σε ποιον ανήκουν τα Ίμια ;

    Μετά από 22 χρόνια, από τα θλιβερά γεγονότα του 1996, το ερώτημα αυτό, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ, όπως και το γιατί, για ΠΟΊΟ λόγο, θυσιάστηκαν τότε οι 3 αξιωματικοί, μετά τις χθεσινές εικόνες, που είδαμε ΌΛΟΙ !

   Ο Καμμένος να ρίχνει ένα στεφάνι, στην θάλασσα, από μακριά και ανάμεσα σε αυτόν και τα Ίμια, να υπάρχουν τούρκικα πλοία και ελικόπτερα...

   Η "μονταζιέρα" του Μαξίμου και οι γκαιμπελικού τύπου προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της Κουμουνδούρου, έπιασαν πάλι "δουλειά" και με μια σχετική καθυστέρηση, έβγαλαν ανακοινώσεις οι ...υφιστάμενοι του Καμμένου, για να υποβαθμίσουν το γεγονός και να μας βγάλουν ΞΑΝΆ, όλους τρελούς !

   Δεν πρέπει να έχει ξανά γίνει αυτό, ένα τσούρμο ακροαριστερών και ακροδεξιών, να πιστεύει ότι θα παραμείνει στην εξουσία, διαστρέφοντας-διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται σε βίντεο και φωτογραφίες και γίνεται αντιληπτή, από τις ανθρώπινες αισθήσεις, όπως η όραση.

   Ενώ ο ψεύτης, κανονικά, χαίρεται μόνον τον πρώτο χρόνο, αυτοί έχουν σπάσει ήδη ρεκόρ και πάνε για τριετία (το πρώτο και μεγάλο ψέμα, πάντως, ότι θα σκίσουν το μνημόνιο κράτησε μόλις επτά μήνες...), αλλά είναι νομοτελειακά βέβαιο, ότι το ψέμα, κάποια στιγμή, τελειώνει, δεν αρκεί (λολ) να σε κρατήσει στην εξουσία !

  Με τις χθεσινές, ντροπιαστικές ΕΙΚΌΝΕΣ και παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε ξανά, αυτό, που όλοι υποψιαζόμασταν, μετά τα ρεπορτάζ των καναλιών και τα επεισόδια, που είχαν προηγηθεί, ότι δηλαδή τα Ίμια, ελέγχονται πλήρως, από τους Τούρκους, ότι έχουν πάψει να αποτελούν "γκρίζα ζώνη" και φαίνεται πως έχουν γίνει κόκκινα...

   Από άποψη στρατηγική ή οικονομική, η ζημιά δεν είναι μεγάλη, μιλάμε για δύο μικρές βραχονησίδες, που μπορούν να φιλοξενήσουν μόνον κατσίκες, προφανώς το ζήτημα είναι ζήτημα ηθικής και νομικής τάξεως, όπως όταν ο γείτονας καταπατεί ένα μέρος από το χωράφι σου και δεν αντιδράς.

    Όπως σε αυτή την περίπτωση, ο ιδιοκτήτης προσφεύγει στο Δικαστήριο, για να αποβληθεί ο καταπατητής και να αναγνωριστεί η δική του κυριότητα, στο επίδικο, έτσι και εδώ, η χώρα μας, οφείλει, σε πρώτη φάση, να προσφύγει σε νομικούς (Δικαστήριο ή Διεθνή Διαιτησία) και διπλωματικούς χειρισμούς, ώστε να αναγνωριστεί η κυριότητα της Ελλάδας, στα Ίμια, εφόσον αυτό αποδεικνύεται από Συνθήκες, Χάρτες και/ή μάρτυρες (ψαράδες, βοσκούς κλπ).

   Το ίδιο φυσικά και κάθε φορά, που προσβάλλονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, όπως μετά τις σημερινές αποκαλύψεις για "ναυμαχίες" Ελλήνων και Τούρκων ψαράδων, στο Βόρειο Αιγαίο (αν οι Τούρκοι μπαίνουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα κλπ).

     Προφανώς, η επί μακρόν ανοχή και η μη έγκαιρη, ορθή και ενδεδειγμένη, απόκρουση των προσβολών των δικαιωμάτων μας, με νομικά-ένδικα μέσα (και όχι με απλές δηλώσεις ή διαβήματα διαμαρτυρίας), αφενός δημιουργεί δυσάρεστα "τετελεσμένα" και αφετέρου στέλνει μήνυμα ενδοτικότητας και ανοίγει τις ορέξεις του πονηρού καταπατητή...

κατέλαβαν την εξουσία, όχι την κυβέρνηση

  Με αφορμή την συμπλήρωση 3 χρόνων, από τότε που το ετερόκλητο συνονθύλευμα ακροδεξιάς και ακροαριστεράς, κατέλαβε την εξουσία, να πούμε ότι ισχύει το ακριβώς αντίστροφο, από αυτό, που δήλωσε πρόσφατα η Περιστέρα, μητέρα των παιδιών του Τσίπρα, σε συνέντευξη της.

 Από την πρώτη ημέρα, που ο Τσίπρας, πήρε υπό βροχή τον Παυλόπουλο, από το χέρι, άρον-άρον, για να τον ορκίσει Πρωθυπουργό (έμοιαζε σαν μην το πιστεύει, σαν να ζει ένα όνειρο και κινδυνεύει να ξυπνήσει...) μέχρι σήμερα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο συμπέρασμα : ότι ήρθαν για να πάρουν την εξουσία από τους κακούς προηγούμενους (σωστό, εν μέρει) και "να κάνουν τα δικά τους" και όχι για να κυβερνήσουν σωστά !

 Βέβαια και προφανώς, η 3ετής επέτειος συμπληρώνεται τον Σεπτέμβριο και όχι αύριο, αφού ο σημερινός συριζα, έχει ελάχιστα κοινά με εκείνον του Ιανουαρίου του 2015 : το πρώτο 7μηνο, είναι η πιο "σκοτεινή και τρελή" περίοδος, που έχω ζήσει, στα 40 και κάτι χρόνια της ζωής μου...

  Ο Τσίπρας, χρειάστηκε να πετάξει έρπη στο χείλος και να του εξηγούν, επί 17 ώρες, οι Ευρωπαίοι, ότι τα αριστερά παραμύθια, που μάθαινε από τότε που ήταν καταληψίας δημόσιων σχολείων, ΔΕΝ έχουν εφαρμογή, στην πραγματική Ζωή, ότι δηλαδή αν φας ΌΛΗ την πίτα, ο σκύλος θα μείνει νηστικός !

 Αφού λοιπόν, κατάλαβε τις αυταπάτες του, έστω και λίγα εκατοστά πριν το γκρεμό, έδιωξε τους περισσότερους, που είχαν τις ίδιες αυταπάτες και δεν ήθελαν να τις αποχωριστούν, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι πλέον κατέχουν την εξουσία, λογικοί άνθρωποι...

 Το ότι ήρθαν για την εξουσία και όχι για την κυβέρνηση, αποδεικνύεται πρώτον, από το γεγονός ότι τα μόνα, εκτός Μνημονίων, νομοθετήματα τους, είχαν να κάνουν με αριστερές ιδεοληψίες και με απίστευτες μειοψηφίες, όπως το πρόωρο άνοιγμα των φυλακών για "ατυχήσαντες" εγκληματίες και η αλλαγή φύλου (την ώρα, που ο κόσμος δεν έχει να φάει ή να πληρώσει την εφορία) !

  Δεύτερον, από το σταδιακό και μεθοδικό χτίσιμο ενός νέου κομματικού κράτους, με στρατιές αργόμισθων "συμβούλων" και άλλων κρατικοδίαιτων τρωκτικών, με διεύρυνση δηλαδή, αντί για περιορισμό του δημόσιου τομέα, διορίζοντας φίλους, από το Πανεπιστήμιο, ερωμένες, φίλες της γυναίκας τους, ξαδέρφια, ανίψια κ.ο.κ.

  Τρίτον, όμως και κυριότερο, το γεγονός ότι ήρθαν για να μπαστακωθούν στην εξουσία, για όσο το δυνατόν περισσότερο και όχι για να κυβερνήσουν, αποδεικνύεται από τον απίστευτο μηχανισμό προπαγάνδας, που στήνουν και από ...την επιμονή τους, να κάνουν το άσπρο μαύρο, χωρίς ίχνος αιδούς !

   Θα αναφέρω μερικά μόνον, πρόσφατα, παραδείγματα, για να φανεί, σε όλους, ότι ακόμα και ο Γκαίμπελς θα ένιωθε "γατάκι" μπροστά στη χούντα της φασιστοαριστεράς, θα υποκλινόταν ...με δέος, μπροστά στην προπαγάνδα του συριζα.

     Ξεκινώντας, από τα πιο πρόσφατα, προσπάθησαν να πείσουν την Αστυνομία ...να μας πείσει πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσ/νικης, ότι έχει δίκιο η Αστυνομία, δηλαδή και όχι τα μάτια μας ή η κοινή Λογική !

  Παράλληλα, στο ίδιο ζήτημα, στο σκοπιανό δηλαδή, παρατηρούμε δήθεν μορφωμένους, θλιβερούς υπουργούς και βουλευτές, να ταυτίζουν την όποια "λύση", έχουν ...προκρίνει οι ίδιοι, με το "εθνικό συμφέρον", τα οποία απέχουν έτη φωτός.

       Στο ζήτημα του σκανδάλου πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, για να το κουκουλώσουν, ο Καμμένος προσκόμισε έγγραφα, που καταγγέλθηκαν ως πλαστά (!) και μέχρι σήμερα, οι δικαστές δεν φαίνεται να απασχολούνται με το θέμα...

      Τέλος, όταν προέκυψε το άλλο σκάνδαλο, με την φρεγάτα μας, που έβλεπε τους εμπόρους ναρκωτικών, σε άλλο πλοίο και δεν επενέβη, έβγαλαν επίσημο δελτίο τύπου, για να μας πουν ότι αυτά, που πετούσαν στην θάλασσα, δεν ήταν ναρκωτικά, αλλά ...χαλασμένα ψάρια !

       Είναι μερικά μόνον παραδείγματα, που δείχνουν ότι οι βλάκες αριστεροί, που μας κυβερνάνε, μας περνούν για τελείως ηλίθιους, για τελείως πρόβατα, διατεθειμένα να φάνε ό,τι σανό, μας πετάνε, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία...

     Είναι βέβαιο όμως, ότι θα έρθει η στιγμή, το αργότερο τον Σεπτέμβρη του 2019, που θα αποκατασταθεί η τάξη και η πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι ηλίθιοι είναι αυτοί και όχι ο λαός και αυτό ας ελπίσουμε πως θα γίνει, όσο το δυνατόν, ανώδυνα και αναίμακτα !

μια ακόμα απίστευτη (αλλά 100% ελληνική) δικαστική απόφαση

    Όπως έχουμε ξαναπεί, αν έχουν χάσει κάθε κύρος και αξιοπρέπεια, οι δικαστές μας, είναι εξ αιτίας των αποφάσεων που βγάζουν και του τρόπου με τον οποίο (δεν) αντιλαμβάνονται το Δίκαιο !

 Επίσης, είναι αστείο να παραπονιούνται οι δικαστές, για παρεμβάσεις στο έργο τους, για μη σεβασμό της "ανεξαρτησίας" τους κλπ, εκ μέρους του Κράτους, δηλαδή του αφεντικού τους, εκείνου, που τους πληρώνει, όταν με τις αποφάσεις τους, επιδεικνύουν δουλοπρέπεια και υποταγή στην Εξουσία και στο αφεντικό τους.

  Σύμφωνα με ρεπορτάζ, της προηγούμενης εβδομάδας, η υπόθεση έχει ως εξής : πίσω, στο μακρινό (πλέον) 2008, όταν η ψεύτικη ευδαιμονία των δανεικών, είχε εκφυλίσει την κοινωνία, ένας αστυνομικός, με ειδικότητα ...την συνοδεία σκύλων, βάζει σε περιπολικό την παντρεμένη και με 2 παιδιά ερωμένη του (φαντάζομαι), βράδυ και έχοντας καταναλώσει αλκοόλ και για να την εντυπωσιάσει (εικάζουμε, πάλι), αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, ανάβει φάρο και σειρήνες, περνάει 3 κόκκινα φανάρια και καταλήγει πάνω σε κολόνα της ΔΕΗ, όπου εγκλωβίζεται η συνοδηγός και απανθρακώνεται !

  Μετά, από μόλις 10 χρόνια, λοιπόν, το ΣτΕ αποφάνθηκε, οριστικά, ότι οι συγγενείς της νεκρής, δεν δικαιούνται αποζημίωσης, από το ελληνικό Δημόσιο, για ψυχική οδύνη, με αιτιολογία ...4 λέξεις : "δεν ήταν σε Υπηρεσία" (ο αστυνομικός που προκάλεσε το τροχαίο και τον θάνατο της).

  Οι δικαστές, που πήραν αυτή την απόφαση, υποθέτω, ότι κοιμήθηκαν καλά το βράδυ, έχοντας την (ψευδ)αίσθηση ότι έχουν κάνει σωστά τη δουλειά τους και ότι απέκρουσαν μία αγωγή, σημαντικού ύψους, εις βάρους του, όπως είπαμε, αφεντικού τους, του ελληνικού Δημοσίου (οπότε το ποσόν, που "εξοικονομήθηκε" θα μπορεί να διατεθεί, για τους συνήθεις σκοπούς, δηλαδή αργομισθίες, μίζες, υπερτιμολογήσεις προμηθειών κλπ).

    Οι δικαστές, έμαθαν στη Νομική Σχολή και αργότερα, ότι το Δημόσιο έχει αστική ευθύνη, για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του, όταν αυτά, δηλαδή τα όργανα, "είναι σε υπηρεσία", με αφορμή δηλαδή και σε εκτέλεση της υπηρεσίας τους, είναι όμως σωστή και κυρίως δίκαιη η σχολιαζόμενη απόφαση ;

    Εδώ έχουμε τροχαίο ατύχημα, αν ο αστυνομικός οδηγούσε το ι.χ του και όχι κρατικό όχημα-περιπολικό, η οικογένεια θα αποζημιώνονταν από την ασφαλιστική εταιρία (με βάση τους κανόνες του αστικού Δικαίου, οπότε το ποσόν ίσως μειώνονταν λόγω μέθης κλπ, αλλά σίγουρα θα έπαιρναν κάποιο, όχι αμελητέο, ποσόν).

   Οπότε, τι λέμε στους συγγενείς ; ότι η εκλιπούσα, είχε την ατυχία να μπει σε κρατικό, δηλαδή ...μη ασφαλισμένο όχημα και επομένως δεν μπορεί να αποζημιωθεί, από τον κύριο-ιδιοκτήτη του οχήματος, επειδή αυτός, που το οδηγούσε, εκείνη τη στιγμή, έκανε απλά βόλτα-επίδειξη και όχι υπηρεσία ; Δεν ακούγεται λογικό αυτό.

    Και τι μας λέει το Δικαστήριο ; Κυνηγήστε ατομικά-προσωπικά τον υπαίτιο οδηγό του κρατικού οχήματος (δεν διευκρινιζόταν στο ρεπορτάζ, αν επέζησε ο οδηγός ή όχι, οπότε οι συγγενείς θα έκαναν αποποίηση κληρονομιάς και θα "καθάριζαν", ενώ αν ζούσε, τι θα του έπαιρναν ; τα σώβρακα ;), γιατί πήρε (ή έκλεψε ;) το περιπολικό, για να κάνει βόλτα, με τον παράνομο δεσμό του ;

     Τι εικόνα Κράτους, δίνει όλο αυτό, όπου κάποιος αστυνομικός παίρνει τα κλειδιά ενός περιπολικού, που προορίζεται για συγκεκριμένο σκοπό και έχει πληρώσει ο φορολογούμενος, για να εντυπωσιάσει την ερωμένη του και όταν εκείνη σκοτώνεται, από αμελή-εγκληματική οδήγηση, λέει, ως πόντιος πιλάτος : "δεν ξέρω τίποτα, ήταν εκτός υπηρεσίας, ο υπάλληλος ΜΟΥ και το όχημα ΜΟΥ, άρα μην με ενοχλείται" ; (!)

    Έτσι, φτάνουμε στο άλλο κρίσιμο και ίσως κρισιμότερο ερώτημα, που μάλλον δεν απασχόλησε καν τα Δικαστήρια : τα κλειδιά των περιπολικών οχημάτων, είναι πάνω στη μίζα, μπορώ αύριο να κάνω το ίδιο, να πάρω ένα για βόλτα ; Ο υπαίτιος της ανθρωποκτονίας, εξ αμελείας, αστυνομικός, μήπως τα έκλεψε, αν δεν ήταν πάνω ή μήπως ΤΟΥ ΤΑ ΈΔΩΣΕ, άλλος συνάδελφος που ΉΤΑΝ σε υπηρεσία (ο λεγόμενος "αξιωματικός υπηρεσίας") ;

      Αν ισχύει το τελευταίο, που είναι και το πιο λογικό σενάριο, καταλήγουμε πάλι στο επιθυμητό αποτέλεσμα, ήτοι ότι ένας αστυνομικός υπάλληλος, που ΉΤΑΝ σε υπηρεσία, έδωσε κακώς και παράνομα σε έναν άλλον, που δεν ήταν και ίσως ήταν και πρόδηλα μεθυσμένος, τα κλειδιά, για να κάνει τη (...) του !

     Με αυτή την συλλογιστική λοιπόν, έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή και οι δικαστές δεν έρχονται σε αντίθεση με όσα έμαθαν ή απλά διδάχτηκαν και το κυριότερο έτσι αποδίδεται Δικαιοσύνη, που θα ...όφειλε να είναι το κύριο μέλημα των δικαστών και όχι να βγάζουν αποφάσεις αρεστές, στα αφεντικά τους, αδικώντας τον πολίτη.

 

ποιος Νίμιτς ;

     Είμαστε όλοι γελασμένοι, αν νομίζουμε ότι θα δώσει λύση στο Σκοπιανό, ο κάθε παππούς, άσχετος και ανιστόρητος, αμερικανοεβραίος, μέσα από "μεσολάβηση" ή (πολιτική) "διαπραγμάτευση" !

   Το ζήτημα είναι απλό και είναι νομικό, δηλαδή ζήτημα διεθνούς Δικαίου και θα έπρεπε να "λυθεί" από κάποιο Διεθνές Δικαστήριο ή από κάποια, αντικειμενική, διεθνή Διαιτησία, που θα απαρτίζεται ωστόσο, από ανθρώπους, που γνωρίζουν Ιστορία...

   Με τον Νίμιτς "ήμουνα νιός και γέρασα", το "παλικάρι" ΔΕΝ μπορεί ούτε να λύσει το ζήτημα, ούτε να προτείνει λύσεις σοβαρές, μετά και τις δηλώσεις του, ότι ...η Ελλάδα (ποιους και πόσους εννοεί ;), έχει αποδεχτεί τον όρο "Μακεδονία", ως συνθετικό του ονόματος του γειτονικού κράτους.

    Βέβαια, δεν το λέει τυχαία, προφανώς το έχει συζητήσει με τους αριστερούς, που μας κυβερνούν, από τις δηλώσεις των οποίων, επίσης, συνάγεται (όσο και αν προσπάθησε νωρίτερα να το μαζέψει ο Κατρούγκαλος) ότι το ένα συνθετικό έχει ΉΔΗ αποφασιστεί να είναι το "μακεδονία" και ψάχνουν το άλλο (νέα, άνω, άσχημη, βρώμικη, φτωχή, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι)...

  Κάποιοι ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση (!) της φασιστοαριστεράς, αλλά και ο νίμιτς, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, ότι 140 άλλα κράτη, έχουν αναγνωρίσει αυτό το αλβανοβουλγαρικό μόρφωμα, με την ονομασία "μακεδονία", αυτό όμως δε λέει τίποτα, διότι η παρούσα διαπραγμάτευση, οφείλει να ξεκινήσει ΑΠΌ ΤΟ ΜΗΔΈΝ, για να λυθεί και το ζήτημα, ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ (...αν υπάρχει θέληση και από την άλλη πλευρά).

    Εφόσον ΚΑΚΏΣ έγινε η αναγνώριση και η χρήση του όρου, μέχρι σήμερα, δεν σημαίνει αυτό, ότι ...πρέπει και να συνεχιστεί μία παράνομη και άδικη κατάσταση !

    Ο Νίμιτς και ο κάθε Νίμιτς, που μάλλον αγνοεί πολύ βασικά πράγματα, της κοινής λογικής, θα πρέπει να καταλάβει (να τον βοηθήσουμε, δηλαδή) τα εξής 2 :

     Πρώτον, η Μακεδονία είναι ελληνικό έδαφος και χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο, αυτό το όνομα, εδώ και 2500 χιλιάδες χρόνια, ενώ οι Σκοπιανοί αυτοαποκαλούνται "μακεδόνες" και "μακεδονία", τα τελευταία 70 χρόνια (ας έρθουν να μας δείξουν χάρτες, πριν 70 χρόνια, όπου το μόρφωμα τους, ονομάζεται "μακεδονία" και όχι "vardarska" ή κάτι άλλο).

    Και δεύτερον, πως θα του φαινόταν του κυρίου Νίμιτς, αν ΑΎΡΙΟ, το Μεξικό, αποφάσιζε να αλλάξει το όνομα του, σε "Νέο Τέξας" ή "Νέα Αριζόνα" και οι κάτοικοι του, άρχιζαν να αυτοαποκαλούνται "Τεξανοί" ;

   Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, οι συριζαίοι, να προσέρχονται σε διαπραγμάτευση, έχοντας ήδη ξεπουλήσει τον 100% ελληνικό όρο "μακεδονία", όταν έχεις το Δίκαιο και τη Λογική, με το μέρος σου, απλά δεν υφίσταται περιθώριο υποχώρησης...

   Αν πηγαίναμε σε ένα διεθνές Δικαστήριο, θα τους λέγαμε το εξής απλό : θα ρωτούσαμε δηλαδή, μπορεί αύριο το πρωί, μια νέα εταιρία να αρχίσει να πουλάει αναψυκτικό με το όνομα "coca cola" ή να ανοίξει αλυσίδα εστιατορίων με το όνομα "McDonald's" ;

      Η απάντηση, φυσικά, είναι ΌΧΙ, διότι τα ονόματα αυτά είναι ΉΔΗ κατοχυρωμένα, από άλλες εταιρίες και υπάρχουν στην αγορά, για δεκαετίες, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον όρο "Μακεδονία" : είναι ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΈΝΟΣ, από την Ελλάδα, εδώ και 2500 χρόνια !

      Για αυτό λέω, ότι αν υπάρξει απόφαση Δικαστηρίου ή κάποιου σοβαρού, τέλος πάντων, Διεθνούς Οργανισμού και όχι κάποιου "νίμιτς", ότι η Μακεδονία είναι ΜΊΑ και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΉ, εδώ και χιλιάδες χρόνια, θα μπορέσουν και οι Σκοπιανοί να χωνέψουν πιο εύκολα την Αλήθεια...

    Η άλλη λύση, είναι να κάνουμε ταχύρρυθμα μαθήματα Ιστορίας, τόσο στον Νίμιτς όσο και στους Σκοπιανούς, προκειμένου να καταλάβουν ΒΑΣΙΚΆ πράγματα, όπως π.χ ότι ο Μέγας Αλέξανδρος, μάθαινε γράμματα και μορφώθηκε, από τον Αριστοτέλη, στα ΕΛΛΗΝΙΚΆ και όχι στα σλάβικα (λολ).

ιδιωτικοποίηση της απονομής Δικαιοσύνης;

    Οι μόνοι ίσως τομείς κρατικής λειτουργίας, όπου δεν είχαν μπει έως σήμερα ιδιώτες, είναι ο στρατός και η απονομή Δικαιοσύνης (έστω και με εισαγωγικά), σε όλα τα άλλα συνυπάρχουν (π.χ ιδιωτικά σχολεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, security, δηλαδή τρόπον τινα, ιδιωτική αστυνομία και πάει λέγοντας).

  Στο πολυνομοσχέδιο, που ψηφίζεται σήμερα, γράφτηκε ότι περιλαμβάνονται και διατάξεις, που ουσιαστικά, ιδιωτικοποιούν και την απονομή της Δικαιοσύνης, καθώς θεσπίζεται υποχρεωτική (;) προσφυγή, σε ιδιωτική διαιτησία μιας διαφοράς, ΠΡΙΝ πάει ο διάδικος στο Δικαστήριο !

  Να διευκρινίσω εξαρχής, ότι ΔΕΝ έχω διαβάσει τις σχετικές διατάξεις του νομοσχεδίου, ενώ δεν ξέρουμε και ποια θα είναι η τελική του μορφή, αν ψηφιστεί (τόσο πρόωρα και βιαστικά)...

   Σχολιάζω με βάση τα όσα (λίγα) γράφτηκαν, ενώ υπάρχουν και σημαντικές αντιδράσεις-αντιρρήσεις, τόσο από δικηγορικούς συλλόγους, όσο και από ενώσεις δικαστών.

   Οι αντιδράσεις, θεωρώ, πως είναι δικαιολογημένες, όπως εύλογες είναι και οι ενστάσεις περί νομιμότητας-συνταγματικότητας των νέων ρυθμίσεων, ΑΛΛΆ : πρώτον, απορίες δημιουργεί η μη συμμετοχή στην αποχή του ΔΣΑ (ίσως επειδή έχει στις τάξεις του, πολλούς νυν ή ...επίδοξους μεσολαβητές).

    Και δεύτερον, οι δικαστές που ίσως φοβούνται ακόμα και για το μέλλον τους, χάνουν το όποιο δίκιο τους, όταν μιλάνε για το νέο χαράτσι ουσιαστικά (για κάτι τέτοιο πρόκειται), που θα πρέπει να πληρώσει κάποιος, για να λύσει μια διαφορά...

     Χάνουν το δίκιο τους, διότι έμειναν μουγγοί και απαθείς, όταν τα παράβολα της μήνυσης, από 15 ευρώ, πήγαν στα 150, σε ένα βράδυ, όταν θεσπίστηκαν παράβολα, μέχρι και 300 ευρώ, για την άσκηση ένδικων μέσων και βοηθημάτων (!) και γενικά, κάθε φορά, που οι μνημονιακές κυβερνήσεις, για να γεμίσουν τα άδεια και τρύπια κρατικά ταμεία, περιόριζαν το δικαίωμα πρόσβασης του πολίτη, στη Δικαιοσύνη, στους πιο δυνατούς οικονομικά !

   Ίσως εκεί έγκειται και ο λόγος της διαφοροποίησης των δικαστών : ότι τα προηγούμενα, παράνομα, χαράτσια, πηγαίνουν στα κρατικά ταμεία, από τα οποία πληρώνονται και οι μεγάλοι μισθοί τους, ενώ αυτό το χαράτσι, θα πηγαίνει σε τσέπες ιδιωτών.

    Το θέμα είναι ΓΙΑΤΊ έρχεται αυτή η ρύθμιση, τι και ποιους εξυπηρετεί η υποχρεωτική προσφυγή σε ιδιωτική διαιτησία ;

   Φαντάζομαι πως η επίσημη ...δικαιολογία, θα είναι η αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων, αλλά δε νομίζω ότι θα πειστεί κανείς...

    Το επόμενο ερώτημα-απορία, είναι ποιοι θα κάνουν τους διαμεσολαβητές, ανάμεσα στους διαδίκους : όλοι οι δικηγόροι ή όσοι έχουν παρακολουθήσει κάποια ...σεμινάρια (ακόμα και της πλάκας) ;

      Ποιος μπορεί να λύσει καλύτερα μια διαφορά ; ένας μάχιμος δικηγόρος ή εκείνος, που δεν έχει περάσει, ούτε έξω από τα δικαστήρια, αλλά έχει παρακολουθήσει ένα σεμινάριο "μεσολάβησης" ;

    Υποψιάζομαι ότι ο μοναδικός λόγος θέσπισης αυτής της ρύθμισης (αν τελικά περάσει), είναι να δώσουμε ένα ΠΟΛΎ ξεκούραστο 1000ρικο, στα δικά τους παιδιά, στους συριζαίους (;) μεσολαβητές, που τώρα δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν αντικείμενο απασχόλησης...Διότι, η μεσολάβηση, αν δεν απατώμαι, υπάρχει ήδη, αλλά είναι προαιρετική και προφανώς δεν πατάει κανείς, στους μεσολαβητές !

     Οπότε, οι πονηροί αριστεροί, το κάνουν υποχρεωτικό, ώστε να παίρνουν κάποιοι ένα χιλιάρικο, χωρίς λόγο, απλά για να συντάξουν ένα πρακτικό, που θα λέει ότι οι διάδικοι "δεν τα βρήκαν" (λολ)

     Ακόμα και αν ψηφιστεί ο Νόμος, ας ελπίσουμε ότι οι δικαστές, αυτή τη φορά, θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα τον καταργήσουν ΣΤΗΝ ΠΡΆΞΗ, θα κηρύξουν αντισυνταγματική και παράνομη την απαίτηση, να προσκομίζεται το εν λόγω πρακτικό, προκειμένου ...να εκφέρουν εκείνοι, ως μόνοι αρμόδιοι, κατά το Σύνταγμα, κρίση επί της ένδικης διαφοράς !

   Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μείνει στην Ιστορία, ως ο μόνος ανεφάρμοστος Νόμος, στην Βενεζουέλα των Βαλκανίων, ένας ΠΟΥ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ να εφαρμόζεται, δηλαδή ο αντικαπνιστικός...

άμυνα σε διαταγή πληρωμής (από τράπεζα)

   Οι διαταγές πληρωμής και οι ανακοπές, έναντι αυτών, αποτελούν ένα σημαντικό κεφάλαιο της δικαστικής και δικηγορικής ύλης, κυρίως για τα νομικά τμήματα των τραπεζών ή των δικηγορικών εταιριών, με τις οποίες συνεργάζονται οι τράπεζες.

  Θα έλεγα, μάλιστα, ότι από τις αρχές της χιλιετίας, όπου υπήρξα ασκούμενος, για ένα διάστημα σε νομικό τμήμα τράπεζας, μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει ελάχιστα πράγματα, σε επίπεδο Νομολογίας και νομικών επιχειρημάτων.

 Τα νομικά επιτελεία των τραπεζών (εσωτερικά ή εξωτερικά), χρησιμοποιούν σχεδόν τους ίδιους ισχυρισμούς, από τότε (ή και παλαιότερα), σε σημείο, που να θυμίζουν "βιοτεχνίες φασόν", με το "κόπι πάστε" να είναι σε μεγάλη έξαρση...

  Η Νομολογία των δικαστηρίων, ωστόσο, οφείλει να αλλάζει, να μην είναι νεκρή, αλλά "ζωντανή", δεν είναι κακό, ακόμα και μετά από 20 ή 30 χρόνια, να παραδεχόμαστε πλάνες και λάθη και να προσαρμοζόμαστε σε λύσεις, που είναι πιο κοντά, στο Δίκαιο (αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο) και στο Νόμο.

  Τα όσα υποστηρίζω, εδώ, βέβαια, δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν ...αύριο το πρωί, είναι αφορμές για προβληματισμό και μελλοντικές διορθώσεις της νομολογίας.

  Καταρχάς, στο ζήτημα της παραγραφής των τραπεζικών απαιτήσεων από δάνεια και πιστωτικές κάρτες κλπ, όπως ανέφερα σε πολύ πρόσφατη ανάρτηση (με τίτλο "όλα λάθος ;"), η αβασάνιστη παραδοχή ότι είναι απαιτήσεις δανείων και άρα υπόκεινται σε 20ετή παραγραφή, ίσως χρήζει αναθεώρησης, αφού πρόκειται για καθαρά ΕΜΠΟΡΙΚΈΣ απαιτήσεις, που ο νομοθέτης θέλησε να παραγράφονται, συντομότερα, ήτοι στην 5ετία.

   Επίσης, η "νομική κατασκευή" ότι η (εξώδικη) καταγγελία του δανείου, επιμηκύνει την παραγραφή, θεωρώ, ότι τρίζει συθέμελα, αφού δεν έχει (στέρεο, τουλάχιστον) έρεισμα στο Νόμο.

   Ένα άλλο, σημαντικό, ζήτημα, που προέκυψε τα τελευταία χρόνια, με τις χρεοκοπίες, συγχωνεύσεις και ανακατατάξεις στις τράπεζες και μάλλον δεν έχει απασχολήσει τα δικαστήρια, είναι και αυτό : το κατά πόσον είναι νόμιμο, π.χ να δέχεσαι διαταγή πληρωμής, από μία τράπεζα, για πιστωτική κάρτα, που είχες εκδώσει, πριν 10 χρόνια, σε ΆΛΛΗ τράπεζα...

   Ο Νόμος λέει, ότι σε περίπτωση αλλαγής στο πρόσωπο του πιστωτή, θα πρέπει να ενημερωθεί (με προσωπικό και επίσημο τρόπο, όχι από τις εφημερίδες...) πρώτα, ο οφειλέτης (λογικό, ώστε να ξέρει ΠΟΥ και σε ΠΟΊΟΝ χρωστάει) και το ερώτημα είναι, αν αυτό απαιτείται, όχι μόνον σε περίπτωση συμβατικής εκχώρησης της απαίτησης, αλλά και όταν η εκχώρηση, γίνεται με άλλες διαδικασίες, όπως οι συγχωνεύσεις τραπεζών !

    Τέλος, ένα πάγιο και σημαντικό επιχείρημα, από την πλευρά των τραπεζών, όταν δέχονται ανακοπές, είναι πως η ανάλυση του λογαριασμού της κάρτας ή του δανείου, όπως τηρείται (μηχανογραφικά) στα εμπορικά τους βιβλία, αποτελεί πλήρη απόδειξη και δύναται, βάσει αυτού, να ζητηθεί η έκδοση διαταγής πληρωμής.

    Όπως έχουμε τονίσει, ωστόσο, τα αποδεικτικά μέσα, που προσκομίζει ο ένας διάδικος, είναι σαν δίκοπο μαχαίρι, με την έννοια ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν και εναντίον του !

      Έτσι, σε αυτή την περίπτωση, από την ανάλυση του δανειακού λογαριασμού, είναι πιθανόν να προκύπτουν παράνομα κονδύλια-παράνομες χρεώσεις (π.χ από λάθος ανατοκισμούς, από παράνομα έξοδα ή προμήθειες κλπ), με συνέπεια, αν αυτά, αμφισβητηθούν, με ανακοπή, να καθίσταται άκυρη (σύμφωνα με άποψη, που δεν ξέρω αν είναι και η κρατούσα) ΟΛΌΚΛΗΡΗ η διαταγή πληρωμής και όχι μόνον τα συγκεκριμένα ποσά, εφόσον πλέον, παύει η απαίτηση να είναι βέβαιη και εκκαθαρισμένη, όπως απαιτεί ο Νόμος, για να εκδοθεί διαταγή πληρωμής (που ΜΗΝ ξεχνάμε ότι είναι ειδικός-εξαιρετικός τρόπος ικανοποίησης μιας απαίτησης, αφού εκδίδεται, χωρίς τη βάσανο και τα εχέγγυα μιας Δίκης και χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη).

    Τόνισα ήδη, ότι δεν περιμένω μεταστροφή της Νομολογίας, αύριο το πρωί, ωστόσο αν οι ισχυρισμοί αυτοί ενέχουν νομική και όχι μόνον Αλήθεια, κάποια στιγμή, ίσως συμβεί και αυτό, διότι συχνά, η Αλήθεια καθυστερεί να έρθει στην επιφάνεια.

Η Εξουσία είναι ΜΊΑ

   Η ανάρτηση αυτή, είναι άμεση συνέχεια και συνάρτηση της προηγούμενης, διότι, φοβάμαι, ότι ορισμένοι θεωρούν, εσφαλμένα, για τον εαυτό τους, ότι είναι υπεράνω του Νόμου, ότι οι Νόμοι ισχύουν, για τους άλλους και όχι για τους ίδιους !

 Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες, είναι ότι στο Κράτος (το δικό μας, εν προκειμένω) υπάρχουν 3 εξουσίες : όχι, υπάρχουν 3 διαφορετικές λειτουργίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική, με αυτή τη σειρά), που πηγάζουν όλες, από τη μία και μοναδική Εξουσία, που στο πολιτικό και πολιτειακό μας σύστημα, είναι η βούληση του Λαού, όπως αυτή αποτυπώνεται στις Εκλογές.

 Οι δικαστές είναι υπάλληλοι (ή λειτουργοί, όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται), επιφορτισμένοι με ένα συγκεκριμένο έργο, να αποδίδουν Δικαιοσύνη και να εφαρμόζουν τους ισχύοντες (μέχρι την κατάργηση τους, από νεότερους) Νόμους, δεν έχουν ΚΑΜΊΑ δική τους εξουσία, από την στιγμή μάλιστα, που τους χρυσοπληρώνει ο φορολογούμενος, που πάει στο δικαστήριο, να βρει το δίκιο του και όχι ...να αδικηθεί, από τους δικαστές !

  Σε ελεύθερα και δημοκρατικά καθεστώτα, τον πρώτο λόγο, έχει και πρέπει να έχει, η εκτελεστική εξουσία, που ουσιαστικά ελέγχει  ΚΑΙ ΠΡΈΠΕΙ (για μένα, τουλάχιστον) να ελέγχει και τις άλλες δύο...

 Όταν οι δικαστές "κάνουν τα δικά τους", όταν δεν μπορούν  να αντιληφθούν καν, ποιο είναι το Δίκαιο, όταν αυθαιρετούν, με τις αποφάσεις τους κλπ, οφείλει η εκτελεστική εξουσία, να παρεμβαίνει και να αποκαθιστά, με Νόμο, την τάξη, την ασφάλεια και τη Λογική (την κοινή, που προφανώς, απέχει από τη δικαστική "λογική").

  Για να δώσω και δύο επίκαιρα-τρέχοντα παραδείγματα, ώστε να μην μιλάμε θεωρητικά, αλλά κατεξοχήν πρακτικά : πρώτον, στο ζήτημα των δανείων, σε ελβετικό φράγκο, όπου οι δανειολήπτες είναι όμηροι ισοτιμιών και καλούνται να αποπληρώσουν τα δάνεια τους, δύο φορές, αντί για μία, βγαίνουν, κάθε τόσο, αποφάσεις αντιφατικές, που άλλες δικαιώνουν τις τράπεζες (!) και άλλες τους δανειολήπτες (με πιο συχνές πλέον, τις δεύτερες).

    Εδώ έπρεπε ήδη να έχει βγει διάταξη, μια απλή τροπολογία, σαν αυτές, που περνάνε σωρηδόν, νύχτα ή μέσα σε περιόδους γιορτών και σχόλης και να λέει, ότι όλα τα δάνεια, θα αποπληρωθούν σε ευρώ και άσχετα με ισοτιμίες ή με τη φάση της Σελήνης ή με την στάθμη της θάλασσας ή των ποταμών...

  Για να μιλήσουμε και με αριθμούς, με δεδομένο ότι οι δανειολήπτες αυτοί είναι περί τις 70.000, αν ο καθένας τους, πάει δικαστικά και ξοδεύει, κατά μέσο όρο, 5.000 ευρώ, για α΄ και β' βαθμό (εφετείο), τότε μιλάμε για έναν ΤΖΊΡΟ ύψους 350 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς νόημα και σκοπό (βέβαια, από αυτά εισπράττει και το Δημόσιο, μέσω δικαστικών παραβόλων κλπ ένα σημαντικό μέρος).

   Το δεύτερο παράδειγμα, έχει να κάνει με την απόφαση του Κούλη, κατά τη διάρκεια του μεγάλου φιάσκου, της "αξιολόγησης", που πήγε να κάνει στο Δημόσιο και του ακόμα μεγαλύτερου φιάσκου της διαθεσιμότητας (που κράτησε διπλάσιο χρόνο, από το νόμιμο).

    Εκεί, λοιπόν, ξαφνικά, αποφασίστηκε να εξεταστούν από την αρχή, τα τυπικά προσόντα των υπαλλήλων του Δημοσίου και βρέθηκαν αρκετοί, μετά από 5, 10, 15 ή και 20 χρόνια υπηρεσίας, να έχουν διοριστεί με νοθευμένα δικαιολογητικά.

  Πέρα από τον παραλογισμό αυτό, να ελέγχονται τα χαρτιά πρόσληψης, μετά από τόσο καιρό και όχι εξαρχής, έρχονται μετά οι δικαστές και "το τερματίζουν" : λένε δηλαδή, ουσιαστικά, ότι ο σκουπιδιάρης, που μάζευε σκουπίδια επί 10 χρόνια, έχοντας απολυτήριο 13 και όχι 18 (όπως το πλαστογράφησε), είναι απατεώνας και καταχραστής του Δημοσίου και ότι οι μισθοί, που έπαιρνε, ΕΠΕΙΔΉ ΔΟΎΛΕΥΕ, είναι παράνομο (!!) όφελος και αντίστοιχα, ότι το Δημόσιο ζημιώθηκε (ενώ θα έδινε τα ίδια, σε κάποιον άλλον, που θα ήταν όντως ...αριστούχος απόφοιτος Λυκείου-σκουπιδιάρης).

   Αφού τα "παλικάρια" οι δικαστές, δεν μπορούν να αντιληφθούν βασικές έννοιες της κοινής Λογικής, ότι ο μισθός, είναι δικαίωμα του εργαζόμενου, όπως και αν έχει διορισθεί, σημασία έχει ΜΌΝΟΝ ότι δούλευε και πληρωνόταν, όχι το πως διορίσθηκε, γιατί η εκτελεστική εξουσία, δεν έχει φέρει ακόμα (!) Νόμο, που θα λέει 2-3 αυτονόητα (για όσους δεν ζουν στο δικαστικό σύμπαν) πράγματα : 1. ότι κανένας δεν θα απολύεται, αν έχει περάσει 5ετία, από το διορισμό (δε μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις π.χ γιατρός, χωρίς πτυχίο) 2. ότι θα διώκονται ΜΌΝΟΝ για πλαστογραφία (μετά χρήσεως και ΧΩΡΊΣ τις διατάξεις περί καταχραστών) και μόνον αν δεν έχει παρέλθει πενταετία, από το διορισμό ή καλύτερα, από την αρχική χρήση του πλαστού (εφόσον μιλάμε για πλημμεληματικές πράξεις).

ποιος θα μας σώσει ...από τους δικαστές;

  Το ανέκδοτο της χθεσινής ημέρας, ήταν η δήλωση της Γεροβασίλη, ότι στην αξιολόγηση των Δ.Υ, η συμμετοχή ανήλθε σε 80%...

 Και είναι ανέκδοτο, για πολλούς λόγους : πριν τις Γιορτές, είχα πάει σε δημόσια υπηρεσία και στο τζάμι, είχαν κολλήσει, σε σημείο εμφανές, όχι μόνον σε εμάς, τους πολίτες, αλλά και στον πολιτικό τους προϊστάμενο (που σιγά μην ασχοληθεί) και στον καθένα ότι "το τμήμα μας ...απέχει από κάθε διαδικασία αξιολόγησης" !

 Εξάλλου, μια αξιολόγηση, που εξαρχής δεν οδηγεί πουθενά, δηλαδή είτε σε απολύσεις, είτε σε μετακινήσεις κλπ, απλά επιβεβαιώνει το γνωστό ρητό, ότι "εκεί που τελειώνει η Λογική, αρχίζει το ελληνικό Δημόσιο..."

  Είναι γνωστό, ακόμα και κυρίως στους ίδιους τους Δ.Υ, ότι ανάμεσα τους, υπάρχουν άτομα, τα οποία δεν κάνουν τίποτα, πέρα από το να χτυπάνε κάρτα, 2 φορές την ημέρα, άλλοι, που θα έπρεπε ίσως να είναι σε ψυχιατρεία, άλλοι που έχουν αμφίβολης προέλευσης τυπικά προσόντα και γενικά, το μόνο σίγουρο είναι πως ΔΕΝ υπάρχει αξιοκρατία (στο οποίο θα αποσκοπούσε μία ...κανονική αξιολόγηση).

  Εδώ, θα ασχοληθώ, όπως φανερώνει και ο τίτλος, με τους δημόσιους υπαλλήλους, που ονομάζονται "δικαστές", διότι μοιραία είναι αυτοί, με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, συχνότερα, ως δικηγόροι και θα εκφράσω την απορία, αν και εδώ, υπάρχουν διαδικασίες αξιολόγησης, πως επιλέγονται αυτοί, που δικάζουν κ.ο.κ

 Ξεκινώντας, από τη διαπίστωση, ότι όλοι οι δικαστές συμπεριφέρονται και αποφασίζουν, ως απλοί υπάλληλοι ("υπό άλλου"), με την έννοια ότι παίρνουν "διαταγές και κατευθύνσεις", από τους ομοίους ή τους ανωτέρους τους, αντί να κάνουν αυτό, για το οποίο χρυσοπληρώνονται, ήτοι ...να εφαρμόζουν (ευσυνείδητα και ενσυνείδητα) το Νόμο και τη Λογική (ακόμα και τη δική τους), χωρίς δεσμεύσεις, από αποφάσεις άλλων (νομολογία), θα λέγαμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες δικαστών : οι κακοί και οι ...χειρότεροι.

   Πρόσφατα, έπεσα (δηλαδή όχι ο ίδιος, ο πελάτης-εντολέας) θύμα της δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή δικαστή, ο οποίος χρυσοπληρώνεται από τον φορολογούμενο, για να εφαρμόζει και να επιβάλλει το Νόμο και εντούτοις, όχι απλά δεν τον εφαρμόζει, αλλά και τον παραβιάζει!

  Μιλάμε για ποινικό, μονομελές, Δικαστήριο και τις παραμονές της Δίκης, όταν ζήτησα από τη γραμματέα, να δω τη δικογραφία, μου απάντησε, σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, ενώ είναι ΠΑΡΆΝΟΜΟ (το λέω για πολλοστή φορά), ότι "την έχει πάρει η Πρόεδρος, για να τη μελετήσει, έλα την τάδε ώρα".

   Κατά την ακροαματική διαδικασία, ο εισαγγελέας, πρότεινε επί της ποινής και αμέσως η πρόεδρος, άρχισε να σημειώνει (!) αυτά, που είπε, πάνω στο φάκελο, χωρίς δηλαδή να δώσει πρώτα το λόγο, στον κατηγορούμενο (δηλαδή στο δικηγόρο του), όπως επιβάλλει-επιτάσσει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας.

   Σε σχετική παρατήρηση μου, είπε ότι δεν ανέφερα, από μόνος μου (!) κάτι, οπότε της απάντησα ότι "εσείς διευθύνετε τη συζήτηση και εσείς είχατε την ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ να μου απευθύνετε το λόγο" και τότε είπε "εντάξει, τα σβήνω και σας δίνω τώρα το λόγο"...

  Αφού ζήτησα αναγνώριση ελαφρυντικών, τότε και πάλι η πρόεδρος, χωρίς να ζητήσει, αυτή τη φορά, τη γνώμη του εισαγγελέα (λολ), είπε ότι απορρίπτονται τα ελαφρυντικά και συνέχισε να γράφει, οπότε είπα, χαριτολογώντας "τώρα θα παραπονεθεί ο κ. εισαγγελέας" !

  Βέβαια, σιγά μην παραπονούνταν ο εισαγγελέας, ο οποίος συμμετείχε αδιαμαρτύρητα και ίσως ενεργά, σε μια δίκη-παρωδία, όπου δεν τηρήθηκαν καν τα προσχήματα, δεν εφαρμόστηκε καν ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας και η απόφαση έμοιαζε ειλημμένη, πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία...

   Στη δική του αγόρευση, εν τω μεταξύ, ο εισαγγελέας, είχε ζητήσει την απόρριψη των υπερασπιστικών ισχυρισμών μας, χωρίς σχεδόν καμία αιτιολογία, με μόνη την αναφορά, σε νομολογία του Α.Π.

     Το ίδιο δικαστήριο, βέβαια, ο Α.Π έχει κρίνει επανειλημμένα το αυτονόητο, ότι αν δεν δοθεί ο λόγος, στον κατηγορούμενο, μετά τον εισαγγελέα ή και το αντίστροφο, προκαλείται απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας, οπότε ο Α.Π, τον οποίο επικαλέστηκαν για να θεμελιώσουν (!) μια αστεία απόφαση, θα τους τραβούσε το αυτάκι (ή και τα δύο), εφόσον μάθαινε τα "κατορθώματα" τους...

   Οι καταστάσεις αυτές, με κάνουν να σκέφτομαι, ότι πολλά πράγματα, στον κλάδο της απονομής δικαιοσύνης (και καλά) πρέπει να αλλάξουν ή να επανεξεταστούν π.χ το κατά πόσον θα πρέπει να δικάζουν ποινικά αδικήματα και δη σοβαρά, μονομελή δικαστήρια !

   Εκτός λοιπόν, από τον όρο "αξιολόγηση στο Δημόσιο", ανέκδοτο καταντάει πολύ συχνά και ο όρος "δίκαιη δίκη", στην Ελλάδα και επειδή η κατάσταση βαίνει μάλλον επιδεινούμενη, παρά βελτιούμενη, πρέπει ίσως να αρχίσουμε να αντιδρούμε, σοβαρά, με αιτήσεις εξαιρέσεων δικαστών, με αγωγές κακοδικίας, δεν ξέρω πως, αλλά κάπως πρέπει να μπει φρένο, στην κατρακύλα, αν οι ίδιοι οι (κακοί) δικαστές, δεν μπορούν να απομονώσουν-εξουδετερώσουν τους χειρότερους.

Όλα Λάθος ;

     Είναι τρομακτική, αποκαλυπτική θα λέγαμε, η αίσθηση να ανακαλύπτεις ότι κάτι που έκανες ή έλεγες, επί ΠΟΛΛΆ χρόνια, είναι λάθος (και φυσικά το πως αντιδράς σε αυτό : αλλάζεις ή συνεχίζεις να το κάνεις, από ντροπή και μόνον, για το παρελθόν ;)

  Τα τελευταία χρόνια, οι τράπεζες μας, που έχουν χρεκοπήσει, ουκ ολίγες φορές, από το 2010 ως σήμερα και έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με δικά μας χρήματα, αποφάσισαν, είτε μόνες τους, είτε με πίεση των δανειστών, να βγάλουν τους "σκελετούς" από τις ντουλάπες τους, δηλαδή τα λεγόμενα "κόκκινα δάνεια" και να κυνηγήσουν τους οφειλέτες, μετά από 10 ή 15 και πλέον χρόνια !

  Έτσι, μοιραία, τίθεται το ερώτημα, πότε παραγράφονται οι τραπεζικές απαιτήσεις, αν δικαίως και νομίμως, ζητούν τα χρήματα, μετά από ΤΌΣΑ χρόνια ΑΔΡΆΝΕΙΑΣ και εκδίδουν διαταγές πληρωμής κλπ.

   Τα δικαστήρια μας, επί δεκαετίες, δέχονται αβασάνιστα (;) τον ισχυρισμό των τραπεζών, ότι οι απαιτήσεις τους, συνιστούν "δάνεια" και επομένως, παραγράφονται στην συνήθη, 20ετή παραγραφή, που αποτελεί το γενικό κανόνα παραγραφής.

   Ωστόσο, διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες, για το κατά πόσον, πρέπει εδώ να εφαρμόζεται η γενική διάταξη της 20ετούς πραγραφής και όχι κάποια από τις (πολλές) εξαιρέσεις, που την συντομεύουν στα 5 έτη !

  Χωρίς να διεκδικώ δάφνες θεωρητικής κατάρτισης ή διαβάσματος, όπως άλλοι, καθώς προτιμώ, σαφώς, την Πράξη, από την Θεωρία, στέκομαι καθαρά και μόνον στο γράμμα του Νόμου και αυτό ερμηνεύω, με την απλή-κοινή Λογική.

    Έτσι, λοιπόν, από τις περί παραγραφής διατάξεις του Αστικού μας Κώδικα, εξάγω το συμπέρασμα (προσωπική νομική άποψη, εκφράζω, είπαμε) ότι μιλώντας, για "δάνειο", εννοεί το ΑΣΤΙΚΌ δάνειο, αυτό που παίρνει ένας ιδιώτης, από άλλον, από τον ξάδερφο, κουμπάρο, πεθερό, φίλο κ.ο.κ

    Δεν μπορεί να λέμε ότι η τράπεζα, "δίνει δάνεια", η τράπεζα ΠΟΥΛΆΕΙ δάνεια, πουλάει χρήμα, αυτή είναι η "δουλειά" της, ως έμπορος (εκ του Νόμου) και επομένως οι απαιτήσεις της ΕΊΝΑΙ εμπορικές, όχι αστικές !

  Οι απαιτήσεις των εμπόρων, λέει ο Αστικός Κώδικας, παραγράφονται στα 5 έτη και όχι στα 20 και το ίδιο συμβαίνει και με τις παροχές, που δίνονται περιοδικά, όπως είναι οι μηνίαιες καταβολές τόκων και κεφαλαίου, προς τις τράπεζες...

   ΕΠΙΠΛΈΟΝ, υπάρχουν τραπεζικές συμβάσεις, όπως η σύμβαση leasing ή πιστωτικής κάρτας, οι οποίες έχουν μεικτό χαρακτήρα, δεν είναι απλά-καθαρά δάνεια, καθώς εδώ μιλάμε για χρημοτοδότηση μιας συγκεκριμένης αγοράς (αυτά τα δέχονται και τα δικαστήρια, τα ΊΔΙΑ δικαστήρια, που μιλούν για 20ετείς παραγραφές) και επομένως, δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως κοινά "δάνεια".

   Φοβάμαι, ότι αυτό όμως, δεν είναι το μοναδικό ...ιστορικό λάθος της Νομολογίας, καθώς, επιπλέον, τα δικαστήρια, δέχονται όλα αυτά τα χρόνια, ότι η απλή καταγγελία της σύμβασης δανείου, εκ μέρους της τράπεζας, επιμηκύνει την παραγραφή και ειλικρινά δεν μπορώ να βρω, σε ποια νομική διάταξη, βασίζεται αυτή η πάγια ερμηνεία και θέση !

   Οι λόγοι επιμήκυνσης της παραγραφής, από 5 σε 20 χρόνια, είναι συγκεκριμένοι (λ.χ η δικαστική αναγνώριση της οφειλής με απόφαση ή διαταγή πληρωμής, εντός της 5ετίας) και δεν βλέπω μέσα σε αυτούς, να υπάρχει η μονομερής-εξώδικη, καταγγελία του δανείου, από την τράπεζα (που απλά καθιστά ίσως απαιτητό όλο το ποσόν)...

    Στο ζήτημα αυτό, που είναι εξαιρετικά επίκαιρο, θα επανέλθω, καθώς αναμένω απόφαση (αν δεν έχει εκδοθεί ήδη, δεν έχω τσεκάρει), από ανακοπή μου, κατά διαταγής πληρωμής, από υπόλοιπο πιστωτικής κάρτας, που εκδικάστηκε στα τέλη Νοεμβρίου, στο Ειρηνοδικείο Αθηνών και περιέχει, μεταξύ άλλων και αυτό το ζήτημα (της παραγραφής), αλλά και άλλα πολύ σημαντικά θέματα, με πρακτικό ενδιαφέρον, για αρκετό κόσμο !

   Ίσως τελικά, η φημολογούμενη πρόθεση των τραπεζών να κάνουν "γενναιόδωρες" ρυθμίσεις σε κόκκινα δάνεια, μετά από τόσα χρόνια, όπου ασχολούνταν ...με τα δικά τους (χρεοκοπίες, ανακεφαλαιοποιήσεις, συγχωνεύσεις κλπ), να μην είναι και τόσο αθώα, εννοώ, να έχουν καταλάβει ή να αρχίζουν να καταλαβαίνουν και οι ίδιες πως οι απαιτήσεις τους, είναι "νομικά αδύναμες", για να το θέσω κομψά (αν και σημαντικότερο είναι, να το καταλάβουν ...οι δικαστές μας).

 

έτοιμος για τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα

     Όλοι, υποθέτω, συμφωνούμε με την σημερινή επισήμανση του Τζιτζικώστα, ότι οι συνθήκες είναι (ή καλύτερα ...μοιάζουν) ιδανικές, για μια βέλτιστη λύση, στο Σκοπιανό ζήτημα.
  Ωστόσο, μόλις λίγη ώρα μετά, το κλίμα της αισιοδοξίας ανατράπηκε, από τις κοινές δηλώσεις Κοτζιά-Καμμένου, μετά την συνάντηση τους...
  Μετά από αυτό, έγινε σαφές, ότι συριζα και ανελ, θα κάνουν τα πάντα, όσες κωλοτούμπες χρειαστεί, για να παραμείνουν, με κάθε τρόπο, στην εξουσία !
   Ενώ πριν λίγες ημέρες, ο Καμμένος δήλωνε κατηγορηματικά, ότι δεν θα δεχτεί τον όρο "Μακεδονία", στην ονομασία του γειτονικού κράτους, τώρα εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός και ενώ ο Κοτζιάς είπε ότι πάμε σε ΣΎΝΘΕΤΗ ονομασία (οπότε θα περιέχεται, λογικά), εκείνος δεν έδειξε να αντιδρά ή να διαφωνεί...
   Επειδή πλέον, κανείς δε δικαιολογείται να μην ξέρει τι είναι διατεθειμένη να κάνει η χούντα της φασιστοαριστεράς, αυτό το ετερόκλητο συνοθύλευμα, που κυβερνά, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, δεν θα μου έκανε εντύπωση το εξής : το προωθούμενο όνομα, θα έχει ίσως μέσα, τη λέξη "μακεδονική" και όχι τη λέξη "Μακεδονία" και έτσι θα πει, τερματίζοντας το, ο Καμμένος, ότι είναι σύμφωνο με την θέση μας (να μην έχει "Μακεδονία", δηλαδή, το "μακεδονική", δεν θα τον πειράξει ή αν ...γράφεται στα σλαβικά, λολ)!
   Για να είμαι ειλικρινής, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση, τα αποτελέσματα άτυπης, διαδικτυακής, δημοσκόπησης, σε συγκεκριμένο, όχι κυβερνητικό, site, όπου ο κόσμος εμφανίζεται διχασμένος, σε ποσοστά σχεδόν 50-50, για το αν θέλει να περιέχεται, ως συνθετικό, ο όρος "Μακεδονία" ή κάτι αντίστοιχο, στο όνομα, της γείτονος χώρας...
   Προσωπικά, ψήφισα βέβαια και απόλυτα ΌΧΙ και δεν ξέρω και πόσο αντιπροσωπευτικό είναι το δείγμα των ψηφοφόρων (γεωγραφικά κλπ), αλλά θεωρώ ότι είναι λάθος, να πάμε στη διαπραγμάτευση, με ...αφετηρία σύνθετη ονομασία, που θα περιέχει τη λέξη "Μακεδονία" ή "μακεδονική" κλπ !
    Η αρχική, για να μην πω και τελική, μας θέση, οφείλει να είναι, η ορθή και εθνικά υπεύθυνη : καμία αναφορά στον όρο "Μακεδονία" ή παράγωγα του, στην ονομασία.
    Όπως είπαμε εξαρχής, για πρώτη ίσως φορά, οι Σκοπιανοί, εμφανίζονται τόσο διαλλακτικοί και έτοιμοι να εγκαταλείψουν ανιστόρητες και παράλογες θέσεις, αν και άλλοι, πιο αδιάλλακτοι, όχι αυτοί Ηγέτες, είχαν ομολογήσει στο παρελθόν, ότι ...είναι Σλάβοι και όχι "Μακεδόνες" !
    Αυτό βέβαια, δεν το κάνουν, απαραίτητα, επειδή διάβασαν Ιστορία ή επειδή τους φώτισε το Άγιο Πνεύμα, να δουν την Αλήθεια : το κάνουν, επειδή θέλουν να βγουν από την απομόνωση και να μπουν στο ΝΑΤΟ και ίσως αργότερα και στην Ε.Ε.
    Σκεπτόμενοι έξυπνα, σου λέει, ότι αξίζει να θυσιάσουμε το διεθνές όνομα μας, προκειμένου να αποφύγουμε το βέτο της Ελλάδας και να καρπωθούμε τα οφέλη, από την συμμετοχή μας, σε διακρατικές συμμαχίες.
     Αυτό ακριβώς, οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε εμείς και να τους πιέσουμε να δεχθούν όνομα, που δεν θα έχει ΚΑΜΊΑ αναφορά, στον όρο "Μακεδονία" ή τα παράγωγα του !
    Άλλωστε, μεταξύ τους, θα μπορούν ανενόχλητοι, να συνεχίσουν να πιστεύουν ότι είναι "Μακεδόνες" ή απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ό,τι άλλα παραμύθια θέλουν...
     Εν ανάγκη, να τους υποσχεθούμε και άλλα (οικονομικά) ανταλλάγματα, πέραν της συμμετοχής τους, στο ΝΑΤΟ, δηλαδή την άρση του βέτο, προκειμένου να εγκαταλείψουν τις παράλογες και ανιστόρητες θέσεις τους : αν είναι έξυπνοι, θα θυσιάσουν το όνομα, για κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο, εμείς δεν υπάρχει λόγος, να βγάλουμε, μόνοι μας, τα μάτια μας, εκείνοι καίγονται, για λύση, όχι εμείς !

έγκλημα στην Σπάρτη

    Προχθές το βράδυ, έγινε γνωστό, ότι απεβίωσε ιδιοκτήτης μπαρ (τι είδους, μικρή σημασία έχει), κατόπιν συμπλοκής, από τα χτυπήματα, που δέχτηκε, από έναν αλλοδαπό.
 Αυτό που μου έκανε λιγάκι εντύπωση, είναι ότι ασκήθηκε, όπως γράφτηκε, δίωξη για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι για ανθρωποκτονία.
  Μου κάνει εντύπωση, όχι απαραίτητα επειδή θεωρώ ότι πρόκειται για ανθρωποκτονία, απλά επειδή μέχρι τώρα, έτσι γινόταν και στο Δικαστήριο, μετατρέπονταν η κατηγορία, σε θανατηφόρα σωματική βλάβη...
  Από την άλλη, ίσως η μέχρι τώρα πρακτική να βόλευε περισσότερο, με την έννοια και τη λογική, ότι ασκούμε δίωξη για το μεγαλύτερο, ώστε να πάμε, μετά, στο μικρότερο, αφού το αντίστροφο ΔΕΝ γίνεται !
  Πάντως, η υπόθεση αυτή, δεν είναι τόσο απλή, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και ενδελεχή εξέταση των αποδεικτικών μέσων και κυρίως των αυτοπτών μαρτύρων, προκειμένου να υπάρξει μια σωστή ποινική αξιολόγηση, το (μεικτό Ορκωτό) Δικαστήριο δεν θα έχει τόσο εύκολη δουλειά.
   Το λέω, επειδή βγήκαν κάποιοι και είπαν ότι ο ένας, από τους δύο κατηγορούμενους, ας πούμε ο δράστης του φονικού χτυπήματος, γνωρίζει μποξ ή πολεμικές τέχνες, ότι "ήξερε που να χτυπήσει" και ότι πιθανόν το μοιραίο χτύπημα, να ήταν μόνο ένα και οι δηλώσεις αυτές αναπαράχθηκαν, από τα ΜΜΕ, για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για ανθρωποκτόνο πρόθεση, δηλαδή για φόνο και όχι για θανατηφόρα σωματική βλάβη.
    Όπως έχουμε ξανά πει, οι διαφορές στις ποινές, είναι σημαντικές, η ανθρωποκτονία φθάνει μέχρι ισόβια κάθειρξη, ενώ η θανατηφόρα σωματική βλάβη, έχει πλαίσιο 5 ως 10 έτη.
    Η εκδοχή αυτή, που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ, όμως, δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή, αφενός, επειδή μιλάμε για συμπλοκή με γυμνά χέρια, ενώ όποιος θέλει να σκοτώσει, χρησιμοποιεί, λογικά, κάποιο "όπλο" (πιστόλι, μαχαίρι, λοστό κλπ) και αφετέρου, αν δεχόμασταν, ότι "ήξερε που να χτυπήσει, για να σκοτώσει", προκύπτει το εύλογο ερώτημα "γιατί σκότωσε μόνον τον έναν και όχι και τους υπόλοιπους" !
   Ένα άλλο, κρίσιμο, σημείο, βέβαια, που πρέπει να φωτιστεί, είναι και αυτό : αν το μοιραίο χτύπημα, επήλθε επάνω στην γενικότερη πάλη και συμπλοκή ή όπως ακούστηκε, ΑΝ ο δράστης, χτύπησε το θύμα, σε φάση, όπου η συμπλοκή είχε κάπως λήξει και τα πνεύματα είχαν ηρεμήσει ή πριν αυτή ξεκινήσει.
   Στην δεύτερη περίπτωση, η θέση του κατηγορούμενου, επιβαρύνεται σημαντικά, αν και δεν ξέρω, κατά πόσον και αυτό αρκεί, για να θεμελιωθεί ανθρωποκτόνος πρόθεση...
   Παράλληλα, το Δικαστήριο, θα κληθεί να εξετάσει και πολλά άλλα ζητήματα, όπως ποιος και γιατί ξεκίνησε τον καυγά, αν υπήρχε κατάσταση μέθης στους συμπλεκόμενους, αν υφίστανται εδώ ζητήματα νόμιμης άμυνας κλπ.
    Τέλος, μην ξεχνάμε ότι η συμπλοκή, αποτελεί αυτοτελές ποινικό αδίκημα, για όλους τους συμμετέχοντες, όταν έχει επέλθει θάνατος ή βαριά σωματική βλάβη, η συμμετοχή και μόνον, τιμωρείται, ως πλημμέλημα, με φυλάκιση έως 3 έτη, εκτός αν κάποιος "συμπλέχθηκε χωρίς υπαιτιότητα του", όπως αναφέρει ο ΠΚ (βλέπε και σχόλιο από κάτω).

το ζήτημα είναι νομικό, όχι πολιτικό

    Από την πρώτη στιγμή και ίσως κόντρα στο ρεύμα, είχα ταχθεί 100% ΥΠΈΡ της έκδοσης των 8 Τούρκων αξιωματικών, όταν δηλαδή γινόταν η σχετική Δίκη, στον Άρειο Πάγο, διότι έβλεπα τα "σκατά", που έρχονταν, από τα οποία αδυνατούν να ξεφύγουν οι πολιτικοί μας, που αποδεικνύονται πολύ "λίγοι" !
 Τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση, δείχνουν να έχουν πελαγώσει, κάνουν δηλώσεις της πλάκας και δίνουν την εντύπωση, ότι έχουν μπερδέψει την βούρτσα, με το άλλο...
  Αντίστοιχα, βέβαια και οι Τούρκοι πολιτικοί, έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και κάνουν επίσης ατυχείς δηλώσεις και αυτοί όμως λόγω άγνοιας της υπόθεσης, που είναι καθαρά νομική και όχι πολιτική.
  Η υπόθεση ήταν εξαρχής απλή και ήταν ζήτημα απόδειξης ενός και μόνον γεγονότος-ερωτήματος : συμμετείχαν ή όχι οι 8 στο πραξικόπημα ; Αν η απάντηση είναι ναι, ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο ! Τόσο απλά. Εγκληματίες και μάλιστα, με τόσο σοβαρές-κακουργηματικές κατηγορίες, ΔΕΝ μπορεί να ζητάνε άσυλο.
  Η πρωτοβάθμια επιτροπή ασύλου, με μία άριστη και πλήρως αιτιολογημένη απόφαση (που δεν έγινε είδηση, όπως η δευτεροβάθμια...), απεφάνθη ότι δεν δικαιούνται ασύλου, οι 8 (έστω ο ένας, που εξετάστηκε πρώτος, ίδια αντιμετώπιση θα είχαν, ούτως ή άλλως, όλοι), παραθέτοντας και τις σχετικές ΝΟΜΙΚΈΣ διατάξεις.
  Η δευτεροβάθμια επιτροπή, που ..."έκανε Τούρκους", τους Τούρκους και όχι μόνον, με την απόφαση της, δέχεται ...το αφήγημα-παραμύθι των 8, που λέει ότι : είχαν πάρει εντολή για αποστολή διάσωσης και μόλις είδαν τι γινόταν στην Κων/πολη, όπου ο λαός λιντζάριζε τους πραξικοπηματίες, φοβήθηκαν και έφυγαν !
   Έφυγαν δηλαδή και αντί να γυρίσουν στην βάση τους, όπου ΔΕΝ υπήρχαν επεισόδια κλπ, προσγειώθηκαν στην Αλεξανδρούπολη, σε μιαν άλλη χώρα, δηλαδή...(για τέτοιο φόβο, μιλάμε)
   Αυτό το αφήγημα, προφανώς, στηρίζεται μόνον στις μαρτυρίες των ίδιων των 8 Τούρκων και πουθενά αλλού και κυρίως όχι στην Κοινή Λογική !
   ΑΝ διώκονταν πολιτικά και όχι ποινικά, θα έρχονταν με σκάφος ή γιοτ και με πολιτικά, όπως κάνουν οι άλλοι, μετά το άνοιγμα της κερκόπορτας, από τον Άρειο Πάγο, ΌΧΙ με στρατιωτικό ελικόπτερο και με τις στολές τους...
   Οι Τούρκοι πολιτικοί, αντί να γαβγίζουν, θα όφειλαν να στείλουν περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία, που αποδεικνύουν την ενεργό συμμετοχή των 8 στο πραξικόπημα (αν δεν το έχουν ήδη κάνει, δηλαδή).
   Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό είναι ένα ζήτημα, που θα έπρεπε να απασχολήσει τον φυσικό τους Δικαστή, ήτοι τα τούρκικα Δικαστήρια ΚΑΙ ΌΧΙ εμάς !
   Άρα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι αυτός που τα έκανε μαντάρα (για να χρησιμοποιήσω μια πολύ επιεική έκφραση) εξαρχής, ήταν ο Άρειος Πάγος, με την αστεία (στα όρια του -κακόγουστου- ανέκδοτου) απόφαση, να μην τους εκδώσει...
   Δεν είναι δυνατόν μια χούφτα Δ.Υ μιας διοικητικής επιτροπής, να επωμίζονται ένα τέτοιο βάρος και να παίρνουν αποφάσεις, που διακινδυνεύουν διεθνείς σχέσεις της χώρας, όταν οι Δικαστές, που υποτίθεται γνωρίζουν το Νόμο, ΔΕΝ έκαναν σωστά τη δουλειά τους και αποφάσισαν με υποκειμενικά και ό,τι να ναι κριτήρια και στερεότυπα της πλάκας ("εξπρές του μεσονυκτίου", "κακός Ερντογάν" κλπ) !
   Αυτό τελικά, που αποδεικνύει η υπόθεση των 8 και πρέπει να καταλάβουν και οι γείτονες, είναι ότι στην Ελλάδα, ΔΕΝ λειτουργεί σωστά, ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε η Δημόσια Διοίκηση, δεν υπάρχει απαραίτητα δόλος, απλά δεν μπορούν να κάνουν σωστά και σύμφωνα με το Νόμο, τη δουλειά τους...
   Και η πλάκα (πικρή και πάλι) είναι ότι εμείς, υποτίθεται πως κατηγορούμε τους άλλους, τους ...απέναντι, ότι δεν γίνονται εκεί "δίκαιες και ορθές Δίκες", αντί να κοιτάμε τα ΔΙΚΆ μας χάλια !

Καλή Χρονιά !

    Εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά, με Υγεία, σωματική, πνευματική και ψυχική, στους λιγοστούς τακτικούς αναγνώστες του blog και για την χώρα μας, Ειρήνη και Ανάπτυξη.
 Δεν εκφράζω μομφή ή παράπονο, κατανοώ, ότι οι περισσότεροι, είναι "περαστικοί" αναγνώστες, έρχονται από κάποια μηχανή αναζήτησης, αναζητώντας λύση ή πληροφορίες, για το νομικό τους πρόβλημα και ξανά φεύγουν, αν δεν χρειάζονται άμεση νομική-δικηγορική υποστήριξη.
  Τα νομικά θέματα, εξάλλου, είναι γεγονός ότι δεν αποτελούν προτεραιότητα, στην εγκυκλοπαιδική μόρφωση των περισσοτέρων (περισσότερο π.χ ενδιαφέρουν τα ιατρικά θέματα τον μη ιατρό) και ίσως για αυτό, δεν υπάρχουν πολλά μέλη, αναλογικά με τον αριθμό των επισκέψεων, που υπερβαίνει τις 30.000 ή και 40.000 μηνιαίως (ξανά λέω, ότι δεν έχω πρόβλημα, με αυτό).
   Σε αυτό, ίσως να συντελεί και το γεγονός, ότι οι απόψεις μου, επί άλλων θεμάτων, δεν νομίζω ότι βρίσκονται στον μέσο όρο, πιθανόν να θεωρούνται "αιρετικές" ή δυσάρεστες σε πολλούς και προφανώς, όπως δηλώνω, προσπαθώ να είμαι ωφέλιμος και όχι αρεστός, οπότε και πάλι αυτά τα 120 σημερινά μέλη, μπορεί να είναι και πολλά...
   Αν και οι ανασκοπήσεις, έπρεπε να γίνονται μέχρι χθες, κάνοντας σήμερα, μία αντίστοιχη, για το blog, είναι σαφές ότι το 2017 δεν υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικό, σε αναρτήσεις (οι λιγότερες μετά τα έτη 2012 και 2013, που ήταν τα πιο παραγωγικά).
   Βέβαια, αν και αναγνωρίζω ότι έχω "τεμπελιάσει" κάπως (αν και λογικό, μετά από 1200 και βάλε αναρτήσεις, από το ξεκίνημα), το γράψιμο είναι συνάρτηση και της διάθεσης, του ελεύθερου χρόνου, από τη δουλειά και άλλων παραγόντων.
   Το πιο ανησυχητικό, βέβαια, είναι ότι πέρα από τη μείωση της συχνότητας των αναρτήσεων, έχουν μειωθεί και οι καθαρά-αμιγώς νομικές αναρτήσεις και αντίστοιχα έχουν αυξηθεί οι γενικότερου χαρακτήρα, που δεν ξέρω πόση απήχηση ή αποδοχή, μπορεί να έχουν.
   Όπως είπα, όμως, έχουν εξαντληθεί, μετά από τόσα χρόνια, κάποια βασικά θέματα, κυρίως ποινικά, ενώ ορισμένα ίσως χρήζουν επικαιροποίησης, επειδή μεταβάλλεται και η Νομοθεσία, οπότε μάλλον πρέπει να ρίξω περισσότερο βάρος και έκταση, σε ζητήματα αστικής φύσεως.
   Στο σημείο αυτό, επικαλούμαι και ζητώ ξανά, βοήθεια, από αναγνώστες, τη λεγόμενη "ανατροφοδότηση", δηλαδή να μου ζητείται, από εκείνους, να αναφερθώ σε νομικά ζητήματα, που εικάζεται ότι μπορεί να ενδιαφέρουν αρκετό κόσμο.
    Πρόθεση μου, αυτή τη στιγμή και χωρίς να σημαίνει ότι θα τηρηθεί, είναι να γράφω κάπως πιο αραιά, όταν υπάρχουν νομικά ή άλλα, σημαντικά ζητήματα, στην επικαιρότητα, όπως είναι και ο σχολιασμός δικαστικών αποφάσεων, πράγμα που έχει, θεωρώ, την αξία του, για πολλούς λόγους.