διορίστηκαν επιπλέον, ως εκ περισσού, ως υπεράριθμοι, αλλά μέσα στα ποσοτικά όρια κάθε προκήρυξης.
     Είναι ανάγκη λοιπόν να σταματήσει αυτός ο νομικός παραλογισμός, της αναζήτησης των μισθών και σε όσες περιπτώσεις, από ατύχημα, έχουν βγει ή θα βγουν ανάλογες αποφάσεις, ο ενδιαφερόμενος, θα πρέπει να προσφεύγει άμεσα, είτε στον διοικητικά ανώτερο-αρμόδιο, είτε απευθείας, στα διοικητικά δικαστήρια, τα οποία ελπίζω να αρθούν στο ύψος της περίστασης !
  

τι σχέση έχει το twitter με τη δημοκρατία ρε ηλίθιοι ;;

   Ο τίτλος της ανάρτησης, θα μπορούσε να είναι και "Μόνο εσύ", έχω ήδη κάνει ένα αφιέρωμα στον Ερντογάν και αυτό είναι το δεύτερο, είναι ο μόνος Ηγέτης παγκοσμίως, που αποδεικνύει ότι είναι ηγέτης και κάνει αυτό που πρέπει, χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος !
   Έπεσαν όλοι να τον φάνε, επειδή απαγόρευσε το twitter στην Τουρκία, άρχισαν να τον αποκαλούν δικτάτορα και εχθρό της δημοκρατίας, λες και τα τιτιβίσματα της κακιάς ώρας, είναι το θεμέλιό της...
   Αν είχε επιβάλλει λογοκρισία στον Τύπο π.χ, θα είχαν κάποια βάση οι κατηγορίες εναντίον του, ωστόσο ο περιορισμός των αντισόσιαλ μίντια, μόνο θετικός μπορεί να είναι, αφού τα αντισόσιαλ μίντια, όπως το τουίτερ, στην πραγματικότητα, είναι εχθροί και όχι σύμμαχοι της δημοκρατίας και της ελευθερίας !
    Το να μπορείς να "τιτιβίζεις" σαν πουλάκι και όχι σαν σκεπτόμενος και λογικός άνθρωπος, ό,τι κατεβάσει στιγμιαία η γκλάβα σου, να βρίζεις, να συκοφαντείς, να αυτοεπιδεικνύεσαι κλπ, σε τίποτα δεν εξυπηρετεί, ούτε εσένα, ούτε τους άλλους...
    Αυτός είναι και ο λόγος, που στο τουίτερ, δεν μπορείς να γράψεις μεγάλα κείμενα, γιατί κάτι τέτοιο, θα απαιτούσε ..σκέψη και σύνεση, είναι κατασκευασμένο και προορισμένο έτσι, ώστε να λες πράγματα, πάνω σε στιγμές θυμού και έντονων συναισθημάτων, να μπουρδολογείς και να προσπαθείς να κερδίσεις στιγμιαίες εντυπώσεις !
     Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, από το τουίτερ και τα άλλα αντισόσιαλ μίντια και γι' αυτό μίλησα παραπάνω για ΕΧΘΡΟ της αληθινής δημοκρατίας, είναι άλλος : ότι δηλαδή κάνει τους "χρήστες"-πρεζάκια-εθισμένους σε αυτά, να ζουν σε ένα παράλληλο, εικονικό σύμπαν, που υπάρχει μόνον στο δικό τους μικρόκοσμο (και των "φίλων" ή "ακολούθων" τους, που πάλι είναι μειοψηφία, όσους και αν έχεις)...
     Αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, είναι μία βόμβα στα θεμέλια κάθε δημοκρατίας, όπως φαίνεται και στη χώρα μας : κάθε φορά, που βγαίνουν στη δημοσιότητα δημοσκοπήσεις, για τις εκλογές, οι χρήστες των αντισόσιαλ, αντιδρούν και βρίζουν, επειδή τα δεδομένα τους, δεν συμφωνούν, με όσα βιώνουν στο παράλληλο-εικονικό σύμπαν, στο οποίο ζουν !
      Έτσι, υπάρχει ο κίνδυνος, ανά πάσα στιγμή, να ξεσπάσουν επεισόδια και συγκρούσεις, από το πουθενά, επειδή τα αποτελέσματα των δημοκρατικών εκλογών, θα αμφισβητούνται από τα "τζάνκια" των αντισόσιαλ μίντια, που είχαν διαμορφώσει τη ...δικιά τους εικόνα της πραγματικότητας, μέσα από μερικές δεκάδες "φίλους" και άλλους χρήστες του διαδικτύου...
       Άσχετα, αν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, στην παρούσα φάση, μία κίνηση απαγόρευσης, όπως του Ερντογάν, αποδεικνύεται πόσο μπροστά βλέπει αυτός ο ηγέτης και προσπαθεί να προλάβει τα χειρότερα !
       Η περίπτωση αυτή, θα μπορούσε να παρομοιαστεί, με τον πατέρα, ο οποίος αρνείται να πάρει στο γιο του μηχανάκι, γνωρίζοντας ότι μπορεί να σκοτωθεί με αυτό : όσο και αν πονάει και θυμώνει ο γιος, στην ουσία, ο πατέρας του, φροντίζει για το καλό του και έτσι πρέπει να κάνει...
       Επειδή πρόσφατα κυκλοφόρησαν φήμες περί διαφθοράς, χρηματισμού κλπ του Ερντογάν, εξυπακούεται ότι αν αποδειχτούν αληθινές, τότε ναι, η εξουσία του, θα καταρρεύσει, σαν χάρτινος πύργος και δικαίως, αφού ο ηγέτης πρέπει να είναι άμεμπτος, καθαρός από κάθε άποψη, για να μπορεί να εμπνεύσει αντίστοιχα και το λαό, στο δρόμο της αρετής !
       Όσα όμως του καταμαρτυρούν, περί δήθεν δικτατορίας και περιορισμού της ελευθερίας, για το ζήτημα του τουίτερ, είναι απλά ..σκατά (πουλιών, τα οποία δεν τιτιβίζουν μόνο, αλλά και χέζουν και μερικές φορές στα κεφάλια ανθρώπων)...

Τους πήραμε και τα σώβρακα...(ή πως τα φαινόμενα απατούν !)

    Έχει πολύ πλάκα, να βλέπεις κυβερνητικούς παράγοντες (αλλά και δημοσιογράφους ή απλά γράφοντες ή ομιλούντες δημόσια και κυρίως στο κρατικό κανάλι κ.ο.κ), να πανηγυρίζουν ότι "νίκησαν" στις διαπραγματεύσεις, με τους εκπροσώπους των δανειστών μας, την περιβόητη τρόϊκα, ότι πέρασε το δικό μας και όχι το δικό τους και άλλα τέτοια γραφικά !
   Η μέχρι τώρα εμπειρία, έχει δείξει, ότι οι διαπραγματεύσεις, ολοκληρώνονται κυριολεκτικά στο παρά 5, μία πολύμηνη αξιολόγηση και διαπίστωση ότι από τα (παλιότερα) συμφωνηθέντα έχει γίνει, μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό, καταλήγει σε μία -ό,τι ναναι- συμφωνία, για να πληρωθούν ομόλογα, που λήγουν κλπ και να μην πάμε σε (επίσημη) χρεοκοπία...
   Είναι επίσης αλήθεια, ότι τις περισσότερες φορές, υποχωρεί η τρόϊκα και όχι το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, που κυβερνάει αυτή τη χώρα, όμως αυτός, κάθε άλλο, παρά λόγος πανηγυρισμών είναι, είναι μάλλον λόγος απογοήτευσης και προβληματισμού, για την τελική τύχη μας !
   Η "υποχώρηση" της τρόϊκα, δεν κοστίζει ΤΙΠΟΤΑ στην ίδια, αφενός γιατί κανείς δεν σώζεται με το ζόρι, το πρόβλημα το έχουμε εμείς, όχι αυτοί και αν χρεοκοπήσουμε, ο Τόμσεν και οι άλλοι υπάλληλοί της, θα επιστρέψουν απλά στις πατρίδες τους, δεν θα είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν εδώ και να λουστούν και εκείνοι τα σκατά και αφετέρου, κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει, για το ο,τιδήποτε, επειδή δεν μπόρεσαν να μας επιβάλλουν, τα αναγκαία μέτρα και μεταρρυθμίσεις...
    Ο ρόλος της τρόϊκα δεν είναι να επιβάλλει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε τις προτάσεις τους, ώστε η Ελλάδα να γίνει κράτος, είναι στη διακριτική μας ευχέρεια, αν θα σωθούμε ή θα βουλιάξουμε οριστικά, απλά η "εναλλακτική" της χρεοκοπίας, τρομάζει (και δικαιολογημένα) το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και έτσι καταλήγουν σε συμφωνίες, της τελευταίας στιγμής (και της κακιάς ώρας), που είτε δεν τηρούνται ποτέ, είτε μερικώς !
    Σε μία διαπραγμάτευση, όπου ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ο ένας έχει το πάνω χέρι και ο άλλος, αυτός, που έχει το πρόβλημα (δηλ. η χώρα μας) το κάτω, το να βγαίνει και να πανηγυρίζει ο αδύναμος ότι κέρδισε, είναι ανέκδοτο...
    Τις συνέπειες αυτής της τακτικής, δηλαδή είτε της μη τήρησης των συμφωνηθέντων, είτε της πρότασης-πρόταξης διαφορετικών μέτρων, από αυτά, που προτείνουν οι δανειστές, τις βιώνουν οι κοινωνικά και οικονομικά πιο αδύναμοι και αποκλεισμένοι, όσοι, σε γενικές γραμμές, επέλεξαν να μην πληρώνονται, κάθε μήνα, από τον κρατικό προϋπολογισμό !
     Έτσι π.χ όταν η τρόϊκα ζητάει απολύσεις ή μειώσεις αμοιβών στο δημόσιο, προκειμένου να υπάρξει η -αναγκαία- ελάφρυνση στην απάνθρωπη και ανελέητη υπερ-φορολόγηση, επί δικαίων και αδίκων και η κυβέρνηση το αρνείται-αποκρούει, επικαλούμενη πέτσινα πλεονάσματα, ουσιαστικά, ποιος χάνει και ποιος κερδίζει ;
     Μπορεί οι κρατικοδίαιτοι ιθαγενείς να πανηγυρίζουν που δεν θα απωλέσουν την αργομισθία τους, ωστόσο έτσι, αφενός επιμηκύνεται η παρουσία της τρόϊκα στην Ελλάδα και καθυστερεί η έξοδος στις αγορές και αφετέρου, διαιωνίζεται η ύφεση, η μιζέρια, η αύξηση της φορολογίας κ.ο.κ.
     Όταν η κυβέρνηση καταλάβει, ότι οφείλει να συνεργαστεί και να ακούσει την τρόϊκα, αφού η ίδια δεν μπορεί να κυβερνήσει ορθά, παρά μόνον φαύλα, όπως έχει μάθει, επί 30 χρόνια και όχι να συγκρουστεί μαζί της θέλοντας να περνάει κάθε φορά τα δικά της, ώστε να γαντζωθεί στην εξουσία (πράγμα ούτως ή άλλως, εξαιρετικά επισφαλές), αυτό θα είναι καλό για όλους !
     Κάθε "νίκη" μίας διεφθαρμένης και διαπλεκόμενης κυβέρνησης, επί της τρόϊκα, ουσιαστικά αποτελεί ήττα, για κάθε λογικό και υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι αιτία λύπης και όχι χαράς...
     Οι τροϊκανοί είναι ξένοι και περαστικοί από την Ελλάδα, έρχονται μία στο τόσο, για να κάνουν τη δουλειά που τους έχει ανατεθεί, ως υπάλληλοι, αν εμείς δεν κάνουμε όσα μας λένε ή κάνουμε τα αντίθετα, ποιος θα βγει -στο τέλος- χαμένος ; Μα, αυτός, που ήταν εξαρχής χαμένος, δηλαδή εμείς !
      Συνεπώς, πρέπει να σταματήσει το αντιμνημονιακό παραμύθι, που μας σερβίρουν κάποιοι επιτήδειοι, με ιδιοτελή συμφέροντα και η συζήτηση σε όρους "κερδίζω-χάνεις" με την τρόϊκα, διότι, αν έρθει εκείνη η ώρα, που θα γίνει ο τελικός λογαριασμός, για το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε, θα πέσει πολύ κλάμα, από όσους απλά νομίζουν τώρα, ότι είναι νικητές...




 

Απίστευτο και όμως ...Ελληνικό !

    Η υπόθεση της αξιοποίησης του παλιού αεροδρομίου, στο Ελληνικό, εξελίσσεται σε τραγέλαφο, για άλλη μια φορά, παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου, οπότε το όνομα της περιοχής, ταιριάζει γάντι (αυτό που λέμε "όνομα και πράγμα"), διότι περιγράφει σωστά την ελληνική πραγματικότητα !
  Για την αξιοποίηση και αναβάθμιση της έκτασης, εμφανίστηκε μόνον μία εταιρία, ένας μόνον ενδιαφερόμενος (και μάλιστα από Ελλάδα !), τα πετροδόλλαρα, που ακούγαμε, δεν εμφανίστηκαν ποτέ, ωστόσο το τίμημα, που προσφέρει, μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, κρίθηκε ανεπαρκές και ο διαγωνισμός, κινδυνεύει να κηρυχθεί άγονος, με συνέπεια το έργο να πάει πίσω, για άλλα 3 με 4 χρόνια...
   Σε αυτό ίσως να έπαιξαν ρόλο και αντιδράσεις, από ΜΜΕ και δημοσιογράφους, αλλά και υποψήφιους στις επερχόμενες εκλογές, που άρχισαν να μιλάνε, στερεότυπα, όπως συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις για "ξεπούλημα" !
   Όλοι αυτοί οι οπισθοδρομικοί εραστές της ασχήμιας, που αντιδρούν, στην αξιοποίηση της έκτασης, προφανώς προτιμούν να μείνει το παλιό αεροδρόμιο, ως έχει, ένας τσιμεντένιος σκουπιδότοπος, όπου καταφεύγουν πρεζόνια και (νόμιμα ή παράνομα) ζευγαράκια ή διοργανώνονται αυτοσχέδιοι αγώνες ταχύτητας, με θύματα-νεκρούς, νέα παιδιά...
   Συγκρίνοντας το τώρα, με το μετά, ο οποιοσδήποτε μέσος λογικός άνθρωπος, θα ήθελε να προχωρήσει η αξιοποίηση της έκτασης και μάλιστα από μία εταιρία, ελληνικών συμφερόντων, που θα αλλάξει και το γενικότερο κλίμα στην οικονομία, καθώς θα φανεί, ότι επιτέλους κάτι κινείται και κάτι αλλάζει, στη χώρα (μπορεί να μην γίνει ..Ριβιέρα, όπως λένε κάποιοι, αλλά σε σχέση με το σημερινό χάλι, θα είναι 100 φορές καλύτερα) !
    Δε λέμε να χαριστεί η έκταση ή να μην διασφαλίσει το δημόσιο, κάποια ετήσια έσοδα, αλλά είναι προφανές ότι το έργο ΠΡΕΠΕΙ να προχωρήσει, καθώς : θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, τόσο κατά την ανάπτυξη, όσο και κατά τη λειτουργία του, θα υπάρξει επιτέλους μία κατασκευαστική δραστηριότητα, με αντίστοιχο όφελος και στις εταιρίες, που παράγουν ή προμηθεύουν τα υλικά (τσιμέντα, χάλυβα κ.ο.κ), τα έσοδα του κράτους, αλλά και των ασφαλιστικών ταμείων, θα αυξηθούν, θα μειωθεί κάπως η ανεργία και κυρίως θα ξεβρωμίσει ο τόπος και θα αποκτήσει η Αθήνα, η Αττική, έναν πόλο έλξης και αναψυχής, τόσο για τους ντόπιους, όσο και για τους τουρίστες (που τώρα πάνε μόνον στην Ακρόπολη και στο Σούνιο...)
   Αν αποτύχει και αυτός ο διαγωνισμός, αν καταλήξει σε φιάσκο, χωρίς ουσιαστικά λόγο, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο ΤΑΙΠΕΔ "τζάμπα καίει η λάμπα", ότι αδίκως πληρώνουμε τους παχυλούς μισθούς, σε αυτό το ταμείο των αποκρατικοποιήσεων, που κινείται με ρυθμούς χελώνας !
   Όσο αργά κινείται το ελληνικό κράτος, στα θέματα ουσιαστικής ανάπτυξης, τόσο γρήγορα κινείται, όταν πρόκειται να βολέψει τους πελάτες-ψηφοφόρους του : δίνει "κοινωνικό μέρισμα" από το βουτηγμένο στο αίμα πλεόνασμα, μεταξύ άλλων, σε κρατικούς υπαλλήλους, με 1.500 ευρώ μισθό, κάνει ρύθμιση οφειλών μόνον, σε δανειολήπτες του ΟΕΚ, διορίζει συνταξιούχους βουλευτές, σε θέσεις προέδρων οργανισμών και κάνει τα πάντα, ώστε να μην απολυθεί, ούτε ένας διαθέσιμος, να βολευτούν όλοι κάπου αλλού...
    Σε αυτά τα ζητήματα, δεν υπάρχουν καθόλου ή μόνον χλιαρές αντιδράσεις (για τα μάτια του κόσμου), όταν πάει να γίνει κάτι καλό, με ιδιωτική πρωτοβουλία και χρήμα, εκεί ξαφνικά όλοι επαναστατούν, αυτοανακηρύσσονται σε προστάτες του δημόσιου συμφέροντος, εκείνοι, που κατεξοχήν το έχουν βλάψει, όσοι συμμετείχαν στα φαγοπότια του Πάγκαλου, με κρατικό ή κοινοτικό χρήμα !

Υ.Γ ΔΕΝ είμαι ...μέτοχος της Lamda Development !


 

δικαστικές προθεσμίες και άλλα δαιμόνια...

   Ένας από τους μεγαλύτερους εφιάλτες των διαδίκων και κυρίως των δικηγόρων, είναι το χάσιμο κάποιας προθεσμίας, για την εκτέλεση μίας διαδικαστικής πράξης (αγωγής, έφεσης κλπ), διότι σε αυτή την περίπτωση, το δικαστήριο απορρίπτει την πράξη, ως εκπρόθεσμη-απαράδεκτη και δεν μπαίνει στην ουσία της υπόθεσης (όπου ο διάδικος μπορεί να έχει δίκιο) !
  Οι δικαστικές προθεσμίες, δεν είναι ενιαίες, αλλά διάσπαρτες, σε διαφορετικές διατάξεις κάθε φορά, με συνέπεια το πρόβλημα να επιδεινώνεται έτι περαιτέρω...
  Όπως έχουμε ξαναπεί, όσον αφορά την προθεσμία της έφεσης, υπάρχει μία αδικαιολόγητη, κατ΄ εμέ, διάκριση : στις μεν αστικές αποφάσεις, η προθεσμία είναι, κατά κανόνα, 30 μέρες, από την επίδοση, ενώ στις ποινικές (και στα βουλεύματα) μόλις 10 !
  Η διάκριση αυτή, δε βλέπω πως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί, αν είναι σύννομη-συνταγματική και απορώ πως δεν έχει βρεθεί ακόμα δικαστής ή δικαστήριο (με επίγνωση του ρόλου και της αποστολής τους), να την κρίνει αντισυνταγματική και παραβιάζουσα την αρχή της ισότητας (και όχι μόνον πιθανώς), ώστε να υπάρξει επιτέλους εξίσωση-εξομοίωση (προς τα πάνω φυσικά, όχι προς τα κάτω, στις 30 μέρες)...
   Ο κατηγορούμενος-καταδικασθείς, θα πρέπει να έχει επαρκή χρόνο, να έρθει σε επαφή με δικηγόρο, να συνεννοηθεί μαζί του, να οργανώσει την άμυνά του κλπ, πράγμα, που δεν διασφαλίζεται με μία προθεσμία μόλις 10 ημερών, ειδικά αν σκεφτούμε, ότι η απόφαση μπορεί π.χ να έχει εκδοθεί από δικαστήριο της Αθήνας, προ μηνών ή ετών και ο κατηγορούμενος, να μένει στην άλλη άκρη της Ελλάδας !
   Από εκεί και μετά, ως προς το χάσιμο μιας προθεσμίας, ισχύει ο γενικός κανόνας, ότι "κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί στα αδύνατα", που σημαίνει ότι αν γίνει εκπρόθεσμα κάποια ενέργεια, λόγω ανωτέρας βίας (ασθένεια κλπ) ή γιατί δεν υπήρξε πραγματική γνώση, εκ μέρους του ενδιαφερόμενου-διαδίκου, το δικαστήριο οφείλει να την κάνει δεκτή, ως παραδεκτή και εμπρόθεσμη.
   Γενικά, τα δικαστήρια δείχνουν κάποια κατανόηση, ειδικά σε περιπτώσεις, όπου η επίδοση έχει γίνει ως "αγνώστου διαμονής", διότι εκεί είναι μάλλον βέβαιο, ότι δεν έχει λάβει πραγματική γνώση ο κατηγορούμενος-διάδικος, ωστόσο πρέπει να γίνουν πιο διαλλακτικά και σε άλλες περιπτώσεις και με τη Νομολογία τους, να επιτύχουν επιτέλους την εξίσωση, των προθεσμιών, στις 30 μέρες (αν θέλουν να αποδείξουν τουλάχιστον ότι δεν είναι δειλοί και άτολμοι, όπως αφήνουν να φανεί) !
    Επίσης, κάθε φορά, που ανακύπτει ζήτημα εμπροθέσμου ή μη και υποστηρίζονται περισσότερες από μία ερμηνείες, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο (και δυστυχώς δεν είναι..), ότι θα επιλέγεται η λύση εκείνη, που οδηγεί στο παραδεκτό του ενδίκου μέσου κλπ και όχι η "εύκολη" λύση, της απόρριψης για τυπικούς λόγους, που μειώνει και το φόρτο εργασίας των δικαστών..
   Οι δικαστές οφείλουν να μπαίνουν στην ουσία και να αποδίδουν Δίκαιο και όχι να στέκονται σε ερμηνείες, εις βάρος της εγκυρότητας των ενδίκων μέσων και βοηθημάτων, παρά μόνον σε ακραίες περιπτώσεις, όπου είναι πρόδηλη η αδιαφορία ή η αμέλεια του διαδίκου, να κινηθεί γρήγορα και εντός εύλογου, σε κάθε περίπτωση, χρονικού διαστήματος !
    

υποβρύχια ...πολιτική !

   Πολλές φορές, τα τελευταία ειδικά χρόνια της χρεοκοπίας, αναρωτιούνται διάφοροι, αν για την κατάντια της Ελλάδας, ευθύνεται μόνον η (προφανής και αδιαμφισβήτητη) ανικανότητα των πολιτικών μας ή αν υπάρχει και δόλος, εκ μέρους τους !
  Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ότι ισχύουν και τα δύο, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, με αυτά, που βλέπουμε, ακούμε και βιώνουμε : Μόλις χθες, έπαιξε στα ΜΜΕ, μία είδηση, που ερμηνεύτηκε, από τους δημοσιογράφους, ως "καλή"-θετική και ως αίσια έκβαση (!!!) ...Αναφέρομαι στη "λύση", που φέρεται να έδωσε ο Αβραμόπουλος, στο ζήτημα των υποβρυχίων, μετά από 4 με 5 χρόνια, που τα υποβρύχια σάπιζαν στα ναυπηγεία και οι χιλιάδες των εργαζομένων λιμοκτονούσαν, ως δια μαγείας, ως δια θαύματος, εν μία νυκτί, ο καταπληκτικός αυτός υπουργός και πολιτικός, βρήκε, λέει, τη λύση...
   Ο φοβερός αυτός ..γόρδιος δεσμός, που οδήγησε στην καταστροφή της ναυπηγικής βιομηχανίας, στην Ελλάδα (δεν είναι βέβαια ο μόνος κλάδος της οικονομίας μας, που καταστράφηκε, μετά το 2010), λύθηκε, με τον γνωστό, πατροπαράδοτο τρόπο : το κόστος της επισκευής και αποπεράτωσης των υποβρυχίων, θα αναλάβει ο συνήθης μαλάκας, ο έλληνας φορολογούμενος, διότι τα 3 δισ. ευρώ, που έχει δώσει έως τώρα, δεν έφταναν, όπως φαίνεται, το γεγονός ότι κάποιος/οι πήραν μερικά δισ., χωρίς να εκτελέσουν τη σύμβαση-έργο, απλά το προσπέρασε ο Αβραμόπουλος και βγήκε να μας ανακοινώσει τα χαρμόσυνα νέα, ότι τελικά θα παραδοθούν τα υποβρύχια !
     Θα ήταν κάποιος κακόπιστος, να υποθέσει ότι η "λύση" αυτή του κώλου, δεν είναι παρά μία εξυπηρέτηση στο συνέταιρο Βενιζέλο, ο οποίος είχε αρχίσει να νιώθει την καυτή ανάσα των Εισαγγελέων και είχε αρχίσει να τον λούζει κρύος ιδρώτας, για τις αμαρτωλές συμβάσεις, που υπέγραψε ; (έσπευσε μάλιστα και ο ίδιος να χαιρετίσει, από το ..Αφγανιστάν, την απόφαση Αβραμόπουλου, δηλ. Σαμαρά).
      Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων ετών, οδεύει, ως συνήθως, για κουκούλωμα, αφού και οι δικαστές και οι εισαγγελείς, περί άλλων τυρβάζουν, ασχολούνται μόνον με οφειλέτες προς εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, από ακάλυπτες επιταγές κλπ και σφυρίζουν αδιάφορα, στα δισ. ευρώ των φορολογουμένων, που πετάχτηκαν στα σκουπίδια !
       Υπάρχει όμως και μία άλλη διάσταση στο θέμα : το γεγονός ότι ένα πρόβλημα, που λίμναζε επί 4 και 5 χρόνια, λύθηκε σε ..μία ώρα, αποδεικνύει ότι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να λύσουν τα προβλήματα, απλά δεν ασχολούνται με αυτά, που θα έπρεπε να ασχολούνται οι πολιτικοί μας και ΜΟΝΟΝ όταν είναι θέμα πολιτικών ισορροπιών, όταν υπάρχει πολιτικό παρασκήνιο, είτε για διατήρηση της καρέκλας και των προνομίων, είτε για αποφυγή νομικών συνεπειών, κάθονται και βρίσκουν λύσεις (έστω και της κακιάς ώρας, όπως εδώ), αποφασίζουν να σπάσουν τη μακαρία αδράνειά τους, που κοστίζει πολύ ακριβά στον πολίτη (και μόνον σε αυτόν, αφού εκείνοι πληρώνονται, είτε κάνουν, είτε δεν κάνουν κάτι)...
      Οι προκλήσεις όμως για το δοκιμαζόμενο, από τα μνημόνια, λαό, δε σταματούν εδώ, είναι συνεχείς, καθημερινά έρχονται στο φως απίστευτες ιστορίες σπατάλης : εν μέσω κρίσης, αγοράζουν μεταξωτά βρακιά (χωρίς να διαθέτουν αντίστοιχα και επιδέξιους κώλους, το αντίθετο), πούρα κλπ, ενώ οι βουλευτές μας, θέλουν στις (αμειβόμενες) επιτροπές, που συμμετέχουν, να τους πληρώνει ο φορολογούμενος, τον καφέ, το νερό και την τυρόπιτα, γιατί τα 100 χιλιάρικα το χρόνο, που παίρνουν, δεν τους φτάνουν !
      Από τότε που μπήκαμε στα Μνημόνια, δεν έχει ληφθεί, ΟΥΤΕ ΕΝΑ αναπτυξιακό μέτρο, που φυσικά δεν θα στοίχιζε τίποτα στον προϋπολογισμό, ο ιδιωτικός τομέας, που είναι και ο μόνος, που μπορεί να επενδύσει και να φέρει την ανάπτυξη, δε ζητάει κρατικό χρήμα, απλά να μην μπερδεύεται το κράτος, στα πόδια του και κυρίως, να μην φέρνει εμπόδια, να σταματήσει το κράτος, να καταστρέφει κάθε έννοια επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης, θεσπίζοντας ένα σταθερό και σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο δεν θα κρύβει παγίδες, ούτε δυσάρεστες εκπλήξεις (με τροποποιήσεις, κάθε εξάμηνο)...
       Τα πράγματα είναι σχετικά απλά, από τη στιγμή, που ως ανεπάγγελτοι και άσχετοι, οι πολιτικοί μας ΔΕΝ ξέρουν τι να κάνουν : ρωτήστε αυτούς που ξέρουν, τους ανθρώπους της αγοράς, κάντε ό,τι σας λένε και μετά απλά ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ, ασχοληθείτε με αυτά που ξέρετε : ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις κλπ σε πελάτες-ψηφοφόρους, παραμύθι για τη διατήρηση της καρέκλας, εσωκομματικές ισορροπίες κ.ο.κ
       Α, ναι, και σταματήστε να λεηλατείτε τα κρατικά ταμεία, να κάνετε κηδείες με ξένα κόλλυβα, να ασκείτε "κοινωνική πολιτική" κλπ με τα λεφτά των άλλων, των φορολογούμενων : απλά πράγματα, αλλά και τόσο δύσκολα, για αυτούς πλέον, διότι "έξις δευτέρα φύσις", όπως φανερώνει και ο καημός, η αγωνία τους, να μην απολυθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ διαθέσιμος, να βολευτούν όλοι (ακόμα και αυτοί με τα πλαστά πτυχία !) κάπου, σε μια αργομισθία, όπως και οι ίδιοι...
       

διορισμός με πλαστά και συνέπειες (Νο2) !

    Το ζήτημα του διορισμού, στο ευρύτερο δημόσιο, με πλαστά πτυχία κλπ, φαίνεται πως είναι τελικά πολύ μεγάλο και σοβαρό, είναι πολλές χιλιάδες οι σχετικές περιπτώσεις, σύμφωνα με όσα αποκαλύπτουν οι ετεροχρονισμένες έρευνες των υπηρεσιών και όσα καθημερινά συναντούμε, ως δικηγόροι !
   Οι υποθέσεις αυτές, έχουν βασικά δύο σκέλη, ένα ποινικό και ένα υπηρεσιακό : ως προς το ποινικό σκέλος, μιλάμε για πλαστογραφία (για την ακρίβεια για χρήση πλαστού, αφού τα πλαστά, κατά κανόνα, κατασκεύαζαν άλλοι, όχι ο υπάλληλος, αλλά κυκλώματα, με το αζημίωτο φυσικά), που παραγράφεται, ως πλημμέλημα, στα 5 έτη, επομένως αν έχει παρέλθει 5ετία, από το διορισμό, ποινική ευθύνη, δεν μπορεί να υπάρξει...
   Ως προς το υπηρεσιακό σκέλος, η υπηρεσία οφείλει να ανακαλέσει τον παράνομο διορισμό, όσα χρόνια και αν έχουν περάσει, επειδή ο υπάλληλος συνετέλεσε και ο ίδιος στην παρανομία, δεν υπάρχει εδώ διακριτική ευχέρεια, γιατί μετά θα έχουν ευθύνες οι προϊστάμενοι, που δεν ανακάλεσαν τον παράνομο διορισμό, μετά την αποκάλυψή του !
    Από πλευράς τακτικής, συνίσταται, ειδικά αν έχει παρέλθει η 5ετία, ο υπάλληλος να ομολογήσει την πράξη του, να την παραδεχθεί και όχι να την αρνηθεί, διότι αν μετά αποδειχθεί η πλαστότητα, είναι πιθανόν να κατηγορηθεί, για άλλο, νέο αδίκημα, που θα έχει σχέση με την απόπειρα παραπλάνησης της υπηρεσίας (ψευδορκία ή ψευδή ανωμοτί κατάθεση κλπ)...
    Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση πάντως, όπου η πλαστογραφία είναι ξεκάθαρη και ομολογημένη, υπάρχουν περιθώρια νομικής υπεράσπισης και δικαστικής επιδίωξης, να παραμείνει ο υπάλληλος στη θέση του !
     Φαίνεται, συχνά, ότι οι Αρχές με τον τρόπο, που δρουν, ουσιαστικά δίνουν δουλειά, σε εμάς τους δικηγόρους, πάντα στο θέμα της απόλυσης, όπως διδάσκει η μέχρι τώρα εμπειρία, οι περισσότεροι υπάλληλοι δικαιώνονται, αφού και τα Δικαστήρια επιδεικνύουν έντονα φιλεργατική διάθεση (ενίοτε το παρακάνουν βέβαια)...
     Μιλάμε βέβαια για απολύσεις, που γίνονται για άλλους λόγους και όχι λόγω κατάργησης της αντίστοιχης οργανικής θέσης, που είναι και η ασφαλέστερη μέθοδος, για να μειωθεί το σπάταλο, αδηφάγο και αντιπαραγωγικό δημόσιο !
     Ως προς το ακριβές μέγεθος του δημόσιου τομέα και των μισθοδοτούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό υπαλλήλων, εξακολουθεί να υπάρχει (σκόπιμη ;) σύγχυση : τα νούμερα, που ανακοινώθηκαν σήμερα, για κάτι λιγότερο από 600.000, δεν μπορεί να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όταν μόνον ένα υπουργείο, το Παιδείας, έχει περί τις 200.000...
     Φαίνεται ότι και εδώ, το ελληνικό δημόσιο, δεν ξέρει "που του παν' τα τέσσερα", έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ και τόσο άναρχα, που δεν μπορεί πλέον να συμμαζευτεί και εκτός αυτού, άλλο καθεστώς (μισθολογικό και όχι μόνον) ισχύει στην κάθε επιμέρους υπηρεσία (ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Α.Ε κλπ), επικρατεί ένα μπάχαλο, που ευνοεί τις αδικίες και τις ανομίες !
      Από την άλλη, έχεις και υπουργούς-"ξευτέρια", όπως ο Κούλης, που βγαίνει και λέει, χωρίς να ντρέπεται, ότι μειώθηκε το δημόσιο, κατά 200.000 άτομα και το αντίστοιχο μισθολογικό κόστος, λες και αυτοί εξαϋλώθηκαν, πέθαναν ή μετανάστευσαν, λες και δεν τους πληρώνουμε, ως συνταξιούχους πλέον, με απολαβές ίσες σχεδόν, με αυτές που έπαιρναν ως υπάλληλοι και επιπλέον, εισέπραξαν και μερικά δισ ευρώ, ως εφάπαξ...
      Χωρίς πραγματικές-κανονικές απολύσεις και νέα μείωση των αποδοχών στο δημόσιο και των συντάξεων, στα υψηλά τουλάχιστον κλιμάκια (πάνω από 1300 ευρώ π.χ), θεωρώ, ότι το ελληνικό πρόγραμμα απλά ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ, όσο πιο γρήγορα οι κυβερνώντες δουν κατάματα την πραγματικότητα και πάρουν τις σωστές αποφάσεις, εγκαταλείποντας τις εμμονές του παρελθόντος, τόσο το καλύτερο για όλους και κυρίως ..ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ !

     
      

τι θεωρείται παράνομη βία και πως τιμωρείται !

    Παράνομη βία (330 ΠΚ) διαπράττει, όποιος με σωματική βία ή απειλή σωματικής βίας ή άλλης παράνομης πράξης ή παράλειψης, εξαναγκάζει άλλον, σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, για τις οποίες ο παθών, δεν έχει υποχρέωση (η απειλή μπορεί μάλιστα να στρέφεται, είτε κατά του παθόντος, είτε εναντίον κάποιου από τους οικείους του) !
   Πρόκειται για ένα έγκλημα, το οποίο περιλαμβάνεται σε εκείνα, που στρέφονται κατά της προσωπικής ελευθερίας, είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης, από 10 μέρες έως 2 χρόνια και θα λέγαμε ότι "συγγενεύει" με τα αδικήματα της απειλής και της εκβίασης.
   Η διαφορά είναι ότι το συγκεκριμένο αδίκημα, είναι πιο γενικό, δεν αποσκοπεί στη λήψη χρημάτων, όπως η εκβίαση, αλλά στην τέλεση ή αποφυγή εκ μέρους του θύματος κάποιας πράξης, την οποία δεν έχει νόμιμη υποχρέωση να κάνει, όπως π.χ (πραγματική περίπτωση) όταν ο καθηγητής λέει στη φοιτήτρια, ότι για να περάσει το μάθημα, θα πρέπει ...να τον φιλήσει (ή αντίστοιχα να ανεχθεί το φιλί από εκείνον) !
    Εξάλλου, η παράνομη βία, αποτελεί το συστατικό κάποιων άλλων αδικημάτων, όπως της ληστείας και του βιασμού, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν τιμωρείται ξεχωριστά, αλλά απορροφάται, από τα αντίστοιχα (σοβαρότερα) εγκλήματα.
    Το κρίσιμο στοιχείο, όπως προκύπτει από τον ορισμό, για να θεμελιωθεί το αδίκημα, είναι η πράξη την οποία θα πρέπει να κάνει ή να αποφύγει το θύμα, να μην είναι ή να είναι, αντίστοιχα, νόμιμη, π.χ όταν ο γείτονας προσπαθεί να εμποδίσει οικοδομικές εργασίες, σε γειτονικό ακίνητο, για τις οποίες υπάρχει η νόμιμη άδεια.
    Αν σε αυτό το παράδειγμα, δεν υπάρχει ή απλά νομίζει εύλογα, ο άλλος, ότι δεν υπάρχει άδεια, η παρεμπόδιση της συνέχισης των εργασιών, δεν αποτελεί παράνομη βία !
    Σε κάθε περίπτωση, όπου ο δράστης, θεωρεί εύλογα ότι το θύμα έχει όντως την υποχρέωση να πράξει ή να παραλείψει κάτι, μιλάμε για πραγματική πλάνη και αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός, οδηγεί σε απαλλαγή, διότι το εν λόγω έγκλημα, τιμωρείται, μόνον όταν τελείται με δόλο (άμεσο ή ενδεχόμενο) και όχι από αμέλεια.
    Αν τώρα το θύμα, παρά τις απειλές κλπ, πράξει τελικά αυτό, το οποίο είχε δικαίωμα να κάνει ή παραλείψει να κάνει, κάτι, που δεν είχε νόμιμη υποχρέωση να επιχειρήσει, μιλάμε μόνο για απόπειρα παράνομης βίας, οπότε η ποινή θα κυμανθεί, κοντά στο κατώτερο όριο !
    Η Νομολογία δέχεται ότι η σοβαρότητα της απειλής, δεν παίζει ρόλο, ωστόσο θεωρώ ότι αυτό είναι λάθος, θα πρέπει η απειλή, αντικειμενικά, να είναι σε θέση, να εκφοβίσει το μέσο συνετό άνθρωπο.
     Το υπό εξέταση αδίκημα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκφράζει, κατά κάποιον τρόπο, την έννοια του διεθνούς όρου του "bullying", είναι αρκετά γενικό και μπορεί να περιλάβει πολλές περιπτώσεις, από την παρεμπόδιση κάποιου να απεργήσει ή αντίστροφα να μην απεργήσει, ενώ έχει το δικαίωμα, έως το πιο απλό "φύγε από δω", όταν το "εδώ" είναι ένας δημόσιος χώρος, στον οποίο προφανώς ο καθένας έχει το δικαίωμα να παρευρίσκεται  (εδώ επομένως θα μπορούσε να εντάξει κανείς και τις περιπτώσεις της λεγόμενης "πόρτας" στα διάφορα μαγαζιά, όπου δεν υπάρχει επαρκής λόγος κάποιος να μην μπει) !
     Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή, πρέπει να επιδείξουν εδώ κυρίως οι στρατιωτικοί και άλλοι προϊστάμενοι, σε ιεραρχικά διαμορφωμένες θέσεις, ώστε να μην υποχρεώνουν τους κατώτερους-υφισταμένους τους, να ενεργήσουν πράξεις, οι οποίες δεν προβλέπονται από Νόμους, κανονισμούς κλπ ή να απέχουν από πράξεις, τις οποίες έχουν δικαίωμα να ενεργήσουν, υπό την απειλή (μη προβλεπόμενων) κυρώσεων, πόσο μάλλον, υπό την απειλή ή και την εφαρμογή βίας...



 

δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ ;

   Θα μπορούσε να είναι ένα κρύο και κακόγουστο ανέκδοτο και όμως προτάθηκε δημόσια και στα σοβαρά, από τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ (δεν ξέρω αν είναι οι ίδιοι υπόδικοι με κακουργηματικές κατηγορίες, όπως ο Φωτόπουλος ή άλλοι) : να γίνει δημοψήφισμα, για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός, αν η ΔΕΗ πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ή όχι !!
   Οι συνδικαλιστές, βλέποντας το τυράκι (για τους ίδιους) να λιγοστεύει ή να χάνεται, φτάνουν σε τέτοιο σημείο απελπισίας, επικαλούνται ως συνήθως το δημόσιο συμφέρον (ενώ το μόνο που κοιτάνε είναι το δικό τους) και αποκαλούν τη ΔΕΗ, κτήμα του λαού και δημόσια περιουσία (την οποία λεηλατούν ορισμένοι, από μέσα, όχι από έξω)...
    Κάτι το οποίο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα συζητάμε αν και πως θα γίνει : εδώ δεν έγιναν δημοψηφίσματα και δεν ρωτήθηκαν οι πολίτες, για πολύ σοβαρότερα ζητήματα (π.χ κούρεμα ομολόγων, τρόπος διανομής "πλεονάσματος" κλπ), θα μπούμε στη διαδικασία δημοψηφίσματος, για απλές και αυτονόητες κυβερνητικές αποφάσεις και επενδύσεις ;
     Η ΔΕΗ είναι μία μονοπωλιακή επιχείρηση, που πουλάει ένα τόσο πολύτιμο και απαραίτητο, σε όλους, προϊόν και όμως ...καταφέρνει να είναι ζημιογόνος ή να εμφανίζει ενίοτε μικρά (αναλογικά) κέρδη, το ελληνικό κράτος, όχι μόνον δεν έχει όφελος, από τη σημερινή κατάσταση, αλλά "μπαίνει και μέσα" και θα συζητήσουμε, αν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ;
     Εφόσον, ιδιωτικοποιηθεί και αρχίσει να λειτουργεί ως επιχείρηση και όχι ως ..δημόσια υπηρεσία, όπως σήμερα, τότε το κράτος και ο λαός, θα έχει οφέλη, από τη λειτουργία της, όπως διδάσκουν οι περιπτώσεις ΟΤΕ, ΟΛΠ και ΟΠΑΠ, μέσω της κερδοφορίας και της αύξησης της απασχόλησης !
      Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο ΟΠΑΠ, μόλις τώρα, μετά την ιδιωτικοποίησή του, επεκτείνεται στο διαδικτυακό στοίχημα, κίνηση που έπρεπε να είχε γίνει πριν πολλά χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα να απωλέσει μεγάλα έσοδα...
      Πρόσφατα, έγινε γνωστό, ότι το ελληνικό μόρφωμα, απέτυχε, για άλλη μια φορά, να ιδιωτικοποιήσει την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, άλλο ένα κρατικό μονοπώλιο, που επίσης πουλάει κάτι τόσο πολύτιμο και απαραίτητο και όμως, είναι μονίμως ζημιογόνος, ενώ θα μπορούσε να παράγει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κέρδη, με μία συνετή και χρηστή διοίκηση, ιδιωτικού τύπου, να βοηθήσει τους έλληνες παραγωγούς-αγρότες και να αυξήσει την απασχόληση, χωρίς οι προσλήψεις να περνάνε, από βο(υ)λευτικά γραφεία....
      Στην αγωνιώδη της προσπάθεια, να εμφανίσει πλεονάσματα, η κυβέρνηση, προκειμένου να συνεχίσει να παίρνει τις δόσεις της και να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, σε όσους την ψήφιζαν έως τώρα, έχει ξεχάσει την υπόθεση "επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις", τη μείωση του κράτους και έχει επιδοθεί μονομερώς σε ληστρική φοροεπιδρομή, που ανάλογη δεν έγινε, ούτε επί Τουρκοκρατίας !
       Από την άλλη, μόλις να πάει να γίνει κάποια επένδυση και να ξεβρωμίσουν περιοχές, όπως το Ελληνικό και η Λ.Αλεξάνδρας, εμφανίζονται οι "γνωστοί-άγνωστοι", συριζαίοι, "οικολόγοι" και λοιποί κομπλεξικοί και οπισθοδρομικοί, που αρνούνται κάθε μεταβολή, προς το καλύτερο και αρχίζουν να βάζουν πάσης φύσεως εμπόδια, για να έχουν και κάτι να κάνουν και να ασχολούνται, αφού το βιοποριστικό τους πρόβλημα, το έχουν λύσει προφανώς και σκοτώνουν την ώρα τους, σε διαμαρτυρίες κλπ.

Κάποιος να τους μαζέψει (έκκληση για -διεθνή- βοήθεια) !!

    Ο παραλογισμός του ελληνικού μορφώματος, που λέγεται κράτος, φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο, παρακολουθώντας κανείς, τις φορολογικές ρυθμίσεις, που έχουν υπάρξει, από τη μεταπολίτευση έως σήμερα !
   Λίγο-πολύ, είναι γνωστά : πολυνομία, χάος, ράβε-ξήλωνε, αλλαγές επί αλλαγών, το μόνο που δεν έχουμε είναι ένα σταθερό, δίκαιο και απλό φορολογικό σύστημα, που θα συναντούσε κάποιος, όχι μόνον σε μία ευνομούμενη, σύγχρονη χώρα του δυτικού κόσμου, αλλά ακόμα και στις λεγόμενες "τριτοκοσμικές"...
   Αυτό όμως, που επιχειρείται, με τις πιο πρόσφατες φορολογικές ρυθμίσεις, σχετικά με τον φόρο εισοδήματος, δεν έχει προηγούμενο, εκφεύγει από τη σφαίρα του παραλόγου και πάει στη σφαίρα του παρανόμου, στη σφαίρα της αλητείας και της ληστείας !
   Θύματα αυτή τη φορά, εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες και επιτηδευματίες, που θα φορολογούμαστε, λέει, από το πρώτο ευρώ, με συντελεστή 26%, ενώ ακούγεται ότι θα κοπούν και αυτονόητες φοροαπαλλαγές, όπως οι δαπάνες για ενοίκια...
    Ένας νέος επαγγελματίας, ο οποίος κατάφερε, με κόπο και προσωπική εργασία-προσπάθεια, να βγάλει 3.000 ευρώ καθαρά, λοιπόν, το 2013 (εν μέσω της παρούσης συγκυρίας και αυτό κατόρθωμα θεωρείται), θα κληθεί να πληρώσει 780 ευρώ φόρο  εισοδήματος ΚΑΙ άλλα 650 ευρώ, ως τέλος επιτηδεύματος, ήτοι 1430 ευρώ συνολικά, σχεδόν το μισό του καθαρού εισοδήματός του, πράγμα που σημαίνει ότι καλείται να ζήσει με λιγότερα από 150 ευρώ το μήνα, αφού τα άλλα μισά τα παίρνει ο ..συνέταιρος "στουρνάρας" (ό,τι συμβολίζει αυτό το όνομα τελοσπάντων) !
     Την ίδια στιγμή, αυτός που εισπράττει 3000 ευρώ από ενοίκια, ενώ ..κάθεται, θα πληρώσει μόλις 300 ευρώ, ενώ ένας αγρότης, ένας μισθωτός ή συνταξιούχος τίποτα (και δικαίως)...
      Εδώ μιλάμε πλέον για ΕΓΚΛΗΜΑ, όσοι βουλευτές ψήφισαν τις συγκεκριμένες διατάξεις (αδιάφορο για ποιο λόγο, είτε γιατί δε διάβασαν, είτε γιατί ασχολούνται με άλλα πράγματα, είτε γιατί έτσι τους είπαν κλπ), θα έπρεπε ήδη να είναι κατηγορούμενοι, με ποινικές κατηγορίες (από τις οποίες η παράβαση καθήκοντος είναι το λιγότερο..), αν βέβαια υπήρχε Δικαιοσύνη στην Ελλάδα (οι δικαστές μας, είναι μόνον, όπως αποδεικνύεται, για να επιδικάζουν αναδρομικά στον εαυτό τους, να μονιμοποιούν συμβασιούχους στο δημόσιο και να δικαιώνουν τα πάσης φύσεως τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, σε θέματα αμοιβών, διαθεσιμότητας κλπ) !
       Ούτε από την αντιπολίτευση υπήρξαν αντιδράσεις, ούτε από τους διάφορους συριζαίους συνταγματολόγους-τηλεαστέρες, για το έγκλημα αυτό, που συντελείται σε βάρος, εν προκειμένω, 1.000.000 αυτοαπασχολούμενων (θα μπορούσα να βρω, χωρίς να είμαι συνταγματολόγος, τουλάχιστον 5 άρθρα του Συντάγματος, που παραβιάζονται με την αθλιότητα της κατάργησης του αφορολόγητου ορίου, της επιβολής εξοντωτικών φορολογικών συντελεστών, από το πρώτο ευρώ κλπ).
       Από τη στιγμή, που η αντιπολίτευση, ακόμα και πρώην αυτοαπασχολούμενοι, όπως ο Μητρόπουλος (ενδεικτικό και αυτό, του πως σε καταπίνει και σε αφομοιώνει το σύστημα), δεν ασχολείται με αυτά, παρά μόνον με την προστασία των τρωκτικών, από διαθεσιμότητες και απολύσεις, από τη στιγμή, που το Σύνταγμα κατέντησε κουρελόχαρτο (..υποτίθεται ότι γίνεται έλεγχος συνταγματικότητας, πριν κατατεθεί ένα νομοσχέδιο !) και από τη στιγμή, που δεν υπάρχουν δικαστές να επιβάλλουν την τήρησή του (ως οφείλουν), μία λύση υπάρχει : η προσφυγή σε διεθνείς οργανώσεις και οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων !
      Με τέτοια φορο-εκτρώματα, από εγκληματίες και προδότες πολιτικούς, παραβιάζονται, εν έτει 2014, στην Ελλάδα, βάναυσα, θεμελιώδη και βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ευτυχώς, που υπάρχουν διεθνή δικαστήρια και οργανώσεις, βάσει συμφωνιών, που έχουμε κυρώσει και εμείς, ως χώρα, ως ύστατο μέσο προστασίας και καταφυγής...
       Είναι ανάγκη λοιπόν, να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλίες οι πρόεδροι επιστημονικών και επαγγελματικών και εμπορικών συλλόγων, προκειμένου να γίνουν προσφυγές, σε διεθνή πλέον δικαστήρια και όργανα, για να μπει ένα τέλος, στο έγκλημα και στη γενοκτονία, που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα, προκειμένου να εμφανίσουν κάποιοι πλεονάσματα, για να πάρουν τις ..δόσεις τους και να συντηρήσουν τις στρατιές των αργόμισθων πελατών τους !

Η απιστία ως έγκλημα ..διακινδύνευσης !!

    Για το (οικονομικό) έγκλημα της απιστίας (390ΠΚ), έχουμε πει τα βασικά αλλού, ωστόσο υπάρχει μία πτυχή της ερμηνείας, που δίνει σε αυτό το άρθρο η Νομολογία (έτσι ονομάζουμε μία σειρά παρόμοιων δικαστικών αποφάσεων) των δικαστηρίων μας, που ανακάλυψα πρόσφατα, η οποία σηκώνει πολλή συζήτηση (το λιγότερο) !
  Απιστία, λοιπόν, διαπράττει αυτός, που έχοντας, βάσει Νόμου ή συμφωνίας, την επιμέλεια ή τη διαχείριση ξένης περιουσίας, βλάπτει αυτή την περιουσία, με πράξεις ή παραλείψεις του...
  Έτσι π.χ η περιουσία μίας εταιρίας, είναι ξένη, ως προς αυτούς, που διαχειρίζονται τις τύχες της (μέλη Δ.Σ, διαχειριστές, εταίροι, ανάλογα με τη νομική μορφή και το καταστατικό, κάθε φορά), ακόμα και αν οι τελευταίοι, είναι και οι ίδιοι μέτοχοι-συνιδιοκτήτες της και οφείλουν να δρουν με σύνεση, επιμέλεια και να αποφεύγουν ζημιογόνες ενέργειες !
  Μέχρι εδώ, ο ορισμός είναι σαφής, ωστόσο τα δικαστήριά μας, περιπλέκουν άσκοπα την κατάσταση και κυριολεκτικά ξεχειλώνουν το σχετικό άρθρο, δεχόμενα, ότι στην έννοια της βλάβης της περιουσίας, περιλαμβάνεται και η απλή διακινδύνευσή της (το ίδιο δέχονται και ως προς την απάτη)...
   Η "διακινδύνευση" αυτή, πρώτον, είναι έννοια σχετική και ασαφής, δεύτερον, δεν πηγάζει-προκύπτει, από το γράμμα του Νόμου (είναι μάλλον δικαστικό εφεύρημα) και τρίτον αυτοαναιρείται, από τους ίδιους τους δικαστές, που λένε εν συνεχεία, ότι η βλάβη πρέπει να είναι βέβαιη και οριστική !
    Είναι (;) προφανές, ότι για να βρεθεί η βλάβη μιας περιουσίας, συγκρίνεται το πριν και το μετά, αν δηλαδή μετά την "ύποπτη" ενέργεια ή παράλειψη, η περιουσία έχει μειωθεί, αν ο υποτιθέμενος δράστης, πήρε και εκτέλεσε μία απόφαση, που για κάποιους, ήταν ριψοκίνδυνη, για την περιουσία, αλλά τελικά ΔΕΝ επήλθε καμία ζημία, καμία μείωσή της, πως μπορεί να θεωρηθεί αυτό, ως ...τετελεσμένη απιστία ;;; (!)
     Οι περιπτώσεις αυτές, θα μπορούσαν, κατά τη γνώμη μου, να θεωρηθούν -στη χειρότερη περίπτωση- ως απλές απόπειρες απιστίας, όπως σε κάθε περίπτωση, όπου η ζημία δεν επήλθε, τελικά, όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση, όπου ένας διαχειριστής ΕΠΕ, ετοιμάζεται να πουλήσει ακίνητο της εταιρίας, σε εξευτελιστική τιμή, αλλά το παίρνουν χαμπάρι οι άλλοι εταίροι και το συμβόλαιο ματαιώνεται !
     Από τη στιγμή, που η ζημία δεν επήλθε τελικά, στην εταιρία, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για διακινδύνευση της εταιρικής περιουσίας και πλήρες-τετελεσμένο έγκλημα, αυτό φρονώ ότι είναι σαφές και σε έναν φοιτητή της Νομικής και απορώ πως έχει δημιουργηθεί η σχετική Νομολογία....
     Το ζήτημα αυτό, έχει και πολύ πρακτικές συνέπειες, ως προς το ύψος της ποινής, αφού το πλαίσιο, για την κακουργηματική απιστία (ύψος ζημίας, άνω των 30.000 ευρώ), είναι 5 με 10 έτη κάθειρξη, ενώ για την απόπειρα, η ποινή μπορεί να πέσει, έως και 1 χρόνο φυλάκιση !
     Η σχετική νομολογιακή προσέγγιση της απιστίας, όμως, έχει και άλλα προβλήματα, που έχουν να κάνουν με την υποκειμενική υπόσταση : Για να καταδικαστεί ο δράστης, ο Νόμος απαιτεί δόλο και μάλιστα άμεσο (το άρθρο μιλάει πλέον "με γνώση", ούτε καν "με πρόθεση"), που σημαίνει, είτε να επιδιώκει τη ζημία, είτε να γνωρίζει και να αποδέχεται ότι μπορεί να επέλθει ζημία...
     Αν λοιπόν, αρχίσουν να μπαίνουν τα δικαστήρια, στη λογική της "διακινδύνευσης", υπάρχει ο κίνδυνος να περνάει από κόσκινο, κάθε απόφαση ενός διαχειριστή περιουσίας και ουσιαστικά να γίνεται έλεγχος σκοπιμότητας και όχι νομιμότητας, αν έπρεπε να γίνει έτσι ή όχι, αν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς κ.ο.κ
     Επειδή η απιστία αφορά κυρίως, σε διαχείριση εταιριών, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με επιχειρηματικά κριτήρια και όπου ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ, κάθε επιχειρηματική ή επενδυτική απόφαση, ενέχει ορισμένο ρίσκο, υπάρχει ο φόβος, να καταλήξουμε στο να κρίνονται οι επιχειρηματικές ή επενδυτικές επιλογές, που αποδείχτηκαν ατυχείς, από τα δικαστήρια, κατόπιν καταγγελίας μειοψηφιών ή και άσχετων !
       Για να δώσω ένα παράδειγμα : αν το ΔΣ μιας Α.Ε αποφασίσει να δώσει αυξήσεις στους μισθούς ορισμένων ή όλων των εργαζομένων, σε μια περίοδο, όπου οι δουλειές δεν πάνε και τόσο καλά, σύμφωνα με τη Νομολογία των δικαστηρίων μας, έχει διαπράξει απιστία και μάλιστα τετελεσμένη (ακόμα και αν ανακληθεί τελικά η απόφαση, επειδή θα διακινδύνευε η εταιρία το επιπλέον κόστος μισθοδοσίας !), ενώ, από επιχειρηματική άποψη, θα μπορούσε να διατυπωθεί ο αντίλογος, ότι η αύξηση θα οδηγούσε σε άνοδο της παραγωγικότητας, οπότε τελικά θα ήταν προς όφελος της εταιρίας...
       Με άλλα λόγια, είναι καλό, οι δικαστές να περιορίζονται στο Νόμο και στα καθήκοντά τους, να μην ξεχειλώνουν αδικαιολόγητα τις ποινικές διατάξεις με αυθαίρετες ερμηνείες και να μην μπαίνουν σε ξένα χωράφια και σε αντικείμενα, που δεν κατέχουν !
        Όταν ο Νόμος μιλάει για βλάβη-ζημία ξένης περιουσίας, αυτή πρέπει να είναι χειροπιαστή και μετρήσιμη, η απλή διακινδύνευση βλάβης, η οποία ουδέποτε συνέβη, μόνον ως απόπειρα απιστίας, θα μπορούσε να αξιολογηθεί και μόνον, εφόσον υπήρχε και ο απαιτούμενος (άμεσος) δόλος...

ρύθμιση οφειλών, ΟΧΙ κατασχέσεις !!

    Τον αράπη και αν τον πλένεις..., λέει μια παροιμία, που ταιριάζει γάντι στο πολιτικό κατεστημένο, που μας κυβερνάει, αφού λέμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια και τίποτα δεν αλλάζει, προς ...το καλύτερο τουλάχιστον !
  Άρχισαν πάλι να μας απειλούν με κατασχέσεις, για οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και μάλιστα με νέες, πιο "εξελιγμένες" και ...αντισυνταγματικές μεθόδους, αυτόματης αρπαγής, χωρίς προειδοποίηση (!) χρημάτων, από τραπεζικούς λογαριασμούς κλπ.
  Δεν σκέφτονται καν, πως φτάσαμε στο σημείο, ένας εξαψήφιος αριθμός Ελλήνων, να χρωστά σε ασφαλιστικά ταμεία και φυσικά, το γιατί απέτυχαν οι όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις, για τη ρύθμιση των οφειλών σε δόσεις !
  Διότι οι κατασχέσεις, που είναι ένα ακραίο και ύστατο μέσο είσπραξης, λογικά θα έπρεπε να επιβάλλονται, αφού ΠΡΩΤΑ, είχε δοθεί η δυνατότητα, στους οφειλέτες, να ρυθμίσουν τα χρέη τους, σε πολλές δόσεις και με ελάχιστες γραφειοκρατικές διατυπώσεις και όχι να βγάζεις μία ρύθμιση, τόσο στριφνή και παράλογη, που είναι αντικειμενικά αδύνατον να μπει ο άλλος...
   Καταρχήν, δεν τολμάς να επιβάλλεις κατάσχεση, όταν εσύ ο ίδιος, ως "Κράτος", δεν ξέρεις που χρωστάς, όταν έχεις χεσμένη τη φωλιά σου, δεν πληρώνεις καθόλου ή με καθυστέρηση ετών !
    Πέρα από το καταχρηστικό του πράγματος, να ζητάς από κάποιον να είναι συνεπής, όταν εσύ δεν είσαι, παραγνωρίζεται και η τρέχουσα συγκυρία της μείωσης των εισοδημάτων και αντί να μειώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές, αυξάνονται...
    Ήδη διεξάγεται δικαστική έρευνα, για τα 100 εκατομμύρια, που δόθηκαν υποτίθεται υπέρ ΟΑΕΔ (ανέργων) και κατέληξαν σε ...συνταξιούχους, τα άρπαξαν χωρίς τσίπα και ντροπή, σαν κοινοί εγκληματίες, εκείνοι, που απειλούν τον κόσμο, με κατασχέσεις !!
    Το γεγονός ότι 2 εκατομμύρια άνθρωποι, καλούνται, με την εργασία τους, στην Ελλάδα, να συντηρήσουν άλλα 8 εκατομμύρια, απλά ..αγνοείται, το μόνον που τους ενδιαφέρει, είναι η συντήρηση του κομματικού-πελατειακού κράτους, που μοίραζε συντάξεις, από τα 35 !
    Ακούγοντας μια μέρα, τον Υπουργό Υγείας, να λέει ότι δε ρυθμίζονται οι οφειλές σε 100 π.χ δόσεις, διότι όλοι πάνε, πληρώνουν την πρώτη ή τις πρώτες δόσεις και μετά σταματάνε, αναρωτιέσαι επιπλέον, αν έχουν και ..μαντικές ικανότητες πρόβλεψης του μέλλοντος, στην κυβέρνηση...(με άλλα λόγια : ό,τι να' ναι)
    Στο κάτω-κάτω, από τους 100, μπορεί κάποιοι να μην είναι συνεπείς έως τέλους, ωστόσο θα εισρεύσουν, ούτως ή άλλως, στα άδεια και τρύπια ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων, αρκετά εκατομμύρια ευρώ, σε σχέση με το τρέχον ...μηδέν !
    Η μεγαλύτερη απορία, όμως, έχει να κάνει με το τι πράττουν, όσοι έχουν εκλεγεί, για να μας διοικούν και να βρίσκουν λύσεις, σε φλέγοντα και πρακτικά ζητήματα : από προέδρους επαγγελματικών και επιστημονικών συλλόγων, έως βουλευτές και υπουργούς...Με τι ασχολούνται αλήθεια (πέρα από το να πίνουν καφέδες σε τηλεοπτικά στούντιο) και δε μπορούν να προτείνουν ή να εφαρμόσουν λύσεις, σε τρέχοντα ζητήματα της καθημερινότητας του πολίτη, που, σε αντίθεση με αυτούς, αγωνίζεται να επιβιώσει, εν μέσω δύσκολης συγκυρίας ; Μόνο με την καρέκλα και τις εκλογές ;
     Υπάρχουν, ανάμεσα στους βουλευτές, άνθρωποι, προερχόμενοι από ελεύθερα επαγγέλματα (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί) και όμως δεν κάνουν τίποτα, για να δοθεί λύση σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, που απασχολεί τους πρώην συναδέλφους τους : ήδη ακούγεται ότι οι μηχανικοί παραιτούνται μαζικά και διαγράφονται από τα μητρώα, μη μπορώντας να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους και ανάλογες καταστάσεις, ζουν έμποροι, δικηγόροι κλπ !
      Τι σκοπό έχουν ; Να μας αφανίσουν όλους ; Να μας κλείσουν φυλακή ; Να μας αρρωστήσουν ; Να μας αναγκάσουν να μεταναστεύσουμε ;
     Αν η πολιτική και οι πολιτικοί, δεν μπορούν να λύσουν, σχετικά απλά, καθημερινά ζητήματα, που "καίνε" χιλιάδες πολίτες, ποιος ο λόγος να τους (χρυσό)πληρώνουμε ;;
      
  

Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει...

    Ασφαλώς, το μεγάλο θέμα της επικαιρότητας, είναι η Ρωσο-Ουκρανική κρίση και οι επιπτώσεις, που μπορεί να έχει παγκοσμίως, ο καθένας, ειδικός και μη, λέει την άποψή του, οπότε ας πω και τη δική μου !
  Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι η κίνηση του Πούτιν, να στείλει στρατό και να καταλάβει ουσιαστικά την Κριμαία, υπήρξε πολύ βιαστική, σπασμωδική και γι' αυτό λανθασμένη, αφού οδήγησε σε διεθνή απομόνωση τη Ρωσία, ουσιαστικά την κόλλησαν όλοι, με την πλάτη στον τοίχο και ανάγκασε τη Μέρκελ να παρατηρήσει (εύλογα) "σε ποιο κόσμο ζει ο Πούτιν' ;;
   Όσο σημαντική και αν είναι η εν λόγω χερσόνησος, από στρατηγική άποψη, για τη Ρωσία, η αποστολή στρατευμάτων και η κατάληψη εδαφών, ενός άλλου αυτόνομου και ανεξάρτητου κράτους, όπως η Ουκρανία, εν καιρώ ειρήνης, είναι πράξη αψυχολόγητη, αδικαιολόγητη και παράνομη ! (στο σημείο αυτό, μια χαρά τους τα είπε, η Αμερικανίδα εκπρόσωπος στον ΟΗΕ, απ' ότι άκουσα)
   Η πρόφαση της διακινδύνευσης Ρώσων στην Ουκρανία, δεν φαίνεται πειστική, αφού δεν υπήρξαν μαζικά περιστατικά βίας, εναντίον τους, αλλά μεμονωμένα και μάλλον, ΜΕΤΑ την έλευση των Ρώσων στρατιωτών...
   Ο Πούτιν, όφειλε και οφείλει, να περιμένει, να αποφασίσει, για τη μοίρα του, ο ίδιος ο Ουκρανικός λαός, μέσα από δημοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες, είτε εκλογών, είτε δημοψηφίσματος, μόνον μία ελεύθερη και δημοκρατική λύση, μπορεί να έχει διάρκεια, μία στρατιωτική-βίαιη επιβολή, θα έχει, εξ ορισμού, ημερομηνία λήξης !
   Ένα ρητό, λέει, ότι αν αγαπάς, κάποιον, άστον να φύγει, αν οι Ουκρανοί, θεωρούν ότι "ανήκουν στη Δύση" και θέλουν να αποκοπούν, από το ρωσικό εναγκαλισμό, πρέπει να είναι ελεύθεροι να το κάνουν (μπορεί, ποιος ξέρει, στο μέλλον να το μετανιώσουν και να γυρίσουν στην αγκαλιά της "ρωσικής αρκούδας")...
    Οι πρόσφατες ταραχές και η αποπομπή του, υπό ρωσική επιρροή, Γιανουκόβτιτς, έδειξαν ότι οι Ουκρανοί ζητάνε περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, δεν μπορεί ο Πρόεδρος να βάζει-θέλει ..χρυσή χέστρα στην τουαλέτα του, όταν ο λαός πεινάει !
    Μόνο, ο ίδιος ο Ουκρανικός λαός, μπορεί να αποφασίσει για το μέλλον του, δεν χρειάζεται το "σερίφη" Πούτιν, να του πει τι θα κάνει, επομένως τα ρωσικά στρατεύματα, θα πρέπει να αποσυρθούν άμεσα, από την Κριμαία, διότι αυτό επιβάλλει και το συμφέρον της ίδιας της Ρωσίας, που κινδυνεύει να απομονωθεί και να χάσει το όποιο δίκιο έχει...
    Από εκεί και μετά, ο βασικότερος κίνδυνος, για μένα, είναι το όποιο αποτέλεσμα των δημοκρατικών διαδικασιών (εκλογών, δημοψηφίσματος κλπ), να είναι οριακό, οπότε να μην το δεχτεί εύκολα η μειοψηφία, να αρχίσουν κατηγορίες, για πιθανή νοθεία και νέος γύρος αναταραχών και συγκρούσεων.
     Εκεί είναι που πρέπει μετά, να επέμβει, η διεθνής κοινότητα όμως πλέον και όχι η Ρωσία μονομερώς, μέσω των οργάνων της (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ), για να επιβάλλει τη θέληση της, έστω και οριακής, πλειοψηφίας, να διασφαλίσει την ομαλότητα και την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας, σε πιο στέρεα, δημοκρατικά θεμέλια και να φροντίσει, για το βασικό ζητούμενο, που είναι η καταπολέμηση της φτώχιας, της αδικίας και η οικονομική ανάπτυξη της χώρας αυτής, που βλέπει τους "αγωγούς", να περνάνε, από τα εδάφη της, χωρίς αντίκρισμα και ουσιαστικό όφελος !
     Ο κόσμος και οι ισορροπίες αλλάζουν διαρκώς, ειδικά στη σύγχρονη τεχνολογική εποχή και οφείλεις να προσαρμόζεσαι, διπλωματικά, στα νέα δεδομένα και όχι να συμπεριφέρεσαι, σαν κόκορας, όπως ο Πούτιν..


 

Μόνο ...αριστερά έχει Ποτάμι και Ελιά ;;

   Αύριο θα ξέρουμε περισσότερα, για το νέο κόμμα, με την ονομασία "Ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη, ονόματα υποψηφίων κλπ και ίσως είναι λίγο πρόωρο να ασκείς κριτική, εκ των προτέρων, ωστόσο δημιουργούνται κάποιες εύλογες απορίες !
  Ο νέος πολιτικός σχηματισμός του δημοσιογράφου-εστιάτορα, αφενός είναι καλοδεχούμενος, εξ αιτίας της μεγάλης ανάγκης για ανανέωση της πολιτικής σκηνής της χώρας, αφετέρου όμως, επειδή τοποθετείται και αυτός στον ευρύτερο "αριστερό" χώρο, απορεί κανείς : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΞΙΑ στην Ελλάδα πλέον ;
  Μιλώντας για "δεξιά", δεν εννοώ φυσικά ούτε τους φασίστες-ναζί της χ.α, ούτε κόμματα εξουσίας, όπως η ΝΔ, που εκμεταλλεύτηκε τους ψηφοφόρους της και υφάρπαξε την ψήφο τους, εφαρμόζοντας πολιτικές, πιο αριστερές και από το πασοκ, στα ...όρια του ΚΚΕ, ένδειξη και αυτό, του πόσο έχουν χάσει την έννοια και τη σημασία τους, όλοι οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί (όλοι κοιτάνε πλέον πως θα αρπάξουν τις καρέκλες και θα μοιράσουν το κρατικό χρήμα στους εαυτούς τους και στους "φίλους") !
  Κανείς ψηφοφόρος της ΝΔ, δεν πρέπει ποτέ και για κανένα λόγο, να ξεχάσει το ΟΝΕΙΔΟΣ της διακυβέρνησης του "κουρασμένου", ο οποίος εφάρμοσε την πιο άθλια "αριστερή" πολιτική, από το 1974 και μετά (αν ζούσε ο Θείος του, θα τον είχε -τουλάχιστον- αποκληρώσει), με 300.000+ διορισμούς στο δημόσιο, σε 5 χρόνια, δημιουργία στρατιάς συμβασιούχων (που αργά ή γρήγορα μονιμοποιούνται) και μοίρασμα δεξιά και αριστερά, πάσης φύσεως επιδομάτων, συντάξεων κλπ (ακόμα και σε αλλοδαπούς !)...
    Ο Σαμαράς, καλείται να αποφασίσει και να δείξει, για να ξέρουμε και εμείς, αν η ΝΔ, της οποίας ηγείται, είναι συνέχεια της διακυβέρνησης Καραμανλή, που μας έδωσε το οριστικό σπρώξιμο στο γκρεμό της χρεοκοπίας, ένα γιαλαντζί και κατ' ευφημισμόν δεξιό κόμμα ή μία πραγματικά φιλελεύθερη παράταξη, που πιστεύει στο -όσο το δυνατόν- μικρότερο Κράτος και όχι στο κράτος-πατέρας, που πνίγει τα παιδιά του και αφήνει πίσω καμένη Γη !
    Για να επανέλθουμε στο Ποτάμι : ο Σταύρος Θεοδωράκης, δικαιούται να λέει ότι είναι άφθαρτο πρόσωπο, αφού δεν έχει ξανασχοληθεί με την πολιτική, προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα (...όσο ιδωτικός τομέας, μπορεί να χαρακτηρισθεί το "συγκρότημα ΔΟΛ"), αλλά φτάνει πια (!) με την αριστερά στην Ελλάδα (εκτός αν αποδειχθεί, όπως λένε κάποιοι, κλώνος του "Κινέζου", που έκανε το αντίθετο από τον "κουρασμένο" : εκλέχθηκε με το πασοκ και άσκησε νεοφιλελεύθερη πολιτική, εξού και η Ελλάς έχει χαρακτηρισθεί, όχι άδικα, ως φρενοκομείο)...
     Το ερώτημα, που θέτει και ο τίτλος λοιπόν, είναι : ΠΟΤΕ και ΠΟΥ, θα βρουν πολιτική στέγη, όσοι πιστεύουν στον φιλελευθερισμό, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στη μείωση του κράτους και στον περιορισμό του τελευταίου, σε πολύ βασικές λειτουργίες και ως επόπτη-διαιτητή, στη λειτουργία της αγοράς, ώστε να αποφεύγονται ακρότητες και αδικίες (όπως π.χ η αυθαιρεσία των εργοδοτών και αντίστοιχα, η προστασία των εργαζομένων).
      Έχει μείνει άραγε στην Ελλάδα, κανείς, που να είναι και να λέει, χωρίς να ντρέπεται, ότι είναι δεξιός (ή κεντροδεξιός, όπως είναι πλέον της μόδας, κατά το αντίστοιχο "κεντροαριστερά) και τι μπορεί να ψηφίσει ; Αφού έχουν γίνει ΟΛΟΙ σοσιαληστές και αριστεροί (με ..δεξιές βέβαια πάντα τσέπες) !
      Δεν ξέρω τι κενό είδε το Ποτάμι και που, δηλαδή σε ποιους στοχεύει, αλλά σίγουρα δεν θα το ψηφίσω, γιατί φτάνει πια, όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλη "Αριστερά", για εμάς και τους φίλους μας, να περνάμε καλά εμείς και οι κολλητοί μας και η χώρα, ας βουλιάζει...
      Αν υπάρχει πολιτικό κενό σήμερα, μετά από 40 χρόνια παρασιτικής και καταστροφικής Αριστεράς στην Ελλάδα, αυτό βρίσκεται ..δεξιά, στο φιλελεύθερο χώρο, της ιδιωτικής ανάπτυξης και πρωτοβουλίας και είναι απορίας άξιο, ότι δε βρίσκεται κανείς, να ηγηθεί αυτού του χώρου, προερχόμενος, κατά προτίμηση, από τον επιχειρηματικό τομέα (το γατάκι ο τζήμερος δε φαίνεται ικανός να συσπειρώσει αυτό το χώρο) !
      Ο Θεοδωράκης, θα πάρει ίσως κανά πασοκο, νυν ή πρώην, δηλαδή συριζαίο, αλλά θα παίξει σε μονοψήφια και χαμηλά ποσοστά, διότι εκεί η πίτα είναι μικρή για νέους "παίκτες", ενώ ένα νέο δεξιό κόμμα, τύπου Νέας Δημοκρατίας, θα έφτανε άνετα σε διψήφια ποσοστά με το καλημέρα... (με την προϋπόθεση πάντα, να δημιουργηθεί από άφθαρτα και νέα πρόσωπα)

Το τέλος του "σοσιαλισμού" στην Ελλάδα!

   Αυτό το οποίο βιώνουμε στη χώρα μας, από το 2010 και μετά, ουσιαστικά ισοδυναμεί με την κατάρρευση του (υπαρκτού ή ανύπαρκτου, ό,τι και να διαλέξει κανείς, σωστό είναι) σοσιαλισμού, ενός ιδιότυπου πολιτικοοικονομικού καθεστώτος, με διαφορετικά, ενίοτε, ψευδώνυμα ("εκσυγχρονισμός", "αλλαγή", "επανίδρυση" κλπ), που ήθελαν να κρύψουν την ουσία του !
   Η ουσία είναι, ότι, η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου, που υποτίθεται ότι επανέφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα, κατέλαβε τις θέσεις-κλειδιά του κράτους και άρχισε τη λεηλασία του, προς ίδιον όφελος, μοιράζοντας ωστόσο χρήμα και σε όσο το δυνατόν περισσότερους, φίλα προσκείμενους και διατεθειμένους, να αποτελέσουν μέρος του συστήματος...
   Αφού κατέστρεψε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, από τον αγροτικό τομέα, έως τη βιομηχανία, η "ανάπτυξη" στηρίχθηκε σε δανεικό χρήμα, σε υπηρεσίες και κυρίως στην κρατική (αποτυχημένη) "επιχειρηματικότητα", μέσω κρατικοποίησης επιχειρήσεων (που τελικά βέβαια έκλειναν) ή ίδρυσης δημόσιων επιχειρήσεων, σε βασικά αγαθά (νερό, ηλεκτρικό, τηλεφωνία κλπ) και με μονοπωλιακό χαρακτήρα !
    Η κατάρρευση του ελληνικού σοσιαλισμού, άργησε, πολλά χρόνια, σε σχέση, με την αντίστοιχη των χωρών, του πρώην ανατολικού μπλογκ και πάλι δεν φαίνεται οριστική, όσο ο συριζα (το κόμμα που κατεξοχήν πλέον εκφράζει αυτή την πολιτική του χρεοκοπημένου παρελθόντος) προηγείται στις δημοσκοπήσεις...
    Βλέποντας τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και με την ιστορική εμπειρία, είναι ένα μικρό θαύμα, ότι η μετάβαση στην Ελλάδα, έγινε χωρίς να χυθεί αίμα (αν εξαιρέσει κανείς τις χιλιάδες συνανθρώπων μας, που έγιναν αυτόχειρες), διότι τόσο ουσιώδεις μεταβάσεις, κατά κανόνα, γίνονται με εξέγερση, επανάσταση κλπ !
     Ένα ερώτημα, που κατά καιρούς απασχολεί, ορισμένους, είναι γιατί ο ελληνικός λαός, έμεινε κατά βάση ήπιος και σχεδόν απαθής, δεν αντέδρασε, αλλά ουσιαστικά η αλλαγή ήρθε "σαν από μηχανής Θεός" από έξω, από το ΔΝΤ και την Ε.Ε...
      Έχουν δοθεί κάποιες ερμηνείες, ωστόσο η δικά μου τοποθέτηση είναι η εξής : αφενός, όσοι έτρωγαν τόσα χρόνια από τα δανεικά (σοσιαληστές, συνδικαληστές και όλοι οι γύρω από αυτούς), δεν αντέδρασαν, διότι ο πεινασμένος εξεγείρεται πάντα και όχι ο χορτασμένος και αφετέρου, όσοι δε συμμετείχαν, συνειδητά ή μη, αδιάφορο, στην "ελληνική σοβιετία", έτρωγαν κάποια ψίχουλα και οι ίδιοι, αλλά περισσότερο, δεν αντέδρασαν, διότι επέδειξαν ωριμότητα και υπευθυνότητα και επειδή γνωρίζουν να επιβιώνουν, υπό όλες τις συνθήκες, δεν περιμένουν το κράτος-προστάτη-τροφό-πατέρα-κορόϊδο, να τους συντηρήσει !
    Φυσικά, αυτό το τερατούργημα, που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των σοσιαληστών, με τις δεξιές τσέπες, δεν μπορεί να ανατραπεί και να αλλάξει, μέσα σε 4 χρόνια, όταν χρειάστηκαν 30, για να δημιουργηθεί και να γιγαντωθεί, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η Ε.Ε έχουν καταφέρει, ακόμα (!), να το ξορκίσουν...
     Δείγματα του καθεστώτος, μπορεί να πάρει κανείς, βλέποντας π.χ τις τεράστιες ουρές στα τραπεζικά ΑΤΜ, τις ημέρες, που καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, από το δημόσιο-κρατικό προϋπολογισμό, καθώς και από το γεγονός, ότι δεν έχουν καταγραφεί καν, έως τώρα, οι δημοτικές επιχειρήσεις, οι ΜΚΟ και άλλα ΝΠΔΔ, όλοι δηλαδή οι τρόποι, που είχαν σκαρφιστεί οι καθεστωτικοί, για να μοιράζονται το δημόσιο χρήμα, προς ίδιον όφελος και παράνομο πλουτισμό !
      Δεν είμαι, ούτε οπαδός, ούτε νοσταλγός της χούντας, ωστόσο είναι κοινή διαπίστωση, ότι τότε είχαμε ανάπτυξη και αληθινή, όχι μούφα, με δανεικά και αυτό θεωρώ ότι οφείλεται, στο μεγαλύτερο βαθμό, στην ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, στην τήρηση της νομιμότητας και στο φόβο της τιμωρίας (ίσχυε ακόμα η θανατική ποινή), διότι η ατιμωρησία και η ασυλία των επίορκων και των καταχραστών του δημοσίου, μας έφεραν κυρίως στην χρεοκοπία (βέβαια πάρθηκαν και άλλα αναπτυξιακά μέτρα, από τα οποία θα μπορούσε η κυβέρνηση να παραδειγματιστεί, ακόμα και σήμερα)...
       Στα 30 χρόνια, που διήρκεσε (1980-2010) η ελληνική σοβιετία και ο σοσιαλισμός των "ημετέρων", συνέβησαν τα εξής (ελληνικά) παράδοξα : τον πιο ακραίο σοβιετικού τύπου σοσιαλισμό, εφάρμοσε ένας -υποτίθεται- ηγέτης κεντροδεξιάς-φιλελεύθερης παράταξης (ο "κουρασμένος", μόνο να τρώει δεν κουράζεται ποτέ) και την πιο φιλελεύθερη πολιτική, ένας -υποτίθεται- σοσιαλιστής (ο "κινέζος").
       Βέβαια, το κορυφαίο και καλύτερο όλων, είναι πως το σάπιο σύστημα των τρωκτικών-σοσιαληστών, καλείται να ανατρέψει, εκείνος, που εμπόδισε την ανατροπή του, το 1993, ρίχνοντας μία κυβέρνηση, αποφασισμένη να χτυπήσει την ελληνική σοβιετία των αμέτρητων "σταμουλοκολλάδων" και έτσι χάθηκαν είκοσι σχεδόν πολύτιμα χρόνια και μία γενιά Ελλήνων, που είτε μετανάστευσε, είτε έμεινε εδώ, να κλαίει τη μοίρα της !