πλαστογραφία vs πλαστογραφίας (πιστοποιητικού)

    Εκτός από την κλασική περίπτωση πλαστογραφίας, προβλέπεται στον Ποινικό Κώδικα και μία ειδικότερη μορφή της, η "πλαστογραφία πιστοποιητικού", όπως ονομάζεται, η οποία μάλιστα τιμωρείται ελαφρύτερα, ήτοι με φυλάκιση, από 10 μέρες έως 1 έτος ή χρηματική ποινή, από 150 έως 15.000 ευρώ.
  Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση, αποτέλεσε η τυχαία παρουσία μου, σε Δίκη, όπου δικαζόταν γυναίκα, πρώην δημοτικός αστυνομικός, η οποία είχε εισέλθει στην Σχολή, κάνοντας χρήση πλαστού πιστοποιητικού ξένης γλώσσας, για πλαστογραφία (πλημμέλημα) και οι συνήγοροί της, ισχυρίστηκαν ότι έχει εφαρμογή η ως άνω διάταξη και όχι η γενική !
  Για την Ιστορία, να πω, ότι η εν λόγω κατηγορούμενη, έκλαιγε, σε όλη τη διάρκεια της Δίκης και στην απολογία της, όπου ισχυρίστηκε ότι "αμάρτησε", επειδή είχε ανάγκη από δουλειά (όχι και τόσο πειστικό, θεωρώ), ωστόσο δεν έμεινα, έως την απαγγελία της απόφασης, για να δω, αν τελικά έγινε δεκτός ο ισχυρισμός, για εφαρμογή του ειδικού άρθρου.
   Πρόκειται για ένα ζήτημα νομικό, που αφορά αρκετό κόσμο, γιατί οι περιπτώσεις διορισμών με πλαστά έγγραφα, στο Δημόσιο, είναι πολλές, όμως θεωρώ, ότι η επίκληση εφαρμογής της διάταξης περί πλαστογραφίας πιστοποιητικού και όχι της γενικής πλαστογραφίας, μάλλον δεν έχει τύχη, σε αυτές !
    Για να εφαρμοστεί η ειδική διάταξη, θα πρέπει το παραποιημένο-πλαστογραφημένο έγγραφο, να ανήκει στην κατηγορία "πιστοποιητικά", να έχει δηλαδή δηλωτική σημασία, για ένα γεγονός, να πιστοποιεί κάτι (με την έννοια αυτή, τα πάσης φύσεως "πτυχία", εντάσσονται στα πιστοποιητικά), όμως δεν αρκεί αυτό.
     Δεν συζητάμε δηλαδή καν, για περιπτώσεις πλαστογράφησης εγγράφων, που δεν είναι πιστοποιητικά, όπως η επιταγή, η διαθήκη κλπ.
    Θα πρέπει επιπλέον, να εξεταστεί ο σκοπός του δράστη, αν ανήκει σε μία από τις τρεις αναφερόμενες περιπτώσεις : στο αν δηλαδή σκόπευε να διευκολύνει την άμεση συντήρηση (α) ή την κίνηση (β) ή την κοινωνική πρόοδο (γ) του ιδίου ή και άλλου.
     Οι έννοιες αυτές, βέβαια, είναι κάπως γενικές και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε ποινικούς Νόμους, οι οποίοι οφείλουν να είναι συγκεκριμένοι και κατανοητοί, από όλους, ωστόσο υπάρχει και μία άλλη κρίσιμη διαφορά, που έχει διαμορφώσει η Νομολογία των Δικαστηρίων και διευκολύνει τα πράγματα : για να θεωρηθεί ότι μιλάμε για πλάστογραφία πιστοποιητικού και όχι γενική πλαστογραφία, θα πρέπει να μην βλάπτεται, από αυτή την πράξη, κάποιος τρίτος, να έχει δηλαδή κάποιο όφελος ο δράστης, αλλά όχι εις βάρος άλλου !
     Στους διορισμούς, λοιπόν, με πλαστά, αφενός, βλάπτεται εκείνος, που χάνει τη θέση, επειδή ο δράστης χρησιμοποίησε ψεύτικα ή αλλοιωμένα πτυχία και αφετέρου, δε μιλάμε για άμεση συντήρηση, αλλά για ..μελλοντική και διαρκή εξασφάλιση.
     Η αλήθεια πάντως είναι, ότι η ύπαρξη ειδικής διάταξης, περί πλαστογραφίας πιστοποιητικών, μόνο σύγχυση δημιουργεί, ακόμα και στους δικαστές, για το πότε έχει εφαρμογή και ίσως θα έπρεπε να καταργηθεί και να αντιμετωπίζονται όλες οι περιπτώσεις ενιαία, με διαφοροποίηση μόνον, ως προς την ποινή, ανάλογα με τη βαρύτητα και το σκοπό του δράστη.

Μπορεί η Ε.Ε να λύσει τα προβλήματά της ;

    Νομίζω ότι αυτό είναι το βασικό ερώτημα, από τη στιγμή, που το ελληνικό πρόβλημα, είναι -αναπόφευκτα- και Ευρωπαϊκό και μέχρι τώρα, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική : πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την εμμονή, ιδίως των Γερμανών, να συνεχίσει το ΔΝΤ, να παίζει ρόλο, στα ελληνικά θέματα ;
  Ακόμα και το ίδιο το ΔΝΤ, εξέφρασε την επιθυμία να φύγει και στο παρελθόν είχα γράψει ότι θα έπρεπε να αποχωρήσει, με την έννοια, ότι είναι καλύτερο να χρωστάς σε έναν, παρά σε πολλούς : όπως κάνουν δηλαδή οι ιδιώτες και οι εταιρίες, που συγκεντρώνουν τις οφειλές, που έχουν, σε πολλές τράπεζες, σε μία !
   Θα ήταν μηδενιστικό να πούμε, ότι το ΔΝΤ, δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία, αφού έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές διασώσεις, χρεοκοπημένων χωρών, ανά τον πλανήτη, εδώ και πολλά χρόνια και οι περισσότερες προτάσεις μεταρρυθμίσεων, που κάνει, είναι σωστές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προβάλλει συχνά, υπερβολικές έως παρανοϊκές απαιτήσεις, που προκαλούν καθυστερήσεις (όπως το βέτο στη δυνατότητα των πολιτών να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους, προς Δ.Ο.Υ και ασφαλιστικά ταμεία, με πολλές δόσεις και άλλες διευκολύνσεις).
   Η επιμονή των Γερμανών, ωστόσο, να παραμένει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, δεν είναι παρά έμμεση παραδοχή ανικανότητας (ή απροθυμίας), στο να βρεθεί Ευρωπαϊκή λύση και δημιουργεί τις προϋποθέσεις, για ένα πιθανό πιστωτικό γεγονός, σε περίπτωση, που η κυβέρνηση -όπως έχει υποσχεθεί- προτιμήσει να πληρώσει μισθούς Δ.Υ και συντάξεις, αντί για κάποια δόση προς το ΔΝΤ !
   Ίσως λοιπόν, να χρησιμοποιείται και σαν μοχλός πίεσης, από τους Ευρωπαίους "εταίρους", η παρουσία του ΔΝΤ και η ανάγκη αποπληρωμής του, κάθε τόσο, όμως δεν ξέρω πόσο χρήσιμη, είναι μια τέτοια τακτική...
   Ο Σόϊμπλε επαναλαμβάνει διαρκώς, ότι για τα προβλήματα της χώρας μας, ευθύνονται οι ελληνικές "ηγεσίες" (σε εισαγωγικά, γιατί μιλάμε για εγκληματίες ανεπάγγελτους λαϊκιστές) και έχει, εν πολλοίς, δίκιο, ωστόσο ξεχνάει πως πίσω από κάθε σκάνδαλο με μίζες, κρύβεται και μια Γερμανική εταιρία, που εκμεταλλευόταν το ραγιαδισμό κάποιων, εδώ μέσα, για να παίρνει προμήθειες δισ. ευρώ, νοθεύοντας έτσι τη βασική Αρχή της Ε.Ε, που είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός προϊόντων και υπηρεσιών !
   Λέγοντας, ότι πρέπει να φύγει το ΔΝΤ, από την Ελλάδα, δεν εννοούμε φυσικά, ότι δεν πρέπει να γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ώστε να γίνει ένα σύγχρονο και υγιές Κράτος και όχι Μπανανία, όπως τώρα...Οι πληγές της ελληνικής (κοινωνίας πρώτα και μετά) οικονομίας, είναι πλέον γνωστές και στις πέτρες : Ασφαλιστικό, σπάταλο, μεγάλο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο, αποβιομηχάνιση, κρατισμός παντού, μη προσέλκυση επενδύσεων, κατάρρευση πρωτογενούς τομέα, μη εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών κ.ο.κ.
    Το ερώτημα είναι, για να επανέλθουμε στον τίτλο, υπάρχουν ή όχι, μέσα στην Ε.Ε, τεχνοκράτες και πολιτικοί, οι οποίοι να υποδείξουν τι πρέπει να γίνει, για να ορθοποδήσει η χώρα και να έχει μέλλον, διότι εδώ μιλάμε πλέον για ζήτημα επιβίωσης, όταν οι νέοι μεταναστεύουν, οι γεννήσεις είναι λιγότερες, από τους θανάτους και ο πληθυσμός είναι γερασμένος, με 3 στους 10, να είναι συνταξιούχοι !
    Το να νίπτει τα χείρας του, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, ο Σόϊμπλε και ο κάθε Σόϊμπλε της Ε.Ε και να παραπέμπει το ελληνικό ζήτημα, για λύση, κάθε φορά, στους "Θεσμούς", δείχνει τελικά, ότι ο καθένας κοιτάει μόνον το συμφέρον του, το συμφέρον της δικής του χώρας-μέλους, στην Ε.Ε και όχι το κοινό-κοινοτικό καλό...
    Η αλληλεγγύη προς εμάς, την οποία διαφημίζουν κάθε τόσο, οι Γερμανοί κυρίως, δεν είναι μόνον το να δίνεις χρήματα, με χαμηλό επιτόκιο, υπάρχουν και άλλοι τρόποι να βοηθήσεις, ώστε να φανεί, ότι η Ε.Ε είναι όντως κοινότητα Κρατών, πραγματική Ένωση και όχι απλά ένας έξυπνος τρόπος, για να πουλάμε, στους άλλους, τα προϊόντα μας, με κοινό νόμισμα !

ένας Σταθμός στην ζωή μου

   Οι Θεολόγοι, είναι διχασμένοι, αναφορικά, με το αν πρέπει οι άνθρωποι, που έχουν βιώσει κάποιο Θαύμα, να το διηγούνται, στους άλλους ή όχι και αυτή η αμφισβήτηση, προκύπτει, από την Αγία Γραφή και τα Ευαγγέλια, όπου ο ίδιος ο Χριστός, άλλοτε λέει σε εκείνον, που θεράπευσε, πήγαινε και πες αυτό που έκανε ο Θεός, για σένα, σε όλους και άλλοτε λέει, μην πεις σε κανέναν, αυτό, που σου συνέβη, πριν λίγο !
  Το λογικό θα ήταν, τα Θαύματα, που γίνονται, να μεταδίδονται, σε όσο το δυνατόν περισσότερους, για να ενισχύεται η Πίστη και εκείνων, ωστόσο η εμπειρία διδάσκει, ότι ο άνθρωπος, που ζει στο σκοτάδι και στην πλάνη, μακριά από το Θεό, Ό,ΤΙ και να του πεις, πάλι θα δυσπιστήσει, θα αμφισβητήσει, ίσως και θα χλευάσει...
  Το περιστατικό αυτό, που θα διηγηθώ, συνέβη το καλοκαίρι του 2009, ήτοι σχεδόν έξι χρόνια πριν : οδηγούσα ένα παλιό νισσάν, στο δρόμο Χαλκίδας-Ν.Αρτάκης και σταμάτησα για τυρόπιτα, σε ένα μαγαζί, που ονομάζεται "Σταθμός". Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο, για να ξανά ξεκινήσω, ήταν τελείως "νεκρό", δεν έστριβε καν η μίζα !
   Πέρα από το όνομα του καταστήματος, που είναι συμβολικό (ταιριάζει με τον τίτλο), δύο άλλες "συμπτώσεις", είναι πως ακριβώς απέναντι, υπάρχει συνεργείο νισσάν και παραδίπλα ηλεκτρολογείο αυτοκινήτων (όπως αποδείχτηκε η βλάβη ήταν ηλεκτρολογικής φύσεως : "ντίζα")...
   Ο μηχανικός, που ήρθε από απέναντι και άνοιξε το καπό και εξέταζε τη μηχανή, ήταν πολύ νεαρός και άπειρος, οπότε σε κάποια στιγμή, εμφανίστηκε, από το πουθενά, ένας άνδρας, γύρω στα 40, με ξανθοκόκκινα μαλλιά και περίεργο κάπως ντύσιμο για καλοκαίρι (παντελόνι στρατιωτικού τύπου) και του είπε "χτύπα εδώ" και αμέσως μετά πήρε εμπρός ο κινητήρας !
    Πέρασε αρκετός καιρός, έως ότου αντιληφθώ, ότι ο άνδρας εκείνος, ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, η μνήμη Του οποίου, εορτάζεται αύριο, ήτοι στις 27/5 κάθε έτους, εξ ού και η επιλογή της σημερινής ημέρας (παραμονής της Εορτής), για να διηγηθώ το γεγονός.
    Όσοι Τον έχουν δει και είναι ΠΟΛΛΟΙ αυτοί, κάπως έτσι Τον περιγράφουν και αυτό συμπίπτει και με τα στοιχεία του βίου Του : ήταν στρατιώτης των Ρώσσων, που πιάστηκε αιχμάλωτος, από τους Τούρκους, έζησε στο Προκόπι της Μ. Ασίας και εκοιμήθη το 1730, σε ηλικία 40 ετών.
    Φυσικά, το Θαύμα δεν είναι ότι βοήθησε να φτιαχτεί το αυτοκίνητο, αυτό είναι το τελευταίο και το πιο επουσιώδες : το ΜΕΓΑΛΟ θαύμα, είναι ότι με αξίωσε να Τον δω, μπροστά μου, ολοζώντανο, μου έκανε αυτή την Τιμή, χωρίς έως τότε να τον γνωρίζω, καλά καλά και μιλάμε για έναν Άγιο, που έχει "κοιμηθεί", πριν από 285 χρόνια, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο θάνατος ΔΕΝ υπάρχει, έχει νικηθεί, με την Ανάσταση του Χριστού, ότι η σχετική διδασκαλία της Ορθοδοξίας, δεν είναι γράμμα κενό !
    Έως τότε, είχα ακούσει απλά, για τον Άγιο, είχαμε και μια εικονίτσα Του, στο σπίτι, καθώς η μητέρα μου, είναι από Εύβοια (από το χωριό Κήποι, μεταξύ Οξυλίθου και Κονιστρών) και όλοι οι Ευβοείς ευλαβούνται τον Άγιο, αφού "το σπίτι Του", είναι στην Εύβοια, στο χωριό Προκόπι, όπου αναπαύεται το Ιερό Του Λείψανο και επιτελεί χιλιάδες θαύματα, κάθε χρόνο.
     Εδώ ανοίγω μια παρένθεση και θέλω να πω ότι οι Αγιογραφίες Του Αγίου, δεν Τον παρουσιάζουν, όπως θα έπρεπε, Τον δείχνουν, συνήθως, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, να κρατάει το Σταυρό και με αραιά μαλλιά και ρούχα πρόχειρα, ήτοι δίνουν μία εικόνα Του, που δεν ταιριάζει με ένα παλικάρι, με έναν Στρατιώτη !
     Η πρώτη φορά, που Τον επισκέφτηκα στο Ναό Του, στο Προκόπι, ήταν λίγο μετά, το συμβάν αυτό, ήτοι την άνοιξη του 2010, για έναν γάμο και εκεί έμαθα, για την παράδοση, που υπάρχει, να περπατάνε οι προσκυνητές, περίπου 35 με 40 χιλιόμετρα, για Τον προσκυνήσουν και να εκπληρώσουν έτσι το Τάμα τους ή να Του ζητήσουν βοήθεια.
    Το καλοκαίρι του 2010, έκανα και ο ίδιος την υπέροχη αυτή διαδρομή, μέσα από πυκνό πευκοδάσος, με ρεματιές, ποτάμια και λιβάδια (για να πω την αμαρτία μου, "έκλεψα" περίπου 5 χιλιόμετρα, ήτοι περπάτησα "μόνον" τα 30), ξεκίνησα, αν θυμάμαι καλά, περί τις 3 το μεσημέρι και έφτασα, συγκινημένος, κατά τις 10 το βράδυ, στην κοιλάδα του Προκοπίου, που λουζόταν από ένα υπερκόσμιο φεγγαρόφως !
     Φτάνοντας στο Ναό και αφού προσκύνησα το Άγιο Λείψανο, που σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση, παρόλο, που οι Τούρκοι, προσπάθησαν να το κάψουν, άρχισα να ανησυχώ, για το πως θα γυρίσω πίσω, στο αυτοκίνητο, επειδή τα ΚΤΕΛ δε λειτουργούν το βράδυ, που θα κοιμηθώ, μέχρι να ξημερώσει κλπ και τη ΣΤΙΓΜΗ ΕΚΕΙΝΗ, βλέπω να μπαίνει στο Ναό, ένας ξάδερφος από Χαλκίδα, που μετά φυσικά, με πήγε στο σημείο, που είχα αφήσει το αυτοκίνητο, στην ταβέρνα "Το Βυσσί" (είναι αυτά, που οι περισσότεροι, ονομάζουν "συμπτώσεις" χαχα).
     Για να μην πολυλογώ, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, είναι ένας από τους πιο θαυματουργούς Αγίους, που έχουμε στην Ελλάδα ("μένει" στο Προκόπι εδώ, όπως και εκεί, στην Ασία και όσες φορές, προσπάθησαν να Τον πάρουν, από εκεί, ξαναγύρισε πίσω !) και από τους πιο "γρήγορους" στην ικανοποίηση των αιτημάτων, είναι γνωστός σε όλον τον κόσμο, έχει εμφανιστεί σε πολλούς, έχει κάνει ακόμα και χειρουργικές επεμβάσεις, μαζί με γιατρούς και γενικά, είναι μεγάλη Ευλογία, που Τον έχουμε, δίπλα μας !
     Κάνει άπειρα χιλιόμετρα, κάθε χρόνο, για να βοηθήσει ανθρώπους παντού (το σημείο, που ήρθε σε μένα, απέχει περί τα 50 χλμ, από το Προκόπι), τα ρούχα και τα παπούτσια Του, μέσα στη Λάρνακα αλλάζονται τακτικά, γιατί φθείρονται, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες, ότι το τζάμι, θολώνει από μέσα, ορισμένες φορές, σαν να αναπνέει, ακόμα και ότι έχει αλλάξει στάση-πλευρό, έχει δηλαδή μετακινηθεί το πρόσωπό Του.
     Το γιατί με επέλεξε, για να γνωριστούμε, τη δεδομένη στιγμή, δεν μπορώ να το ξέρω επακριβώς, ωστόσο υποψιάζομαι ότι Εκείνος ήξερε, ότι θα έρθουν δυσκολίες, τόσο προσωπικά, για μένα, όσο και γενικά, για τη χώρα μας και ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι θα είμαι δίπλα σου, στο εξής !
     Γενικά, θεωρώ, ότι αν έχεις καλή προαίρεση και Πίστη και κάνεις ένα βήμα, προς το Χριστό, Εκείνος και οι Άγιοί Του, θα κάνουν ..άλλα τρία, για να συναντηθείτε, για να ενισχυθεί και να ενδυναμωθεί η Πίστη και να πάψουν οι αμφιβολίες και το πάτημα στις δύο βάρκες, να διαλέξεις οριστικά το στρατόπεδο του Θεού και όχι το κάτεργο του Μαμωνά ή την Κόλαση του Σατανά...
    

τα χρέη προς ΟΑΕΕ δεν είναι πλέον ποινικό αδίκημα !

    Η αποποινικοποίηση των οφειλών, προς τον ΟΑΕΕ, έγινε με έναν, από τους πρώτους, Νόμους της νέας κυβέρνησης (είναι από αυτά, τα ολίγα, που είπαν και έκαναν), που έχει τον ..αρκετά φιλόδοξο τίτλο "επανεκκίνηση της οικονομίας", είναι ο περιβόητος Νόμος, που θέσπισε τις 100 δόσεις και τις ευκολίες, εν γένει, πληρωμής, των ληξιπρόθεσμων οφειλών, προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά Ταμεία !
  Ενώ λοιπόν, οι 100 δόσεις κλπ, "έπαιζαν" και "παίζουν", σχεδόν καθημερινά, στα δελτία ειδήσεων, έχω την εντύπωση, ότι κανένας δεν ανέφερε αυτή την εξέλιξη, ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος, διότι μπορεί να μην είναι όλοι οι οφειλέτες και διωκόμενοι, με ποινικές διώξεις, ωστόσο πρόκειται για ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ νομική είδηση, αφού μιλάμε για κατάργηση διάταξης, που χρονολογείται από το 1967...(επί Χούντας)
   Η αποποινικοποίηση αφορά τα χρέη προς δύο Ταμεία : ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ και δεν έχει περιορισμό ποσού, ήτοι ανεξαρτήτως οφειλής, ο μόνος περιορισμός, είναι ότι μιλάμε για τις ατομικές-προσωπικές οφειλές και όχι για τυχόν χρέη, από μη καταβληθείσες εισφορές, υπέρ άλλων-τρίτων !
   Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, όσες υποθέσεις, δεν έχουν ακόμα εκδικαστεί, πρέπει να μπουν στο Αρχείο, ενώ αν κάποιος έχει καταδικαστεί, αλλά όχι αμετάκλητα (είτε το ξέρει, είτε όχι), οφείλει να σπεύσει να κάνει έφεση, για να αθωωθεί στο Εφετείο (3μελές Πλημ/κείο, δηλαδή), αλλά και όποιος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα, αλλά κατάφερνε να παραμένει, μέχρι τη δημοσίευση του Νόμου (21.3.2015) φυγόποινος, δεν μπορεί να υποβληθεί σε εκτέλεση της ποινής.
    Σίγουρα, πρόκειται για ένα δειλό βήμα, προς τα εμπρός, αυτή η εξέλιξη και μακάρι να αποποινικοποιηθούν και οι οφειλές, εν γένει, προς όλα τα Ασφαλιστικά ταμεία (όσο και αν εμάς τους δικηγόρους, δεν μας συμφέρει, η μείωση της ύλης), για την αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων, αλλά κυρίως επειδή, αυτοί οι άνθρωποι, δεν είναι εγκληματίες, απλά αδυνατούν να πληρώσουν, για λόγους, που, τις περισσότερες φορές, δεν ευθύνονται οι ίδιοι (ασθένεια, πτώχευση επιχείρησης, ως συνέπεια της παρατεταμένης οικονομικής Κρίσης κλπ)...
     Όπως δείχνει και η εξαιρετική πορεία των 100 δόσεων, όπου έσπευσαν μαζικά να ενταχθούν οι οφειλέτες, οι άνθρωποι αυτοί, ούτε λαμόγια, ούτε απατεώνες ήταν ή είναι, απλά αδυνατούσαν να εξοφλήσουν και το ΜΟΝΟ, που ήθελαν, ήταν μία διευκόλυνση πληρωμής-εξόφλησης, χωρίς περιττές προϋποθέσεις και εμπόδια, για να μπορέσουν και οι ίδιοι να ηρεμήσουν, να κοιμούνται τα βράδια και να μη ζουν, με το διαρκές άγχος της κατάσχεσης ή της ποινικής δίωξης !
     Σίγουρα, όπως είπαμε, ο τίτλος του Νόμου "ρυθμίσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας", είναι πολύ φιλόδοξος, για να υπάρξει επανεκκίνηση, απαιτούνται ΠΟΛΛΑ ακόμα και ενώ οι διευκόλυνση πληρωμής παλαιών χρεών και η αποποινικοποίηση -εν μέρει- των σχετικών αδικημάτων, είναι θετικά βήματα, υπήρξαν και παλινδρομήσεις, βήματα προς τα πίσω...
     Αναφέρομαι στη διεύρυνση των υπόλογων προσώπων, για τα χρέη εταιριών, όπου, μετά την πρώτη διεύρυνση του 2012, σε όλα τα μέλη του Δ.Σ και όχι μόνον τα εκτελεστικά, τώρα επεκτείνεται η ευθύνη, ακόμα και σε μετόχους, με ένα ποσοστό και πάνω (10%) !
     Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα, διότι, ενώ κάποιοι (από "επίσημες" θέσεις) έλεγαν ότι δεν θα ψηφιστεί, εντούτοις περιλαμβάνεται στον εν λόγω Νόμο, κανονικά...Για τα χρέη μιας εταιρίας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να ευθύνεται, αυτός, που έχει την διαχείριση των υποθέσεών της και όχι ένας απλός μέτοχος (ακόμα και με μεγάλο ποσοστό), εφόσον δεν αναμειγνύεται στη Διοίκηση, αλλά παραμένει απλός επενδυτής : σε περίπτωση, που η εταιρία καταρρεύσει, η απώλεια του κεφαλαίου του, είναι αρκετή "τιμωρία" και δεν επιτρέπεται να του φορτώνονται και επιπλέον χρέη..

ναι στην αύξηση του Φ.Π.Α

    Καθώς, βρισκόμαστε μπροστά στη ..νιοστή φορολογική μεταρρύθμιση, ανοίγει η συζήτηση, για το αν πρέπει να αυξηθούν οι συντελεστές ΦΠΑ ή όχι και γενικά πως η φορολογία, θα καταστεί πιο αποτελεσματική, χωρίς όμως αυτό, να αποβεί εις βάρος της πραγματικής οικονομίας !
  Διότι ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, είναι βασικός μοχλός ανάπτυξης, πέρα από το ότι εξασφαλίζει έσοδα, στο Κράτος, ενώ αντίστοιχα, ένα άδικο, οδηγεί σε ύφεση, ανεργία κλπ δεινά.
  Η σχεδιαζόμενη αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, θεωρώ, ότι είναι καταρχήν, θετική, με την έννοια, ότι συνδέεται με την κατανάλωση, μπορεί μεν οι συντελεστές να είναι ίδιοι, για όλους, ανεξαρτήτως εισοδήματος, ωστόσο το μέγεθος της κατανάλωσης, επηρεάζεται σαφώς και είναι ενδεικτικό του διαθέσιμου εισοδήματος, ήτοι, όσο περισσότερα έχεις ή βγάζεις, τόσο περισσότερο καταναλώνεις και με την έννοια αυτή, είναι δίκαιο !
  Από την άλλη, πρέπει κάποια βασικά αγαθά, πρώτης ανάγκης, να είναι προσιτά σε όλους και η επιβάρυνση να μεγαλώνει, ανάλογα με το πόσο θέλει κανείς να ..σπαταλά και όχι να καταναλώνει, σε είδη πολυτελείας : π.χ αν σνομπάρεις το σουβλάκι και θες να τρως σε "γκουρμέ" εστιατόρια, θα πρέπει να το πληρώνεις, αντίστοιχα ή αν δεν σου αρέσουν τα τόσα νησιά, που έχουμε και θες, οπωσδήποτε, Μύκονο, θα πρέπει επίσης, να σου στοιχίζει, η επιλογή σου (που την κάνεις, προφανώς, θεωρώντας ότι έχεις αυτή τη δυνατότητα), αν θες να ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου, με πλαστικές επεμβάσεις, επίσης, να ωφελούνται και τα κρατικά ταμεία κ.ο.κ ...
   Είναι μάλλον αναμενόμενο, ότι η αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, θα μειώσει τις πωλήσεις κάποιων προϊόντων και υπηρεσιών, το οποίο όμως, δεν είναι, αυτονόητα, κακό, όπως π.χ αν μειωθούν οι πωλήσεις τσιγάρων, ποτών και γενικά ό,τι βλάπτει την υγεία, ενώ (ιδανικά) θα βοηθήσει και στην αλλαγή νοοτροπίας και στον εξορθολογισμό της Αγοράς, από ένα αυστηρά καταναλωτικό πρότυπο, σε ένα πιο παραγωγικό !
    Εξυπακούεται, ότι οι συντελεστές ΦΠΑ, είναι μόνον ένα, από τα πολλά κεφάλαια, μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, θα πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις, σε πολλά επίπεδα : π.χ να καταργηθούν άσκοπες και προκλητικές φοροαπαλλαγές, όπως των βουλευτών και να φορολογηθούν όλα τα επιδόματα, που δίνονται στο δημόσιο και είναι τώρα (ή κατόπιν ..δικαστικών αποφάσεων) αφορολόγητα, διότι ΚΑΘΕ σταθερή και περιοδική αμοιβή, που λαμβάνει κάποιος, θεωρείται εισόδημα και πρέπει να φορολογείται (αυτό διδάσκεται, στα πρώτα έτη της Νομικής).
    Σε κάθε περίπτωση, για είναι δίκαιο και αποτελεσματικό, ένα φορολογικό σύστημα, ΑΡΚΕΙ ένα και μόνον πράγμα : να εφαρμοστούν οι Συνταγματικές προβλέψεις, επί του θέματος, που είναι υπεραρκετές, παρά τα χρόνια, που έχουν περάσει, από τη θέσπισή του !
    Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, να πληρώνει ο καθένας, ΑΝΑΛΟΓΑ, με τις δυνάμεις του, ήτοι το εισόδημά του, να φορολογείται βαρύτερα το εισόδημα, από περιουσία ή κεφάλαιο και πιο ελαφρά, το εισόδημα, από εργασία και τα διάφορα χαράτσια, να μην έχουν οριζόντιο χαρακτήρα, όπως το τέλος επιτηδεύματος, αλλά να είναι επίσης ανάλογα, με το εισόδημα, αλλά και να μην περιορίζουν, την πρόσβαση, των πολιτών, σε, συνταγματικά κατοχυρωμένα, δικαιώματά τους.
     Η δυνατότητα πρόσβασης του πολίτη π.χ στα Δικαστήρια, θεσπίζεται στο Σύνταγμα, ωστόσο έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και παράνομα, από την επιβολή ΦΠΑ 23% στους δικηγόρους και από ΣΕΙΡΑ εφ' άπαξ παραβόλων-χαρατσιών (που μπήκαν εν μία νυκτί ή αυξήθηκαν κατά π.χ 300% ή και περισσότερο) !
     Αυτά, αλλά και άλλα εκτρώματα των Μνημονίων, κρίνονται ..συνταγματικά από τα Δικαστήρια, διότι οι δικαστές μας, ακυρώνουν μόνον, ό,τι θίγει τη δικιά τους τσέπη (πολλές φορές, για ξεκάρφωμα, η απόφαση αφορά, υποτίθεται άλλους Δ.Υ, όπως τους Πανεπιστημιακούς, αλλά έχει εφαρμογή και στους ίδιους) και βρίσκουν ότι "καλώς έχει", ο,τιδήποτε πληρώνουν ..οι άλλοι, για να συντηρείται ένας σάπιος, διεφθαρμένος και αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας.
    

ΚΑΘΕ συμβιβασμός είναι έντιμος !

    Οι περιπτώσεις, όπου η ρήξη, είναι προτιμότερη, από τον συμβιβασμό, συνιστούν μάλλον την εξαίρεση, παρά τον κανόνα, ιδίως όταν τα μέρη είναι άνισα, από πλευράς δύναμης (εν ευρεία εννοία), συνεπώς δεν υφίσταται "άτιμος συμβιβασμός", ιδίως όταν μιλάμε, για συμβιβασμό με τη λογική, την ισορροπία των δυνάμεων και την πραγματικότητα.
  Στο σημείο αυτό, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, η προσφυγή στην Ιστορία, η μελέτη της οποίας, αποτελεί οδηγό για το μέλλον και εδώ ταιριάζει γάντι, η περίπτωση της σφαγής των Μηλίων, από τους Αθηναίους, όπως είχε δημοσιευτεί, σε σχετικό άρθρο, 10 μέρες, μετά τις εκλογές ( http://www.capital.gr/Articles.asp?id=2222343 ) !
   Στα πλαίσια, των πολέμων, μεταξύ των πόλεων-κρατών, στην αρχαιότητα, οι πανίσχυροι, εκείνη την εποχή, Αθηναίοι, επισκέφτηκαν τους κατοίκους της Μήλου, προκειμένου να ενταχθούν οι τελευταίοι, στη συμμαχία τους, κάτι, που όμως αρνήθηκαν, λέγοντας ότι προτιμούν να μείνουν "ουδέτεροι", ελπίζοντας, παράλληλα, ότι θα τους βοηθούσε η Σπάρτη, αν δέχονταν επίθεση, από την Αθήνα.
   Οι Αθηναίοι, θεώρησαν ως εχθρική αυτή τη στάση των Μηλίων, με συνέπεια να εκστρατεύσουν εναντίον τους, να σφάξουν τους πάντες και να ισοπεδώσουν την πόλη (σήμερα θα μιλούσαμε για "εγκλήματα πολέμου"), τη στιγμή, που οι Σπαρτιάτες, στους οποίους ήλπιζαν τα θύματα, έμειναν να ..κοιτούν απαθείς, τα συμβαίνοντα !
     Σίγουρα, αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση, όπου καταστράφηκε κάποιος, που αρνήθηκε έναν έντιμο και συμφέροντα συμβιβασμό, με τον ισχυρό και παράλληλα, δεν έλαβε ποτέ τη βοήθεια, που ήλπιζε ότι θα λάβει, από κάποιον τρίτο και εν πολλοίς, αυτό θυμίζει, τη σημερινή κατάσταση, όπου κάποιοι, στην κυβέρνηση, ξεχνούν ότι είμαστε μέλη, σε μια ισχυρή συμμαχία και λοξοκοιτούν, προς Ρωσία μεριά, για σωτηρία, που μπορεί να μην έρθει και ποτέ...
     Εκατό ημέρες, μετά τις εκλογές, που βρισκόμαστε ; Τα ταμεία έχουν στεγνώσει, βγάζουν από τη μύγα ξύγγι και πάλι, παρατηρούνται ακόμα και καθυστερήσεις, στην καταβολή μισθών και συντάξεων, ο χρόνος τελειώνει και εντούτοις, υπάρχουν ακόμα "φωνές" στο συριζα, που μιλούν για ρήξη !
     Τα νούμερα είναι αμείλικτα και οι άνθρωποι της αγοράς, κάθε μέρα, επισημαίνουν τι κατάσταση επικρατεί στην πραγματική οικονομία, γιατί, ναι, υπάρχει και αυτή η όψη της ζωής, δεν είναι μόνον οι μισθωτοί του Δημοσίου και οι συνταξιούχοι, που πρέπει, πάση θυσία, να σωθούν, δε μιλάνε για κάτι θεωρητικό, αλλά για ένα ΒΙΩΜΑ, για αυτό, που ζούμε, από την προκήρυξη των εκλογών, έως και σήμερα...
      Αυτή η αναθεματισμένη συμφωνία, με τους δανειστές, μοιάζει με τη βροχή, που θα πέσει, μετά από μήνες λειψυδρίας, είναι ανάγκη να μπει ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, μένουμε-δε μένουμε στο ευρώ, χρεοκοπούμε-δεν χρεοκοπούμε κλπ, η Οικονομία είναι ένα λουλούδι, που ανθίζει μόνον σε συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας !
      Πακτωλοί χρήματος, θα εισρεύσουν, εφόσον επιβεβαιωθεί ότι η χώρα, αποφεύγει τη χρεοκοπία, ότι θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται, για να καλύπτει τις ανάγκες της, πέρα από τα κεφάλαια, που θα επενδυθούν, για ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας κλπ.
      Για να γίνει αυτό, το ΜΟΝΟ που χρειάζεται, είναι να συμφωνήσει η κυβέρνηση, σε κάποιους όρους των δανειστών, δε λέμε να κατεβάσει τα βρακιά και να δεχτεί τα πάντα, εξάλλου, από όσα μέτρα έχουν ακουστεί έως τώρα, κανένα δεν φαντάζει παράλογο ή υπερβολικό...
      Η μοναδική κόκκινη γραμμή, είναι ότι δεν θα θιγούν οι πολύ αδύναμοι, π.χ δεν μπορείς να κόψεις τη σύνταξη των 500 ευρώ, μπορείς όμως εκείνη των 2000 ευρώ (αν υπάρχει), τα όποια μέτρα να κτυπούν τη ρίζα του Κακού, που είναι οι κρατικές δαπάνες-σπατάλες και να αυξηθεί η συμμετοχή στα βάρη, όσων έχουν μεγάλα εισοδήματα (από 30 χιλιάρικα το χρόνο και πάνω, χοντρικά), ο καθένας να συνεισφέρει στα βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του, όπως ορίζει και το Σύνταγμα !

φιλοσοφία για αρχάριους

    Ένας γνωστός ιερομόναχος, σε Μοναστήρι της κεντρικής Ελλάδας, που διατηρεί δικιά του ιστοσελίδα και τα κηρύγματά του, προβάλλονται και διαδικτυακά, αφηγείται, μεταξύ άλλων και το εξής περιστατικό : ότι μπήκε σε ένα ασανσέρ, μαζί με μία γριούλα και τη ρώτησε "τι κάνεις ; σου έκοψαν και εσένα τη σύνταξη ;"
  Δεν θέλω να προσβάλλω το μοναχό, αλλά δεν θεωρώ και τόσο φυσιολογικό, να ρωτάς, εξαρχής, μία άγνωστη ηλικιωμένη γυναίκα, για τη σύνταξη, για ένα οικονομικό δηλαδή θέμα, αλλά κυρίως να μην ξέρεις την απάντηση, ως φωτισμένος άνθρωπος και να την ξέρει μια "απλή" γριούλα !
  Η γιαγιά λοιπόν, απάντησε, με τη σοφία των χρόνων της, την πείρα της ζωής και το κοφτερό, ακόμα, μυαλό της : "δε μας την έκοψαν, παιδί μου, απλά πριν παίρναμε πιο πολλά, από ό,τι έπρεπε και τώρα, όσα μας χρειάζονται".
  Αυτό το απλό πράγμα, ότι δηλαδή σήμερα, δε μιλάμε για ..λιτότητα, το φάντασμα της οποίας κυνηγά η Αριστερά, αλλά για μία εκλογίκευση, για μία διόρθωση της υπερβολής των προηγούμενων χρόνων, για μία νέμεση, στην Ύβρη, που προηγήθηκε, αδυνατούν ακόμα να συλλάβουν και να χωνέψουν, πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας !
   Το πιο λυπηρό, είναι, ότι αρκετοί Δ.Υ και συνταξιούχοι, βγαίνουν σε δημόσια fora και βρίζουν συνεχώς και καταριούνται, κυρίως το Σαμαρά (γι' αυτό ίσως του συμβαίνουν αναποδιές, όπως το σπάσιμο του χεριού, προχθές), βγάζουν μία ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ εμπάθεια και χολή, προς εκείνους, που -αναγκαστικά- μείωσαν τις υπερβολικές, έως και ..τερατώδεις, αποδοχές τους, αντί να αισθάνονται συνυπεύθυνοι, για τη σημερινή κατάντια-χρεοκοπία.
    Ευτυχώς πάντως, που δεν είναι όλοι έτσι, υπάρχουν και άνθρωποι, όπως η γριούλα, της ιστορίας ή ακόμα και εκείνοι, οι συνταξιούχοι (κυρίως απόστρατοι), που δήλωσαν ότι, ενόψει των προβλημάτων ρευστότητας, θα δέχονταν να μη λάβουν μία ή δύο συντάξεις και μας συγκίνησαν !
    Επομένως, αν το φιλοσοφήσει κανείς, όπως αυτή η γιαγιά, θα πάψει να ζει στο παρελθόν και στην πίκρα και θα κάνει καλό, πρώτα απ΄ όλα στον εαυτό του..
     Είναι σαφές, ότι τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως τα τελευταία πέντε, πριν τη χρεοκοπία του 2010, πολλοί ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους, είχαν απολαβές, πολύ παραπάνω, από τα προσόντα, την αξία και την προσφορά τους, στην κοινωνία και τα "παραπανίσια" αυτά λεφτά, κατευθύνονταν κυρίως σε απρόσφορη κατανάλωση, επίδειξη και γενικά, υπήρξε, μία -αναμενόμενη σε αυτές τις περιπτώσεις- διαφθορά, από το πολύ και εύκολο χρήμα.
     Το χρήμα αυτό, φυσικά, ήταν -κυρίως- δανεικό και τώρα, ήρθε ο λογαριασμός, η ώρα της αποπληρωμής, το χρέος είναι μεν επονείδιστο, πρώτα για τους εγκληματίες πολιτικούς, που το πήραν και το μοίρασαν στους πελάτες-ψηφοφόρους και έπειτα, για εκείνους, που τα έφαγαν, σίγουρα όμως δεν είναι ανύπαρκτο ή παράνομο !
      Πάντως, το θέμα, δεν είναι, απλώς, να επανέλθουμε σε έναν πιο φυσιολογικό και λιτό βίο, όπως επαγγέλλεται η νέα κυβέρνηση (αν και μία χαρά, "βολεύει" και τα δικά της παιδιά, όπως και οι προηγούμενοι), αλλά να επανέλθει η έννοια της (κοινωνικής)Δικαιοσύνης, να μην υπάρχει π.χ η τόσο μεγάλη ψαλίδα, ανάμεσα στους όρους και τις αμοιβές εργασίας, μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και ο καθένας να αμείβεται, με όσα του χρειάζονται, για να ζήσει και πάντα ανάλογα, με τα προσόντα, την αξία και την προσφορά του.
    

και κερατάς και δαρμένος

   Μία, σχετικά συνηθισμένη, περίπτωση νομικής τρέλας, είναι και αυτή : όταν κάποιος, κάνει καταγγελία, στον πρώην εργοδότη του, για δεδουλευμένα, ένσημα κλπ και στο τέλος, όχι μόνον δεν παίρνει τίποτα, αλλά βρίσκεται και κατηγορούμενος, ο ίδιος !
  Πως γίνεται αυτό ; Κατά το συνήθως συμβαίνον, όταν κάποιος απολύεται ή φεύγει, από μία δουλειά και έχει αξιώσεις, έναντι του τέως εργοδότη του, πηγαίνει πρώτα, στην Επιθεώρηση Εργασίας και μετά, στο ΙΚΑ, για μη καταβληθέντα ένσημα.
  Εν συνεχεία, είτε μέσω της Επιθεώρησης, είτε ο ίδιος, κάνει και μήνυση, για μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών, ωστόσο, αν ο τέως εργοδότης αθωωθεί, για τον οιονδήποτε λόγο, τότε η υπόθεση αντιστρέφεται και βρίσκεται ο ίδιος κατηγορούμενος, για ψευδή καταγγελία-καταμήνυση και για ψευδορκία !
  Ο βασικός λόγος, που συμβαίνει αυτό, είναι η άγνοια των νομικών κανόνων και διαδικασιών, εκ μέρους του εργαζόμενου και η απουσία ή πλημμελής καθοδήγησή του, από νομικό σύμβουλο-δικηγόρο, αλλά ευθύνες έχουν και οι δικαστικές Αρχές.
  Ο εργοδότης, μπορεί να αθωωθεί, πρώτον, επειδή ο εργαζόμενος, δεν μπόρεσε να αποδείξει, ότι υπάρχει το χρέος, προς αυτόν : ορισμένοι, νομίζουν, ότι πρέπει να αποδείξει ο εργοδότης, ότι δεν χρωστάει ή ότι αρκεί να καταθέσουν, ως απλοί μάρτυρες και να μη δηλώσουν παράσταση πολιτικής αγωγής ή ακόμα και ότι ..το Δικαστήριο, θα τους ζητήσει, από ..μόνο του, τα αποδεικτικά μέσα !
    Όχι, οι σχετικές υποθέσεις "στραβώνουν", επειδή ο εργαζόμενος, παίρνει το θέμα "χλιαρά", δεν το παλεύει έως τέλους, με όλα τα μέσα, με δικηγόρο, μάρτυρες, έγγραφα κλπ, ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο, να μην γίνεται, παράλληλα, με τη μήνυση και αγωγή, για τη διεκδίκηση των οφειλόμενων...
    Ενώ η άσκηση ή μη, αγωγής, είναι στη διακριτική ευχέρεια του εργαζόμενου, το ποινικό Δικαστήριο, πάντα, θα ρωτήσει "αγωγή κάνατε ;" ή "γιατί δεν κάνατε;" και αυτό λειτουργεί, αποδεικτικά, εις βάρος του, ενώ δεν θα έπρεπε κανονικά (γι' αυτό μίλησα και για ευθύνες δικαστών) !
    Εκτός από την περίπτωση, της μη απόδειξης της οφειλής, υπάρχει το ενδεχόμενο, ο εργοδότης, να απαλλαγεί, στο ποινικό και για άλλους, νομικούς, αυτή τη φορά, λόγους, όπως π.χ αν ισχυριστεί και γίνει δεκτό, ότι δεν υφίστατο σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, αλλά παροχή ανεξάρτητων υπηρεσιών, που επίσης είναι βασικό θέμα απόδειξης, στη σχετική Δίκη.
     Γι' αυτό, είναι απαραίτητο, να υπάρχει εξαρχής νομική καθοδήγηση, για το αν, πρώτα απ' όλα, αξίζει και θα έχει πιθανότητες ευδοκίμησης, ο σχετικός δικαστικός αγώνας, που ξεκινάει, με τις καταγγελίες και τις μηνύσεις, αν υπάρχουν οι νομικές προϋποθέσεις, τα αποδεικτικά μέσα και τι ενέργειες, πρέπει να γίνουν, κάθε φορά !
     Από την άλλη, δε νομίζω ότι ξυπνάει κάποιος, μια μέρα και κάνει, ψευδείς καταγγελίες, κατά του πρώην εργοδότη του (πιθανόν να υπάρχουν φαινόμενα εκδίκησης, αλλά είναι οι εξαιρέσεις, όχι ..ο κανόνας) και γι' αυτό, θεωρώ απαράδεκτο, να ασκούνται αυτεπάγγελτα οι μηνύσεις, για ψευδορκία και ψευδή καταμήνυση, από τις δικαστικές Αρχές και όχι από τον καταγγελλόμενο εργοδότη...
     Αν κάποιος, λόγω έλλειψης νομικών γνώσεων, του τρόπου, που πρέπει να κινηθεί (μην ξεχνάμε πόσοι καταγγέλλοντες, είναι αλλοδαποί) κλπ, δεν καταφέρει να αποδείξει το δίκιο του, δεν σημαίνει αυτό, αμέσως και αυτόματα, ότι είναι κακόβουλος, ότι είχε ΔΟΛΟ και ότι έκανε ψευδή καταγγελία ή είπε ψέματα, εν γνώσει του, υπάρχει αρκετά μεγάλη απόσταση, ανάμεσα στα δύο !

κόκκινες γραμμές και ..πράσινα άλογα !

   Δανείζομαι τον επιτυχημένο τίτλο, από το χθεσινό άρθρο της εφημερίδας "Κεφάλαιο" (χωρίς να το έχω διαβάσει), αφού οι δύο αυτές λέξεις "κόκκινες γραμμές", ακούγονται πιο συχνά, από κάθε άλλη και όχι μόνον με τη νέα κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά και με τις προηγούμενες !
   Η μεγάλη πλάκα είναι, πως η προηγούμενη κυβέρνηση, έπεσε ακριβώς, λόγω της ΕΜΜΟΝΗΣ της, σε κάποιες κόκκινες γραμμές, που είχαν βάλει ..κάποιοι, κάπως, κάποτε και θεωρούσαν ότι δεν έπρεπε να τις παραβιάσουν, με συνέπεια να παίρνουν πιο αντιλαϊκά-φορομπηχτικά μέτρα και να γλιστρήσει η εξουσία, από τα χέρια τους, χωρίς να το καταλάβουν.
   Το πάθημα των προηγούμενων, φαίνεται πως δεν έγινε μάθημα, για τους τωρινούς, που επαναλαμβάνουν μονότονα το ίδιο τροπάριο, απλά το εμπλουτίζουν και με ολίγο, από ..εκβιασμό (για εκλογές ή δημοψήφισμα), που όμως θα γυρίσει εναντίον τους (λογικά πρέπει να το ξέρουν) !
    Όταν πας σε μια διαπραγμάτευση και είσαι ο πιο αδύναμος και αυτός, που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, από τον άλλον, δεν πηγαίνεις με κόκκινες, πράσινες και κίτρινες γραμμές, απλά πρέπει να ξέρεις, ΤΙ θέλεις και προσπαθείς να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι : προφανώς, βάζεις και κάποια όρια, στον εαυτό σου, αναφορικά με το έως που, είσαι διατεθειμένος να υποχωρήσεις, αλλά ΔΕΝ το φωνάζεις δημόσια...
    Καταρχάς, οι νέοι υπουργοί κλπ., οφείλουν να ξεχάσουν το ..συνδικαλιστικό παρελθόν τους και τις αριστερές ιδεοληψίες τους, που συνοψίζονται στο ρητό : και την πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος, δεν "διαπραγματεύονται" πλέον, ως συνδικαλιστές σε ΔΕΚΟ, όπου πάντα υποχωρούσε η κυβέρνηση, για να μην χάσει τα ψηφαλάκια (!), αλλά εκπροσωπούν πλέον τα συμφέροντα ΟΛΗΣ της χώρας και όχι μόνο των γνωστών κρατικοδίαιτων τρωκτικών (πήραν το 36% από το 60%, του εκλογικού σώματος, ούτε καν δηλαδή όλης της κοινωνίας-νέας γενιάς, κάτω των 18, που πήγε να ψηφίσει, μην το ξεχνάμε αυτό) !
     Μην ξεχνάμε επίσης, ότι συριζα ψήφισαν και πολλοί "αγανακτισμένοι", με τους προηγούμενους, αλλά και οι γνωστοί αναποφάσιστοι, που πάνε, σαν πρόβατα, κάθε φορά, με το πρώτο, στις δημοσκοπήσεις, κόμμα και γενικά άτομα, που ούτε σχέση, με αυτό το κόμμα είχαν ή έχουν, ούτε το ψήφισαν, επειδή επιδοκίμασαν το πρόγραμμά του, το οποίο αφορούσε, τελικά, σε μία (πραγματική) μειοψηφία των ίδιων των ψηφοφόρων του (36%).
     Αν έπρεπε να μπουν κόκκινες γραμμές, αυτές θα έπρεπε να μπουν στο εσωτερικό, παρά στο εξωτερικό, διότι στις πρώτες 100 μέρες, έχουν ήδη διορίσει αδέρφια, ανίψια, παιδιά, γκόμενους, κομματόσκυλα κλπ. σε πλείστες αργομισθίες και συνεχίζουν με φρενήρεις ρυθμούς, να τοποθετούν σε καίριες θέσεις, άτομα, που είχαν ακόμα και κατηγορηθεί για τον τρόπο διοίκησής τους και την αντιμετώπισή τους, προς το δημόσιο χρήμα...
     Κάνουν ήδη, αυτά, δηλαδή, για τα οποία κατηγορούσαν τους προηγούμενους, με συνέπεια να χάνουν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα, διότι, δεν μπορείς να βάζεις όρια και κόκκινες γραμμές στους άλλους, όταν δεν μπορείς εσύ ο ίδιος, να βάλεις όρια, στον εαυτό σου, ούτε μπορείς να αλλάξεις τους άλλους, αν δεν αλλάξεις ο ίδιος, πρώτα !
      Για να το θέσω και πιο ωμά και λαϊκά, όπως ο Αλέφαντος (που φυσικά έσπευσαν όλοι να τον κοροϊδέψουν, ως δήθεν γραφικό και τρελό, ξεχνώντας ότι από μικρό και από τρελό, μαθαίνεις την Αλήθεια) : κόκκινες γραμμές, να βάψετε στα σπίτια σας, εδώ εκπροσωπείται μια ολόκληρη χώρα και κυρίως το μέλλον αυτής, τη νέα γενιά (ήδη έχει χαθεί μία, να μην χαθεί και άλλη, προκειμένου να μην πεινάσουν οι ..80ρηδες) και μαγκιές, με ξένα λεφτά, δεν περνάνε (αφού και οι απέναντι έχουν τις δικές τους κόκκινες γραμμές, για το πόση υπομονή θα κάνουν και πόσα χρήματα ακόμα θα μας δώσουν)...

"Διασπορά ψευδών ειδήσεων" : ορισμοί και ποινές !

    Προχθές συνελήφθη μία μεσόκοπη γυναίκα, επειδή βγήκε στα κανάλια και ανέφερε ψευδώς, ότι είναι ψυχίατρος του ΟΚΑΝΑ και ότι είχε κάνει καταγγελίες, στην Εισαγγελία, για τους "γονείς" της μικρής Άννυ, από τη Βουλγαρία, αλλά δεν εισακούστηκε, με τα γνωστά αποτελέσματα.
  Χθες μάλιστα, όπου δικάστηκε στο Αυτόφωρο, μάθαμε ότι τελικά αθωώθηκε και αυτό μου έκανε εντύπωση, επειδή οι ψευδείς καταγγελίες της, αφορούσαν ουσιαστικά τους ..δικαστές και τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης και δεν περίμενα οι συνάδελφοί τους, να φανούν τόσο ψύχραιμοι και αδέκαστοι !
   Πιο πολλή πλάκα, πάντως, είχε το σκηνικό, μετά τη Δίκη, όπου προσπαθούσε ο συνάδελφος, να εξηγήσει στους δημοσιογράφους, γιατί αθωώθηκε η εντολέας του : είπε το προφανές, ότι δηλαδή κρίθηκε πως η συμπεριφορά της, δεν συνιστούσε το εν λόγω έγκλημα, όπως αυτό ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ στον ποινικό Κώδικα, ότι δεν υπήρξε "διασπορά ψευδών ειδήσεων" και τότε οι δημοσιογράφοι (εύλογα, για τους ίδιους) ρωτούσαν "δηλαδή ήταν αληθή, όσα ισχυρίστηκε ;", για να πάρουν αρνητική απάντηση και να μπερδευτούν χειρότερα...(χαχα).
   Το έβαλα σε εισαγωγικά, διότι στο σχετικό άρθρο, το έγκλημα αυτό, έχει τίτλο "Επιβουλή Δημόσιας Τάξης", η διασπορά ψευδών ειδήσεων, είναι ΤΡΟΠΟΣ ΤΕΛΕΣΗΣ και όχι αυτό, το ίδιο, το έγκλημα !
    Ειδικότερα, ορίζεται πως : όποιος διασπείρει, με οιονδήποτε τρόπο, ψευδείς ειδήσεις ή φήμες, ικανές να επιφέρουν φόβο και ανησυχία, στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού, στο εθνικό νόμισμα ή τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν αναταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, τιμωρείται με φυλάκιση, από 3 μήνες έως 5 χρόνια και χρηματική ποινή, από 150 έως 15.000 ευρώ (πλημμέλημα, δηλαδή).
    Τα παραπάνω αφορούν την περίπτωση, όπου ο δράστης έχει δόλο, γιατί το εν λόγω έγκλημα, τιμωρείται και από αμέλεια (π.χ όταν δημοσιογράφος γράφει ή λέει κάτι, χωρίς να το έχει διασταυρώσει-επιβεβαιώσει, ως οφείλει) με φυλάκιση, από 10 μέρες έως 1 έτος ή με χρηματική ποινή, από 150 έως 15.000 ευρώ, ενώ, αν η πράξη τελεστεί, μέσω του Τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται σε φυλάκιση, τουλάχιστον 6 μηνών (και έως 5 χρόνια) και χρηματική ποινή, τουλάχιστον 590 ευρώ (και έως 15.000).
     Δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό, ακριβώς, αθωώθηκε η γυναίκα, στην αφορμή, για αυτή την ανάρτηση (η ίδια επικαλέστηκε "ευήθεια" και ότι είχε άλλο, καλό σκοπό, βέβαια ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, πάντοτε..), αλλά εικάζω ότι κρίθηκε, πως οι "καταγγελίες" της, δεν προκάλεσαν φόβο ή ανησυχία, ούτε κλόνισαν τη δημόσια πίστη και εμπιστοσύνη του κοινού !
     Η αλήθεια είναι, ότι οι έννοιες αυτές, είναι αρκετά γενικές, ήτοι επικίνδυνες, διότι επιδέχονται πολλές ερμηνείες : τι είναι δημόσια πίστη και η εμπιστοσύνη του κοινού, σε ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ αναφέρεται ; Σε αντίθεση με τις άλλες περιπτώσεις (νόμισμα, Ε.Δ και διεθνείς σχέσεις), που είναι αρκούντως ορισμένες και όλοι καταλαβαίνουμε την έννοιά τους.
     Οι υπαινιγμοί κάποιου και μάλιστα δημόσια, δια του Τύπου, ότι η Εισαγγελία, δεν έκανε καλά τη δουλειά της, είναι ή όχι ικανοί, να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού, προς τη δικαιοσύνη και τον τρόπο λειτουργίας της και αν ναι, υπάγονται στο εξεταζόμενο άρθρο του Π.Κ ή όχι ; Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, που έπρεπε να απαντήσει το Δικαστήριο (και όχι φυσικά, το αν ήταν ή όχι ψευδείς οι καταγγελίες, που από την αρχή είχε ομολογηθεί και αποδεικνυόταν ότι είναι ψευδείς) !
     

Δεν πρέπει να υπάρχει ντροπή στον άνθρωπο, που έχει ανάγκη (Όμηρος)

   Για την ακατανίκητη δύναμη της ανάγκης, υπάρχουν, πέρα από εκείνο του τίτλου, δεκάδες γνωμικά, κυρίως αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και όχι μόνο, με επιστέγασμα το πιο γνωστό, εκείνο του Πλάτωνα : "ανάγκα και Θεοί πείθονται", που σημαίνει ότι και ο Θεός, ακόμα, "λυγίζει" μπροστά στην ανάγκη του ανθρώπου, πολλές φορές και του κάνει το χατίρι !
  Όταν ο ίδιος ο Θεός, προσαρμόζεται σε καταστάσεις ανάγκης, κανείς δεν περίμενε ότι δεν θα λύγιζαν οι συριζαίοι και οι φίλοι τους ψεκασμένοι, αυτό το απίστευτο συνονθύλευμα, που έβγαλαν οι τελευταίες κάλπες, για να μας κυβερνήσει (χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι οι προηγούμενοι, ήταν καλοί)...
   Αφού έκαναν επί 100 μέρες "το κομμάτι" τους, αφού στέγνωσαν-στράγγιξαν κάθε ικμάδα ρευστότητας, κερδίζοντας χρόνο, στην πλάτη της πραγματικής οικονομίας, είδαν τελικά, ότι απλά τα νούμερα δε βγαίνουν : οι ανάγκες συντήρησης του πελατειακού κράτους, της αργομισθίας, του ωχαδερφισμού, της απάτης και της ήσσονος προσπάθειας, είναι ακόμα μεγαλύτερες, από τα όποια έσοδα, επομένως, χωρίς "βαρβάρους" δανειστές, δεν μπορεί να επιβιώσει !
   Καθώς λοιπόν, βαδίζουμε προς το νέο Μνημόνιο, το οποίο πιθανόν να συντάσσεται, παράλληλα με αυτές τις γραμμές, εφόσον κανένας εχέφρων άνθρωπος-πολιτικός, δεν θα ρίσκαρε το κεφάλι του (ή τον ..κώλο του, για να θυμηθούμε και το τέλος του Καντάφι), μπροστά σε άδεια ΑΤΜς, το μεγάλο ζητούμενο, είναι το κατά πόσον θα είναι καλύτερο ή όχι, από τα προηγούμενα...
    Εφόσον ο συριζα έκανε την αναγκαία κωλοτούμπα, μπροστά στην αδυσώπητη Ανάγκη και θα υπογράψει νέα συμφωνία (όπως και αν ονομαστεί), προκειμένου η χώρα μας, να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και να καλύπτει στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, η πολιτική συζήτηση, μετατοπίζεται στο πεδίο, του κατά πόσον αυτό το new deal, είναι βελτιωμένο και σε τι !
     Μέχρι τώρα, νομίζω, ότι όσα μέτρα έχουν ακουστεί, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, εφόσον έχουν σκοπό να επιβαρύνουν μάλλον τους έχοντες και κατέχοντες, παρά τους αδύναμους, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, πράγμα που είναι και λογικό και καλοδεχούμενο.
     Πέρα από τα εισπρακτικά μέτρα, όμως, από όσους έχουν και καταναλώνουν, πολλές φορές με σπάταλο και προκλητικό τρόπο (που δείχνει ότι τους ..περισσεύουν χρήματα), χωρίς αναπτυξιακά μέτρα, όπως οι αποκρατικοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις, η εκμετάλλευση ορυκτών, πετρελαίων και αερίων και η διαμόρφωση φιλικού, προς τις ιδιωτικές επενδύσεις, περιβάλλοντος, κανένα πρόγραμμα δεν θα μακροημερεύσει !
     Το νέο Μνημόνιο, που είναι ..ανάγκη να ψηφιστεί το συντομότερο, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον, για την Οικονομία, χωρίς το διαρκές άγχος της χρεοκοπίας ή του grexit, εννοείται πως πρέπει να έρθει ως Νόμος στη Βουλή και ..όχι ως ερώτημα σε δημοψήφισμα, όπως κάποιοι κατεστραμμένοι ψυχοπαθείς, ισχυρίζονται δημόσια.
     Αν ο πολιτικός ηγέτης, δεν ξέρει τι είναι καλό για το λαό του και πρέπει να ρωτήσει εκείνον, τότε καλύτερα να μείνει στο σπίτι του, να παραδώσει τη σκυτάλη σε άλλον ! Το δημοψήφισμα είναι μία τρέλα, μία αχαρακτήριστη ασυναρτησία, για πολλούς λόγους : καταρχήν, δεν μπορείς να ζητάς γνώμη, από μία κοινωνία σάπια, πολλαπλά διεφθαρμένη και πολλά άλλα, όπου ο καθένας κοιτάει μόνον το (στενό-ατομικό) συμφέρον του και δεύτερον, γιατί να μην κάνουν, αντίστοιχα, δημοψηφίσματα και τα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε, για το κατά πόσον είναι σύμφωνα, να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν μία χώρα απατεώνων-ψευτών-αναξιόπιστων, οπορτουνιστών, κλεπτών κοινοτικού χρήματος κλπ, που θέλει και -κυρίως- έχει μάθει να πληρώνεται χωρίς να κάνει τίποτα ;

Ο κακός και οι ..χειρότεροι

    Η υπόθεση της μικρής Άννυ, από τη Βουλγαρία, μας συγκλόνισε όλους και όλοι ανατριχιάσαμε, στην ιδέα, ότι την σκότωσε ο ίδιος της, ο πατέρας, όμως, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πειστεί, από τις ανακοινώσεις της Αστυνομίας, έως τώρα, ότι είναι έτσι !
  Καθαρά νομικά μιλώντας, η υπόθεση δεν είναι "δεμένη" με τρόπο, που να οδηγεί σε ενοχή, πέραν πάσης αμφιβολίας, αλλά κινείται στο πεδίο των απλών ενδείξεων και ίσως να βιάστηκαν κάπως, οι Αρχές, να μιλήσουν για ανθρωποκτονία...
   Η υποτιθέμενη "ομολογία" του κατηγορούμενου, αφορά το ΜΕΤΑ, το τι έκανε με το άψυχο κορμάκι της μικρής, πράξεις ιδιαίτερα ειδεχθείς και απεχθείς, οι οποίες ωστόσο συνιστούν το πλημμέλημα της περιύβρισης μνήμης νεκρού και όχι της ανθρωποκτονίας, η οποία δεν θα αποδειχτεί μάλλον ποτέ, εφόσον ποτέ δεν θα αποδειχτεί, ελλείψει του σώματος, η αιτία θανάτου !
   Στις ανακοινώσεις της, η Αστυνομία έκανε γενικά και αόριστα λόγο, για "προανακριτικό υλικό", για καταθέσεις και για αντιφάσεις, στις καταθέσεις, ωστόσο αυτά δεν αποτελούν αποδείξεις ανθρωποκτονίας...
    Η όλη κατηγορία, θα βασιστεί (;) στο τι έγινε μετά το θάνατο, γιατί εύλογα, κάποιος σκέφτεται "γιατί εξαφανίζεις το σώμα, αν δεν έχεις λερωμένη τη φωλιά σου ;", αν η μικρούλα πέθανε από παθολογικά αίτια, γιατί δεν την πήγες σε γιατρό άμεσα, γιατί δεν κάλεσες βοήθεια ; Ο ίδιος δίνει την εξήγηση, ότι δεν ήθελε η μητέρα, με την οποία είχε παθολογική, μάλλον, σχέση, να μάθει ότι πέθανε, γιατί θα τον χώριζε κλπ. Ανεξάρτητα, από το κατά πόσον στέκει, αυτή η αιτιολογία, από την άλλη, δεν είναι και σίγουρο, ότι η "απόκρυψη" του νεκρού σώματος, συνιστά απόδειξη-ομολογία φόνου !
    Μην ξεχνάμε ότι εδώ μιλάμε για αρρωστημένες καταστάσεις, για χρήση ναρκωτικών ουσιών (και είναι ανάγκη να εξεταστεί, για το κατά πόσον είναι τοξικομανής ή όχι) και άλλα, για έναν άνδρα, που, μέσα στις Άγιες ημέρες του Πάσχα, ζει την Κόλαση, από αυτή τη ζωή (και είναι δυστυχώς, πολλοί, ανάμεσά μας, σε αυτήν την κατάσταση), γιατί ΟΛΑ στο τέλος καταλήγουν στο πως έχεις μεγαλώσει, τι παιδεία έχεις (αν έχεις), τι αξιολογείς σε αυτή τη ζωή, ως σημαντικό (..χρήμα, σεξ, ναρκωτικά), αν έχεις αξίες και ιδανικά.
    Θέλοντας και μη, όλοι, λίγο-πολύ, μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε, αν αυτοί είναι άνθρωποι ή όχι, αν θα έπρεπε να είχαν γίνει γονείς ή όχι κ.ο.κ, όλοι μπαίνουμε σε αυτόν τον πειρασμό, όταν έχουμε μπροστά μας, τόσο "τελειωμένες" καταστάσεις !
    Από την άλλη, δεν μπορούμε όμως, να μην στηλιτεύσουμε και τον τρόπο, που "χειρίζονται" (μονίμως και στερεότυπα) τέτοιες υποθέσεις τα ΜΜΕ, για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να πουλήσουν πόνο, δυστυχία και αίμα...
     Πιο αλγεινή εντύπωση, όμως, από όλους, προκάλεσε ένας επίσημος πολιτειακός παράγοντας, ο Υπουργός Πανούσης, καθηγητής μάλιστα Νομικής, που προανήγγειλε το τέλος του κατηγορουμένου, μέσα στις φυλακές, είτε λόγω αυτοκτονίας, είτε από ανθρωποκτονία (σχεδόν λειτουργώντας, ως ηθικός αυτουργός !) και σε οποιοδήποτε πολιτισμένο Κράτος του κόσμου, θα είχε ήδη αποπεμφθεί, από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό.
     Το κράτος, οφείλει να προστατεύει τη ζωή των πολιτών, ακόμα και μέσα στις φυλακές, ειδικά όσων δεν έχουν καν δικαστεί ακόμα και προστατεύονται από το τεκμήριο της αθωότητας (πράγμα, που αποδείχτηκε ανίκανο να πράξει, πρόσφατα, με το μακελειό, στις φυλακές Κορυδαλλού και τους δύο νεκρούς).
      Και δύο τελευταίες παρατηρήσεις : πρώτον, επειδή, σε τέτοιες περιπτώσεις, κατά κανόνα, ανοίγει συζήτηση για επαναφορά της θανατικής ποινής, προσωπικά, είμαι αντίθετος (διότι και αυτό ουσιαστικά, ισοδυναμεί με ανθρωποκτονία) και δεύτερον, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ σε τόσο σημαντικές υποθέσεις, να απολογείται ο κατηγορούμενος ΧΩΡΙΣ δικηγόρο, είναι ΚΑΘΗΚΟΝ του ανακριτή, να διορίσει αυτεπάγγελτα, αν εκείνος δηλώσει, ότι δεν έχει !

το "θέμα" με τα τρακτέρ

   Τον τελευταίο χρόνο, περίπου, με έχει προβληματίσει έντονα, το ζήτημα με τα πολλά θανατηφόρα ατυχήματα, που προκαλούνται από ανατροπή γεωργικών μηχανημάτων, δηλαδή τρακτέρ, με αγρότες, κάθε ηλικίας, να χάνουν τη ζωή τους, με πολύ άσχημο τρόπο, όπως διαβάζουμε, κάθε τόσο, στις ειδήσεις !
  Το πρώτο θέμα, έχει να κάνει, με το αν και κατά πόσον, ανατρέπονται τα τρακτέρ, εύκολα ή όχι και το δεύτερο, με τι είδους προστασία, παρέχεται (αν παρέχεται) στον οδηγό-χειριστή, σε τέτοια περίπτωση..
   Προσωπικά, θεωρώ τραγικό και άδικο, να σκοτώνονται έτσι, κάθε χρόνο, τόσοι άνθρωποι, πάνω στη δουλειά τους, με σχεδόν μηδενικές ταχύτητες και χωρίς εμπλοκή άλλου οχήματος : από επίσημα στατιστικά, στην Ελλάδα, από το 2007 έως και το 2012, είχαμε 20, 44, 25, 25, 35 και 23 νεκρούς αντίστοιχα, ενώ στα νούμερα, αυτά πρέπει να προστεθούν τα μισά, ως βαριά τραυματίες και τα διπλάσια, ως ελαφρά τραυματίες !
   Επομένως, σε παγκόσμια κλίμακα, οι νεκροί αυτού του "ακήρυχτου πολέμου", είναι εκατοντάδες και πρέπει επιτέλους, να ληφθούν μέτρα, τόσο από τις κατασκευάστριες εταιρίες, ώστε τα τρακτέρ, να αποκτήσουν συστήματα ασφαλείας, για να μην ανατρέπονται εύκολα, αλλά και να διασώζεται ο οδηγός-χειριστής, αν κάτι πάει στραβά, όσο και από τους επίσημους φορείς και υπευθύνους, που πρέπει να αλλάξουν τους κανονισμούς, Νόμους κλπ.
   Το ζήτημα αυτό, δεν είναι καθαρά νομικό, απλά το θίγω, γιατί πρέπει να μπει ένας φραγμός σε αυτούς τους "τζάμπα θανάτους", αλλά έχει σίγουρα και νομικές προεκτάσεις, σχετικά με το ποιος φταίει τελικά : ο οδηγός-χειριστής ή υπάρχουν κατασκευαστικές ατέλειες, ώστε να κριθεί αντίστοιχα και το ζήτημα, αν ευθύνεται κάποιος, προς αποζημίωση των θυμάτων !
    Εδώ φυσικά πρέπει να προστεθεί και το γεγονός, ότι ο αγρότης συνήθως εργάζεται μόνος και μακριά από κατοικημένη περιοχή, που σημαίνει ότι αν πάθει κάτι και δεν μπορεί να ειδοποιήσει, χάνεται πολύτιμος-κρίσιμος χρόνος, μέχρι να εντοπιστεί και να του παρασχεθεί βοήθεια..
    Τα καινούργια τρακτέρ έχουν συνήθως roll bars και καμπίνες (δεν ξέρω βέβαια πόσο ασφαλή είναι και αυτά), τα οποία πρέπει να γίνουν υποχρεωτικά και γενικά να βρεθούν "πατέντες", από τους κατασκευαστές, ώστε ο οδηγός, να μην εγκλωβίζεται, κάτω από το τεράστιο βάρος του μηχανήματος, αν αυτό ανατραπεί !
     Σίγουρα, δεν συζητάμε ότι και οι χειριστές, έχουν πολλές φορές ευθύνη, για τα ατυχήματα, όπως όταν τα οδηγούν οι ίδιοι ή τα δίνουν σε άλλους, χωρίς την απαιτούμενη άδεια και εμπειρία, όταν βάζουν πάνω σε αυτά μικρά παιδιά, όταν οδηγούν χωρίς φώτα, το βράδυ κλπ., το ζητούμενο ωστόσο, είναι, εάν συμβεί ατύχημα, να μην είναι θανατηφόρο, να παρέχεται μία ελάχιστη προστασία, στο χειριστή, όπως συμβαίνει με τα Ι.Χ..
    Δεν μπορεί, από επίσημα χείλη, να ακούγεται, ότι τα τρακτέρ ανατρέπονται, όταν ο δρόμος είναι ..κατηφορικός ή όταν υπάρχει ..χαντάκι, αφού για τέτοιες καταστάσεις, προορίζονται και γι' αυτό, είναι καιρός, οι κατασκευαστές να λάβουν τα μέτρα τους (ή αν δεν το κάνουν, να υποχρεωθούν από τις επίσημες Αρχές), για να μειωθούν αυτοί οι άδικοι θάνατοι, εν ώρα εργασίας !