ζητήματα από τη ληστεία μετά φόνου

     Η ληστεία, είναι εξ ορισμού, ένα βίαιο έγκλημα, για αυτό και τιμωρείται αυστηρά, ενώ σε περιπτώσεις, όπου το θύμα δεν "συνεργάζεται" (ή ...υπάρχει αυτή τη εντύπωση), οι δράστες επιδεικνύουν, ενίοτε, ιδιαίτερη σκληρότητα και αφήνουν το θύμα, ημιθανές ή και νεκρό.
  Ληστεία σημαίνει ότι αφαιρείς από άλλον-άλλους, ξένο πράγμα, με την χρήση ή την απειλή σωματικής βίας (ή με απειλή κατά της ζωής, με όπλο δηλαδή), προκειμένου να το ιδιοποιηθείς παράνομα.
  Σε αυτές τις περιπτώσεις, είτε αφαιρείς ο ίδιος το κινητό πράγμα, είτε εξαναγκάζεις το θύμα, να στο παραδώσει, από φόβο, ωστόσο με ληστεία εξομοιώνεται και η περίπτωση, που ξεκινάει ως απλή κλοπή, αλλά ο δράστης γίνεται αντιληπτός, πριν διαφύγει και χρησιμοποιεί βία ή απειλή βίας, για να διατηρήσει τα κλοπιμαία, στην κατοχή του.
    Οι βασικές αυτές περιπτώσεις ληστείας, τιμωρούνται με κάθειρξη, όπερ σημαίνει από 5 έως 20 έτη, ωστόσο υπάρχουν και οι περιπτώσεις, όπου το ελάχιστο είναι 10 έτη : αν η ληστεία, γίνεται με καλυμμένα ή αλλοιωμένα χαρακτηριστικά του προσώπου ή αν ο δράστης έφερε πολεμικό τυφέκιο ή πυροβόλο όπλο (από 40 χιλιοστά και πάνω) ή χειροβομβίδα ή εκρηκτικό μηχανισμό ή πολυβόλο και γενικά βαρύ όπλο πυροβολικού.
    Ωστόσο, υπάρχουν και οι εξής περιπτώσεις, όπου η ληστεία, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη : αν από την πράξη, προήλθε θάνατος ή βαριά σωματική βλάβη προσώπου, αν η ληστεία εκτελέστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα (π.χ έχουν αναφερθεί περιπτώσεις, όπου ο δράστης έκοψε με τα δόντια το δάκτυλο του θύματος, για να πάρει τη βέρα) ή τέλος, αν χρησιμοποιήθηκε κάποιο από τα όπλα της προηγούμενης παραγράφου (άσχετα, αν τραυματίστηκε κλπ κανείς, από τη χρήση ή όχι).
    Η περίπτωση, όπου στη διάρκεια ληστείας, συμβαίνει θάνατος και στην καθομιλουμένη ονομάζεται "ληστεία μετά φόνου", εμφανίζει το μεγαλύτερο νομικό ενδιαφέρον, διότι προκύπτει το ερώτημα, αν θα εφαρμοστεί η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ή αυτή της ανθρωποκτονίας ή και οι δύο !
    Πρόσφατα και αυτή ήταν η αφορμή για το κείμενο, εκδόθηκαν αποφάσεις, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου είχαμε θανάτους, για δις ισόβια, αλλά για ...δέκα φορές ισόβια, σε σπείρα αλλοδαπών ληστών, με πενιχρή μεν λεία, αλλά στους οποίους φορτώθηκε ο μισός ποινικός Κώδικας (σύσταση εγκληματικής οργάνωσης κλπ).
     Μία σημαντική μερίδα της Νομολογίας και δη της πρόσφατης, όπως φαίνεται, ασπάζεται την άποψη, ότι εδώ, έχουμε, οπωσδήποτε και αναμφισβήτητα, δύο ξεχωριστά εγκλήματα, που συρρέουν αληθινά, ήτοι και ληστεία μετά φόνου και ανθρωποκτονία (εξ ου και τα δις ισόβια).
    Ωστόσο, υπάρχει, επίσης σημαντική, μερίδα Νομολογίας, που το ψάχνει λίγο καλύτερα το θέμα, με μία πιο ...νομική προσέγγιση και δεν καταλήγει τόσο εύκολα στα δις ισόβια...
     Στη διακεκριμένη περίπτωση ληστείας, όπου επισυμβαίνει θάνατος, όπως σε όλα τα αντίστοιχα εγκλήματα, το επιπλέον αποτέλεσμα αυτό, που δεν είναι στα αρχικά σχέδια του δράστη, πρέπει να οφείλεται σε αμέλεια και όχι σε δόλο !
     Έτσι π.χ αν οι ληστές φιμώσουν το θύμα και αυτό εκπνεύσει, λόγω προβλημάτων υγείας, τα οποία δεν μπορούν να γνωρίζουν ή αν εκπυρσοκροτήσει το όπλο, πάνω σε πάλη, τότε και μόνον και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου δεν υπήρχε δόλος ανθρωποκτόνος, έχει εφαρμογή η διάταξη περί ληστείας μετά φόνου (και μόνον αυτή, ούτε ανθρωποκτονία εξ αμελείας, ούτε κάτι άλλο).
     Αν τώρα, ο ληστής πυροβολήσει το θύμα στο κεφάλι ή μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά του, εκεί, προφανώς, υπάρχει ΚΑΙ ανθρωποκτόνος πρόθεση και έχουμε δύο εγκλήματα : τόσο ληστεία, όσο και φόνο.
     Ωστόσο και πάλι, δεν μπορεί να έχουμε δις ισόβια, αλλά μόνον μία φορά ισόβια, για την ανθρωποκτονία, ενώ η ληστεία θα κριθεί ως τέτοια, με ταβάνι τα 20 έτη κάθειρξης !