τρία φαινόμενα παρακμής

     Σίγουρα δεν είναι τα μόνα, αλλά είναι ενδεικτικά, σχετικά με το ζήτημα του "σε τι κοινωνία ζούμε" : Το πρώτο έχει να κάνει, με τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό αιτήσεων, για το πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" στο Δημόσιο !
   Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε να πει κάποιος "με τόση ανεργία, τι περίμενες ;", ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι, διότι και προ Κρίσης, τα ίδια συνέβαιναν, το όνειρο του βολέματος στο Δημόσιο, εξακολουθεί να είναι ολοζώντανο και μιλάμε για έναν εργοδότη (ελληνικό Δημόσιο), ο οποίος όχι μόνον πτώχευσε σχετικά πρόσφατα (2010), αλλά και πληρώνει πλέον, με εξαιρετική δυσκολία και αν δεν υπάρξει ΑΜΕΣΑ συμφωνία, με τους δανειστές, είναι εξαιρετικά αμφίβολο, αν θα συνεχίσει να πληρώνει (οπότε το επιχείρημα του "σίγουρου μισθού", είναι πλέον απάτη και μόνον αν είσαι τυφλός, δεν το βλέπεις).
   Εκτός από την εξαιρετικά μεγάλη επιθυμία ορισμένων, να εργαστούν για έναν αφερέγγυο εργοδότη (πράγμα, τουλάχιστον, οξύμωρο), υπάρχει και μια άλλη παρανόηση : πολλοί λένε ότι "αυτή είναι μια προσωρινή ανακούφιση, για τους άνεργους", ωστόσο, πρέπει να έχει κανείς, πολύ κοντή μνήμη ή να μην διδάσκεται τίποτα, από το παρελθόν, για να υποστηρίξει κάτι τέτοιο !
    Η εμπειρία διδάσκει, ότι όλοι αυτοί, δεν πάνε εκεί, με σκοπό να μείνουν, για μερικούς μήνες, πάνε "για πάντα", όταν λήξουν οι συμβάσεις τους, θα αρχίσει το γνωστό παραμύθι, ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (ενώ το πρόγραμμα ήταν εξαρχής ..έκτακτο) και θα γεμίσουν πάλι τα γραφεία των "εργατολόγων", θα γεμίσει και ο Δικηγορικός Σύλλογος, με εργολαβικά αμοιβών κ.ο.κ.
    Και ενώ, στην αρχή, μπορεί να πληρώνονται από λεφτά της Ε.Ε, όταν μονιμοποιηθούν, θα τους πληρώνουν τα συνήθη "κορόϊδα" ! Εν κατακλείδι, είναι προφανές, ότι ανάλογα προγράμματα, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας (ούτε πραγματική εργασιακή εμπειρία αποκτάς έτσι, ούτε μπορείς να το βάλεις αυτό, στο βιογραφικό σου), απλά μεγαλώνουν τις τρύπες στον κρατικό προϋπολογισμό και δημιουργούν νέες στρατιές αργόμισθων...
    Το δεύτερο, έχει να κάνει, με τα συνεχή παράπονα, που κάνουν, τους τελευταίους μήνες, ορισμένοι (και θυμίζουν το παιδάκι, που πηγαίνει να παραπονεθεί στη ..μαμά του), σε κανάλια, εφημερίδες και ιντερνετικά sites, ότι δεν έχουν πάρει ακόμα, το επίδομα θέρμανσης και δεν βρέθηκε κάποιος, να τους κάνει την εξής απλή ερώτηση : .."πετρέλαιο βάλατε ;"
    Σίγουρα, δεν είναι όλοι απατεώνες (βέβαια, με τα εισοδηματικά κριτήρια, που ίσχυαν, ακόμα και αυτοί που έβαλαν και το δικαιούνται, είχαν τη δυνατότητα να το πληρώσουν), αλλά πλέον έχει γίνει καθεστώς η απάτη, όταν το Κράτος μοιράζει δωρεάν χρήμα, μέσω μάλιστα ηλεκτρονικών αιτήσεων, όπου ο καθένας δηλώνει ό,τι θέλει και υποτίθεται ότι κάποια στιγμή, μπορεί να ελεγχθεί (κάτι, που δεν συμβαίνει μάλλον ποτέ).
    Τέλος, παρατηρείται και το εξής : να μπαίνουν σε ανθρώπους και όχι μόνον, αυθαίρετα συνήθως, ταμπέλες και τα στερεότυπα αυτά, πιπιλίζονται από σχεδόν όλους και διαιωνίζονται, "χάρη" και στα αντισόσιαλ μίντια, όπου ο καθένας αναπαράγει, ως ..πίθηκος, ό,τι ακούει ή διαβάζει, χωρίς καν να μπει στη διαδικασία να ελέγξει, πόσο σοβαρό ή αληθές είναι !
    Αναφέρομαι κυρίως, στη γνωστή καραμέλα, ότι ο Στ. Θεοδωράκης και το "Ποτάμι", είναι τσιράκια του Μπόμπολα, επειδή εργάστηκε εκεί, για αρκετά χρόνια, ως δημοσιογράφος...Με αυτή τη "λογική", από τη στιγμή, που ο ίδιος εργάστηκε επίσης, επί μακρόν, στην ΕΡΤ και με μεγαλύτερες ίσως αμοιβές, γιατί να μην υποθέσουμε, ότι είναι "δάκτυλος" του ...Καλφαγιάννη ;
    Όταν ο πολιτικός διάλογος, πέφτει σε αυτό το επίπεδο, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα (δημοκρατίας) !

δικαστικές εξελίξεις, στα ζητήματα ηθικής βλάβης !

   Ηθική βλάβη, ονομάζεται η μη περιουσιακή ζημία, που υφίσταται κάποιος, από παράνομη και υπαίτια πράξη, εναντίον του, από άλλον, είτε στο ζήτημα της τιμής και υπόληψης (συκοφαντίες κλπ), είτε σε ό,τι αφορά την υγεία και τη σωματική του ακεραιότητα (ιατρικές αμέλειες, τροχαία και λοιπά ατυχήματα κλπ) και είναι ένα νομικό θέμα, που απασχολεί συχνά τα Δικαστήρια !
  Πρόσφατα, είχαμε δύο εξελίξεις, πάνω στα ζητήματα ηθικής βλάβης, με κρίσεις του Αρείου Πάγου, του ανώτατου και ακυρωτικού, όπως ονομάζεται, (αστικού) Δικαστηρίου της χώρας, σύμφωνα με αντίστοιχα, δικαστικά, ρεπορτάζ.
   Η πρώτη απόφαση, επαναβεβαίωσε την σχεδόν πάγια Νομολογία, ότι δικαιούχος αποζημίωσης, λόγω ηθικής βλάβης, είναι ο άμεσα παθών και όχι τυχόν τρίτοι, που εμμέσως θίγονται, από το ζημιογόνο γεγονός (υπάρχουν πάντως και σε κατώτερα Δικαστήρια, ορισμένες διαφορετικές γνώμες) !
   Επρόκειτο για την περίπτωση άνδρα, η γυναίκα του οποίου, είχε μείνει ανάπηρη και καθηλωμένη σε αναπηρικό καρότσι, λόγω τροχαίου και ο οποίος διεκδίκησε χρηματική ικανοποίηση, με την αιτιολογία, ότι καταστράφηκε η σεξουαλική τους ζωή, ως ζευγάρι.
   Ζητούσε συνολικά 12.000 ευρώ (προφανώς, είχε κάνει αγωγή στο Ειρηνοδικείο, όπου το ανώτατο ποσόν, είναι αυτό, για ..να δικαστεί πιο γρήγορα) και ενώ αρχικά δικαιώθηκε, ο Άρειος Πάγος, είπε "όχι", γιατί δεν ήταν ο αμέσως παθών, από το ατύχημα !
    Εδώ τα ζητήματα είναι λεπτά και ο καθένας καταλαβαίνει, πως η συγκεκριμένη Νομολογία, έχει σκοπό να μην επιτρέψει να διευρυνθεί υπέρμετρα ο αριθμός των δικαιούχων αποζημίωσης, λόγω ηθικής βλάβης, με ό,τι παρενέργειες συνεπάγεται αυτό (κυρίως, για τον ..υπόχρεο) και είναι, εν πολλοίς, εύλογη.
    Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι επιμέρους ηθικές βλάβες τρίτων, όπως στο εξεταζόμενο παράδειγμα, συνέχονται άμεσα και αιτιωδώς, με την επελθούσα ζημία, στον αμέσως παθόντα και θα έπρεπε ίσως να καλύπτονται...(αν και ο Νόμος, είναι σχετικά σαφής).
    Η μεγαλύτερη ρωγμή, στην εν λόγω Νομολογία, όπως έχουμε πει και αλλού, είναι η περίπτωση τροχαίου ατυχήματος, όπου είναι παρόντες οι οικείοι του θύματος και ενώ οι ίδιοι, μπορεί να μην πάθουν τίποτα, το να βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο, "σκοτωμένο", ακρωτηριασμένο κλπ, είναι βέβαιο ότι προκαλεί σοκ και ηθική βλάβη, η οποία θα πρέπει να αποκαθίσταται !
    Η δεύτερη εξέλιξη, που είναι σημαντικότερη, ιστορικής μάλιστα σημασίας, επειδή σηματοδοτεί αλλαγή-μεταστροφή μίας πάγιας, έως τώρα Νομολογίας του Αρείου Πάγου, έχει να κάνει με το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης : έως τώρα, ο Α.Π δεχόταν σταθερά και ακλόνητα, ότι ο καθορισμός του ύψους της, ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα, των Δικαστηρίων της ουσίας (Πρωτοδικείο και Εφετείο) και ότι ο ίδιος, δεν μπορεί να την ελέγξει αναιρετικά.
    Όπως διέρρευσε, αυτό πρόκειται να αλλάξει και μιλάμε για ιστορική και καλοδεχούμενη αλλαγή, καθώς, στο εξής, ο Άρειος Πάγος, θα μπορεί να ελέγχει, αν η επιδικασθείσα αποζημίωση της ηθικής βλάβης, είναι εύλογη ή όχι, αν είναι υπέρμετρη ή πολύ μικρή (γιατί υπερβολές, μπορεί να γίνουν και προς τις δύο κατευθύνσεις...) !
    Είναι καλοδεχούμενη, επειδή ο Νόμος, θέτει συγκεκριμένα και αντικειμενικά κριτήρια, για τον προσδιορισμό του ύψους της, τα οποία, έως τώρα, μπορούσε ο Δικαστής της ουσίας, να παραβιάσει, ανενόχλητος, ενώ τώρα, θα μπορεί ο θιγόμενος, να προσφεύγει στον Άρειο Πάγο, για να ακυρώνει τυχόν υπερβολές, είτε προς τα κάτω, είτε προς τα πάνω και η υπόθεση να πηγαίνει για νέα κρίση-επανέλεγχο, για το κατά πόσον, το ύψος της αποζημίωσης, υπήρξε ή όχι εύλογο, με βάση, πάντα, τα νόμιμα κριτήρια.

Η μεγάλη ντροπή της δικαιοσύνης !

    Όταν άκουσα, ότι Υπουργός Δικαιοσύνης, θα γίνει ο τέως καθηγητής μου, στο ΑΠΘ, Νίκος Παρασκευόπουλος, το θεώρησα καλό, διότι πρόκειται για άνθρωπο, όπως λέμε (κάπως στερεότυπα) με "δημοκρατικές ευαισθησίες", εξέφρασα όμως και μία επιφύλαξη, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι μπορεί να τους αποφυλακίσει όλους !
  Εδώ ωστόσο, δεν κρίνω, αν καλώς ή κακώς, αποφυλακίζονται νωρίτερα ισοβίτες, τρομοκράτες κλπ (βέβαια το όλο θέμα επιβάρυνε ακόμα και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας), άλλο είναι το ζητούμενο της παρούσας ανάρτησης, άλλο είναι το έγκλημα της δικαιοσύνης (με την έννοια, του "κυκλώματος", δικαστών, δικηγόρων και υπουργείου-νομοθεσίας) : ότι ενώ αποφυλακίζονται, άνθρωποι, που ίσως δεν θα έπρεπε, παραμένουν στη φυλακή, άλλοι, που θα έπρεπε να είναι έξω, επειδή έχουν εκτίσει την ποινή τους...
   Και όμως, στην Ελλάδα του 2015 και όχι σε κάποια τριτοκοσμική μπανανία, υπάρχουν περιπτώσεις κρατουμένων στις φυλακές, που παραμένουν εκεί, ενώ έχουν εκτίσει ολόκληρη την ποινή τους !
   Πως γίνεται αυτό ; Η απάντηση, είναι πως αυτοί, έκαναν το "λάθος", να ασκήσουν έφεση, κατά της πρωτόδικης απόφασης, είναι αλλοδαποί και έχουν ως παρεπόμενη ποινή και την απέλαση, οπότε τους κρατούν στη φυλακή, έως ότου, ..δεήσει το Εφετείο να εξετάσει την υπόθεσή τους, ξανά και αποφασίσει οριστικά και για το ζήτημα της απέλασης.
    Με τους ρυθμούς, που εκδικάζονται οι υποθέσεις των κακουργημάτων, από τα 5μελή Εφετεία, μπορεί να μείνει κάποιος αλλοδαπός, ακόμα και περισσότερο, από ένα χρόνο κρατούμενος, σε δικαστική φυλακή, ενώ έχει εκτίσει την πρωτόδικη ποινή του, απλά περιμένοντας να γίνει το Εφετείο !
    Πραγματικά, δεν ξέρω πως να χαρακτηρίσω αυτή την κατάσταση, η λέξη "ντροπή" του τίτλου, είναι σίγουρα μετριοπαθής, μιλάμε για σκάνδαλο, που εκθέτει διεθνώς τη χώρα και μακάρι να βρεθεί κάποιος, από αυτούς, να μας πάει στα Διεθνή Δικαστήρια, διότι φαίνεται ότι μόνο έτσι, θα βρεθεί λύση..
    Με την πρακτική αυτή, ουσιαστικά η έφεση, ένα νόμιμο δικαίωμα, μετατρέπεται σε ..κατάρα, θέτει τον καταδικασθέντα ακόμα και στο δίλημμα, να την αποσύρει, προκειμένου να βγει, από τη φυλακή (βέβαια, παραμένει κρατούμενος αλλού, έως ότου απελαθεί, λογικά) και έτσι να απαρνηθεί μιας τυχόν ευμενέστερης απόφασης (ακόμα και αθωωτικής) από το Εφετείο !
    Μπροστά σε αυτή την απαράδεκτη και παράνομη κατάσταση, οι μεν δικαστές των Εφετείων, αδιαφορούν και ασχολούνται-επισπεύδουν μόνον τις περιπτώσεις παραγραφών και όχι, όπως θα έπρεπε, τις υποθέσεις όσων είναι στο όριο της αποφυλάκισης-έκτισης της πρωτόδικης ποινής, οι δε δικηγόροι (όχι όλοι βέβαια) κρύβονται ακόμα, πίσω από την περιβόητη απόφαση της Ολομέλειας, που δήθεν απαγορεύει την παράσταση, μετά τη δεύτερη διακοπή της Δίκης...
    Επομένως, δύο άμεσες λύσεις είναι : πρώτον, να εκδικάζονται κατά προτεραιότητα και κατ' επειγόντως, οι εφέσεις όσων αλλοδαπών, είναι στο όριο έκτισης της πρωτόδικης ποινής και δεύτερον, η άμεση ανάκληση, από την Ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων, αυτής της απόφασης, ώστε ο δικηγόρος να ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να παρίσταται, ακόμα και μετά από 10 διακοπές της Δίκης (γιατί όλα τα παραμύθια πρέπει κάποτε να τελειώνουν) !
     Όμως, δεν φτάνουν αυτά, θεωρώ, ότι πρέπει να υπάρξει και ΑΜΕΣΗ νομοθετική πρωτοβουλία-πρόβλεψη, που θα ορίζει, ότι αν αλλοδαπός, που έχει ασκήσει έφεση και εκκρεμεί εις βάρος του απόφαση απέλασης, εκτίσει την ποινή του και δεν έχει ακόμα δικαστεί, σε δεύτερο βαθμό, θα ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ με τον περιοριστικό όρο, της εμφάνισης σε Α.Τ και αφού δηλώσει συγκεκριμένη διεύθυνση κατοικίας (και μόνον αν παραβιάσει τους όρους, να κρατείται σε κέντρα κράτησης αλλοδαπών, προς απέλαση, όχι στη φυλακή).
     Μην ξεχνάμε ότι το τεκμήριο της αθωότητας, δεν αίρεται με τυχόν πρωτόδικη καταδίκη, αλλά μόνον μετά την καταδίκη και σε δεύτερο βαθμό και επίσης, ότι το αντίστοιχο συμβαίνει και με όσους συμπληρώνουν το ανώτατο όριο, προσωρινής κράτησης, οπότε αφήνονται ελεύθεροι, με περιοριστικούς όρους, γιατί δεν μπορεί ο κατηγορούμενος, να πληρώνει την αργοπορία - "σαπίλα" του συστήματος !
     Όπως δε νοείται να παραμένει φυλακισμένος κάποιος, χωρίς δικαστική απόφαση (έστω για κάποιο διάστημα), έτσι δε νοείται, να παραμένει κρατούμενος και αυτός, που έχει εκτίσει την ποινή κάθειρξης, απλά περιμένοντας να δικαστεί η έφεσή του, επειδή είναι αλλοδαπός και βαρύνεται με απέλαση (αν δεν αρθεί τελικά, η απέλαση στο Εφετείο, τότε θα μπορεί να εκτελείται αυτή).
    Θεωρώ ότι είναι ανάγκη να υπάρξει ρητή νομοθετική πρόβλεψη, γιατί και αν ακόμα ασκήσει αίτηση αναστολής, ο κρατούμενος, με την αιτιολογία, ότι εξέτισε την ποινή του ή ότι είναι αθώος, οι δικαστές μας, μάλλον σίγουρα, θα πουν, είτε πως είναι απαράδεκτη, διότι δεν μπορεί να ανασταλεί ποινή, που έχει εκτιθεί (εύλογο και παράλογο μαζί !), είτε πως δεν αποδεικνύεται ανεπανόρθωτη βλάβη (κάτσε μέσα, να τρως και να πίνεις τζάμπα, εδώ θα γελούσαμε, αλλά μόνο αστείο δεν είναι το ζήτημα).
     Βέβαια, τι (αυτονόητη) βλάβη πρέπει να αποδείξει κάποιος, που είτε είναι τελείως αθώος, είτε έχει εκτίσει την ποινή του, για να αποφυλακιστεί, έως ότου δεήσει το 5μελές Εφετείο, να εξετάσει την υπόθεσή-έφεσή του, μετά από (πέντε και πλέον, σε πολλές περιπτώσεις) χρόνια ; (!)
     Εύχομαι αυτοί οι "ψίθυροι", να φτάσουν, με κάποιο τρόπο, στα αυτιά του νέου Υπουργού Δικαιοσύνης (αλλά και δικαστών και δικηγορικών συλλόγων), ώστε να δούμε αν οι ευαισθησίες του, σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι τελικά επιλεκτικές ή όχι, πραγματικές ή προσχηματικές, ανθρώπινες ή απλά ..πολιτικές.


 

Αγορανομικά αδικήματα

    Αν και επίσημα ζούμε σε ένα καθεστώς ελεύθερης αγοράς και οικονομίας, πάντα το Κράτος, επέβαλε και επιβάλλει κανόνες λειτουργίας, τους οποίους θωρακίζει με διοικητικές και ποινικές κυρώσεις, το οποίο είναι βέβαια θεμιτό, για να μη μεταβληθεί η αγορά σε "ζούγκλα" και για να προστατεύεται ο καταναλωτής (κυρίως, αλλά και οι εργαζόμενοι π.χ στα θέματα του ωραρίου) !
  Οι αγορανομικές παραβάσεις, αποτελούν ένα σημαντικό όγκο ποινικών υποθέσεων και πρόκειται, κατά βάση, για πλημμελήματα, με πλαίσια ποινής φυλάκισης, που ξεκινούν από 3 μήνες και φτάνουν (θεωρητικά) τα πέντε έτη.
  Το μεγάλο πρόβλημα, στην Ελλάδα, όπως πάντα, είναι η δαιδαλώδης, διάσπαρτη και αποσπασματική Νομοθεσία, με τις αγορανομικές διατάξεις, να είναι "χαμένες" σε πολλές επιμέρους διατάξεις Νόμων, οι οποίες, με τη σειρά τους, εξειδικεύονται με υπουργικές αποφάσεις κλπ, ενώ και τα όργανα ελέγχου, είναι διαφορετικά (το 2013 πάντως, έγινε προσπάθεια συμμαζέματος της σχετικής Νομοθεσίας).
   Οι συνηθέστερες αγορανομικές παραβιάσεις, έχουν να κάνουν, με το γνωστό παλαιόθεν "κλέψιμο στο ζύγι", η παραγωγή και εμπορία ακατάλληλων τροφίμων, η νόθευση τροφίμων, με ανάμειξη διαφορετικών ποιοτήτων, αλλά και η νόθευση, εν γένει, προϊόντων "βιοτικής ανάγκης", η παραβίαση των διατάξεων, για το ωράριο, τη (μη) λειτουργία τις Κυριακές, αλλά και για τις εκπτώσεις, προσφορές κλπ, ενώ αυτοτελές αδίκημα, αποτελεί και η παρεμπόδιση των ελεγκτικών οργάνων και μη παροχή των ζητηθέντων στοιχείων (τιμολόγια κλπ).
    Για τις παραβιάσεις του ωραρίου και των διατάξεων για προσφορές, εκπτώσεις κλπ, προβλέπονται μόνον (ποινικά) πρόστιμα, που ξεκινούν από 5.000 ευρώ και υπολογίζονται ως ποσοστό επί του τζίρου (!), ενώ ειδικές διατάξεις, υπάρχουν για τις "πειραγμένες" αντλίες των πρατηρίων υγρών καυσίμων, όπου εκεί προβλέπεται και η μοναδική περίπτωση κακουργήματος (5 έως 20 έτη κάθειρξης..), για όποιον εμπορεύεται, εγκαθιστά ή κατασκευάζει αντλίες (με ειδικό λογισμικό κλπ) καυσίμων, που κλέβουν τον καταναλωτή, στην ποσότητα (για τον υπεύθυνο του πρατηρίου, παραμένει ως πλημμέλημα) !
    Στις σχετικές υποθέσεις, που φτάνουν στα δικαστήρια, ένα μεγάλο ζητούμενο και ένας βασικός, αν όχι ο βασικότερος, υπερασπιστικός ισχυρισμός, είναι το ΠΟΙΟΣ συγκεκριμένα, από μία επιχείρηση, που μπορεί να απασχολεί πολλούς εργαζόμενους, σε κάθε επίπεδο, είναι ποινικά υπεύθυνος (στους καταλόγους των εστιατορίων, θα έχετε προσέξει να γράφει "αγορανομικός υπεύθυνος ο τάδε"): στο προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς, γινόταν αναφορά, για "διευθυντή, υπεύθυνο ή επόπτη της επιχείρησης", αλλά όχι πλέον.
   Πρόκειται για σημαντικό πραγματικό ζήτημα, το οποίο επιδεινώνει η πάγια πρακτική, πολλών επιχειρήσεων, να βάζουν "αχυράνθρωπους", ως υπεύθυνους, τους γνωστούς και ως "αυτοφωράκηδες", που μετατοπίζει τις πραγματικές ευθύνες, σε αθώους, απλούς-άσχετους εργαζόμενους !
    Τέλος, πολύ σημαντικό είναι, πως υπό το νέο καθεστώς, δε γίνεται διάκριση των σχετικών αδικημάτων, σε αυτά που τελούνται με δόλο και όσα διαπράττονται εξ αμελείας, που σημαίνει ότι για την καταδίκη, απαιτείται πλέον ΜΟΝΟΝ δόλος, έστω και ενδεχόμενος και δεν αρκεί η αμέλεια (μιλάμε πάντα για τις ποινικές ευθύνες, γιατί οι αστικές και τυχόν διοικητικές, μπορεί να καταλογιστούν, κατά περίπτωση και όταν υπάρχει απλή αμέλεια).

μια νέα προσέγγιση στη διαπραγμάτευση !

   Η λέξη, που ακούμε συχνότερα, τα τελευταία χρόνια, στα δελτία ειδήσεων, είναι η "διαπραγμάτευση" (είτε στον ενικό, είτε στον πληθυντικό), λόγω φυσικά των συζητήσεων, μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, ωστόσο πρόκειται για μία διαδικασία, πολύ κοινή, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, εν ευρεία έννοια, από τα "παζάρια", που κάνουμε στις τιμές αγορών, μέχρι τις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις !
  Η άποψη, που συνεισφέρω εδώ, δε λέω πως είναι η καλύτερη, γιατί όλα σχετικά είναι, ωστόσο είναι κάπως αιρετική-διαφορετική, από όσα ισχύουν χοντρικά και πηγάζει από προσωπικά βιώματα : η πιο διαδεδομένη και επικρατούσα, θα λέγαμε άποψη των "ειδικών" στις διαπραγματεύσεις, είναι πως τα μέρη, θα πρέπει να καταλήγουν, μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις, σε μία λύση "win-win", σε μία κατάσταση δηλαδή, όπου και οι δύο αισθάνονται νικητές και ευχαριστημένοι και όχι "ριγμένοι"...
  Και τα δύο μέρη, ξεκινούν από ένα σημείο Α, γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα γίνει δεκτό, από την άλλη πλευρά και στη συνέχεια, δίνουν ολοένα και κάτι, μέχρι να υπάρξει ισορροπία και συμφωνία, με βάση τα εκάστοτε αντικρουόμενα συμφέροντα, ενώ είναι προφανές, ότι το "πάνω χέρι", έχει εκείνος, που δεν είναι "με την πλάτη στον τοίχο", εκείνος, που έχει λιγότερο ανάγκη, την επίτευξη συμφωνίας !
  Πάντα βέβαια και εδώ είναι, για μένα, το κρίσιμο σημείο, τα μέρη κάνουν κάποιους μελλοντικούς υπολογισμούς και προβλέψεις, οι οποίες όμως, δεν είναι ασφαλείς, ούτε δεδομένες, μπορεί κάλλιστα τα δεδομένα να ανατραπούν, αφού τίποτα, από τα ανθρώπινα, δεν είναι σίγουρο (εκτός από τους φόρους και το θάνατο) και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, με ακρίβεια...
   Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα και πρακτικά, μέχρι τώρα, τα περισσότερα μέτρα, που ζητούσαν οι δανειστές, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, τα εφάρμοσαν, συνήθως με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά στο τέλος, τα δέχονταν, σχεδόν αυτούσια, επειδή εκείνοι, δηλαδή η τρόϊκα (και νυν "θεσμοί") έλεγαν, ότι έτσι, θα βγείτε από την κρίση και τη χρεοκοπία και θα επιστρέψετε στην κανονικότητα και τις αγορές !
   Εκ του αποτελέσματος, ωστόσο, είναι προφανές, ότι οι προβλέψεις των εταίρων, έπεσαν έξω (!), σε καμία άλλη χώρα το πρόγραμμα προσαρμογής δεν διήρκησε τόσο πολύ και εντούτοις δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα : εδώ υπάρχει βέβαια, ο αντίλογος της κουτοπονηριάς των δικών μας, που μη θέλοντας να ζυμώσουν, συνέχεια κοσκίνιζαν, είτε δεν εφάρμοζαν καθόλου τα υπεσχημένα, είτε με τραγική καθυστέρηση, όμως, δεν μπορεί να μην έχουν ευθύνη και οι άλλοι, αφού έστω και καθυστερημένα, το πρόγραμμα εφαρμοζόταν, σχεδόν αυτούσιο, όπως το έλεγαν αυτοί (ακόμα και μέσω e-mails)...
    Με βάση την παρατήρηση των έως τώρα πεπραγμένων, αλλά και από προσωπική εμπειρία, έχω να προτείνω το εξής : να μην πάμε στη λογική του win-win και των αμοιβαίων υποχωρήσεων, αλλά να υποχωρήσει εξ ολοκλήρου, ο ένας από τους δύο, είτε εμείς, είτε αυτοί !
    ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ μπορεί να αποδειχτεί, αν αυτό, στο οποίο επέμενε κάποιος, ήταν σωστό ή όχι και μόνον έτσι, μπορεί να γίνει στο τέλος αντιληπτό, ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο...
     Το πλεονέκτημα αυτής της τακτικής είναι το εξής : εφαρμόζοντας ό,τι λέει η άλλη πλευρά, υποχωρώντας δηλαδή πλήρως, πετάς ουσιαστικά την καυτή πατάτα, στον άλλον και αν τα πράγματα, δεν εξελιχθούν, σύμφωνα με την άποψη, που επικράτησε, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος (προφανώς αυτή η μέθοδος, μπορεί να εφαρμοστεί, μόνον σε διαρκείς σχέσεις), τότε ΈΡΧΕΣΑΙ ΕΣΥ μετά ΑΠΟ ΠΑΝΩ, αποκτάς το ηθικό πλεονέκτημα, στη διαπραγμάτευση, αφού έκανες ό,τι ήθελε ο άλλος και εκείνος έφαγε τα μούτρα του, οπότε μετά, μπορεί να δεχτεί ο,τιδήποτε του πεις, αφού θα έχει υποστεί το σοκ της μη επαλήθευσης της γνώμης του και θα προσέλθει σε νέα συμφωνία, με την ουρά στα σκέλια (αναγνωρίζοντας ότι απέτυχε και ότι εσύ είχες δίκιο) !
     Επί του προκειμένου, δεν μπορώ να πω, ποιος πρέπει να υποχωρήσει : αν δηλαδή πρέπει να αφεθεί ο συριζα να κάνει όσες και όποιες μεταρρυθμίσεις θέλει εκείνος, λαμβάνοντας νέα χρήματα, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία, για ένα εξάμηνο, τουλάχιστον ή αν πρέπει να υποχωρήσει η κυβέρνηση, να εφαρμόσει τα προτεινόμενα μέτρα, όπως ακριβώς προτείνονται και αν δεν υποχωρήσει η ύφεση, η ανεργία και δεν έρθει η ανάπτυξη, τότε να τους τα τρίψει στη μούρη και να επιβάλλει, ουσιαστικά, τα δικά της.
     Ζυγίζοντας τις δύο πιθανότητες, θα έβρισκα πιο λογικό, να υποχωρήσουμε εμείς, που είμαστε σε χειρότερη μοίρα και μεγαλύτερη ανάγκη, ωστόσο δεν είναι παράλογο και το σενάριο, να αφεθεί ο συριζα ελεύθερος, να κάνει ό,τι θέλει, να φάει τα μούτρα του και μετά να υποστεί, μοιραία, τις συνέπειες, αρκεί πάντα η ζημιά, που τυχόν θα προκληθεί, είτε έτσι, είτε αλλιώς, να είναι ελεγχόμενη και διαχειρίσιμη και το "πείραμα", να τερματιστεί έγκαιρα, προτού πεθάνει ο ασθενής !

απόρρητα, όχι όμως άρρητα !

   Η ελληνική γλώσσα, είναι από τις πιο πλούσιες και ορισμένες φορές, είναι δύσκολο να καταλάβεις τις λεπτές διαφορές, ανάμεσα σε ορισμένες λέξεις, με παραπλήσια έννοια, όπως συμβαίνει με τις λέξεις "απόρρητο" και "άρρητο", που χοντρικά και οι δύο σημαίνουν κάτι, το οποίο δεν μπορεί να λεχθεί-αποκαλυφθεί !
 Χωρίς να είμαι ειδικός-γλωσσολόγος, θεωρώ ότι η διαφορά έγκειται στο εξής : το απόρρητο, είναι κάτι, που δεν επιτρέπεται να αποκαλυφθεί-λεχθεί, επειδή αυτό απαγορεύεται, από διάταξη Νόμου, συνήθως, ενώ το άρρητο, δεν μπορεί να λεχθεί, επειδή ο ανθρώπινος νους, αδυνατεί να το συλλάβει και να το εκφράσει.
  Η συζήτηση δεν είναι θεωρητική-φιλοσοφική, αλλά έχει να κάνει με όσα τραγικά ζούμε, καθημερινά, σε ένα Κράτος, που δηλώνει, με επίσημο τρόπο, ότι τα στοιχεία με όσους, έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό (μιλάμε για ΠΟΛΛΑ δισ. ευρώ συνολικά) και συμπεριλαμβάνονται στις διάφορες "λίστες" (μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες), είναι απόρρητα, δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά, ούτε καν η Βουλή !
  Το τραπεζικό απόρρητο, υποχωρεί, για πολύ πιο "ταπεινούς" λόγους, όπως όταν κάποιος χρωστάει και το Δημόσιο ή ιδιώτης, κατάσχει τον τραπεζικό του λογαριασμό και δεν υποχωρεί, όταν υπάρχουν υποψίες, για τέλεση κακουργηματικών πράξεων ;
   Το ελληνικό κράτος, εξαντλεί την αυστηρότητά του και ξεσκίζει κάποιον, που τόλμησε να ..πουλήσει κουλούρια, χωρίς άδεια, για το μεροκάματο και σφυρίζει αδιάφορα, σε αυτούς, που λεηλάτησαν ξένο-δημόσιο χρήμα, οδήγησαν τη χώρα, στη φτώχια και την χρεοκοπία, μαζί με όλα τα δεινά, που έφερε αυτή (μνημόνια, περικοπές, υπέρ-φορολόγηση κλπ), επικαλούμενο το δήθεν απόρρητο...
    Με τον τρόπο αυτό, αφενός παραμένει η ρετσινιά του "μαζί τα φάγαμε", στο σύνολο του πληθυσμού, πράγμα άδικο και ανακριβές και αφετέρου, όχι μόνον καλύπτονται τα λαμόγια και οι εγκληματίες-καταχραστές του δημόσιου χρήματος, αλλά πιθανόν συκοφαντούνται και όσοι, μπορούν να δικαιολογήσουν τα χρήματα !
    Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι ένα 20% περίπου των χρημάτων αυτών, είναι νόμιμο, φορολογημένο κλπ, όπως είναι σχεδόν βέβαιο και ότι τα υπόλοιπα, είναι από "γκρίζα" (π.χ "φακελάκια" γιατρών) έως κατάμαυρα, ο καθένας μπορεί να φανταστεί, γιατί συγκαλύπτονται, από το μανδύα του "απορρήτου", όλοι αυτοί οι απατεώνες (ανάμεσα στους οποίους, είναι και πολλά πολιτικά πρόσωπα, εξ' ού και η συγκάλυψη).
     Γι' αυτό λέμε, ότι αν και (υποτίθεται) απόρρητα, τα στοιχεία αυτά, ο καθένας μπορεί να φανταστεί-συλλάβει, γιατί δεν αποκαλύπτονται, δεν είναι δηλαδή άρρητα..
     Τι μέλλον, μπορεί να έχει ένα κράτος, οι επίσημες Αρχές του οποίου, ζητούν στοιχεία, για πιθανές εγκληματικές πράξεις και κάποιες άλλες Αρχές, δεν τα δίνουν, απαντώντας σχεδόν μονολεκτικά, ότι είναι απόρρητα ;
      Εκτός, από το τραπεζικό, έχουν θεσμοθετηθεί και άλλα είδη απορρήτων, ως γνωστόν, όπως το ιατρικό και το δικηγορικό : έτσι, αν αύριο, μου πει κάποιος, ότι έχει κάνει τρεις φόνους και θέλει να σκοτώσει άλλα δέκα άτομα, τι πρέπει να κάνω ; να τηρήσω το δικηγορικό απόρρητο, ώστε να συνεχίσει τη "δράση" του ; Αυτό, νομίζω, είναι άρρητο !

ίου ίου *

(* ΙΟU ονομάζεται το ομόλογο, το οποίο, θα λάβουν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, αντί για μισθό, οι Δ.Υ, εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές, άμεσα !)
  Ο τίτλος θα μπορούσε κάλλιστα, να είναι και "τελευταία φορά Αριστερά", αφού σίγουρα δεν είναι η πρώτη και πιθανόν να είναι η τελευταία, αν όντως χρεοκοπήσουμε, οπότε θα το πάρουν χαμπάρι και οι τελευταίοι, ότι σωτηρία, από αριστερά, δεν μπορεί να υπάρξει...
   Όπως όλα τα βασικά προεκλογικά συνθήματα, της μεταπολίτευσης : "αλλαγή, εκσυγχρονισμός, επανίδρυση του κράτους, λεφτά υπάρχουν κλπ", έτσι και αυτό, αποδεικνύεται απάτη, το ακριβώς αντίθετο, από αυτό, που υπόσχεται !
   Το να κάνεις λάθη, είναι ανθρώπινο και όχι κατακριτέο, το κακό είναι, να επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη, να μη μαθαίνεις, από τις προηγούμενες (κακές) εμπειρίες και να αρνείσαι την πραγματικότητα...
    Ένα 20% με 30% περίπου, όσων ..ψηφίζουν (η μειοψηφία της μειοψηφίας, δηλαδή), είναι τα τρωκτικά εκείνα, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, στη χώρα, όσοι ακολουθούν το (ανύπαρκτο) χρήμα, τις υποσχέσεις και τη δημαγωγία, ανεύθυνων πολιτικών απατεώνων : στο παρελθόν, η τακτική αυτή ίσως είχε αποτέλεσμα, όχι όμως τώρα, από το 2009-χρεοκοπία και μέχρι σήμερα, αφού τα φτηνά δανεικά τελείωσαν !
    Αν ο συριζα, "κατορθώσει" να μοιράσει ΙΟU, αντί για ευρώ, ίσως ξαναπάει στο 4%, από όπου ξεκίνησε, αλλά πιθανόν να κερδίσει νέους ψηφοφόρους, που ζουν, για την ημέρα, που ο Βενιζέλος και τα λοιπά αρχιτρωκτικά βουλευτές, με τις προκλητικές αμοιβές, θα πάρουν, στο χέρι το ..ΙΟU, το οποίο πιθανόν, να λήγει, μετά το θάνατό τους και όταν πάνε οι κληρονόμοι, να το εισπράξουν, θα πέσει και "κούρεμα", στο κεφάλαιο, για να δουν τη γλύκα, των όσων έκαναν οι ίδιοι, στο πρόσφατο παρελθόν...
    Ενώ η κατάσταση είναι ανησυχητική και οριακή (εκτός του κινδύνου μη επίτευξης συμφωνίας και χρεοκοπίας, υπάρχουν και τα κλασικά φαινόμενα σήψης της αριστεράς, με τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, από πρεζάκια κλπ), πιο επικίνδυνη φαντάζει η νοοτροπία, όσων ψήφισαν συριζα : μιλάμε για πρωτοφανή ανοχή, στα όρια της πνευματικής παραλυσίας, σε ό,τι κάνουν, σε ό,τι και αν πουν, αρνούνται καν να ..φανταστούν ότι μπορεί να έκαναν λάθος επιλογή, πιστεύουν ότι αφού έφυγαν οι προηγούμενοι (όντως) ανίκανοι, όλα θα πάνε προς το καλύτερο, ενώ μπορεί να πηγαίνουν, προς το χειρότερο !
    Σίγουρα και από την πλευρά των πολεμίων του συριζα, υπάρχουν υπερβολές, κινδυνολογίες κλπ, ωστόσο ο μέσος συριζαίος, εμφανίζεται έτοιμος, να ανεχτεί τα ΠΑΝΤΑ, από τη νέα κυβέρνηση και αυτό είναι το μεγάλο της ατού, το πλεονέκτημα, που πρέπει να εκμεταλλευτεί ΤΩΡΑ, όσο είναι καιρός, ο Τσίπρας, για να επιβάλλει τα δυσάρεστα μεν, αναγκαία δε, μέτρα : είμαι σίγουρος, ότι ακόμα και να μοιράσει τον άλλο μήνα, ΙΟU, αντί για ευρώ, θα του πουν και "ευχαριστώ", ενώ, αν το έκανε αυτό, κάποιος άλλος, θα χρειαζόταν ελικόπτερο...
    Ενώ έτσι έχει η οικονομική κατάσταση της χώρας, ακούγεται ότι, οι δικαστές είναι έτοιμοι, να αποδείξουν, ξανά, πόσο αποκομμένοι, από την πραγματικότητα είναι (το λέω ..όσο πιο ευγενικά μπορώ, επειδή είμαι δικηγόρος, όχι για να μην τους δυσαρεστήσω, δεν με αφορούν οι δημόσιες σχέσεις, αλλά με βάση των Κώδικα του επαγγέλματός μας, που δε μου επιτρέπει να εκφραστώ χυδαία) !
    Ελπίζω και εύχομαι να διαψευστούν τα ΜΜΕ, που μιλούν για απόφαση, που θα κρίνει αντισυνταγματικές τις μειώσεις συντάξεων, για το καλό των ίδιων των δικαστών (που θα καβουρδίζονται αιώνια στην Κόλαση, αφού θα μιλάμε για ΕΓΚΛΗΜΑ), όσο και της χρεοκοπημένης και κατακαημένης Ελλάδας, που δεν αντέχει μία επιπλέον, ετήσια, επιβάρυνση, της τάξης των 3-4 δισ ευρώ...
    Δεν χρειάζεται να είσαι δικαστής, να φοράς γουνάκια, ούτε καν να έχεις τελειώσει το σχολείο, πόσο μάλλον να έχεις σπουδάσει, για να καταλάβεις, ότι η έλλειψη χρημάτων, είναι ζήτημα πραγματικό, όχι νομικό, δε λύνεται με δικαστικές αποφάσεις, το ύψος των αποδοχών, των κρατικοδίαιτων, είναι πολιτική απόφαση, με βάση τις δυνατότητες του δημόσιου ταμείου !
    Τόσα έχω, τόσα δίνω (που και πάλι πολλά είναι), οι συνταγματικές διατάξεις, απλά πάνε περίπατο, σε περίοδο χρεοκοπίας και (οικονομικού) πολέμου επιβίωσης, τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε, κύριοι δικαστές ;
     Το ένα λάθος (αύξηση συντάξεων των ιδίων των δικαστών και ορισμένων άλλων κατηγοριών υπερτρωκτικών, με δικιά τους απόφαση), δεν διορθώνεται με ένα νέο, χειρότερο : την αύξηση των συντάξεων όλων, για να μην λέει ο κόσμος, ότι κοιτάμε μόνον την πάρτη μας...
     Υπό τις παρούσες συνθήκες, εξίσωση και δικαιοσύνη, μπορεί να υπάρξει, μόνον, προς τα κάτω, όχι προς τα πάνω, κανένας δεν ψήφισε τους δικαστές, για να ασκούν οικονομική πολιτική και να το παίζουν γενναιόδωροι, με ξένα χρήματα !
      Ελπίζω να επικρατήσει στο τέλος η λογική και οι μειώσεις όλων των συντάξεων, να κριθούν νόμιμες, αλλιώς βλέπω και τους ίδιους τους δικαστές, σύντομα, να μένουν με το ΙΟU στο χέρι...

απόδραση από τη φωλιά του κούκου !

    Προχθές διάβαζα για την ιστορία ενός ζευγαριού, που ήταν και οι δύο τρωκτικά, ο μεν σύζυγος "δημοτομπάτσος", η δε γυναίκα, συμβασιούχος, σε νοσοκομείο, νομίζω και κάποια στιγμή, έμειναν άνεργοι (ή σε "διαθεσιμότητα").
  Σίγουρα δεν είναι οι μόνοι, ωστόσο αυτό, που τους διαφοροποιεί, είναι ο τρόπος αντίδρασης, απέναντι στη "δυστυχία", που τους βρήκε : οι περισσότεροι διαθέσιμοι, ήρθαν (μάλλον πρόσκαιρα) πιο κοντά στην Εκκλησία και το Θεό, έφτιαχναν φανουρόπιτες κλπ, για να ξαναπροσληφθούν, προσεύχονταν, ψήφισαν συριζα και τώρα περιμένουν από τον Κατουρόγαλο, να τους ξαναδιορίσει, για να πάρει και εκείνος την προμήθειά του.
  Το ζευγάρι αυτό, όμως, δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια, δημιούργησαν μία μελισσοκομική επιχείρηση, που πηγαίνει πολύ καλά, βγάζουν περισσότερα χρήματα, από πριν, κάνουν εξαγωγές, βοηθώντας έτσι και την εθνική οικονομία και κυρίως νιώθει ευτυχισμένο, με αυτό, που κάνει και για το γεγονός, ότι είναι χρήσιμοι, στην κοινωνία και παράγουν ένα πολύτιμο αγαθό (μέλι).
  Σαν "δημοτομπάτσος" και γενικά Δ.Υ, σίγουρα προσφέρεις κάποιες υπηρεσίες, ωστόσο δεν έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, είσαι μονίμως στο έλεος των "βυσμάτων", είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι την αδικία και την αναξιοκρατία (π.χ να κόβεις κλήση και να μην πληρώνεται, επειδή ο παραβάτης έχει "μέσον") και γενικά αισθάνεσαι παγιδευμένος στη "φωλιά του κούκου", παρόλα αυτά, ελάχιστοι βρίσκουν τη δύναμη, να δραπετεύσουν και να ζήσουν, όπως εκείνοι θέλουν !
   Εδώ ανοίγω μία παρένθεση, σχετικά με το ζήτημα της διαθεσιμότητας, νομίζω ότι μιλάμε για ένα μεγάλο και καραμπινάτο σκάνδαλο, για το οποίο βέβαια, ευθύνεται η προηγούμενη κυβέρνηση, αφού, ενώ το καθεστώς αυτό, έχει ορισμένη, από το Νόμο, διάρκεια, έπαιρνε συνεχείς παρατάσεις, με συνέπεια το Δημόσιο, να έχει υποστεί ζημία εκατομμυρίων ευρώ...(και μετά ψάχνουν, σε Επιτροπές, πώς δημιουργήθηκε το χρέος και αν είναι νόμιμο, χαχα)
   Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη και ευνομούμενη Πολιτεία, ο προηγούμενος Υπουργός, που υπέγραφε τις παρατάσεις, θα ήταν τώρα, αντιμέτωπος, με ποινή ισόβιας κάθειρξης, ωστόσο οι Εισαγγελείς και οι Δικαστές μας, προφανώς ασχολούνται με άλλα πράγματα : που θα πάνε και τι θα φάνε το Πάσχα, ίσως !
   Παρατείνοντας λοιπόν, από τους 8, στους 28, τους μήνες της διαθεσιμότητας, παράνομα, η προηγούμενη κυβέρνηση, το μόνο, που κατάφερε, ήταν να ..πέσει και να κάνει ήρωα, αλλά και πλουσιότερο τον Κατουρόγαλο : μιλάμε για έναν Δ.Υ, που τέθηκε επικεφαλής ενός Υπουργείου, που προΐσταται συναδέλφων του και λαμβάνει συνεχώς μέτρα, υπέρ τους (όπως τελευταία, η αύξηση των ημερών άδειας, για όσους δουλεύουν "σκληρά").
    Η απόλυτη παράνοια-κοροϊδία, βέβαια, θα είναι, αν αποδειχτεί αληθές, ότι έχουν εξαιρεθεί, από την επαναπρόσληψη, οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ, που έγιναν σύμβολο του αντιπολιτευτικού αγώνα, ήταν πάντα στις πρώτες σειρές, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τσίπρα και είναι οι μόνες ίσως, που παράγουν κάποιο χρήσιμο έργο !
     Όταν επισκέφτηκαν τον Υπουργό, στο γραφείο του, δεν τους έδωσε ελπίδες, όμως αν πάνε στο ..άλλο γραφείο του, το δικηγορικό, ίσως βρεθεί κάποια λύση, αρκεί να υπογράψουν και εκείνες, τα εργολαβικά της Αριστεράς..

εχθρός της Αριστεράς είναι ..η (πιο) Αριστερά !

    Μετά από μόλις 2 μήνες στην εξουσία, η νέα κυβέρνηση της "Αριστεράς" (και όχι η πρώτη, αφού από το 1981 έως σήμερα, ΟΛΕΣ αριστερές ήταν, με ένα μικρό διάλειμμα ίσως το 1990-'93), ήρθε αντιμέτωπη, με αντιδράσεις, διαμαρτυρίες, καταλήψεις κλπ.
  Είδαμε καταλήψεις σε δημόσια κτίρια, αλλά και σε γραφεία του συριζα, ορισμένα μάλιστα πυρπολήθηκαν κιόλας (!), πορείες, ακόμα και εισβολή, για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο, την οποία οι ..τροχονόμοι της Βουλής, δεν μπόρεσαν να αναχαιτίσουν, ενώ πολλοί θα έχετε προσέξει και τις αφίσες αριστερού κόμματος, που δείχνει τη φάτσα του Τσίπρα, μέσα σε ένα καρπούζι και έχει τίτλο "μάπα το καρπούζι"...
  Ουσιαστικά λοιπόν, αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, κάνουν, έως τώρα (και μάλλον έτσι θα παραμείνει η κατάσταση), αποκλειστικά "αριστεροί", είτε εντός συριζα, είτε εκτός (και δε μιλάμε μόνον για το ΚΚΕ, που μόνον αντιπολίτευση ξέρει να κάνει) και αυτό αποδεικνύει μόνο ένα πράγμα : ότι η ..Αριστερά είναι ένα πηγάδι δίχως πάτο, όσο αριστερά και να πας, πάντα θα υπάρχει και άλλο !
   Ενώ λοιπόν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του συριζα, είναι ακόμα μεθυσμένη με το νέκταρ της νίκης και την τιμωρία των προηγούμενων, των "κακών", εμφανίστηκαν σε χρόνο ρεκόρ, αμφισβητίες και πολέμιοι της νέας κυβέρνησης, οι οποίοι τι ζητάνε ; Ορισμένα από τα κλασικά αιτήματα της αριστεράς, ήτοι να βγουν από τη φυλακή οι τρομοκράτες-δολοφόνοι (ως "πολιτικοί κρατούμενοι"), να μην πληρώνουν φόρους, διόδια κλπ και να πληρώνει το κράτος, τους ίδιους, χωρίς να δουλεύουν...
   Όσοι πίστεψαν το σύνθημα "πρώτη φορά (τόσο) Αριστερά", νιώθουν ήδη προδομένοι, άλλα προφανώς φαντάζονταν, έχοντας βέβαια παρασυρθεί και από τις προεκλογικές εξαγγελίες, οι οποίες μονίμως πάνε για ..αργότερα (μέχρι να ξεχαστούν) και άλλα βλέπουν : ουσιαστικά μιλάμε για μία κυβέρνηση του παλιού ΠΑΣΟΚ (προ Σημίτη) και είναι λογικό, αφού οι περισσότεροι από εκείνους, προσχώρησαν στο συριζα (με ολίγο, από ακροδεξιά των ανελ) !
   Ο "αριστερός" Τσίπρας, ουσιαστικά έχει ήδη αρχίσει να βλέπει τον εφιάλτη, όλων των προηγούμενων αριστερών κυβερνήσεων, που έπεσαν, επειδή δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν τις ανεδαφικές και λαϊκίστικες, προεκλογικές "δεσμεύσεις"-υποσχέσεις τους, πράγμα, που εκμεταλλεύονται, παραδοσιακά, ορισμένοι "πιο αριστεροί", πιο λαϊκιστές και δημαγωγοί, για να έρθουν εκείνοι στην εξουσία και να πάθουν τα ίδια και έτσι ο φαύλος κύκλος, δεν κλείνει ποτέ...
   Αν δεν μπει ένα οριστικό ανάχωμα, ένας φραγμός, σε αυτή την ανεξέλεγκτη, κατ' όνομα, "αριστερίλα", είναι πιθανόν και ας φαντάζει τώρα σενάριο φαντασίας, η Ελλάδα να γίνει, μία από τις ελάχιστες, παγκοσμίως, κομμουνιστικές χώρες !


 

ΤΟ έγκλημα των Μνημονίων !

    Όπως όλα τα σοβαρά και ουσιώδη, πέρασε στα "ψιλά" των ΜΜΕ, ελάχιστα ασχολήθηκαν με αυτό, επαγγελματίες και μη "πανελίστες" και ένοικοι τηλεοπτικών παραθύρων, πρωϊνών, μεσημεριανών και βραδινών εκπομπών, φαίνεται έκριναν ότι δεν "πουλάει", όπως αεροπορικές τραγωδίες, αυτοκτονίες και γενικά εγκλήματα και δυστυχίες, που συμβαίνουν σε άλλους (και μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα, που δεν πάθαμε ό,τι αυτοί).
 Αναφέρομαι στην έρευνα των καθηγητών Γιαννίτση και Ζωγραφάκη, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και εξηγεί πόσο αυξήθηκε η φορολογική επιβάρυνση, για φτωχούς (από το μέσο όρο και κάτω) και πλούσιους (από το μέσο όρο και πάνω) : 337% για τους πρώτους και μόλις 9%, για τους δεύτερους !
 Πρόκειται για τεράστιο σκάνδαλο, για κανονικό και διαρκές έγκλημα, το οποίο ..αποσιωπήθηκε από κόμματα, ΜΜΕ, δικαστικές και άλλες ανεύθυνο-υπεύθυνες Αρχές και το οποίο φυσικά βιώνουμε, σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα, επί τόσα χρόνια, απλά τώρα, επιβεβαιώθηκε και επίσημα, με αριθμούς και στοιχεία.
  Όσοι κυβέρνησαν, από το 2010 έως σήμερα, είναι υπόλογοι και υπαίτιοι, για αυτό το ανοσιούργημα, σε βάρος της κοινωνίας, για την πέρα από κάθε λογική, πόσο μάλλον νομική και συνταγματική τάξη, εξαθλίωση των αδύναμων και την προστασία των "εχόντων" !
   Η "πλάκα" είναι ότι οι έχοντες και κατέχοντες στην Ελλάδα, είναι όσοι ουσιαστικά ευθύνονται για τα Μνημόνια και τη χρεοκοπία, αφού το 90% των περιουσιών, φτιάχτηκαν με κρατικό (δανεικό) χρήμα (εθνικό κυρίως και κοινοτικό, σε μικρότερο, αλλά σημαντικό βαθμό), με άλλα λόγια, άλλοι προκάλεσαν τη χρεοκοπία, άλλοι τα έφαγαν και σε άλλους, πήγε ο λογαριασμός...
   Το αν θα καταφέρει η νέα κυβέρνηση να αλλάξει αυτή τη στρέβλωση, είναι ένα ζητούμενο, ωστόσο δεν μπορούμε να είμαστε και τόσο αισιόδοξοι, επειδή μιλάμε για "αριστερά", όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από το 1981 έως σήμερα (με ένα μικρό διάλειμμα, το 1990-1993) !
   Μάλιστα, το υπό συζήτηση έγκλημα, το οποίο φυσικά, δεν είναι το μοναδικό των Μνημονίων, έχει και μία άλλη εγκληματική διάσταση-υποπερίπτωση, που είναι φυσικά ο ανηλεής πόλεμος, η καταδίωξη και η προσπάθεια αφανισμού, οποιουδήποτε δεν είναι κρατικοδίαιτος και προσπαθεί τίμια, να βγάλει το ψωμί του...
   Είναι γνωστές οι τεράστιες φορολογικές επιβαρύνσεις, που υφίσταται κάποιος, απλά επειδή είναι επιτηδευματίας-ελεύθερος επαγγελματίας και όχι μισθωτός : για ίδιο ετήσιο εισόδημα (π.χ 10.000 ευρώ), ο πρώτος θα πληρώσει συντριπτικά περισσότερους φόρους (26%, από το πρώτο ευρώ, χωρίς αφορολόγητο, όπως οι μισθωτοί), χαράτσι-τέλος επιτηδεύματος (εξίσου και ανεξάρτητα, από τζίρους) και φυσικά τους ίδιους έμμεσους φόρους, όπως όλοι (για να πάρει καφέ, τυρόπιτα ή να βάλει βενζίνη) !
   Ο μισθωτός, ο οποίος απολαμβάνει αφορολόγητο (και ορθά), επιπλέον, δεν έχει να πληρώσει, ούτε ενοίκια επαγγελματικής εγκατάστασης, όπως ο επιτηδευματίας και έχει πληρωμένες και τις ασφαλιστικές του εισφορές, πράγμα που δεν συμβαίνει, για έναν ελεύθερο επαγγελματία, οι εισφορές του οποίου μάλιστα αυξήθηκαν, επειδή κάποιοι βούλιαξαν τα ταμεία, με το PSI, έδιναν και δίνουν πρόωρες συντάξεις, πληρώνουν συντάξεις σε νεκρούς κ.ο.κ.
   Το χειρότερο όλων, όμως, είναι άλλο : ότι ενώ οι αριθμοί και η πραγματικότητα, είναι αμείλικτοι, οι περισσότεροι μισθωτοί, εξακολουθούν να είναι στην κοσμάρα τους, να "πιπιλίζουν την καραμέλα", ότι για όλα φταίει η φοροδιαφυγή, οι "κακοί" επαγγελματίες, που δεν κόβουν αποδείξεις και δεν πληρώνουν φόρους κλπ.
    Για παράδειγμα, προχθές, στο 5μελές Εφετείο Κακ/ματων, που δικαζόταν μία κυρία, για έκδοση εικονικών τιμολογίων, ύψους 160.000 ευρώ, ο Εισαγγελέας, θέλησε να κάνει πολιτικό κήρυγμα και είπε ότι αυτά μας οδήγησαν στην χρεοκοπία...
    Πραγματικά είναι τυχερός, που δεν ήμουν ο συνήγορός της, γιατί θα του απαντούσα, ότι στη χρεοκοπία συντέλεσαν δικαστές, όπως εσείς, που κάθε τόσο, επιδίκαζαν 60 και 100 χιλιάρικα ευρώ, αναδρομικά, στον ..εαυτό τους και έκριναν παράνομες τις περικοπές συντάξεων, μόνον για τον εαυτό τους και μερικούς άλλους (για ξεκάρφωμα) υψηλόμισθους Δ.Υ και τότε θα άλλαζε δέκα χρώματα, το πρόσωπό του (βέβαια τα μυαλά, δύσκολα αλλάζουν-ξεκολλάνε και σχεδόν πάντα, αυτοί που φταίνε, κατηγορούν κάποιους άλλους) !

τι σημαίνει "επάγγελμα"

    Η κλασική-συνήθης έννοια του όρου, στην καθημερινότητα, σημαίνει την εξειδικευμένη εργασία, που παρέχει ένα μέλος της κοινωνίας, για να κερδίσει τα προς το ζην, ωστόσο η αρχική-αρχαϊκή σημασία της λέξης, προέρχεται από το ρήμα "επαγγέλομαι", που σημαίνει υπόσχομαι (άρα επάγγελμα, ή αλλιώς και επαγγελία = υπόσχεση).
 Προφανώς, κατά τη γνώμη μου, η υπόσχεση αυτή, έχει την έννοια, της (θα έπρεπε) αυτονόητης υπόσχεσης κάποιου, που δηλώνει την επαγγελματική του ιδιότητα, ότι μπορεί να κάνει και θα κάνει, αυτό το οποίο επαγγέλεται !
 Υπάρχουν ίσως εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικά επαγγέλματα, πάρα πολλών ειδών επαγγελματίες, ωστόσο, στην περίπτωση των δικηγόρων, φοβάμαι ότι συμβαίνει κάτι, που δεν έχει αντίστοιχο...
  Εννοώ, ότι ειδικά απέναντι τους δικηγόρους, υπάρχει μία πολύ μεγάλη δυσπιστία και αμφιβολία των υποψήφιων πελατών, που εκφράζεται με τη γενική απορία "μπορείτε να αναλάβετε την τάδε υπόθεση ;" κλπ, πράγμα που δεν συναντάται φυσικά, σε άλλες κατηγορίες επαγγελματιών : κανένας π.χ δεν ρωτάει, εκ των προτέρων, τον υδραυλικό, αν μπορεί να φτιάξει ένα καζανάκι ή τον ηλεκτρολόγο, αν μπορεί να επιδιορθώσει τον ηλεκτρολογικό πίνακα του σπιτιού, απλά τον καλεί, να τα φτιάξει, θεωρώντας εύλογα, ότι ΜΠΟΡΕΙ και ξέρει να το κάνει !
  Εμείς, γιατί θα πρέπει κάθε φορά, να πείσουμε τον κάθε υποψήφιο πελάτη, ότι μπορούμε να κάνουμε ..τη δουλειά μας, παραμένει, για μένα, ένα ακόμα μυστήριο...
  Σίγουρα, υπάρχουν και κακοί επαγγελματίες, ασυνείδητοι κλπ, αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας και επιπλέον, αν δεν κάνεις, για τη δουλειά, είτε σε πετάει έξω εκείνη, είτε ..πετιέσαι μόνος σου !
  Αυτά τα λέω, γιατί συμβαίνουν διάφορα περίεργα, όπως το να σου κάνει ερωτήσεις, ο υποψήφιος πελάτης και νιώθεις ότι δίνεις συνέντευξη για δουλειά : αν ήθελα να έχω αφεντικό ή να γίνω μισθωτός, προφανώς, θα το είχα επιλέξει...
   Εκείνο όμως, που πραγματικά με στενοχωρεί, είναι όταν ΜΠΟΡΩ να βοηθήσω κάποιον και εκείνος, δεν ..μου δίνει αυτή την ευκαιρία, τη δυνατότητα, για τους δικούς του λόγους, κρίνει ότι δεν μπορώ, δεν δείχνει εμπιστοσύνη, που είναι και η λέξη-κλειδί, φυσικά !
   Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, έχω συντελέσει και ο ίδιος σε αυτό το αποτέλεσμα, δηλαδή να έρχεται κάποιος, στο γραφείο, για βοήθεια και να μην του δίνω πολλές ελπίδες, αλλά ΜΕΤΑ, ξανακοιτώντας πιο ψύχραιμα τκαι όχι εν θερμώ τα στοιχεία, να ανακαλύπτω λύσεις, στο πρόβλημά του..
   Αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους ψυχολογικούς λόγους, όπως π.χ στο να αντικατοπτρίζεται επάνω μου, η δικιά του ανασφάλεια και αβεβαιότητα, για την έκβαση της υπόθεσης !
   Έτσι, καταλήγω στο συμπέρασμα, το οποίο φαντάζει κάπως αιρετικό, ότι το καλύτερο είναι, να πηγαίνεις στο δικηγόρο και να λες, ότι έχω την τάδε υπόθεση, θέλετε να αναλάβετε ; (γιατί υπάρχει περίπτωση να μην θέλει, για τον χ-ψ λόγο, όχι να μην μπορεί), το να πηγαίνεις και να συζητάς, επί μία ώρα, για να μπορέσεις δήθεν να ανακαλύψεις, αν ..μπορεί ο δικηγόρος, να κάνει τη δουλειά του, είναι μάταιο και καταστροφικό.
   Ο κανόνας και η Λογική, λένε ότι μπορεί, αφού αυτή είναι η δουλειά του, αυτό επαγγέλεται-υπόσχεται, το πως θα το κάνει, είναι αποκλειστικά δικιά του ευθύνη, στα πλαίσια της επαγγελίας-υπόσχεσης, δεν μπορεί να ξεκινάμε ..αντίστροφα, με την παράλογη πεποίθηση ότι δεν μπορεί και ότι πρέπει να μας πείσει δήθεν, ότι μπορεί να βοηθήσει !
   Στην παγίδα αυτή, πέφτουμε βέβαια όλοι, ακόμα και ο γράφων, αφού όλοι ερχόμαστε σε επαφή με άλλους επαγγελματίες και έχουμε αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, οι οποίες είναι -ουσιαστικά- παράλογες, θεωρούμε ότι δεν θα κάνουν δηλαδή, αυτό το οποίο ..γνωρίζουν (πολύ καλύτερα από εμάς) να κάνουν, διεξάγουμε ανούσιες συζητήσεις, για το αν θα γίνει σωστά η δουλειά, όταν αυτό θα έπρεπε να είναι δεδομένο, να ισχύει δηλαδή μέχρις αποδείξεως του εναντίου (πράγμα, που συμβαίνει, αλλά πολύ πιο σπάνια).